Φτιάχνοντας τον Εαυτό μας φτιάχνουμε τον κόσμο όλον.

Το αν θα λύσεις το πρόβλημα γίνεται μόνο αν θα κατανοήσεις την ύπαρξη του ιδίου του προβλήματος…αλλιώς δεν χρειάζεσαι προβληματισμούς. ”.».

Διαύγεια… Ονειρα… Αφύπνιση... (Ά ΜΕΡΟΣ).…

Το να ξεχωρίσεις τι είναι πραγματικότητα μέσα στο όνειρο είναι το ίδιο με το να ξεχωρίσεις την πραγματικότητα όταν βρίσκεσαι ξύπνιος… ….

Π Ρ Ο Π Α Γ Α Ν Δ Α ( 'Β ΜΕΡΟΣ )

Πολλοί πολιτικοί αναλυτές μετά από χρόνια διαπίστωσαν πως το πραγματικό κίνητρο του Β΄ παγΜΟμίου πολέμου ήταν το ότι κάποιες χώρες της Νέας Τάξης θα είχαν οικονομικά οφέλη, όπως η Αμερική που μετά από το κραχ του 1929.

Ο Ποσειδώνας στους Ιχθείς 2012-2025, μια ιδανική στιγμή για την παγκοσμιοποίηση;;;

Λέγετε πως τα παιδιά που θα γεννηθούν αυτήν την συγκεκριμένη περίοδο θα ανοίξουν νέους ορίζοντες για μια ¨νέα εποχή¨ ( αν και όχι απαραίτητα πάντα καλή ).

Σάββατο 29 Ιουλίου 2017

Ηλιοτρόπιο, το φυτό που κρύβει έναν μεγάλο έρωτα και ακολουθεί πάντα τον ήλιο. Πως η αγάπη της Λευκοθόης για τον Ήλιο εξηγεί το μαράζωμα του ηλίανθου κοντά σε δέντρα που παράγουν λιβάνι...


Τα ηλιοτρόπια αναπτύσσονται ακολουθώντας την πορεία του Ήλιου στον ουρανό, ενώ τη νύχτα στρέφονται αργά προς την ανατολή, περιμένοντας το επόμενο ξημέρωμα.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, ο Ήλιος ήταν ερωτευμένος με την Ωκεανίδα Νύμφη, Κλυτία. Τον έρωτα αυτό αποφάσισε να καταστρέψει η Αφροδίτη, θέλοντας να πάρει εκδίκηση. Η θεά είχε εξοργιστεί, επειδή ο Ήλιος φανέρωσε την κρυφή ερωτική της σχέση με τον Άρη. Τον καταράστηκε, λοιπόν, να ερωτευτεί παράφορα την Λευκοθόη, κόρη του βασιλιά της Περσίας Όρχαμου και της Ευρυνόμης.

Επειδή ήταν πάρα πολύ όμορφη, ο Ήλιος έριχνε τις ακτίνες του μόνο πάνω της. Ανέτειλε κάθε πρωί νωρίτερα και έδυε αργότερα, ώστε να μπορεί να τη θαυμάζει. Κάποια στιγμή θέλησε να την πλησιάσει και για να μπει στο διαμέρισμα της αγαπημένης του, πήρε τη μορφή της Ευρυνόμης.

Κατάφερε να διώξει τις σκλάβες και να μείνει μόνος μαζί της, με τα εξής λόγια: «Φύγετε τώρα γιατί έχω κάποιο μυστικό να ανακοινώσω στην κυρά σας». Τότε αποκάλυψε στη Λευκοθόη την ταυτότητα και τις προθέσεις του: «Εγώ είμαι αυτός που σας βλέπει όλους και φωτίζει το Σύμπαν, είμαι το φως του κόσμου και σε αγαπώ».

Ακούγοντας αυτά τα λόγια η Λευκοθόη τρομοκρατήθηκε. Ο Ήλιος χωρίς να χάσει καιρό πήρε την πραγματική του μορφή και απέκτησε τη συνηθισμένη λαμπρότητα του. Τότε η νεαρή κοπέλα τον ερωτεύτηκε παράφορα.

Η πρώην ερωμένη του Ήλιου, η Κλυτία, ζήλεψε την ευτυχία τους. Πληροφόρησε τον βασιλιά Όρχαμο για τα καμώματα της κόρης του και εκείνος την τιμώρησε. Την έθαψε ζωντανή και ζήτησε να τη σκεπάσουν με ένα λόφο άμμου. Ο Ήλιος προσπάθησε να σώσει τη Λευκοθόη, αλλά ήταν πολύ αργά. Η κοπέλα είχε πεθάνει από ασφυξία.

Για να τιμήσει τη μνήμη της, την περιέχυσε με αμβροσία και πότισε τη γη γύρω της λέγοντας: «Θα κάνω τουλάχιστον ό,τι χρειάζεται για να ανέβεις στον ουρανό». Αμέσως το κορμί της Λευκοθόης έβγαλε ρίζες και έγινε το δέντρο που παράγει το λιβάνι.

Από εκείνη την ημέρα ο Ήλιος διέκοψε κάθε επαφή με την Κλυτία και την περιφρονούσε. Η απελπισία της την οδήγησε σε θανάσιμο μαρασμό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ριζώσει στη γη και να μετατραπεί σε ένα φυτό με κίτρινο χρώμα.

Πρόκειται για το ηλιοτρόπιο, το λουλούδι που στρέφεται στη μεριά του ήλιου και μαρτυρά τον έρωτα της Κλυτίας προς τον θεό. Λέγεται πως το ηλιοτρόπιο όταν βρεθεί κοντά σε δέντρα που παράγουν λιβάνι τα μαραίνει και μαραίνεται και το ίδιο αμέσως μετά. [Πηγή: «Ελληνική Μυθολογία, ο Ναός των Μουσών», Εκδόσεις Μίλητος. Πηγή]


Πλάτωνας Κρήτη Ατλαντίδα και Ιερό Βουνό (Εκπομπή Αντιθέσεις)




Πλάτωνας Κρήτη Ατλαντίδα και Ιερό Βουνό (Εκπομπή Αντιθέσεις) με τον
Kαθηγητή Αιγαιακών μελετών Δρ. Μηνάς Τσικριτζής








Στερεόγραμμα ή Αντίληψη του Τρισδιάστατου





Ένα στερεόγραμμα μιας εικόνας (single-image stereogram – SIS) είναι σχεδιασμένο να «ξεγελά» τον ανθρώπινο εγκέφαλο έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται μία τρισδιάστατη εικόνα (3D) σε μία δισδιάστατη απεικόνιση. Για να γίνουν αντιληπτά τα τρισδιάστατα σχήματα, ο εγκέφαλος πρέπει να παρακάμψει την κανονικά αυτόματη λειτουργία της εστίασης και της ταυτόχρονης κίνησης και των δύο οφθαλμών.

Ο πιο απλός τύπος στερεογράμματος αποτελείται από οριζοντίως επαναλαμβανόμενους σχηματισμούς και είναι γνωστό ως στερεόγραμμα τοιχοστρωσίας (wallpaper stereogram). Όταν κοιταχτούν με τη σωστή απόκλιση μεταξύ των δύο οφθαλμών, τα επαναλαμβανόμενα σχήματα εμφανίζονται σαν να αιωρούνται πίσω από το υπόβαθρο. Επίσης υπάρχουν τα στερεογράμματα τυχαίας κουκκίδας. Σε αυτόν τον τύπο στερεογραμμάτων, κάθε εικονοστοιχείο της εικόνας είναι υπολογισμένο από ένα πρότυπο ταινιών και έναν χάρτη βάθους. Συνήθως μία κρυμμένη τρισδιάστατη εικόνα εμφανίζεται όταν κάποιος το βλέπει με την κατάλληλη τεχνική.

Απόκλιση ή Σύγκλιση

Υπάρχουν δύο τρόποι με τους οποίους κάποιος μπορεί να δει ένα στερεόγραμμα και οι αγγλικές του ονομασίες έχουν ληφθεί από αγγλικά συνώνυμα μορφών του στραβισμού: wall-eyed (απόκλιση των οφθαλμών από τη μύτη) και cross-eyed (σύγκλιση των οφθαλμών προς τη μύτη). Τα περισσότερα στερεογράμματα είναι σχεδιασμένα ώστε να γίνονται ορατά μόνο με τον πρώτο τρόπο. Σύμφωνα με αυτόν, προϋποτίθεται η προσαρμογή των ματιών σε μια συγκλίνουσα γωνία, ενώ σύμφωνα με τον δεύτερο τρόπο τα μάτια πρέπει να προσαρμοστούν σε μια αποκλίνουσα γωνία.

Το 1838, ο Βρετανός επιστήμονας, Τσαρλς Γουήτστοουν εξέδωσε μία ερμηνεία της διόφθαλμης όρασης που σχετιζόταν με την αντίληψη του βάθους από τους ανθρώπους. Στην εργασία του αυτή, ο Γουήτστοουν έφτιαξε στερεοσκοπικές εικόνες και δημιούργησε ένα στερεοσκόπιο βασισμένο σε έναν συνδυασμό καθρεφτών, ώστε να μπορεί κάποιος να δει τρισδιάστατες εικόνες από δισδιάστατα σχήματα.

Μεταξύ του 1849 και του 1850, ο Ντέηβιντ Μπρούστερ, Σκώτος επιστήμονας, βελτίωσε το στερεοσκόπιο του Γουήτστοουν χρησιμοποιώντας φακούς αντί για καθρέφτες, μειώνοντας έτσι το μέγεθος της συσκευής. Ο Μπρούστερ παρατήρησε ότι το επίμονο κοίταγμα επαναλαμβανόμενων σχεδίων σε ταπετσαρίες, μπορούσε να μπερδέψει το μάτι, το οποίο συνδύαζε ζεύγη που ταίριαζαν μεταξύ τους, δημιουργώντας έτσι την ψευδή αντίληψη ενός εικονικού επιπέδου πίσω από τον τοίχο. Αυτή είναι και η βάση των στερεογραμμάτων τοιχοστρωσίας (τα οποία είναι γνωστά και ως στερεογράμματα μιας εικόνας).

Το 1959, ο Béla Julesz, ένας επιστήμονας της όρασης, ψυχολόγος και υπότροφος του Ιδρύματος Μακ Άρθουρ, ανακάλυψε το στερεόγραμμα τυχαίας κουκκίδας καθώς εργαζόταν στα εργαστήρια Μπελ, πάνω στην αναγνώριση καμουφλαρισμένων αντικειμένων από αεροφωτογραφίες που τραβήχτηκαν από κατασκοπευτικά αεροπλάνα. Εκείνη την περίοδο, οι επιστήμονες της όρασης, πίστευαν ακόμη πως η αντίληψη του βάθους συνέβαινε στο ίδιο το μάτι, ενώ σήμερα είναι γνωστό πως είναι μια πολύπλοκη νευρολογική διεργασία. Ο Julesz χρησιμοποίησε έναν υπολογιστή για να δημιουργήσει στερεοσκοπικά ζεύγη εικόνων τυχαίας κουκκίδας τα οποία όταν κοιτάζονταν υπό στερεοσκοπίου, προκαλούσαν τον εγκέφαλο να απεικονίσει τρισδιάστατα σχήματα. Αυτό απέδειξε ότι η αντίληψη βάθους είναι νευρολογική διεργασία.

Το 1979, ο Κρίστοφερ Τάιλερ του Ινστιτούτου Σμιθ-Κέτλγουελ (Smith-Kettlewell Institute), μαθητής του Julesz και οπτικός ψυχοφυσικός συνδύασε τις θεωρίες των στερεογραμμάτων μιας εικόνας (τοιχοστρωσίας) και των στερεογραμμάτων τυχαίας κουκίδας και δημιούργησε το πρώτο αυτοστερεόγραμμα τυχαίας κουκκίδας (επίσης γνωστό ως μιας εικόνας, τυχαίας κουκκίδας στερεόγραμμα) το οποίο επέτρεπε στον εγκέφαλο να αντιληφθεί μία τρισδιάστατη εικόνα από δισδιάστατη απεικόνιση, χωρίς να χρειάζεται κάποιο οπτικό βοήθημα.

Ο εγκέφαλος είναι ικανός στο να ταυτίζει εκατοντάδες επαναλαμβανόμενα σχέδια σε διαφορετικές αποστάσεις μεταξύ τους, έτσι ώστε να επαναδημιουργεί τη σωστή πληροφορία βάθους για κάθε σχέδιο. Ένα στερεόγραμμα μπορεί να περιλαμβάνει 50 τίγρεις διαφόρων μεγεθών, που επαναλαμβάνονται ανά διαφορετικά διαστήματα, σε ένα περίπλοκο επαναλαμβανόμενο υπόβαθρο. Εντούτοις, παρά τη φαινομενικά χαοτική χωροθέτηση των σχεδίων, ο εγκέφαλος είναι ικανός να θέσει κάθε εικόνα τίγρης στο κατάλληλο βάθος.





Η στερεοσκοπία ή στερεοσκοπική όραση

Είναι η οπτική ανάμιξη δύο πανομοιότυπων αλλά όχι ίδιων εικόνων σε μία, με αποτέλεσμα την οπτική αντίληψη της στερεότητας και του βάθους. Στον ανθρώπινο εγκέφαλο, η στερεοσκοπία προκύπτει από ένα πολύπλοκο σύνολο μηχανισμών που σχηματίζουν μία τρισδιάστατη αντίληψη μέσω της συσχέτισης κάθε σημείου (ή συνόλου σημείων) στο ένα μάτι κάποιου, με ένα αντίστοιχο σημείο (ή σύνολο σημείων) στο άλλο μάτι. Έτσι λοιπόν, προσδιορίζονται οι θέσεις των σημείων στον ανέκφραστο οπτικά, άξονα z (βάθους).

Όταν ο εγκέφαλος αντιμετωπίζει μια εικόνα ενός επαναλαμβανόμενου σχεδίου, όπως μιας τοιχοστρωσίας (ταπετσαρίας), αντιμετωπίζει δυσκολίες ως προς την ακριβή θέση υπό την οποία το κάθε μάτι θα προσαρμόζεται στην εικόνα. Κοιτώντας ένα οριζοντίως επαναλαμβανόμενο σχέδιο, αλλά συγκλίνοντας τα δύο μάτια σε ένα νοητό σημείο πίσω από το σχέδιο, είναι πιθανό να “ξεγελάσουμε” τον εγκέφαλο και έτσι να συνδυάσει ένα στοιχείο όπως αυτό φαίνεται από το αριστερό μάτι με ένα άλλο (παρόμοιο οπτικά), δίπλα από το πρώτο, όπως φαίνεται από το δεύτερο μάτι. Αυτό δίνει την ψευδαίσθηση ενός επιπέδου που περιλαμβάνει το ίδιο σχέδιο αλλά φαίνεται να βρίσκεται πίσω από τον πραγματικό τοίχο. Η απόσταση στην οποία το επίπεδο φαίνεται πίσω από τον τοίχο εξαρτάται μόνο από τον χώρο μεταξύ των ίδιων στοιχείων.

Τα αυτοστερεογράμματα χρησιμοποιούν αυτήν την εξάρτηση του βάθους με την απόσταση παρομοίων σχεδίων, ώστε να δημιουργούν τρισδιάστατες εικόνες. Αν πάνω από κάποια περιοχή της εικόνας το σχέδιο επαναλαμβάνεται ανά μικρότερες αποστάσεις, η περιοχή αυτή θα εμφανιστεί πιο κοντά από το επίπεδο του υποβάθρου. Αν η απόσταση των επαναλήψεων είναι μεγαλύτερη σε κάποια περιοχή, τότε αυτή η περιοχή θα εμφανίζεται πιο μακριά (σαν τρύπα στο επίπεδο).

ΤΟ άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να δουν τις τρισδιάστατες εικόνες που κρύβονται πίσω από ένα στερεόγραμμα θεωρούν δύσκολη την κατανόηση προτάσεων όπως: “η τρισδιάστατη εικόνα θα εμφανιστεί από το υπόβαθρο αν την κοιτάξετε για αρκετή ώρα” ή “η τρισδιάστατη εικόνα θα αναδυθεί από το υπόβαθρο”. Επομένως θεωρείται ότι θα βοηθούσε κάποια απεικόνιση του πως οι τρισδιάστατες εικόνες “αναδύονται” από το υπόβαθρο από την οπτική γωνία ενός ανεξάρτητου παρατηρητή. Αν τα εικονικά τρισδιάστατα αντικείμενα ενός στερεογράμματος, που επανασυντίθενται στον εγκέφαλο κάποιου παρατηρητή, ήταν αληθινά αντικείμενα, ένας ανεξάρτητος θεατής που θα παρατηρούσε τη σκηνή από δίπλα θα έβλεπε τα αντικείμενα αυτά να αιωρούνται πάνω από την εικόνα του υποβάθρου.

Τα τρισδιάστατα εφέ στο αυτοστερεόγραμμα του παραδείγματος δημιουργούνται από την επανάληψη της εικόνας του καβαλάρη της τίγρης επαναλαμβάνεται κάθε 140 εικονοστοιχεία, του καβαλάρη του καρχαρία κάθε 130 εικονοστοιχεία και της εικόνας της τίγρης κάθε 120 εικονοστοιχεία. Όσο πιο κοντά μεταξύ τους, σε οριζόντια απόσταση, είναι ένα σύνολο εικόνων, τόσο πιο ψηλά φαίνονται σε σχέση με το επίπεδο του υποβάθρου. Αυτή η απόσταση επανάληψης αναφέρεται ως το βάθος ή η τιμή του άξονα των z. Στην αγγλόφωνη ορολογία και στην ορολογία των γραφικών υπολογιστή αυτή η τιμή είναι γνωστή ως τιμή z-buffer.

Οδηγίες προς ταξιδευτές στερεογραμμάτων

Υπάρχουν πολλών ειδών οδηγίες για το πως κάποιο μπορεί να δει την επιθυμητή τρισδιάστατη εικόνα σε ένα στερεόγραμμα. Ενώ μερικοί άνθρωποι μπορούν απλά να δουν την τρισδιάστατη εικόνα σε ένα στερεόγραμμα, κάποιοι άλλοι θα πρέπει να μάθουν να εξασκούν τα μάτια τους έτσι ώστε να επιτύχουν στην απομάκρυνση της σύγκλισης των ματιών από την ακούσια εστίαση των φακών. Δεν μπορούν όλοι να δουν την τρισδιάστατη οπτική ψευδαίσθηση στα στερεογράμματα. Επειδή τα στερεογράμματα είναι κατασκευασμένα βασιζόμενα στη στερεοσκοπία, άτομα με ποικίλες οπτικές εξασθενήσεις, ακόμα και αυτές που επηρεάζουν το ένα μόνο μάτι, δεν είναι ικανά ώστε να δουν τις τρισδιάστατες εικόνες.

Άνθρωποι με αμβλυωπία δεν είναι ικανοί να δουν τις τρισδιάστατες εικόνες. Παιδιά με φτωχή ή δεισλειτουργική όραση στη διάρκεια μιας κρίσιμης περιόδου στην παιδική τους ηλικία μπορεί μεγαλώνοντας να μην μπορέσουν να αναπτύξουν τη στερεοσκοπική τους αντίληψη, αφού ο εγκέφαλός τους δεν θα διεγείρεται από στερεοσκοπικές εικόνες κατά τη διάρκεια της κρίσιμης αυτής περιόδου. Εάν τέτοια οπτικά προβλήματα δεν διορθωθούν στην πρώιμη παιδική ηλικία, η ζημιά γίνεται μόνιμη και ως ενήλικες δεν θα μπορούν πια να βλέπουν αυτοστερεογράμματα. Υπολογίζεται ότι περίπου το 1% έως 5% του πληθυσμού προσβάλλεται από αμβλυωπία. (ΚΚΕΒ)

Αντίληψη τρισδιάστατου

Η αντίληψη του βάθους προκύπτει από πολλά μονοφθάλμια και διοφθάλμια στοιχεία. Για τα αντικείμενα που είναι σχετικά κοντά στα μάτια, η διοφθάλμια όραση είναι αυτή που παίζει σημαντικό ρόλο στην αντίληψη του βάθους. Επίσης, αυτή είναι που επιτρέπει στον εγκέφαλο να δημιουργήσει μια κυκλώπεια εικόνα και να συσχετίσει ένα επίπεδο βάθους σε κάθε σημείο σε αυτήν.

Ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί τη μετατόπιση συντεταγμένων (γνωστή και ως παράλλαξη) των σημείων που σχετίζονται οπτικά μεταξύ τους, ώστε να αναγνωρίσει το βάθος αυτών των σημείων. Το επίπεδο βάθους στη συνδυασμένη εικόνα, μπορεί να αντιπροσωπεύεται από ένα εικονοστοιχείο στην κλίμακα του γκρι για τη δισδιάστατη εικόνα, προς όφελος του αναγνώστη. Όσο πιο κοντά εμφανίζεται ένα σημείο στον εγκέφαλο, τόσο πιο φωτεινό απεικονίζεται στο σχήμα. Έτσι, ο τρόπος σύμφωνα με τον οποίο ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται το βάθος με τη διοφθάλμια όραση, μπορεί να απεικονιστεί από μια κλίμακα βάθους που χρωματίζεται ανάλογα με την μετατόπιση των συντεταγμένων.

Το μάτι προσαρμόζει τον εσωτερικό του φακό ώστε να λάβει μία σαφή, εστιασμένη εικόνα.
Τα δύο μάτια συγκλίνουν προς ένα αντικείμενο.

Το ανθρώπινο μάτι λειτουργεί όπως μία φωτογραφική μηχανή. Έχει μια ρυθμιζόμενη ίριδα, που ανοίγει (ή κλείνει) για να επιτρέψει περισσότερο (ή λιγότερο) φως να εισέλθει στο μάτι. Όπως σχεδόν κάθε φωτογραφική μηχανή, χρειάζεται να εστιάσει τις ακτίνες του φωτός που εισέρχονται μέσω της ίριδας, ώστε η εστίαση να γίνεται σε ένα σημείο του αμφιβληστροειδούς για να παραχθεί μια ευκρινής εικόνα. Το μάτι το πετυχαίνει αυτό, προσαρμόζοντας έναν φακό πίσω από τον κερατοειδή ώστε να διαθλά το φως σωστά για αυτή τη λειτουργία.

Όταν κάποιος κοιτά ένα αντικείμενο, οι δύο κόρες περιστρέφονται δείχνοντας προς αυτό, ώστε το αντικείμενο να εμφανίζεται στο κέντρο της εικόνας που δημιουργείται από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα. Όταν κάποιο αντικείμενο βρίσκεται κοντά, γίνεται σύγκλιση των ματιών προς το αντικείμενο. Για να δούμε κάποιο μακρινό αντικείμενο τα δύο μάτια αποκλίνουν το ένα από το άλλο έως ότου σχεδόν παραλληλίζονται οι ακτίνες κατά τις οποίες η κάθε κόρη κοιτά.

Η στερεοσκοπική όραση βασίζεται στην παράλλαξη που επιτρέπει στον εγκέφαλο να υπολογίζει τα βάθη των αντικειμένων σε σχέση με το σημείο σύγκλισης. Η γωνία σύγκλισης είναι αυτή που δίνει στον εγκέφαλο την απόλυτη τιμή του βάθους αναφοράς για το σημείο σύγκλισης. Από αυτό υπολογίζονται όλα τα απόλυτα βάθη για τα υπόλοιπα σημεία που εκφράζουν την εικόνα των αντικειμένων.





Τεχνικές παρατήρησης

Όπως και με μια φωτογραφική μηχανή, είναι πιο εύκολο να εστιάσεις ένα αντικείμενο όταν υπάρχει διάχυτο έντονο φως. Τότε, μπορεί να περισταλλεί η ίρις του ματιού επιτρέποντας αρκετό φως για να φτάσει στον αμφιβληστροειδή. Όσο περισσότερο το μάτι μοιάζει με μια φωτογραφική μηχανή χωρίς φακό, τόσο λιγότερο εξαρτάται από την εστίαση των φακών. Με άλλα λόγια, χειάζεται λιγότερος διαχωρισμός της εστίασης και της σύγκλισης για να οπτικοποιηθεί ένα αυτοστερεόγραμμα. Έτσι, διευκολύνεται ο εγκέφαλος. Ωστόσο, για κάποιον που βλέπει αυτοστερεογράμματα για πρώτη φορά, είναι πιο εύκολο να “δει” πρώτα τις τριδιάστατες εικόνες τους, αν το προσπαθεί με αρκετό φωτισμό.

Η σύγκλιση ελέγχου είναι σημαντική για να ειδωθούν τριδιάστατες εικόνες. Έτσι, μπορεί να βοηθήσει στην επικέντρωση της σύγκλισης/απόκλισης των δύο ματιών για να μεταφέρει τις εικόνες που φτάνουν στα δύο μάτια, αντί να προσπαθούμε να δούμε μια σαφή, εστιασμένη εικόνα. Μολονότι ο φακός ρυθμίζει την αντανακλαστικότητα για την παραγωγή σαφών, εστιασμένων εικόνων, μπορεί να γίνει εκούσιος έλεγχος αυτής της διαδικασίας.

Αντίθετα, ο θεατής εναλλάσσεται συγκλίνοντας και αποκλίνοντας τα δύο μάτια, στη διαδικασία που βλέπουμε “διπλές εικόνες”, που εμφανίζεται συνήθως όταν κάποιος είναι μεθυσμένος. Τελικά ο εγκέφαλος θα ταιριάξει με επιτυχία ένα ζευγάρι των μοτίβων που αναφέρθηκαν από τα δύο μάτια και θα κλειδώσει σ’ αυτό το συγκεκριμένο βαθμό σύγκλισης. Ο εγκέφαλος θα προσαρμόσει επίσης τους φακούς του ματιού, για να διαμορφωθεί μια σαφής εικόνα του αντιστοιχισμένου ζεύγους. Μόλις γίνει αυτό, οι εικόνες γύρω από τα αντιστοιχισμένα μοτίβα γρήγορα θα γίνουν σαφείς, καθώς ο εγκέφαλος θα αντιστοιχίζει πρόσθετα μοτίβα που χρησιμοποιούν περίπου τον ίδιο βαθμό σύγκλισης.

Όταν κάποιος κινεί την προσοχή του από ένα επίπεδο βάθους σε άλλο (για παράδειγμα, από την επάνω γραμμή στη δεύτερη γραμμή στο αυτοστερεόγραμμα του κύβου), τα δύο μάτια χρειάζεται να προσαρμόσουν τη σύγκλιση τους για να αντιστοιχίσουν τη νέα επαναλαμβανόμενη σειρά μοτίβων. Εάν το επίπεδο της αλλαγής αυτής της σύγκλισης είναι πολύ υψηλή κατά τη διάρκεια αυτής της μετατόπισης, μερικές φορές ο εγκέφαλος μπορεί να χάσει την επίπονη σύνδεση μεταξύ εστίασης και σύγκλισης. Ως εκ τούτου, για έναν πρωτάρη θεατή,μπορεί να είναι πιο εύκολο να δει το αυτοστερεόγραμμα, εάν τα μάτια ασκήσουν τη σύγκλιση σε αυτοστερεόγραμμα όπου το βάθος των μοτίβων σε μια συγκεκριμένη γραμμή παραμένει σταθερό.

Σε ένα τυχαίας τελείας αυτοστερεόγραμμα, η τριδιάστατη εικόνα εμφανίζεται συνήθως στη μέση του αυτοστερεογράμματος έναντι ενός επιπέδου σε βάθος φόντου (βλέπε το αυτοστερεόγραμμα του καρχαρία). Μπορεί να βοηθήσει να δημιουργηθεί κατάλληλη σύγκλιση, αν αρχικά κοιταχθεί το πάνω ή το κάτω μέρος του αυτοστερεογράμματος, όπου τα μοτίβα επαναλαμβάνονται συνήθως σε ένα σταθερό διάστημα. Μόλις ο εγκέφαλος κλειδώσει στο επίπεδο του βάθους του πλαισίου, έχει ως αναφορά ένα βαθμό σύγκλισης από το οποίο μπορεί να ταιριάξει στη συνέχεια μοτίβα σε διάφορα επίπεδα βάθους στο κέντρο της εικόνας.

Η πλειοψηφία των αυτοστερεογραμμάτων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του άρθρου, έχουν σχεδιαστεί για αποκλίνουσα (wall-eyed) όραση. Ένας τρόπος για να βοηθήσουμε τον εγκέφαλο στην απόκλιση αντί της εστίασης είναι να κρατήσετε την εικόνα μπροστά από το πρόσωπο, με τη μύτη να αγγίζει την εικόνα. Με την εικόνα τόσο κοντά στα μάτια τους, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπορούν να εστιάσουν στην εικόνα. Ο εγκέφαλος μπορεί να συνεχίσει να προσπαθεί να κινεί τους μυς των ματιών, ώστε να διαμορφωθεί μια σαφή εικόνα. Εάν κάποιος τραβάει αργά την εικόνα μακριά από το πρόσωπο, ενώ η απέχει από την εστίαση ή την περιστροφή των ματιών, σε κάποιο σημείο ο εγκέφαλος θα κλειδώσει σε ένα ζεύγος μοτίβων, όταν η απόσταση μεταξύ τους ταιριάξει με το βαθμό σύγκλισης των δύο οφθαλμικών βολβών.

Ένας άλλος τρόπος είναι το κοίταγμα σε ένα αντικείμενο πίσω από την εικόνα, σε μια προσπάθεια να δημιουργίας κατάλληλης απόκλισης, διατηρώντας ταυτόχρονα μέρος της όρασης που σταθεροποιείται στην εικόνα για να πειστεί ο εγκέφαλος να επικεντρωθεί στην εικόνα. Σε μια τροποποιημένη μέθοδος ο θεατής κοιτάζει στην αντανάκλαση του στη λαμπερή επιφάνεια της εικόνας, το οποίο ο εγκέφαλος αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται δύο φορές πιο μακριά όσο η ίδια η εικόνα. Αυτό μπορεί να βοηθήσει τον εγκέφαλο να αποκτήσει την απαιτούμενη απόκλιση, εστιάζοντας στην κοντινή εικόνα.

Για αυτοστερεογράμματα cross-eyed, χρειάζεται μια διαφορετική προσέγγιση. Ο θεατής μπορεί να βάλει ένα δάχτυλο ανάμεσα στα μάτια του και να το κινήσει αργά προς την εικόνα. Διατηρώντας συνέχεια την εστίασή του στο δάχτυλο, κάποια στιγμή θα εστιάσει στο σωστό σημείο ανάμεσα σε αυτόν και την εικόνα, στο οποίο θα μπορέσει να δει τη ψευδαίσθηση.





Ορολογία

Ο όρος Στερεόγραμμα αρχικά περιέγραφε ένα ζευγάρι διδιάστατων εικόνων που το χρησιμοποιούσαν στη στερεοσκοπία για την παρουσίαση μιας τριδιάστατης εικόνας στους θεατές. Ο όρος συχνά συγχέεται με το αυτοστερεόγραμμα ή το αυτοστερεόγραμμα τυχαίας κουκκίδας. Αλλά ο καθηγητής Tyler, εφευρέτης του αυτοστερεογράμματος, αναφέρεται με συνέπεια στα στερεογράμματα μιας εικόνας ως αυτοστερεογράμματα για να τα ξεχωρίσει από άλλες μορφές αυτοστερεογραμμάτων.

Στερεόγραμμα τυχαίας κουκκίδας (Random Dot Stereogram, RDS) αρχικά περιέγραφε ένα ζευγάρι διδιάστατων εικόνων που έδειχναν τυχαίες κουκίδες, οι οποίες όταν παρατηρούνταν μέσα από ένα στερεοσκόπιο δημιουργούσαν μια τριδιάστατη εικόνα. Ο όρος πλέον χρησιμοποιείται αδιάκριτα για την αναφορά σε αυτοστερεόγραμμα τυχαίας κουκίδας.

Στερεόγραμμα μιας εικόνας (Single Image Stereogram, SIS) είναι συνώνυμο του αυτοστερεογράμματος. Διαφέρει με τα περισσότερα στερεογράμματα, γιατί χρησιμοποιεί μόνο μια διδιάστατη εικόνα αντί ενός ζεύγους. Όταν μια τέτοια διδιάστατη εικόνα παρατηρείται με κατάλληλη σύγκλιση ματιών, προκαλεί τον εγκέφαλο να πάρει τις εικόνες από τα δύο μάτια και να τις συνδυάσει σε μια τριδιάστατη εικόνα χωρίς τη βοήθεια οπτικού εξοπλισμού.

Αυτοστερεόγραμμα τοιχοστρωσίας είναι μια τριδιάστατη εικόνα όπου επαναλαμβάνονται τα μοτίβα με διάφορες αποστάσεις για να ανεβάσει ή να κατεβάσει την επαναλαμβανόμενη τριδιάστατη περιοχή του κάθε μοτίβου σε σχέση με το φανταστικό πίσω πλάνο.

Αυτοστερεόγραμμα τυχαίας κουκίδας είναι επίσης γνωστό ως απλό στερεόγραμμα τυχαίας κουκίδας( Single Image Random Dot Stereogram, SIRDS). Αυτός ο όρος επίσης αναφέρεται σε αυτοστερεογράμματα όπου χρησιμοποιούνται κατανοητά μοτίβα αντί για μοτίβα τυχαίας κουκκίδας.

Στερεόγραμμα απλής εικόνας τυχαίου κειμένου (Single Image Random Text Stereogram, SIRTS) είναι μια εναλλακτική του παραπάνω χρησιμοποιώντας συνήθως κείμενο κώδικα ASCII αντί για κουκίδες για τη δημιουργία μιας τριδιάστατης μορφής ASCII τέχνης.

@ GYPAS / miastala.com 2009


































































Κινέζοι τηλεμετέφεραν «αντικείμενο» στο διάστημα για πρώτη φορά!




Ένα σπουδαίο κατόρθωμα κατάφερε μια ομάδα Κινέζων επιστημόνων. Χρησιμοποιώντας κβαντικούς μηχανισμούς, κατάφεραν να τηλεμεταφέρουν αντικείμενο για πρώτη φορά στα χρονικά.

Συγκεκριμένα, μετέφεραν ένα πρωτόνιο από τη γη σε διαστημικό σταθμό που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Γη εδώ και έναν χρόνο.

Οι επιστήμονες πραγματοποίησαν αυτό το σπουδαίο ''άλμα'' για την ανθρωπότητα, συνδυάζοντας προχωρημένη φυσική και πυραυλική επιστήμη. Χρησιμοποιώντας λοιπόν μια διαδικασία που λέγεται ''κβαντική περιπλοκή'' κατάφεραν να τηλεμεταφέρουν το πρωτόνιο στον δορυφόρο ο οποίος διαθέτει ειδική υποδοχή.



Συγκεκριμένα, για κάποιο χρονικό διάστημα το πρωτόνιο εμφανίστηκε και στα δύο σημεία ταυτόχρονα, με μια κβαντική ''σύνδεση'' μεταξύ των δύο, όπου ότι μεταβολές γίνονταν στο ένα γίνονταν και στο άλλο σχεδόν την ίδια στιγμή, σαν να είναι ένα.

Το πείραμα είχε γίνει πολλές φορές μέσα σε εργαστήρια, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που δοκιμάστηκε η τηλεμεταφορά από τη Γη στο διάστημα, σε απόσταση μάλιστα 300 μιλίων.


ΠΗΓΗ


Δεν Συμβαίνει Τίποτα Τυχαία. Όλα Έχουν ένα Κρυφό Νόημα κι έναν Βαθύτερο Σκοπό



Της Ιουλίας Πιτσούλη

Σίγουρα το ξέρετε: αν αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτό το κείμενο δεν είναι σύμπτωση. Δεν συμβαίνει τίποτα τυχαία. Όλα έχουν ένα κρυφό νόημα κι έναν βαθύτερο σκοπό.

Σας το έχει αποδείξει η εμπειρία σας. Αν πάλι δεν είστε απόλυτα πεπεισμένες για την απουσία τυχαιότητας στις συμπτώσεις δεν έχετε παρά να εντείνετε την παρατηρητικότητά σας. Θα διαπιστώσετε πως υπάρχει ένας καταιγισμός από ονόματα, ημερομηνίες, συμβάντα και οιωνούς που συνοδεύουν κάθε μα κάθε σας βήμα σηματοδοτώντας τα στάδια της πορείας σας, κλείνοντάς σας το μάτι με νόημα.

Βέβαια, πάντα υπήρχαν δύο στρατόπεδα. Από τη μια τάσσονται οι άπιστοι, εκείνοι που δεν δέχονται πως όσα συμβαίνουν γύρω μας έχουν μια κρυφή σημασία και μας συνδέουν με μυστικά με τα πάντα. Από την άλλη βρίσκονται οι ένθερμοι υποστηρικτές της «Θείας Συνομωσίας» η οποία υφαίνει τα αόρατα νήματα του πεπρωμένου μας πλέκοντάς τα με έναν ασύλληπτο αριθμό από άλλα νήματα που διασταυρώνονται με νόημα και καθόλου τυχαία για να συνθέσουν το υφαντό της πραγματικότητάς μας.


Επιστήμονες, φιλόσοφοι και θεωρητικοί έχουν σταθεί με σθένος στις δυο αυτές περιοχές αντιλήψεων και έχουν διασταυρώσει άλλοτε με αυστηρή επιστημονικότητα κι άλλοτε με χιούμορ τα επιχειρήματά τους.

Εκείνοι που πιστεύουν πως υπάρχει μια Θεία Δύναμη που ορίζει μια τάξη στον κόσμο δέχονται ευκολότερα τις συμπτώσεις με νόημα. Οι άλλοι αποδίδουν στην καθαρή τύχη το ρόλο του Θεού. Ήταν καθαρά θέμα ευτυχούς σύμπτωσης που η θερμοκρασία έπεσε τόσο μετά το μπιγκ μπανγκ ώστε να μπορέσουν να σχηματιστούν τα πρώτα μόρια ύλης που έχτισαν σιγά -σιγά το ορατό σύμπαν.

Τύχη και σύμπτωση δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη της ζωής στον πλανήτη και την ύπαρξή μας. Καμιά μυστική νομοτέλεια δεν κρύβεται πίσω από τη γέννησή σας και τη δική μου και όλων των άλλων. Όμως οι φανατικοί θιασώτες της τυχαιότητας ξεχνούν έναν βασικό παράγοντα. Τον έρωτα. Οι φυσικοί ίσως το ονομάζουν ενοποιημένο πεδίο.

Όπως κι αν το πουν φαίνεται πως υπάρχει μια κρυφή ερωτική δύναμη που φέρνει τα πράγματα σε ύπαρξη , που μας διασταυρώνει με το γεμάτο νόημα απρόοπτο και που οδηγεί τα βήματά μας σε έναν χορό στον οποίο συναντιόμαστε, αποχωριζόμαστε, κάνουμε κλακέτες , φούρλες και στροφές υπακούοντας σε έναν εσωτερικό άηχο αλλά παγκόσμιο ρυθμό.

«Μια άσπρη Μερσεντές δεν είναι απλά μια άσπρη Μερσεντές. Πρέπει να έχει κάποια μυστική σημασία. Τα πάντα είναι οιωνοί. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται». Αυτά τα λόγια που ακούγονται στα πρώτα λεπτά της ταινίας «Τσάι στη Σαχάρα» υπογραμμίζουν τη βαθύτερη συνοχή που συνδέει φαινομενικά ασύνδετες εικόνες και γεγονότα.
Το Πανηγύρι της Ζωής

Τίποτα δεν είναι ξεκομμένο και μόνο του. Ένας κρυφός έρωτας μας συνδέει λοιπόν με τα πάντα κάνοντας τη ζωή σωστό πανηγύρι από γεγονότα πρόσωπα και καταστάσεις που μπαινοβγαίνουν στη ζωή μας υπηρετώντας μια βαθύτερη σκοπιμότητα. Είναι στ’ αλήθεια φαντασμαγορικό αυτό που συμβαίνει κάθε στιγμή κι αν ώρες- ώρες νιώθουμε μοναξιά είναι γιατί δεν μπορούμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα.

Συνήθως την κοιτάζουν οι μαθηματικοί και μένουν έκθαμβοι όπως ο Άρθρουρ Καίσλερ που αναζητώντας τις ρίζες της σύμπτωσης αναρωτιέται «πώς ξέρουν οι αδέσποτοι σκύλοι της Νέας Υόρκης ότι υπάρχει μια μαθηματική αναλογία ανάμεσα στον πληθυσμό και στα δαγκώματά τους και …ρυθμίζουν τον αριθμό από τις επιθέσεις τους ώστε να υπακούει στη σχετική εξίσωση;» Αυτό είναι ένα από τα γεμάτα χιούμορ αλλά και προβοκατόρικα για την επιστημονική κοινότητα ερωτήματα που ανοίγει τις πόρτες του παράδοξου διάπλατα. Για να μπορεί να περνούν με την άνεσή τους οι συμπτώσεις με νόημα.

Μια από τις πιο καταπληκτικές «θεϊκές συνομωσίες» διαδραματίστηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα στη Σκωτία. Ένας πάμφτωχος αγρότης ονόματι Φλέμινγκ όργωνε μια μέρα το χωράφι του όταν άκουσε εναγώνιες κραυγές που καλούσαν σε βοήθεια. Αμέσως τα παράτησε όλα κι έσπευσε βρίσκοντας ένα μικρό αγόρι βυθισμένο μέχρι τη μέση μέσα σε ένα βούρκο από κοπριές. Το αγόρι συνέχιζε να βουλιάζει καθώς ο Φλέμινγκ με κίνδυνο της ζωής του κατάφερε να το σώσει από έναν αργό και βασανιστικό θάνατο.

Την επομένη μια άμαξα σταμάτησε έξω από το φτωχό αγροτόσπιτο και ένας καλοντυμένος ευγενής χτύπησε την πόρτα . Ήταν ο πατέρας του αγοριού. « Θέλω να σε ανταμείψω που έσωσες τη ζωή του γιου μου» είπε. «Δεν μπορώ να δεχθώ αμοιβή» απάντησε ο Σκωτσέζος αγρότης. Εκείνη τη στιγμή βγήκε στην πόρτα ο μικρός γιος του.

Μια ιδέα ήρθε τότε στο νου του ευγενούς « Θα κάνουμε μια συμφωνία» είπε. «Θα αναλάβω τη μόρφωση του γιου σου. Άν μοιάζει στον πατέρα του μια μέρα θα είσαι περήφανος γι αυτόν». Κι έτσι έγινε. Ο γιος του αγρότη είχε έφεση στα γράμματα ,έκανε ανώτερες σπουδές και διέπρεψε αποφοιτώντας τελικά από τη Ιατρική Σχολή του Λονδίνου. Έμελλε μάλιστα να γίνει παγκόσμια γνωστός ως Σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ. Ήταν ο άνθρωπος που ανακάλυψε την πενικιλίνη. Χρόνια αργότερα ο γιος του ευγενούς ασθένησε σοβαρά από πνευμονία αλλά κατάφερε να σωθεί για δεύτερη φορά , τώρα χάρη στην πενικιλίνη. Το όνομα του πατέρα του ήταν Ράντολφ Τσόρτσιλ. Το δικό του; Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ.
Οι 7 Αρχές του Συγχρονικού Πεπρωμένου

Έχετε νιώσει ποτέ ότι βρεθήκατε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή; Ότι σας ήρθε μια θεόσταλτη βοήθεια ή ότι συνέβη κάτι που ήταν «γραφτό» να συμβεί; Αν είμαστε σε εγρήγορση για να πιάνουμε τις συμπτώσεις που συνεχώς διασταυρώνονται με την τροχιά μας, μπορούμε να οδηγηθούμε στην εκπλήρωση των βαθύτερων επιθυμιών μας. Αλλά πρώτα πρέπει να μάθουμε τι να κάνουμε με τις συμπτώσεις που οι περισσότεροι πιστεύουν ότι απλώς μας συμβαίνουν δίχως συγκεκριμένη σκοπιμότητα. Στην πραγματικότητα αν στρέψουμε τις κεραίες του νου μας στην ανίχνευση των οιωνών θα τους δούμε να είναι εκεί. Παρόντες. Σαν φωτεινά σήματα για να μα δείχνουν αν οι επιλογές μας είναι σωστές ή όχι. Αυτό ισχύει ακόμα και στα πιο μικρά. Μια φίλη για παράδειγμα έχει διαπιστώσει πως είναι μια σαφής ένδειξη να αναβάλλει για αργότερα ή να ακυρώσει ένα τηλεφώνημα αν καθώς επιχειρεί να καλέσει η γραμμή κόβεται ή το τηλέφωνο μιλάει.

Κάπως έτσι αυτό που ονομάζουμε διαίσθηση εμπλουτίζεται εντυπωσιακά. Αρκεί να αρχίσουμε να παρατηρούμε τις συμπτώσεις, να προσέχουμε κατά πόσον ρέουν με ευκολία τα πράγματα ή αν εμποδίζονται , ποιο μυστικό οιωνό μεταφέρουν τα βιβλία που έρχονται στα χέρια μας, τι νόημα έχουν οι στίχοι του τραγουδιού που ακούμε ανοίγοντας το ραδιόφωνο, ποια σημασία έχουν οι επιγραφές ή τα ονόματα εκείνων που συναντάμε μια ορισμένη στιγμή. Όλα μιλούν. Όλα συμμετέχουν ως σύμβουλοι, προστάτες και ορόσημα στη διαμόρφωση του πεπρωμένου μας. Όσο περισσότερο προσέχουμε τις συμπτώσεις τόσο περισσότερες θα εμφανίζονται στη ζωή μας. Για να τις αξιοποιήσουμε καλύτερα ο Ντήπακ Τσόπρα προτείνει 7 τρόπους.

1ον Να βλέπουμε τον κόσμο ως προέκταση του εαυτού μας και τον εαυτό μας ως μέρος μιας μεγάλης εικόνας με την οποία αλληλεπιδρούμε συνεχώς.

2ον Να σχετιστούμε με τους άλλους έτσι που να μάθουμε ότι δεν είμαστε αποκομμένοι και αποξενωμένοι από τα άλλα πλάσματα.

3ον Να συνειδητοποιούμε πότε η δράση μας προέρχεται από το περιορισμένο φοβισμένο εγώ μας και πότε από τον άπειρο πνευματικό εαυτό μας.

4ον Να συνειδητοποιήσουμε πόσο ζωτική σημασία έχει η πρόθεση και πώς χρωματίζει την ποιότητα της δράσης μας.

5ον Να παραιτηθούμε από τα παράπονα και τις πικρίες που μας δυσκολεύουν να έρθουμε σε επαφή με τον πνευματικό μας εαυτό.

6ον Να σεβόμαστε εξίσου την αρσενική και τη θηλυκή πλευρά της ύπαρξής μας και

7ον Να αναγνωρίζουμε το θαύμα του σύμπαντος.

Όλα αυτά δεν είναι παρά η ευαισθητοποίησή μας προς τις βαθύτερες διαστάσεις της ύπαρξής μας εκεί όπου οι συμπτώσεις δεν είναι μόνο συμβάντα με κρυφό νόημα αλλά , όπως λέει ένα ρητό, είναι ο τρόπος του Θεού για να μας μιλάει διατηρώντας την ανωνυμία Του.

enallaktikiagenda.gr

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ εκεί ΕΞΩ;… Η NASA «ΚΟΒΕΙ το ΣΗΜΑ» όταν ΑΓΝΩΣΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ τον ΔΔΣ (video)



Γράφει ο Σπύρος Μακρής«»

Ένα αγνώστου προέλευσης αντικείμενο εμφανίζεται στο πλάνο της εξωτερικής κάμερας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.

Φαίνεται να είναι αρκετά μακριά από τον ΔΔΣ.

Αλλά αυτό δεν εμποδίζει την NASA να «κόψει» την ζωντανή αναμετάδοση.

Γιατί το έκανε αυτό;

Ο Streetcap1 που κατέγραψε το συμβάν περιγράφει πως η διακοπή «κράτησε αιώνες». Επίσης ότι πιθανόν πρόκειται για δύο αντικείμενα.

Τι συνέβη σε όλο αυτό το μακρύ χρονικό διάστημα που η οθόνη έδειχνε μόνο μπλε;

Τι ήταν εκείνο το αντικείμενο;

Είναι προφανές πως η NASA δεν ήθελε να μάθουμε.

Ποιοί είναι εκεί έξω;

Δείτε το σχετικό video:

Multi-Coloured Objects at the ISS




diadrastika.com

Κακώς ήρθατε στον πλανήτη Γη !




«Η ευφυία του Διαβόλου αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μέσα στην πλειάδα των “ανταρσιών” που ήδη ξεπροβάλλουν από το Ηνωμένο Ανθρώπινο Σύμπαν, όλες εκτός από ΜΙΑ τον εξυπηρετούν. Σε οποιαδήποτε “ανταρσία” – πρέπει να το τονίσουμε αυτό – ο Διάβολος βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά. Συνειδητοποιούμε τη διάσταση της δύναμής του όταν καταλάβουμε ότι σε θέματα “κυριαρχίας” βρισκόμαστε τουλάχιστον δύο παρτίδες πίσω» Μωρίς Νταντέκ

ΕΞ ΟΝΥΧΩΝ ΤΟΝ (ΧΑΜΑΙ)ΛΕΟΝΤΑ

– το ακόμη ανεξήγητο του Κόσμου – το ένα ζώο που τρώει το άλλο – οι φρικαλεότητες του Κολοσσαίου – η λέπρα που σαπίζει το σώμα ζωντανό – οι στρατιές των ταλαίπωρων ευνούχων – οι αμέτρητοι νεκροί στα θεμέλια του Μεγάλου Σινικού Τείχους – οι μαζικές ανθρωποθυσίες των Αζτέκων για να μη σβήσει ο ήλιος – οι αφόρητοι πόνοι της γέννας – οι μέχρις εσχάτων πόλεμοι μελισσών και σφηκών και διαφόρων «φυλών» μυρμηγκιών – τα οστά από τους ελέφαντες του στρατού του Αννίβα στα παγωμένα ύψη των Άλπεων – τα βρώμικα οικογενειακά μυστικά – οι απανθρακωμένοι αγκαλιασμένοι νεκροί της Πομπηίας

– τα δεκάδες εκατομμύρια νεκρών της επιδημίας του Μαύρου Θανάτου στην Ευρώπη και η αλλοφροσύνη των ζωντανών – το μέλι του έρωτα που γίνεται κεντρί κι ο πόλεμος των δύο φύλων – οι Βίκινγκς που λεηλατούσαν ανελέητα επί αιώνες την Ευρώπη – τα εκατοντάδες μαρτυρικά θύματα του Κυανοπώγωνα – η αιματοβαμμένη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου – οι χιλιάδες παλουκωμένοι του Βλαντ Τέπες – ο ακούραστος Εκατονταετής Πόλεμος – τα 30 και πλέον εκατομμύρια πτώματα των αιμοσταγών ορδών των Μογγόλων

– τα φρικαλέα βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης και οι καμένοι ζωντανοί για «μαγεία» – το εφιαλτικό δουλεμπόριο – το σύνδρομο του Ιάγου: «τι θα ήμουν αν δεν κατηγορούσα;» – οι 500.000 νεκροί της Μεγάλης Στρατιάς του Ναπολέοντα στις παγωμένες στέπες της Ρωσίας – οι έντεκα κατακρεουργημένες γυναίκες από τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη – τα 6 εκατομμύρια νεκρών Κονγκολέζων του βασιλιά Λεοπόλδου Β΄ του Βελγίου – οι στρατιώτες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου χωμένοι για τέσσερα χρόνια μέσα στα λασπωμένα ορύγματα σαν τα ποντίκια

– το σύνδρομο της Μήδειας – το αποτρόπαιο φαινόμενο Χίτλερ – ο κομμουνιστικός τρόμος, οι Δίκες της Μόσχας και τα γκούλαγκ – η φράση του Στάλιν, «ένας θάνατος είναι τραγωδία, ένα εκατομμύριο θάνατοι είναι στατιστική» – η αιώνια κι αιματηρή βεντέτα υαινών και λιονταριών – η πρωτοφανής βαρειά βιομηχανία θανάτου των ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης – το τοπίο μετά την τιτάνια μάχη του Κουρσκ – η πυρηνική Αποκάλυψη στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι – τα 50 εκατομμύρια νεκροί του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου – οι αναρίθμητες βασανισμένες κι ακρωτηριασμένες στρατιές των πειραματόζωων – τα δεκάδες θύματα του δολοφόνου-κανίβαλου Αντρέι Τσικατίλο – κλπ., κλπ., κλπ. – Κακώς ήρθατε στον πλανήτη Γη!

Λοιπόν, ας εντοπίσουμε εξ ονύχων τον υπερβατικό (χαμαι)λέοντα, τον Κοσμικό Δυνάστη.

– Όνυξ I. Η Αλήθεια του Κόσμου είναι πολύ καλά κρυμμένη επειδή απλούστατα βρίσκεται σε κοινή θέα. Το κάθε έμβιο ον είναι περιορισμένο στην αντίληψη του τμήματος εκείνου της Πραγματικότητας που σχετίζεται άμεσα με την επιβίωση και την αναπαραγωγή του. Αυτός είναι και ο κόσμος του, ολόκληρο το υπόλοιπο φάσμα μένει εκτός των προσλαμβανουσών και των ενδιαφερόντων του. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τον δήθεν εξελιγμένο κι ανώτερο άνθρωπο, με κάποιες σπάνιες εξαιρέσεις (οι οποίες συνήθως δεν αντέχουν το αβάσταχτο βάρος της αλήθειας και παραφρονούν ή αυτοκτονούν).

Ο άνθρωπος, βέβαια, έχει μια σαφώς πιο συνολική εικόνα του περιβάλλοντός του, αλλά αυτό που του συσκοτίζει συχνά τη σκέψη και την κρίση είναι η ανθρωποκεντρική αντίληψη (θρησκευτική ή επιστημονική) ότι είναι ποιοτικά εντελώς διαφορετικός και στην ανώτατη βαθμίδα από όλα τα υπόλοιπα όντα, ενώ στην ουσία είναι κι αυτός αναπόσπαστο μέρος του Γεωσυστήματος. Δεν αναρωτιέται ποτέ πώς δικαιολογείται αυτή η ανωτερότητα, όταν ολόκληρη η Ιστορία του, εκτός από τα θαυμαστά επιστημονικά και πολιτιστικά επιτεύγματα, βρίθει παράλληλα από πάσης φύσεως φρικιαστικές κι αποτρόπαιες πράξεις εντελώς ξένες στον «κατώτερο» κόσμο των ζώων.

– Όνυξ II. Το συνολικό Γεωσύστημα έχει ένα θεμελιώδες δομικό πρόβλημα: κάθε έμβιο ον για να επιβιώσει πρέπει να σκοτώσει και να φάει κάποιο άλλο. Στο επίπεδο του είδους του πρέπει να δώσει άλλη μια σθεναρή μάχη, για να ζευγαρώσει με τον κατάλληλο σύντροφο και να διαιωνίσει, με τον καλύτερο τρόπο, τα γονίδιά του, για να εξασφαλίσει μια ικανοποιητική θέση στην κοινωνική ιεραρχία, κλπ. Το Γεωσύστημα, λοιπόν, εξ ορισμού βάζει όλα τα όντα σε διαρκή ανταγωνισμό, αντιπαράθεση, κι αλληλοσπαραγμό. Ένας τόσο εφιαλτικός Κόσμος δεν μπορεί, φυσικά, να έγινε ούτε τυχαία (όπως υποστηρίζουν οι άθεοι υλιστές/επιστημονιστές), ούτε από κάποιον Πάνσοφο και Πανάγαθο Θεό (όπως υποστηρίζουν οι πιστοί μονοθεϊστές). Ο αποτρόπαιος επίγειος Κόσμος αντικατοπτρίζει μοιραία την αποτρόπαια φύση του αδιαμφισβήτητου Δημιουργού του.

– Όνυξ III. Επομένως, η εκδοχή «Πειραματικό Εργαστήριο Γη» είναι πιθανότατη, αν σκεφτεί κανείς τις πέντε μεγάλες μαζικές καταστροφές της ζωής στον πλανήτη (μετά από τις οποίες μια πληθώρα νέων ειδών εμφανίστηκε ταχύτατα) και τις δεκάδες μικρότερης κλίμακας. Επίσης, η επί πλέον διαπίστωση ότι όλα τα όντα είναι σε μια συγκρουσιακή κατάσταση μόνιμης έντασης και ποικίλων αρνητικών συναισθημάτων, αφήνει ανοιχτό και το ενδεχόμενο του «Γήινου Εκτροφείου Παραγωγής Αρνητικής Ενέργειας» κι εκμετάλλευσής του σε κάποιο ανώτερο επίπεδο, ασύλληπτο από εμάς (κι εδώ αρκεί να αναφέρουμε τις ανακαλύψεις της σύγχρονης Φυσικής, που μιλάει για την ύπαρξη περισσοτέρων διαστάσεων μη-αντιληπτών από μας, ώστε να αντιληφθούμε την περιορισμένη μας αντίληψη της Πραγματικότητας).

– Όνυξ IV. Η δεύτερη διαπίστωση, εκείνη του εκτροφείου (ούτως ή άλλως άμεση συνάρτηση της πρώτης), ενισχύεται και από το γεγονός ότι ο άνθρωπος, που θεωρείται (και είναι, μέχρι νεωτέρας) το πιο εξελιγμένο είδος που εμφανίστηκε στη Γη, από τη μια πλευρά αναπτύσσοντας τον εφαρμοσμένο ορθολογισμό (Επιστήμη) έχει φτάσει σε απίστευτα τεχνολογικά επιτεύγματα, κι από την άλλη αδυνατεί να διευθετήσει ορθολογικά κάποια απλά καθημερινά θέματα κοινωνικής συμβίωσης. Από τις απαρχές της εμφάνισής του η αγαπημένη του ασχολία φαίνεται να είναι η αντιπαράθεση με τους ομοίους του, η οποία συχνότατα φτάνει στην αιματηρή και φονική εκείνη σύγκρουση που λέγεται «πόλεμος».

Επίσης, οι ανεξήγητες και κακόβουλες πράξεις του (πιθανότατα υποβολιμιαίες), σε ένα πολύ εκτεταμένο φάσμα δραστηριοτήτων, συνηγορούν σαφώς υπέρ της εκδοχής του «Εκτροφείου Παραγωγής Αρνητικής Ενέργειας»: κακοποίηση ζώων, χρησιμοποίησή τους σε αποτρόπαια θεάματα «ψυχαγωγίας», σε πολέμους, τεράστια ποικιλία σεξουαλικών διαστροφών, βιασμοί, σεξουαλική κακοποίηση και δολοφονίες γυναικών και παιδιών (συχνά δικών του), φρικτά βασανιστήρια για φυλετικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές διαφορές ή και συχνά μόνο για «διασκέδαση», παράλογοι πόλεμοι και γενοκτονίες, κλπ. – που είναι ουσιαστικά ανύπαρκτες στον «κατώτερο» ζωικό κόσμο. Ακόμη και για την ικανοποίηση θεοτήτων που υποτίθεται ότι ζουν σε έναν διαφορετικό, ανώτερο, υπερβατικό χώρο, επιλέγονται συστηματικά αιματηρές θυσίες ζώων κι ανθρώπων. Όλα αυτά συνθέτουν ένα άκρως αφύσικο σκηνικό που καταλήξαμε να θεωρούμε αποκλίνων κι ενοχλητικό μεν αλλά και παράλληλα (σχεδόν) φυσιολογικό.

Ουσιαστικά η Επιστήμη δεν έχει εξηγήσει επαρκώς όλη αυτή τη διαστροφή, τη σαδιστική και τη δολοφονική μανία του ανθρώπου, που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με κανένα από τα δύο βασικά ένστικτα (επιβίωση, αναπαραγωγή), αντιθέτως μάλιστα, φαίνεται να έχει ως απώτερο σκοπό τη συνεχή κι αναίτια πρόκληση αρνητικών συναισθημάτων (πόνου, φόβου, τρόμου, απόγνωσης, οργής, κλπ.) και συνεχείς (αυτο)καταστροφικές συμπεριφορές.

– Όνυξ V. Ένα άλλο σημαντικό και πανάρχαιο ερώτημα είναι εκείνο της ελεύθερης βούλησης. Ακόμη κι αν οι ιδέες περί μιας συμπαντικής αναγκαιότητας (πεπρωμένο, μοίρα, ειμαρμένη) ήταν επί αιώνες διαδεδομένες σε πολλούς λαούς, η ιδέα ότι ο άνθρωπος διαθέτει ελεύθερη βούληση και είναι κύριος της ζωής του παραμένει ανυποχώρητη, κυρίως στη Δύση την μετά τον Διαφωτισμό περίοδο. Εδώ, αρκεί να θέσει κανείς το βασικό και καίριο ερώτημα για να διαφανεί η ψευδαίσθηση αυτής της αντίληψης: «Δεν διαλέγουμε τα δύο βασικά στοιχεία της ζωής μας, τη γέννηση και τον θάνατο, και νομίζουμε ότι στο ενδιάμεσο διάστημα έχουμε ελευθερία επιλογών;» Όπως επίσης δεν διαλέγουμε την οικογένεια στην οποία θα γεννηθούμε, τη φυλή, τον λαό και τη χώρα, την ιστορική περίοδο.

Για να μην αναφέρουμε και τις «μοιραίες συμπτώσεις», από τις οποίες καθοδηγείται συχνά η ζωή μας, το ανεξήγητο της ερωτικής έλξης, κλπ. (Υπάρχουν βέβαια και οι εκδοχές των ανατολικών μονοθεϊσμών ότι όντως εμείς επιλέγουμε την εκάστοτε ενσάρκωσή μας, ανάλογα με την οφειλή που πρέπει να ξεπληρώσουμε, αλλά δεν φαίνονται και πολύ πειστικές. Ποιος θα άφηνε αυτόβουλα την ουράνια νιρβάνα για να ενσαρκωθεί σε μια περιοχή που σπαράσσεται από λιμούς, πολέμους, επιδημίες, κλπ., και «να ξεπληρώσει κάρμα»;).

– Όνυξ VI. Επίσης, πολλοί παλιότεροι αλλά και σύγχρονοι φιλόσοφοι κι επιστήμονες ασχολούνται με τη διερεύνηση της πιθανότητας ο Κόσμος μας να είναι ένα είδος εικονικής πραγματικότητας (αγνώστων λοιπών στοιχείων) ή μια γιγάντια προσομοίωση μέσα σε ένα υπερυπολογιστή κάποιου ανώτερου εξωανθρώπινου πολιτισμού. Η πιθανότητα να ισχύει αυτή η εκδοχή επιβεβαιώνεται από πολλές ενδείξεις που προϋποθέτουν κάποιους εξωγενείς παράγοντες.

Η πρώτη είναι ότι το Σύμπαν δεν έχει υλική υπόσταση αλλά ενεργειακή (η ύλη είναι συμπυκνωμένη ενέργεια). Η Αστροφυσική απέδειξε ότι ουσιαστικά ζούμε σε έναν άμορφο ωκεανό από ενέργεια και η εικόνα του Κόσμου που έχει κάθε έμβιο ον σχηματίζεται βάσει των αισθητηριακών ερεθισμάτων που προσλαμβάνει με τον βιολογικό του εξοπλισμό και την περαιτέρω επεξεργασία τους. Οπότε, κάθε είδος ζει στη δική του ιδιαίτερη σήραγγα πραγματικότητας κι έχει ελάχιστη ή καμία αντίληψη όλων των υπολοίπων. Στον άνθρωπο αυτή η ιδιαιτερότητα κατακερματίζεται ακόμη περισσότερο, δεδομένου ότι και το κάθε άτομο ζει στη δική του προσωπική σήραγγα πραγματικότητας, γεγονός που καθιστά τόσο δύσκολη την επικοινωνία, τη συνεννόηση, και την ομαδική δράση.

Η δεύτερη είναι οι συμπτώσεις. Η ίδια η ζωή στη Γη αναδύθηκε χάρη σε μια απίστευτη σειρά «συμπτώσεων» οι οποίες αν δεν συνέτρεχαν απλώς δεν θα είχε εμφανιστεί. Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζουν οι καθοριστικές συμπτώσεις, τόσο σε ατομικά όσο και σε συλλογικά ιστορικά γεγονότα (συχνά αλλάζουν την πορεία μιας ζωής, την έκβαση μιας μάχης, τον ρου της Ιστορίας).

Η τρίτη είναι το φαινόμενο της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Αν σκεφτεί κανείς το μυστήριο μιας και μόνο ανθρώπινης επινόησης, όπως είναι η γλώσσα, δεν μπορεί παρά να μείνει εμβρόντητος. Μια ομάδα πιθηκανθρώπων αρχίζει ξαφνικά να περιγράφει με ήχους το περιβάλλον της, τις πράξεις της, τα συναισθήματά της, τις σκέψεις της, διάφορες αφηρημένες έννοιες, μετά «κλειδώνει», για σταθερότητα, τον κάθε διαφορετικό ήχο με το σημαινόμενό του, επινοεί συντακτικούς και γραμματικούς κανόνες για ακριβέστερη χρήση της γλώσσας, και τέλος εφευρίσκει το αλφάβητο για να μπορεί να διατηρεί στον χρόνο, μέσω ενός υλικού υποβάθρου, όλα αυτά που θέλει να εκφράσει με τον κώδικα της γλώσσας.

Τώρα, αν βάλουμε και την απίστευτη, μέσα στον χωροχρόνο, πλειάδα και όλων των υπόλοιπων εφευρέσεων, με αποκορύφωμα την πρωτοφανή κι επιταχυνόμενη τεχνολογική έκρηξη που παρατηρείται στη Δύση, κυρίως τα τελευταία διακόσια χρόνια, είναι πασιφανές ότι όλα αυτά δεν μπορεί να είναι δημιούργημα του ανθρώπινου εγκεφάλου, όπως θέλουμε να πιστεύουμε – ειδικά όταν έχει πλέον αποδειχτεί ότι η σκέψη δεν ρέει από τον εγκέφαλο όπως η χολή από το ήπαρ.

Εξ άλλου, αυτό το επιβεβαιώνουν και πολλοί επιστήμονες, αναφέροντας ότι νοιώθουν πως οι ιδέες για τις ανακαλύψεις και τις εφευρέσεις τους συχνά τους έρχονται σαν επιφοίτηση από κάποιον άγνωστο υπερβατικό χώρο, και μάλιστα σε στιγμές που δεν ασχολούνται καν με το συγκεκριμένο θέμα. Ολόκληρη η εμφάνιση και η εξέλιξη του Γεωσυστήματος, συμπεριλαμβανομένου του φαινομένου «άνθρωπος» αφήνει να διαφαίνεται σαφώς η ύπαρξη κάποιου εγγενούς λογισμικού ή κάποιων εξωγενών παρεμβάσεων.

– Όνυξ VIΙ. Το πανάρχαιο θρησκευτικό συναίσθημα στον άνθρωπο, ύστερα από μια αρχική φάση πολυθεϊσμού (καλοί και κακοί θεοί), σταθεροποιήθηκε στους πέντε μεγάλους σύγχρονους μονοθεϊσμούς (ινδουισμός, βουδισμός, ιουδαϊσμός, χριστιανισμός, μουσουλμανισμός). Η διαφορά τους με τον «δημοκρατικό» πολυθεϊσμό, όπου το άτομο μπορούσε να επικαλεστεί τις καλές θεότητες για να αντιπαλέψει τις κακές, είναι ότι τώρα είναι στο έλεος μιας και μοναδικής θεότητας, η οποία του μεταθέτει την αποκλειστική ευθύνη για το χάλι της ζωής στη Γη (ας μη ξεχνάμε ότι και η κατ’ εξοχήν κακή οντότητα, ο Σατανάς, είναι κι αυτή δημιούργημα του Θεού).

Γι’ αυτό ευθύνεται αποκλειστικά και μόνον ο άνθρωπος ο οποίος, είτε κάποτε εξέπεσε εξ ουρανού στον κόσμο της ύλης για να ξεπληρώσει ασαφείς και μυστηριώδεις «καρμικές οφειλές» μέσω των διαδοχικών μετενσαρκώσεων (ινδουισμός, βουδισμός), είτε εξ αιτίας του «θανάσιμου αμαρτήματος» να παρακούσει τον Δημιουργό του (ιουδαϊσμός, χριστιανισμός, μουσουλμανισμός). Για το γεγονός ότι όλα τα όντα – και όχι μόνον ο άνθρωπος – είναι παγιδευμένα σε ένα αιματηρό παιχνίδι συνεχούς αντιπαλότητας, που ακυρώνει εξ αρχής κάθε έννοια «ηθικής», δεν δίνεται καμία ικανοποιητική εξήγηση.

Αντιθέτως, αντηχούν παράλογες φράσεις που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα: «Όλα είναι Ένα», «Η ζωή είναι ιερή», «Ο Θεός είναι αγάπη», «η Αλήθεια είναι μέσα μας», κλπ. Αποτέλεσμα αυτής της μονοθεϊστικής επικράτησης της ενοχοποίησης του ανθρώπου είναι να μην εστιάζει πλέον αυτός στο γενικό πλάνο της ζωής στον πλανήτη, ώστε να υπάρχει η πιθανότητα να φτάσει στην Αλήθεια και να εξεγερθεί ενάντια στον Δυνάστη του, αλλά να αυτομαστιγώνεται μαζοχιστικά στον βωμό του για «ανήθικη συμπεριφορά», ζητώντας συγνώμη, έλεος, και άνωθεν χαρισματική σωτηρία.

Επίσης, μια άλλη σημαντική παράμετρος είναι ότι όλες οι μονοθεϊστικές θρησκείες απαγορεύουν με τιμωρία την εθελούσια έξοδο από τον επίγειο θάλαμο βασανιστηρίων δια της αυτοκτονίας, οι ανατολικές με πιο επώδυνη μετενσάρκωση και οι άλλες με αιώνια τιμωρία στο πυρ της Κολάσεως. Προφανώς ο Κακός Ποιμένας θυμώνει πολύ όταν κάποιο παγιδευμένο ζώο καταφέρνει να δραπετεύσει, με αυτόν τον απελπισμένο τρόπο, από το εφιαλτικό εκτροφείο του. Στη μόνη περίπτωση που περιγράφεται αρνητικά ο Άρχων του Κόσμου τούτου είναι στον Γνωστικισμό. Αλλά κι εκεί δεν του αποδίδεται κακή πρόθεση αλλά άγνοια κι ανικανότητα, λόγω κατωτερότητας σε σχέση με τον Αληθινό Θεό, τη δημιουργία του οποίου προσπάθησε ατυχώς να μιμηθεί, σπινθήρας του οποίου υπάρχει μέσα μας, διατηρώντας έτσι τη δυνατότητα σωτηρίας.

Το ερώτημα πώς το Ανώτερο άφησε κάτι υποδεέστερο να του κλέψει ένα τμήμα της θεϊκής ουσίας του και να φτιάξει έναν ατελή κόσμο δυστυχίας ενσωματώνοντάς το εκεί και γιατί μετά δεν επενέβη διορθωτικά, για την αποκατάσταση της θεϊκής συμπαντικής τάξης, απαντάται από τον Γνωστικισμό με έναν τρόπο αρκετά δαιδαλώδη, μυθιστορηματικό, κι ελάχιστα πειστικό. Ωστόσο, πρέπει να του αποδοθούν τα εύσημα για την όντως θεμελιώδη διαπίστωση, «στραβά αρμενίζουμε επειδή στραβός είναι ο γιαλός».

– Όνυξ VIII. Η διαπίστωση ότι ο Κόσμος μας διαθέτει ένα θεμελιώδες δομικό πρόβλημα που τον μετατρέπει μοιραία σε αιματηρό σφαγείο, στρέφοντας τα όντα όλα εναντίον όλων είναι αδιαμφισβήτητη κι εμφανώς πέρα από ουσιαστικές παρεμβατικές δυνατότητες του ανθρώπου. Το γεγονός όμως ότι συχνά ο άνθρωπος εντείνει εθελοντικά αυτή την κατάσταση, δημιουργεί επί πλέον ενδείξεις για το αφύσικο του Κόσμου κι ερωτήματα για την αυτόβουλη κι αυτεξούσια φύση της «κορωνίδας» των όντων. Από αρχαιοτάτων χρόνων ο πόνος και ο τρόμος ζώων κι ανθρώπων ήταν η μεγαλύτερη και πιο διαδεδομένη μορφή διασκέδασης. Εμβληματική εικόνα αυτής της ανεξήγητης «ψυχαγωγίας» αποτελεί το ρωμαϊκό Κολοσσαίο, μέσα στην αρένα του οποίου έβρισκαν, επί αιώνες, μαρτυρικό θάνατο αναρίθμητα ζώα και άνθρωποι, προς τέρψη κι απόλαυση των συνωστισμένων θεατών. Ακόμη και σήμερα, σε πολλές χώρες, επιβιώνουν απομεινάρια αυτής της αρρωστημένης μορφής απόλαυσης: ταυρομαχίες, κυνομαχίες, κοκορομαχίες, κλπ.

Η άλλη ένδειξη έχει σχέση με μια από τις σημαντικότερες εφευρέσεις του ανθρώπου και το σημαντικότερο, ίσως, μέσο επηρεασμού των μαζών, την τηλεόραση. Στις αρχές του 21ου αιώνα βρίσκεται σχεδόν μέσα σε κάθε σπίτι των 7,5 δισεκατομμυρίων κατοίκων του πλανήτη. Κι ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να ανεβάσει το πνευματικό επίπεδο των ανθρώπων (με ποιοτικές ταινίες, μουσικές, ντοκιμαντέρ, κι εκπομπές), αντιθέτως εκβάλλει καθημερινά (τόσο με τα δελτία ειδήσεων όσο και με τις σειρές και τις ταινίες) μια αποτρόπαια παλίρροια εικόνων που έχουν σχέση με τα χαμηλότερα ένστικτα του ανθρώπου: σεξουαλικές διαστροφές, βασανισμοί, εγκλήματα, δολοφονίες, ναρκωτικά, κλπ. Σε αναλογία, μπορούμε να πούμε ότι η τηλεόραση είναι το ηλεκτρονικό Κολοσσαίο του σύγχρονου κόσμου.

Κι εδώ τίθεται το ερώτημα: πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος να διασκεδάζει με καταστάσεις τις οποίες ο ίδιος δεν θα ήθελε με τίποτα να ζήσει, να βλέπει όχι μόνο χωρίς ενόχληση αλλά και με απόλαυση αρρωστημένες κι οδυνηρές ιστορίες – τις οποίες συχνά μιμείται και στην αληθινή ζωή; (Η ψυχολογική εξήγηση της ασφάλειας που αισθάνεται, ως θεατής αλλότριων μαρτυρίων, κλπ., έχει σαφώς κάποια όρια). Και αυτή η συνισταμένη, δεδομένου ότι συντελεί στην πρόκληση αρνητικών συναισθημάτων στους τηλεθεατές (φόβος, αγωνία, αηδία), συνηγορεί υπέρ της εκδοχής «Εκτροφείο Παραγωγής Αρνητικής Ενέργειας».


Παρανυχίδες: Υπάρχουν πολλές αποχρώσες ενδείξεις αυτής της ακραίας Γνωστικής εκδοχής του Κόσμου μας, πολλά ίχνη αόρατων εξωγενών παραγόντων, αναφέρουμε δειγματοληπτικά μερικές από αυτές.

– Οι πάσης φύσεως συμπτώσεις, που ήδη αναφέραμε, και οι οποίες κονιορτοποιούν τον νόμο των πιθανοτήτων και οδηγούν στο περί του αντιθέτου συμπέρασμα.

– Η μυστηριώδης «άνωθεν προστασία» που φαίνεται να απολαμβάνουν συχνά αποτρόπαιοι δικτάτορες (Χίτλερ, Στάλιν, Πολ Ποτ, Κάστρο, κ.ά). Είναι γνωστό ότι πολλοί από αυτούς γλύτωσαν από βέβαιο θάνατο κι από πολλές απόπειρες δολοφονίας (το απόλυτο ρεκόρ φαίνεται να κατέχει ο Κάστρο: πάνω από 635 αναφέρουν οι μυστικές υπηρεσίες της Κούβας).

– Η περίφημη «τύχη του πρωτάρη» που έχουν όσοι παίζουν για πρώτη φορά τυχερά παιχνίδια, λες κι αυτό γίνεται για να εθιστούν έτσι στον τζόγο και να καταστραφούν στη συνέχεια, με μαθηματική ακρίβεια, όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα.

– Η σαδιστική φύση της ερωτικής σχέσης: η αρσενικότητα στον άντρα και η θηλυκότητα στη γυναίκα, εμποδίζουν τα δύο φύλα να έχουν ανθρώπινες σχέσεις και δημιουργούν τα γνωστά προβλήματα συμβίωσης – κυρίως μόλις η αρχική αποβλακωτική επίδραση του έρωτα εξασθενήσει.

– Η τυφλή προσήλωση με την οποία οι άνθρωποι επιδίδονται σε καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές πράξεις.

– Οι μολυσματικές ιδεοληψίες (θρησκείες, ιδεολογίες) που κυριεύουν τους ανθρώπους και προκαλούν συχνά εκατόμβες θυμάτων.

– Το γεγονός ότι κάθε απόπειρα βελτίωσης των κοινωνικών δεινών καταλήγει συστηματικά σε απείρως χειρότερα αποτελέσματα (κλασική περίπτωση η στυγνή κομμουνιστική δικτατορία του Πολ Ποτ η οποία, μέσα σε πέντε χρόνια, έσπειρε τον απόλυτο τρόμο στην Καμπότζη και προκάλεσε τον θάνατο 2 εκατομμυρίων ανθρώπων – το ¼ του συνολικού πληθυσμού).

– Η διαπίστωση ότι το ίδιο συμβαίνει και με την τεχνολογία, η οποία αντί να απελευθερώσει την ανθρωπότητα, έκανε ένα κομμάτι των εργαζομένων ακόμη πιο εξαρτημένο από το οικονομικό σύστημα παραγωγής αγαθών, καταδίκασε ένα άλλο στην ανεργία και την ανέχεια, και συντελεί τα μέγιστα στην οικολογική καταστροφή του πλανήτη.

– Οι θεμελιωδώς ανόητες κι εντελώς ατεκμηρίωτες ανθρώπινες αντιλήψεις που έχουν καταστροφικά αποτελέσματα στη χλωρίδα και την πανίδα του πλανήτη: το κέρατο του ρινόκερου θεραπεύει την αντρική ανικανότητα, το αλκοολούχο απόσταγμα φιδιού τονώνει τον οργανισμό, οι χαυλιόδοντες του ελέφαντα είναι ένα πολύτιμο υλικό.

– Η ανεξήγητη χαρά που νοιώθουν οι άνθρωποι όταν γεννούν κι άλλους σκλάβους σε αυτό το αποτρόπαιο στρατόπεδο συγκέντρωσης: «τα παιδιά είναι ευλογία Θεού», «τα παιδιά είναι χαρά», «χωρίς παιδιά η ζωή δεν έχει νόημα».

– Η καθημερινή ανεξήγητη εφαρμογή από χιλιάδες γονείς της λαϊκής ρήσης, «δουλειά δεν είχε ο Διάβολος πηδούσε τα παιδιά του».

Κλπ., κλπ., κλπ…

Κατακλείδα:

Επομένως, όλα δείχνουν ότι η φύση της Αλήθειας είναι η αλήθεια της Φύσης: εντελώς Αφύσικη.

Όλα δείχνουν ότι «ο εχθρός δεν είναι ο Άλλος, ο Εχθρός είναι αλλού» (ουσιαστικά παντού).

Λανθασμένες εκτιμήσεις μιας κατάστασης οδηγούν μοιραία σε λανθασμένες κι αποτυχημένες στρατηγικές και «λύσεις». Παράδειγμα, οι απανταχού αναρίθμητες αποτυχημένες επαναστάσεις και τα αποτυχημένα οικονομικο-κοινωνικά πειράματα, τα οποία ωστόσο συνεχίζουν να γοητεύουν τους ανθρώπους. Για όσο διάστημα η ανθρωπότητα δεν θα συνειδητοποιεί ότι είμαστε κατάδικοι σε ένα είδος τεχνητού κι αποτρόπαιου κάτεργου το οποίο καταλήξαμε να θεωρούμε σχεδόν φυσιολογικό, για όσο διάστημα δεν θα κατανοεί ότι εντελώς ανεξήγητες και φρικαλέες πράξεις, ντεσιμπέλ παράνοιας, αναίτια βουνά πτωμάτων και ποταμοί αίματος μπορούν να εξηγηθούν από οικονομικο-κοινωνικές θεωρίες περί «συμφερόντων» κι «εξουσίας», από ψυχολογικές αναλύσεις περί «ασυνείδητου», «υποσυνείδητου», «παιδικών τραυμάτων», «ψυχικών ασθενειών», κλπ. δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να αρχίσει η ύστατη επανάσταση και η υπέρτατη τιτάνια μάχη, της οποίας η έκβαση δεν είναι καθόλου δεδομένη: εκείνη της εξέγερσης των δημιουργημάτων ενάντια στον παντοδύναμο Δημιουργό τους!

@Δημήτρης Χορόσκελης




Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Οι άνθρωποι που κοιτάζουν τα άστρα


NASA/Chandra X-ray Observatory Center

Σε μία αμφιλεγόμενη κίνηση, το Λουξεμβούργο έγινε πρόσφατα η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα με νομικό πλαίσιο που προβλέπει δικαιώματα εξόρυξης στο Διάστημα και εμπορικής εκμετάλλευσης αστεροειδών.

Της Νατάσας Στασινού


Σε ένα απόμακρο μέρος του Γαλαξία μας, οι άνθρωποι ζουν σε 12 αποικίες-πλανήτες. Και όταν οι μηχανές που έχουν δημιουργήσει στρέφονται εναντίον τους, όσοι επιβιώσουν αναζητούν τη 13η αποικία: τον μυθικό πλανήτη, με το όνομα Γη. H δημοφιλής σειρά επιστημονικής φαντασίας Battlestar Galactica μας μεταφέρει σε έναν κόσμο, που δεν μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Ή μήπως όχι;

Ο εποικισμός άλλων πλανητών αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την επιβίωση της ανθρωπότητας προειδοποιεί για πολλοστή φορά ο διακεκριμένος φυσικός και κοσμολόγος Στίβεν Χόκινγκ, προτείνοντας να αρχίσει άμεσα η δημιουργία βάσεων στη Σελήνη και τον Άρη. Τη μεγάλη απόδραση στον κόκκινο πλανήτη καταστρώνει εδώ και καιρό και ο Ίλον Μασκ της SpaceX, ο οποίος θεωρεί ότι η νέα αυτή πραγματικότητα είναι θέμα χρόνου.

Και εάν ο Άρης δεν γίνει ποτέ τόπος μόνιμος κατοικίας, θα μπορούσε να γίνει τουριστικός προορισμός ή ακόμη και πηγή πόρων. Την ώρα που τα καμπανάκια για την υπερεξάντληση των φυσικών πόρων στον πλανήτη μας πληθαίνουν, ορισμένοι σχεδιάζουν εξορύξεις σε κόσμους μακρινούς. Σε μία αμφιλεγόμενη κίνηση, το Λουξεμβούργο έγινε πρόσφατα η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα με νομικό πλαίσιο που προβλέπει δικαιώματα εξόρυξης στο Διάστημα και εμπορικής εκμετάλλευσης αστεροειδών.

Μένουν ακόμη δεκάδες ζητήματα να λυθούν, από τα καθαρά βιολογικά για την προσαρμογή του ανθρώπινου είδους έως εκείνα που αφορούν την κοινωνική οργάνωση και την εξασφάλιση ιδιοκτησίας και δικαιωμάτων σε έναν άλλο πλανήτη. Αυτό, ωστόσο, δεν εμποδίζει κάποιους, ακριβώς 48 χρόνια μετά το «μικρό βήμα για τον άνθρωπο - μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα», να προετοιμάζουν τα επόμενα.

Την ώρα που τα επίγεια σύνορα πυροδοτούν συγκρούσεις, άλλοι αναζητούν τα νέα σύνορα με το βλέμμα στραμμένο στα άστρα.


Κουτί του Ντιμπούκ : Η Κατοικία ενός Πανάρχαιου πνεύματος



Οι λάτρεις του μεταφυσικού και του τρόμου σίγουρα θα έχουν δει την ταινία του 2012, “The Possession”. Η ταινία είχε να κάνει όταν ένα νεαρό κορίτσι αγόρασε ένα κουτί αντίκα, χωρίς να γνωρίζει ότι μέσα στο κουτί κατοικεί ένα αρχαίο πνεύμα. Ο πατέρας του κοριτσιού μαζί με την πρώην σύζυγο του προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να τελειώσουν τη κατάρα της κόρης τους. Η ταινία αυτή βασίζεται στην ιστορία του μυστηριώδους “Κουτιού του Ντιμπούκ”. Μια ιστορία δέσμευσης ενός πνεύματος. Μια ιστορία όπου οι τρελές ευγονικές ιδεολογίες δυο ανδρών, του Λάφλιν και του Χίτλερ, δένονται μεταξύ τους και γεννούν ένα ολόκληρο Ναζιστικό Κίνημα. Δυστυχώς, αυτά συνδυάστηκαν άψογα με τη “λογική” πίσω από το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, που θα πέθαιναν στο πιο σημαντικό Ολοκαύτωμα στην Ανθρώπινη Ιστορία. Ίσως τελικά, το υπερφυσικό με το φυσικό, τα χωρίζει μια πολύ λεπτή, οριακή γραμμή.



Η ιστορία του Κουτιού ξεκινάει πριν από τον 2ο Π.Π.. Αυτό το μικρό ξύλινο κουτί κρασιού, ήρθε στην Αμερική από μια Πολωνή επιζών του Ολοκαυτώματος, με το όνομα Χαβέλα. Είχε έρθει στην κατοχή της στην Ισπανία, πριν από την μετανάστευση της στην Αμερική, όπου και το κράτησε ασφαλές μέσα στο κουτί με τα ραπτικά της μέχρι το θάνατο της το 2003. Μετά το θάνατο της, η οικογένεια της πούλησε τα υπάρχοντα της και το Κουτί ήρθε στην κατοχή ενός άνδρα, ονόματι Κέβιν Μάνις, μαζί με άλλα αντικείμενα. Αργότερα, ο ίδιος μίλησε με την εγγονή της Χαβέλα, για το αν όντως ήταν σίγουρη για την πώληση του, γιατί υποψιαζόταν πως μέσα υπήρχε πιθανά να υπήρχε κάποιο κειμήλιο, το οποίο να το ήθελαν. Παρά την προσφορά του να το επιστρέψει πίσω, η κοπέλα αρνήθηκε, ενώ αργότερα του αποκάλυψε πως ήταν κρυμμένο και κλειστό για χρόνια λόγω του Ντιμπούκ.

Ο Κέβιν ήταν ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης με έπιπλα και αντίκες στο Πόρτλαντ του Όρεγκον. Μισή ώρα από τη στιγμή που το έφερε στο κατάστημα του και στο εργαστήριο του, τον πήρε τηλέφωνο η ταμίας του για να του πει ότι είναι κάποιος στο εργαστήριο του και διαλύει τα πάντα βρίζοντας. Ισχυρίστηκε πως ο άνδρας αυτός κλείδωσε όλες τις πόρτες και τις εξόδους κινδύνου, φυλακίζοντας την μέσα. Όταν έφτασε στο εργαστήριο του, ο Κέβιν διαπίστωσε πως οι πόρτες ήταν ακόμα κλειδωμένες αλλά δίχως σημάδι παραβίασης. Όταν μπήκε μέσα, όλες οι λάμπες ήταν σπασμένες, γυαλιά στο πάτωμα και μια μυρωδιά από ούρα. Το μέρος έμοιαζε σαν να δέχτηκε επίθεση από άγριο ζώο. Η ταμίας εκείνη την ημέρα, παραιτήθηκε καθώς ο τρόμος ήταν κάτι που δεν άντεξε. Μετά το περιστατικό, ο Κέβιν άνοιξε το Κουτί, και βρήκε μέσα του 2 πέννες του 1920, μια ξανθιά τούφα δεμένη με κορδόνι, όπως επίσης και μια μελαχρινή τούφα, ένα μικρό άγαλμα με την εβραϊκή λέξη “Shalom”, ένα μικρό χρυσό κύπελλο κρασιού και ένα τετράποδο κηροπήγιο. Όμως δεν αντιλήφθηκε την πολύ παράξενη φύση αυτού του φαινομενικά άκακου Κουτιού.

Όμως πριν προχωρήσουμε στην ιστορία του Κουτιού, σίγουρα θα έχεις αναρωτηθεί τι είναι αυτό το Ντιμπούκ και γιατί είναι τόσο σημαντικό στο κόσμο του Μεταφυσικού. Οπότε, ένα μικρό διάλλειμα για να ανατρέξουμε στην φύση του Ντιμπούκ.

Στην Εβραϊκή Δαιμονολογία, το Ντιμπούκ (Dybbuk ή Dibbuk, στα εβραϊκά σημαίνει “γαντζώνομαι”) είναι ένα σκοτεινό πνεύμα ή μια καταδικασμένη ψυχή, το οποίο καταλαμβάνει το σώμα και την ψυχή ενός ανθρώπου, μιλάει μέσω του στόματος του και προκαλεί απίστευτα βάναυσο μαρτύριο και αγωνία, καθώς και ψυχικές ασθένειες, λόγω του ότι προσπαθεί μια άλλη προσωπικότητα να εκδηλωθεί από μόνη της. Ο όρος αυτός δεν υπήρχε μέχρι τον 17ο αιώνα, όπου δημιουργήθηκε από τις διαλέκτους Γερμανών και Πολωνών Εβραίων, στην λογοτεχνία της εποχής. Μέχρι τότε, το Ντιμπούκ ήταν ένα από τα άπειρα σκοτεινά πνεύματα και αποκαλούνταν “Ibbur”. Αυτός ο όρος δεν υπάρχει πουθενά στη Καμπάλα ή στο Ταλμούδ (Εξωβιβλική συλλογή Εβραϊκών κειμένων, συνέχεια της Ιουδαϊκής Βίβλου. Περιλαμβάνει υλικό και κείμενα δίνοντας εγκυκλοπαιδικό ύφος). Στην Καινή Διαθήκη ορίζεται ως “Ακάθαρτο πνεύμα”, ενώ στο Ταλμούδ αναφέρεται με τον όρο “ru’ah tezazit”. Το Ντιμπούκ λοιπόν αποτελεί συντόμευση δυο φράσεων, της “Dibbuk me-ru’ah” (Το χάσμα του Σκοτεινού πνεύματος) και της “Dibbuk min ha-hizonin”(Σκοτεινό πνεύμα από έξω).



Στην πρώιμη λαογραφία, τα Ντιμπούκιμ θεωρούνταν πως κατοικούσαν τα σώματα μόνο των άρρωστων ανθρώπων. Αναφορές σε τέτοιου είδους καταληπτικά σκοτεινά πνεύματα, υπάρχουν στην Παλαιά Διαθήκη. Υπάρχει μια περιγραφή της κατάληψης του Σαούλ από τον Σαμουήλ Α’ και του εξορκισμού του από τον Δαυίδ παίζοντας την άρπα του. Στο “Βιβλίο του Τωβίτ” (Βιβλίο του Κανόνα της Παλαιάς Διαθήκης, εν μέρει Καθολικό και εν μέρει Ορθόδοξο και συγκαταλέγεται στα Δευτεροκανονικά), ο Αρχάγγελος Ραφαήλ εμπιστεύεται στον Τωβίτ τον Πρεσβύτη την τέχνη του Εξορκισμού. Στην ραβινική βιβλιογραφία του 1ου αιώνα, οι Εξορκισμοί γίνονταν με τις στάχτες από κόκκινη δαμαλίδα (νεαρή αγελάδα) ή τις ρίζες συγκεκριμένων βοτάνων, οι οποίες θα πρέπει να καούν κάτω από το θύμα, το οποίο στη συνέχεια περικυκλώνεται με νερό. Άλλες μέθοδοι περιλάμβαναν επικλήσεις στο όνομα του Βασιλιά Σολομώντα, επανάληψη του Θείου Ονόματος του Θεού, ψαλμωδίες και τη χρήση βοτανικών φυλαχτών.

Με την έλευση του 16ου αιώνα, η αντίληψη για τα καταληπτικά σκοτεινά πνεύματα άλλαξε σημαντικά. Πολλοί Εβραίοι πίστευαν ότι τα πνεύματα ήταν μετενσαρκωμένες ψυχές που δεν μπορούσαν να μπουν σε νέο σώμα λόγω των αμαρτιών του παρελθόντος τους, αναγκάζοντας τα να καταλάβουν το σώμα ενός ζωντανού αμαρτωλού. Τα πνεύματα αυτά υποκινούνταν να καταλάβουν ένα σώμα επειδή αν δεν το έκανα θα βασανίζονταν από τα σκοτεινά πνεύματα. Ωστόσο, από την άλλη μεριά, υπήρχαν και αυτοί που υποστήριζαν πως τα Ντιμπούκιμ ήταν οι ψυχές των ανθρώπων που δεν είχαν ταφεί κανονικά και έτσι έγιναν δαίμονες. Όπως είπαμε πιο πάνω, στην Καμπάλα δεν αναφέρονται με το όνομα Ντιμπούκ, αλλά υπάρχουν ωστόσο τελετές εξορκισμού, που χρησιμοποιούνται ακόμα και στις μέρες μας. Τον Εξορκισμό θα πρέπει να τον εκτελέσει ένας Μπάαλ Σεμ (στα εβραϊκά σημαίνει “Αφέντης του Ονόματος”. Εβραϊκό ιστορικό επάγγελμα ορισμένων Ραβίνων της Καμπάλα, οι οποίοι έχουν γνώση στη χρήση των Ονομάτων του Εβραϊκού Θεού στον Ιουδαϊσμό, για λόγους θεραπείας, θαυμάτων, εξορκισμού και ευλογίας). Ανάλογα με το πως γίνεται ο Εξορκισμός, το Ντιμπούκ μπορεί είτε να λυτρωθεί ή να γυρίσει πίσω από κει που ήρθε ή όπως το ονομάζουν “Κόλαση”. Όταν αφήνει το σώμα, το κάνει μέσω του μικρού δαχτύλου του ποδιού, αφήνοντας μια μικρή ματωμένη τρυπούλα.

Επιστροφή στον Κέβιν και το Κουτί. Αρχικά δε πίστευε πως το Κουτί δεν μπορούσε να είναι υπεύθυνο για τα γεγονότα που θα ακολουθούσαν, μετά το περιστατικό με την ταμία, αλλά στη συνέχεια άλλαξε γνώμη, μετά από τις τρομακτικές εμπειρίες που έζησε, όπως αποκάλυψε σε συνέντευξη του. Είχε έντονους εφιάλτες, συνήθως είχαν να κάνουν με κάποιον φίλο ή με κάποιο αγαπημένο του πρόσωπο, να μεταμορφώνεται σε δαιμονικό πλάσμα και να τον χτυπάει. Στις 28 Οκτωβρίου, αποφάσισε να το κάνει δώρο στη μητέρα του για τα γενέθλια της. Δυστυχώς η γυναίκα υπέστη βαρύ εγκεφαλικό την ίδια μέρα, και όταν κάπως συνήλθε, σε χαρτί επάνω μετά βιας έγραψε “Hate Gift” και το απέρριψε. Στην Ελλάδα υπάρχει το ρητό που λέει «Το πάθημα γίνεται μάθημα, και το πορδιό συνήθειο». Ο Κέβιν δεν το έβαλε κάτω και αποφάσισε να δώσει το Κουτί στην αδερφή του. Η ίδια το κράτησε για μια εβδομάδα πριν του το γυρίσει πίσω, λέγοντας του ότι οι πόρτες του δεν έμεναν κλειστές. Αλλά δεν σταμάτησε εδώ. Το έδωσε στη συνέχεια στον αδερφό του, ο οποίος τους έδωσε πίσω γιατί ενώ ο ίδιος μύριζε λεβάντα δίπλα του, η γυναίκα του μύριζε ούρα. Με προτροπή της κοπέλας του, πουλήθηκε σε ένα μεσήλικο ζευγάρι, το οποίο όμως μετά από μια εβδομάδα του το άφησε στα σκαλιά του με μια σημείωση “Αυτό έχει άσχημο σκοτάδι”.

Όταν συνειδητοποίησε τι άρχιζε να συμβαίνει, ήθελε να το καταστρέψει αλλά φοβόταν το τι θα επακολουθούσε. Παρόλα αυτά, τον Σεπτέμβριο του 2001, ανήρτησε στο eBay το Κουτί μαζί με το εξής σχόλιο:

“Σε δεύτερα θα το κατέστρεφα αυτό το πράμα, εκτός του ότι δεν έχω καθόλου επίγνωση με τι μπορεί ή με τι μπορεί να μην έχω να κάνω. Φοβάμαι πως αν καταστρέψω το ντουλάπι, ότι είναι αυτό που φαίνεται να ήρθε μαζί με το ντουλάπι, μπορεί να μείνει μαζί μου εδώ. Μου έχουν πει ότι υπάρχει κόσμος που ψωνίζει στο eBay, ο οποίος κατανοεί αυτού του είδους τα πράγματα και συγκεκριμένα αναζητεί αυτά τα πράγματα. Αν είσαι ένας από αυτούς, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ αγόρασε αυτό το ντουλάπι και κάνε ότι θες κάτι σαν αυτό. Βοήθησε με”.



Το Κουτί πουλήθηκε τελικά, λίγο αργότερα και μεταβίβασε όλες τις πληροφορίες που είχε από την εμπειρία του μαζί του. Οι κάτοχοι του ανέφεραν πως μύριζαν ούρα ή λεβάντα και άλλου είδους μεταφυσικές δραστηριότητες. Και εδώ αρχίζει η αλυσίδα των παράξενων γεγονότων. Το Κουτί μέσω eBay, έφτασε στα χέρια του Γιόσεφ Νίτζκε, ενός μαθητή του Κρατικού Πανεπιστημίου Τρούμαν του Μισούρι. Όπως ισχυρίστηκε, το Κουτί προκάλεσε στον ίδιο και τους συγκατοίκους του να υποστούν διάφορα προβλήματα υγείας, λάμπες να σπάνε, παράξενες μυρωδιές, άρχισαν τα μαλλιά του να πέφτουν. Ο γιατρός βέβαια κάνοντας όλες τις εξετάσεις, έκρινε πως ήταν λόγω άγχους, καθώς όλα ήταν όλα αρνητικά. Φτάνοντας στα όρια του, ο Γιόσεφ πούλησε το Κουτί στον Τζέισον Χάξτον, διευθυντή του Μουσείου Οστεοπαθητικής Ιατρικής, ο οποίος βρήκε το Κουτί ως “ιστορικό παζλ”. Όπως είπε σε συνέντευξη του αργότερα “Από κάπου θα ήρθε, για κάποιο λόγο θα κατασκευάστηκε. Τι είναι και γιατί είναι”. Λίγο καιρό μετά την αγορά του, ο Τζέισον απέκτησε παράξενα προβλήματα υγείας, όπως οστρακιά, βήχα με αίμα και ουλές σε όλο του το σώμα. Σύντομα αποφάσισε να το παρατήσει σε αποθήκη. Ένα βράδυ, ο συναγερμός καπνού στην αποθήκη άρχισε να χτυπάει, αλλά όταν πήγε δεν βρήκε ίχνος καπνού. Ήταν περίεργος και έφερε το Κουτί πάλι μέσα στο σπίτι του για να το ερευνήσει.

Αναρωτιόταν αν υπήρχε κάτι λάθος στην ιστορία του Κουτιού. Παρατήρησε κάποιες μικρές λεπτομέρειες που μπορούσαν να αποδείξουν ότι η ιστορία του ήταν λάθος. Ωστόσο, ήθελε να κλείσει αυτές τις τρύπες πριν ξεκινούσε τη συγγραφή του βιβλίου που σχεδίαζε. Μια από τις λεπτομέρειες που ανακάλυψε είναι ότι η μητέρα του Κέβιν με την Χάβελα είχαν ομοιότητες μεταξύ τους. Ήταν και οι δυο Εβραίες και έζησαν ως τα 103. Στην έρευνα του επάνω, κάλεσε τον Κέβιν για να τον ρωτήσει παραπάνω λεπτομέρειες για το πως ήρθε στην κατοχή του. Με αυτό τον τρόπο θα προσπαθούσε να βρει τρόπο να ξεφορτωθούν από μέσα το Ντιμπούκ. Οι ερωτήσεις όμως αυτές έκαναν τον Κέβιν να γυρίσει πίσω από κει που το πήρε για να μάθει περισσότερα. Μετά από πολύωρη κουβέντα, τελικά αποκαλύφθηκε πως υπήρχε η ξαδέρφη της Χαβέλα, η Σόφι, η οποία του είπε την ιστορία για το πως οι δυο τους παγίδευσαν τον Ντιμπούκ μέσα στο Κουτί.

Η Σόφι λοιπόν αποκάλυψε πως την περίοδο μεταξύ των Παγκοσμίων Πολέμων, οι Πνευματικές Συνεδρίες (Seances) ήταν πολύ διάσημες. Τα δυο κορίτσια τότε είχαν κατασκευάσει έναν δικό τους Πνευματικό Πίνακα (Ouija Board) για να έρθουν σε επαφή με αλλόκοσμες οντότητες. Πίστευαν πως η αρνητική ενέργεια που εκλύονταν από τον Πόλεμο, προσέλκυε πιθανά σκοτεινά πνεύματα. Προσπάθησαν την “Νύχτα των Κρυστάλλων” (9 προς 10 Νοέμβριου 1938, είναι η απαρχή του Ολοκαυτώματος των Εβραίων στη Γερμανία και την Αυστρία) να δεσμεύσουν το πνεύμα που κάλεσαν, αλλά χωρίς επιτυχία. Μετά τον πόλεμο, προσπάθησαν και πάλι να το δεσμεύσουν, με επιτυχία αυτή τη φορά, μέσα στο Κουτί. Κατά τη διάρκεια της κουβέντας τους, η Σόφι άρχισε να απολογείται αλλά ο Κέβιν ήταν ήδη μπερδεμένος. Όταν τη ρώτησε γιατί ήταν αναστατωμένη τόσο, είπε πως πιθανά το πνεύμα που κάλεσαν και δέσμευσαν, ήταν η αιτία του 2ου Π.Π.

Ενώ πλέον η ιστορία του Κουτιού ήταν γνωστή, ο Τζέισον περίεργος όπως πάντα, ήθελε να ανακαλύψει τι ήταν αυτό που επηρέαζε τα παράξενα γεγονότα που σχετίζονταν με το Κουτί στην Πολιτεία του Μισούρι. Ερευνώντας έπεσε πάνω στο όνομα Χάρι Χάμιλτον Λάφλιν (και ποιος ήταν αυτός; Ερευνητής της Ναζιστικής Ευγονικής, ο οποίος ενέπνευσε τον Χίτλερ να δημιουργήσει την Υπέρτατη Φυλή. Δυο χρόνια πριν, το 1936 ήταν να λάβει τον τιμητικό διδακτορικό τίτλο για την “Επιστήμη της Φυλετικής Κάθαρσης”, αλλά λόγω οικονομικών ο τίτλος πήγε στο Ίδρυμα Ροκφέλερ). Ακόμα μια διαβολική σύμπτωση. Ο Λάφλιν σπούδαζε στο “Πρώτο Περιφερειακό Κανονικό Σχολείο ” το οποίο αργότερα μετονομάστηκε “Κρατικό Πανεπιστήμιο Τρούμαν”.

Ο Τζέισον με τις νέες του ανακαλύψεις, πίστευε πως το Ντιμπούκ είναι σε αποστολή ώστε να δείξει στο κόσμο την αλήθεια σχετικά με το Ολοκαύτωμα. Συναντήθηκε αργότερα με ένα Διάμεσο, το οποίο ένιωθε θάνατο και φόβο να περιτριγυρίζουν το Κουτί. Όταν το άγγιξε για να βιώσει περισσότερα, ένιωσε έναν έντονο πόνο, σαν μαχαιριά να καρφώνεται στα αριστερά πλευρά της και το κεφάλι της. Όπως είπε η ίδια, πίστευε πως όλα αυτά έχουν να κάνουν με τον αρχικό ιδιοκτήτη του Κουτιού. Ήρθε σε επαφή με διάφορους Ραβίνους και τους συμβουλεύτηκε για να μπορέσει να βρει έναν τρόπο πώς να ξανασφραγίσει το Ντιμπούκ μέσα στο Κουτί. Το ασφάλισε μέσα σε κιβωτό από ξύλο ακακία και χρυσό, και για την ακρίβεια, έφτιαξε αντίγραφο της Κιβωτού της Διαθήκης, η οποία περιείχε μέσα τις αυθεντικές 10 Εντολές. Έπειτα το έκρυψε σε μυστική τοποθεσία η οποία παραμένει άγνωστη.

Νόμιζες ότι δεν θα υπήρχε αναφορά και στην άλλη πλευρά; Ο ψυχολόγος Κρις Φρένς, επικεφαλής του τμήματος Ανωμαλιστικής Ψυχολογικής Έρευνας του Κολεγίου Goldsmith, δεν πιστεύει πως όλα αυτά τα γεγονότα είναι αποτέλεσμα μεταφυσικής ή υπερφυσικής δύναμης, άρα δεν είναι αυθεντικά. Το δικαιολογεί αυτό το επιχείρημα λέγοντας πως αυτά συμβαίνουν επειδή οι κάτοχοι του Κουτιού περίμεναν να συμβούν. Οι κάτοχοι εξ αρχής έψαχναν για αυτά τα άσχημα συμβάντα να γίνουν. Όπως υποστηρίζει, αν θεωρείς ότι είσαι καταραμένος, τότε αδιαμφισβήτητα, μπορείς να εξηγήσεις όλα τα άσχημα που συμβαίνουν με βάση τα όσα πιστεύεις ότι είναι η αιτία. Αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα το ήθελε στη κατοχή του.

Το Κουτί “ξεθάφτηκε” από το μέρος του, για ένα cameo στην πρεμιέρα της εκπομπής του Ζακ Μπάγκανς “Deadly Possessions”, στις 2 Απριλίου 2016. Από τότε, φέρεται να βρίσκεται στο Μουσείο του Ζακ Μπάγκανς, στο Λας Βέγκας.