Σουηδία: Εμφύτευση μικροτσίπ κάτω από το δέρμα (και) για το πιστοποιητικό...Δεν είναι πλέον θεωρία συνωμοσίας

 

Γελάγαμε με τις «θεωρίες συνωμοσίας», όμως αυτό είναι πραγματικότητα

Μέχρι πρότινος, η εμφύτευση μικροτσίπ σε ανθρώπους, που θα περιέχουν πλήθος προσωπικών πληροφοριών, ήταν μια θεωρία που βαφτιζόταν ως συνωμοσιολογία. Και όμως, στη Σουηδία έγινε πραγματικότητα, σύμφωνα μάλιστα με αφιέρωμα από το έγκυρο αμερικανικό NBC!

Τα τελευταία χρόνια, Σουηδοί πολίτες προσφέρθηκαν εθελοντικά προκειμένου να εμφυτευθούν μικροτσίπ στα χέρια τους, ώστε να μην χρειάζεται πλέον να φέρουν μετρητά, ταυτότητα, κλειδιά, κάρτες γυμναστηρίου κ.λπ.

Τα μικροτσίπ κερδίζουν δημοτικότητα στη Σουηδία και τώρα οι Σουηδοί βάζουν στο μικροτσίπ και το «διαβατήρια εμβολίου Covid», τοποθετώντας το στα χέρια τους ή αλλού κάτω από το δέρμα τους.

«Βάλτε το πιστοποιητικό Covid σε ένα τσιπ στο χέρι σας ή αλλού κάτω από το δέρμα. Είναι ολοένα και πιο δημοφιλές να εισάγετε ένα τσιπ στο σώμα με διαφορετικούς τύπους προσωπικών πληροφοριών και τώρα μπορείτε επίσης να εισάγετε το πιστοποιητικό Covid στο τσιπ» ανέφερε η καθημερινή εφημερίδα της Σουηδίας Aftonbladet.

Δείτε το σχετικό αφιέρωμα από το NBC

newsbreak.gr

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα πρώτα ζωντανά ρομπότ που μπορούν να αυτό αναπαραχθούν (ΒΙΝΤΕΟ)

 

Ρομπότ ή οργανισμός; Τα xenobots που ανέπτυξαν πέρυσι Αμερικανοί επιστήμονες δεν είναι τίποτα από τα δύο. Θεωρούνται μία νέα μορφή ζωής, τα πρώτα “ζωντανά ρομπότ”, οργανισμοί που μπορούν να προγραμματίζονται. Τώρα, οι ίδιοι επιστήμονες ανακοίνωσαν πως τα xenobots μπορούν πλέον να αναπαράγονται με ένα τρόπο διαφορετικό από τα φυτά και τα ζώα 

Τα xenobots προέρχονται από τα βλαστικά κύτταρα του αφρικανικού βατράχου Xenopus laevis και έχουν μέγεθος μικρότερο από ένα χιλιοστό. Μπορούν να κινηθούν, να συνεργαστούν σε ομάδες και να αυτό-ιαθούν. 

Τώρα, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Vermont και το Harvard, ανακάλυψαν μία εντελώς νέα μορφή βιολογικής αναπαραγωγής που δεν ήταν γνωστή έως τώρα στην επιστήμη. Εκπλαγήκαμε. 

Οι βάτραχοι έχουν ένα τρόπο αναπαραγωγής που χρησιμοποιούν αλλά όταν απελευθερώνεις τα κύτταρα από το υπόλοιπο έμβρυο και τους δίνεις την ευκαιρία να καταλάβουν πώς να επιβιώσουν σε ένα νέο περιβάλλον, όχι μόνο καταλαβαίνουν πώς να κινούνται αλλά βρίσκουν και νέο τρόπο αναπαραγωγής.

 Η ομάδα διαπίστωσε πως τα xenobots τα οποία ήταν αρχικά σφαιρικού σχήματος και αποτελούνταν από 3.000 κύτταρα, μπορούσαν να αναπαραχθούν, αλλά κάτι τέτοιο συνέβαινε σπάνια. Χρησιμοποιούσαν την “κινητική αντιγραφή”, η οποία λαμβάνει χώρα σε μοριακό επίπεδο αλλά ποτέ δεν είχε παρατηρηθεί σε κλίμακα κυττάρων ή οργανισμών. 

Με τη βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης, οι ερευνητές δοκίμασαν δισεκατομμύρια διαφορετικούς τύπους σχήματος για να μηκάνουν τα xenobots ικανότερα στην αναπαραγωγή.

 Κατέληξαν σε ένα σχήμα C που θυμίζει Pac-Man, με το οποίο το xenobot μπορούσε να συγκεντρώσει μικροσκοπικά βλαστικά κύτταρα με το “στόμα” του και με την πάροδο ημερών η συγκέντρωση αυτή γινόταν νέα xenobots. Ενώ η προοπτική αυτό-αναπαραγόμενης βιοτεχνολογίας μπορεί να ανησυχήσει αρκετούς, οι επιστήμονες θεωρούν πως στο μέλλον θα μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν σε διάφορους τομείς, όπως στη συγκέντρωση των μικροπλαστικών στη θάλασσα και στην φαρμακευτική. 

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο PNA2021 Unboxholics

unboxholics.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Σούπερ-ρομπότ με δύο οπλοπολυβόλα μπορεί να σκοτώσει μόνο με ένα χαμόγελο. (Βίντεο)

 

Τα Ιαπωνικά Kuratas θα είναι τα πρώτα ρομπότ με Gatling (οπλοπολυβόλα) ;;

Το νέο αυτό ρομπότ γίγαντας θα μπορεί να λειτουργεί με έναν πιλότο στο εσωτερικό του. Μπορεί να σημαδέψει και να κλειδώσει τον στόχο χωρίς να μπορέσει να του ξεφύγει και με ένα μόνο χαμόγελο μπορεί να ρίξει πάνω από 6.000 γύρους το λεπτό.

Το ρομπότ Kuratas προσφέρει δυο τύπους συστήματος ελέγχου.
Μπορεί να κατευθύνεται είτε από το εσωτερικό του από έναν πιλότο είτε από μια 3G συσκευή , ηλεκτρονικό υπολογιστή ακόμη και από ένα κινητό τηλέφωνο τύπου smartphone.

Κατασκευάστηκε ως έργο τέχνης αλλά και ένα όνειρο το οποίο μπορεί να πραγματοποιηθεί στο άμεσο μέλλον…

Η εταιρεία Suidobashi η οποία κατασκεύασε το πρώτο φονικό ρομπότ Kuratas έκανε την πρώτη παρουσίαση σε έναν εκθεσιακό χώρο όπου μεγάλοι επενδυτές από οπλοβιομηχανίες τους πλησίασαν για να δουν αν έχουν νέα σχεδία για το μέλλον.
Πολλοί έσπευσαν να το θεωρήσουν ως απάτη αλλά η εταιρία Suidobashi στο Τόκυο ήδη έχει προχωρήσει σε νέα σχέδια για φονικά ρομπότ Kuratas.
Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στο Wonder Festival στο Τόκιο.

Το ρομπότ Kuratas είχε μεγάλη επιτυχία, τόση ώστε να του επιτραπεί ακόμη και η κυκλοφορία του στους δρόμους του Τόκιο. Κινείτε με 11 χλμ. την ώρα. Το ρομπότ έχει 4 μέτρα ύψος και ζυγίζει τέσσερις τόνους. Στην θέση του πιλότου υπάρχουν 2 εκτοξευτήρες σε περίπτωση σύγκρουσης .
Όσοι επιθυμούν να αγοράσουν ένα Kuratas θα πρέπει να διαθέσουν πάνω από
1 εκατομμύριο δολάρια και ανεβαίνει η τιμή του ανάλογα με τις επιθυμίες σας.

Ο.Ε.Α.Φ.

 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Οι online συνομιλίες «προδίδουν» τις κυβερνοεπιθέσεις

Μπορεί το «χτένισμα» των συζητήσεων που γίνονται online να οδηγήσει σε καλύτερη ασφάλεια με την πρόβλεψη των κυβερνοεπιθέσεων; Αυτό υποστηρίζει μια ομάδα ερευνητών η οποία παρακολούθησε με συγκεκριμένη λογική τις συνομιλίες που γίνονταν στο Διαδίκτυο πριν από πρόσφατες μεγάλες επιθέσεις κακόβουλων λογισμικών.

Οπως τονίζουν οι επιστήμονες, η προετοιμασία τέτοιου είδους ενεργειών απαιτεί για ένα διάστημα φανερή παρουσία των διοργανωτών τους στο Internet, γεγονός το οποίο μπορούμε να εκμεταλλευθούμε για να προλάβουμε το κακό.

Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας και το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα ανέπτυξαν ένα εργαλείο το οποίο παρακολουθεί τη δραστηριότητα που έχουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιφανείς ερευνητές στον τομέα της ασφάλειας αλλά και χάκερ, καθώς και τις αναρτήσεις που γίνονται σε σχετικά μπλογκ και φόρουμ.


«Σκανάρει» οτιδήποτε αφορά την κυβερνοασφάλεια, όπως π.χ. συζητήσεις γύρω από τα ευάλωτα σημεία των διαφόρων συστημάτων ή τα κακόβουλα λογισμικά, αναζητώντας λέξεις-κλειδιά. Οταν εντοπίσει αυξημένη δραστηριότητα, στέλνει ένα σήμα προειδοποιώντας για επικείμενη απειλή.

Οπως αναφέρουν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα arXiv, «τρέχοντας» το εργαλείο τους για τα δυο τελευταία χρόνια οι ερευνητές είδαν ότι τις ημέρες πριν από τις επιθέσεις που σημειώθηκαν σε αυτή τη διετία – συμπεριλαμβανομένων των Wannacry και NotPetya – η δραστηριότητα στις συζητήσεις για την κυβερνοασφάλεια ήταν ιδιαίτερα αυξημένη, κάνοντας το σύστημά τους να σημάνει συναγερμό.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες αυτό συμβαίνει επειδή τα άτομα που βρίσκονται πίσω από τις κυβερνοεπιθέσεις συνήθως δεν λειτουργούν μονίμως στα κρυφά. Αντιθέτως εμφανίζονται στον «αέρα» των συζητήσεων του Διαδικτύου για να πάρουν πληροφορίες σχετικά με τις αδυναμίες του συστήματος που αποτελεί τον στόχο τους, να αποκτήσουν πρόσβαση σε εργαλεία που θα τους επιτρέψουν να εκμεταλλευθούν αυτές τις αδυναμίες ή να στρατολογήσουν συνενόχους.

Για τους παραπάνω λόγους οι ερευνητές θεωρούν ότι το εργαλείο τους μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα χρήσιμο στο κυνήγι των κυβερνοαπειλών. «Πιστεύουμε ότι το σύστημά μας μπορεί να συμβάλει στον εντοπισμό ενδεχόμενων απειλών ημέρες ή και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εβδομάδες προτού αυτές ξεκινήσουν» δήλωσε στο περιοδικό New Scientist ο Εμίλιο Φεράρα από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας, επικεφαλής της μελέτης. «Κάτι τέτοιο θα βοηθήσει τους περισσότερους από τους στόχους να λάβουν έστω κάποια πρώτα προληπτικά μέτρα».

Πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τεχνητή «τηλεπάθεια» μεταξύ ανθρώπινων εγκεφάλων

Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον ανέπτυξαν αυτό που θεωρούν πως είναι το πρώτο μη επεμβατικό (χωρίς δηλαδή να απαιτείται χειρουργική επέμβαση για τοποθέτηση εμφυτευμάτων) interface επικοινωνίας μεταξύ δύο ανθρώπινων εγκεφάλων: ένας ερευνητής έστειλε εγκεφαλικό σήμα μέσω του Ίντερνετ, μέσω του οποίου έλεγξε τις κινήσεις του χεριού ενός άλλου ερευνητή.


Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον ανέπτυξαν αυτό που θεωρούν πως είναι το πρώτο μη επεμβατικό (χωρίς δηλαδή να απαιτείται χειρουργική επέμβαση για τοποθέτηση εμφυτευμάτων) interface επικοινωνίας μεταξύ δύο ανθρώπινων εγκεφάλων: ένας ερευνητής έστειλε εγκεφαλικό σήμα μέσω του Ίντερνετ, μέσω του οποίου έλεγξε τις κινήσεις του χεριού ενός άλλου ερευνητή.



Ο Rajesh Rao, αριστερά, παίζει ένα παιχνίδι στον υπολογιστή με το μυαλό του. Ο Andrea Stocco, δεξιά, φοράει ένα μαγνητικό πηνίο διέγερσης στην περιοχή του αριστερού κινητικού φλοιού του εγκεφάλου του. Ο δεξιός δείκτης του Stocco κινήθηκε ακούσια και πάτησε το κουμπί «fire» ως μέρος της πρώτης επίδειξης διεπαφής δύο ανθρώπινων εγκεφάλων



Ο Rajesh Rao, του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον, παίζει ένα παιχνίδι στον υπολογιστή. Σε άλλο σημείο του campus, ο Andrea Stocco φορά ένα «σκουφί» μαγνητικής διέγερσης. Ο δείκτης του Στόκο κινείται ασυναίσθητα για να πατήσει το κουμπί «fire» στο πληκτρολόγιο, στο πλαίσιο της επίδειξης του πρώτου brain-to-brain interface. Το όλο σύστημα απαιτεί καταγραφή της ηλεκτρικής λειτουργίας του εγκεφάλου και μία μορφή μαγνητικής διέγερσης.

Ερευνητές του Πανεπιστημίου Duke έχουν επιδείξει ήδη ένα σύστημα εγκεφαλικής επικοινωνίας μεταξύ ποντικιών, και επιστήμονες του Χάρβαρντ έχουν επιδείξει σύστημα αλληλεπίδρασης μεταξύ των εγκεφάλων ενός ανθρώπου και ενός ποντικιού, ωστόσο οι Rajesh Rao και Andrea Stocco θεωρούν πως είναι η πρώτη επίδειξη συστήματος αλληλεπίδρασης μεταξύ ανθρώπινων εγκεφάλων.

«Το Ίντερνετ ήταν ένας τρόπος σύνδεσης υπολογιστών, και τώρα μπορεί να αποτελέσει έναν τρόπο σύνδεσης εγκεφάλων. Θέλουμε να πάρουμε τη γνώση από έναν εγκέφαλο και να την μεταδώσουμε απευθείας από εγκέφαλο σε εγκέφαλο» είπε σχετικά ο Andrea Stocco.



Ο κύκλος του πειράματος. Τα σήματα εγκεφάλου από τον «αποστολέα» καταγράφονται. Όταν ο υπολογιστής ανιχνεύει τις φανταστικές κινήσεις των χεριών, μεταδίδεται εντολή «fire» μέσω του δικτύου στη μηχανή TMS, η οποία προκαλεί μια ανοδική κίνηση του δεξιού χεριού του «δέκτη». Αυτό συνήθως έχει ως αποτέλεσμα να χτυπηθεί το πλήκτρο του «fire».

Ο Ράο, καθηγητής επιστήμης υπολογιστών και μηχανολογίας, εργάζεται πάνω στον τομέα brain-computer interfacing εδώ και πολλά χρόνια, ενώ έχει εκδώσει κι ένα εγχειρίδιο πάνω στο αντικείμενο. Η ιδέα για το εν λόγω σύστημα προέκυψε το 2011, οπότε και ξεκίνησε η συνεργασία του με τον Στόκο, επίκουρο καθηγητή ψυχολογίας στο Institute for Learning & Brain Sciences. Το πείραμα πραγματοποιήθηκε με τον Ράο να κάθεται στο εργαστήριό του φορώντας ένα «σκουφί» με ηλεκτρόδια συνδεδεμένα σε ηλεκτροεγκεφαλογράφο και τον Στόκο στο δικό του εργαστήριο, φορώντας ένα «σκούφο» διακρανιακής μαγνητικής διέγερσης, τοποθετημένο πάνω από το τμήμα του εγκεφάλου του που ελέγχει την κίνηση των χεριών. Κατά τη διάρκεια του πειράματος υπήρχε σύνδεση μέσω Skype, χωρίς ωστόσο οι δύο ερευνητές να μπορούν να δουν τις οθόνες των υπολογιστών.

Ο Ράο έπαιζε ένα απλό ηλεκτρονικό παιχνίδι μόνο με το μυαλό του, στο πλαίσιο του οποίου «πυροβολούσε» ένα στόχο με ένα κανόνι. Κάποια στιγμή σκέφτηκε ότι μετακινεί το χέρι του για να πατήσει το spacebar, που εκτελούσε «χρέη» fire button (χωρίς να το κάνει). Την ίδια στιγμή, ο Στόκο, ο οποίος φορούσε ωτασπίδες και ήταν μακριά από οθόνη υπολογιστή, κούνησε το χέρι του για να πατήσει το spacebar μπροστά του, ακριβώς όπως θα έκανε για να πυροδοτήσει το κανόνι του παιχνιδιού. Ο ίδιος σύγκρινε την αίσθηση με αυτήν ενός νευρικού «τικ».

«Επρόκειτο βασικά για one-way ροή πληροφορίας από τον εγκέφαλό μου στον δικό του. Το επόμενο βήμα είναι να έχουμε μία, πιο ισότιμη, αμφίδρομη επικοινωνία άμεσα μεταξύ των δύο εγκεφάλων» λέει ο Ράο.

Οι τεχνολογίες που χρησιμοποιήθηκαν στο πλαίσιο του πειράματος είναι όλες γνωστές και καθιερωμένες όσον αφορά τη χρήση τους. Επεσήμανε ο Στόκο πως η τεχνολογία αυτή «διαβάζει» μόνο απλά εγκεφαλικά σήματα και όχι τις σκέψεις κάποιου, ούτε μπορεί να δώσει σε κάποιον τη δυνατότητα να ελέγξει τις πράξεις κάποιου άλλου παρά τη θέλησή του, καθώς το πείραμα έγινε μέσω της χρήσης εξειδικευμένου εξοπλισμού και υπό ιδανικές συνθήκες.

Όσον αφορά τις πιθανές χρήσεις, ο Στόκο κάνει λόγο για περιστατικά όπως η παροχή βοήθειας από το έδαφος σε επιβάτες ή αεροσυνοδούς που βρίσκονται σε αεροσκάφη με πιλότους που έχουν για κάποιο λόγο εξουδετερωθεί, έτσι ώστε να πραγματοποιήσουν την προσγείωση οι ίδιοι, ή από άτομα με κινητικά προβλήματα, ώστε να επικοινωνούν με τους νοσηλευτές τους.

Πηγή και University of Washington

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Μηχανικός του Facebook εφηύρε νέα μονάδα του χρόνου

το «φλικ» (flick), που ισοδυναμεί με 1/705.600.000 του δευτερολέπτου και είναι η επόμενη σε διάρκεια μονάδα του χρόνου μετά το νανοδευτερόλεπτο (δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου)


Ένας μηχανικός του Facebook εφηύρε μια νέα μονάδα του χρόνου, το «φλικ» (flick), που ισοδυναμεί με 1/705.600.000 του δευτερολέπτου και είναι η επόμενη σε διάρκεια μονάδα του χρόνου μετά το νανοδευτερόλεπτο (δισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου).


Το flick (από τις λέξεις frame-tick) σχεδιάσθηκε για να βοηθήσει τους προγραμματιστές να συγχρονίζουν τα εφέ των βίντεο, σύμφωνα με τη σχετική περιγραφή της νέας χρονικής μονάδας στο δικτυακό τόπο GitHub.


Τα flick ορίζονται στη γλώσσα προγραμματισμού C++, η οποία χρησιμοποιείται για τη δημιουργία οπτικών εφέ σε κινηματογράφο, τηλεόραση και άλλα μέσα, μειώνοντας τα σφάλματα στα γραφικά.


Το flick δεν αναμένεται να έχει ευρύτερη χρήση και επίπτωση, αλλά μπορεί πράγματι να βοηθήσει στη δημιουργία βελτιωμένων οπτικών εμπειριών εικονικής πραγματικότητας.


Ο δημιουργός της νέας μονάδας Κρίστοφερ Χόρβαθ είχε για πρώτη φορά αναφερθεί στο flick σε ανάρτησή του στο Fascebook στις αρχές του 2017 και έκτοτε, σύμφωνα με το BBC, προχώρησε σε τροποποιήσεις και βελτιώσεις του, με βάση σχόλια από άλλους χρήστες.


Στο παρελθόν και άλλες εταιρείες είχαν δημιουργήσει δικές τους μονάδες του χρόνου, όπως το Internnet Time από την ελβετική εταιρεία ρολογιών Swatch το 1998, που διαιρούσε τη μέρα σε 1.000 «χτύπους», ο καθένας εκ των οποίων διαρκούσε ένα λεπτό και 26,4 δευτερόλεπτα. Η νέα μονάδα αποσκοπούσε στο να εξαλείψει την ανάγκη για τις χρονικές ζώνες, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να «πιάσει».

Πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

34 Σφάλματα στην Ηλεκτρομαγνητική Θεωρία

«Η ηλεκτρική ενέργεια μπορεί να μεταδοθεί οικονομικά χωρίς καλώδια σε οποιαδήποτε απόσταση στη Γη. Το έχω διαπιστώσει χωρίς αμφιβολία στις πολυάριθμες παρατηρήσεις, σε ποιοτικά και ποσοτικά πειράματα και μετρήσεις. Όλα αυτά έχουν καταδείξει ότι είναι δυνατόν να διανεμηθεί η ηλεκτρική ισχύς από κεντρικές εγκαταστάσεις σε απεριόριστες ποσότητες, με μια απώλεια κατά τη μετάδοση που δεν θα υπερβαίνει το 1%, ακόμη και στη μέγιστη απόσταση, τα δώδεκα χιλιάδες μίλια, που είναι και η διάμετρος του πλανήτη μας». Αυτό έγραφε ο Νίκολα Τέσλα πριν από έναν αιώνα.


Tom Bearden: 34 Σφάλματα στην Κλασσική Ηλεκτρομαγνητική Θεωρία

Εάν η επιστημονική κοινότητα είχε κάνει την δουλειά της, τότε στην θρυλική miastala_com και στο terrapapers.com πολλά από τα δικά μου άρθρα δεν θα υπήρχαν. Όλος ο σύγχρονος πολιτισμός στήθηκε πάνω στο εναλλασσόμενο ρεύμα του Τέσλα. Όμως ο ασύρματος ηλεκτρισμός που προσπάθησε να στήσει με τον πρώτο από τους τρείς πύργους στο Λόνγκ Άιλαντ καταστράφηκε από τον τραπεζίτη J.P.Morgan για χάρη του κεντρικού ελέγχου (π.χ. της εκάστοτε ΔΕΗ) και των καλωδίων. Έχετε σκεφτεί πόσα χιλιόμετρα καλώδιο έχετε μέσα στο σπίτι σας;

Στα γυμνάσια και τα πανεπιστήμια μας διδάσκουν τόσα όσα χρειάζονται, για να γινόμαστε καλοί δούλοι ενός συστήματος που επίτηδες χάνει μερικά τρισεκατομμύρια watt για κάθε ΕΝΑ watt που παράγουμε με τους κλασικούς τρόπους. Όλα αυτά τα κατάφεραν εξαφανίζοντας τις εξισώσεις του James Clerk Maxwell και φυσικά τον ΤΕΣΛΑ. κλπ. Είναι τεράστιο το θέμα, καθώς η βλακεία, ο δογματισμός κι ο Λειτουργικός Αναλφαβητισμός, δέρνει και την Ακαδημαϊκή κοινότητα, ειδικά αυτή.

Τέλος πάντων, σας παρουσιάζω τις θέσεις του Tom Bearden (Lieutenant Colonel U.S. Army (Retired). President and Chief Executive Officer, CTEC, Inc. MS Nuclear Engineering, Georgia Institute of Technology. BS Mathematics, Northeast Louisiana University. Graduate of Command & General Staff College, U.S. Army. Graduate of Guided Missile Staff Officer’s Course, U.S. Army (equivalent to MS in Aerospace Engineering). Numerous electronic warfare and counter-countermeasures courses.

Ο Τομ είναι πρωτοπόρος στην εναλλακτική ενεργειακή τεχνολογία, αλληλεπίδραση μυαλού / ύλης, βιοεπιδράσεις ΗM, παραφυσικά φαινόμενα, παραψυχολογία, ψυχοτρονική, τεχνολογία Tesla και έννοιες θεωρίας ενοποιημένων πεδίων. Είναι ο κορυφαίος υποστηρικτής του βαθμωτού ηλεκτρομαγνητικού δυναμικού και έχει συνεργαστεί με διάφορους εφευρέτες που ασχολούνται με εναλλακτικές ενεργειακές συσκευές και πρωτότυπα βαθμωτών ηλεκτρομαγνητικών συστημάτων.

Προχώρησε στον πρώτο επαναπροσδιορισμό της μάζας χωρίς δύναμη, καθώς και ένανηλεκτρομαγνητικό μηχανισμό που δημιουργεί τη ροή του χρόνου και πρότεινε μια δοκιμαστέα λύση της συζήτησης που διεξάγεται εδώ και ένα αιώνα σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ρέει η ενέργεια στα ηλεκτρικά κυκλώματα. Όρισε το φορτίο q ως συζευγμένο σύστημα δύο συνιστωσών και όχι ενιαίο. Προχώρησε σ’ ένα μηχανισμό για την ηλεκτρομαγνητική παραγωγή ενός κινητήρα κενού, όπου το ίδιο το κενό χρησιμοποιείται για να διαμορφώσει ενεργειακά και να χειριστεί την ύλη και την ενέργεια.)

Ιδού λοιπόν οι θέσεις του, ως προς τα σφάλματα.

1. Eliminates the Internal EM Inside the Scalar Potential.

2. No Definition of Electrical Charge or of Scalar Potential.

3. Equations Still Assume Material Ether Per Maxwell (Unchanged).

4. Use of Force Fields in Vacuum is False (and Known to be So).

5. Treats Charge q as Unitary Instead of Coupled System q=ø(q)m(q).

6. Confuses Massless Potential Gradients as Forces (See #3, #4).

7. Does Not Utilize Mass as a Component of Force (See #23).

8. Erroneously Assumes EM Force Field as Primary Causes.

9. Topology of EM Model Has Been Substantially Reduced.

10. Does Not Include Quantum Potential or Action at a Distance.

11. Does Not Include Superluminal Velocity of Inner EM Components.

12. Does Not Utilize Extended Near-Field Coulomb Gauge Effects.

13. Does Not Include EM Generatrix Mechanism For Time Flow.

14. Does Not Unify Photon and Wave Aspects (Requires 7-D Model).

15. Does Not Include Electron Spin and Precession (See #19, #24).

16. Treats EM Energy As Existing in «Chunks,» Instead of as Flow.

17. Confuses Energy and Energy Collection (See #16).

18. Discards Half of Every EM Wave in Vacuum (See #22).

19. Erroneously Uses Transverse Vacuum Wave; It’s Quasi-Longitudinal.

20. Arbitrarily Regauges Maxwell’s Equations to Eliminate Overunity Maxwellian Systems.

21. Omits Phase Conjugate Optics Effects (Which are the Rule in Internal EM).

22. Does Not Include EM Cause of Newtonian Reaction Force.

23. Erroneously Assumes Separate Force Acting on Separate Mass.

24. Confuses Detected Electron Precession Waves as Proving Transverse EM Waves in Vacuum (Remnant of Old «EM Fluid» Concept).

25. Due to Error in String Wave, Omits the Ubiquitous Antiwave.

26. Assumes Equilibrium; Not True Unless Include Vacuum Interactions.

27. Higher Topology Required, to Model Electromagnetic Reality.

28. Lorentz surface integration discards giant Heaviside curled energy transport component.

29. Has nothing at all to say about form of EM entities in massless space.

30. Eliminates the infolded general relativity using EM-force as curve agent.

31. Does not include longitudinal EM wave phase conjugate pairs as time domain oscillations.

32. Does not include EM mechanism that generates time flow and flow rate.

33. Does not include time-excitation charging and decay.

34. Does not include time-reversal zones.

@ T.E.BEARDEN 1999N





Σταύρος Παυλίδης – Μυθάων: Ας δωσω ενα χεράκι βοήθειας

1. Εξαλείφει τoν Εσωτερικη HM. Μέσα από το βαθμωτό δυναμικό.

2. Μη ορισμός του ηλεκτρικού φορτίου ή βαθμωτού δυναμικού.

3. Οι εξισώσεις ακόμα υποθέτουν τον Υλικο Αιθέρα κατά Maxwell (αμετάβλητο).

4. Η χρήση των πεδίων δύναμης στο κενό είναι Λαθος (και είναι γνωστό ότι έτσι είναι).

5. Μεταχειρίζεται το φορτίο q ως Ενιαίο Αντί του συζευγμένου συστήματος q = O (ιζ) μ (π).

6. Συγχέει άμαζες διαφορες δυναμικου ως δυνάμεις (Βλ. # 3, # 4).

7. Δεν χρησιμοποιεί την Μαζα ως συνιστώσα της δύναμης (βλ. # 23).

8. Λανθασμένα υποθετει τα ΗM πεδια δυναμεων ως πρωταρχικές αιτίες.

9. Η τοπολογία του μοντέλου ΗΜ έχει μειωθεί ουσιαστικα.

10. Δεν περιλαμβάνει το Κβαντικο Δυναμικο ή την δράση από απόσταση (http://en.wikipedia.org/wiki/Quantum_potential)

11. Δεν περιλαμβάνει υπερφωτινές Ταχύτητες στα εσωτερικά συστατικά των ΗΜ.

12. Δεν χρησιμοποιεί Επεκταμένες εγγυς πεδίου Επιδράσεις βαθμονόμησης Coulomb.

13. Δεν περιλαμβάνει ΗΜ μηχανισμό (ευθειογενούς) γεννήτριας για την ροή του χρόνου.

14. Δεν ενοποιεί το φωτονιο και τις κυματικες πτυχές (Απαιτεί 7-D μοντέλο).

15. Δεν περιλαμβάνει σπιν των ηλεκτρονίων και Μετάπτωση (βλ. # 19, # 24).

16. Μεταχειρίζεται την ΗM Ενέργεια ως να υπάρχει σε «θραύσματα» αντί ως ροή.

17. Συγχέει Ενέργεια και συλλογή ενεργειας (βλ. # 16).

18. Απορρίπτει το ημιση κάθε ΗΜ κύματος στο κενό (βλ. # 22).

19. Λανθασμένα Χρησιμοποιεί εγκάρσιο κύμα κενου, ενώ είναι οιονεί Διαμήκες.

20. Αυθαίρετα κανονικοποιει/επαναβαθμονομεί τις Εξισώσεις του Maxwell για την Εξάλειψη των Overunity (υπεραποδοτικων) Συστήματων Maxwell.

21. Παραλείπει τις οπτικες επιδρασεις Συζεύξης Φασης (που είναι ο κανόνας στο εσωτερικό του ΗM).

22. Δεν συμπεριλαμβάνει την ΗM ως αιτία της νευτώνειας δύναμης Αντίδρασης.

24. Συγχεει τα εντοπισθέντα κύματα προπόρεσης των ηλεκτρονίων ως απόδειξη των εγκάρσιων ΗΜ κυμάτων στο κενό (Υπόλειμμα της παλιάς έννοιας των «ΗM Ρευστών»).

25. Λόγω λάθους στο κύμα-χορδή, παραλείπει το πανταχού αντικύμα.

26. Υποθετει ισορροπία/ισοζύγιο. Αναληθες εκτός κι αν περιλαμβάνει τις αλληλεπιδράσεις κενού.

27. Απαιτείται ανώτερη Τοπολογία, για να μοντελοποιήσει την Ηλεκτρομαγνητική Πραγματικότητα.

28. Η κατα Lorentz ολοκλήρωση επιφάνειας απορρίπτει την γιγάντια κατά Heaviside συνιστώσα μεταφοράς συνεστραμένης ενέργειας

29. Δεν εχει τίποτα να πει για τη μορφή της ΗM «οντότητας» στον άμαζο χώρο.

30. Eliminates the enfolded general relativity using EM-force as curve agent. ( ο Γοογλης τα ‘φτησε)

31. Δεν περιλαμβάνει διαμήκες ΗM κύμα ζεύγους συζυγίας φάσης, ως ταλαντώσεις χρονικού τομέα.

32. Δεν περιλαμβάνει ΗM μηχανισμό που να δημιουργεί τη ροή του χρόνου και τον ρυθμό ροής.

33. Δεν περιλαμβάνει τον χρόνο διέγερσης στην φόρτιση και αποφόρτιση.

34. Δεν περιλαμβάνει ζώνες αντιστρόφου χρόνου.

… και λίγη πραγματικά δραματική για την ανθρωπότητα ιστορία:

Σε μια τραγωδία για την επιστήμη (και για την κοινωνία εν γένει), των οποίων τα περιγράμματα μόλις τώρα αρχίζουν να εκτιμώνται, μετά από το θάνατο του Maxwell, δύο άλλοι μαθηματικοί φυσικοί του 19ου αιώνα, οι Oliver Heaviside και William Gibbs “εξομάλυναν” σε τέσσερις απλές (αν και θλιβερά ατελείς!) εξισώσεις. Επειδή ο Heaviside δημόσια θεώρησε ότι τα τετραδόνια ήταν «ένα βδέλυγμα» – ποτέ δεν κατανοούσε πλήρως τη σύνδεση μεταξύ των κρίσιμων βαθμωτών και διανυσματικών συνιστωσών στη χρήση αυτών από τον Maxwell για να περιγράψει τα δυναμικά του κενού χώρου, («μήλα και πορτοκάλια» τ’ αποκαλούσε)- εξάλειψε πάνω από 200 τετραδόνια από την αρχική θεωρία του Maxwell στην προσπάθειά του για «απλοποίηση».

Ο Oliver Heaviside, που περιγράφεται από τον Scientific American (Σεπτέμβριος 1950) ως« αυτοδίδακτος και … ποτέ συνδεδεμένος με κάποιο πανεπιστήμιο … είχε ωστόσο μια αξιοσημείωτη και ανεξήγητη ικανότητα (που είχε και ο Νεύτωνας και ο Laplace …) για να φτάνει σε μαθηματικά αποτελέσματα με μεγάλη πολυπλοκότητα χωρίς να περάσει από οποιαδήποτε συνειδητή διαδικασία απόδειξης … »Σύμφωνα με άλλους παρατηρητές, ο Heaviside θεώρησε ότι η χρήση των τετραδονίων του Maxwell και η περιγραφή των δυναμικών του χώρου ήταν μυστικιστική και θα πρέπει να εξαλειφθεί από τη θεωρία … » όπου με την δραστική επεξεργασία του αρχικού έργου του Maxwell μετά τον πρόωρο θάνατο του τελευταίου (από καρκίνο), αποκόπτωντας την βαθμωτή συσιστώσα των τετραδονίων και εξαλείφοντας τα υπερδιαστατικά χαρακτηριστικά των διανυσματικών συνιστωσών, ο Oliver Heaviside πέτυχε τον αποτελεσματικό ακρωτηριασμό της.

Αυτό σημαίνει βεβαίως ότι οι τέσσερις «κλασικές» εξισώσεις Maxwell που εμφανίζονται σε κάθε κείμενο ηλεκτρισμού και φυσικής σε όλο τον κόσμο, ως βάση για όλες τις ηλεκτρολογικές και ηλεκτρομαγνητικές τεχνικές του 20ού αιώνα, από το ραδιόφωνο μέχρι το ραντάρ, από την τηλεόραση μέχρι την επιστήμη των υπολογιστών, αν όχι σε κάθε «σκληρή» επιστήμη από τη φυσική στη χημεία στην αστροφυσική που ασχολείται με τις ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες – ποτέ δεν εμφανίστηκαν σε οποιοδήποτε αρχικό έγγραφο του Maxwell ή πραγματεία του! Είναι, στην πραγματικότητα «Οι εξισώσεις του Heaviside!»

Αν δεν αμφιβάλλει κανείς ότι συμβαίνει αυτό, πρέπει απλά να διαβάσει ένα πολύ αποκαλυπτικό έγγραφο για το θέμα από έναν άλλο διάσημο βρετανό μαθηματικό φυσικό αυτού του αιώνα, Sir Edmund Whittaker, με τίτλο απλά «Oliver Heaviside» (Bulletin of the Calcutta Mathematical Society, Vol. 20, 1928-29, σελ. 202), ή μια άλλη επισκόπηση του Heaviside από τον Paul J. Nahin, «Oliver Heaviside: Sage in Solitude (Σοφία στη Μοναξιά)» (IEEE Press, Νέα Υόρκη, 1988, σ. 9, σημείωση 3.). Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι η φυσική έχασε τις υποσχόμενες θεωρητικές της αρχές να γίνει μια πραγματικά «υπερδιαστατική» φυσική … πάνω από έναν αιώνα πριν … και όλα αυτά που υποδηλώνει.

The Enterprise Mission – Richard C. Hoagland

@Ιων Μάγγος /miastala.com 2009





Terrapapers

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τι είναι η Υπόθεση της Προσομοίωσης που ανατρέπει τα πάντα για όλους μας

Γιατί μία μεγάλη θεωρία συνωμοσίας συζητείται σοβαρά από κορυφαίους επιστήμονες και στοχαστές;

Ήταν το 1956 όταν γεννήθηκε μέσα σε μια μέρα ουσιαστικά αυτό που θα ονομαζόταν τελικά «τεχνητή νοημοσύνη».
Το περιβόητο Dartmouth College διακήρυξε μεγαλόστομα εκείνη τη χρονιά πως «κάθε πτυχή της γνώσης ή κάθε άλλο χαρακτηριστικό της νοημοσύνης μπορεί να αναλυθεί με τέτοια ακρίβεια ώστε να φτιαχτεί μια μηχανή που να μπορεί να την προσομοιώνει».
Σε κείνο το συνέδριο-ορόσημο τέθηκε τόσο το αρχιμήδειο σημείο της τεχνητής νοημοσύνης όσο και τα προγραμματιστικά πρωτόκολλα που θα καθόριζαν μια ολόκληρη γενιά έρευνας. Είχαν προηγηθεί εξάλλου οι καινοτόμες εξελίξεις του Manchester College ήδη από το 1951, που απέδωσαν ένα πρόγραμμα που μπορούσε να παίξει ντάμα και ένα δεύτερο που τα πήγαινε καταπληκτικά στο σκάκι.
Παρά την αισιοδοξία της επιστήμης και τις ραγδαίες εξελίξεις που περίμενε στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, η οποία σύντομα θα άγγιζε υποτίθεται την ανθρώπινη ευστροφία, τα πράγματα δεν προχώρησαν όσο γρήγορα υπολόγιζαν κάποιοι. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1970, διανύαμε ήδη αυτό που ονομάστηκε χαρακτηριστικά «πρώτος χειμώνας της τεχνητής νοημοσύνης». Φιλόδοξες θεωρίες δηλαδή που προδίδονταν ωστόσο από την ανετοιμότητα των υπολογιστών.
Κάθε χειμώνας ακολουθείται όμως από άνοιξη, κι έτσι -περνώντας κυριολεκτικά από χίλια κύματα- μέχρι το 1997 η κατάσταση είχε αλλάξει δραστικά. Εκείνη τη χρονιά ο περιβόητος πια Deep Blue της IBM νίκησε τον κορυφαίο σκακιστή Γκάρι Κασπάροφ, όπως θα έκανε σκόνη και το 2016 ο φοβερός Deep Mind της Google τον πρωταθλητή του Go, αλλά και τέσσερις από τους καλύτερους ποκεράδες στην πράσινη τσόχα.
Εκπορευόμενα και χρηματοδοτούμενα από ακαδημαϊκά ιδρύματα, κυβερνήσεις και τον πανταχού παρόντα ιδιωτικό τομέα, τα εμβληματικά αυτά ορόσημα επιτάχυναν την αυτοματοποίηση και τη γνώση των μηχανών σε τρομακτικό βαθμό μέσα σε λίγα χρόνια. Όλοι πια, από την αγορά της υγείας και τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες μέχρι τις συγκοινωνίες, τα ταξίδια και τα σπορ, επενδύουν στην τεχνητή νοημοσύνη. Το Facebook, η Google και η Amazon χρησιμοποιούν ήδη εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης για καταναλωτικά αγαθά, την ίδια ώρα που μια σειρά από εργαστήρια και οραματιστές διαγωνίζονται για τις αποτελεσματικότερες τεχνολογίες στον τομέα.

Κανείς πλέον, ή έστω πολύ λίγοι, δεν αμφιβάλλουν πως το μέλλον της ανθρωπότητας θα βασίζεται ουσιωδώς στις έξυπνες μηχανές και η συζήτηση περιστρέφεται αναγκαστικά γύρω από τις ηθικές συνιστώσες ενός τέτοιου μέλλοντος. Όπως, ας πούμε, οι υπαρξιακές απειλές για τον άνθρωπο και το οντολογικό χάος που μπορεί να γεννήσει μια τέτοια προοπτική.
Μεταξύ των τρομακτικών κινδύνων της σούπερ-νοημοσύνης, όπως αποκαλούν χαρακτηριστικά την επόμενη γενιά της τεχνητής νοημοσύνης, αυτής δηλαδή με τα ανθρωπομορφικά χαρακτηριστικά και συναισθήματα, έχουν προταθεί πολλά και διάφορα. Όπως το γεγονός ότι μια έξυπνη μηχανή μπορεί κάλλιστα να προκρίνει τον προγραμματιστικό της στόχο πάνω από την ανθρώπινη ανάγκη, διαστρεβλώνοντας την ίδια της τη λειτουργία.
Υπάρχει όμως και ένα σενάριο που συγκεντρώνει ολοένα και περισσότερους θιασώτες, κάτι που μοιάζει σαφώς ανατριχιαστικότερο…

Η Υπόθεση της Προσομοίωσης

Τι γίνεται με κείνο το απαλό αεράκι που κάνει τα μαλλιά μας να ανεμίζουν; Πόσο πραγματικό είναι άραγε; Ολότελα, θα απαντήσει κάποιος εντελώς διαισθητικά. Ο αντίκτυπός του πιστοποιείται εξάλλου με τις αισθήσεις μας, οπότε κουβέντα δεν χωρά, σωστά; Αν όμως, αν, ήταν μέρος μιας προσομοίωσης κοσμικής κλίμακας;

Η πεποίθηση ότι όλο το Σύμπαν -ή ό,τι προσλαμβάνει ο άνθρωπος ως Υπερπέραν τουλάχιστον- και οτιδήποτε ενυπάρχει εντός του μπορεί να είναι μια κάλπικη πραγματικότητα που μας ταΐζει ένας εξωγήινος πολιτισμός ήρθε στη ζωή πριν από μια δεκαετία και κάτι παραπάνω.
Εντάξει, τα φουτουριστικά «Matrix» (1999) και «Inception» (2010)­ τα είδαν όλοι και πυροδότησαν κι αυτά με τη σειρά τους αναρίθμητες θεωρίες συνωμοσίας, αν και δεν ήταν παρά σενάρια γι’ αγρίους που αφορούσαν αποκλειστικά σε ανθρώπους που είχαν προαποφασίσει να πιστέψουν κάτι τέτοιο. Η Υπόθεση της Προσομοίωσης, παρά το μυστικιστικό της άρωμα, δεν είναι κάτι τέτοιο, ή κάτι τόσο εύπεπτο και απλοϊκό τουλάχιστον. Συζητιέται άλλωστε από τα μεγαλύτερα μυαλά της επιστήμης και της διανόησης, αναγκάζοντάς μας να σταθούμε με σεβασμό απέναντί της. Και τη δέουσα επιφυλακτικότητα, καμιά αμφιβολία.

Στη φιλοσοφική επιθεώρηση «Philosophical Quarterly», για παράδειγμα, ο καθηγητής φιλοσοφίας της Οξφόρδης, Nick Bostrom, μας λέει πως ό,τι πιστεύουμε πως είναι η πραγματικότητά μας μπορεί κάλλιστα να είναι μια σατανική αναπαράσταση που σχεδιάστηκε από κανέναν άλλο παρά από τους μακρινούς απογόνους μας! «Μπορεί να είναι μια προγονική προσομοίωση», διακηρύσσει ο ακαδημαϊκός, «μια προσομοίωση που στοχεύει να είναι μια αρκετά ευλογοφανής απόδοση των πραγματικών ιστορικών προγόνων ή κοντινών εκδοχών των ανθρώπων που δημιούργησαν την προσομοίωση».

Αυτά έλεγε ο καθηγητής ήδη από το 2003 και πλέον τρεις φυσικοί από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον επεξεργάζονται και ελέγχουν την ιδέα του. Η πειραματική εμπλοκή και μόνο με την Υπόθεση της Προσομοίωσης της χαρίζει αυτομάτως καθεστώς επιστημονικού ερωτήματος που καλεί σε απάντηση.

«Ρωτάμε απλώς αν είμαστε πράγματι μια προσομοίωση», μας λέει ο θεωρητικός αστροφυσικός Martin Savage του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον, «και τι αποτυπώματα θα είχε κάτι τέτοιο στο Σύμπαν μας;». Η μελέτη του υποδεικνύει πως θεωρητικά τουλάχιστον, μπολιάζοντας σύγχρονη αστροφυσική, κβαντομηχανική και υπερυπολογιστές, κάτι τέτοιο θα ήταν μπορετό από έναν «μετα-ανθρώπινο πολιτισμό», που θα είχε την τεχνογνωσία να προσομοιώσει ολόκληρο το Διάστημα και ό,τι περιλαμβάνεται εντός του.

Για την ώρα, διατείνεται ο Savage, προσπαθούμε να προσομοιώσουμε ολοένα και μεγαλύτερες φέτες χωροχρόνου αλλά και πιο περίπλοκα αντικείμενα όπως το ανθρώπινο μυαλό. Και μάλιστα, μας λέει, εκτός κι αν σκοντάψουν σε κάποιο όριο που δεν γνωρίζουν ακόμα, θα τα καταφέρουν κάποια στιγμή να προσομοιώσουν την ίδια την ανθρώπινη εξέλιξη.

Ο κόσμος μας είναι πλέον γεμάτος από ολογραφικές πραγματικότητες, τεχνητές πραγματικότητες και άλλα τέτοια υπέροχα που σκοπό έχουν την ψυχαγωγία ακόμα και την έρευνα, είμαστε λοιπόν εξοικειωμένοι με ένα τέτοιο σενάριο. Το αναπαράγουμε άλλωστε ως ανθρωπότητα με καταπληκτικά αποτελέσματα.

Ο Bostrom μας λέει πως ακόμα κι αν ζούμε όντως σε ένα προσομοιωμένο Σύμπαν, αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη πως είμαστε «λιγότερο πραγματικοί» από τις βιολογικές οντότητες ενός μη-προσομοιωμένου κόσμου. «Όλα θα παραμείνουν αληθινά», γράφει ο Bostrom στο εμβληματικό πια σήμερα βιβλίο του «Are you living in a computer simulation?» (2003), «αν και το δικό μας κομμάτι της πραγματικότητας θα τυγχάνει να εντοπίζεται μέσα σε έναν (πραγματικό) υπολογιστή».
Ποιος είναι όμως αυτός που έχει στήσει μια τέτοια κολοσσιαία πλεκτάνη σε βάρος μας; Ένας προωθημένος πολιτισμός που ακολούθησε την εποχή του ανθρώπου, μας λέει ο Bostrom. Η τεχνολογία που απαιτείται για τη δημιουργία τέτοιων κατακλυσμιαίας κλίμακας προσομοιώσεων είναι τόσο προχωρημένη, μας εξηγεί, ώστε ο πολιτισμός που μπορεί να την παράγει θα την έχει ήδη χρησιμοποιήσει για τη βελτίωση της δικής του νοημοσύνης.

Και τι κίνητρα μπορεί να κρύβονται πίσω από μια τέτοια πλαστή πραγματικότητα για την ανθρωπότητα; Ο Savage ισχυρίζεται πως μέσα στο τοπίο των παράλληλων Συμπάντων και των διαφορετικών πραγματικοτήτων, κάθε κόσμος κυριαρχείται από τις δικές του δυνάμεις και σταθερές. Η επιστημοσύνη του ερευνητικού εγχειρήματός του εδράζεται μάλιστα στις υποθέσεις που έχει υποστηρίξει ο αστροφυσικός και η ομάδα του και μένουν να επιβεβαιώσουν ή να καταρρίψουν οι αστρονόμοι του μέλλοντος.

Αν το πλέγμα των κοσμικών ακτινών που υποθέτει ο Savage επιβεβαιωθούν πειραματικά, τότε η Υπόθεση της Προσομοίωσης θα αποκτήσει ακόμα ισχυρότερα ερείσματα στην πραγματικότητα. Ή την «πραγματικότητα», μιας και περί αυτού ακριβώς πρόκειται! «Δεν νομίζω πως μπορούμε να αποδείξουμε ότι ζούμε σε μια προσομοίωση», καταλήγει ο Savage, «μπορούμε όμως να βρούμε ενδείξεις συνεπείς με ένα τέτοιο σενάριο»…

Οραματιστές που τάσσονται υπέρ του πλαστού κόσμου


Δεν είναι πάντως μερικά μόνο δυνατά μυαλά που μπορούν να συλλάβουν τέτοιες εξόχως εξώκοσμες έννοιες. Μια σειρά από τους επαναστατικότερους ανθρώπους του καιρού μας, όπως ο πολυβραβευμένος αστροφυσικός Neil deGrasse Tyson και ο ίδιος ο ιδρυτής της Tesla και της Space X, ο «πολύς» Elon Musk, επιμένουν να την υποστηρίζουν!
Η ιδέα έχει αναπαραχθεί εξάλλου μαζικά στην επιστημονική φαντασία, τα βιντεοπαιχνίδια και το ίδιο το «Matrix» φυσικά, αν και για κάποιους δεν είναι απλώς ένα ψυχαγωγικό σενάριο που κόβει εισιτήρια, αλλά μια νέα υπερπραγματικότητα.

Αν η επιστήμη και η τεχνολογία συνεχίσουν να ωριμάζουν με τέτοιους καταιγιστικούς ρυθμούς, τότε σε κάποιο στάδιο θα είμαστε σε θέση να δημιουργούμε λεπτομερέστατες ηλεκτρονικές προσομοιώσεις μεγάλης κλίμακας. Το κάνουμε εξάλλου πανεύκολα σε παιχνίδια ρόλων και το αναπαράγουμε ακόμα πιο εντυπωσιακά στην επικράτεια της τεχνητής πραγματικότητας ή της επαυξημένης ξαδέλφης της.

Πώς θα ξεχωρίζει τότε ο διασυνδεδεμένος ανθρώπινος νους την πραγματική πραγματικότητα από την τεχνητή πραγματικότητα; Αλλά και το ίδιο το γεγονός ότι διακρίνουμε πια μεταξύ δύο πραγματικοτήτων, μας λένε οι οπαδοί, υποδεικνύει ότι αυτό που θεωρούσαμε ως τώρα ακλόνητη πραγματικότητα απλώς δεν υφίσταται.
Πόση προγραμματιστική δύναμη θα χρειαζόταν όμως για να δημιουργήσουμε μια προσομοίωση που να παραμοιάζει με την πραγματική ζωή; Όπως έχει υπολογιστεί από την ακαδημαϊκή κοινότητα που συζητά σοβαρά την υπόθεση, ένας υπολογιστής που θα μπορούσε να εκτελέσει 1 εξάκις εκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο θα ήταν επαρκής να φτιάξει πλανήτες, ουράνια σώματα και γήινες απεικονίσεις χωρίς κόπο!

Την ίδια ώρα, οι παραδοσιακοί νευροεπιστήμονες έχουν υπολογίσει πως ο ανθρώπινος εγκέφαλος, με βάση τον αριθμό των συνάψεών του, εκτελεί 10-100 τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο. Ξέρουμε πια πως έχουμε κάπου μεταξύ 80-100 δισ. νεύρα και το 2013 μάλιστα ιάπωνες ερευνητές κατάφεραν να προσομοιώσουν ένα ολόκληρο δευτερόλεπτο ανθρώπινης εγκεφαλικής δράσης. Η επιχείρηση χρειάστηκε βέβαια 40 λεπτά της ώρας, 82.944 επεξεργαστές και έφαγε πάνω από 1 petabyte μνήμης!

Το γεγονός είναι πως κάτι τέτοιο είναι θεωρητικά δυνατό. Όχι ακόμα, αλλά στο εγγύς μέλλον θα είναι αναμφίβολα μπορετό να φτιάξεις για έναν άνθρωπο μια κατάσταση αυξημένης πραγματικότητας που να μην μπορεί να τη διαχωρίζει από την άλλη την πραγματικότητα που νομίζαμε άλλοτε ακλόνητη.

«Βλέπετε πού πάνε τα πράγματα με την τεχνητή πραγματικότητα [virtual reality] και την επαυξημένη πραγματικότητα [augmented reality]», μας λέει ο Elon Musk, παραθέτοντάς μας το «απλό» πεδίο των videogames και της αλματώδους ανάπτυξής τους τα τελευταία χρόνια. Πάρτε για παράδειγμα το «No Man's Sky» του 2016, ένα παιχνίδι επιβίωσης στον γαλαξία που γεννά περισσότερους από 18 πεντάκις εκατομμύρια πλανήτες (18.446.744.073.709.551.616, για να είμαστε ακριβείς!) και θα χρειαζόταν κάποιος ακριβώς 584 δισ. χρόνια για να επισκεφτεί καθέναν από δαύτους.
Το γεγονός ότι οι developers του κατάφεραν να προσομοιώσουν το ίδιο το Σύμπαν με τέτοια λεπτομέρεια στην εποχή που ζούμε μοιάζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας, μόνο που είναι απτή πραγματικότητα.
Σε περσινό συνέδριο, ο Elon Musk παρατήρησε πως «οι πιθανότητες είναι ένα δισεκατομμύριο προς μία να ζούμε σε μια ακλόνητη πραγματικότητα [μια μη προσομοίωση δηλαδή]»! Υπαινίχθηκε μάλιστα πως επειδή έχει μιλήσει τόσο διεξοδικά για την Υπόθεση της Προσομοίωσης, το θέμα έχει σχεδόν λογοκριθεί στα πάνελ που συμμετέχει.


Αλλά και το γεγονός ότι όλα πια στον κόσμο φαίνονται να έχουν όρια ή να είναι μετρήσιμα λειτουργεί για κάποιους ως άλλη μια ένδειξη για την πλαστή πραγματικότητα που ζούμε. Ογκόλιθος εδώ είναι ο Rich Terrile, υπεύθυνος επιστήμονας της NASA στο πρωτοποριακό Jet Propulsion Laboratory, ο οποίος είπε στον «Guardian»: «Ακόμα και τα πράγματα που προσλαμβάνουμε ως συνεχή, όπως ο χρόνος, η ενέργεια, το Διάστημα, όλα έχουν ένα πεπερασμένο όριο στο μέγεθός τους. Και με βάση αυτό, το Σύμπαν μας είναι ταυτοχρόνως και υπολογίσιμο και πεπερασμένο. Αυτές οι ποιότητες επιτρέπουν στο Σύμπαν να προσομοιωθεί»…

Τι κι αν ζούμε μέσα σε ένα ψέμα;

Το «New Yorker» αποκάλυψε πέρυσι πως δύο δισεκατομμυριούχοι του κόσμου της τεχνολογίας έχουν χρηματοδοτήσει μυστικά επιστήμονες για να μας βγάλουν από την πλάνη της προσομοιωμένης πραγματικότητας! Έχουν όντως αποδείξεις πως ζούμε σε ένα ψέμα ή είναι άλλη μια εκκεντρικότητα του πλούτου;

Ο ίδιος ο Neil deGrasse Tyson δίνει πάντως τις πιθανότητες στο 50-50 να είναι η ύπαρξή μας ένα πρόγραμμα στον σκληρό δίσκο κάποιου άλλου. «Νομίζω πως η πιθανότητα μπορεί να είναι πολύ υψηλή», είπε, υποδεικνύοντας το χάσμα μεταξύ της ανθρώπινης νοημοσύνης και της αντίστοιχης του χιμπαντζή, παρά το γεγονός ότι μοιραζόμαστε περισσότερο από το 98% του ίδιου γενετικού υλικού.
Γιατί να μην υπάρχει εκεί έξω, αναρωτιέται ο κορυφαίος αστροφυσικός, ένα ον με πολύ πιο ανεπτυγμένη νοημοσύνη από τη δική μας; «Αν αυτό συμβαίνει, τότε είναι εύκολο για μένα να φανταστώ πως τα πάντα στις ζωές μας είναι μια απλή δημιουργία μιας άλλης ύπαρξης για τη διασκέδασή της».

Είναι όμως και το άλλο: όσα περισσότερα μαθαίνουμε για το Σύμπαν μας, τόσο πιο πρόδηλο γίνεται ότι βασίζεται σε μαθηματικούς νόμους. Μπορεί λοιπόν ένα τέτοιο κοσμικό περιβάλλον να μην είναι καθόλου φυσικό, παρά να υπακούει στη λειτουργία εκείνου που το έχει σκαρώσει. «Αν ήμουν χαρακτήρας σε ένα παιχνίδι υπολογιστή, θα ανακάλυπτα κάποια στιγμή πως οι κανόνες μοιάζουν εντελώς άκαμπτοι και μαθηματικοί», είπε ο κοσμολόγος του MIT, Max Tegmark, «ότι αντανακλούν απλώς τον υπολογιστικό κώδικα με τον οποίο έχουν φτιαχτεί».

Αξιώματα της υπολογιστικής επιστήμης τείνουν πια να εμφανίζονται ολοένα και πιο συχνά στην ίδια τη φυσική: «Στην έρευνά μου, βρήκα αυτό το περίεργο πράγμα», αποκάλυψε ο θεωρητικός φυσικός του Πανεπιστήμιου του Μέριλαντ, James Gates, «οδηγήθηκα σε κώδικες διόρθωσης σφαλμάτων, είναι αυτοί που κάνουν τα προγράμματα περιήγησης στο ίντερνετ να δουλεύουν. Γιατί λοιπόν εμφανίζονταν και στις εξισώσεις που μελετούσα για τα κουάρκ και τα ηλεκτρόνια και την υπερσυμμετρία;». Γιατί δηλαδή φτιαχτοί ανθρώπινοι αλγόριθμοι ενυπάρχουν στα ίδια τα συστατικά του Σύμπαντος;

Είναι πράγματι η πραγματικότητα μια ψηφιακή αναπαράσταση; Κάτι που θα έμοιαζε παλιότερα σκανδαλώδης θεωρία συνωμοσίας συγκεντρώνει πια ολοένα και περισσότερους επιστήμονες και στοχαστές στο πλευρό της και τη συζητά τώρα σοβαρά η ακαδημαϊκή κοινότητα, ονόματα όπως και του ίδιου του Stephen Hawking.
Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η ανθρωπότητα υποθέτει κάτι τέτοιο. Ήδη από την πλατωνική αλληγορία του σπηλαίου, ο άνθρωπος ένιωσε πως κάτι περισσότερο υπήρχε από όσα του αποκάλυπταν οι φευγαλέες αισθήσεις του. Μόνο που τώρα έχει την εγκυρότητα της επιστήμης και την τεχνολογία αιχμής να το ψάξει.
Και το ψάχνει…



ΠΗΓΗ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Όλα μπορούν να τα δουν - Τι δεν καταλαβαίνεις; (vid)

Όλα μπορούν να τα δουν - Τι δεν καταλαβαίνεις;

Δείτε σχετικό βίντεο για το που έχουν φτάσει και τι μπορούν να κάνουν οι "επικυρίαρχοι" ...

πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

H Κίνα έφτιαξε σύστημα ασφαλείας… Minority Report

Όπως έγινε γνωστό, οι αστυνομικές Αρχές της Σαγκάης χρησιμοποιούν εδώ και λίγο καιρό ένα επαναστατικό σύστημα αναγνώρισης προσώπων, το οποίο θυμίζει αντίστοιχα συστήματα που βλέπουμε σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, όπως το Minority Report του Στίβεν Σπίλμπεργκ.

Το σύστημα, που ονομάστηκε «Μάτι της Λιβέλουλας», κατασκεύασε η εταιρεία Yitu Technology και έχει εκπληκτικές δυνατότητες αν κρίνουμε από όσα έχουν αρχίσει να βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Το σύστημα αυτό συνδέεται με εκατομμύρια κάμερες ασφαλείας σε δημόσιους χώρους και μπορεί να συγκρίνει τα πρόσωπα που περνούν μπροστά από τις κάμερες με τα πρόσωπα που υπάρχουν σε μια βάση που αποτελείται από δύο δισεκατομμύρια ανθρώπους ώστε να εντοπίζονται άτομα που είναι καταχωρημένα ως «κακοποιοί» ή «επικίνδυνοι» από τις διωκτικές Αρχές. 

Το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι το σύστημα κάνει τις επεξεργασίες και βγάζει αποτελέσματα σε διάστημα λίγων δευτερολέπτων!

«Το σύστημα μας μπορεί να αναγνωρίσει οποιονδήποτε ανάμεσα σε δύο δισ.άτομα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Αυτό θεωρούνταν αδύνατο να συμβεί πριν από μόλις τρία έτη» αναφέρει ο Ζου Λονγκ, συνιδρυτής της Yitu Technology.

H αστυνομία της Σαγκάης αποφάσισε να δοκιμάσει το σύστημα σε μια προσπάθεια να αυξήσει το επίπεδο ασφαλείας σε μια πόλη που ο πληθυσμός της ξεπερνάει πλέον τα 24 εκατ. και αυξάνεται διαρκώς, αφού αποτελεί όχι μόνο το οικονομικό κέντρο της Κίνας αλλά ένα παγκόσμιο κέντρο οικονομικής δραστηριότητας.

Μάλιστα, όπως έγινε γνωστό, την πρώτη κιόλας μέρα λειτουργίας του συστήματος αυτό αναγνώρισε ένα καταζητούμενο που εισερχόταν στο μετρό της πόλης. Όταν το σύστημα έκανε την αναγνώριση, έστειλε την φωτογραφία του σε αστυνομικούς που βρίσκονταν στην περιοχή και ένας από αυτούς κατάφερε να συλλάβει τον καταζητούμενο.

Οπως είναι αντιληπτό, μπορεί να υπάρχει το οπτικό υλικό αλλά είναι πρακτικά αδύνατο να υπάρχει διαθέσιμο προσωπικό που να παρακολουθεί σε 24ωρη βάση τι μεταδίδουν τόσα εκατ. κάμερες και να κάνει και τις σχετικές συγκρίσεις με βάσεις δεδομένων.

Αν λοιπόν υπάρχει ένα σύστημα που μπορεί να το κάνει και μάλιστα σε όσο το δυνατόν συντομότερο χρονικό διάστημα, αυτό διευκολύνει τα μέγιστα όποιον χρειάζεται τέτοιες υπηρεσίες.

Τα στελέχη της εταιρείας αναφέρουν πάντως ότι το σύστημα τους μπορεί να έχει και άλλες εφαρμογές, όπως για παράδειγμα να αναγνωρίζει ένα μηχάνημα ΑΤΜ αυτόν που έχει μπροστά του και να μην χρειάζεται ο πελάτης της τράπεζας να χρησιμοποιεί κάρτα και κωδικό.

Φυσικά οι οργανώσεις προστασίας των προσωπικών δεδομένων και των ατομικών δικαιωμάτων, όπως το Human Rights Watch, αντέδρασαν στην είδηση της χρήσης του συγκεκριμένου συστήματος.

Θεόδωρος Λαΐνας

πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

H επιστημονική φαντασία γίνεται πραγματικότητα: Βιοχάκερ αλλάζουν μόνοι τους το DNA τους!

Ο βιοχημικός Τζοσάια Ζέινερ βιντεοσκόπησε και μετέδωσε ζωντανά μέσω του Facebook τον εαυτό του την ώρα που εισήγαγε το τροποποιημένο DNA με μια σύριγγα στο σώμα - Δεκάδες οι μιμητές τουΚάποιοι άρχισαν να «χακάρουν» μόνοι τους το δικό τους DNA, με άλλα λόγια να τροποποιούν το γενετικό τους υλικό κατά βούληση και χωρίς επιστημονική επίβλεψη στο σπίτι τους, χρησιμοποιώντας γενετικά «εργαλεία» που μπορούν να βρεθούν στο εμπόριο και μέσω διαδικτύου.


Ο βιοχημικός Τζοσάια Ζέινερ, ο οποίος παλαιότερα εργαζόταν στη NASA, είναι ο πρώτος άνθρωπος που έγινε γνωστό ότι επενέβη μόνος του στο DNA του, τροποποιώντας τα γονίδιά του με τη μέθοδο CRISPR, σύμφωνα με το "New Scientist".

Μάλιστα, ο Ζέινερ βιντεοσκόπησε και μετέδωσε ζωντανά μέσω του Facebook τον εαυτό του την ώρα που εισήγαγε το τροποποιημένο DNA με μια σύριγγα στο σώμα. Ακολουθώντας στα χνάρια του, άλλοι βιοχάκερ ετοιμάζονται να κάνουν κάτι παρόμοιο ή το έχουν ήδη κάνει, χωρίς να το διατυμπανίσουν. 

Αυτός ο αυτοπειραματισμός όμως, χωρίς καμία εποπτεία από επιστήμονες, φαντάζει επικίνδυνα ανεύθυνος. Οι βιοχάκερ υποστηρίζουν ότι αφού ο καθένας μπορεί να «χτυπήσει» ένα τατουάζ στο σώμα του ή να αλλάξει τα χαρακτηριστικά του προσώπου με πλαστική χειρουργική, γιατί να μην μπορεί επίσης να αλλάξει ή να βελτιώσει το γονιδίωμά του;

Ο Ζέινερ, για παράδειγμα, προσπαθεί να γίνει πιο δυνατός, αφαιρώντας το γονίδιο για τη μυοστατίνη, που ρυθμίζει τη μυική δύναμη. Αφού αφαίρεσε το εν λόγω γονίδιο με την ισχυρή τεχνική γονιδιακής επεξεργασίας CRISPR, στη συνέχεια εισήγαγε στον οργανισμό του ένα αντίγραφο του διορθωμένου DNA, ελπίζοντας προφανώς ότι θα αποκτήσει υπεράνθρωπες δυνάμεις.

Όμως, ο κορυφαίος Βρετανός γενετιστής Ρόμπιν Λάβελ-Μπατζ του Ινστιτούτου Φράνσις Κρικ του Λονδίνου χαρακτήρισε την πράξη του Ζέινερ «ανόητη» και είπε πως μπορεί να επιφέρει απρόβλεπτες και ανεπιθύμητες συνέπειες, όπως βλάβη στους ιστούς και κυτταρικό θάνατο ή κάτι ακόμη χειρότερο...

πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ηλεκτρομαγνητικά Όπλα – Electromagnetic Weapons

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΑ OΠΛΑ
Η επερχόμενη «ηλεκτρομαγνητική Χιροσίμα»
Η ΑΙΧΜΗ ΤΟΥ ΔΟΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗ ΦΟΝΙΚΟΥ ΟΠΛΟΣΤΑΣΙΟΥ ΤΩΝ ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟΥ ΠΑΛΜΟΥ


Σε μια εποχή που τα ηλεκτρικά δίκτυα, οι ηλεκτρονικές συσκευές, ο αυτοματισμός και οι υπολογιστές είναι ζωτικά απαραίτητα για τη λειτουργία και την επιβίωση μιας σύγχρονης κοινωνίας, ένα όπλο που θα έπληττε ανεπανόρθωτα την ηλεκτρονική υποδομή μιας χώρας θα είχε χειρότερα αποτελέσματα κι από την έκρηξη μιας ατομικής βόμβας! Το «εξωτικό» αυτό όπλο, που αναπτύχθηκε με πλήρη μυστικότητα τις δύο τελευταίες δεκαετίες, βρίσκεται ήδη στο οπλοστάσιο της μοναδικής πλανητικής υπερδύναμης. Ονομάζεται ηλεκτρομαγνητική βόμβα (E-Bomb) και θεωρείται από πολλούς αναλυτές ως ο «κυρίαρχος των επόμενων πολέμων». Επειδή όμως η ηλεκτρομαγνητική βόμβα θεωρείται σχετικά απλή στην κατασκευή της και εξαιρετικά φθηνή, πολλοί φοβούνται πως ίσως αποτελέσει και το ιδανικό όπλο των τρομοκρατών. Πλησιάζει άραγε ένα «ηλεκτρομαγνητικό Περλ Χάρμπορ»;


ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΚΟΣ (stamkos@post.com)

Τα πυρηνικά, τα βιολογικά και τα άλλα «όπλα μαζικής καταστροφής» αποτελούν τους χειρότερους φόβους της ανθρωπότητας. Ωστόσο κάποιοι ειδικοί προτιμούν τελευταία ν’ ανησυχούν για μια λιγότερο γνωστή απειλή: τιςηλεκτρομαγνητικές βόμβες (E-bombs), που προαναγγέλλουν την εποχή της κυριαρχίας των μη φονικών όπλων (Non Lethal Weapons) στη διεξαγωγή των στρατιωτικών επιχειρήσεων της ψηφιακής εποχής. Το μόνο καλό μ’ αυτές τις νέου τύπου βόμβες είναι πως δεν σκοτώνουν ανθρώπους, δεν καταστρέφουν κτίρια και εγκαταστάσεις. Κι όμως οι ηλεκτρομαγνητικές βόμβες αποτελούν μεγάλη απειλή για τεχνολογικά ανεπτυγμένες χώρες, όπως οι ΗΠΑ. Θεωρούνται αόρατοι, μαζικοί και ακαριαίοι «δολοφόνοι ηλεκτρικών συσκευών». Μπορούν να προκαλέσουν μια «ηλεκτρομαγνητική Χιροσίμα» καταστρέφοντας σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων κάθε ηλεκτρική και ηλεκτρονική συσκευή: τηλέφωνα, ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, υπολογιστές, ψυγεία, και ραντάρ, σχεδόν κάθε συσκευή που διαθέτει τραντσίστορ, κυκλώματα και καλώδια.

Εξωτερικά μοιάζουν με κάθε άλλη κανονική βόμβα, αν εξαιρέσει κανείς ότι διαθέτουν στο εσωτερικό τους ένα μεγάλο πηνίο γύρω από τον εκρηκτικό μηχανισμό. Η έκρηξη τους δημιουργεί στιγμιαία έναν πανίσχυρο ηλεκτρομαγνητικό παλμό (ElectroΜagnetic Pulse – EMP), που είναι στην ουσία ένα «κινούμενο βραχυκύκλωμα», το οποίο μπορεί να στείλει μια τεχνολογικά ανεπτυγμένη κοινωνία 200 χρόνια πίσω. 

Το γεγονός αυτό ανησυχεί σοβαρά το Πεντάγωνο. Οι ΗΠΑ, που έχουν ήδη ενσωματώσει τις ηλεκτρομαγνητικές βόμβες στο οπλοστάσιο τους, δεν έχουν λάβει ακόμη επαρκείς προφυλάξεις για να εξασφαλίσουν την επιβίωση των αμυντικών τους συστημάτων σε περίπτωση ηλεκτρομαγνητικής επίθεσης από τρομοκράτες, πόσο μάλιστα από κάποια εχθρική χώρα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς στις αμυντικές τεχνολογίες τα ηλεκτρομαγνητικά όπλα εγκαινιάζουν μια νέα εποχή στη διεξαγωγή πολεμικών συγκρούσεων και τρομοκρατικών επιθέσεων. Η πιθανότητα κάποιες τρομοκρατικές οργανώσεις να πλήξουν τις ΗΠΑ απασχολεί σοβαρά τους Αμερικανούς αξιωματούχους ιδιαίτερα μάλιστα μετά τις επιθέσεις της 11ηςΣεπτεμβρίου του 2001 στο World Trade Center και στο Πεντάγωνο. Ο Richard Clarke, καταλαμβάνοντας τη νέα θέση του Συμβούλου για της Ασφάλεια του Κυβερνοδιαστήματος (Cyberspace Security Adviser), δημιούργησε ένα συμβούλιο ειδικών για την προστασία της επιβιωσιμότητας των ευάλωτων πληροφορικών συστημάτων και των επικοινωνιακών δικτύων της χώρας. Ορισμένοι μάλιστα από αυτούς τους ειδικούς ξεκαθάρισαν πως οι ηλεκτρομαγνητικές θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν τα όπλα πρώτης επιλογής των τρομοκρατών.
Ο διευθυντής της CIA Τζορτζ Τένετ, μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, δήλωσε πως μολονότι δεν έχει ακόμη αποδείξεις ότι κάποια χώρα ή τρομοκρατική ομάδα έχει στην κατοχή της κάποιο ηλεκτρομαγνητικό όπλο, εντούτοις δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρχουν τέτοιες συσκευές σε διαδικασία παραγωγής.

 Οι αναφορές μάλιστα από την Ασία λένε πως τουλάχιστον μια χώρα, η Ινδία, έχει ήδη κατασκευάσει ένα τέτοιο όπλο για «ειρηνικούς σκοπούς», για να μελετήσει δήθεν τις καταστροφικές επιπτώσεις του ώστε να προστατευτεί απ’ αυτό…

ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ: ΜΙΑ «ΗΛΕΚΤΡΟ-ΦΟΝΙΚΗ» ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ
Η καταστροφική φύση του ηλεκτρομαγνητικού παλμού (EMP) ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια των πρώτων δοκιμών των αμερικανικών πυρηνικών όπλων. Όταν το 1958 μια ατομική βόμβα εξερράγη ψηλά στην ατμόσφαιρα της γης, η απότομη απελευθέρωση ακτινοβολίας γάμμα στον αέρα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός μαζικού κύματος ηλεκτρομαγνητικών παλμών. Οι λάμπες φωτισμού των δρόμων στη Χαβάη, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το σημείο της έκρηξης, έσβησαν απότομα και τα συστήματα πλοήγησης των πλοίων στον Ειρηνικό βγήκαν εκτός λειτουργίας για τουλάχιστον 18 ώρες, ενώ για 72 ώρες παρατηρήθηκε το φαινόμενο έντονου ιονισμού της ατμόσφαιρας.

Το φαινόμενο του ηλεκτρομαγνητικού παλμού παρατηρήθηκε έντονα και το 1962, κατά τη διάρκεια της δοκιμής μιας αμερικανικής ατομικής βόμβας ισχύος 1,4 ΜΤ. Η πυροδότηση της βόμβας, που έγινε σε ύψος 40 χλμ. πάνω από την ατόλη Johnston στον Ειρηνικό ωκεανό, είχε ως αποτέλεσμα για 30 περίπου λεπτά το μπλοκάρισμα των ραδιοεπικοινωνιών και την απενεργοποίηση δορυφορικού εξοπλισμού σε απόσταση χιλιάδων χιλιομέτρων.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 και στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 οι ΗΠΑ και οι άλλες πυρηνικές δυνάμεις, μελετώντας τα αποτελέσματα των υπόγειων πυρηνικών δοκιμών, αναζήτησαν τρόπους εκμετάλλευσης του ηλεκτρομαγνητικού παλμού (ΕΜΡ), που δημιουργείται στη φάση της πυρηνικής έκρηξης και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος για τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Βέβαια, πρέπει να σημειώσουμε, πως η αυθεντική θεωρία για μια συσκευή που θα παραγάγει έναν μη οφειλόμενο σε πυρηνική έκρηξη ηλεκτρομαγνητικό παλμό (non-nuclear EMP) χρεώνεται στον δρ Arthur Compton, που το 1927, μελετώντας τα ατομικά σωματίδια, προσπάθησε να εγχύσει πλάσμα σε ηλεκτρόνια. Ωστόσο, μόνον στα μέσα της δεκαετίας του 1980 οι επιστήμονες ανακάλυψαν τρόπους για να κατασκευάσουν μια συσκευή υψηλής ενέργειας, η οποία θα παρήγαγε ηλεκτρομαγνητικό παλμό χωρίς να χρησιμοποιηθεί πυρηνική έκρηξη. Η πρώτη δοκιμαστική συσκευή επιδείχθηκε πάνω σε ακινητοποιημένα αεροσκάφη Β-52 και πυραύλους Κρουζ (Cruise Missile) με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Τη στιγμή της έκρηξης η συσκευή παρήγαγε ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, μέσω ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής, το οποίο ήταν μεγαλύτερο από αυτό που παράγει μια πυρηνική έκρηξη!

Το φαινόμενο του ηλεκτρομαγνητικού παλμού, λόγω της ισχύος του, είναι επικίνδυνο για τις ευαίσθητες ηλεκτρονικές συσκευές, ιδιαίτερα όσες βασίζονται στους ημιαγωγούς, στα γνωστά μας μικροτσίπ. Ελάχιστες ηλεκτρονικές συσκευές, που κυκλοφορούν στο εμπόριο, διαθέτουν επαρκή προστασία για να επιβιώσουν από έναν μεγάλο ηλεκτρομαγνητικό παλμό. Ραδιομεταδότες, ηλεκτρονικά συστήματα ανάφλεξης αυτοκινήτων, κέντρα υπολογιστών και επικοινωνιών αποτελούν ιδανικούς στόχους ενός ηλεκτρονικού παλμού.

ΓΕΝΝΗΤΡΙΑ ΣΥΜΠΙΕΖΟΜΕΝΗΣ ΡΟΗΣ: ΦΘΗΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ
Η πρώτη μεγάλη δοκιμή μιας αμερικανικής βόμβας, που βασίζεται στον ηλεκτρομαγνητικό παλμό, έχει προγραμματιστεί για το 2002. Δεν είναι σίγουρο όμως, αν αυτή η δοκιμή ανακοινωθεί ευρέως στον τύπο. Ο Αμερικανικός Στρατός ελπίζει να χρησιμοποιήσει την ηλεκτρομαγνητική βόμβα με τη μορφή βλημάτων πυροβολικού. Το Ναυτικό θέλει να την χρησιμοποιήσει για να εξουδετερώσει τους πυραύλους που εκτοξεύονται εναντίον των πλοίων. Και η Αεροπορία επιθυμεί να εφοδιάσει όλα τα βομβαρδιστικά και τα άλλα αεροσκάφη της, όπως επίσης και τους πυραύλους Κρουζ και τα ανεπάνδρωτα σκάφη της, με E-bombs, που θεωρούνται ως το πλέον «σοφιστικέ» όπλο που κατασκεύασε ποτέ η αμερικανική πολεμική μηχανή. Αυτοί θα είναι οι κυρίαρχοι των μελλοντικών πολέμων.

Η ηλεκτρομαγνητική βόμβα αξιοποιεί το νόμο της ηλεκτρομαγνητικής επαγωγής του Φάραντεϊ, δηλαδή εκμεταλλεύεται την εξαιρετικά απότομη μεταβολή της μαγνητικής ροής για να προκαλέσει ένα μεγάλης έντασης επαγωγικό ηλεκτρικό ρεύμα. Κατόπιν αυτό το ρεύμα διοχετεύεται σε μια κεραία από την οποία εκπέμπεται ένας πανίσχυρος ηλεκτρομαγνητικός παλμός, που μπορεί να «τηγανίσει» κάθε ηλεκτρική ή ηλεκτρονική συσκευή σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων.

Ο μηχανισμός της ηλεκτρομαγνητικής βόμβας βασίζεται στη δημιουργία μιας Γεννήτριας Συμπιεζόμενης Ροής (Flux Compression Generator) μέσω μιας έκρηξης που δημιουργεί ένα «κινούμενο βραχυκύκλωμα», το οποίο παράγει μέσα σε ελάχιστα μικροδευτερόλεπτα έναν ηλεκτρικό παλμό έντασης δεκάδων εκατομμυρίων αμπέρ. Πιο αναλυτικά η ηλεκτρομαγνητική βόμβα βασίζεται στη συμπίεση της μαγνητικής ροής και στην παραγωγή επαγωγικού ρεύματος μεγάλης έντασης. Η συμπίεση δημιουργείται από την αρχική έκρηξη, που καταστρέφει σταδιακά όλες τις σπείρες του πηνίου. Το μαγνητικό πεδίο συμπιέζεται συνεχώς και ωθείται προς το εμπρόσθιο άκρο της βόμβας, όπου βρίσκεται η κεραία. Όταν φθάνει το επαγωγικό ρεύμα στην κεραία συνθλίβεται και δημιουργείται ένας απίστευτης έντασης ηλεκτρομαγνητικός παλμός. Αυτός ο ηλεκτρομαγνητικός παλμός εκπέμπεται στη συχνότητα μερικών MHz, έχει ισχύ μεταξύ 1-10 ΤW (TeraWatt=10²W) και διαρκεί ελάχιστα μόνον νανοδευτερόλεπτα, αρκετά όμως για να στείλει μια ολόκληρη πόλη στην προβιομηχανική εποχή!

ΤΟ ΝΕΟ «ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ»;

Η Γεννήτρια Συμπιεσμένης Ροής (FCG), είναι απλή στην κατασκευή της, φθηνή και πολύ αποτελεσματική στη χρήση της. Οι μηχανικές οδηγίες για την κατασκευή μιας Γεννήτριας Συμπιεσμένης Ροής είναι απλές, και μπορεί να κατασκευαστεί από τον καθένα που έχει πρόσβαση σε καταστήματα με μηχανικά και ηλεκτρονικά προϊόντα. Σήμερα αρκετά πανεπιστήμια στις ΗΠΑ κατασκευάζουν πρωτότυπες συσκευές για την καλύτερη μελέτη του φαινομένου του ηλεκτρομαγνητικού παλμού με στόχο το σχεδιασμό μη φονικών συσκευών που θα χρησιμοποιούνται από την αστυνομία για την ακινητοποίηση καταδιωκόμενων οχημάτων.

Η έκρηξη μιας συσκευής ηλεκτρομαγνητικού παλμού στον αέρα ή κοντά στους πάνω ορόφους ενός ουρανοξύστη πολλαπλασιάζει τις καταστροφικές επιπτώσεις του. Η ηλεκτρομαγνητική βόμβα είναι αποτελεσματική μόνον σε συγκεκριμένη απόσταση γύρω της. Όσο πιο μεγάλος είναι ο εξοπλισμός της, τόσο μεγαλύτερο και το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που παράγει. 

Μια συσκευή ηλεκτρομαγνητικού παλμού μήκους 30 εκατοστών μπορεί να πλήξει τοπικά κέντρα ελέγχου τηλεπικοινωνιακών συστημάτων. Μια συσκευή 1-1,5 μέτρου μπορεί να πλήξει όλες τις επικοινωνίες και τα ηλεκτρικά δίκτυα ενός αεροδρομίου ή, αν εκραγεί στην κορυφή ενός ουρανοξύστη μπορεί να αχρηστεύσει όλες τις συσκευές που βασίζονται σε ημιαγωγούς σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων.

Η κατασκευή μιας ηλεκτρομαγνητικής βόμβας, αν και απαιτεί έναν έξυπνο συνδυασμό μηχανικών και ηλεκτρονικών συστημάτων, μπορεί να κατασκευαστεί ακόμη από μια ομάδα τρομοκρατών μέσα σε διάρκεια 6 μηνών με 2 ετών. Το κόστος της εκτιμάται στα 1.000 € για ένα μικρό πρωτότυπο και στα 10.000 € για μια μεγαλύτερη συσκευή ακτίνας αρκετών χιλιομέτρων.

Σύμφωνα μάλιστα με κάποιες πηγές μια Γεννήτρια Συμπιεσμένης Ροής κοστίζει μόλις 400 €! Μια συσκευή πρόκλησης ηλεκτρομαγνητικού όχι μόνον είναι δυνατόν να κατασκευαστεί με τα σημερινά τεχνολογικά μέσα, αλλά θεωρείται προσιτή ακόμη και στους τρομοκράτες. Οι τρομοκράτες μπορούν να εξασφαλίσουν τη συσκευή κι από τη μαύρη αγορά. Υπάρχουν επίσης χώρες που υποθάλπουν την τρομοκρατία, όπως το Ιράκ, η Λιβύη, η Συρία και η Βόρεια Κορέα, που μπορούν να κατασκευάσουν μια ηλεκτρομαγνητική βόμβα. Σχεδόν κάθε χώρα που διαθέτει τεχνολογία της δεκαετίας του 1940 μπορεί να την κατασκευάσει. Ο ινδικός στρατός μελετά την κατασκευή Γεννητριών Συμπιεζόμενης Ροής εξ αιτίας των φόβων ότι το Πακιστάν, με το οποίο βρίσκεται σε μακροχρόνια διαμάχη για το Κασμίρ, ίσως χρησιμοποιήσει ηλεκτρομαγνητικές βόμβες κατά της πόλης Μπάνγκαλορ, που φιλοξενεί την «Κοιλάδα της Σιλικόνης» της Ινδίας.

TED: ΤΑ «ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΑ» ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΑ ΟΠΛΑ

Εκτός από τις ηλεκτρομαγνητικές βόμβες υπάρχουν και μικρά ηλεκτρομαγνητικά όπλα για το «πάγωμα» ή την εξουδετέρωση των ηλεκτρονικών υπολογιστών: ένα τέλειο όπλο για την πληροφορική εποχή. Αντίθετα με τις ηλεκτρομαγνητικές βόμβες, που έχουν μεγάλη ακτίνα δράσης και προκαλούν μαζική καταστροφή (Device Killers), οι πιο «χειρουργικές» συσκευές TED (Transient Electromagnetic Device, Συσκευή Στιγμιαίας Ηλεκτρομαγνητικής Ακτινοβολίας), επιτρέπουν τη στιγμιαία (μέσα σε 100-200 picosec) εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας με σκοπό το «κρέμασμα» ή την καταστροφή κάποιων ηλεκτρονικών τμημάτων ενός υπολογιστή-στόχου.
Στις συσκευές TED η παραγωγή μεγάλης ισχύος είναι στιγμιαία και γι’ αυτό το λόγο κοστίζουν λίγο και δεν απαιτούν μεγάλα ποσά ενέργειας, ενώ η σχετική τεχνογνωσία είναι διαθέσιμη σε κάθε βιβλιοθήκη! Ο καθένας θα μπορούσε να κατασκευάσει μια συσκευή TED στην αποθήκη του σπιτιού του, ενώ τα υλικά είναι τόσο κοινά, που θα ήταν αδύνατο να εντοπιστεί ο αγοραστής τους. Τα χαρακτηριστικά αυτά των συσκευών τις κάνουν ιδανικές για τους σύγχρονους τρομοκράτες: ραντάρ, αεροδρόμια, νοσοκομεία, υπολογιστές σε επιχειρήσεις, τηλεπικοινωνίες κτλ. είναι μερικοί μόνο από τους απροστάτευτους πιθανούς στόχους.

Ο David Schriner, απόστρατος μηχανικός οπλικών συστημάτων του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ που επιδοτήθηκε από το Κογκρέσο με το ποσό του 1 εκ. δολαρίων, παρουσίασε το 1999, στη διάρκεια του συνεδρίου InfowarCon 1999, ένα πρωτότυπο μιας συσκευής TED αξίας 300 δολαρίων η οποία, με το πάτημα ενός κουμπιού, «κρέμασε» δύο υπολογιστές.
Η απειλή διάδοσης των ηλεκτρομαγνητικών όπλων είναι πραγματική. Ίσως η επόμενη τρομοκρατική επίθεση να γίνει με ηλεκτρομαγνητική βόμβα. Σε μια εποχή που η ισλαμική τρομοκρατία βρίσκεται σε έξαρση η ηλεκτρομαγνητική βόμβα, με κόστος παραγωγής μόλις 400 €, θα μπορούσε να γίνει το νέο «όπλο των φτωχών». Η πολεμική μηχανή των ΗΠΑ, που πρώτη ενσωμάτωσε στο οπλοστάσιο της αυτή τη βόμβα, γνωρίζει τους κινδύνους διαρροής της ηλεκτρομαγνητικής βόμβας προς άλλες χώρες ή τρομοκρατικές ομάδες και ήδη σχεδιάζει τα υπερεξελιγμένα αντίμετρα της, που είναι ειδικά συστήματα απορρόφησης ηλεκτρομαγνητικών παλμών, ηλεκτρομαγνητικές ασπίδες, δίκτυα προστασίας και υπερόπλα τεχνολογίας Τέσλα.

E-DAY: ΕΝΑ «ΗΛΕΚΤΡΟΜΑΓΝΗΤΙΚΟ ΠΕΡΛ ΧΑΡΜΠΟΡ» ΣΤΟ ΜΑΝΧΑΤΑΝ
Ίσως τελικά το επόμενο «Περλ Χάρμπορ» να μην προέλθει από τη λάμψη μιας πυρηνικής έκρηξης ή από το ξέσπασμα μιας πανδημίας Έμπολα ή από κάποιον γενετικά μεταλλαγμένο οργανισμό. Το πολύ-πολύ ίσως ακουστεί ένας αμυδρός κρότος από απόσταση. Τη στιγμή που όλοι θα χαρακτηρίζουν λανθασμένα αυτόν τον ήχο ως την «αθώα» βροντή ενός κεραυνού, ο ανθρώπινος πολιτισμός θα έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα. Ηλεκτρικά φώτα, τηλεοράσεις, οικοσυσκευές, υπολογιστές και τηλέφωνα δεν θα έχουν βγει απλώς εκτός λειτουργίας, θα έχουν καταστραφεί εντελώς. Μια έντονη μυρωδιά όζοντος θα αναδίδεται από το πλαστικό που καλύπτει τα ηλεκτρικά σύρματα και τις τηλεφωνικές γραμμές. Ακόμη και όσες συσκευές σας λειτουργούσαν με μπαταρίες, θα βγάζουν καπνό σαν τοστιέρες. Τα αυτοκίνητα δεν θα μπορούν να πάρουν μπρος. Οτιδήποτε σχετίζεται με τον ηλεκτρισμό θα είναι παντελώς άχρηστο. Μέσα σε μια στιγμή οι άνθρωποι θα ανακαλύψουν πως έχουν γυρίσει δύο αιώνες πίσω, όταν ο μοναδικός ηλεκτρισμός ήταν οι φωτεινές αστραπές στο νυκτερινό ουρανό….

Όχι δεν πρόκειται για κάποιο φανταστικό σενάριο καταστροφολογίας. Πρόκειται αντίθετα για μια ρεαλιστική αποτίμηση των ζημιών που το Αμερικανικό Πεντάγωνο πιστεύει πως μπορεί να προκαλέσει η χρήση από τρομοκράτες μιας ηλεκτρομαγνητικής βόμβας, που θα εκραγεί πάνω από έναν ουρανοξύστη του Μανχάταν. Μέσα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου η καρδιά της Νέας Υόρκης, της μητρόπολης του παγκόσμιου καπιταλισμού, θα έχει επιστρέψει στην προ-βιομηχανική εποχή, καθώς όλα όσα είχαν σχέση με ηλεκτρισμό θα καταστρέφονταν ανεπανόρθωτα. Οι ζημιές θα ήταν τις τάξεως των δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι τρομοκράτες θα είχαν επιφέρει ένα θανάσιμο πλήγμα στην αμερικανική οικονομία με μηδενικές ανθρώπινες απώλειες.

Το προηγούμενο σενάριο περίγραψε με λεπτομέρειες ο Jim Wilson, σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικόPopularMechanicsτο Σεπτέμβριο του 2001, λίγες μόλις μέρες μετά την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης. Οι ΗΠΑ, που πρώτες ενσωμάτωσαν στο οπλοστάσιο τους τα ηλεκτρομαγνητικά όπλα (μέσα στο 2002), ζουν πλέον με το φόβο μιας ηλεκτρομαγνητικής επίθεσης. Στα χρόνια που έρχονται ίσως θα ζήσουμε μια «ηλεκτρομαγνητική Χιροσίμα», που θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή τρόμου.

Πηγή: Γιώργος Στάμκος, Μυστική Τεχνολογία, Άγνωστο 2008

zenithmag

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

MATRIX KAI ANTIMATRIX

Ο “Κόσμος Φυλακή” και η Απόδραση στην “Έρημο του Πραγματικού”

Η Αποκωδικοποίηση μιας Τεχνο-Γνωστικιστικής Ταινίας

«Δεν εκπέσαμε εξαιτίας ενός ηθικού σφάλματος· εκπέσαμε εξαιτίας ενός διανοητικού σφάλματος: πήραμε τον κόσμο των φαινομένων για αληθινό. Οπότε ηθικά είμαστε αθώοι. Αυτό που μας λέει πως αμαρτήσαμε είναι η Αυτοκρατορία με τις διάφορες μασκαρεμένες πολυμορφές της. Η Αυτοκρατορία ποτέ δεν τελείωσε». Φλιπ Κ. Ντικ, συγγραφέας ε.φ. VALIS

«Το Σύμπαν δεν μπορεί να περιοριστεί στα σύνορα της αντίληψης, πράγμα που έκαναν μέχρι σήμερα οι άνθρωποι. Απεναντίας, η αντίληψη είναι εκείνη που πρέπει να αναπτυχθεί για να χωρέσει το Σύμπαν» Φράνσις Μπέηκον




Όταν πρωτοείδα το Τhe Matrix σ’ έναν κινηματογράφο της Θεσσαλονίκης είχα την ατυχία να κάθεται στη θέση δίπλα μου, όχι οποιοσδήποτε θεατής, αλλά ένας γνωστός μου 30άρης διανοούμενος, ο οποίος ήταν φανατικός σινεφίλ και λάτρης της μεταμοντέρνας φιλοσοφίας. Η ταινία τον είχε απορροφήσει ολοσχερώς, τόσο που δεν τολμούσα να ξεστομίσω το παραμικρό σχόλιο κατά τη διάρκεια της. Όταν τελείωσε και βγήκαμε έξω, παρατήρησα πως το πρόσωπο του είχε μια παράξενη έξαψη, λες και είχε πυρακτωθεί από τις πολλές σκέψεις.

Ήταν ολοφάνερο πως η ταινία του είχε πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση σκέψεων. Αναρωτιόμουν πόσες φανερές και μυστικές της προεκτάσεις θα είχε ήδη ανακαλύψει. Δεν έπεσα έξω. Όταν έκανα το λάθος να ζητήσω τη γνώμη του για το Τhe Matrix, εκείνος, παίρνοντας ένα περισπούδαστο και συνάμα συγκαταβατικό προς την «άγνοιά» μου ύφος, άρχισε τη διανοουμενίστικη λογόρροια του: «Πάντοτε πίστευα πως κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτόν τον κόσμο των φαινομένων, πως η «πραγματικότητα» μας δεν είναι αυτή που νομίζουμε. Η φύση της πραγματικότητας, ξέρεις, είναι κάτι που…».

Καλά να πάθω. Το επόμενο δίωρο το μυαλουδάκι μου έγινε κόσκινο από έναν καταιγισμό από διανοουμενίστικα σχόλια, εκλεπτυσμένες φιλοσοφικές και ψυχαναλυτικές έννοιες, μυστικιστικές αλληγορίες, αποκρυφιστικούς συμβολισμούς και θεολογικές ερμηνείες. Ο Ιησούς κι ο Βούδας, ο Πλάτωνας, ο Ντεκάρτ, ο Ζαν Μπωντριγιάρ, ο Ζακ Λακάν, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ, ο Φίλιπ Ντικ, ο Γουίλιαμ Μπάροουζ, ο Γουίλιαμ Γκίμπσον, ο Ρέι Κούτσβεϊλ και μια ακόμη πλειάδα σύγχρονων φιλοσόφων και συγγραφέων, όλοι μαζί δεμένοι σ’ ένα αξεδιάλυτο κουβάρι, παρέλασαν μέσα από τα λόγια του συνομιλητή μου προκειμένου να με διαφωτίσουν για το βάθος του Matrix.

Και βέβαια, ως «light αριστερός» που ήταν, δεν παρέλειψε να μου υπενθυμίσει πως το Matrix μπορούσε να ερμηνευτεί, σύμφωνα με τη Σχολή της Φρανκφούρτης, ως «μια αλληγορία του κεφαλαίου που αποίκισε την κουλτούρα και την υποκειμενικότητα ή ως μια πραγμάτωση της ίδιας της συμβολικής τάξης». Είχα μείνει μ’ ανοικτό το στόμα. Κι εγώ που νόμιζα πως το Τhe Matrix ήταν απλώς μια ταινία!

Ήταν φανερό πως ο συνομιλητής μου είχε πάρει την ταινία, που μόλις είχαμε δει, πολύ στα σοβαρά. Μπορεί να τον θεωρούσα λιγάκι «Καραγκιόζη», ως ένα βαθμό δήθεν, αλλά όμως –έπρεπε να το παραδεχτώ– είχε καταληφθεί από έναν γνήσιο ενθουσιασμό σχετικά με το Matrix. Δεν αναλώθηκε σε γενικολογίες. Βούτηξε στα βαθιά και, πριν χαθεί μέσα στη δίνη των αναζητήσεων του, πρόλαβε να παρασύρει κι εμένα. Δεν χρειαζόμουν βέβαια και πολύ. Το «τραβούσε ο οργανισμός» μου.

Υπήρχε και στο δικό μου το μυαλό όχι μία, αλλά πολλές «σκλήθρες» που δεν μ’ άφηναν στιγμή να ησυχάσω. Υπαρξιακά ερωτήματα σχετικά με τη φύση της πραγματικότητας και ανησυχίες για τη «λάθος» κατεύθυνση που ακολουθεί ο κόσμος μας. Αμφιβολίες για την καθημερινή πραγματικότητα και ανατρεπτικές ιδέες για το Σύστημα και την κατεστημένη τάξη των πραγμάτων. Φόβοι για την επελαύνουσα Αυτοκρατορία (όχι όμως και για τη δήθεν «παγκοσμιοποίηση» που είναι ουσιαστικά μια παραπλανητική έννοια), αλλά και μια ενθουσιώδης ορμή για αντίσταση και για απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τη νέα πλανητική φυλακή που της ετοιμάζουν.

Κι εγώ ένιωθα το «Matrix» κάθε φορά που πήγαινα στο σούπερ μάρκετ, που πλήρωνα τους λογαριασμούς και τους φόρους μου. Το έβλεπα έξω από το παράθυρό μου ή όταν άνοιγα την τηλεόραση μου. Έβλεπα τον κόσμο που μου κατέβασαν μπροστά στα μάτια για να με τυφλώσουν και να μου κρύψουν την αλήθεια. Την αλήθεια πως τόσο εγώ, όσο και δισεκατομμύρια άλλοι συνάνθρωποι μου, δεν ήμουν παρά ένας σκλάβος, παγιδευμένος σε μια αόρατη φυλακή ειδικά για το μυαλό μου…



ΤΟ MATRIX ΜΑΣ ΕΧΕΙ… –ΟΛΟΥΣ!

Δεν ήμουν, ευτυχώς, ο μόνος που έκανα τέτοιες σκέψεις. Δεν άργησα να αντιληφθώ πως παρόμοιες σκέψεις έκαναν και πολλοί άλλοι «υποψιασμένοι» άνθρωποι που είδαν αυτή την ταινία. Σύντομα συνειδητοποίησα πως άνηκα σε μια μυστική στρατιά «Ματριξόπληκτων», που συνωμοτούσαν σιωπηλά χρησιμοποιώντας ειδικούς κώδικες και εξαπολύοντας «διανοητικούς ιούς» σ’ έναν ακήρυκτο μεταμοντέρνο πόλεμο κατά της κατεστημένης αντίληψης των πραγμάτων.

Κατάλαβα πως το Matrix είναι μια από εκείνες τις ταινίες, που θέτουν σε κίνηση τη γενική λειτουργία της αναγνώρισης, σαν τις παλιές εικονογραφήσεις του Θεού που φαίνεται να σε κοιτά αυστηρά στα μάτια απ’ όποια γωνία και να τον βλέπεις. Το Matrix σε κοιτούσε κατάματα από όποια πλευρά κι αν το έβλεπες. Το φιλμ μιλούσε λίγο-πολύ σε όλους και τους έλεγε αλήθειες που γνώριζαν βαθιά μέσα τους ή τις είχαν απωθημένες. Στον κάθε «υποψιασμένο» θεατή της η ταινία ψιθύριζε κι από κάτι. Έτσι ο καθένας ερμήνευε το Matrix μέσα από τι δική του οπτική γωνία και κοσμοθέαση.

Οι κυνικοί είδαν το Matrix ως μια μοντέρνα συρραφή από μια σειρά από συνηθισμένες πετυχημένες Χολιγουντιανές ταινίες, ένα «ραφινάτο πλιάτσικο» από τους αδελφούς Γουατσόφσκι διάφορων πολιτιστικών στοιχείων και μια παράδοξη συνάντηση του Μπάτμαν με το Κουνγκ φου! Για τους αναγεννημένους Χριστιανούς αυτό το φιλμ ήταν μια τεχνομυστικιστική παραλλαγή της εβραιοχριστιανικής κοσμοθεωρίας –όχι, άσχετα, προβλήθηκε μάλιστα για πρώτη φορά το Πάσχα του 1999– μια μεσσιανική ιστορία με τον Νίο (Neo ή αναγραμματισμένος One) στο ρόλο του «Εκλεκτού»-Ιησού, τον Μορφέα στο ρόλο του Πατέρα Θεού αλλά και του Ιωάννη Πρόδρομου, την Τρίνιτι στο ρόλο της Αγίας Τριάδας αλλά και της Μαρίας Μαγδαληνής και τον Σάιφερ (Lu–cifer) στο ρόλο του Ιούδα –καθώς και μια παραβολή για τη Δευτέρα Παρουσία.

Για τους Βουδιστές το Matrix δεν ήταν παρά η υπενθύμιση του απατηλού τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο, προβάλλοντας ως λύση την αφύπνιση (κάτι που έκανε ο Βούδας αλλά και ο Νίο), την αποικοδόμηση του προσαρμοσμένου τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και τη μεταμόρφωση της συνείδησης μας έτσι ώστε να αντιλαμβάνεται την αληθινή φύση της πραγματικότητας.

Για τους Νεοπλατωνιστές το Matrix ήταν μια σύγχρονη αλληγορία της «πλατωνικής σπηλιάς», με τη διαφορά βεβαίως πως οι δραπέτες δεν ανακαλύπτουν μια ηλιόλουστη επιφάνεια της γης αλλά μια νεκρή «έρημο του πραγματικού». Για τους νεογνωστικιστές η ταινία ήταν μια σύγχρονη παραβολή της «Μαύρης Σιδερένιας Φυλακής», δηλαδή του υλικού μας κόσμου που δημιούργησε ο Κοσμοποιητής Σατανάς για να εγκλωβίσει τα «θεία σπέρματα», όπως αποκαλούσαν τις ανθρώπινες ψυχές. Ο Νίο ήταν η ενσάρκωση του «Σωτήρα» και του Απελευθερωτή, που θα Αφύπνιζε και θα έδειχνε στους σκλαβωμένους ανθρώπους τον δρόμο προς την Ελευθερία Επιλόγής και τον Ουρανό.

Για τους οπαδούς του New Age το φιλμ ήταν μια επιβεβαίωση πως ο κόσμος μας είναι απλώς ένας αντικατοπτρισμός που γεννιέται από έναν «πλανητικό Νου» ενσαρκωμένο από το Internet. Για τους υπαρξιστές το Matrix ήταν μια πραγματεία πάνω στη φύση της πραγματικότητας και των υποτιθέμενων επιλογών που έχουμε ή δεν έχουμε. Για τους αριστερούς η ταινία μιλούσε για τη συμβολική τάξη της απρόσωπης μεγαλο-μηχανής του καπιταλισμού, για το κεφάλαιο που αποίκισε την ενδοχώρα του ίδιου του εαυτού μας χρησιμοποιώντας μας ως πηγή «ενέργειας», δηλαδή κέρδους.

Για τους διανοούμενους το Matrix ήταν μια «πανεπιστημιακή μελέτη» πάνω στη συνείδηση, καμουφλαρισμένη ως ταινία δράσης. Για τους μεταμοντέρνους ήταν ένα κήρυγμα μιας νέας μυθολογίας, μιας «θρησκείας» του 21ου αιώνα που χρησιμοποίησε το Χόλιγουντ ως άμβωνα για να προσηλυτίσει τα πλήθη. Οι τεχνοφοβικοί το εξέλαβαν ως επιβεβαίωση των φοβιών τους πως η τεχνολογία μας σκλαβώνει. Οι απαισιόδοξοι το είδαν ως μια μεταφορά της παγίδας στην οποία έχει μετατραπεί ο κόσμος μας. Και οι πιο φιλοσοφημένοι, τέλος, εξέλαβαν το Matrix ως ένα είδος καθρέπτη στον οποίο αντίκρισαν την αντανάκλαση του εαυτού τους και της «πραγματικότητας» τους –και σίγουρα δεν τους ικανοποίησε το θέαμα που είδαν…

ΖΟΥΣΕΣ ΜΕΣΑ Σ’ ΕΝΑΝ ΟΝΕΙΡΟΚΟΣΜΟ ΓΕΩΡΓΙΕ, Σ’ ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΜΠΩΝΤΡΙΓΙΑΡ…

Για μένα η ταινία ήταν λίγο απ’ όλα αυτά, αλλά και κάτι πιο συγκεκριμένο: μια υπενθύμιση πως «όλα είναι στο μυαλό μας». Μου θύμισε κάτι που είχε γράψει ο Φίλιπ Κ. Ντικ στις σημειώσεις του VALIS:

«Ο φαινομενικός κόσμος δεν υπάρχει· είναι η υπόσταση των πληροφοριών τις οποίες επεξεργάζεται ο Νους».

Παραδέχομαι πως δεν ανήκω σ’ αυτούς που μπορούν να καυχηθούν πως έχουν καλή επαφή με αυτό που έχουμε αποφασίσει να αποκαλούμε «πραγματικότητα». Τουναντίον. Κατοικώ στην κορυφή του κεφαλιού μου και τείνω να τα βλέπω όλα εγκεφαλικά. Πήρα, βλέπετε, από νωρίς το «κόκκινο χάπι» κι έπεσα, με το θάρρος που σου δίνει το νεανικό θράσος και η άγνοια του πραγματικού κινδύνου, μέσα στη «λαγοφωλιά» αναζητώντας την Αλήθεια.

Μπορεί να την αναζητώ ακόμη αλλά, βαθιά μέσα μου, πιστεύω πως, σε μεγάλο βαθμό, ο κόσμος έτσι όπως τον βιώνω είναι μια «προβολή» της συνείδησης μου, δηλαδή ένα «τέχνασμα». Κι όμως, ζώντας την καθημερινότητα μου, τα ξεχνάω όλα αυτά και χάνω την ικανότητα να διακρίνω το τεχνητό από το αληθινό. Τείνω μάλιστα να μη θυμάμαι ότι όλα είναι παροδικά. Λάθος! Δεν είμαι και τόσο αφελής για να θεωρώ τον εαυτό μου μόνιμο κάτοικο αυτού του κόσμου. Είμαι, είμαστε όλοι μας, απλοί επισκέπτες, προσωρινοί κάτοικοι, «αλλοδαποί με βίζα» σ’ αυτόν τον κόσμο –από τον οποίο, σημειωτέον, δεν φεύγουμε ποτέ ζωντανοί– αλλά όμως πρέπει να νοηματοδοτήσουμε την παρουσία μας εδώ.

Σε στιγμές έκλαμψης τα βλέπω όλα καθαρά. Όσο λιγότερο το μυαλό μου δεσμεύεται από τις ψευδαισθήσεις του, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνεται το εύρος της εξαπάτησής του από το Matrix της πραγματικότητας μας. Όσο αποφεύγω τις εγωιστικές παγίδες που στήνω στον εαυτό μου, τόσο πιο αληθινός αισθάνομαι και μπορώ έτσι να δω την ουσία πίσω από τα φαινόμενα, να αντιληφθώ τη σχετική αξία των πραγμάτων. Βέβαια, χρειάζομαι κάποιες στιγμές κι εγώ έναν Μορφέα για να με σοκάρει με τα αποκαλυπτικά του λόγια: «Ζούσες σ’ έναν ονειρόκοσμο Γεώργιε… Όπως στο όραμα του Μπωντριγιάρ όλη σου η ζωή ξοδεύτηκε μέσα στον χάρτη κι όχι στον αληθινό τόπο…».



ΠΡΟΣΟΜΟΙΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Στην εποχή μας και στην κοινωνία που ζούμε η διασκέδαση έχει πάψει προ πολλού να είναι αληθινή κι έγινε εικονική, ένα είδος προσομοίωσης. Στο βιβλίο του Ομοιώματα και Προσομοίωση (Simulacra and Simulation) –μέσα στο οποίο, αν θυμάστε, ο Νίο, στην αρχή της ταινίας, είχε κρύψει το παράνομο λογισμικό που έδωσε στον Τσόι– ο μεταμοντέρνος Γάλλος φιλόσοφος Ζαν Μπωντριγιάρ (Jean Baudrillard) υποστηρίζει πως ζούμε πλέον σε μια «πραγματικότητα» που την έχουν γεννήσει κώδικες και μοντέλα, κι έχουμε χάσει έτσι ακόμη και την ανάμνηση του πραγματικού.

Στο μετανεωτερικό μας κόσμο όλα τα φαινόμενα είναι τεχνητά. Δεν υπάρχει πλέον Φύση, με την έννοια πως πλέον τα δάση κ.α. δεν νοούνται ως Έξω από εμάς, ως πρωτότυπα και ανεξάρτητα, αλλά ως τεχνήματα, σαφέστατα οριοθετημένα και «προστατευμένα». Άλλωστε, όπως μας λέει ο Φρέντρικ Τζέιμσον, η «μετανεωτερικότητα είναι αυτό που απομένει όταν η διαδικασία του εκσυγχρονισμού έχει ολοκληρωθεί και η Φύση έχει εξαφανιστεί για τα καλά».

Παντού γύρω μας οι προσομοιώσεις προπορεύονται του «πραγματικού», καθορίζοντας την «πραγματικότητά» μας. Πλέον ο χάρτης προπορεύεται του αληθινού τόπου. Κατά τη γνώμη του Μπωντριγιάρ η απόσταση που μας χωρίζει από την αληθινή πραγματικότητα τείνει να γίνει αβυσσαλέα. Αυτό συμβαίνει με την αστικοποίηση, εξ αιτίας της οποίας έχουμε χάσει την επαφή με τον φυσικό κόσμο, με τη βιομηχανοποίηση, χάρη στην οποία χάσαμε την επαφή μας με την πραγματικότητα των προϊόντων που καταναλώνουμε, με το χρήμα, εξ αιτίας του οποίου αρχίσαμε να σκεφτόμαστε ακόμη και τη ζωή μας με χρηματικούς όρους, και, το κυριότερο, με τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (τηλεόραση, κινηματογράφος, έντυπα, διαφημίσεις, Internet κ.α.), τα οποία διαμορφώνουν την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και για τον κόσμο.

Δεν εξαιρούνται, βεβαίως, και τα θεματικά πάρκα: «Η Ντίσνεϊλαντ παρουσιάζεται φανταστική για να πιστέψουμε πως όλα τα υπόλοιπα είναι πραγματικά», υποστηρίζει ο Μπωντριγιάρ, ο οποίος θεωρεί πως η Αμερική, που έγινε πλέον εξωπραγματική, ομοιωματική και μη αληθινή χώρα, προσπαθεί απεγνωσμένα να ανασυνθέσει μια χαμένη αίσθηση της πραγματικότητας, όπως ο Τρούμαν Μπέρμπανκ στο Truman Show προσπαθεί να δραπετεύσει από το κινηματογραφικό σκηνικό που ζούσε και να βγει στον αληθινό κόσμο.

Έξω από τη Ντίσνεϊλαντ το Λος Άντζελες και ολόκληρη η Αμερική δεν είναι πλέον αληθινή αλλά μια «προσομοίωση τρίτης τάξης», δηλαδή μια προσομοίωση που «καλύπτει την απουσία μιας βαθύτερης πραγματικότητας».

Η Αμερική, και κατ’ επέκταση ολόκληρος ο μεταμοντέρνος Δυτικός κόσμος, ανήκει ήδη στη σφαίρα του υπερ-πραγματικού, δημιουργημένου από σύμβολα, κώδικες και μοντέλα που δεν έχουν πλέον καμιά πραγματική υπόσταση αλλά στοχεύουν στη μέγιστη λειτουργικότητα και στον απόλυτο έλεγχο –δηλαδή ένα κανονικό Matrix! Όσο για το «αληθινά πραγματικό», ο Μπωντριγιάρ υποστηρίζει πως –εφόσον ακόμη και οι φυσικοί χώροι είναι πλέον οροθετημένοι (ακόμη και με πινακίδες) και «προστατευόμενοι», σε αντιδιαστολή προς την αστική μας «πραγματικότητα»– επιβιώνουν μονάχα κάποια απομεινάρια του «εδώ κι εκεί στις ερημιές… Στην ίδια την έρημο του πραγματικού». Και, πιστέψτε με, κανείς απ’ όσους γνωρίζω δεν θα τολμούσε εύκολα να δραπετεύσει από τον «προσομοιωμένο» κόσμο μας, από τα ομοιώματα που κυβερνούν τις ζωές μας, και να εγκατασταθεί στην «έρημο του πραγματικού».

Αν απελευθερωθείς από το πραγματικό, λέει ο Μπωντριγιάρ, μπορείς να γίνεις πραγματικότερος του πραγματικού, δηλαδή υπερ-πραγματικός. Τι θέλει να πει ο «ποιητής»; Αν απελευθερωθώ από τον «πραγματικό Γιώργο», μπορώ να γίνω «πιο Γιώργος από τον Γιώργο», δηλαδή υπερ-Γιώργος (Γιώργος στη νιοστή); Υπερ-πραγματικό (Huper–reel) θεωρείται από τον Γάλλο φιλόσοφο και «βιρτουόζο στυλίστα της θεωρητικής επιστημονικής φαντασίας» ένα πραγματικό, που δημιουργείται από μοντέλα και προσομοιώσεις, δίχως να έχει καταγωγή από την πραγματικότητα. Από τη σύγχρονη προσομοιωμένη πραγματικότητα στην οποία ζούμε, τη γεμάτη ωκεανούς από σύμβολα και εικόνες, δεν υπάρχει τίποτε για να δεις, εφόσον ακόμη κι αυτές οι εικόνες είναι το «ίχνος κάποιου πράγματος που έχει εξαφανιστεί» (Μπωντριγιάρ «speaking»)…

«Πραγματικότητα είναι αυτό που δε λέει να φύγει ακόμα και αν πάψεις να πιστεύεις σε αυτό». Φίλιπ Κ. Ντικ, συγγραφέας ε.φ. VALIS

ΠΡΟΣΟΧΗ: Όσοι έχετε διαβάσει αυτό το κείμενο είστε ήδη ο Επόμενος Στόχος της Υ.Δ.Ο.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

@Γιώργος Στάμκος





ΝΕΟ: ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ!
Το Απαγορευμένο» Βιβλίο
ΟΙ ΠΡΟΔΡΟΜΟΙ ΤΩΝ
ΒΟΓΟΜΙΛΩΝ
στη Σκιά του Άλλου Θεού
Γνωστικοί ● Ζωροάστρες ● Μιθραϊστές ● Μανιχαίοι ● Μεσσσαλιανοί
● Αλαουίτες ● Γεζίντι ● Μπεκτασήδες ● Παυλικιανοί

terrapapers.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ