Βρήκαμε ακριβώς την ύλη που έλειπε από το σύμπαν και γι αυτό χρειάζεται η σκοτεινή ύλη

Για πάνω από 40 χρόνια, οι επιστήμονες έχουν υποστηρίξει την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης εκεί έξω. Τα μεγάλα ερωτήματα που ανάγκασαν τους αστρονόμους να υποθέσουν την ύπαρξη της προέκυψαν από τις κινήσεις μέσα στους γαλαξίες, τα σμήνη των γαλαξιών και κατά μήκος του κοσμικού ιστού. Από την βαρυτική της έλξη, μπορούμε να συμπεράνουμε την εξής συνολική μάζα στο Σύμπαν. Το 26.8% της υλοενέργειας είναι σκοτεινή ύλη, το 68.3% σκοτεινή ενέργεια και μόνο το 4.9% είναι η κανονική ύλη.

Η ύλη καθώς και το ενεργειακό περιεχόμενο στο Σύμπαν σήμερα (αριστερά) και παλαιότερα (δεξιά). Πολλαπλές αποδείξεις δείχνουν ότι η κανονική (βαρυονική) ύλη μπορεί να αποτελεί μόνο το 1 / 6ο της συνολικής ύλης στο Σύμπαν, το υπόλοιπο πρέπει να είναι σκοτεινή ύλη.



Ωστόσο, πολλές πηγές υποδεικνύουν ότι μόνο το 15% αυτής της μάζας του Κόσμου μπορεί να είναι βαρυονική-κανονική ύλη. Οι προβλεπόμενες ποσότητες του ηλίου-4, του δευτερίου, του ηλίου-3 και του λιθίου-7, όπως προέβλεπε η πυρηνοσύνθεση στο Big Bang, δείχνουν ότι μόνο το 5% της συνολικής ενεργειακής πυκνότητας και το ~ 15% της συνολικής ύλης, είναι σε μορφή κανονικής ύλης.



Η καμπύλη περιστροφής του σπειροειδούς γαλαξία M33. Αυτές οι καμπύλες περιστροφής των σπειροειδών γαλαξιών εισήγαγαν την έννοια της σκοτεινής ύλης στην αστροφυσική. Η διακεκομμένη καμπύλη θα αντιστοιχούσε σε έναν γαλαξία χωρίς σκοτεινή ύλη, που αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 1% των γαλαξιών.



Οι διακυμάνσεις της πυκνότητας στο κοσμικό μικροκυματικό υπόβαθρο (CMB) παρέχουν τους σπόρους για τους σχηματισμούς της σύγχρονης κοσμικής δομής, συμπεριλαμβανομένων των άστρων, των γαλαξιών, των σμηνών των γαλαξιών, των νηματίων και της μεγάλης κλίμακας κοσμικών κενών.

Αν υπήρχε περισσότερη κανονική ύλη, τότε θα ήταν διαφορετικά τα εξής φαινόμενα :
οι ατέλειες της θερμοκρασίας στο κοσμικό μικροκυματικό υπόβαθρο,
οι συσχετίσεις των γαλαξιών σε μεγάλης κλίμακας δομές,
και οι αφθονίες των ελαφρών στοιχείων,

Πολλοί αστροφυσικοί, παρόλα αυτά, αναρωτήθηκαν: θα μπορούσε η κανονική ύλη να κρύβεται εντελώς από εμάς κάπου εκεί έξω, χωρίς να υπάρχει η ανάγκη για την παρουσία της σκοτεινής ύλης;



Μια απεικόνιση μιας φέτας του κοσμικού ιστού, όπως φαίνεται από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Το στοιχείο που λείπει που μπορούμε να εντοπίσουμε μέσω ηλεκτρομαγνητικών σημάτων είναι η κανονική ύλη μόνη της. η σκοτεινή ύλη δεν επηρεάζεται.

Οι επιστήμονες θέλησαν να μετρήσουν λοιπόν όλη την κανονική ύλη στο Σύμπαν, συμπεριλαμβανομένων των άστρων, των πλανητών, του αερίου, της σκόνης και πολλών άλλων.



Ένας τρισδιάστατος, ανακατασκευασμένος χάρτης της συνολικής κατανομής μάζας στον Κόσμο. Έπρεπε για να φτιαχτεί να επινοηθούν νέες τεχνικές αναζήτησης για να ανακαλύψουν πού, και πόση κανονική ύλη είναι πράγματι τελικά εκεί έξω.

Οι έρευνες έδειξαν τελικά ότι μόνο ~ 20% της ύλης ήταν μέσα στους γαλαξίες και τα σμήνη. ενώ περίπου άλλο ένα 35% βρέθηκε κατά μήκος νηματίων και στα κοσμικά κενά.



Ο σχηματισμός της κοσμικής δομής, τόσο στις μεγάλες κλίμακες όσο και στις μικρές κλίμακες, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πώς αλληλεπιδρά η σκοτεινή ύλη και η φυσιολογική ύλη. Παρά τις έμμεσες ενδείξεις για τη σκοτεινή ύλη, είναι ζωτικής σημασίας να υπολογίσουμε όλη την κανονική ύλη και να βεβαιωθούμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει και άλλη κανονική ύλη κρυμμένη κάπου εκεί έξω, που να συμπληρώνει την χαμένη – ελλείπουσα μάζα του Κόσμου.

Ανακαλύφθηκε ακόμα, ότι σχεδόν το ήμισυ της κανονικής ύλης που μας λείπει από τον λογαριασμό, υποτίθεται ότι κρύβεται στο καυτό διαγαλαξιακό πλάσμα, που ονομάζεται καυτό-θερμό διαγαλαξιακό μέσο (WHIM).



Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν το παρατηρητήριο XMM-Newton της ESA (κάτω δεξιά) για την ανίχνευση του WHIM. Το λευκό τετράγωνο περικλείει τη νηματοειδή δομή του θερμού αερίου που αντιπροσωπεύει μέρος του WHIM. Βασίζεται σε μια κοσμολογική προσομοίωση που εκτείνεται σε περισσότερα από 200 εκατομμύρια έτη φωτός. Οι κόκκινες και πορτοκαλί περιοχές έχουν υψηλότερες πυκνότητες και οι πράσινες περιοχές έχουν χαμηλότερες πυκνότητες. Η ανίχνευση οξυγόνου είναι ο τρόπος με τον οποίο ανασυντάχθηκε η αφθονία βαρυονίων.

Οι επιστήμονες ανακοίνωσαν τα τελικά στοιχεία για το καυτό-θερμό τμήμα του WHIM, με τη βοήθεια παρατηρήσεων σε κβάζαρ, που ακριβώς ήταν στα προβλεπόμενα ποσά. Αν τα αποτελέσματα αυτά είναι καθολικά, το μυστήριο λύνεται: έχει βρεθεί η ελλείπουσα φυσιολογική ύλη.



Με την εξέταση των άστρων, της σκόνης και του αερίου στους γαλαξίες και τα σμήνη, οι επιστήμονες βρήκαν μόνο το 18% της κανονικής ύλης. Αλλά με την επισκόπηση του διαγαλαξιακού χώρου, συμπεριλαμβανομένων των νηματίων και των κοσμικών κενών, οι επιστήμονες δεν βρήκαν μόνο αέριο, αλλά ιονισμένα πλάσματα όλων των θερμοκρασιών, που μας οδήγησαν στο 100% των αναμενόμενων ποσοτήτων της κανονικής ύλης. Δεν υπάρχει λοιπόν άλλη βαρυονική κρυμμένη ύλη. Και επομένως η σκοτεινή ύλη είναι απολύτως απαραίτητη.

Το τελικό συμπέρασμα; Η σκοτεινή ύλη είναι απολύτως απαραίτητη.


Πηγή

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

TΕΣΛΑ Vs ΕΝΤΙΣΟΝ

TΕΣΛΑ Vs ΕΝΤΙΣΟΝ – Σύγκρουση για το μέλλον του Κόσμου!

«Δεν με ενοχλεί που έκλεψαν τις ιδέες μου. Με ενοχλεί που δεν είχαν δικές τους». Νίκολα Τέσλα (1856-1943)

«Καμιά από τις εφευρέσεις μου δεν ήρθε κατά λάθος. Αυτό που μαγειρευόταν ήταν 1% έμπνευση και 99% ιδρώτας». Τόμας Έντισον (1847-1931)

Τι θα γινόταν Αν Νικούσε ο Τέσλα;

H δύναμη του ηλεκτρισμού, όπως παλιότερα και της φωτιάς, άλλαξε και μεταμόρφωσε τον κόσμο μας. Ο ηλεκτρισμός, αυτή η «αλχημιστική φωτιά», δε μας χάρισε απλώς νίκες απέναντι στο αρχέγονο σκοτάδι. Μας απελευθέρωσε από πληθώρα καταναγκασμών. Κίνησε βιομηχανίες, μεταφορές, επικοινωνίες. Άλλαξε την καθημερινότητα μέσα στα ίδια μας τα σπίτια. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως ο ηλεκτρισμός μας έδωσε νέες προοπτικές, καθώς απελευθέρωσε τον εγκέφαλό μας. Έτσι, μέσα από τις στάχτες του παλιού, δημιουργήθηκε ο σύγχρονος κόσμος μας. Τιθασεύσαμε τον ηλεκτρισμό και καταφέραμε να μεταμορφώσουμε την ίδια την πραγματικότητα. Τα πάντα πλέον γύρω μας διαρρέονται και ενεργοποιούνται με ηλεκτρισμό. Ακόμη και οι αισθήσεις μας, ο ίδιος μας ο εγκέφαλος. Είμαστε πλέον ένα «ηλεκτρικό είδος».

O κόσμος μας σίγουρα δεν είναι «ο καλύτερος δυνατός κόσμος» (Λάιμπνιτς), αλλά ένας από τους «άπειρους κόσμους» (Τζορντάνο Μπρούνο), που θα μπορούσαν να υπάρξουν. Ο Νίκολα Τέσλα μπορεί να κέρδισε στον «Πόλεμο των Ρευμάτων», έχασε όμως στην ειρήνη. Ο Έντισον, παρότι ο βασικός ηττημένος αυτού του εμπορικού πολέμου, βρέθηκε κατά τη διάρκεια της «συνθηκολόγησης» στο τραπέζι των νικητών! Χάρη στις μηχανορραφίες του αμερικανικού επενδυτικού κεφαλαίου της δεκαετίας του 1890 και του ίδιου του «μεγαλοκαρχαρία» Τζ. Π. Μόργκαν προσωπικά, δόθηκε στον ηττημένο Έντισον και στην εταιρεία του General Electric, στην οποία ο πρώην «Μάγος του Μένλο Παρκ» είχε μόνον διακοσμητικό ρόλο καθώς τη διοίκηση ανέλαβαν πλέον οι μεγαλοεπενδυτές, ένα μερίδιο στη νέα οικονομία του Εναλλασσόμενου Ρεύματος.

Η General Electric του Έντισον, ο οποίος όλα τα προηγούμενα χρόνια πολεμούσε λυσσαλέα το Εναλλασσόμενο Ρεύμα, βρέθηκε να αναλαμβάνει τη μεταφορά και διανομή του ηλεκτρισμού, που παραγόταν στους Καταρράκτες του Νιαγάρα από το πρώτο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στον κόσμο, κατασκευασμένο από την Westinghouse με βάση τα σχέδια και το πολυφασικό σύστημα του Τέσλα. Η ειρωνεία της τύχης θέλησε τους δύο εμπορικούς αντιπάλους του «Πολέμου των Ρευμάτων», τον Έντισον και τον Γουέστινχαουζ, να γίνονται κατά κάποιο τρόπο συνέταιροι στην απόλαυση των καρπών της Δεύτερης Βιομηχανικής Επανάστασης, που επέφερε ο εξηλεκτρισμός της αμερικανικής οικονομίας χάρη στο Εναλλασσόμενο Ρεύμα και στο πολυφασικό σύστημα του Τέσλα. Όσο για τον Σερβο-αμερικανό εφευρέτη εκείνος αρκέστηκε στην εφήμερη δόξα του νικητή, που δεν συνοδεύτηκε όμως με ανάλογες οικονομικές ανταμοιβές. Γρήγορα κατέφυγε σε νέες πυρετώδεις του καταδύσεις στον κόσμο των οραμάτων του για το μέλλον, που αφορούσαν κυρίως την ασύρματη μεταφορά ενέργειας και την παροχή ελεύθερης ενέργειας προς όλους.



Τελικά ο κόσμος μας «Εντισονοποιήθηκε», αντί να «Τεσλοποιηθεί».

Ο νέος κόσμος υιοθέτησε τη λογική του Έντισον που έλεγε: «Τι να το κάνω, αν δεν μου φέρνει κέρδος;». Δεν πέρασε η λογική του Τέσλα που έλεγε «αφιερώνω αυτή την εφεύρεση τιμής ένεκεν της ανθρωπότητας». Το προσωπικό όφελος και συμφέρον επικράτησε απέναντι στο συλλογικό. Οι λίγοι και εκλεκτοί του Συστήματος έγιναν ισχυρότεροι και πλουσιότεροι, ενώ οι πολλοί, τα «τέκνα ενός κατώτερου θεού», παρέμειναν φτωχοί και περιθωριοποιημένοι. Το γεγονός ότι σήμερα πληρώνουμε για το ηλεκτρικό ρεύμα το οφείλουμε στον Έντισον και όχι στον Τέσλα, που οραματιζόταν έναν κόσμο με δωρεάν ενέργεια προς όλους.

Ακόμη και ο Τέσλα, ο άνθρωπος που φώτισε τον κόσμο, περιθωριοποιήθηκε σκόπιμα και συστηματικά. Οι επενδυτές του γύρισαν την πλάτη θεωρώντας τον «μαύρο πρόβατο». Στις οικονομικές σχολές δίδασκαν την περίπτωση του ως παράδειγμα προς αποφυγήν, περιγράφοντας τον απλά ως αποτυχημένο επιχειρηματία. Οι εφημερίδες και οι δημοσιογράφοι τον παρουσίαζαν είτε ως γραφικό είτε ως «παρανοϊκό επιστήμονα». Οι καθηγητές, τέλος, στα σχολεία αποφάσισαν να μη διδάξουν ή να μην αναφέρουν καν το παράδειγμα του Νίκολα Τέσλα, επιλέγοντας πειθήνια εκείνο του Έντισον. Και αυτό ίσχυε ως τα τέλη του 20ου αιώνα.

Έτσι καταλήξαμε να ζούμε σ’ έναν κόσμο πνιγμένο στην ατμοσφαιρική μόλυνση, που απειλείται από πλανητική υπερθέρμανση, ερημοποίηση, αύξηση της στάθμης των θαλασσών, πείνα, μείωση της βιοποικιλότητας και ακραία καιρικά φαινόμενα. Το κλίμα του πλανήτη μας έχει πλέον απορυθμιστεί, οι πόλεις μας είναι μολυσμένες από μικροσωματίδια και βαριά μέταλλα και η λειψυδρία έχει καταντήσει συνηθισμένο φαινόμενο. Πόλεμοι έχουν ξεσπάσει για το πετρέλαιο και μεγάλες περιοχές του πλανήτη μας έχουν βυθιστεί στη γεωπολιτική αστάθεια εξ αιτίας του ανταγωνισμού για τον έλεγχο των ορυκτών καυσίμων. Το ενεργειακό μοντέλο στο οποίο βασίζεται η παγκόσμια οικονομία είναι, κατά κοινή ομολογία, επικίνδυνο και αυτοκαταστροφικό. Αυτός ο είναι ο «Εντισονοποιημένος κόσμος» μας. Ένας κόσμος που γύρισε την πλάτη στο Νίκολα Τέσλα και σχεδόν κόντεψε να τον διαγράψει από τις λεωφόρους της γνώσης. Που, αν και εκμεταλλεύτηκε τις εφευρέσεις και τις επιστημονικές του ανακαλύψεις, περιφρόνησε τα οράματά του για το μέλλον.

Θα μπορούσε, ωστόσο, η σημερινή κατάσταση να ήταν διαφορετική και πολύ καλύτερη αν, πριν από έναν σχεδόν αιώνα, ο ανθρωπιστής εφευρέτης και επιστήμονας Νίκολα Τέσλα μπορούσε να εφαρμόσει τα σχέδια και τα οράματά του σχετικά με την Ασύρματη Μεταφορά Ενέργειας και την Ελεύθερη Ενέργεια.

Οι αποτυχίες της μιας γενιάς είναι πάντα ευκαιρίες για την επόμενη. Αρκεί βέβαια να έχει τη στοιχειώδη νοημοσύνη να χρησιμοποιεί την τέφρα της καταστροφής ως κοπριά για να κάνει το έδαφος πιο γόνιμο. Αποτελεί κοινό μυστικό πως μια από τις κύριες αδυναμίες της ανθρωπότητας είναι η εξοικείωση του μέσου ανθρώπου με τη λέξη Αδύνατον. Όταν διαγράφεις αυτή τη λέξη από το λεξιλόγιο σου τότε τα μόνα όρια στην ανάπτυξή σου είναι ο χρόνος και ο χώρος -και αυτό με αρκετές υποσημειώσεις.

Ο χρόνος και η Ιστορία θα σε συγχωρέσουν εάν κάνεις λάθη, αλλά δε θα σε συγχωρέσουν αν δεν πάρεις αποφάσεις, αν δεν προσπαθήσεις να λύσεις ένα πρόβλημα -κι ας μη τα καταφέρεις- κι αφεθείς στην αναποφασιστικότητα και αναβλητικότητα. επειδή μ’ αυτόν τον τρόπο δε θα ακουστείς ποτέ και δε θα γραφτεί τίποτε για σένα. Ο Χρόνος θα σε ευνοήσει αν κινηθείς γρήγορα και θα σε αγνοήσει αν σταθείς αμήχανος και άπραγος μπροστά στις εξελίξεις.

Στο βιβλίο αυτό είδαμε την ιστορία της σύγκρουσης και των διαφωνιών που είχαν ο Τέσλα και ο Έντισον σχετικά με το αν το Εναλλασσόμενο Ρεύμα ήταν πρακτικά εφαρμόσιμο ή όχι. Ως γνωστόν ο Έντισον υποστήριζε το Συνεχές Ρεύμα (DC), ενώ ο Τέσλα το Εναλλασσόμενο (AC). Ο Τέσλα, ως σύγχρονος «αλχημιστής» προμηθεϊκού τύπου, γνώριζε καλά πως οι διαφωνίες σε μια συζήτηση ή ακόμη και σε μια δημόσια αντιπαράθεση, όσο πιο έντονες είναι, αποτελούν στην ουσία μια «διαφορά δυναμικού» ανάμεσα σε δύο αντιπαρατιθέμενες πλευρές και παράγουν ενέργεια, πνευματικής φύσεως βέβαια, που μπορεί ωστόσο να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή στη συνέχεια κάποιου δημιουργικού έργου. Ο Τέσλα το έκανε. Γιατί όχι κι εσείς;

Η επική σύγκρουση του Τέσλα με τον Έντισον και του Εναλλασσόμενου Ρεύματος με το Συνεχές Ρεύμα είναι αρχετυπική των εμπορικών πολέμων της πρόσφατης ιστορίας. Είναι αναμφίβολα πολύ μεγαλύτερου μεγέθους και σημασίας από μεταγενέστερες συγκρούσεις, όπως εκείνη μεταξύ των συστημάτων Beta και VHS για την κυριαρχία πάνω στις βιντεοταινίες ή μεταξύ apple και microsoft, Στιβ Τζομπς και Μπιλ Γκέιτς για την κυριαρχία πάνω στην εξέλιξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Ο Τέσλα ήταν μια όντως παράξενη ιδιοφυΐα. Το αρχέτυπο του επιστήμονα-εφευρέτη, που άλλαξε τον κόσμο και κυριολεκτικά εφηύρε το μέλλον. Ο κύριος λόγος που ακόμη και επιφανή μέλη της επιστημονικής κοινότητας σκύβουν σήμερα μ’ ενδιαφέρον πάνω στο έργο του, είναι οι ανάγκες της επιστημονικής και τεχνολογικής εξέλιξης, που έπειτα από κάποιες δεκαετίες άνετου «περιπάτου» πάνω σε γνωστά μονοπάτια, βρέθηκε και πάλι σε αδιέξοδο.

Γράφοντας για τον Τέσλα, γι’ αυτόν το λαμπρό, δημιουργικό κι εφευρετικό Νου και την αυθεντική και πηγαία του μεγαλοφυΐα, αισθάνομαι πάντα έναν θαυμασμό για το ανθρώπινο πνεύμα, που βρίσκει πάντα τρόπους να ξεπερνά εμπόδια, όρια, δόγματα και «σταθερές», παρωχημένες «βεβαιότητες» κι απαγορεύσεις, και μια αισιοδοξία για το μέλλον. Ο Τέσλα ήταν ένας οραματιστής ενός μέλλοντος ειρήνης, αφθονίας, ελευθερίας και ίσων ευκαιριών για όλους, όπου οι αρνητικές καταστάσεις που περιγράφουν οι λέξεις πόλεμος, φτώχεια, καταναγκασμός, ανεπάρκεια, μόλυνση περιβάλλοντος, ανισότητες, μονοπώλια κ.α θα ήταν ξεπερασμένες προ πολλού, κυρίως χάρη στην Ελεύθερη Ενέργεια, την άμεση δημοκρατία και την ελεύθερη επικοινωνία και μετακίνηση των ανθρώπων σε όλο το «παγκόσμιο χωριό» που είναι στην ουσία ο πλανήτης Γη.

Κι αυτό θα επιτυγχανόταν με την απρόσκοπτη και χωρίς υποταγή σε συγκεκριμένα συμφέροντα και ολιγοπώλια εξέλιξης της επιστήμης, της τεχνολογίας και κυρίως των απεριόριστων δυνατοτήτων της ανθρώπινης επινοητικότητας και εφευρετικότητας, ζωντανό παράδειγμα της οποίας ήταν ο ίδιος ο Τέσλα:

«Η προοδευτική εξέλιξη του ανθρώπου εξαρτάται ζωτικά από την εφεύρεση. Είναι το πιο σπουδαίο προϊόν του δημιουργικού του εγκεφάλου. Ο απώτατος σκοπός της εφεύρεσης είναι η απόλυτη κυριαρχία του νου επί του υλικού κόσμου, η χαλιναγώγηση των δυνάμεων της Φύσης προς χάρη των ανθρωπίνων αναγκών. Αυτό είναι και το δύσκολο καθήκον του εφευρέτη που συχνά είναι παρεξηγημένος και χωρίς ανταμοιβή. Βρίσκει ωστόσο άφθονη αποζημίωση στην ευχάριστη άσκηση των δυνάμεών του και στη γνώση ότι ανήκει σ’ εκείνη την εξαιρετικά προνομιακή τάξη χωρίς την οποία το γένος των ανθρώπων θα είχε ηττηθεί προ πολλού στη σκληρή του μάχη με τα ανελέητα στοιχεία της Φύσης» (Νίκολα Τέσλα, Οι Εφευρέσεις Μου).

Αντίθετα με τον Έντισον ο Τέσλα ήταν ένας «μοναχικός καβαλάρης», που παρέμεινε σ’ όλη του την ζωή ανένταχτος κι ελεύθερος, δίνοντας συχνά σκληρές μάχες με το επιστημονικό και βιομηχανικό Κατεστημένο της εποχής του. Ο Τέσλα προχωρούσε άφοβα μπροστά αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Ξεκλείδωνε με την ευαισθησία ενός ποιητή τα μεγάλα μυστικά της Φύσης και τα χάριζε στην ανθρωπότητα. Τον ενδιέφερε η συνολική πρόοδος και πίστευε στο θετικό δυναμικό του ανθρώπου που μπορούσε ν’ αναπτυχθεί σε τέλειο βαθμό. Τι θα γινόταν άραγε αν ο Τέσλα δεν εμποδιζόταν να προχωρήσει στην υλοποίηση των οραμάτων του; Αν ο κόσμος μας τελικά «Τεσλοποιούταν» αντί να «Εντισονοποιηθεί»;





Πλανήτης Γη, 2020. Επτάμισι δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σ’ έναν κόσμο Ελεύθερης Ενέργειας. Σχεδόν κάθε σπίτι παράγει όλη την ηλεκτρική ενέργεια που χρειάζεται μέσω μιας μικρής συσκευής, η οποία εκμεταλλεύεται την ενέργεια που μεταδίδεται ασύρματα, καθώς και την ηλιακή ενέργεια. Στο σύστημα διανομής δεν υπάρχουν απώλειες, λογαριασμοί ηλεκτρικού και μόλυνση.

Οι επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι μηδαμινές. Οι πόλεις δεν έχουν καυσαέρια και τα αυτοκίνητα λειτουργούν με ασύρματο ηλεκτρισμό ή υδρογόνο και δεν αφήνουν στις εξατμίσεις τους τίποτε άλλο παρά σταγονίδια νερού. Οχήματα, τρένα, αεροπλάνα και πλοία κινούνται με ασύρματο ηλεκτρισμό και κυψέλες υδρογόνου. Μικροί σταθμοί ψυχρής πυρηνικής σύντηξης προμηθεύουν την απαιτούμενη ενέργεια που χρειάζονται οι πόλεις και οι βιομηχανίες χωρίς τον κίνδυνο πυρηνικού ατυχήματος. Η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι ανύπαρκτη και ο καθένας μπορεί να αντλεί ελεύθερα την ενέργεια που χρειάζεται με ελάχιστο κόστος.

Ο κόσμος της Ελεύθερης Ενέργειας, που οραματίστηκε ο Τέσλα, είναι πλέον πραγματικότητα. Είναι ένας ουτοπικός κόσμος χωρίς ένοχο παρελθόν: δεν συνέβησαν ποτέ οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι με τις εκατόμβες των νεκρών. Δε συνέβη ποτέ ούτε το οικονομικό «Κραχ του 1929», ούτε το «πετρελαϊκό Κραχ του 1973», ούτε βεβαίως και η «χρηματοπιστωτική κρίση του 2008». Φράσεις όπως οικολογική κρίση, καταστροφή του περιβάλλοντος, καθώς και Φαινόμενο του Θερμοκηπίου είναι ανύπαρκτες στο λεξιλόγιο των πολιτών του κόσμου στις αρχές του 21ου αιώνα.

Αντίθετα όλοι μιλούν σχεδόν καθημερινά για πράγματα όπως «αειφόρο ανάπτυξη», «εμπλουτισμός της βιοποικιλότητας», «αντιγηραντικές θεραπείες», «επαφή με εξωγήινους», «εξερεύνηση του διαστήματος», «αναβίωση των εξαφανισμένων μορφών ζωής» κ.α. που θα φαινόταν επιστημονική φαντασία στους ανθρώπους του 20ου αιώνα. Η μόλυνση του περιβάλλοντος είναι αδιανόητη, η αναδάσωση καθημερινή πρακτική και οι δαπάνες των υπουργείων παιδείας, υγείας και κοινωνικής πρόνοιας είναι δέκα φορές μεγαλύτερες από τις δαπάνες του Υπουργείου Άμυνας, οι οποίες είναι συνεχώς φθίνουσες…

Χάρη στην επανάσταση της Ελεύθερης Ενέργειας οι προβλέψεις που έκανε ο οραματιστής Τέσλα στις αρχές του 20ου αιώνα δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα του κόσμου των αρχών του 21ου αιώνα:

«Στο κοντινό μέλλον θα δούμε πολλές χρήσεις της ηλεκτρικής ενέργειας. Θα είμαστε σε θέση να διασκορπίζουμε την ομίχλη με την ηλεκτρική δύναμη και με ισχυρές και διαπεραστικές ακτίνες. Θα δημιουργήσουμε ασύρματες εγκαταστάσεις με σκοπό τη φωταγώγηση των ωκεανών.

Σύντομα θα επιτευχθεί η μετάδοση εικόνων με τις συνηθισμένες τηλεγραφικές μεθόδους. Μια άλλη σημαντική καινοτομία θα είναι μια ηλεκτρική γραφομηχανή, που θα καταγράφει την ανθρώπινη φωνή. Θα έχουμε εξουδετερωτές καπνού, απορροφητές σκόνης, αποστειρωτές του νερού, του αέρα, των τροφίμων και των ρούχων. Θα είναι επίσης αδύνατον να μεταδοθούν τα μικρόβια ασθενειών και οι άνθρωποι θα μπορούν να θεραπεύονται από αυτές. Αν χρησιμοποιήσουμε ορυκτά καύσιμα ως ύλες για να αντλήσουμε την ενέργειά μας τότε, ζώντας εις βάρος του κεφαλαίου μας, θα τα εξαντλήσουμε γρήγορα. Αυτή η μέθοδος είναι βάρβαρη και επιπόλαια σπάταλη και θα πρέπει να σταματήσει για χάρη των ερχόμενων γενεών.

Το αναπόφευκτο συμπέρασμα είναι ότι η υδροδυναμική είναι ο πολυτιμότερος ενεργειακός πόρος μας. Σε αυτήν η ανθρωπότητα πρέπει να εναποθέσει τις ελπίδες της για το μέλλον. Με την πλήρη ανάπτυξή της καθώς και μ’ ένα τέλειο σύστημα της ασύρματης μετάδοσης της ενέργειας σε οποιαδήποτε απόσταση, ο άνθρωπος θα είναι σε θέση να λύσει όλα τα προβλήματα της υλικής του ύπαρξης. Η απόσταση, που είναι το κύριο εμπόδιο στην ανθρώπινη πρόοδο, θα εκμηδενιστεί εντελώς όσον αφορά τη σκέψη, τη λέξη, και τη δράση. Η ανθρωπότητα θα ενωθεί, οι πόλεμοι θα γίνουν αδύνατοι, και η ειρήνη θα βασιλέψει σε ανώτατο επίπεδο» (Nikola Tesla, My Inventions, 1919).

Το όραμα του Τέσλα για ένα μέλλον στο οποίο ο άνθρωπος δε θα ήταν αναγκασμένος να πασχίζει για την επιβίωση του, όπου οι λέξεις πλούσιος και φτωχός δε θα σήμαιναν τη διαφορά του επιπέδου της υλικής ευημερίας, αλλά των διανοητικών και ψυχικών ικανοτήτων, ήταν πλέον πραγματικότητα. Όπως είχε προβλέψει και ο ίδιος πριν από έναν αιώνα, ο κόσμος της Ελεύθερης Ενέργειας ήταν ένας κόσμος όπου είχε επιτευχθεί η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, η μείωση της άγνοιας, του φανατισμού, της τρέλας και φυσικά η αξιοποίηση των φυσικών πηγών ενέργειας, όπως ο ήλιος. Μέχρι το 2035 το Υπουργείο Υγείας απορροφούσε πολύ περισσότερες δαπάνες από το Υπουργείο Άμυνας, όπως άλλωστε είχε προβλέψει και ο ίδιος ο Τέσλα το 1934: «Στον 21ο αιώνα όλα τα πολιτισμένα έθνη θα ξοδεύουν το μεγαλύτερο μέρος του προϋπολογισμού τους όχι για την άμυνα αλλά για την παιδεία».

Ο κόσμος που οραματίστηκε πριν από έναν και πλέον αιώνα ο Τέσλα είναι Εκεί Έξω και μας περιμένει. Είναι μια ανοικτή πρόκληση που κάποιοι ανταποκρίνονται, γιατί δεν αντέχουν να μην το κάνουν. Κάποιοι άλλοι διότι πιστεύουν πως ένας καλύτερος κόσμος είναι πάντα εφικτός. Οι περισσότεροι όμως, απογοητευμένοι και παραιτημένοι, επικεντρώνονται μόνο στα αρνητικά, τα οποία στο τέλος γίνονται πραγματικότητα. Και περιμένουν παθητικά να «ευθυγραμμιστούν τα άστρα» για να αλλάξουν τα πράγματα. Όμως ο κόσμος δεν αλλάζει από μόνος του. Εμείς είμαστε ο κόσμος. Πετυχαίνουμε όχι επειδή είναι κάτι εύκολο, αλλά επειδή είναι δύσκολο. Σήμερα στεκόμαστε στους ώμους όλων αυτών που έκαναν τη δύσκολη δουλειά, όπως ο Τέσλα. Να βάλουν δηλαδή τα θεμέλια ενός ολόκληρου πανανθρώπινου πολιτισμού. Και, Τώρα, είναι η δική μας σειρά…

@Γιώργος Στάμκος / απόσπασμα από νεοεκδοθέν βιβλίο του ΤΕΣΛΑ Vs ΕΝΤΙΣΟΝ Σύγκρουση για το Μέλλον του Κόσμου


ΤΕΣΛΑ Vs ΕΝΤΙΣΟΝ
Σύγκρουση για το Μέλλον του Κόσμου
Το νέο αποκαλυπτικό βιβλίο του Γιώργου Στάμκου

Η Αρχετυπική Σύγκρουση που Άλλαξε τον Κόσμο.
Ο πρώτος μεγάλος Τεχνολογικός και Εμπορικός Πόλεμος της σύγχρονης βιομηχανικής εποχής:

Ο “Πόλεμος των Ρευμάτων” (War of Currents)!
Εναλλασσόμενο Ρεύμα (AC) Vs Συνεχές Ρεύμα (DC)

«Προμηθέας του Ηλεκτρισμού» Vs «Μάγος του Μένλο Παρκ»
99% Έμπνευση ή 99% Πειραματισμός;

Ενορατική Επιστήμη της Ανατολής ή Πρακτική Επιστήμη της Δύσης;

ΤΕΣΛΑ ή ΕΝΤΙΣΟΝ;
Δύο διαφορετικοί τύποι ανθρώπου, δύο αλλοπαρμένες μεγαλοφυΐες
με τελείως διαφορετικό όμως χαρακτήρα,
τρόπο σκέψης και αντίληψης,
συγκρούονται αμείλικτα στην Αμερική στα τέλη του 19ου αιώνα.
Έπαθλο; Το ίδιο το Μέλλον της ανθρωπότητας!



Terrapapers 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Θερινό ηλιοστάσιο: Η αναζήτηση της ζωής στον Γαλαξία

Κατά τη διάρκεια του θερινού ηλιοστασίου, το βόρειο ημισφαίριο της Γης πλησίασε τον Ήλιο, για να απολαύσουμε τη μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου. Το θερινό ηλιοστάσιο συμβαίνει επειδή η Γη δεν περιστρέφεται κάθετα, αλλά υπό γωνία 23,5 μοιρών. Η γωνία αυτή έκανε τους αστρονόμους να αναρωτιούνται εάν η ελαφρά αυτή μετατόπιση ευθύνεται για την ύπαρξη συνθηκών, κατάλληλων για την εμφάνιση ζωής.

Καλλιτεχνική απόδοση ενός εξωπλανήτη όμοιο με τη Γη, που περιστρέφεται γύρω από ένα άλλο. Οι επιστήμονες δεν μπόρεσαν να μετρήσουν ακόμη την κλίση του εξωπλανήτη, αλλά κάποιοι υποψιάζονται ότι η κλίση ενός πλανήτη είναι το κλειδί για τη στήριξη της ζωής.



Το υπαρξιακό αυτό ερώτημα έχει βρεθεί στο επίκεντρο της επιστημονικής έρευνας, καθώς οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει χιλιάδες εξωπλανήτες, σε τροχιά γύρω από άλλα άστρα του γαλαξία μας. Η ζωή είναι δυνατόν να αναπτυχθεί σε εξωπλανήτη, με τροχιά παραπλήσια της δικής μας; Ή μήπως η ζωή εμφανίζεται σε πλανήτες των οποίων ο άξονας περιστροφής είναι κάθετος;

Παρότι οι αστρονόμοι δεν έχουν υπολογίσει ακόμη τον άξονα περιστροφής εξωπλανήτη, υποπτεύονται ότι αυτός θα εμφανίζει μεγάλες διακυμάνσεις, όπως συμβαίνει και με τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Ο Ερμής, με κλίση περιστροφής 0,03 μοιρών, είναι σχεδόν κάθετος, ενώ ο Ουρανός εμφανίζει κλίση 82,23 μοιρών. Τα δύο αυτά ακραία παραδείγματα μη κατοικήσιμων πλανητών θα μπορούσαν να μπερδέψουν τον επιστημονικό κόσμο, καθώς και οι δύο παραπάνω πλανήτες μοιράζονται πολλά κοινά στοιχεία με τη Γη, όπως εξηγεί ο René Heller, αστρονόμος του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ.



Δύο όψεις του Ουρανού, συμπεριλαμβανομένης μιας εικόνας ψευδών χρωμάτων που δείχνει έναν από τους πόλους του. Ο πλανήτης κλίνει σε γωνία 82,23 μοίρες.

Αν ο πλανήτης δεν εμφανίζει κλίση στην περιστροφή του, δεν θα είχε διακριτές εποχές. Τα ημισφαίρια δεν θα πλησίαζαν και δεν θα απομακρύνονταν από τα άστρα τους. Αντίθετα, οι πόλοι θα ήταν τόσο ψυχροί, που το διοξείδιο του άνθρακα θα απορροφάτο στον ουρανό, στερώντας από τον πλανήτη αναγκαία για ζωή θερμότητα, αλλά και την ικανότητα δημιουργίας νερού σε υγρή μορφή.

Αν πάλι ο πλανήτης εμφάνιζε οριζόντιο άξονα περιστροφής, η ζωή δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί σε αυτόν. Με οριζόντιο άξονα περιστροφής, κάθε μορφή ζωής θα έπρεπε να προσαρμοσθεί σε εναλλαγές μεγάλου ψύχους και ακραίων θερμών θερμοκρασιών.



Άνοιξη στο βόρειο ημισφαίριο του Άρη. Ο Άρης μετακινείται εμπρός και πίσω μεταξύ 10 και 60 μοιρών σε εκατομμύρια χρόνια, γεγονός που μπορεί να αλλάξει άγρια τις εποχές του πλανήτη και το κλίμα.

Ο René Heller υποστηρίζει ότι ο ιδανικός άξονας περιστροφής κυμαίνεται μεταξύ 10 και 40 μοιρών. Ο αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, Rory Barnes, διαφωνεί. «Η γωνία περιστροφής των 23,5 μοιρών δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο. Μπορεί να έχει κάποιος τέτοιο άξονα περιστροφής ή κάποια άλλη γωνία και ο πλανήτης θα μπορούσε να επιτρέψει την ανάπτυξη ζωής στην επιφάνειά του. Το μόνο που χρειάζεται, είναι παχύ ατμοσφαιρικό στρώμα, ικανό να μεταφέρει θερμότητα στις παγωμένες ζώνες του πλανήτη», λέει ο δρ Rory Barnes,.

Ο ωκεανολόγος David Ferreira του Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ στη Βρετανία λέει ότι έρευνα του 2014 έδειξε πως ακόμη και πλανήτες με ακραία γωνία περιστροφής, όπως ο Ουρανός, μπορεί να επιτρέψουν την ανάπτυξη ζωής στην επιφάνειά τους, εφόσον διαθέτουν εκτεταμένο ωκεανό. Ενας ωκεανός είναι ικανός να απορροφήσει τη θερμότητα του καλοκαιριού, απελευθερώνοντας τη θερμότητα αυτή τον χειμώνα και επιτρέποντας στον πλανήτη να παραμένει εύκρατος.

Πηγή

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το παράδοξο της σοφίας

Η φιλοσοφία επιστρέφε

ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Το παράδοξο της σοφίας:

Αυτός που ξέρει πολλά ακούει, αυτός που ξέρει λίγα μιλάει…,
αυτός που γνωρίζει πολλά ρωτάει, αυτός που γνωρίζει λίγα έχει γνώμη!

Το παράδοξο της γενναιοδωρίας:
Όσα περισσότερα δίνουμε, τόσα περισσότερα παίρνουμε!
Το παράδοξο της γνώσης:
Ο άνθρωπος ψάχνοντας για απαντήσεις, βρίσκει πάντα ερωτήσεις!
Το παράδοξο του χιούμορ:
Το αστείο είναι πολύ σοβαρή υπόθεση!
Το παράδοξο της σιωπής:
Η σιωπή πολλές φορές είναι πιο δυνατή από την κραυγή!
Το παράδοξο του πλούτου:
Πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζεται τα λιγότερα!
Το παράδοξο της αγάπης:
Σε κάνει να στενοχωριέσαι περισσότερο αυτός που σ’ αγαπάει πιο πολύ!
Το παράδοξο της λογικής:
Η καρδιά έχει απόψεις, τις οποίες η λογική δεν αποδέχεται!
Το παράδοξο της όρασης:
Συνήθως τα ουσιώδη δεν τα βλέπεις με τα μάτια, τα βλέπεις με την καρδιά!
Το παράδοξο της βοήθειας:
Αν χρειαστείς την βοήθεια κάποιου, ζήτα από αυτόν που είναι απασχολημένος,
γιατί αυτός που δεν κάνει τίποτα, θα σου πει ότι δεν έχει χρόνο!
Το παράδοξο της βιασύνης:
Αυτό που κάνεις βιαστικά, είναι πάντοτε λάθος!
Το παράδοξο της τεχνολογίας:
Ενώ μας φέρνει πιο κοντά σ’ αυτούς που είναι μακριά μας, μας απομακρύνει από αυτούς που είναι δίπλα μας!
Το παράδοξο της ταχύτητας
Δεν φτάνει πρώτος αυτός που πάει πιο γρήγορα, αλλά αυτός που ξέρει που πάει!
Το παράδοξο της ευτυχίας:
Όταν αντικειμενικά είμαστε καλύτερα από ποτέ, υποκειμενικά αισθανόμαστε ανικανοποίητοι!



Πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Οι Κοσμοσφαίρες της Ρωσίας

Το Ρωσικό εν λειτουργία αμυντικό σύστημα Πολέμου των Άστρων

Τον Φεβρουάριο του 1992, o Ρώσος πρόεδρος Boris Yeltsin πρότεινε στις ΗΠΑ και στον ΟΗΕ μια παγκόσμια αμυντική ασπίδα (με όπλα τύπου Star Wars) βασισμένη σε ΡΩΣΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ.

Αν αναρωτιέσαι, τι μπορεί να έχουν αυτοί οι «οπισθοδρομικοί» Ρώσοι που να έχει αξία για την έρευνα του Strategic Defense Initiative (SDI). Η ελάχιστα γνωστή αλήθεια είναι ότι οι Ρώσοι άρχισαν την ανάπτυξη ενός ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ αμυντικού συστήματος τύπου Star Wars τον Σεπτέμβριο του 1977 κι έκτοτε το έχουν βελτιώσει πολύ. Είναι ένα ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΤΡΙΑΔΙΚΟ σύστημα, χτισμένο γύρω από ΟΠΛΑ, ΑΚΤΙΝΩΝ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ και ΔΕΣΜΕΣ ΝΕΤΡΟΝΙΩΝ

Σε αυτό το άρθρο περιγράφουμε πως το σύστημα αυτό αναπτύχθηκε μεταξύ του 1977 – 1983 και θα δώσουμε παραδείγματα για το πώς χρησιμοποιήθηκε σε αυτήν την περίοδο. Αλλά ας δούμε την αξία των πληροφοριών, αναφέρει ο Robert E. McElwaine B.S. Physics and Astronomy, UW-EC

Κύρια πηγή είναι τα άρθρα που δημοσιεύονταν σε μια εβδομαδιαία εφημερίδα, την Wisconsin Report (WR), of Brookfield, Wisconsin, (P.O. Box 45, zip 53005), γραμμένα από τον Dr. Peter David Beter, έναν σεβαστό δικηγόρο στην Washington, DC, δόκτορα νομολογίας, ειδικό και σύμβουλο της διεθνούς νομολογίας, της οικονομίας και των πληροφοριών. Λάμβανε πολλές από τις πληροφορίες του από συνεργάτες του στην CIA και από άλλες υπηρεσίες πληροφοριών σε άλλες χώρες από ανθρώπους που δεν ενέκριναν πολλά από αυτά που συμβαίνουν ή σχεδιάζονται πίσω από την πλάτη μας.

Πίστευαν ότι τουλάχιστον μια περιορισμένη δημόσια έκθεση ίσως καθυστερούσε ή τελικώς να σταματούσε τα χειρότερα να συμβούν, όπως ένα πυρηνικό πόλεμο ή μια εθνική δικτατορία. Ο Dr. Beter άρχισε να εμφανίζεται στο τοπικό ραδιόφωνο και σε συζητήσεις τηλεοπτικών παραγωγών, αλλά γρήγορα ανακάλυψε ότι του απαγορεύθηκε η πρόσβαση από την άμμεση απειλή της κυβέρνησης στους σταθμούς ότι θα ανακληθεί η άδεια τους. Έτσι άρχισε να παράγει μηνιαίες κασέτες μιας ώρας και να τις στέλνει σε ένα όλο αυξανόμενο αριθμό συνδρομητών. Από τις 21 Ιουνίου 1975 έως τις 3 Νοεμβρίου 1982 έγραψε ογδόντα κασέτες “Dr. Beter Audio Letters” συν οκτώ “Audio Books” και τρείς ειδικές κασέτες. Την 1η Σεπτεμβρίου 1977 η Wisconsin Report άρχισε να δημοσιεύει τις απομαγνητοφωνήσεις αυτών των κασετών.

Βασισμένος σε πληροφορίες από τις πηγές του ο Dr. Beter προέβλεψε τον βομβαρδισμό των Πεζοναυτών στην Βυρηττό ένα ολόκληρο χρόνο πριν συμβεί, προειδοποιώντας ότι το Αμερικανικό Πεντάγωνο και η Ισραηλινή Mossad συνομωτούσαν εσκεμμένα για να το πραγματοποιήσουν, να θυμώσουν τους Αμερικανούς εναντίον των Αράβων και να έχουν την υποστήριξη του κοινού για την σχεδιαζόμενη επιχείρηση εναντίον τους. Ανέφερε την επικείμενη δολοφονία του προέδρου της Αιγύπτου Anwar Saddat έξι ημέρες πριν συμβεί.

Ο Dr. Beter προέβλεψε αυτό που αποκαλούσε «απόσυρση» του Leonid Brezhnev μια εβδομάδα πριν ο Brezhnev «πεθάνει» επίσημα (προσέξτε ότι ο όρος «απόσυρση» χρησιμοποιούνταν στην εξόντωση των ρεπλικα στην ταινία του 1982 «Blade Runner») και η γρήγορη αντικατάσταση του με τον Andropov, που συνέβη μόνον τρείς ημέρες από τον «θάνατο» του Brezhnev, προς κατάπληξη όλης της κυβερνήσεως και των αναλυτών των ΜΜΕ.

Η ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΗ ΡΩΣΙΚΗ ΤΡΙΑΔΑ ΟΠΛΩΝ STAR WARS

Τον Σεπτέμβριο του 1977 οι Ρώσοι άρχισαν να εκτοξεύουν επανδρωμένους δορυφόρους δολοφόνους αποκαλούμενους Cosmos Interceptor, εξοπλισμένους με όπλα ΑΚΤΙΝΟΣ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΩΝ ΣΩΜΑΤΙΔΙΩΝ, σε γήινη τροχιά. Τον Απρίλιο του 1978 υπήρχαν τρείς ντουζίνες από αυτούς και είχαν τελειώσει την καταστροφή όλων των Αμερικανικών κατασκοπικών δορυφόρων και τους δορυφόρους της έγκαιρης προειδοποιήσεως.

Στις 27 Σεπτεμβρίου 1977, σε αυτό που ο Dr. Beter απεκάλεσε «Η Μάχη της Συγκομιδής της Σελήνης», μια κοσμοσφαίρα της σειράς Cosmos Interceptor σε γήινη τροχιά χρησιμοποίησε μία ακτίνα σωματιδίων νετρονίων για να καταστρέψει μυστική Αμερικανική βάση ακτίνων λέιζερ που κόντευε να είναι έτοιμη να λειτουργήσει στον κρατήρα Κοπέρνικο της Σελήνης. Οι Ρώσοι τότε γρήγορα ανέπτυξαν τις δικές τους στρατιωτικές βάσεις στην Σελήνη, δηλαδή το δεύτερο μέρος της διαστημικής τους τριάδος, ξεκινώντας στις 4 Οκτωβρίου 1977 με επτά υπερβολικά ισχυρές βάσεις όπλων φορτισμένων σωματιδίων στην πλευρά της σελήνης που κοιτάει προς την Γη και τρείς βάσεις υποστηρίξεως στην πίσω πλευρά της σελήνης.

Το πρώτο τέστ της βάσεως της Σελήνης συνέβη στις 19 Νοεμβρίου 1977

Την ίδια ημέρα με την πρεμιέρα της πρώτης ταινίας του Star Wars με το όπλο του Death Star!

Το Suncruiser είναι το Death Star!

Οι Ρώσοι σκοπεύαν το μάτι ενός κυκλώνα κοντά στην Ινδία. Αλλά υπολογίσανε λάθος την απόκλιση της ακτίνος από το μαγνητικό πεδίο της γης, και η ακτίνα κτύπησε τον ωκεανό πολύ κοντά στην ακτή δημιουργώντας ένα τσουνάμι που σκότωσε πολλούς ανθρώπους. Εάν δύο ακόμη ακτίνες φορτισμένων σωματιδίων είχαν κτυπήσει από τις Ρωσικές Σεληνιακές Βάσεις σε γρήγορη διαδοχή θα δημιουργούσαν το καταστροφικό αποτέλεσμα μιας υδρογονικής βόμβας στον στόχο τους.

Το τρίτο πόδι στην Ρωσική τριάδα των διαστημικών όπλων είναι οι ΚΟΣΜΟΣΦΑΙΡΕΣ

Η πρώτη γενιά των Cosmospheres ήταν πλατφόρμες όπλων Ηλεκτρο-Βαρύτητας, με Ατομικούς Αντιδραστήρες, οριζόντια τοποθετημένους προωθητές ρουκετών, κατά κάποιον τρόπο αόρατες στα ραντάρ πέρα από τα 40 μίλια (ίσως με μια επικάλυψη απορροφητικού υλικού). Εξοπλησμένες με όπλα Ακτίνων Φορτισμένων Σωματιδίων (τουλάχιστον εκατό φορές πιο ασθενικά από αυτά στις Σεληνιακές βάσεις) εφοδιασμένες με Ψυχοενεργητικά Αποστασιόμετρα (PRF) που συντονίζουν στην πραγματική Ατομική Υπογραφή ενός στόχου ή ενός αντικειμένου και ΔΕΝ μπορούν να μπλοκαριστούν, μάλστα μερικές από αυτές ήταν εφοδιασμένες με μικροκυματικές συσκευές τηγανίσματος μυαλού.

Αναζήτησε το άρθρο «Όπλα Κβαντικού Δυναμικού & Όπλα Ηλεκτρομαγνητικών Κυμάτων Αντεστραμμένου Χρόνου»





Στα τέλη του 1977 και στις αρχές του 1978 υπήρξε μια παράξενη σειρά από γιγαντιαίες εκρήξεις στον αέρα κατά μήκος της Ανατολικής ακτής των ΗΠΑ και αλλού. Αυτές οι εκρήξεις ποτέ δεν εξηγήθηκαν ικανοποιητικά, είτε από την κυβέρνηση, είτε από τους επιστήμονες ή τα ΜΜΕ. Δεν μπορούσαν να εξηγηθούν από καμία υπερηχητική πτήση και ήταν πολύ μεγαλύτερες από το σπάσιμο του ήχου. Οι γιγάντιες εκρήξεις στην πραγματικότητα προκαλούνταν από τις Ρωσικές Κοσμοσφαίρες που έβαλαν με Ακτίνες Φορτισμένων Σωματιδίων στην ατμόσφαιρα σε Αφεστιασμένη Λειτουργία για να αναγγείλουνε την παρουσία τους στα κοιμώμενα γεράκια του Πενταγώνου των ΗΠΑ.

Ο κύριος σκοπός κάθε αμυντικού συστήματος τύπου “Star Wars” είναι να προστατεύει μια χώρα από πυρηνική επίθεση. Κατά την διάρκεια του weekend στις 20 Ιανουαρίου 1980, οι Ρωσικές Κοσμοσφαίρες εκτέλεσαν μια τέτοια αποστολή. Απέτρεψαν ένα πρώτο πυρηνικό πλήγμα εναντίον της Ρωσίας από τις τότε ελεγχόμενες από τους Μποσελβίκους ΗΠΑ. Η επιχείρηση άρχισε με ένα στόλο 82 ειδικών μυστικών αεροσκαφών που μπορούν να φτάσουν χωρίς να αναγνωριστούν στις ακτές μιας χώρας κάτω από την επιφάνεια του νερού, να αλλάξουν την διαμόρφωση, να απογειωθούν και να πετάξουν στις κορυφές των δένδρων έως τους στόχους τους.

Ο Dr. Beter περιγράφει αυτή την δράση στο Audio Letter #53 που ηχογράφησε στις 21-01- 1980

«Σε αυτό το σημείο ξεκίνησε η πραγματική δράση, στην Κασπία θάλασσα και στην βόρεια Νορβηγία. Τα Subcraft, με Ισραηλινούς πιλότους ήταν στον δρόμο τους. Ταξίδευαν κάτω από το νερό στην πρώτη φάση της επιθετικής τους αποστολής. Αργά το απόγευμα του Σαββάτου σε ώρα Washington, ένα κωδικοποιημένο σήμα στάλθηκε στα Subcraft να συνεχίσουν όπως είχε σχεδιασθεί. Εκείνη την ώρα, η βόρεια ομάδα των Subcraft βρισκόταν στην Λευκή Θάλασσα. Η νότια ομάδα είχε φτάσει στο βόρειο άκρο της Κασπίας θάλασσας. Είχε ήδη ξημερώσει, ήταν Κυριακή πρωί 20 του μηνός για τις ομάδες των Subcraft. Οι διαταγές τους ήταν να περιμένουν όλη την ημέρα κάτω από το νερό, αόρατα. Κατόπιν μετά την δύση του ηλίου, επρόκειτο να συνεχίσουν την σταθερή τους προσέγγιση στους στόχους τους. Τα Subcraft τηρούσαν αυστηρή σιγή ασυρμάτου. Βρισκόντουσαν στο νερό ώστε να είναι αόρατα στο μάτι και στα ραντάρ, ταυτόχρονα ήταν αρκετά ρηχά ώστε να μην ανιχνεύονται από τα Ρωσικά σόναρ.

Επίσης οι υπέρυθρες υπογραφές τους ήταν αμελητέες ως αποτέλεσμα εκτεταμένης εξελίξεως. Με δύο λόγια με τα στάνταρ της Δυτικής τεχνολογίας ήταν μη ανιχνεύσιμα. Αλλά στο AUDIO LETTER No. 42 απεκάλυψα ότι η Ρωσία κατείχε ένα υπερόπλο. Αποκαλείται Ψυχοενεργητικό Αποστασιόμετρο (PRF). Δεν μοιάζει με τα σόναρ και παρόμοιες τεχνικές. Το PRF εστιάζει στην πραγματική ατομική υπογραφή του στόχου, και δεν υπάρχει γνωστή μέθοδος να μπλοκαριστεί.

Αναπτύσσοντας τον στόλο τους στην Αραβική θάλασσα, οι Ρώσοι προσποιούνταν ότι είχαν ξεγελαστεί από τον Μπολσεβικικό αντιπερισπασμό με τα αεροπλανοφόρα. Με αυτόν τον τρόπο τους ενθάρρυναν να εξαπολύσουν τα Subcraft στους στόχους τους. Περίμεναν μέχρι τα Subcraft να βρίσκονται μακριά από τις βάσεις τους και τα βλέμματα των Μπολσεβίκων που κατεύθυναν την Αμερικανική επιχείρηση του πρώτου πλήγματος. Όλη όμως την ώρα παρακολουθούνταν συνεχώς από τις Κοσμοσφαίρες που χρησιμοποιούσαν το PRF, και λίγο μετά της 1 μετά τα μεσάνυχτα οι Κοσμοσφαίρες άρχισαν να βάλουν με τα Όπλα τους Ακτίνων Φορτισμένων Σωματιδίων. Υπήρχαν 10 Subcraft στην Λευκή θάλασσα. Το καθένα εξαφανίστηκε σε ένα εκτυφλωτικό μπλε – άσπρο πίδακα ατμού, καπνού και φωτιάς. Στο βόρειο άκρο της Κασπίας υπήρχαν 19 Subcraft, που είχαν την ίδια τύχη.

Οι τρίτης γενιάς Ρωσικές JUMBO COSMOSPHERES αναπτύχθηκαν πρώτη φορά το Απρίλιο του 1981, παράλληλα με την πρώτη πτήση του U.S. Space Shuttle. Οι σφαίρες παρενέβησαν σε αυτήν την στρατιωτική αποστολή. Η NASA βεβαίως τα κάλυψε επιτυχώς με τεχνικές παρόμοιες όπως στην ταινία “CapricornI”. Οι JUMBO COSMOSPHERES είναι πολύ μεγαλύτερες από τα μοντέλα της 1ης γενιάς, και χρησιμοποιούν Ηλεκτρομαγνητική Προώθηση αντί για πυραύλους για να κινούνται.»

Για περίπου δύο χρόνια αφότου ο Dr. Beter σταμάτησε τις εγγραφές του, τα Audio Letters τον Νοέμβριο του 1982 λόγω καρδιακών προβλημάτων, ο διανομέας του η Audio Books, Inc., δημοσίευσε κάποια newsletters ονομαζόμενα “News ALERT” χρησιμοποιώντας πληροφορίες που είχε ο Dr. Beter.

Ένα ειδικό συμπληρωματικό τευχος με ημερομηνία 26 Μαρτίου 1984, περιγράφει το πώς οι Ρωσικές Jumbo Cosmospheres συνέλαβαν δύο τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους αμέσως μετά την εκτόξευση τους από την αποστολή του U.S. Space Shuttle Νο 10, βρήκαν αντιδορυφορικούς πυραύλους (ASAT) στον έναν από αυτούς και τους πέταξαν σε άχρηστη τροχιά. Η NASA είχε πλάκα προσπαθώντας να εξηγήσει δύο σε σειρά αποτυχίες του πολύ “αξιόπιστου” PAM-D satellite booster.

Η προσφορά της Ρωσίας να μοιραστεί το αμυντικό της σύστημα τύπου “Star Wars” με τον υπόλοιπο κόσμο μπορεί να επεκτεινόταν στην “επιστημονική εξερεύνηση του διαστήματος”. Για παράδειγμα, το σχέδιο των ΗΠΑ να στείλουν δύο επανδρωμένες αποστολές με συλλογή δειγμάτων και επιστροφή σε ένα κομήτη. Αυτές οι αποστολές στοιχίζουν δισεκατομμύρια δολλάρια και κάπου 15 χρόνια από τώρα για να επιτευχθεί, επίσης θα μπορούσε να αποτύχει με μια ντουζίνα τρόπους. Μια Ρωσική Jumbo Cosmosphere θα μπορούσε να ολοκληρώσει μια επανρδωμένη αποστολή σε μερικούς μήνες, εάν δεν το έχουν κάνει ήδη, καθόσον αυτές οι Κοσμοσφαίρες μπορούν να επιταχύνουν συνεχώς!!!

Οι ΗΠΑ έχουν ανακοινώσει (2012) την αγορά ενός διαστημικού αντιδραστήρα από την Ρωσία.

Τώρα ξέρουμε για ποιὀ λόγο οι Ρώσοι τους ανέπτυξαν και τους χρησιμοποίησαν.



Το Νέο Παιχνίδι του Putin· τα Ψυχοτρονικά Όπλα Zombie

Τα Ψυχοτρονικά Όπλα ή πιο σωστά τα «ΚΒΑΝΤΙΚΑ ΟΠΛΑ» που κάνουν τους ανθρώπους Ζόμπι, πήραν το ΟΚ από το Ρώσο Πρόεδρο και βοήθεια μας! Τα φουτουριστικά αυτά όπλα που χτυπάνε το κεντρικό νευρικό σύστημα των θυμάτων τους αναπτύσσονται εδώ και χρόνια από τους επιστήμονες. Ο κόσμος φυσικά δεν έχει ιδέα γιατί περί άλλων τυρβάζει. Παρόλο που έχω γράψει για τα βαθμωτά όπλα, δίσταζα να γράψω για τα ΚΒΑΝΤΙΚΑ. Φυσικά δεν τα έχουν μόνο οι Ρώσοι. Θα αναφέρω μόνο ένα ακόμη κράτος, την Βόρεια Κορέα! Τα όπλα Κβαντικού Δυναμικού (Quantum Potential) τα κατέχουν σήμερα μόνο τρία έθνη: Η Ρωσία (στα χέρια της KGB που τώρα είναι γνωστή με το νέο της όνομα), η Βραζιλία και ένα «μικρό φιλικό έθνος» η Βόρεια Κορέα. Η Κόκκινη Κίνα μπορεί να εργάζεται πάνω σε αυτά, αλλά βρίσκεται μόνο στην αρχή.

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατά των εχθρών της Ρωσίας και εναντίον των διαφωνούντων πριν το τέλος της δεκαετίας. Φυσικά και πάλι μας δουλεύουν, γιατί τα έχουν εδώ και πολλά χρόνια. Πηγές στην Μόσχα λένε ότι ο Πούτιν περιέγραψε ότι τα όπλα χρησιμοποιούν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία όπως οι φούρνοι μικροκυμάτων. Επίσης ότι είναι «νέα» εργαλεία για την επίτευξη πολιτικών και στρατηγικών στόχων (sic)! Τα σχέδια ανακοινώθηκαν επίσημα από τον υπουργό άμυνας Anatoly Serdyukov.

Η παράνοια των Επικυρίαρχων και των Οργανικών Πυλών στο απόλυτο μεγαλείο τους.

Όπως καταλαβαίνω η φυσική πίσω από την ανάπτυξη των Κοσμοσφαιρών αναπτύχθηκε από ιδιοφυέστατο φυσικό που κάνει τον Stephen Hawking να μοιάζει με ηλίθιο (που είναι στην πραγματικότητα, μαζί με τον άλλο κρετίνο τον Αινστάιν, μια χαρά μας τους φόρεσαν και τους δύο καθυστερημένους, αλήθεια αναρωτιέσαι γιατί άραγε, ενώ αυτά που λένε είναι μπαρούφες τους παρουσιάζουν για ιδιοφυίες, ποιοί; Ω! ναι, οι γνωστές “μυστικές εταιρίες” και λαγούμια).

Όπως επίσης πήραν τις εργασίες του Τέσλα μετά τον θάνατο του (όλοι νομίζουν ότι τις πήραν οι Αμερικανοί, αλλά όχι … μα αυτό είναι θέμα άλλου άρθρου). Ο Tesla θεωρούσε πως, «Ένας ασύρματος πομπός δεν παράγει ερτζιανά κύματα, τα οποία είναι ένας μύθος, αλλά ηχητικά κύματα στον αιθέρα, που συμπεριφέρονται με κάθε τρόπο σαν αυτά στον αέρα, εκτός από το ότι, λόγω της μεγάλης ελαστικής δυνάμεως και εξαιρετικά μικρής πυκνότητας του μέσου, η ταχύτητα τους είναι αυτή του φωτός».

Επίσης είναι και το παράξενο θέμα της παραπληροφόρησης εναντίον του στρατηγού Keegan που πληροφόρησε για τον Σοβιετικό κίνδυνο από το 1977. Αυτή η παραπληροφόρηση επιβεβαίωσε ότι η πρώτη γενιά των Κοσμοσφαιρών κατασκευάστηκαν στο Semipalatinsk και το Novosibursk.

Από ότι καταλαβαίνω η Lockheed Martin ανέπτυξε παρόμοια τεχνολογία το 1992, αν και οι πλατφόρμες τους δεν είναι σφαιρικές.

Το θέμα είναι τεράστιο, όσο και σημαντικό κι όχι μόνο για τον κόσμο μας στις 3-4 γνωστές διαστάσεις του.

@Ιων Μαγγος /miastala.com 2011

terrapapers.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Εντοπίστηκαν δύο εξωπλανήτες με εποχές και σταθερό κλίμα

Ο Kepler-186f έχει μέγεθος και συνθήκες παρόμοιες με αυτές της Γης και άρα αυξημένες πιθανότητες να είναι φιλόξενος στην ζωή


Το 2014 εντοπίστηκε από την αποστολή Kepler ένας εξωπλανήτης με μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης. Ο Kepler-186f που βρίσκεται σε απόσταση 500 ετών φωτός από εμάς ήταν ο πρώτος εξωπλανήτης που είχε εντοπιστεί να έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτή της Γης και να βρίσκεται στην λεγόμενη κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου.

Ενα χρόνο νωρίτερα είχε εντοπιστεί σε απόσταση 1,200 ετών φωτός από εμάς ο Kepler-62f που ανήκει στην κατηγορία των πλανητών που ονομάζονται «Σούπερ Γαίες». Πρόκειται κατά βάση για πλανήτες αερίων με μέγεθος μεγαλύτερο από αυτό της Γης αλλά σημαντικά μικρότερο από αυτό των πλανητών αερίων του ηλιακού μας συστήματος. Μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν περισσότερα στοιχεία για τους δύο εξωπλανήτες. Ομως ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Τζόρτζια αποφάσισαν να τους μελετήσουν και τα ευρήματα της έρευνας τους είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα.

Η τροχιακή των δύο εξωπλανητών και η περιστροφή τους γύρω από τον άξονα τους δείχνουν ότι οι δύο πλανήτες διαθέτουν σταθερές κλιματικές συνθήκες και εναλλαγή εποχών όπως συμβαίνει και στην Γη. Η σταθερότητα στην περιστροφή ενός πλανήτη γύρω από τον άξονα του παίζει καθοριστικό ρόλο στις συνθήκες που υπάρχουν σε αυτόν. Οι ειδικοί αναφέρουν το παράδειγμα του Αρη που είναι ένας πλανήτης που βρίσκεται εντός της κατοικήσιμης ζώνης του ηλιακού μας συστήματος και επειδή παρουσιάζει αστάθειες στην περιστροφή γύρω από τον άξονα του έχει μετατραπεί σε ένα άγονο αφιλόξενο στην ζωή πλανήτη. Ετσι λοιπόν τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι τουλάχιστον όσον αφορά τον Kepler-186 f οι πιθανότητες να διαθέτει συνθήκες φιλικές στην ζωή είναι αυξημένες.

Πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Δημήτρης Λιαντίνης! Τι εμφανίζεται κάθε πρωί στην κορυφή του Ταϋγέτου; (video)

Φυσικά, ο Λιαντίνης δεν είναι νεκρός, αλλά όντως άφησε πίσω το σώμα του σε μια σπηλιά στον Ταύγετο!

Τώρα είναι αλλού και η μελέτη του Λιαντίνη, βάσει της ειδικής οικολογικής του έρευνας (και ας μην ξεχνάμε τη σχέση του ιστορικού ονόματός του με την ιερή λέξη Λιάντη), για την Υποχθόνια, τον Κόσμο των Αθανάτων, και για τον ψυχικό νεραϊδιακό κόσμο, είναι ένα φαεινό παράδειγμα των σχέσεων της ψυχοστατικής συγκεκριμένων γεωγραφικών σημείων και των μυστηρίων τα οποία συμβαίνουν δια της μεταλλάξεως της ανθρώπινης υπόστασης στα σημεία αυτά, (και πολλά θα βρει κανείς αν διαβάσει προσεκτικά τα βιβλία του Λιαντίνη).




Βρίσκεται εις το χείλος του θανάτου, βρίσκεται στο μέσο ενός άξονα εκεί (μετά από την μελέτη που αυτός είχε κάνει), είναι ένας άξονας των δύο κόσμων, που υπάρχει στον Ταΰγετο. (το μέρος στο οποίο είχε πάει είναι το ιερό όρος της Ταϋγέτης, που είναι μία από τις 7 κόρες του Άτλαντα).

Πρέπει να καταλάβουμε ότι όλα τα τοπωνύμια της επιφάνειας αναφέρονται στον άλλο κόσμο, όταν π.χ. λέμε «οι Δελφοί», οι αληθινοί Δελφοί δεν είναι εδώ, είναι αλλού, αυτοί που ξέρουμε είναι ένα είδωλό τους, ή πχ η Αθήνα, ή η κάμινος όπως τη λέγανε στην αρχαιότητα, δεν είναι αυτή η αληθινή Αθήνα, εκείνη βρίσκεται εντός του άλλου κόσμου και αξονικό σημείο επαφής των δύο πόλεων είναι ο βράχος της Ακρο - Πόλεως.

Ο Λιαντίνης εντόπισε κάποιον άξονα ανάμεσα στους δύο κόσμους, (η περίπτωση Λιαντίνη είναι μια υπόθεση που όποιος την ψάξει βαθιά θα βρεθεί προ μεγάλων εκπλήξεων). Το ιερό όρος Τάλετον (το όρος Ταϋγέτη), βρίσκεται σε μία ρυμοτομία και διαρρύθμιση που για να τη μετρήσει κάποιος, ορθο-γραφικά, αριθμο-σοφικά, μαθη-ματικά, χαρτο-γραφικά, πρέπει να πάει στον ιερό του Αμύκλέου Απόλλωνος, στις Αμύκλες, και να οριοθετηθεί σε σχέση με την πυραμίδα του Ταύγετου. Ακριβώς στις 4.04 το πρωί, κάθε μέρα, αντανακλούνται οι πέντε πυραμίδες, της Αιγύπτου στο δέλτα του Ταϋγέτου, στο ναό Μίθρα του άρματος του ήλιου, που βρίσκεται στην κορυφή του Ταϋγέτου και σήμερα λέγεται Άη Λιας, είναι ένα εκπληκτικό φαινόμενο το οποίο μπορεί να το δει ο καθένας αν βρεθεί εκεί εκείνη την ώρα, μόνο που δεν πάει κανένας εκεί (το φαινόμενο μας θυμίζει ίσως τους λεγόμενους «Δροσουλίτες»).



Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται μια αλλοχρονική θέση των δύο αξόνων του Νοήμονος Συμπαντικού Οργανισμού (για τον οποίο θα μιλήσουμε εκτενώς σε άλλο άρθρο). Εμείς εδώ στη Γη νοούμεθα ως μικροοργανισμοί σε νοήμονα και ζώσα υλική κατάσταση, αλλά με πνευματική υπόσταση που αντικατοπτρίζει το μεγαοργανισμό που κυβερνά το Σύμπαν και αυτή η σχέση καθρεπτίζεται στα πιο ιδιόμορφα από τα μέρη που μας περιβάλλουν.

Τις περισσότερες φορές αυτό ισχύει κυρίως ως προς ένα μέρος το οποίο είναι ορεινό, σχεδόν ποτέ δεν είναι πεδινό, κι όλο το επίκεντρο των μελετών αυτών, βρίσκεται σε σημείο ορεινά, στα οποία, προστρέχουν ειδικοί για να κάνουν τις μελέτες τους, ιδιωτικώς, αλλά στα ίδια ορεινά μέρη έχουμε και τους αρχαίους ναούς ή τα σημερινά μοναστήρια αλλά και τις βάσεις και τα ραντάρ, γιατί εκεί εκπέμπεται μια δύναμη από το Νοήμονα Συμπαντικό Οργανισμό, το πράνα (ή το πάρνα) και στα ορεινά είναι το αξονικό επίπεδο καθόδου του, μπορεί να εντοπιστεί η ροή του.Είναι πολύ βαρύ αυτό το θέμα, εκεί μπορεί να προκληθεί η καταλυτική ρήξη της κατάρας της ανθρώπινης Ειμαρμένης και φυλακής της ζωής, βασικά είναι ένας αποδέκτης του ανθρώπινου πόνου και της ιδιοτέλειας της εδώ καταστάσεως, που τη μετασχηματίζει σε μια ψυχική κατάσταση ενός είδους «αγιοσύνης» για όποιον συνδεθεί με τη ροή της, για αυτό και πηγαίνουν τα τάγματα να απομονωθούν σε τέτοια μέρη, για αυτό και σφραγίζουν ιερατικά ή στρατιωτικά την πρόσβαση σε αυτά.

Σε αυτό το θέμα ο Λιαντίνης, είχε ανακαλύψει πάρα πολλά και ήξερε ότι σε συγκεκριμένα περάσματα μπορούσε να δραπετεύσει από τον κόσμο του θανάτου προς τον Κόσμο των Αθανάτων. Έχω κάνει μια επίσκεψη στο μέρος από το οποίο νομίζω πως είχε «φύγει» ο Λιαντίνης, είναι ένα ειδικό σπήλαιο, από το οποίο μπορεί να μελετήσει κανείς το ζήτημα των οπτασιακών πυραμίδων. Ναι, αντικατοπτρίζονται τέσσερις ή πέντε πυραμίδες στις 4.04 μετά τα μεσάνυκτα, από την Αίγυπτο στο ιερόν Τάλετον.



Το «αλώνι» το οποίο αναφέρει ο Λιαντίνης στο βιβλίο του Γκέμμα, υπάρχει εκεί, στο οποίο αν κοιμηθεί κάποιος ένα βράδυ μόνος του, θα δει την «Επιούσια», δηλαδή στην αιθερική ουσία του λεγομένου «Κάρμα» καθώς περνά από το ιερό γεωγραφικό αυτό σημείο, θα δει την εικόνα του μηχανισμού που ρυθμίζει της ψυχοστασία των ανθρώπων του κόσμους μας. Σε αυτό το σημείο γίνεται η αποϋλοποίηση, στο «Αλώνι», (όπως και σε άλλα τέτοια μέρη) εκεί που εμφανίζονται οι Νεράιδες.

Η αποϋλοποίηση όμως γίνεται με την «Παρουσία», την κατάσταση κατά την οποία είμαστε συνειδητά ενεργοποιημένοι και συνδεδεμένοι με το μέρος, κι αυτό το πετυχαίνουμε ακολουθώντας συγκεκριμένες διαδρομές και έπειτα με την πολύωρη παραμονή εκεί και ακολουθεί η αρχή της διαδικασίας της μετουσίωσης.

Αλλά με την έναρξη αυτής της διαδικασίας, κάποιος πρέπει να εισέλθει εντός των στοών για να μπορέσει να προχωρήσει σε άλλο χρόνο και χώρο. Τα φαινόμενα αυτά συμβαίνουν και στον Άθω (στο όρος του Άθω, σε ειδικά σημεία που γίνονται σημεία και τέρατα, σημεία στα οποία εξαφανίζονται καλόγεροι, εκεί εμφανίζονται οι θρυλικοί «Εννέα Αόρατοι» κτλ, στον Όλυμπο και στους Δελφούς υπάρχουν σημεία αποϋλοποίησης και αλλοχρονικής καταστάσεως, όπως και αλλού!

Ποιος ήταν ο Δημήτρης Λιαντίνης

Ο Δημήτρης Λιαντίνης (γεννημένος ως Δημήτρης Νικολακάκος, 23 Ιουλίου 1942 - εξαφανίστηκε την 1η Ιουνίου 1998) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, φιλόσοφος, ποιητής, συγγραφέας και μεταφραστής[1]. Υπήρξε αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συγγραφέας εννέα βιβλίων με φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο.

Ήταν λάτρης της Αρχαίας Ελλάδας και της πνευματικής και πολιτιστικής κληρονομιάς της, για τη μελέτη της οποίας αφιέρωσε όλη του την ζωή. Έγραψε για διάφορα θέματα όπως την ηθική, την ζωή και τον θάνατο[2] και την σχέση της Ορθοδοξίας και Ελληνισμού[3]. Το τελευταίο του και πιο σημαδιακό σύγγραμμα, το Γκέμα[4], έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Εστίασε στην ανάγκη να ενταχθούν τα αρχαία ελληνικά ήθη και έθιμα στο σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα καθώς και στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων, ενώ άσκησε κριτική στην φθήνουσα ανθρωπιστική πορεία του Δυτικού πολιτισμού[5].

Στο ευρύ κοινό έγινε κυρίως γνωστός το 1998, σε ηλικία των 56 ετών, όταν και η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη. Τελικά η σορός του βρέθηκε 7 χρόνια μετά, στις 6 Ιουνίου 2005, σε μία σπηλιά κοντά στην κορυφή του Ταϋγέτου

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Κοσμογονίες- Θεογονίες

Οι Επικρατούσες Θεωρήσεις !

Με τον όρο κοσμογονία (κόσμος+γίγνομαι) εννοείται στη φιλοσοφία η θεωρία προέλευσης του σύμπαντος, είτε θρησκευτικού, μυθικού, είτε επιστημονικού χαρακτήρα. Στην μυθολογία ειδικότερα, ο όρος γίνεται κατανοητός ως μυθική αφήγηση ή σώμα μύθων που σχετίζεται με την δημιουργία του σύμπαντος. Διαφέρει από την επιστήμη της κοσμολογίας, ως προς το γεγονός ότι η δεύτερη στοχεύει στην κατανόηση της φυσικής συγκρότησης του σύμπαντος και των νόμων που το κυβερνούν.

Το Νεοελληνικό λεξικό αναφέρει: κοσμογονία: επιστημονική ή μυθολογική θεωρία με την οποία γίνεται προσπάθεια να ερμηνευτεί η δημιουργία του σύμπαντος και των ουράνιων σωμάτων.

Θεογονίες είναι οι Κοσμογονίες που έχουν σαν θέμα τους την έκθεση της εξέλιξης με την οποία γεννήθηκαν οι Θεοί που κυβερνούν τον κόσμο. Τέτοιες κοσμογονίες θεωρούν τον κόσμο σαν εξ’ ολοκλήρου δημιούργημα ενός ή περισσότερων Θεών. Οι Θεοί έχουν την δύναμη να δημιουργούν εκ του μηδενός, γι’ αυτό αποκαλούνται και δημιουργοί.

Άλλοι κοσμογονικοί μύθοι δέχονται την προΰπαρξη μιας ύλης την οποία ο Θεός ή οι Θεοί διαμορφώνουν και εξουσιάζουν. Πληροφορίες σχετικές με την δημιουργία του κόσμου και την γέννηση των Θεών συναντάμε σε λίγους ποιητές και ραψωδούς της αρχαιότητας. Οι πρώτες αναφορές υπάρχουν στους Όμηρους, αλλά ενώ είναι αποσπασματικές και σκόρπιες, είναι αρκετές ωστόσο για να σχηματίσουμε μια ικανοποιητική εικόνα για τους Θεούς και να αποκτήσουμε μια πρώτη εντύπωση για τη δημιουργία του κόσμου, αληθή ή μη.

Κεντρικό θέμα της κοσμογονίας είναι ο κοσμογονικός μύθος ή εναλλακτικά μύθος της δημιουργίας.Ο κοσμογονικός μύθος -όσον αφορά στα μυθολογικά και θρησκευτικά του συμφραζόμενα- ερμηνεύει την απαρχή του σύμπαντος ως εσκεμμένη πράξη δημιουργίας ενός υπέρτατου όντος. Η επέκταση του όρου πέρα από το μαγικοθρησκευτικό και μυθολογικό εννοιολογικό του πλαίσιο εισάγει στην γενική χρήση της έννοιας, μη θρησκευτικές ή μυθογενείς θεωρίες που στηρίζονται στην σύγχρονη επιστήμη ή την φιλοσοφία.

Η θεωρία της πανσπερμίας, η Μεγάλη έκρηξη και η εξελικτική θεωρία εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία κοσμογονικών ερμηνειών, που ξεφεύγουν από τα όρια της επικράτειας του μύθου και περνούν στα όρια της επικράτειας του παρατηρήσιμου φυσικού σύμπαντος. Δεν μιλώ καν για τις εντέχνως κατασκευασμένες θεωρήσεις, απλά για τις επικρατούσες εν γένη.

Ο κοσμογονικός μύθος είναι μια κοσμογονία, μια ιστορία που περιγράφει την προέλευση του κόσμου.Ασχολείται με την δημιουργία του κόσμου και των ανθρώπινων όντων. Όλοι οι πολιτισμοί διαθέτουν δικούς τους κοσμογονικούς μύθους, που στην προκειμένη περίπτωση αντανακλούν όχι μόνο την αντίληψη ενός δεδομένου πολιτισμού και της κοινωνίας του για τον περιβάλλοντα κόσμο και το νόημά του, αλλά υποδεικνύουν επίσης τις βασικές προτεραιότητές του.

Οι κοσμογονικοί μύθοι είναι αιτιολογικοί ως προς τη φύση τους και «ερμηνεύουν» τον κόσμο της προεπιστημονικής εποχής -το πώς διαμορφώθηκε δηλαδή ο κόσμος και από πού προήλθαν οι άνθρωποι. Αν και κάθε κοσμογονικός μύθος απεικονίζει τις αντιλήψεις ενός μεμονωμένου πολιτισμού, υπάρχουν βασικά πρότυπα βάσει των οποίων μπορούμε να συγκρίνουμε τους διάφορους κοσμογονικούς μύθους, λαμβάνοντας ωστόσο υπ’ όψη μας τις περιβαλλοντικές ιδιαιτερότητες και τις ιστορικές συγκυρίες που οδήγησαν στην προβολή διαφορετικών διαφορετικών χαρακτηριστικών του μύθου. Τούτο γιατί ο μύθος σαφώς εμπλέκεται σε ό,τι ορίζουμε ως ιστορική περίοδο και παραμένει κινητήρια δύναμη σε πολλαπλές κοινωνικές και θρησκευτικές αντιλήψεις –βλ. θρησκευτικός και εθνικός μύθος.

Κεντρικά πρότυπα μυθολογικού συγκρητισμού σε ό,τι αφορά στον κοσμογονικό μύθο θεωρούνται από τους μυθολόγους αφηγήσεις για τους Κατακλυσμούς, τους Δημιουργούς, το πρώτο ζεύγος, μήλα, φίδια, αχλάδια, αυγά, Παράδεισος και Κόλαση, διαχωρισμός καλών και κακών δυνάμεων, διαμάχη για την διαδοχή στην Θεϊκή εξουσία, ο αγώνας ανάμεσα στο χάος και την μορφή κλπ κλπ.

Στους μύθους της δημιουργίας το τίποτα γίνεται κάτι, το χάος γίνεται ύλη, που μπαίνει σε τάξη από τον Λόγο -την δύναμη που διευθετεί τα Σύμπαντα.

Επίσης απαντάται συχνά το πρότυπο της Δημιουργίας από ένα Κοσμικό Αυγό ή από τα Κοσμικά Υδατα.

Σε όλες τις περιπτώσεις οι μύθοι διαφοροποιούνται στην αφηγηματική τους εξέλιξη, ερμηνεύοντας ή αναλύοντας με διαφορετικό τρόπο το ίδιο κεντρικό αρχέτυπο. Στην κοσμογονία γενικότερα- οι μύθοι παρουσιάζουν μια διπλή σχέση αφενός με το ανθρώπινο σώμα τον μικρόκοσμο, αφετέρου με τον περιβάλλοντα κόσμο τον μακρόκοσμο. Ανιχνεύοντας τις σωματικές λειτουργίες και παρατηρώντας αναλογίες στο περιβάλλον του, ο άνθρωπος προσπάθησε να ερμηνεύσει τον μακρόκοσμο. Το σώμα και η γη ταυτίζονται σε τέτοιους μύθους, ενώ η ανθρώπινη προέλευση, οι γεωλογικοί σχηματισμοί, το φυτικό και το ζωικό βασίλειο ερμηνεύονται μεταφορές και εικόνες συνήθως σχετιζόμενες με την ανθρώπινη αναπαραγωγή και ανάπτυξη.

Κατά τον ίδιο τρόπο οι παρατηρήσιμες αντιθέσεις και διχοτομίες του κόσμου αναγνωρίζονται ως αγώνας αντιθετικών δυνάμεων, η έκβαση του οποίου είναι η ποικιλομορφία της εξέλιξης. Το ουσιαστικό μεταφυσικό ερώτημα που επιδιώκουν να απαντήσουν οι Κοσμογονίες, είναι αυτό της προέλευσης. Η εμφάνιση της ημέρας από την νύχτα, η ανάπτυξη των φυτών από τους σπόρους, η προέλευση του καιρού και οι εποχές, όλα αυτά φαίνεται πως προκαλούσαν ερωτηματικά στον πρωτόγονο νου σχετικά με την πηγή των φαινομένων. Η περιγραφή αυτής της προέλευσης διαμόρφωσε τους κοσμογονικούς μύθους, προσαρμόζοντάς τους στην ανθρώπινη μορφή.

Ο ανθρωπομορφισμός στους καταγραμμένους μύθους της δημιουργίας είναι κοινός. Πρόκειται για τον πλέον διαδεδομένο ανθρωπομορφισμό των βασικών αρχών ή των δυνάμεων της δημιουργίας στην σύλληψη των αρχέγονων γονέων, αρσενικού και θηλυκού.

Στον κλασικό ελληνικό μύθο του Ησίοδου, η γήινη μητέρα, Γαία, γονιμοποιείται από τον ουράνιο πατέρα, τον Ουρανό, και γεννά τον Κρόνο, ο οποίος θανατώνει στην σειρά διαδοχής τον πατέρα του και ενώνεται με την μητέρα του για να σπείρει μια φυλή γιγάντων, τα πρώτα θνητά όντα στον κόσμο. Το φύλο της γης και του ουρανού αντιστρέφεται στην Αιγυπτιακή Κοσμογονία όποιου απεικονίζει την Νουτ να υψώνεται πάνω από τον γήινο Θεό Γκεμπ ως ουράνια προστάτιδα του συζύγου Της.

Σε ότι αφορά την Ινδουϊστική Κοσμογονία στην Μπριχαρντ-αρανυάκα Ουπανισάντ (Brihard-aranyaka Upanishad -περ.700 π.κ.ε.) αναφέρεται πως στην αρχή ο κόσμος δεν ήταν παρά μόνον ο Εαυτός, ο Μπράχμαν, ο Δημιουργός, στην μορφή αρσενικού. Μέσω της εκφοράς του Λόγου συνειδητοποίησε τοΕίμαι Εγώ. Ωστόσο, νιώθοντας μόνος, χώρισε τον εαυτό του στην μέση. Το άλλο μισό του έγινε γυναίκα, την οποία αγκάλιασε. Για να του ξεφύγει, εκείνη μεταμορφώθηκε σε αγελάδα, κατόπιν σε κατσίκα, σε πρόβατο, εντέλει σε όλα τα θηλυκά ζώα που υπάρχουν.

Εκείνος την ακολούθησε μεταμορφωμένος σε όλα τα αντίστοιχα αρσενικά πλάσματα, προκειμένου να την αγκαλιάσει, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο όλα τα ζεύγη ζώων που υπάρχουν στον κόσμο. Βλέποντας τον πολλαπλασιασμό των ζωντανών πλασμάτων από την δική του μεταμόρφωση και την μεταμόρφωση της συντρόφου του, απευθύνθηκε στον εαυτό του λέγοντας «είμαι πράγματι η δημιουργία, γιατί εγώ τα γέννησα όλα αυτά». Παραβλέπεται πως η κινητήρια δύναμη όλων αυτών των μεταμορφώσεων ήταν η απροθυμία της γυναίκας να ενωθεί μαζί του.

Ιαπωνική Κοσμογονία: Η γενετήσια ορμή δημιούργησε την γη και τα ζώα που κατοικούν σε αυτήν. Η εμφάνιση από την θάλασσα των ηφαιστειακών νησιών της Ιαπωνίας εξηγείται ως τοκετός, των νησιών, που είναι απόγονοι δύο Θεϊκών πνευμάτων, της Ιζανάμι και του Ιζανάγκι. Τα πρώτα παιδιά του Θεϊκού ζεύγους, τα πρώτα Κάμι ήταν ατελή. Το λάθος, σύμφωνα με τον μύθο, ήταν ότι την πρωτοβουλία την πήρε η γυναίκα και για αυτό τα παιδιά δεν βγήκαν τέλεια. Την δεύτερη φορά, η σειρά της προτεραιότητας επανορθώθηκε, ο άνδρας μίλησε πρώτα και τα κάμι γεννήθηκαν απαλλαγμένα από ατέλειες. Από αυτόν τον δεύτερο κύκλο διαμορφώθηκαν τα οκτώ νησιά της Ιαπωνίας και όλα τα δάση, τα βουνά, οι ποταμοί και οι κοιλάδες τους.

Κοσμογονίες μιλούν για ένα αρχέγονο σώμα, από το οποίο προήλθαν όλα τα μέρη του κόσμου.

Σε ένα σκανδιναβικό μύθο όταν τα παγόβουνα του βορρά συνάντησαν το πύρινο βασίλειο του νότου, ο λιωμένος πάγος μεταμορφώθηκε στο σχήμα του κοιμισμένου γίγαντα του Υμίρ. Από τη σάρκα του σχηματίστηκε το χώμα, από τα κόκαλά του δημιουργήθηκαν τα βουνά και οι λίθοι, τα μαλλιά του έγιναν βλάστηση και το αίμα του θάλασσα. Συχνότερα τούτο το αρχέγονο σώμα απαντάται ως θηλυκό, όπως στη μυθολογία των Αζτέκων με τον κύριο κοσμογονικό μύθο του μεγάλου θηλυκού γήινου τέρατος, που σχίστηκε στη μέση από τους Θεούς Κετζαλκοάτλ και Τεξκατλιπόκα. Το κάτω μισό του σώματός της εξυψώθηκε για να δημιουργήσει τον ουρανό και το άνω μισό δημιούργησε την γη.

Με το όνομα Κετζαλκόατλ, ή Κετσαλκόατλ που στη γλώσσα Νάουατλ σημαίνει «φτερωτό φίδι» είναι γνωστή μια από τις κυρίαρχες Θεότητες των πολιτισμών του Μεξικού και της Κεντρικής Αμερικής. Οι Μάγια τον αποκαλούν Κουκουλκάν. O Κετζαλκόατλ είναι ο Θεός του ουρανού κι ο σοφός δημιουργός των Νόμων. Συμμετείχε στην δημιουργία και την καταστροφή του κόσμου τις Τέσσερις Πρώτες Εποχές, ενώ ήταν άρχοντας και δημιουργός της Πέμπτης Εποχής του κόσμου.

Ο Κετζαλκόατλ πήγε στον κόσμο των Νεκρών και μάζεψε τα οστά των ανθρώπων από τις προηγούμενες εποχές του κόσμου. Χύνοντας το αίμα πάνω στα οστά, δημιούργησε τους ανθρώπους της νέας εποχής. Θεωρείται γιος της Θεάς Κοατλίκουε και δίδυμος αδερφός του Σόλοτλ. Ο Κετζαλκόατλ έμαθε στους ανθρώπους την γεωργία και την χρήση του ημερολογίου, ενώ ταυτόχρονα είναι προστάτης των τεχνών. Είναι Θεός του ανέμου, των υδάτων και της γονιμότητας.

Ο Κετζαλκόατλ επέτρεψε στον εαυτό του να υποκύψει στις γητείες του Τεζκατλιπόκα, αλλά από τύψεις έπεσε σε μια μεγάλη πυρά. Μετά τον θάνατό του, η καρδιά του έγινε ο Αυγερινός. Συχνά πάντως απεικονίζεται μαζί με τον Τεζκατλιπόκα, τον Θεό του σκότους, σαν αντίθετες θεότητες. Πάντοτε ο Τεζκατλιπόκα τον έστελνε μακριά, αλλά ο Κετζαλκόατλ γύριζε. Γι’ αυτό τον λόγο, ο βασιλιάς των Αζτέκων Μοντεζούμα Β’ πείστηκε εύκολα από τον Ισπανό κατακτητή Ερνάν Κορτές ότι ήταν προσωποποίηση του Θεού Κετζαλκόατλ. Ο αστεροειδής 1915 Κετζαλκόατλ (1915 Quetzalcoatl), που ανακαλύφθηκε το 1953, πήρε το όνομά του από τον Θεό αυτό.

Στην μυθολογία των Αζτέκων, ο Τεζκατλιπόκα ή Τεσκατλιπόκα είναι ο Θεός του σκότους, του πειρασμού, της μαγείας, του πολέμου και των υλικών πραγμάτων. Είχε στην κατοχή του ένα μαγικό καθρέφτη που έβγαζε καπνούς και σκότωνε τους αντιπάλους του, γι’ αυτό είναι επίσης γνωστός σαν «Θεός του Καθρέφτη που Καπνίζει». Ο Τεζκατλιπόκα ήταν ο αντίπαλος του πνευματικού Κετζαλκόατλ και μερικές φορές εμφανίζεται σαν αυτός που ωθεί τους ανθρώπους στο κακό. Τιμωρώντας όμως το κακό κι επιβραβεύοντας την καλοσύνη, έθετε σε δοκιμασίες το νου των ανθρώπων με πειρασμούς, αντί να τους σπρώχνει στην ακολασία. Σύμφωνα με τους Αζτέκους, ήταν ο Θεός της διχόνοιας και της απάτης, αλλά κι ο Θεός των αρχόντων, των πολεμιστών και της μαγείας. Σχετίζεται με την έννοια της μοίρας και του πεπρωμένου και με τον ιαγουάρο. Τις περισσότερες φορές εμφανίζεται ως μάγος, ενώ θεωρείτο Θεός με την ικανότητα να μεταμορφώνεται και άλλες μυστήριες δυνάμεις.

Η εορτή του Τεζκατλιπόκα ήταν τον πέμπτο μήνα του ημερολογίου των Αζτέκων. Η απόδοση τιμών προς τους Θεούς τελείωνε με μια θυσία, στην οποία ξεριζωνόταν η καρδιά του θύματος και την κρατούσαν προς τον ήλιο. Οι προετοιμασίες ξεκινούσαν ένα χρόνο νωρίτερα. Οι ιερείς διάλεγαν ένα νεαρό άντρα, που στον επόμενο χρόνο θα ζούσε σαν άρχοντας: μάθαινε να παίζει αυλό, φορούσε χρυσά κοσμήματα και πολυτελή ρούχα, κάπνιζε και απολάμβανε τον γενικό σεβασμό.

Είκοσι ημέρες πριν από την τελετή παντρευόταν τέσσερις νέες γυναίκες και την τελευταία εβδομάδα τραγουδούσε, χόρευε και γιόρταζε. Την ημέρα της θυσίας, το θύμα ανέβαινε μόνος τα σκαλιά του ναού, σπάζοντας ένα πήλινο αυγό σε κάθε σκαλί. Όταν έφθανε στην κορυφή, η καρδιά του ξεριζωνόταν. Ο Τεζκατλιπόκα επίσης εορταζόταν κατά τον ένατο μήνα των Αζτέκων, στη Γιορτή των Νεκρών. Συνήθως απεικονίζεται με μια μαύρη λωρίδα στο πρόσωπό του, ενώ σχεδόν πάντα με τον Καθρέφτη που Καπνίζει, από οψιδιανό και αιματίτη. Στο δεξί του χέρι κρατάει τέσσερα βέλη, με τα οποία τιμωρεί τις αμαρτίες των ανθρώπων.

Οι Θεοί Κετζαλκοάτλ και Τεξκατλιπόκα.
Είναι ολοφάνερη η ομοιότητα με τους Βολαδόρες.





Οι κοσμογονικοί μύθοι σε πολλούς πολιτισμούς αποδίδουν τα διαφορετικά μέρη του κόσμου στα διαφορετικά μέρη του σώματος μιας Θείας ύπαρξης, ή δίνουν εναλλακτικές ερμηνείες για την προέλευση των φύλων. Στον Βαβυλωνιακό μύθο ο Μαρντούκ σκοτώνει το θηλυκό ερπετό Τιαμάτ και από το διαμελισμένο σώμα του δημιουργεί τον ουρανό και την γη. Όπως και στην Σκανδιναβική παράδοση, έτσι και στον βεντικό μύθο το σώμα του γίγαντα Πουρούσα, που είναι η βάση του σύμπαντος.

Marduk and Tiamat
…και εδώ είναι ολοφάνερες οι ομοιότητες με τους Εγρήγορους



Η έννοια των ζευγών αντιθέτων (δίπολα) που πηγάζουν από το Ενα, εμφανίζεται στις Κοσμογονίες μέσω της ιδέας δύο αντιτιθέμενων αρχών της ύπαρξης, οι ανταγωνισμοί των οποίων παρέχουν τους σπόρους της δημιουργίας. Στον ζωροαστρικό κοσμογονικό μύθο ο κόσμος δημιουργείται και συντηρείται από δύο αντίθετες δυνάμεις, τον Άχουρα-Μάζδα, (Ahura Mazda) κύριο της ζωής και τον Άνγκρα-Μάινγιου, (Angra Mainyu) τον δαίμονα του ψεύδους, αλλιώς και Αχριμαν!!!

Ο Θεός του ψεύδους, όταν δημιουργήθηκε ο κόσμος από τον Άχουρα-Μάζδα, διέφθειρε κάθε μόριο της ύπαρξής του. Ωστόσο, ήταν εκείνος που διαταράσσοντας την σταθερή τάξη των άστρων, προκάλεσε την ουράνια κίνηση. Επίσης, ήταν εκείνος που κατέστρεψε τα πρώτα δημιουργημένα φυτά και σκορπίζοντάς στα πέρατα του κόσμου, γέμισε την γη με βλάστηση. Τέλος θανατώνοντας το μόνο δημιουργημένο πλάσμα, τον αρχέγονο ταύρο, από το σπέρμα του δημιούργησε τα πτηνά του ουρανού, τα ιχθυόμορφα πλάσματα των υδάτων και τα κτήνη της γης.

Ahura Mazda και Angra Mainyu





Μια παράλληλη ιστορία της δημιουργίας του κόσμου μέσω της έντασης που παράγουν οι αντιτιθέμενες δυνάμεις βρίσκεται στην Κοσμογονία των Χουρόν, ο όποιος μιλά για το πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος από τους δίδυμους που γέννησε η “Γυναίκα που Έπεσε από τον Ουρανό”. Ο κακός δίδυμος ξεπήδησε από την μασχάλη της μητέρας του, ενώ ο καλός, ο Τσέντσα, γεννήθηκε με τον συνηθισμένο τρόπο. Όταν λοιπόν ο Τσέντσα δημιούργησε εύφορες κοιλάδες ο Ταγουεσκάρε τις εξύψωσε και δημιούργησε τα άγονα βουνά. Ο ένας δημιουργούσε λουλούδια και καρποφόρα δέντρα, ενώ ο αδελφός του έσπερνε αγκάθια στα φυτά κι έκανε τους καρπούς μικρότερους. Ο καλός δίδυμος έφτιαχνε ψάρια και άλλα ζώα, ενώ ο κακός δίδυμος τα εφοδίαζε με κοφτερά δόντια και κέρατα.



Ελληνική Κοσμογονία

Την πρώτη απόπειρα Κοσμογονικής καταγραφής συναντάμε στον Ησίοδο, γύρω στο 740 π.κ.ε. με αναλυτική περιγραφή για τους προ-Ολύμπιους Θεούς καθώς και για τους Ολύμπιους Θεούς. Θεογονίες έγραψαν ο Απολλόδωρος που ταυτίζεται σχεδόν απόλυτα με τον Ησίοδο, ο Οβίδιος, και η πιο ενδιαφέρουσα ίσως κοσμογονική αναφορά υπάρχει στον Ορφέα.

Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και στοχαστές, μέσα από τους Θεογονικούς μύθους θέλησαν να εξηγήσουν, αυτό που πραγματεύονται όλες οι Κοσμογονίες, την Πρώτη Αρχή από την οποία δημιουργήθηκε ο κόσμος, την εξελικτική πορεία του κόσμου για να φτάσει όπως είναι με την σημερινή του μορφή, τις δυνάμεις που συγκρατούν την ενότητα του κοσμικού συνόλου και την θέση του ανθρώπου μέσα σε αυτό. Ας διαβάσουμε την Ελληνική κοσμογονία.

ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΑΥΓΟ



Ησίοδος: Πρώτα γεννήθηκε το Χάος

Χάος – Γαία – Έρως

Στην Θεογονία του Ησίοδου προϋπάρχουν τρία στοιχεία, το Χάος, η Γαία και ο Έρως. Αυτές οι τρεις μορφές δεν έχουν γεννηθεί η μία από την άλλη. Είναι αυτογέννητες κι απέχουν μόνο χρονικά στη σειρά της γέννησής τους. Από τους τρεις πρώτους Θεούς μόνο ο Έρως δεν γεννά απογόνους. Αυτός ενώνει και ωθεί τις άλλες δυνάμεις σε δημιουργία. Από το Χάος γεννήθηκαν το Έρεβος και η Νύχτα. Κι από την ένωση των δυο τους γεννήθηκαν ο Αιθέρας και η Ημέρα.

Η Γαία χωρίς ερωτική ένωση δημιουργεί τον Ουρανό, που έχει όση έκταση έχει κι εκείνη. Γέννησε επίσης τα Όρη και τον Πόντο. Έτσι όλη η διαμόρφωση του κόσμου ξεκινά από εκείνη. Η Γαία δημιουργεί το σύμπαν γεννώντας τα συστατικά του. Παραχωρεί μέρος από τις εξουσίες της στον Ουρανό και τεκνοποιεί από το σπέρμα του τον Ωκεανό, τον Κοίο, τον Κρείο, τον Υπερίονα, την Θεία, τη Ρέα, την Θέμιδα, την Μνημοσύνη, την Φοίβη, την Τηθύα, τον Κρόνο. Εκτός από τους Τιτάνες γέννησε τους Κύκλωπες και τους Εκατόγχειρες.

Ουρανός – Κρόνος – Ζευς (Δίας): Ο Ουρανός χάνει την εξουσία του από τον Κρόνο, ο οποίος του κόβει τα γεννητικά όργανα. Από το αίμα του Ουρανού γεννιούνται οι Ερινύες, οι Γίγαντες, οι Μελίες και από το σπέρμα του κομμένου αιδοίου του γεννιέται η Αφροδίτη. Ο Ουρανός προφητεύει ότι ο Κρόνος θα χάσει την εξουσία από κάποιο από τα παιδιά του. Για το λόγο αυτό καταπίνει όποιο παιδί γεννάει η σύζυγός του Ρέα. Καταπίνει τη Δήμητρα, την Εστία, την Ήρα, τον Άδη και τον Ποσειδώνα. Όταν έρχεται η σειρά να γεννηθεί ο Δίας η Ρέα δίνει στον Κρόνο έναν σπαργανωμένο λίθο αντί του νεογέννητου Διός και κρύβει το βρέφος σε ένα σπήλαιο του όρους Δίκτη στην Κρήτη. Όταν μεγαλώνει ο Δίας αναγκάζει τον Κρόνο να βγάλει από την κοιλιά του τα αδέλφια του κι ύστερα από συγκρούσεις, ο Δίας, παίρνει την εξουσία στα χέρια του και από τότε ξεκινά η εποχή των Ολύμπιων Θεών.

Ο Ησίοδος, με το έργο του Θεογονία, για πρώτη φορά, συγκέντρωσε τις θρησκευτικές παραδόσεις που ήταν διαδεδομένες στην Ελλάδα. Κατέγραψε για την δημιουργία του κόσμου και αποτύπωσε τα γενεαλογικά δέντρα των Ολύμπιων Θεών.

Θεογονία, Κοσμογονία και Ανθρωπογονία

Οι Ορφικοί, οπαδοί θρησκευτικής κίνησης που εμφανίστηκε τον 6ο π.κ.ε αι. απέδιδαν την ίδρυση της θρησκείας τους στον Ορφέα και τον θεωρούσαν δημιουργό επικών ποιημάτων με τον τίτλο Θεογονίαι. Το μεγαλύτερο μέρος από αυτά τα ποιήματα έχει χαθεί. Στην Θεογονία των Ορφικών εκτός από το χάος, τη γαία, τον ουρανό, τον ωκεανό υπάρχουν κι άλλες πρωταρχικές δυνάμεις όπως ο χρόνος, οαιθέρας, το ύδωρ και το κοσμικό αβγό.

Η δημιουργία: Στην αρχή υπήρχε ο αγήραος (αγέραστος) Χρόνος. Από τον Χρόνο δημιουργήθηκε ο αιθήρ και γύρω του ένα απέραντο χάσμα, το χάος τυλιγμένο σε βαθύ έρεβος. Μέσα στον αιθέρα δημιούργησε ο χρόνος το κοσμικό αβγό, που έλαμπε μέσα στο χάος. Από το αργυρό αβγό (ωόν αργύφεον) εκκολάφθηκε ο Φάνης, (ή Φαέθων ή Πρωτόγονος ή Μήτις ή Έρως ή Ηρικεπαίος) που ήταν και αρσενικός και θηλυκός, με τέσσερα μάτια, τέσσερα κεφάλια με μορφή ζώου, χρυσά φτερά και φωνή λιονταριού και κριού. Το όνομά του υποδηλώνει το Φως και τον θεωρούσαν σαν τον Φωτεινό Δημιουργό του Κόσμου. Δημιούργησε τον ουρανό για να κατοικούν οι Θεοί, την γη και την σελήνη. Με την αδελφή Του την Νύχτα γέννησε τον Ουρανό, που τον έκανε κυρίαρχο στους Θεούς και την Γη (ος πρώτος βασίλευσε Θεών μετά μητέρα Νύκτα).

Η διαδοχική γέννηση των Θεών γίνεται όπως και στη Θεογονία του Ησίοδου με κάποιες μικρές αποκλίσεις. Ο Ουρανός εκδιώκεται από τον Κρόνο κι εκείνος με την σειρά από τον Δία, που δημιουργεί εκ νέου τον κόσμο. Ο Ζευς καταβροχθίζει τον Φάνητα κι έτσι γίνεται παντοδύναμος και κυρίαρχος των πάντων. Κέντρο της Θεογονίας είναι ο γιος του Δία και λυτρωτής του κόσμου Ζαγρεύς Διόνυσος. Ο Διόνυσος Ζαγρεύς ήταν γιος του Δία και της Κόρης – Περσεφόνης και με τη γέννησή του τερματίζεται η δημιουργία Θεϊκών όντων.



Ο Ζαγρεύς ήταν Θεός των Ορφικών, γιος του Δία και της Περσεφόνης, ο «πρώτος Διόνυσος».

Γεννήθηκε από τον Δία μεταμορφωμένο σε φίδι και την κερασφόρο Περσεφόνη. Ο Δίας τον προόριζε για την διαδοχή και την κυριαρχία στον κόσμο και για να τον προφυλάξει από την Ήρα, τον εμπιστεύθηκε στον Απόλλωνα και τους Κουρήτες, οι οποίοι τον έκρυψαν στα δάση του Παρνασσού. Η Ήρα ανακάλυψε που ήταν κρυμμένο το κερασφόρο βρέφος κι έστειλε τους Τιτάνες να το εξοντώσουν. Εκείνοι για να το ξεγελάσουν του έδωσαν παιχνίδια και στη συνέχεια του επιτέθηκαν. Τότε ο Ζαγρεύς άρχισε να αλλάζει μορφές στην προσπάθειά του να ξεφύγει. Μεταμορφώθηκε κατά σειρά σε λιοντάρι, τίγρη, άλογο, φίδι, και όταν πήρε τη μορφή ταύρου, οι Τιτάνες τον έπιασαν, τον κομμάτιασαν, έβρασαν το κρέας του σ’ ένα καζάνι κι έφαγαν ένα μέρος του.

Ο Απόλλωνας μάζεψε τα κομμάτια του Ζαγρέα και τα έθαψε στους Δελφούς. Την καρδιά του, η οποία είχε μείνει ανέπαφη, την κονιορτοποίησε ο Δίας και την διέλυσε σε ένα ποτό που το πρόσφερε στην Σεμέλη. Εκείνη τότε έμεινε έγκυος κι έφερε στον κόσμο τον «Νεώτερο Διόνυσο». Σύμφωνα με άλλη εκδοχή την κονιορτοποιημένη καρδιά του την κατάπιε ο ίδιος ο Δίας, κι ήταν εκείνος ο οποίος γέννησε το Διόνυσο. Άλλοι μύθοι υποστηρίζουν ότι τον Θεό τον ανάστησαν η Ρέα ή η Δήμητρα αφού πρώτα συγκόλλησαν τα μέλη του.

Ο Δίας κατακεραύνωσε τους Τιτάνες κι από τις στάχτες τους δημιουργήθηκαν οι άνθρωποι. Οι Ορφικοί έλεγαν πως οι άνθρωποι είχαν μέσα τους το Θεϊκό στοιχείο, γιατί οι Τιτάνες είχαν φάει τον Διόνυσο Ζαγρέα, είχαν όμως και την «Τιτανική φύση» που τους ωθούσε στο κακό επειδή είχαν πλαστεί από την στάχτη των Τιτάνων.

Σε μια άλλη εκδοχή η Θεά Αθηνά περισυνέλεξε την παλλόμενη καρδιά του και την πήγε στο Δία (γι’ αυτό η Αθηνά πήρε το επίθετο Παλλάδα). Εκείνος την τοποθέτησε σε ένα γύψινο ομοίωμα του Διονύσου που ζωντάνεψε αμέσως. Οι Νύμφες ανέλαβαν τη φροντίδα του παιδιού και το κουνούσαν σε ένα λιχνιστήρι δημητριακών (λίκνο) απ’ όπου ονομάστηκε Ζαγρεύς (Διόνυσος) Λικνίτης. Σε ανάμνηση του διαμελισμού και της ανάστασης του Ζαγρέως οργανώνονταν κάθε δυο χρόνια οργιαστικές γιορτές προς τιμή του, από τις αττικές και δελφικές Θυιάδες ή τις ιέρειες του Διονύσου στο ναό του Πύθιου Απόλλωνα. Ο Ζαγρεύς ταυτίζεται συχνά και με τον Ίακχο. Σε ερυθρόμορφα αγγεία διακρίνεται η Περσεφόνη με το μικρό Ίακχο στην αγκαλιά.

ΟΙ ΤΙΤΑΝΕΣ



Η ψυχή για τους Ορφικούς – Μια σειρά μετεμψυχώσεων

Σύμφωνα με τους ορφικούς η ανθρώπινη ψυχή φυλακίστηκε μέσα το σώμα ως συνέπεια του αμαρτήματος των Τιτάνων. Οι άνθρωποι οδηγούνται προς την λύτρωση μέσα από την προσπάθεια να αποσπάσουν και να διαχωρίσουν μέσα τους το Θεϊκό στοιχείο από το Τιτάνιο. Αλλά η οδός αυτή είναι μακρά, γιατί η ψυχή υπόκειται συνεχώς σε νέες μετενσαρκώσεις, επιστρέφοντας στην γη μετά από πρόσκαιρη διαμονή στον Άδη και πρέπει να ολοκληρώσει ολόκληρο τον κύκλο των γενέσεων και την σειρά των μετεμψυχώσεων γιατί…


ἔστιν Ἀνάγκης χρῆμα, θεῶν ψήφισμα παλαιόν,
ἀίδιον, πλατέεσσι κατεσφρηγισμένον ὅρκοις·
εὖτέ τις ἀμπλακίηισι φόνωι φίλα γυῖα μιήνηι,
<νείκεΐ θ’> ὅς κ(ε) ἐπίορκον ἁμαρτήσας ἐπομόσσηι,
δαίμονες οἵτε μακραίωνος λελάχασι βίοιο,
τρίς μιν μυρίας ὧρας ἀπὸ μακάρων ἀλάλησθαι,
φυομένους παντοῖα διὰ χρόνου εἴδεα θνητῶν
ἀργαλέας βιότοιο μεταλλάσσοντα κελεύθους.
αἰθέριον μὲν γάρ σφε μένος πόντονδε διώκει,
πόντος δ’ ἐς χθονὸς οὖδας ἀπέπτυσε, γαῖα δ’ ἐς αὐγὰς
ἠελίου φαέθοντος, ὁ δ’ αἰθέρος ἔμβαλε δίναις·
ἄλλος δ’ ἐξ ἄλλου δέχεται, στυγέουσι δὲ πάντες.
τῶν καὶ ἐγὼ νῦν εἰμι, φυγὰς θεόθεν καὶ ἀλήτης,
νείκεϊ μαινομένωι πίσυνος.
(Υπάρχει χρησμός της ανάγκης, απόφαση των Θεών από παλιά… τρεις μυριάδες εποχές να περιπλανιόνται μακριά από τη χώρα των Μακάρων, και να παίρνουν κατά τη γέννησή τους, με το πέρασμα του χρόνου, παντοειδείς μορφές θνητών… από αυτούς είμαι κι εγώ, εξόριστος των Θεών και περιπλανώμενος)

Ο Εμπεδοκλής στον οποίο ανήκουν οι παραπάνω στίχοι αναφέρει:


ἤδη γάρ ποτ’ ἐγὼ γενόμην κοῦρός τε κόρη τε
θάμνος τ’ οἰωνός τε καὶ ἔξαλος ἔλλοπος ἰχθύς.
(μέχρι τώρα κάποτε έγινα και αγόρι και κορίτσι και θάμνος και πουλί και υδρόβιος άλαλος ιχθύς).

Το τέρμα του κύκλου των γεννήσεων σημαίνει, για τους Ορφικούς, τον πλήρη εξαγνισμό της ψυχής, η οποία επιστρέφει στο Θεό του οποίου είναι μέρος. Τον Θεό ΕΞΩ από τις δημιουργίες.

Ο Δίας μια πανθεϊστική Θεότητα

Στους ορφικούς ο Δίας ή Ζου-Ζου, κατέχει τη θέση μιας πανθεϊστικής Θεότητας.


Ζεὺς πρῶτος γένετο, Ζεὺς ὕστατος ἀρχικέραυνος·
Ζεὺς κεφαλή, Ζεὺς μέσσα, Διὸς δ’ ἐκ πάντα τέτυκται·
Ζεὺς πυθμὴν γαίης τε καὶ οὐρανοῦ ἀστερόεντος·
Ζεὺς ἄρσην γένετο, Ζεὺς ἄμβροτος ἔπλετο νύμφη·
Ζεὺς πνοιὴ πάντων, Ζεὺς ἀκαμάτου πυρὸς ὁρμή·
Ζεὺς πόντου ῥίζα, Ζεὺς ἥλιος ἠδὲ σελήνη·
Ζεὺς βασιλεύς, Ζεὺς ἀρχὸς ἁπάντων ἀρχικέραυνος·
πάντας γὰρ κρύψας αὖθις φάος ἐς πολυγηθὲς
ἐκ καθαρῆς κραδίης ἀνενέγκατο, μέρμερα ῥέζων.

(Ο Ζευς είναι η κεφαλή, ο Ζευς είναι η μέση και από το Δία δημιουργούνται τα πάντα.
Ο Ζευς είναι ο πυθμένας της γης και του έναστρου ουρανού.
Ο Ζευς έγινε άνδρας και αθάνατη νύμφη.
Ο Ζευς είναι η πνοή των πάντων, η ορμή του ακούραστου πυρός,
η ρίζα της θάλασσας. Ο Ζευς είναι ο ήλιος και η σελήνη.
Ο Ζευς με τους λαμπρούς κεραυνούς είναι η αρχή των πάντων…)

1. Συριανός, Σχόλια στα “Μετά τα φυσικά” του Αριστοτέλη:


ταῦτα <κατὰ> τὸ ἀληθὲς ἱστόρηται περὶ τῶν θεολόγων· ἐκεῖνοι γὰρ Νύκτα μὲν καὶ Οὐρανόν φασι βασιλεύειν καὶ πρὸ τούτων τὸν μέγιστον αὐτῶν πατέρα “τὸν τόθ’ ἑλὼν διένειμε θεοῖς θνητοῖσί τε κόσμον, οὗ πρῶτος βασίλευσε περικλυτὸς Ἠρικεπαῖος”, μεθ’ ὃν ἡ Νύξ “σκῆπτρον ἔχουσ’ ἐν χερσὶν <ἀριπρεπὲς> Ἠρικεπαίου”.

2. Πρόκλος, Σχόλια στον Τίμαιο του Πλάτωνα:


πάλαι γὰρ ὁ <θεολόγος> ἔν τε τῷ Φάνητι τὴν
δημιουργικὴν αἰτίαν ἀνύμνησεν· ἐκεῖ γὰρ ἦν τε καὶ προῆν,
ὥσπερ ἔφη καὶ αὐτός,
<Βρόμιός τε μέγας καὶ Ζεὺς ὁ πανόπτης>,
ἵνα δὴ τῆς διττῆς δημιουργίας ἔχῃ τὰς οἱονεὶ πηγάς· καὶ
ἐν τῷ Διὶ τὴν παραδειγματικήν· Μῆτις γὰρ αὖ καὶ οὗτός
ἐστιν, ὥς φησι
<καὶ Μῆτις πρῶτος γενέτωρ καὶ Ἔρως πολυτερπής>,
αὐτὸς δὲ ὁ Διόνυσος καὶ Φάνης καὶ Ἠρικεπαῖος συνεχῶς
ὀνομάζεται.

***


θεῶν βασιλέας
παραδέδωκεν Ὀρφεὺς κατὰ τὸν τέλειον ἀριθμὸν τῶν ὅλων
προεστηκότας Φάνητα Νύκτα Οὐρανὸν Κρόνον Δία Διόνυ-
σον· πρῶτος γὰρ ὁ Φάνης κατασκευάζει τὸ σκῆπτρον·
<καὶ πρῶτος βασίλευσε περικλυτὸς Ἠρικεπαῖος>·
δευτέρα δὲ ἡ Νύξ, δεξαμένη παρὰ τοῦ πατρός, τρίτος δὲ
<ὁ> Οὐρανὸς παρὰ τῆς Νυκτός, καὶ τέταρτος ὁ Κρόνος,
βιασάμενος, ὥς φασι, τὸν πατέρα, καὶ πέμπτος ὁ Ζεύς,
κρατήσας τοῦ πατρός, καὶ μετὰ τοῦτον ἕκτος ὁ Διόνυσος.

3. Δαμάσκιος, Περί των πρώτων Αρχών:


Καὶ γὰρ <Ὀρφεύς>·
ἔπειτα δ’ ἔτευξε μέγας Κρόνος αἰθέρι δίῳ
ὠεὸν ἀργύφεον.

Η Θεογονία των Ομήρων – Θεών Γένεσις

Οι μαρτυρίες που βρίσκονται στην Ιλιάδα των Ομήρων (όχι, δεν είναι ένας ο Όμηρος) σχετικά με την γέννηση των Θεών και την δημιουργία του κόσμου είναι σκορπισμένες αλλά αρκετές έτσι ώστε να σχηματίσουμε μια ιδέα. Η Ιλιάδα θεωρεί σαν Πρώτη Αρχή από την οποία γεννήθηκαν οι Θεοί τον Ωκεανό.

«ποταμοίο ρέεθρα Ωκεανοίο, ός περ γένεσις πάντεσσι τέτυκται»
(ο ποταμός Ωκεανός με τα ρεύματά του υφίσταται σαν πηγή υπάρξεως όλων των όντων)
Ιλιάδα, Ξ, 246 (Ο Ωκεανός είναι η έσχατη περιοχή του σύμπαντος, γιατί δεν εκβάλλει σε κάποιο άλλο, ξένο ως προς τον εαυτό του ρεύμα, αλλά τα ρεύματά του επανέρχονται στην ίδια του την κοίτη.)

Σύμφωνος με τους παλιούς μύθους στα Ομηρικά επαναλαμβάνεται ότι ο Πρώτος Θεός του κόσμου ήταν ο Ωκεανός. Ο Ωκεανός όταν ζευγάρωσε με την σύζυγό του Τηθύν απόκτησε παιδιά τους άλλους Θεούς. Σημαντική θέση σε αυτήν την ιεραρχία κατέχει ο Ουρανός από τον οποίο κατάγονται οι Θεοί, αφού και οι Ολύμπιοι Θεοί και οι Τιτάνες αποκαλούνται Ουρανίωνες. Ο Δίας με τον Κρόνο αγωνίζονται για την εξουσία ανάμεσα στους Θεούς και ο ηττημένος Κρόνος μαζί με τους Τιτάνες εξορίζεται στον Τάρταρο, στην έσχατη δηλαδή περιοχή του σύμπαντος.

Κατόπιν κληρώσεως οι τρεις γιοι του Κρόνου, Ζευς (Δίας), Ποσειδών και Άδης κυριαρχούν στον ουρανό, στην θάλασσα και στον Κάτω κόσμο αντίστοιχα. Όσο για την γη, συμφωνούν να την κυβερνούν κι οι τρεις από κοινού. Ανώτερος όλων θεωρείται ο Ζευς, ο οποίος ονομάζεται «πατέρας θεών κι ανθρώπων» και παίρνει το επίθετο «Κρονίδης» και με αυτό χαρακτηρίζεται σαν ο διάδοχος στην εξουσία του Κρόνου, αφού δηλώνεται σαν ο κύριος κληρονόμος αυτής. Με την Ήρα έχει αποκτήσει τον Άρη, με την Λητώ τον Απόλλωνα και την Άρτεμη, με την Διώνη την Αφροδίτη. Παιδιά του είναι ακόμα η Αθηνά, ο Ήφαιστος, οι Μούσες, οι Νύμφες των βουνών, η Άτη, οι Λιτές και δεκάδες ακόμη.

Παραπομπές σε ραψωδίες και στίχους της Ιλιάδας, Ξ, 201 – Ε, 898 – Θ, 479 – Ο, 187 – Ξ, 362 – Ε, 370 – Ε, 880 – Ζ, 420.

Το όνομα “Όμηρος” έχει απασχολήσει τους αρχαίους μελετητές ακόμη και για την ετυμολογία του ονόματός του. Ο Έφορος (έζησε μεταξύ του 405 και 330 π.κ.ε. μαθητής του Ισοκράτη), υποστήριξε ότι το όνομα Ὀμηρος δηλώνει τον τυφλό (ὁ μῆ ὁρῶν). Μεταγενέστεροι υποστήριξαν ότι το όνομα φανερώνει αυτόν που συναρμολόγησε διάφορα ανεξάρτητα επικά άσματα (ὁμοῦ ἂρω). Άλλοι το ταυτίζουν με το όνομα του αρχαίου αοιδού από τη Θράκη του Θάμυρι και ισχυρίζονται ότι το όνομα αυτό φανερώνει εν γένει τον ποιητή.

Η Θεογονία του Φερεκύδη: Ζας, Κρόνος – Χρόνος και Χθονίη

Ο Φερεκύδης ο Σύριος με το έργο του Πεντέμυχος ή Επτάμυχος παρουσιάζει μια πολύ προσωπική θεώρηση της Θεογονίας. Σκοπός του ήταν να δώσει νέες απαντήσεις σε παραδοσιακού τύπου θεογονικά ερωτήματα. Για το Φερεκύδη τα πρωταρχικά όντα υφίστανται ανέκαθεν και έχουν τα ονόματα Ζας, Κρόνος (Χρόνος) και Χθονίη. Με αυτόν τον τρόπο ο Φερεκύδης θέλησε να λύσει το Θεογονικό πρόβλημα της παρουσίας του κυρίαρχου Θεού τοποθετημένου πάνθεον της γενεαλογίας των Θεών. Πιθανότατα στο πρόσωπο του Ζα να συμπίπτουν ο Ουρανός κα ο Ζευς.


Ζὰς μὲν καὶ Χρόνος ἦσαν ἀεὶ καὶ Χθονίη· Χθονίηι δὲ
ὄνομα ἐγένετο Γῆ, ἐπειδὴ αὐτῆι Ζὰς γῆν γέρας διδοῖ

Οι κοσμικές περιοχές

Η Χθονίη εκπροσωπεί την γη, αλλά μόνο μετά το γάμο της με τον Ζα παίρνει τις ιδιότητες και το όνομα της Γης. Ο Δίας υφαίνει γι’ αυτόν τον σκοπό, σαν γαμήλιο δώρο, επάνω στην «υπόπτερον δρυν» ένα γαμήλιο πέπλο που δωρίζει στην Χθονίη, την νύφη. Από την ένωση του Ζα και της Χθονίης και από την εκροή σπέρματος του Κρόνου – Χρόνου γεννήθηκαν κοσμικές περιοχές. Στους μυχούς αυτών των περιοχών γεννήθηκαν άλλες Θεότητες.

Έτσι γεννήθηκε ο Θεός Οφιονέας ο οποίος οδήγησε την παράταξή του ενάντια στην παράταξη του Κρόνου σε αγώνα για την κυριαρχία του ουρανού. Οι ηττημένοι γκρεμίστηκαν στον Ωγηνό, δηλαδή στον Ωκεανό. Ο Απολλώνιος ο Ρόδιος αναφέρει ότι ο Οφίων και η πάρεδρός του Ευρυνόμη, κόρη του Ωκεανού, βασίλευαν στους Τιτάνες, πριν από την εποχή του Κρόνου και της Ρέας. Ο Κρόνος και η Ρέα πήραν την εξουσία και γκρέμισαν τον Οφίωνα και την Ευρυνόμη στον Τάρταρο. Ο Φερεκύδης θεωρεί, ότι ο Δίας μεταμορφώθηκε σε Έρωτα.



Ουρανός – Γη

Απολλόδωρος: Οὐρανός πρῶτος τοῦ παντός ἐδυνάστευσε κόσμου…

Ο Απολλόδωρος αρχίζει την θεογονία του με τον Ουρανό ο οποίος ήταν ο πρώτος που εξουσίαζε το σύμπαν. Πήρε γυναίκα του την Γη και γέννησε μαζί της τους Εκατόγχειρες, τους Κύκλωπες και τους Τιτάνες. Αργότερα ο Ουρανός έδεσε και φυλάκισε τους Κύκλωπες στον Τάρταρο, έναν σκοτεινό τόπο στον Άδη, που απέχει από την γη όσο απέχει η γη από τον ουρανό. Αγανακτισμένη από τον χαμό των παιδιών της που πετάχτηκαν στον Τάρταρο, η Γη πείθει τους Τιτάνες να επιτεθούν εναντίον του πατέρα τους και οπλίζει τον μικρότερο από τους Τιτάνες, τον Κρόνο, με ένα ατσάλινο δρεπάνι. Εκείνοι με εξαίρεση τον Ωκεανό, του επιτίθενται και ο Κρόνος του αποκόπτει τα γεννητικά όργανα με το δρεπάνι που του είχε δώσει η μητέρα του και τα ρίχνει στη θάλασσα. Από το αίμα του Ουρανού γεννήθηκαν οι Ερινύες. Έτσι αφού τον έριξαν από τον θρόνο, οι Τιτάνες, επανέφεραν τα αδέλφια τους από τον Τάρταρο και παρέδωσαν την εξουσία στον Κρόνο.

Όταν ο Κρόνος ανέλαβε την εξουσία έδεσε και φυλάκισε κι αυτός με τη σειρά του τους Κύκλωπες στον Τάρταρο και πήρε για σύζυγό του την αδελφή του Ρέα. Ο Ουρανός και η Γη προφήτεψαν για το μέλλον του και επέμεναν πως θα του αρπάξει το θρόνο το ίδιο του το παιδί. Μπροστά σε αυτήν την προφητεία ο Κρόνος κατάπινε όποιο παιδί του γεννούσε η Ρέα. Εκείνη όμως γέννησε κρυφά το Δία σε ένα σπήλαιο της Κρήτης και παρέδωσε το παιδί στους Κουρήτες και στις νύμφες Αδράστεια και Ίδη για να το αναθρέψουν. Η Ρέα, για να μην υποπτευθεί τίποτα ο Κρόνος, τύλιξε στα σπάργανα μια πέτρα, αντί του νεογέννητου Διός και την έδωσε στον Κρόνο να την καταπιεί.

Όταν μεγάλωσε ο Δίας συνεργάστηκε με τη Μήτι, κόρη του Ωκεανού, η οποία έδωσε στον Κρόνο να πάρει κάποιο φάρμακο. Το φάρμακο ήταν τόσο ισχυρό που ο Κρόνος αναγκάστηκε να εξεμέσει τα παιδιά που είχε καταπιεί. Με τη βοήθειά τους ο Δίας κήρυξε τον πόλεμο στον Κρόνο και στους Τιτάνες. Μετά από δέκα χρόνια πολέμου η Γη προφήτεψε στο Δία πως θα κέρδιζε μόνο αν είχε για συμμάχους του τους φυλακισμένους στον Τάρταρο Κύκλωπες.

Ο Δίας τους απελευθέρωσε κι εκείνοι χάρισαν στον Δία την βροντή, την αστραπή και τον κεραυνό, στον Πλούτωνα την περικεφαλαία και στον Ποσειδώνα την τρίαινα. Έτσι οπλισμένοι με τα δώρα των Κυκλώπων νίκησαν τους Τιτάνες κι αφού τους φυλάκισαν στον Τάρταρο εγκατέστησαν φρουρούς τους Εκατόγχειρες. Ο Δίας με τα αδέλφια μοίρασαν με κλήρο την εξουσία. Στο Δία έτυχε η εξουσία του ουρανού, στον Ποσειδώνα η εξουσία της θάλασσας και στον Πλούτωνα το βασίλειο του Άδη.

Ησίοδος: Ησιόδεια Ανθρωπογονία

Σύμφωνα με τον Ησίοδο ο Δίας και ο Προμηθέας βρίσκονταν σε μεγάλη αντιμαχία. Έτσι με εντολή του Δία ο Ήφαιστος πλάθει με χώμα και νερό την Πανδώρα, την πρώτη γυναίκα. Η Αφροδίτη και οι Χάριτες την στολίζουν με χάρη, η Αθηνά της διδάσκει τις τέχνες και τέλος ο Ερμής της φυτεύει μέσα στα στήθη της τα ψέματα και τα πλάνα λόγια που μπορούν να προκαλέσουν μεγάλη συμφορά. Η Πανδώρα άνοιξε και το καπάκι από το κουτί που περιείχε όλα τα κακά του κόσμου κι έτσι «μύρια πάθη στους ανθρώπους σκόρπισαν».

Πρωταγόρας -Πλατωνικός διάλογος: Σύμφωνα με τον πλατωνικό διάλογο οι Θεοί έπλασαν τα ζώα μέσα από γη και φωτιά, σμίγοντας και όσα με την φωτιά και με την γη γίνονταν κράμα. Όταν έπρεπε να τα στείλουν στο φως πρόσταξαν τον Προμηθέα και τον Επιμηθέα να τα στολίσουν και να μοιράσουν δυνάμεις στο καθένα, όπως έπρεπε. Ο Προμηθέας ζήτησε από τον Επιμηθέα να κάνει την διανομή, αλλά επειδή ο δεύτερος δεν ήταν όσο σοφός απαιτούσε το έργο, έκανε κακή διαχείριση, ξόδεψε όλες τις δυνάμεις και άφησε αστόλιστο το γένος των ανθρώπων.

Ο Προμηθέας ψάχνοντας να βρει σωτηρία για τους ανθρώπους έκλεψε από τον Ήφαιστο και την Αθηνά την έντεχνη σοφία μαζί με τη φωτιά και τους τα χάρισε. Βέβαια για την πράξη του αυτή ο Προμηθέας τιμωρήθηκε σκληρά από τους Θεούς. Σε άλλους μύθους ο Προμηθέας ενώνεται με την πρώτη γυναίκα την Πανδώρα, που γεννά το Δευκαλίωνα και την Πύρρα και γίνεται ο γενάρχης των ανθρώπων γενικά και των Ελλήνων ειδικά. Ο Προμηθέας δίδαξε στους ανθρώπους τις τέχνες και τις επιστήμες με τις οποίες επιβίωσαν.

Ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα: Στον Πίνδαρο και στον Απολλόδωρο συναντάμε μετακατακλυσμιαίες ανθρωπογονίες. Τα πολύ παλιά χρόνια επειδή οι άνθρωποι είχαν γίνει κακοί ο Δίας αποφάσισε να τους εξαφανίσει με κατακλυσμό. Με συμβουλή του Προμηθέα (του προστάτη των ανθρώπων) ο Δευκαλίωνας κατασκεύασε μια λάρνακα και κλείστηκε μέσα σε αυτήν μαζί με τη γυναίκα του την Πύρρα και όλα τα απαραίτητα εφόδια. Όταν τα νερά του κατακλυσμού σκέπασαν τα πάντα, η λάρνακα του Δευκαλίωνα που ταξίδευε πολλές μέρες προσάραξε σε μια βουνοκορφή, στον Παρνασσό (ή στην Όρθρη ή στον Άθω ή στη Δωδώνη). Όταν η βροχή σταμάτησε και τα νερά αποτραβήχτηκαν ο Δευκαλίωνας και η Πύρρα βγήκαν από τη λάρνακα και αφού ευχαρίστησαν το Δία που τους έσωσε, του ζήτησαν να δημιουργήσει εκ νέου ανθρώπους.

Ακολουθώντας τις οδηγίες του Θεού, ο Δευκαλίων και η Πύρρα σκέπασαν τα πρόσωπά τους και στη συνέχεια έπαιρναν πέτρες από τη γη και τις έριχναν πίσω από την πλάτη τους χωρίς να κοιτάζουν. Από τα λιθάρια που έριξε ο Δευκαλίωνας γεννήθηκαν οι άνδρες, ενώ από τα λιθάρια που έριξε η Πύρρα γεννήθηκαν οι γυναίκες. Οι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν από τις πέτρες ονομάστηκαν λαός, δηλαδή οι άνθρωποι που γεννήθηκαν από τις πέτρες, επειδή στα αρχαία Ελληνικά η πέτρα ονομάζεται Λας.Από τον Δευκαλίωνα και την Πύρρα γεννήθηκε και ο Έλληνας, από τον οποίο έλκουν το όνομά τους οι Έλληνες. Ο Απολλόδωρος ήταν Αθηναίος και έζησε περίπου το 2ο αι. π.κ.ε. Στη Βιβλιοθήκη του κατέγραψε τις παραδόσεις από τις πρώτες Θεογονίες έως τα χρόνια του Θησέα. Πολλά από τα έργα του έχουν χαθεί. Ανάμεσά τους και 24 βιβλία Περί Θεών.

Διάβασε μια σύνοψη από την κοσμογονία του TERRA PAPERS Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΦΑΝΕΡΗ μελέτησε και στοχάσου, διαφορές και ομοιότητες, από τις Κοσμογονίες που ήδη διάβασες !

ΓΝΩΡΙΣΕ, ΣΤΟΧΑΣΟΥ …και ΔΡΑΣΕ αναλόγως !

@Ηω Αναγνώστου



Terrapapers 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Μυστική Κρήτη

Τρεις φορές έχω κάνει τον γύρο της Κρήτης, μαζί με φίλους και συνεργάτες, για εξερευνητικούς σκοπούς, αναζητώντας την Μυστική Κρήτη. Το γενικό συμπέρασμα που έχω βγάλει είναι ότι τα μεγάλα μυστικά – όσο και οι μεγάλες ομορφιές – του νησιού, είναι στην ορεινή Κρήτη. Η Κρήτη είναι ένας τόπος μοναδικός στην Ελλάδα και στον κόσμο, που συνδυάζει τόσα πολλά επίπεδα ατμοσφαιρών για τον ονειροπόλο ταξιδιώτη, που δεν θα μου έφτανε ένα ολόκληρο βιβλίο για να αναλύσω τα πράγματα που έμαθα και είδα εκεί, τα πράγματα που «διδάχθηκα» από την Κρητική γη κι από τους Κρητικούς.

Η προσωπική γνώμη μου είναι ότι η Κρήτη έπαιξε στο μακρινό παρελθόν καθοριστικότατο ρόλο για την ανθρωπότητα, και πρόκειται να ξαναπαίξει σημαντικό «υπερβατικό» ρόλο στο άμεσο μέλλον για τον κόσμο. (Μέχρι και ο μεγαλύτερος δημιουργός της επιστημονικής φαντασίας, ο Φίλιπ Κ. Ντικ, στο τελευταίο του βιβλίο λίγο πριν πεθάνει, το Valis (Vast Active Living Intelligence System), προς το τέλος του βιβλίου, μιλά για την Κρήτη. Οι αναγνώστες της υπερβατικής Φανταστικής Λογοτεχνίας θα πρέπει να ρίξουν μια ματιά εκεί…).

Εκεί γεννήθηκε ο Δίας, εκεί ήταν ο βασιλιάς του Κάτω Κόσμου ο Μίνωας, εκεί αφίχθηκε ο Απόστολος Παύλος, εκεί γεννήθηκε ο Καζαντζάκης, για την Κρήτη μελετούσε ο Λάβκραφτ από μικρό παιδάκι, εκεί έγινε ένα από τα μεγαλύτερα σκηνικά του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου, εκεί υπάρχει η μεγαλύτερη και πιο ιδιαίτερη μυστικιστική μουσική παράδοση στην Ελλάδα (και συνεχίζεται μέχρι σήμερα), εκεί πήγε ο Νταίνικεν μόλις πάτησε σε ελληνικό έδαφος, εκεί αναπνέει η Μυστική Ελλάδα καλά κρυμμένη απ’ όλους τους «ανίδεους» που την επισκέπτονται σαν τουρίστες ή την κατοικούν σαν αυτόχθονες.

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΥ

Όταν είχα πάρει μια συνέντευξη από τον Έριχ Φον Νταίνικεν, για λογαριασμό του περιοδικού Τρίτο Μάτι, (την μοναδική στην Ελλάδα, νομίζω), την εποχή που «συλλάβαμε» τον Νταίνικεν σε ελληνικό έδαφος (ο ίδιος έλεγε ότι είχε έρθει με εκδρομή της λέσχης των «Αρχαιο-αστροναυτών» για να πάει στους Δελφούς), μου είπε ότι έγραφε ένα βιβλίο για την Ελλάδα, κι έπειτα έμαθα ότι είχε σκοπό να ταξιδέψει μυστικά στην Κρήτη, όπως κι έγινε. Από τότε ξετυλίγεται ένα μυστήριο, που η ροή του διαρκεί μέχρι σήμερα, με πολλές προεκτάσεις.

Τι πήγε να κάνει ο Νταίνικεν στην Κρήτη; Τι έψαχνε εκεί;

Μια πολύπλοκη σειρά γεγονότων -που δεν είναι η θέση τους να κατατεθούν σ’ αυτές τις σελίδες- μου αποκάλυψε ότι, ο Νταίνικεν έψαχνε για τον τάφο του Μίνωα. Όχι φυσικά από αρχαιολογικό ενδιαφέρον, αλλά γιατί υπήρχαν πολλές πληροφορίες (πάνω σ’ αυτήν την ροή πληροφοριών έπεσα κι εγώ) ότι «κάποιοι» είχαν εντοπίσει σε μυστική τοποθεσία της Κρήτης ένα υποχθόνιο μέρος με υπόγειες πυραμίδες, στο οποίο υπήρχαν άγνωστες τεχνολογίες και (διαστημικά;) σκάφη, μεγάλοι θησαυροί και μυστικές γνώσεις, κι ότι σε μία από τις πυραμίδες κοιμόταν ο Μίνωας, ο κριτής των νεκρών, (ο «Μανού», «Αμήν» και «Βασιλιάς του Κόσμου» από το κέντρο της Γης, σύμφωνα με τις σημειολογικές μελέτες μου που ένα δείγμα τους κατέθεσα στο βιβλίο μου Κούφια Γη, στο κεφάλαιο, Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ).

Αφού πρώτα μια «λανθασμένη» ροή πληροφορίας με παραπλάνησε και βρέθηκα να ψάχνω στους πρόποδες του Γιούχτα, έξω από το Ηράκλειο, την μάλλον ανύπαρκτη τοποθεσία «Κωλοφωτιά», τελικά έμαθα, από έγκυρες πηγές, ότι ο Νταίνικεν είχε πάει στον Τσούτσουρο, στην νότια Κρήτη, στα «Αστερούσια» όρη. (Βλέπε και ένα περίεργο δισέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας Απογευματινή εκείνης της εποχής, από «διαρροή» των ερευνών μου για την υπόθεση Νταίνικεν, για μια μυστική ομάδα ερευνητών στην Κρήτη με την οποία βρισκόταν σε επαφή ο Νταίνικεν, κ.ά.)…

Αν επιχειρήσεις να κάνεις, κυριολεκτικά, τον γύρο της Κρήτης, διαγράφοντας ένα κύκλο, όπου αρχίζεις δεξιά από το Ηράκλειο με παράκτιες διαδρομές, η παραλιακή διαδρομή σταματά στον Τσούτσουρο, ένα μικρό σχετικά άγνωστο χωριό αρκετά μετά την Ιεράπετρα. Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα παράλια της Νότιας Κρήτης δεν είναι προσβάσιμα με δρόμους (τουλάχιστον όχι γνωστούς) μέχρι τουλάχιστον την Χώρα Σφακίων και το Φραγκοκάστελο.

Υπάρχουν βέβαια λίγες εξαιρέσεις, με δρόμους που οδηγούν από την ενδοχώρα, προς λιγοστές τουριστικές περιοχές. Αλλά δεν μπορείς να πάρεις από τον Τσούτσουρο και πέρα ακτή-ακτή την νότια Κρήτη και να βγεις, ας πούμε στην Παλαιοχώρα ή στον Κόρακα (με μοναδικές εξαιρέσεις το Τυμπάκι και την Αγιά Γαλήνη, την Πρέβελη και το Φραγκοκάστελο, τη Μέλισσα και τους Καλούς Λιμένες, μεμονωμένα τουριστικά μέρη στα οποία έχεις πρόσβαση από πάνω).

Ο Τσούτσουρος στέκει μοναχικός δίπλα στη βραχώδη ακτή, έπειτα από μια ορεινή διαδρομή στα αφιλόξενα Αστερούσια, (ίσως την πιο ιδιαίτερη μικρή οροσειρά της Ελλάδας, κατά την προσωπική μου γνώμη), ή μάλλον στους πρόποδές τους. Η ευρύτερη περιοχή είναι γεμάτη έρημους λόφους, σπηλιές, μέρη που τα ζώνουν τρομακτικοί θρύλοι, άγνωστες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, και άλλα πολλά και περίεργα. Ο ίδιος ο Τσούτσουρος είναι ένα μέρος με πολύ παράξενη ατμόσφαιρα, σπηλαιώδη πετρώματα και έντονα ιονισμένη θάλασσα, ένα χωριό που φιλοξενεί – όπως διαπίστωσα – και πολλά καθυστερημένα παιδιά.

Οι πληροφορίες μου έλεγαν ότι ο Νταίνικεν έψαχνε στην ευρύτερη περιοχή του Τσούτσουρου και των ανατολικών Αστερουσίων ένα άνοιγμα ή σπηλιά που οδηγούσε στο εσωτερικό της γης και στη θρυλική ταφική κρύπτη του Μίνωα, ή – έτσι, κάπως αόριστα – «έναν υπόγειο χώρο που κρύβει τα μεγαλύτερα μυστικά της Ελλάδας, με κοσμοϊστορική σημασία, που αν ανακαλυφθεί θα είναι η μεγαλύτερη ανακάλυψη όλων των εποχών κι αν δημοσιοποιηθεί θα φέρει τα πάνω, κάτω…».

Σε δύο διαφορετικές δόσεις εξερεύνησα όσο μπορούσα στα Αστερούσια, την ευρύτερη περιοχή από τον Τσούτσουρο μέχρι την τοποθεσία που λέγεται «Παράνυμφοι», και μαζί με συνεργάτες ανακαλύψαμε τρία ανοίγματα τα οποία ήταν σφραγισμένα με ενισχυμένο μπετόν. Δηλαδή, ουσιαστικά τίποτα, γιατί δεν θέλαμε να διακινδυνέψουμε χωρίς λόγο. (Σε περιοχές και συνθήκες, που κάλλιστα μπορεί να σε συλλάβουν για αρχαιοκάπηλο ή κατάσκοπο του Καντάφι, αν «κινείσαι ύποπτα». Κι άντε μετά να τους πείσεις ότι ψάχνεις για «εξωγήινους». Ή – ακόμη χειρότερα – να το ξέρουν ήδη…).



Το Κατσίκι στην Σπηλιά

Επιπλέον – και φαινομενικά άσχετα με όλα αυτά – σε κάποιον ερευνητικό κύκλο της Αθήνας, άκουσα την εξής ιστορία, που σχετίζεται με το ζήτημα, (δεν γνωρίζω αν οι πληροφορίες αυτές ευσταθούν): Ένας βοσκός της Κρήτης, σε άγνωστη τοποθεσία, ακολούθησε ένα χαμένο κατσίκι του σε μια σπηλιά (αυτός ο βοσκός ακολουθεί το κατσίκι στην σπηλιά σε όλη την Ελλάδα, σε όλες τις εποχές…), και ξαφνικά βγήκε σε έναν πολύ παράξενο και τεράστιο, σχεδόν αχανή, υπόγειο τόπο. Στην είσοδο αυτής της υπόγειας κοιλάδας (;) υπήρχε χρυσή πύλη γεμάτη λεπτεπίλεπτα χρυσά στεφάνια με λουλούδια, κι από εκεί έβλεπες την συγκλονιστική θέα από μεγάλες πυραμίδες, τεράστια χρυσά αγάλματα, μηχανήματα αγνώστου προελεύσεως και …παράξενα αεροσκάφη σε παράταξη.

Ο βοσκός, κατατρομοκρατημένος έγινε καπνός, για να επιστρέψει για δεύτερη φορά όταν ξαναβρήκε την ψυχραιμία του, (το χρυσάφι, βλέπετε). Άρχισε να πηγαίνει εκεί και να παίρνει κάθε φορά χρυσάφι από την πύλη. Αργότερα, επειδή ήταν μάλλον αρκετά γέρος, εμπιστεύθηκε το μεγάλο μυστικό σε κάποιον νεαρότερο φίλο του, για να πάνε μαζί και να τον βοηθήσει να μπει πιο μέσα – γιατί φοβόταν μόνος του – και να κουβαλήσει περισσότερο χρυσάφι.

Ο φίλος πήγε μαζί του, και μαζί διαπίστωσαν ότι εκεί υπήρχαν πολλά παράδοξα, ακόμη και αγάλματα που μιλούσαν!! Αφού συνήλθε, ο φίλος του είπε ότι αυτό το πράγμα είναι πολύ μεγάλη ανακάλυψη κι ότι αρκετό χρυσάφι πήρανε από εκεί, τώρα έπρεπε να ειδοποιήσουν κάποιον αρμόδιο για να το αποκαλύψουν. Θα έπαιρναν και τα «εύρετρα» και την δόξα για την ανακάλυψη.

Ο φίλος πήγε στην Αθήνα, στο υπουργείο πολιτισμού, και υποτίθεται ότι συναντήθηκε με την Μελίνα Μερκούρη, που ήταν τότε υπουργός. Η Μελίνα άκουσε προσεκτικά την ιστορία του και στο τέλος του είπε ότι δεν μπορούσε να στείλει συνεργείο στην περιοχή, γιατί αυτό θα ήταν πολυέξοδο και ενδεχομένως να την εξέθετε, γιατί η ιστορία ήταν πολύ παράδοξη για να είναι αληθινή, και το ίδιο ίσχυε και για να στείλει έστω κάποιο συνεργείο για να διαπιστώσει αν είναι αλήθεια.

Πονηρά, υποτίθεται ότι η Μελίνα πρότεινε στον τύπο το εξής: αν είναι αλήθεια όλα αυτά, τότε αυτοί οι δύο είναι πλούσιοι, γιατί σκέφτηκε ότι σίγουρα έχουν κλέψει χρυσάφι, οπότε ας πληρώσουν αυτοί το συνεργείο διερεύνησης του ζητήματος κι αν διαπιστωθεί ότι λένε την αλήθεια, θα εισπράξουν πολύ περισσότερα εύρετρα και θα αποζημιωθούν με το παραπάνω για τα έξοδά τους. Ο τύπος αρνήθηκε και έφυγε. Από εκεί και πέρα το ζήτημα δεν συνεχίστηκε, λίγο αργότερα η Μερκούρη αρρώστησε και είχε άλλα να σκεφτεί…

Η διήγηση που έμαθα εγώ και παραθέτω πιο πάνω, υποτίθεται ότι είναι η διήγηση αυτού του (αγνώστου σε μένα) ανθρώπου προς την Μερκούρη, η οποία διέρρευσε σε έναν ερευνητικό κύκλο. Προσέλκυσε το ενδιαφέρον μου, παρ’ όλο που έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας νεομυθολογίας, γιατί ταιριάζει απόλυτα με αυτά που σας έλεγα πιο πάνω περί Νταίνικεν, τα οποία οι πηγές μου δεν γνώριζαν…

Από τότε – και δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω αυτό – άκουσα σχεδόν την ίδια ιστορία για τουλάχιστον άλλα πέντε μέρη της Ελλάδας: στους Δελφούς, για το «σπήλαιο του Κόχραν» (ενός άγγλου ερευνητή που το ανακάλυψε στην Χαράδρα και βρέθηκε εκεί το πτώμα του), όπου ένας βοσκός μίλησε με τον Άγγελο Σικελιανό λέγοντάς του για χρυσά αγάλματα που μιλούσαν, πυραμίδες, τεχνολογίες και άλλα τέτοια.

Στην Γκιώνα, για έναν υπόγειο τόπο με χρυσές πυραμίδες, που τον ανακάλυψε ένας βοσκός και το αποκάλυψε σε έναν φίλο του κι έπειτα εξαφανίστηκε εκεί κάτω. Στην Ροδόπη, για έναν μηχανικό δημοσίων έργων που διάνοιγε μια σήραγγα κι έπεσε πάνω σε ένα παρόμοιο μέρος, για το οποίο έχει ορκιστεί να μην μιλήσει ποτέ.

Στον Βόλο, για έναν βοσκό που ανακάλυψε μια σπηλιά που οδηγεί σε μυστική αίθουσα που περιέχει μια χρυσή στρογγυλή τράπεζα και γύρω της κάθονται χρυσά αγάλματα που αρχίζουν να σου μιλούν μόλις μπαίνεις μέσα και σε άλλα μέρη, πάντα η ίδια πάνω-κάτω ιστορία…





Η ΣΠΗΛΙΑ ΤΟΥ ΤΖΑΝΗ ΚΑΙ Η ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ

Σ’ αυτόν μου τον τριπλό γύρο της Μυστικής Κρήτης, εκτός από τα Αστερούσια, το πιο ιδιαίτερο μέρος που συνάντησα, είναι κατά τη γνώμη μου ο Ομαλός και η ευρύτερη ορεινή περιοχή, στο νομό Χανίων. Το φαράγγι της Σαμαριάς, το λιγότερο γνωστό φαράγγι της Αγίας Άννης, γενικά το οροπέδιο του Ομαλού με τα αιώνια μυστικά του. Εκεί μπήκα στο σκοτεινό και τρομακτικό «Σπήλαιο του Τζανή», (εκεί μπήκε και ο «Τζανής» και δεν ξαναβγήκε, αφήνοντας πίσω μόνο το όνομά του). Είχαμε μάθει από τους ντόπιους ότι εκεί μέσα πριν από χρόνια είχε μπει μια εξερευνητική αποστολή Γάλλων, που είχαν έρθει με ελικόπτερα (!).

[…] Το οροπέδιο του Ομαλού Χανίων βρίσκεται σε απόσταση 38 χιλιομέτρων από τα Χανιά σε ύψος 1100 μέτρων στα Λευκά Όρη. Εχει έκταση 15 τετραγωνικών χιλιομέτρων και το μεγαλύτερο μέρος του ανήκει στους κατοίκους του Αν. Σελίνου. Επί τουρκοκρατίας ήταν άντρο επαναστατών. Μόνο δυο φορές κατάφεραν οι Τούρκοι να φθάσουν ως εκεί και για λίγες μέρες, κατά την αποτυχούσα επανάσταση των ετών 1886 – 1888 (επανάσταση των χιλίων ημερών). Από τον Ομαλό πηγάζει το γνωστό επαναστατικό άσμα: Πότε θα κάνει ξαστεριά πότε θα Φλεβαρίσει να πάρω το τουφέκι μου…να κατεβώ στον Ομαλό… Εχει τρεις εισόδους μια από την πλευρά των Λάκκων (πόρος), μιά από την πλευρά των Σφακιών, ξυλόσκαλο από όπου αρχίζει και το γνωστό Φαράγγι της Σαμαριάς, και μια από την πλευρά του Σελίνου. […]

Οι ντόπιοι μου διηγήθηκαν ότι οι Γάλλοι (15-20 άτομα) μπήκαν εκεί μέσα και βγήκαν μετά από δύο μέρες και είπαν ότι έπεσαν σε μια υπόγεια λίμνη και ζήτησαν από τους δικούς τους να τους φέρουν βάρκες. Οι βάρκες ήρθαν με ελικόπτερα (!) κι αυτοί ξαναμπήκαν και βγήκαν έπειτα από τέσσερις ημέρες, μόνο που ήταν λιγότεροι από τους μισούς, χωρίς βάρκες. Όταν οι ντόπιοι τρομαγμένοι τους ρώτησαν που ήταν οι υπόλοιποι, αυτοί είπαν ότι είχαν φύγει από άλλο μέρος (;). Μόνο που στον Ομαλό δεν υπάρχει άλλο μέρος για να φύγεις…

Όταν μπήκαμε στη σπηλιά του Τζανή, ελπίζαμε ότι θα βρούμε την λίμνη και τις βάρκες για να την περάσουμε, (αφού δεν τις είχαν μαζί τους βγαίνοντας θα τις είχαν αφήσει εκεί για να ξανάρθουν). Προχωρήσαμε αρκετά βαθιά, με δύσκολες συνθήκες, γιατί είναι ένα μέρος ιδιαίτερα «φορτισμένο με αρνητική ενέργεια» που σε πολλούς προκαλεί «πανικό» και έντονο στρες. Τελικά συναντήσαμε έναν «κάρκαρο» με πολύ μεγάλο στόμιο, μια άπατη τρύπα (ρίχναμε μέσα πέτρες που δεν εξιστορούσαν καθόλου την πτώση τους) που έφραζε μπροστά μας το διάδρομο. Πέρα απ’ αυτήν η στοά συνεχιζόταν, αλλά δεν μπορούσαμε να περάσουμε πάνω από την τεράστια τρύπα – ή δεν θέλαμε να το διακινδυνέψουμε. Ο μόνος τρόπος θα ήταν να στήναμε μια αυτοσχέδια γέφυρα, με υλικά και εξοπλισμό που δεν είχαμε.

Όταν βγήκαμε, συνειδητοποιήσαμε ότι κάποια άτομα μας παρακολουθούσαν διακριτικά. Τους είδα να κρύβονται, κι όταν τους πλησίασα για να συστηθούμε, απομακρύνθηκαν και χάθηκαν. Ένα ζευγάρι γέρων της περιοχής μας προειδοποίησε ότι στην σπηλιά αυτή υπάρχουν «δαίμονες» που τον παλιό καιρό έβγαιναν και έκαναν απαγωγές. Ένας άλλος ντόπιος μου είχε πει «δεν θέλεις να πας εκεί δα, μόνο καλικάντζαρους έχει ‘κει μέσα και δεν θέλουνε παρέα…». Ίσως να τους κρατάνε ακόμη παρέα κάποιοι Γάλλοι, μαζί με τον Τζανή και με μερικές δεκάδες ανθρώπους που έφυγαν εκεί μέσα κυνηγημένοι την εποχή της κατοχής και του εμφύλιου, μαζί και με μια διμοιρία των Ες-Ες.

Δεν ξέρω κι έτσι, η σπηλιά του Τζανή παρέμεινε ένα μυστήριο μέχρι σήμερα.

Ίσως κάποτε ξαναπάω για να το εξιχνιάσω περισσότερο, ίσως όμως αντί για μένα το κάνει κάποιος από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές…

Σε έναν τέτοιο άγνωστο φίλο, προτείνω μια ειδική διαδρομή, την οποία μπορεί να ακολουθήσει με αυξημένη την «ειδική προσοχή» του και νομίζω πως θα ανακαλύψει πολλά. Άνοιξε έναν οδικό χάρτη της Κρήτης και συμβουλέψου τον διαβάζοντας την παρακάτω διαδρομή:

Εθνική οδός δεξιά από το Ηράκλειο, προς τα ανατολικά. Στροφή για Κνωσό, κι έπειτα Κνωσός, Σπηλιά (μεταξύ Βλίχια και Σκάλανι), Κάτω Αρχάνες, Άγιος Σύλας, Άγιος Βλάσιος, Λυκαστός, Γιούχτας, Προφήτης Ηλίας. Κι από εκεί, προς τα κάτω πάλι από την άλλη μεριά, Βαθύπετρο, Σπηλιώτισσα, Αστρίτσι, Πεζά, Βαρβάροι (χωριό Καζαντζάκη), Μονή Αγκράθου, Καστέλι, Κασταμονίτσα, Δίκτη, Δικταίον Άντρον (σπήλαιο γεννήσεως Δία), Τζερμιάδο, Μέσα Ποτάμι, Μαχαίρα, από εκεί στην Εθνική οδό προς Άγιο Νικόλαο. Λιμάνι Αγίου Νικολάου, Καλό Χωριό, Τουρλωτή, Σητεία, Αγία Φωτιά, Παλαίκαστρο, Ζάκρος, Βίγλα Ζάκρου, Άγιος Σπυρίδωνας

… και πάλι στην εθνική οδό προς Ιεράπετρα. Καλά Νερά, Κακιά Σκάλα, Ιεράπετρα, και προς τα πάνω μετά την Ιεράπετρα, Καλόγερο, Ανατολή (οι ντόπιοι διηγούνται για το ορεινό μέρος έξω από το χωριό τους «όπου κατέβαινε ο Δίας με το πλοίο του και έλεγε ιστορίες» – το ίδιο και στο χωριό Μύθοι – και για τη «γουρούνα με τα γουρουνάκια, που βρήκαν οι Γάλλοι»), Εξακουστή, Εσταυρωμένος, Μύθοι, και πάλι πίσω στην εθνική οδό προς Τυμπάκι. Κάτω Βιάννος, Μέση, Καστελλιανά, στροφή προς Τσούτσουρο. Ανατολικά Αστερούσια, Τσούτσουρος, πάλι πίσω, Αχενδριάς, Παράνυμφοι, και πάλι πίσω στην εθνική οδό προς Τυμπάκι. Άγιοι Δέκα (όπου η εκκλησία με τους δέκα τάφους σε κρύπτη από κάτω της), Μοίρες, Φαιστός, Τυμπάκι, Μέλαμπες (Μ’ Έλαμπες; Με Λάμπες;), Σπήλι, Ασώματος, Πρέβελη, πίσω στην εθνική οδό για Ρέθυμνο.

Ρέθυμνο, Σούδα (και η περιοχή ειδικής εποπτείας που περιγράφω παρακάτω), Χανιά, στροφή μετά το Μάλεμε κοντά στα Ραπανιανά, δεξιά στο ακρωτήριο για Ελληνοσπηλιά, και πάλι πίσω. Εθνική οδός και δρόμος για Ομαλό. Ομαλός, φαράγγι Αγίας Άννης, φαράγγι Σαμαριάς, (πεζοπορίες), Αγία Ρούμελη, Χώρα Σφακίων, Φραγκοκάστελο (Δροσουλίτες). Άγιος Βασίλειος, Φωτεινός, Βαλσαμόνερο, Σωματάς, Ρέθυμνο.

Αυτή η διαδρομή, (συν το Ιδαίον Άντρον στην Ίδη αλλά και τα Λευκά Όρη), σύμφωνα με τις δικές μου περιηγήσεις, είναι που κρύβει τη Μυστική Κρήτη.

«Χαθείτε» σ’ αυτήν και πολλά έχετε να «βρείτε»





ΙΕΡΑ ΣΠΗΛΑΙΑ, ΙΕΡΕΣ ΚΟΡΥΦΕΣ, ΙΕΡΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Το σπήλαιο «Γκουβερνέτο» (δηλ. «Σπηλιά της Κυβέρνησης»!) ή «Αγίου Ιωάννη Ξένου» ή «σπηλιά του Ερημίτη», είναι ένα πολύ «ειδικό» μέρος. Βρίσκεται στην τοποθεσία Αυλάκι Κυδωνίων, σε υψόμετρο 800μ. Στην ίδια περιοχή υπήρχε παλαιότερα και η «Μονή Κυβερνείο» («Γκουβερνέτο» όπως την έλεγαν στα φράγκικα), η οποία καταστράφηκε από επιδρομές πειρατών.

Οι μοναχοί αναγκάστηκαν να χτίσουν ένα άλλο μοναστήρι, πιο ασφαλές, σε απόσταση μισής ώρας από το πρώτο, που τελικά σώζεται μέχρι σήμερα. Δεξιά από την είσοδο του σπηλαίου υπάρχει φυσικά ομώνυμο εκκλησάκι, σκαλισμένο ολόκληρο σε συμπαγή βράχο (!) όπου κατά την επέτειο της μνήμης του Αγίου Ξένου συγκεντρώνονται πολύ πιστοί. Οι περισσότεροι καταδύονται μέσα στο σπήλαιο, αναζητώντας το τέλος του, όπου θεωρείται ότι ασκήτεψε και πέθανε (εξαφανίστηκε) ο Άγιος.

Για την εύκολη πρόσβαση στο σπήλαιο οι μοναχοί άνοιξαν μονοπάτι με σκαλάκια μέχρι την είσοδο. Πέντε μέτρα αριστερά μετά την είσοδο, μέσα στη σπηλιά, υπάρχει μια δεξαμενή στην οποία συγκεντρώνεται νερό που προέρχεται από διάφορες αιτίες, το οποίο θεωρείται «αγίασμα». Μέσα στη σπηλιά, υπάρχει η ξερή πια κοίτη μυστικού ποταμού, που έχει μήκος 150μ και καλύπτει έκταση 1500τμ κι έπειτα εξαφανίζεται πέρα από τους σταλακτίτες.

Το σπήλαιο έχει αρκετές αίθουσες με επιβλητικές σταλαγμιτικές κολώνες. Η τελευταία απ’ αυτές είναι το «ασκηταριό» του «Ξένου». Προς το τέλος του αριστερού τείχους του, σε ύψος 1μ περίπου, υπάρχει μια σταλαγμιτική προεξοχή με επίπεδη επιφάνεια την οποία χρησιμοποιούν για αγία τράπεζα. Πάνω της είναι τοποθετημένη η εικόνα του αγίου.

Το σπήλαιο «Μιλάτου» βρίσκεται στην πλαγιά μιας απότομης και πολύ βαθιάς χαράδρας, σε απόσταση 3χλμ από το χωριό Μίλατος από τον αυτοκινητόδρομο, κι έπειτα πεζοπορία διάρκειας είκοσι λεπτών. Στη σπηλιά αυτή, όπως αναφέρει η παράδοση, αλλά και μια ειδική επιγραφή που έχει σκαλιστεί πάνω από την αριστερή είσοδό της, σφάχτηκαν το 1823, από τις ορδές του στρατηγού Χασάν, 3.600 (!) άνδρες και γυναικόπαιδα. Φυσικά το μέρος, εδώ και δύο αιώνες θεωρείται στοιχειωμένο και συχνά παρουσιάζει πολλά παράξενα φαινόμενα, ειδικά τις νύχτες. Τα οστά που είχαν μείνει από τους νεκρούς, τοποθετήθηκαν σε «Ηρώο» μέσα στο σπήλαιο.

Η «Κυριακή του Θωμά» έχει καθιερωθεί ως τοπική εθνική εορτή και γιορτάζεται μέσα στο σπήλαιο με μεγάλη επισημότητα (!). Η σπηλιά έχει 8 κατά σειρά εισόδους σε μήκος 50μ με παράδοξους εξώστες προς τη χαράδρα, και καλύπτει μια έκταση περίπου 3.000 τμ, αν και έχει πολλές στοές με στενωπούς εισόδους, που δεν έχουν εξερευνηθεί. Από τον κεντρικό θάλαμο του σπηλαίου, ξεκινούν τσιμεντένιες σκάλες που οδηγούν στον παράλληλο «Θάλαμο των Ηρώων». Στο δεξί μέρος του θαλάμου βρίσκεται η είσοδός του και στο αριστερό υπάρχει ένα εκκλησάκι, που στα δεξιά της είναι το« Ηρώον».

Το σπήλαιο «Δικταίον Άντρον», βρίσκεται στη βορεινή πλευρά του όρους Δίκτη (1.000μ υψόμετρο), κοντά στα σύνορα Ηρακλείου και Λασιθίου. Για την πρόσβαση σ’ αυτό, υπάρχει ανηφορικός πεζόδρομος που αρχίζει από το τουριστικό περίπτερο του «Ψυχρού» και φτάνει στην τεράστια είσοδό του ύστερα από πορεία μισής ώρας. Το θρυλικό Δικταίο Άντρο αποτελείται από έναν τεράστιο θάλαμο που στο τέλος του χωρίζεται σε 4 διαμερίσματα, γεμάτα επιβλητικές σταλαγμιτικές κολώνες. Είναι μια θεϊκή σπηλιά, αντίστοιχη για την ελληνική θρησκεία με αυτήν που γεννήθηκε ο Χριστός στη Βηθλεέμ: στον τελευταίο θάλαμο του Δικταίου σπηλαίου, η Ρέα γέννησε τον Δία.

Για να τον προστατέψει από τον πατέρα του τον Κρόνο που ήθελε να τον φάει για να διατηρήσει τη βασιλεία του, τον παρέδωσε στους «Κουρήτες» που τον μετέφεραν στο σπήλαιο «Ιδαίον Άντρον», στο όρος Ίδη, στην απέναντι μεριά του νομού Ηρακλείου, αρκετά κοντά στην Κνωσό. Δεν είναι ξεκάθαρο αν οι Κουρήτες τον μετέφεραν υπογείως ή από την επιφάνεια, ούτε και «τι» ή ποιοι ήταν αυτοί. Στο Ιδαίον Άντρον ανέθρεψαν τον Δία οι Νύμφες (νεράιδες) με το ειδικό γάλα της κατσίκας (αίγας) Αμάλθειας και με άγριο μέλι. Και τα δύο σπήλαια, Δικταίον και Ιδαίον, αποτέλεσαν ισχυρούς ιερούς τόπους δύναμης κατά την αρχαιότητα, και ήταν τόποι λατρείας του Διός.

Στο Δικταίο Άντρο, το αχανές κοίλωμά του φωτίζεται από την τεράστια είσοδό του (14Χ8μ) και ο επισκέπτης το ατενίζει με δέος. Το σκηνικό είναι παραμυθένιο και κατεβαίνοντας φτάνουμε στο κατώτατο τμήμα του ανάμεσα από συστάδες με πανύψηλες κολώνες, που περικυκλώνουν τη λιμνούλα όπου λουζόταν ο Δίας. Στο δεξιό θάλαμο από τη λιμνούλα, κρέμεται ο «Μανδύας» του Δία, ενώ προς τα αριστερά βρίσκεται ένας μικρότερος θάλαμος. Εκεί, σε μια κόγχη που διακρίνεται, γεννήθηκε ο Δίας.

Η Κρήτη είναι γεμάτη από σπήλαια που θεωρούνται «ιερά», που φυσικά είναι πανάρχαια, το ίδιο και η «χρήση» τους. Αναφέρω αυτά τα ιερά σπήλαια που ανακάλυψα στις περιηγήσεις μου, χωρίς να αποκλείω ότι υπάρχουν και άλλα περισσότερα τα οποία δεν τα γνωρίζω:

Νομός Χανίων: Ελληνόσπηλιο, Σπήλαιο Αρκούδας, Λερά Σπηλιά, Νυμφοσπηλιά, Ελλανία.

Νομός Ρεθύμνου: Σπήλαιο Μελιδονίου, Σπήλαιο Ελλενών, Σπήλαιο Πατσού, Ιδαίον Άντρον. Νομός Ηρακλείου: Σπήλαιο Καμαρών, Σπήλαιο «Μυστικό» Αρκαλοχωρίου, Σπήλαιο «Σκοτεινό», Σπήλαιο Ειλειθυίας (ή Ηλιθίας), Σπήλαιο Ειλειθυίας Ινάτου, Σπήλαιο Σίβα. Νομός Λασιθίου: Σπήλαιο Τράπεζας, Βρόκαστρο, Δικταίον Άντρον, Σπήλαιο Προφήτη Ηλία, Ζακροσπηλιά, σπηλιά Κουφονησιού.

Επίσης υπάρχουν πολλές «ιερές κορυφές» (που οι περισσότερες φιλοξενούν και ιδιαίτερα αρχαία ιερά), από τις οποίες προσωπικά έχω εντοπίσει: Ιερό νήσου Δία, Ιερό Βρυσίνας (Ρεθύμνου), Γωνιών, Γιούχτα (Αρχάνες), Κουμάσα, Κόφινα, Μαζά, Προφήτη Ηλία (Μάλια), Καρφί, Ανατολής, Πετσοφά (Παλαικάστρου), Τραόσταλου, Πισκοκέφαλου (Σητείας), Καλού Χωριού (Πεδιάδας).

Στα σύνορα Ηρακλείου και Λασιθίου, στην περιοχή Μάλια, υπάρχει μια αρχαία έπαυλη με διακοσμημένους τοίχους και δάπεδα, με σκάλες και διαδρόμους, που διαθέτει δίκτυο στοών (που το έχουν χαρακτηρίσει σαν «δίκτυο αποχετεύσεων» παρ’ όλο που μπορεί να κινείται άνετα μέσα του ένας όρθιος άνθρωπος…).

Στην Κρήτη υπάρχουν πολλές περιοχές που είναι «ειδικές» για την μελέτη της Ιερής Γεωγραφίας,τόποι ιδιαίτεροι με πολυεπίπεδες ιδιαιτερότητες, που συχνά έχουν μέχρι και «γεωπολιτική» ή «στρατηγική» αξία, και η σωστή οπτική αυτών των τόπων ξεκλειδώνει πολλά μυστικά. Παραθέτω από το σημειωματάριό μου, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας τέτοιας ευρύτατης περιοχής, πολύ μεγάλου «ειδικού» ενδιαφέροντος, με την ειδική διαδρομή εποπτείας της, γι’ αυτούς που μπορούν να χειριστούν αυτά τα θέματα:

Έξοδος Α., από το δρόμο της Σούδας. Στο 2ο χλμ διακλάδωση δεξιά από το δρόμο με τους ευκαλύπτους, οδηγεί στη Μονή «Χρυσοπηγής» (16ου αι.). Η Μονή περιβάλλεται από τείχος. Νότια της Χρυσοπηγής, κοντά στο χωριό Νεοκούρου, μινωικός οικισμός με ειδική ανακτορική έπαυλη. Στο 4ο χλμ περνάμε το λιμάνι της Σούδας, (στην ευρύτερη περιοχή βρίσκονται και Αμερικανικές βάσεις και πολλά ραντάρ), στο 5ο χλμ παίρνουμε την εθνική οδό προς Ρέθυμνο. Στα 12,5 χλμ έξοδος δεξιά για «Άπτερα», στενός ανηφορικός δρόμος με στροφές.

Στο 13ο χλμ το χωριό «Μεγάλα Χωράφια» (εκεί κοντά νεκρόπολη), όπου διακλάδωση αριστερά οδηγεί στην τοποθεσία της αρχαίας Απτέρας (2χλμ. Πήρε το όνομά της από τις Σειρήνες που έχασαν εδώ τα φτερά τους ύστερα από την ήττα τους σ’ ένα μουσικό αγώνα που έγινε με τις Μούσες). Τείχη μήκους 4χλμ. Από εκεί, πανοραμική θέα του κόλπου της Σούδας, από την κορυφή του λόφου (υψόμετρο 200 μ.).

Ο δρόμος στο μικρό οροπέδιο συνεχίζει, (προσπερνώντας διακλάδωση δεξιά προς αρχαιολογικό χώρο) μέχρι το ανακαινισμένο τουρκικό φρούριο που δεσπόζει στον κόλπο και σε όλη την ακτή. Η θέα συναρπαστική. Στα ανατολικά φαίνεται όλη η ακτή και η πεδιάδα «Κοιλιάρη». Προς βορά, δίπλα στην εθνική οδό, στέκει το μεσαιωνικό φρούριο «Ιτζεδίν» και απέναντι ο κόλπος της Σούδας με το ναύσταθμο και τα μικρά νησάκια, τεράστιες περιοχές που απαγορεύεται η πρόσβαση.

Σε ένα από τα απαγορευμένα νησάκια, στη νήσο Σούδα, υπάρχει βενετσιάνικο φρούριο. Στο βάθος, τον ορίζοντα κλείνει η χερσόνησος του Ακρωτηρίου. Προς νότο, η εντυπωσιακή εικόνα των Λευκών Ορέων. Πάνω από τα Άπτερα, χωριό «Στύλος» (38,5 χλμ από τα «Μεγάλα Χωράφια»), με ιερά βράχια στην εξοχή του. Λόφοι με ειδική θέα…

Ο αναζητητής της Μυστικής Κρήτης, μπορεί να αποκτήσει μια ειδική θέα του νησιού, μέσα από τις περιηγήσεις του, τις ανακαλύψεις του, την συγκριτική του παιδεία, τις ιστορίες που μπορούν να του διηγηθούν οι άλλοι αναζητητές. Η θέα αυτή, θα μεγαλώνει και θα παραλλάσσεται στο πέρασμα του χρόνου, αλλάζοντας πρόσωπα, αλλάζοντας μυστικά κι η Μυστική Κρήτη πάντα θα υπάρχει…

Αναζήτησε το άρθρο: Ο Τάφος του Βασιλιά του Κάτω Κόσμου

@Παντελής Γιαννουλάκης / συγγραφέας και εκδότης του περιοδικού Strange

Συγγραφέας που ζει και γράφει στη Θεσσαλονίκη, αλλά και σε πολλές εναλλακτικές πραγματικότητες που εξερευνεί με την ιδιαίτερη λογοτεχνία του και τις μελέτες του. Είναι ο δημιουργός, εκδότης και διευθυντής του περιοδικού Strange, δημιουργός των εκδόσεων «Άγνωστο» και πολλών ειδικών εντύπων και περιοδικών, με δεκάδες βιβλία και χιλιάδες άρθρα στο συγγραφικό ενεργητικό του. Ασχολείται ένθερμα με την Φανταστική Λογοτεχνία, την σημειολογία, την φιλοσοφία, την λογοτεχνία μυστηρίων, τις εναλλακτικές κοσμοθεωρίες και τα μυστήρια του ανθρώπου και των κόσμων του.


MEGAPOLISOMANSY: ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗΣ

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΜΕΝΗ: MEGAPOLISOMANSY

ΕΚΔΟΣΕΙΣ TERRA PAPERS

«Το μεγαλύτερο παιχνίδι ενός συγγραφέα είναι να περιγράψει το Απερίγραπτο και να εξερευνήσει του Άγνωστο. Αυτοί, οι λίγοι, που το πετυχαίνουν είναι τόσο πολύτιμοι για τους επαΐοντες, όσο κι ένα διαμάντι για τους αδαείς» Ηώ Αναγνώστου

Megapolisomancy: Μεγα-Πολις-Μαντεία: η Μαγεία των Μεγαλουπόλεων:
Όρος που επινοήθηκε τo 1890, από τον Thibault De Castries, στο «απαγορευμένο» βιβλίο: Megapolisomancy: A New Science of Cities

ΝΕΑ, ΕΙΔΙΚΗ, ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ, ΜΕ ΝΕΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ,
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΞΙΟ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ-ΤΑΞΙΔΙΩΤΗ
ΝΑ ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΟΛΑ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ MEGAPOLISOMANSY

Εξαντλημένο για δεκαπέντε χρόνια… σπάνιο, συλλεκτικό και θρυλικό πλέον, ένα από τα πιο αναζητημένα βιβλία της τελευταίας δεκαετίας, εμφανίζεται τώρα διαθέσιμο στην πολυαναμενόμενη ΝΕΑ αναθεωρημένη του συλλεκτική έκδοση.

Το βιβλίο των μεγάλων μυστικών για μια εναλλακτική πραγματικότητα μέσα στις μεγαλουπόλεις, από την πένα του γνωστού συγγραφέα (κι εκδότη) του Φανταστικού, του Παράξενου, του Ονειρικού, του Πέρα από αυτήν την Πραγματικότητα, του Ανεξερεύνητου ….κ. ΠΑΝΤΕΛΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΚΗ.

Μια ΝΕΑ αστική μεταφυσική για τον 21ο αιώνα.

Ταυτόχρονα ένα καινούργιο είδος μυθιστορήματος, Φανταστικής Λογοτεχνίας της Νέας Χιλιετίας.

Ειδική συλλεκτική έκδοση 500 σελίδων, διαστάσεων 24χ17
ΤΙΜΗ: 40€ /συν 4,50€ έξοδα αποστολής κι αντικαταβολής ΜΟΝΟ για την Ελλάδα.

Στην τιμή συμπεριλαμβάνεται κι ο ΦΠΑ 6%

ΓΙΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ
e-mail: terrapapersmag@gmail.com
t: 6948 948 799

Δεν είναι διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία.

Με την παραγγελία έρχεται σπίτι σας με την Γενική Ταχυδρομική Courier (για την Ελλάδα) και την UPS Courier (εκτός Ελλάδος)

Δυνατότητα έκδοσης τιμολογίου


[…] Έπρεπε, με κάθε θυσία, να ανακαλύψω τι σήμαιναν όλα αυτά. Ήταν άραγε ένα παιχνίδι του μυαλού, που σ’ έκανε να βλέπεις τις πόλεις με διαφορετικό μάτι; Ή μήπως ήταν μια μυστική πραγματικότητα, κάτι απαγορευμένο, κάτι που κανείς δεν συζητά; Κανένας δεν γνώριζε τίποτε για όλα αυτά. Κανείς εκτός από ‘μένα…

Πάνω απ’ όλα ήταν μια εκκεντρική χίμαιρα. Ένα νέο πολύ μεγάλο μυστήριο, μία νέα τέχνη ή μια νέα επιστήμη. Δεν ξέρω αν ήθελα στ’ αλήθεια να γίνω ο προφήτης της, αλλά οι Αστυμάγοι και τα φαντάσματα μερικών αγαπημένων μου συγγραφέων με παγίδευσαν στα οράματά της.

Τα μυστήρια δεν φανερώνονται ποτέ στους αναζητητές, μέσα από τις σκιές τα μυστήρια, τους παρακολουθούν καθώς βαδίζουν μέσα στην πόλη, οι Παρανοητικές Οντότητες το ξέρουν ότι τις ψάχνεις, η μεγαλούπολη το ξέρει ότι είσαι χαμένος μέσα στο τιτάνιο κρυπτόγραμμά της. Σε βλέπει με μυριάδες αόρατα μάτια. Η μεγαλούπολη με παρακολουθεί, είναι ζωντανή, το ξέρει ότι την κατασκοπεύω, το ξέρει ότι βγήκα για την μεγάλη και μυστηριώδη περιπολία…

Θα εξερευνήσω όλα τα μυστικά του Megapolisomancy. Αν καταφέρω να βρω την έξοδο απ’ αυτόν τον λαβύρινθο, θα προδώσω σε όλους τον χάρτη του… Αν όχι, ελπίζω να μην χρειαστεί να ψάξετε τόσο πολύ για μένα, όσο έψαξα εγώ για τον Μαύρο Πυθαγόρα. Ίσως με δείτε να τριγυρνώ μέσα στην πόλη, άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους. Κανένας περαστικός δεν θα μπορεί να φανταστεί τί ετοιμάζω…

Μια νέα αστική μεταφυσική για τον 21 ο αιώνα.

Και, ταυτόχρονα, ένα καινούριο είδος μυθιστορήματος, η φανταστική λογοτεχνία της νέας χιλιετίας.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)



Terrapapers 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ