Όμορφοι άνθρωποι, αληθινοί, σε μια ψεύτικη κοινωνία

Γράφει η Χαρά Κάπ

Πολλές φορές αναρωτιέμαι. Ζω έτσι όπως εγώ θέλω; Μπορεί ο κάθε άνθρωπος να ζήσει έτσι όπως αυτός θέλει;

Όλοι μας από μικροί είχαμε μια πιθανή ιδέα για το τι θα θέλαμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Κλασσική ερώτηση. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, όλοι με ρωτούσαν συνεχώς τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω. Ποιες βλέψεις έχω για το μέλλον. Θυμάμαι που πάντα απαντούσα απότομα και με σιγουριά «δικηγόρος, γιατρός, ζωγράφος..». Η αλήθεια ήταν ότι ποτέ μου δεν καταστάλαξα κάπου που να επέμενα αργότερα όσο μεγάλωνα. Σκεφτόμουν ώρες ότι ίσως έχω κάποιο πρόβλημα που μου άρεσαν όλα τα επαγγέλματα ή που δεν μπορούσα να βρω κάποιο επάγγελμα που να με εκφράζει. Ενώ όλα τα άλλα παιδιά στην ηλικία μου γνώριζαν από μικροί τι θέλανε να γίνουνε και τότε αναρωτιόμουν « τι στο καλό συμβαίνει με εμένα;» ώσπου κατέληξα στο πόρισμα ότι υπάρχουν δυο ειδών παιδιών: αυτά που είναι κατασταλαγμένα για το αν θα ακολουθήσουν τις επιστήμες και αυτά που ακόμα ψάχνουν το νόημα της ζωής.

Πόσο σημαντικό είναι να βρεις κάτι που να σε εκφράζει; Είναι σαν την κολόνια. Ο κάθε άνθρωπος φοράει μια συγκεκριμένη κολόνια που αυτός πιστεύει ότι του ταιριάζει απόλυτα. Και όταν τη μυρίζεις μια φορά αποτυπώνεται στο μυαλό σου η εικόνα του ατόμου. Έτσι έχουμε μάθει να αναγνωρίζουμε τους ανθρώπους. Μέσα από τη μυρουδιά τους και όχι της δουλειά τους.

Έχω φτάσει όμως σε μία ηλικία που πρέπει ήδη να γνωρίζω τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Η ζωή είναι τόσο μικρή για να κάθεσαι να σκέφτεσαι τις συνέπειες και τις προϋποθέσεις. Ρισκάρεις και βλέπεις. Κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι αποφεύγουμε. Δικαιολογημένα αποκαλούμε τους εαυτούς μας ρεαλιστές. Όμως δεν είμαστε τίποτα άλλο από δειλοί και ψεύτικοι.

Η ζωή είναι αληθινή, την βλέπεις, την αισθάνεσαι, την αγγίζεις, την γεύεσαι. Αλλά μόνο αληθινοί άνθρωποι μπορούν να την αναγνωρίσουν. Οι υπόλοιποι ζούνε μέσα σε ένα ψέμα που οι ίδιοι δημιούργησαν. Ένα ψέμα φτιαχτό από υποκρισία και εγωισμό μόνο και μόνο για να αποφύγουν μια αλήθεια που ίσως δεν αντέχουν, που ίσως δε είναι προορισμένοι να την ζήσουν.

Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ τους ψεύτικους ανθρώπους, που όταν πλέον βρούμε κάποιον αληθινό ψάχνουμε να βρούμε το λάθος του. Αυτό εν μέρει ορίζει και εμάς ψεύτικους.

Μια ψεύτικη κοινωνία, αυτό είμαστε. Όλοι φοβόμαστε να πούμε αυτά που θέλουμε, να πράξουμε αυτά που σκεφτόμαστε, να ρισκάρουμε χωρίς να σκεφτούμε τις συνέπειες. Και όλα αυτά γιατί είμαστε ψεύτικοι, υποκριτές, κλειστόμυαλοι και κριτικοί.

Ποιος θα έδινε σημασία στην στοχαστική παρατήρηση των πραγμάτων όταν όλοι καίγονται για ύλη και ηδονή; Ένας ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να δει πιο καθαρά τα πράγματα από τον υποδουλωμένο. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσοι άνθρωποι υπάρχουν στον πλανήτη; Είναι δυνατόν να τους γνωρίζουμε όλους; Μπορεί να λέμε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός , πράγμα που ισχύει, όμως όλοι μας έχουμε κάτι κοινό μεταξύ μας. Αυτό ήταν το δεύτερο πόρισμα μου. Έτσι έφτασα στο σημείο να κατατάξω τους ανθρώπους σε τρεις κατηγορίες: στους ελεύθερους , υποδουλωμένους και ¨ξεχασμένους¨ .

Ποιος είναι ο ελεύθερος άνθρωπος; Δεν εννοώ φυσικά αυτόν που είναι αδέσμευτος, αλλά αυτόν που έχει ελεύθερη ψυχή. Ο ελεύθερος άνθρωπος θεωρείται αυτός που δεν κυριαρχείται από τα πάθη του. Αυτός που δεν είναι δούλος των παθών του, αλλά της συνείδησης του. Από την άλλη ο υποδουλωμένος είναι ο αντίθετος του ελεύθερου. Αυτός δεν μπορεί να δει τα πράγματα καθαρά γιατί κυριαρχείται από τα πάθη του. Η λογική τους έχει στερέψει καθώς το συναίσθημα πλημμυρίζει τον εσωτερικό τους κόσμο. Όμως αυτό δεν θεωρείται τόσο άσχημο.

Εν τέλει το χειρότερο είδους των ανθρώπων είναι ¨οι ξεχασμένοι¨. Ξεχασμένοι από την κοινωνία. Τους οποίους η άγνοια τους έχει εξοστρακίσει από τον κόσμο. Οι πλανόδιοι του μυαλού τους. Αυτοί δηλαδή που είναι στον δικό τους κόσμο συνεχώς, αποκομμένοι από το περιβάλλον. Όχι τόσο γιατί είναι από δική τους επιλογή, αλλά όσο έτσι δημιουργήθηκαν από τη ζωή.

Είναι αυτοί που όπως ανέφερα παραπάνω ψάχνουν ακόμα το νόημα της ζωής. Είναι αυτοί που μπορούμε να στολίσουμε με ένα σωρό επίθετα όπως, αμόρφωτοι, αδιάφοροι, επιβλητικά χαζοί και άλλα πολλά. Εκείνοι που καίγονται για ύλη και ηδονή. Εκείνοι που παραμελούν την ύπαρξη των ουσιαστικών πραγμάτων. Αυτοί είναι οι καταραμένοι της ζωής. Οι ξεχασμένοι.

Όλοι μας φαινόμαστε τόσο αθώοι, κι όμως το μυαλού μας είναι σαν το διάστημα. Κάνεις δεν γνωρίζει τι γίνεται εκεί μέσα.

πηγή

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Δανέζης: Μποζόνιο Χιγκς. Τι μας Κρύβουν για το Θάνατο

Δανέζης: Μποζόνιο Χιγκς.
Τι μας Κρύβουν για το Θάνατο

«Όταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας»


Πριν λίγες μέρες μια είδηση έκανε το γύρο του κόσμου, κάνοντας λόγο για τη μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη των τελευταίων ετών: οι ερευνητές στο Cern εντόπισαν επιτέλους το πολυδιαφημιζόμενο Σωματίδιο του Θεού ή Μποζόνιο του Χιγκς, όπως είναι η επίσημη ονομασία του.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για το πρωταρχικό στοιχείο ύλης που θα μας αποκαλύψει ό,τι δεν γνωρίζουμε για τη φύση της πραγματικότητας και το σύμπαν, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του εως τώρα. Μια ανακάλυψη που αναμένεται να φέρει τα πάνω- κάτω στην εικόνα που έχουμε για τον κόσμο…

Καθώς λοιπόν τα διθυραμβικά σχόλια για τη σπουδαία αυτή ανακάλυψη έδιναν και έπαιρναν, αποφασίσαμε να ζητήσουμε την άποψη ενός ειδικού, παλιού γνώριμου του ΑΒΑΤΟΝ, του επίκουρου καθηγητή αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μάνου Δανέζη.

Στη συζήτηση που ακολουθεί, ο Δρ. Δανέζης μας λέει ότι το μοντέλο της ύλης που ξέραμε έχει πλέον ριζικά αλλάξει και μας αποκαλύπτει τι στην πραγματικότητα είναι η υλική υπόσταση του ανθρώπου. Στο πλαίσιο αυτής της «νέας πραγματικότητας» ακόμα και ο θάνατος θα μπορούσε να ξεπεραστεί!

Χρήστος Ελμάζης

Καθηγητά Δανέζη ξέρω ότι παρακολουθείτε με μεγάλο ενδιαφέρον τα τεκταινόμενα στο CERN. Πως σχολιάζεται τις τελευταίες εκκωφαντικές εξελίξεις;

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι σέβομαι απεριόριστα όλους τους επιστήμονες που αγωνίζονται να βρουν κάτι καινούργιο, που υπόσχεται να αλλάξει τη ζωή μας. Αυτό όμως που με βρίσκει αντίθετο είναι όλο αυτό το μάρκετινγκ που αρχίζει να απλώνεται γύρω από την επιστήμη. Επιχειρείται ένας εξευτελισμός της δηλαδή, με όρους αγοράς.

Η έρευνα για την ανεύρεση του Μποζονίου Χίγκς είναι η μόνη έρευνα που δοξάστηκε και πλασαρίστηκε ως μεγάλο γεγονός, προτού καν αυτό ανακαλυφθεί.

Μιλάμε για κάτι καθαρά αντιεπιστημονικό. Χρειάζονται πολλές επαναλήψεις ενός πειράματος, επαληθεύσεις και αξιολόγηση των δεδομένων από την υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα για να δημοσιευτεί κάτι επίσημα. Πρέπει να έχει προηγηθεί μια «βάσανος επιστημονική» πριν αρχίσουμε τις ανακοινώσεις. Δεν στήνουμε γιορτές και πανηγύρια για κάτι το οποίο υποτίθεται ότι ΘΑ βρούμε.

Μα όλα τα ΜΜΕ παρουσίασαν ως γεγονός την ανακάλυψη του σωματιδίου…

Προσέξτε, δεν είπε κανένας ότι το βρήκαν. Είπαν ότι έχουμε μια ένδειξη ότι ίσως κάτι υπάρχει. Ο ίδιος ο διευθυντής του CERN προέτρεψε τους συναδέλφους του να έχουν υπομονή, να επιδείξουν σωφροσύνη και να είναι συγκρατημένοι στις προσδοκίες τους. Ερωτηθείς δε από δημοσιογράφους για το πώς νοιώθει για τον επικείμενο εντοπισμό του Μποζονίου, απάντησε ότι η Φυσική δεν έχει να κάνει με συναισθήματα αλλά με τη λογική. Εκτός όμως από αυτοσυγκράτηση, υπάρχουν πολλοί σοβαροί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν με σκεπτικισμό το ζήτημα και αμφισβητούν το κατά πόσο το υποατομικό σωματίδιο είναι το «άγιο δισκοπότηρο» των επιστημών.

Εκφραστής αυτής της άποψης είναι και ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Guardian, Andrew Brown ο οποίος σε άρθρο του λέει κατά λέξη: «Η ονομασία του Μποζονίου σε σωματίδιο του Θεού ήτανε μια ευφυέστατη κίνηση μάρκετινγκ γιατί αμέσως όλοι κατέγραψαν την ύπαρξή του στην μνήμη τους, χωρίς ουσιαστικά να πλουτίσουν την γνώση τους γύρω από αυτό. Σε διαφορετική περίπτωση, οι επιστήμονες δε θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν τις επιχορηγήσεις που όπως φαίνεται κέρδισαν».

Όπως καταλαβαίνετε, παίζονται διάφορα παιχνίδια εδώ. Πάντως όταν το βρουν και το δημοσιεύσουν επίσημα, θα μπορεί και η υπόλοιπη επιστημονική κοινότητα να εκφέρει άποψη.

Γιατί όμως είναι τόσο σημαντική η ανακάλυψή του;

Γιατί θα μπορέσουμε να γυρίσουμε πίσω στις ρίζες αυτού που λέμε «ύλη». Παραμένει ένα άλυτο μυστήριο ακόμα τι ακριβώς είναι. Είτε όμως η ύλη προέρχεται από το Μποζόνιο του Χίγκς είτε από οτιδήποτε άλλο, δεν έχει καμία σχέση με αυτά που ξέραμε- δηλαδή αυτή η ουσία που επεξεργαζόμαστε με τα χέρια και τα όργανά μας και γίνεται αισθητή μέσω των αισθήσεών μας.

Και όλα αυτά τα σώματα και τα αντικείμενα που μας περιβάλλουν;

Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Εκεί υπάρχει μόνο ένας ωκεανός από κοχλάζουσα ενέργεια. Η ενέργεια αυτή προσπίπτει στα όργανά μας, αυτά παίρνουν ένα τμήμα της, το μεταφέρουν μέσω των νευρώνων στον εγκέφαλο και εκεί η ενέργεια μεταμορφώνεται σε αυτό που ονομάζουμε αισθητό κόσμο.

Άρα ο κόσμος που βλέπω και αισθάνομαι, στην ουσία κατασκευάζεται μέσα στο κεφάλι μου;

Ακριβώς!

Κι εμείς οι άνθρωποι, όμως, ανήκουμε σε αυτόν τον «κόσμο». Τι συμβαίνει με τη δική μας υπόσταση;

Ο Δημόκριτος με σαφήνεια μας λέει πως, «οτιδήποτε αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι ψευδές. Το μόνο πραγματικό είναι ότι αντιλαμβάνεται η νόησή μας». Τα ίδια λέει και ο Πλάτωνας.

Με τον όρο νόηση εννοούμε τη συνείδηση, που ταυτίζεται με την έννοια του πνεύματος και της ελευθερίας. Σκέφτομαι άρα υπάρχω. Από τη στιγμή που διαθέτουμε νόηση,έχουμε ύπαρξη. Το υλικό μας υπόστρωμα ( τα σώματά μας) παρόλα αυτά είναι κομμάτι του φυσικού κόσμου.

Εφόσον δε η νέα επιστήμη έχει αλλάξει το παλιό μοντέλο για το φυσικό νόμο (ύλη, χώρος,χρόνος) καταλήγουμε στο ότι αυτό που ονομάζουμε «άνθρωπος» είναι επίσης ένα κατασκεύασμα των αισθήσεών μας.

Είμαστε δηλαδή ένα τίποτα;

Όχι,είμαστε κάτι πολύ περισσότερο, απλά στην παρούσα κατάστασή μας δεν μπορούμε να το συλλάβουμε. Ας το δούμε σε ένα άλλο επίπεδο: σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας αυτό που ονομάζουμε ύλη δεν είναι τίποτε άλλο από μια καμπύλωση του τρισδιάστατου χώρου προς την τέταρτη διάσταση (χρόνος).

Όταν προκύψει αυτή η καμπύλωση των τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, και αν περάσει ένα ελάχιστο όριο, τότε η φυσιολογία του ανθρώπου αντιλαμβάνεται αυτή την καμπύλωση ως πυκνότητα υλοενέργειας.

Αν συνεχίσει να αυξάνεται αυτή η πυκνότητα του υλικού (το «πηγάδι» της καμπύλωσης να βαθαίνει κατά κάποιο τρόπο) και φτάσει πάλι ένα ανώτατο όριο,τότε θα χάσουμε από τα μάτια μας, δηλαδή από τις αισθήσεις μας,αυτή την πυκνότητα υλοενέργειας. Αυτό ονομάζεται Φαινόμενο των Μελανών Οπών.

Άρα αν πάρω το χώρο των τριών διαστάσεων και αρχίσω να τον καμπυλώνω προς την τέταρτη, αρχίζουμε να βλέπουμε το υλικό υπόστρωμα του ανθρώπου. Αυτό το ονομάζουμε ανάπτυξη. Αν αρχίζει να μικραίνει το «πηγάδι» της καμπύλωσης, αυτό το ονομάζουμε φθορά.

Την ανάπτυξη και τη φθορά μαζί την ονομάζουμε κύκλο της ζωής του ανθρώπου. Καταλαβαίνεται λοιπόν πως το μόνο γεγονός που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσεις μας είναι η αυξομείωση της τέταρτης διάστασης, που μας δίνει την αίσθηση της ύπαρξης της ζωής.

Ακούγεται σαν υπάρχει η δυνατότητα μέσα από τη συνάρτηση αυτή να ξεφύγουμε από τον κύκλο της φθοράς. Θα μπορούσαμε ίσως να αποφύγουμε το θάνατο.

Θεωρητικά, ναι. Αφού η υλική μας υπόσταση δεν είναι τίποτα άλλο από μια καμπύλωση του χώρου, το πρωτογενές στοιχείο που γεννά αυτή την ύλη και εκείνη αρχίζει να διέπεται από όρους ανάπτυξης/ φθοράς, είναι ο χώρος.

Ο χώρος, για να σας δώσω να καταλάβετε, είναι αυτό το τίποτα, το μη αντιληπτό γύρω μας- ένα κατασκεύασμα έξω από τη δυνατότητα των ανθρώπινων αισθήσεων. Ένα μαθηματικό γεγονός. Ε, αυτό δε χάνεται, υπάρχει πάντα πιθανότατα έτοιμο να ξανακαμπυλωθεί.

Τελικά, όταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας.

Όλα αυτά τα λέμε στην αστροφυσική για τα αστέρια. Δηλαδή για να πούμε ότι κάπου υπάρχει η ιδέα της δημιουργίας ενός αστεριού, πρέπει η πυκνότητα της υλοενέργειας να είναι από μια τιμή και πάνω.

«Όπως πάνω έτσι και κάτω» σύμφωνα με το γνωστό ερμητικό ρητό…

Έχουμε μια αίσθηση ατομικότητας και διαίρεσης. Εσύ είσαι εσύ και εγώ είμαι εγώ. Η διαίρεση, η τομή σε πολλά κομμάτια είναι προϊόν της δυνατότητας του εγκεφάλου μας και της φυσιολογίας μας. Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχουν τομές, όλα είναι Ένα. Υπάρχει ένα συστατικό, θες να το πεις ενέργεια, θες να το πεις αόρατο κενό, θες να το πεις Θεό; Αυτή την ενιαία δημιουργία, αυτή τη κοχλάζουσα ενέργεια εκεί έξω, όταν την προσλάβει η φυσιολογία του ανθρώπου της δημιουργεί τομές, της δημιουργεί ατομικότητες.

Εξαιτίας της νέας αυτής οπτικής, η σύγχρονη επιστήμη καθαίρει την ύλη από το μέχρι πρότινος θρόνο της;

Ένας ολόκληρος πολιτισμός, ο δυτικός, στηριζόταν στο εννοιολογικό περιεχόμενο αυτού που λέμε ύλη. Ότι δηλαδή είναι το πρωταρχικό γεγονός του σύμπαντος. Έτσι είχε προκύψει από τις ανακαλύψεις του 16ου και 17ου αιώνα.Εφόσον λοιπόν η ύλη είναι το πρωταρχικό συμπαντικό γεγονός, αρχίσαμε στη ζωή μας να αναζητάμε την ύλη και τα παράγωγά της, θυσιάζοντας προς όφελός της το σύνολο των αξιών, των ιδεών και των «πιστεύω» μας.

Φτάσαμε σε σημείο να εξευτελιστούμε για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την ύλη και τα επακόλουθά της. Σύντομα όμως η ύλη θα χάσει αυτόν τον αξιακό της χαρακτήρα. Διότι δεν είμαστε ύλη πια!

Μια τέτοια δήλωση θα μπορούσε να επιφέρει τρομαχτικές αλλαγές…

Ακριβώς. Για φαντάσου όμως έναν άνθρωπο που έχει αντιληφθεί τον ανώτερο χαρακτήρα του και το ανώτερο εγώ του, μέσα σε μια ενότητα συμπαντική- τι θα ζητάει από την κοινωνία; Θα ζητάει άλλα αγαθά, τα οποία δεν είναι έτοιμα και δε μπορεί η παρούσα κοινωνική δομή να τα δώσει.

Όταν λες ότι όλα είναι ένα, χάνεται η αίσθηση της ατομικότητας, του «εγώ». Συνειδητοποιώντας κανείς ότι δεν είναι αυτό το φθαρτό σαρκίο, δεν είναι πράγμα, θα αντιληφθεί ότι αυτό που βλέπουν οι αισθήσεις είναι μια εικόνα, ένα matrix.

Και για να υπάρχει η εικόνα, θα πρέπει αναγκαστικά να υπάρχει κάπου το πρότυπό της.Αν αρχίσει να αναζητάει αυτό το πρότυπο, τότε τίποτα δε θα τον συγκρατεί πια.

Μια κοινωνία που θα βάλει το σαρκίο σε δεύτερη μοίρα, χωρίς να το παραγνωρίζει βέβαια, είναι επικίνδυνη για τον παλιό πολιτισμό.

Οπότε χρειάζεται μια μεταστροφή, μια μετά-νοια;

Ακριβώς,όμως αυτή η μεταστροφή είναι επώδυνη. Θα πρέπει να αλλάξουμε συνειδησιακό καθεστώς.

Πρακτικά ποιό θα μπορούσε να είναι το πρώτο βήμα για μια τέτοια μεταστροφή;

Το πρόβλημα μιας κοινωνίας είναι ο φόβος. Ό,τι κακό προκύπτει στον άνθρωπο είναι μέσω του φόβου. Ο φόβος δημιουργείται από την έννοια της ανάγκης. Φοβάμαι γιατί θα στερηθώ κάτι που έχω ανάγκη.

Όταν δημιουργώ πλαστές ανάγκες, δημιουργώ παραπανίσιους φόβους. Άρα το φούσκωμα των αναγκών δημιουργεί γιγάντεμα των φόβων. Και ένας φοβισμένος άνθρωπος, ποτέ δε μπορεί να είναι ελεύθερος άνθρωπος.

Να λοιπόν το πρώτο βήμα: να περιορίσουμε τις ανάγκες μας στις φυσικές μας ανάγκες,για να περιορίσουμε τους φόβους μας στους φυσικούς φόβους. Έτσι κάθε μέρα θα γινόμαστε όλο και πιο ελεύθεροι.

Απο το Περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ,
Φεβρουάριος 2012, Τεύχος 114, σελ.40-43
Πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Πυθαγόρας: Ενας Φίλος Από Μακριά

Ο νεαρός Πυθαγόρας (εικάζεται γεννημένος στη Σάμο το 580 π.κ.ε.) έγινε μαθητής του φιλόσοφου Φερεκύδη στη Λέσβο, του Ερμοδάμαντα στη Σάμο, και του μεγάλου Θαλή και του Αναξίμανδρου στη Μίλητο. Ο τύραννος της Σάμου Πολυκράτης του έδωσε συστατικές επιστολές για τον Φαραώ Άμαση και ο Πυθαγόρας ταξίδεψε στην Αίγυπτο όπου έγινε δεκτός από τους αρχιερείς της Μέμφιδος και της Ηλιούπολης. Μυήθηκε σε όλα τα αιγυπτιακά μυστήρια και έμεινε στην Αίγυπτο είκοσι ολόκληρα χρόνια, περνώντας πλέον για Αιγύπτιος, ώσπου ο Πέρσης βασιλιάς Καμβύσης κατέλαβε τη χώρα, διέλυσε τη δυναστεία των Φαραώ κι ο Πυθαγόρας αιχμαλωτίστηκε μαζί με άλλους Αιγυπτίους λόγιους και μεταφέρθηκε ως σκλάβος στη Βαβυλώνα.

Εκεί κατάφερε να διακριθεί και να επιζητούν συναναστροφές μαζί του Πέρσες Μάγοι και σοφοί Χαλδαίοι, για ανταλλαγές γνώσεων και διδασκαλιών κι έπειτα από δώδεκα χρόνια διαμονής στη Βαβυλώνα, όπου οι γνώσεις του είχαν χαρακτηριστεί αρκετά σημαντικές για να κυκλοφορούν ελεύθερες. Ο προσωπικός γιατρός του Πέρση βασιλιά, ο Έλληνας Δημοκείδης, μεσολάβησε και κατάφερε επιτέλους να αφεθεί ελεύθερος ο Πυθαγόρας, με τον όρο να επιστρέψει στην πατρίδα του τη Σάμο κι όχι στην Αίγυπτο.

Αυτός όμως μόλις απέκτησε την ελευθερία του ταξίδεψε σε όλη την εγγύς Ανατολή, έφτασε μέχρι και την Ινδία, πάντοτε αναζητώντας σπάνιες γνώσεις και σπάνιους ανθρώπους. Ήταν εκ πεποιθήσεως«τουρίστας» περιηγητής. Ταξίδεψε επίσης σε διάσημους «ιερούς τόπους» της Ελλάδας, για να εξερευνήσει τα μυστήρια αυτών των τόπων, στη Δήλο, στο Ιδαίον Άντρον της Κρήτης, στους Δελφούς, όπου λέγεται ότι συνδέθηκε ερωτικά με την Ιέρεια Θεμιστοκλεία και έμεινε μαζί της για έναν χρόνο, όπου έμαθε πολλά μυστικά των Δελφών, μάλλον απομυθοποιητικά για το μαντείο.

Όπου και αν πήγε, ανακάλυψε ότι κανείς δεν ήταν έτοιμος να δεχθεί τις πρωτοποριακές του απόψειςκι ότι ακόμη και οι σοφοί είχαν μόνο τη δική τους σοφία και όχι τη σοφία και τις γνώσεις των άλλων σοφών, γνώσεις στις οποίες ο ίδιος είχε καταλήξει να έχει ευρεία εποπτεία, έχοντας γνωρίσει τόσο πολλούς σοφούς ανθρώπους. Οι επαφές του και τα ταξίδια του τον είχαν μετατρέψει σε έναν σπάνιο ανθολόγο των γνώσεων του τότε κόσμου. Σε ηλικία περίπου πενήντα ετών κατάλαβε ότι ήταν απαραίτητο να ιδρύσει μία σχολή για να διδάξει τις γνώσεις, τις μελέτες και τα συμπεράσματα του και σκέφτηκε να ιδρύσει αυτή τη σχολή στην πατρίδα του τη Σάμο, μη λογαριάζοντας, φαίνεται, το περιβόητο γεγονός ότι «ουδείς προφήτης στον τόπο του».

Επιστρέφοντας στη Σάμο, τη βρήκε να υποφέρει από τον λίαν παρανοϊκό τύραννο Πολυκράτη, ο οποίος είχε μάλλον καταλήξει να μη συμπαθεί τους περιπλανώμενους φιλόσοφους κι ο Πυθαγόρας κατάλαβε ότι η ίδρυση μιας σχολής εκεί θα συναντούσε ανυπέρβλητα εμπόδια. Τότε άκουσε κάποιες θαυμαστές ιστορίες για τον Κρότωνα στην Κάτω Ιταλία, για πρωτοποριακές ιδέες, τέχνες, ευτυχισμένους πολίτες κι αποφάσισε πως όλα έδειχναν ότι σε εκείνη την ευτυχισμένη και ανθούσα αποικία θα μπορούσε να ιδρύσει τη σχολή του. Φτάνοντας στον Κρότωνα, ίδρυσε τελικά τη σχολή του εκεί. Οι φήμες όμως για τον Κρότωνα δεν ήταν όλες αληθινές, αφού η πόλη είχε ενστερνισθεί όλη τη φήμη της ευτυχισμένης και εξαφανισμένης πια γειτονικής Σύβαρης (που οι Κροτωνιάτες είχαν καταστρέψει) και η πόλη είχε κρατήσει πολλά από τον παλιό συντηρητισμό της και το ιερατείο ήταν ακόμη ισχυρό.

Έπειτα από την πάροδο ενός χρόνου, γεμάτου επαφές, συνεδριάσεις, διδασκαλίες και δραστηριότητες της Πυθαγόρειας Σχολής, ο Πυθαγόρας συνελήφθη και βρέθηκε στα δικαστήρια, κατηγορούμενος -φυσικά- για αθεΐα και διαφθορά των νέων (όπως άλλωστε θα συνέβαινε και σε οποιαδήποτε άλλη ελληνική πόλη αν ίδρυε τη σχολή του). Το δικαστήριο αποτελούνταν από χίλιους δικαστές (!) και η απολογία του Πυθαγόρα ήταν τόσο γοητευτική και εντυπωσιακή, που τελικά απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες και του επιτράπηκε να συνεχίσει να διδάσκει. Αυτό δεν έγινε επειδή υπήρχαν εκεί περισσότερες νεωτεριστικές τάσεις απ’ ότι συντηρητικές, κάθε άλλο, απλώς η φιλοσοφία έτεινε να γίνει μόδα στις αποικίες, και η πόλη θα έδειχνε κακό πρόσωπο αν εξόριζε ή σκότωνε έναν φιλόσοφο, θα αποκτούσε φήμη οπισθοδρομικής κοινότητας, κάτι που οι έμποροι και οι σνομπ πλούσιοι δεν το ήθελαν, όσο και αν επέμεναν οι ιερείς και οι πολιτικοί. Ο Πυθαγόρας, έφτασε μάλιστα στο σημείο να ιδρύσει παραρτήματα της σχολής του σε πολλές πόλεις της Κάτω Ιταλίας και της Σικελίας.

Η σχολή του Πυθαγόρα στον Κρότωνα έγινε τόσο φημισμένη για τις γνώσεις και την πρωτοπορία της, που άρχισαν να έρχονται εκεί νέοι από όλες τις πόλεις της Ελλάδας, κάνοντας ένα μεγάλο ταξίδι και ρισκάροντας πολλά για εκείνη, την εποχή. Ήταν γνωστό ότι η σχολή δίδασκε τους «αριθμούς», τη «θανατολογία» (προφανώς την διδασκαλεία περί μετεμψύχωσης), και την «τερατοποιία» του Φερεκύδη (κοντολογίς, πολύ παράξενα πράγματα).

Ο Πυθαγόρας ήταν ένας πολύ αινιγματικός και παράξενος άνθρωπος, εκκεντρικός και μυστηριώδης, ουσιαστικά ήταν ένας αποκρυφιστής, ίσως ο πιο αποκρυφιστής των φιλοσόφων που θα ακολουθούσαν (με εξαίρεση ίσως τον Εμπεδοκλή). Διέβλεπε στους αριθμούς στα πάντα. Προέβλεπε το μέλλον σε πολλές περιστάσεις, γοήτευε τα φίδια (λένε μάλιστα ότι κάποτε είχε ο ίδιος δαγκώσει έναν «θανατηφόρο όφη» που ήταν η μάστιγα των κατοίκων της Τυρρηνίας, ο όφης του επιτέθηκε, ο Πυθαγόρας τον δάγκωσε, ο όφης πέθανε). Κάποτε, εμφανίστηκε να συνομιλεί με τους μαθητές του ταυτόχρονα στον Κρότωνα και στο Μεταπόντο (ήταν κάτοχος, δηλαδή, του μυστικού της«πολυστασίας»). Άλλοτε, καθόταν σε ένα θέατρο και σηκώθηκε και έδειξε στους θεατές το πόδι του που ξαφνικά είχε γίνει χρυσό!

Μαζί με άλλους ταξίδευε με πλεούμενο τον ποταμό Κάσα, και άρχισαν να ακούγονται φωνές μέσα από το ποτάμι που φώναζαν «Πυθαγόρα Χαίρε!», ενώ όλοι οι συνοδοί του είχαν καταληφθεί από μεγάλο τρόμο. Κατά τον Ιάμβλιχο, ο Αριστοτέλης έγραψε μια πραγματεία «Περί Πυθαγόρειας φιλοσοφίας» όπου λέει ότι του «λογικού ζώου το μεν είναι θεός, το δε άνθρωπου, το δε ως ο Πυθαγόρας».

Δεν είναι ευρέως γνωστό, ότι για πολλά χρόνια ή και αιώνες, ήταν απαγορευμένο να συζητείταιοτιδήποτε σχετίζεται με τον Πυθαγόρα. Η ζωή και το έργο του, αποτέλεσε μεγάλο μυστικό ανά τους αιώνες. ζητά κανείς ή να γράφει για τον Πυθαγόρα και το έργο του. Οι περισσότερες από τις λιγοστές πληροφορίες που έχουμε για τη ζωή και το έργο του προέρχονται από Έλληνες συγγραφείς πολύ μεταγενέστερων χρόνων, όπως ο Διογένης Λαέρτιος, ο Πορφύριος και ο μαθητής του ο Ιάμβλιχος. Ο Πυθαγόρας έζησε το 580-490 π.κ.ε. ενώ ο Πορφύριος και ο Ιάμβλίχος έζησαν γύρω στο 300 μ.κ.ε. οκτακόσια χρόνια αργότερα. Αυτοί υποτίθεται ότι εξάγουν πληροφορίες τους για το βίο του Πυθαγόρα από τις πραγματείες του Αριστοξένη και του Δικαιάρχου, μαθητών του Αριστοτέλη, οι οποίοι και αυτοί έγραψαν διακόσια χρόνια μετά το θάνατο του Πυθαγόρα.



Από την ημέρα του θανάτου του και για εκατό χρόνια, δεν γράφτηκε απολύτως τίποτα για τον Πυθαγόρα. Η διδασκαλία στη Σχολή του ήταν αποκλειστικά προφορική, τηρούμενη με όρκο, αυστηρά μυστική. Η ίδια η διδασκαλία του και ο τρόπος που αυτή γινόταν, χαρακτηρίζεται τελείως απόλυτα από τον όρο «μυστικισμός», διότι αυτό ήταν. Όλες ανεξαιρέτως οι πληροφορίες που έχουμε για τον Πυθαγόρα, τη ζωή και το έργο του, είναι τελείως αμφίβολες.

Η προσωπικότητα και η διδασκαλία του τυλίχθηκαν, από την πρώτη στιγμή με ένα πέπλο μεγάλου μυστηρίου και ένα πέπλο περίτεχνου θρύλου, πέπλα που δεν έχασε ποτέ στην πάροδο των αιώνων. Αλλά, από τους ειδικούς, θεωρείτο βέβαιο ότι ο Πυθαγόρας επηρέασε όλους τους φιλόσοφους, λίγο ή πολύ, και άσκησε μεγάλη επίδραση για την ανάπτυξη των επιστημών στον ελληνικό κόσμο και γενικά της φιλοσοφίας. (Βέβαια, δεν έχω δει κανέναν απ’ αυτούς τους ειδικούς που το θεωρούν βέβαιο αυτό, να αναρωτιέται πώς άραγε ο Πυθαγόρας άσκησε αυτή την τόσο μεγάλη και καθοριστική επίδραση, τη στιγμή που όλα γίνονταν με τόσο μεγάλη μυστικότητα)

Πολλούς αιώνες αργότερα, άνθρωποι που προφανώς κατείχαν μυστικά που είχαν ταξιδέψει στους αιώνες από στόμα σε στόμα, μας διηγούνται ότι ο Πυθαγόρας δίδασκε τη «Μετεμψύχωση» (Μετ-εν-ψύχωση). Πίστευε, δηλαδή, ότι μετά το θάνατο η ψυχή του ανθρώπου, αν είναι «τέλεια», μεταβαίνει και ενώνεται με τον Θεό, ενώ αν ο άνθρωπος έχει διαπράξει αμαρτήματα κατά τη ζωή του, επιστρέφει με τη μορφή φυτού ή ζώου, για τιμωρία και εξαγνισμό. Όλα τα φυτά και ζώα που βλέπουμε γύρω μας δεν είναι παρά άνθρωποι αμαρτωλοί, που έχουν σταλεί εδώ σε αυτή τη μορφή -από ένα αόρατο και ακατανόητο σύστημα- για να «εξαγνιστούν».

Οι διάφορες αυτές ζωές της ψυχής ενός ανθρώπου, διαρκούν έως και 3.000 χρόνια. Η ουσία, όμως, όλων των όντων είναι οι αριθμοί. Το Σύμπαν προήλθε «από το Χάος δια της μορφής», δηλαδή σχηματίστηκε από μέτρο και αρμονία, σε χρήση ενός συμπαντικού νου. Είναι η περιβόητη «Τάξις», δημοφιλής από τότε σε όλους τους φιλοσόφους. Ο Πυθαγόρας είναι ο πρώτος που ονόμασε αυτό το «μόρφωμα» του Σύμπαντος, «Κόσμον», εξαιτίας της αρμονίας και της ομορφιάς που επικρατούν σε αυτό.

Ο Πυθαγόρας και οι Πυθαγόρειοι, δίδασκαν ότι απέναντι από τη Γη κείται η Αντίχθων, συνδεδεμένη όμως προς τη Γη, (ας πούμε, μία Γη-2, ένας παράλληλος κόσμος αντίστοιχος του δικού μας). Η Γη και η Αντίχθων κινούνται «γύρω από το ήρεμο κεντρικό πυρ». Την κίνηση της Γης γύρω από τον ήλιο και γύρω από τον άξονα της, ως διδασκαλία του Πυθαγόρα, τη φανέρωσε σε φιλοσοφικούς κύκλους πρώτος ο Πυθαγόρειος Ικέτας, και έπειτα ο Πυθαγόρειος Έκφαντος και ο μαθητής του Πλάτωνα Ηρακλείδης ο Ποντικός. Από αυτούς επηρεάστηκε αργότερα -κατά το 280 π.κ.ε.- ο Αρίσταρχος ο Σάμιος, μαθητής του μαθητή του Αριστοτέλη, Στράτωνα, αλλά ο Αρίσταρχος που πρώτος τόλμησε να μιλήσει ανοιχτά για όλα αυτά στους «πολιτισμένους» συνανθρώπους του, καταδιώχθηκε για αθεΐα και μάλιστα πρωτοστατούντος του στωικού «φιλόσοφου» Κλεάνθη ο οποίος ζητούσε τη θανάτωση ή εξορία του Αρίσταρχου.

Από αυτήν τη σκυταλοδρομία γνώσης, συμπεραίνουμε ότι τη θεωρία της κίνησης της Γης γύρω από τον ήλιο και γύρω από τον εαυτό της, θα την είχαν διατυπώσει πρώτοι ο Πυθαγόρας και οι μαθητές του, οι οποίοι όμως, για αυτόν ακριβώς τον φόβο τέτοιων διώξεων, χρησιμοποιούσαν κώδικες και αλληγορίες και σύμβολα κατά τη διδασκαλία, και εξασκούσαν τους μαθητές τους στο «νόμο της σιγής». Τρόποι αντίστοιχοι με εκείνους των Αλχημιστών του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης.

Οι σελίδες αυτού του άρθρου δεν θα επαρκούσαν για να διηγηθώ έστω περιληπτικά της γνώσεις των Πυθαγορείων για τους αριθμούς και τα γεωμετρικά σχήματα, τις δονήσεις και τη μουσική, αν και μερικές από αυτές είναι σχετικά γνωστές. Μέσω των διδαχών περί αριθμών, το πνεύμα των μαθητών τους άρχιζε σταδιακά να ανιχνεύει τον τύπο μιας αόρατης τάξης επί της ορατής πραγματικότητας.Μέσα από τα αριθμητικά σύμβολα και τις μαθηματικές έννοιες, που γι’ αυτούς είχαν σαφώς και μαγικό χαρακτήρα εκτός από επιστημονικό (δηλαδή ερευνητικό), άρχιζαν να παρακολουθούν έναν αόρατο κόσμο που έστεκε ανάμεσα από τον κόσμο μας, ο οποίος είχε απόλυτο νόημα κι ερμηνεία, σε αντίθεση με τον ορατό κόσμο των φαινομένων. Περιορίζομαι στο να αναφέρω ένα χαρακτηριστικό δείγμα, παραθέτοντας κάτι που γράφει ο Αριστοτέλης για τις μαθηματικές έρευνες του Πυθαγόρα και τις μεταφυσικές δοξασίες που εξήγαγε από αυτές:


«Από τις βαθιές τους μαθηματικές γνώσεις, δημιουργήθηκε από τους Πυθαγόρειους η θεωρία ότι οι Αρχές των μαθηματικών είναι επίσης και οι Αρχές του Όντος. Επειδή δε στα μαθηματικά οι αριθμοί είναι εκ φύσεως το πρώτο πράγμα το οποίο συναντά κανείς, οι Πυθαγόρειοι πίστευαν ότι έβλεπαν στους αριθμούς μεγάλη ομοιότητα προς το Είναι και το Γίγνεσθαι, μεγαλύτερη ή προς το Πυρ, τη Γη και το Ύδωρ, και ονόμαζαν αυτοί την τάδε μεταβολή των αριθμών, δικαιοσύνη, την τάδε μεταβολή των αριθμών, ψυχή και νου, την τάδε, χρόνο, κλπ. Εκτός από αυτά, έβλεπαν αυτοί στους αριθμούς τις ιδιότητες και τις σχέσεις της Αρμονίας και πίστευαν ότι τα πάντα στη φύση είναι ομοιώματα των αριθμών,ότι τα στοιχεία των αριθμών είναι στοιχεία των όντων και ότι ολόκληρος ο ουρανός είναι αριθμός» (Μετά τα φυσικά, 985 Β).

Όλα αυτά και πολλά άλλα, φυσικά, αποτελούσαν μεταφυσικές και μυστικιστικές πεποιθήσεις, φιλοσοφικής πρόθεσης, που καμία άμεση σχέση δεν είχαν με τα μαθηματικά και τη γεωμετρία όπως την ξέρουμε, παρ’ όλο που τα μαθηματικά και η γεωμετρία όπως την ξέρουμε προέρχεται από αυτές τις παράξενες, έρευνες και μυστικιστικές πεποιθήσεις. Άλλωστε, όλα αυτά αποτελούν ένα ζήτημα για το οποίο όλοι οι λόγιοι όλων των αιώνων, ατέρμονα συζητούν και αναρωτιούνται, και έτσι έχει απειράριθμες προεκτάσεις. Ακόμη, όλα αυτά, δεν ήταν παρά ένα μικρό δείγμα από τα απίστευτα και πρωτάκουστα πράγματα για τα οποία συζητούσαν ο Πυθαγόρας και οι φίλοι του, ερευνούσαν, δίδασκαν, αλληγορούσαν.

Το πρώτο πράγμα που ανακάλυψε ο Πυθαγόρας ήταν ότι δεν μπορείς να μιλήσεις στον καθένα για αυτά τα πράγματα, διότι είτε δεν θα καταλάβει τίποτε απολύτως, είτε θα σε κάνει να χάσεις τον χρόνο σου σε άκαρπες συζητήσεις, είτε απλώς θα προσπαθήσει μισαλλόδοξα να αποδείξει ότι είναι πιο έξυπνος από εσένα που τα λες όλα αυτά, αφού οι άνθρωποι, ακόμη και οι πιο ανόητοι, έχουν μια πάγια διαμορφωμένη άποψη για τα πάντα, ή έτσι νομίζουν. Ο Πυθαγόρας συμπέρανε ότι το να συζητάς για όλα αυτά με τον καθένα, ήταν το πιο επικίνδυνο πράγμα που μπορούσες να κάνεις. Φυσικά, επειδή μέσα από όλα αυτά οι Πυθαγόρειοι εξήγαγαν μεγάλη κοσμοθεωρία και ερμηνεία του κόσμου, ο Πυθαγόρας ήξερε ότι ερχόντουσαν σε αντιπαράθεση με τη συγκεκριμένη μυθολογική-θεοκρατική ερμηνεία του κόσμου που επικρατούσε εκείνες τις εποχές μέσω των ιερατείων και των αρχόντων των πολιτειών.

Έτσι, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να γίνει κανείς δεκτός στη Σχολή των Πυθαγορείων, κι ακόμη και όταν γινόταν δεκτός , κανείς απαιτούνταν πλήρη μυστικότητα για τα πάντα όσα-άκουγε ή έβλεπε εκεί μέσα (όσα άκουγε ή έβλεπε μόνο, διότι του απαγορευόταν να μιλάει εκεί, να πει έστω και την παραμικρή λέξη, για αρκετά χρόνια). Ο υποψήφιος μαθητής καλούταν στο Γυμναστήριο της Σχολής, όπου συμμετείχε σε ασκήσεις μαζί με τους άλλους μαθητές. Η πάλη απαγορευόταν από τον Πυθαγόρα, διότι έλεγε ότι εκείνοι που προορίζονται για την άσκηση της αρετής, δεν έπρεπε να κυλιούνται στο χώμα σαν τα ζώα. Ακολουθούσε συμπόσιο κατά το οποίο ο υποψήφιος δεχόταν όλων των ειδών τις παράξενες ερωτήσεις, στις οποίες έπρεπε να απαντήσει αβίαστα και ελεύθερα.

Ο Πυθαγόρας και οι συνεργάτες του παρατηρούσαν με προσοχή τους μορφασμούς, τις όψεις και το γέλιο του υποψήφιου, βγάζοντας συμπεράσματα για την προσωπικότητα του, τον «φυσιογνωμούσαν»όπως έλεγαν. Αργότερα, ο υποψήφιος καλούταν σε ένα σπήλαιο, στο οποίο οι θρύλοι έλεγαν ότι υπήρχαν φαντάσματα και κακά πνεύματα, εκεί του ζητούσαν να περάσει μία νύχτα μόνος του μέσα στο σπήλαιο αυτό. Αυτός που δεν τα κατάφερνε να παραμείνει εκεί, απορριπτόταν ως ασθενής κι επιπόλαιος χαρακτήρας. Αν ο υποψήφιος περνούσε επιτυχώς αυτές και άλλες άγνωστες δοκιμασίες, γινόταν δεκτός στην πρώτη τάξη της Σχολής, όπου η φοίτηση του διαρκούσε πέντε ολόκληρα χρόνια. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα, υπέρτατος νόμος ήταν η απόλυτη σιγή. Ο μαθητής ήταν υποχρεωμένος μόνο να ακούει και να μη ρωτά τίποτε, να μη σχολίαζε: τίποτε, να μη μιλάει σε κανέναν, στην είσοδο της Σχολής υπήρχε η επιγραφή «Εκάς Βέβηλοι», δηλαδή μακριά οι βέβηλοι από εδώ, οι «αμύητοι», δηλαδή -από το «μύω»- αυτοί που δεν μπορούν να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό -και όχι κάποιοι «βέβηλοι» με τη θρησκευτική έννοια του όρου, δηλαδή ιερόσυλοι ή κάτι τέτοιο.

Το μόνο δόγμα ήταν το «Αυτός Έφα» (που σήμαινε, αυτό το είπε ο Πυθαγόρας, και άρα είναι ορθό κι άρα δεν σηκώνει αμφισβήτηση. Οι μαθητές και μαθήτριες αυτής της πρώτης τάξης, ονομαζόντουσαν «ακουσματικοί», και αποτελούσαν το «Ομακόειον» (δηλαδή αυτούς που ακούνε όμοια), που ήταν κοινόβιο, και συντηρούταν από κοινό ταμείο στο οποίο οι μαθητές είχαν καταθέσει όλη την περιουσία τους. Τα πρώτα μαθήματα ήταν πολύπλοκες διδαχές ηθικής και φιλοσοφίας. Κατά τη διάρκεια αυτών των πέντε ετών, ο μαθητής δεν συναντούσε ποτέ τον ίδιο τον Πυθαγόρα αλλά τους συνεργάτες του (που αναφέρονταν σε αυτόν λέγοντας «Αυτός» και όχι λέγοντας «ο Πυθαγόρας») και με κάποιους εκλεκτούς ο Πυθαγόρας επικοινωνούσε με ραβασάκια, όπου τους έγραφε διάφορα αινιγματικά μηνύματα.

Η μεγαλύτερη αρετή, κατά τον Πυθαγόρα, ήταν η φιλία, και ίσως γι’ αυτό έπρεπε ο μαθητής ν’ αποδείξει, ότι είχε μεγάλες αρετές για να γίνει φίλος του. Η φιλία για τους Πυθαγόρειους ήταν«εναρμόνιος ισότης» μια κωδική φράση που ουσιαστικά σήμαινε ότι πρέπει να κάνεις φίλους μόνο τους ίσους σου. Όταν ρωτούσαν τον Πυθαγόρα τι εννοούσε με τη λέξη «φίλος» (γνωρίζοντας ότι άλλα έλεγε και άλλα εννοούσε, ο Πυθαγόρας απαντούσε: «άλλος εγώ». Στα συμπόσια, μερικοί γνωρίζοντας πόσο καλός ήταν στη φυσιογνωμική, τον ρωτούσαν να τους πει για τον χαρακτήρα τους κρίνοντας τη φυσιογνωμία τους, κι εκείνος απλά έλεγε το περιβόητο: «Υπάρχει πιο εύκολος τρόπος: δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι».

Μετά τα πέντε χρόνια, αν ο Πυθαγόρας έκρινε ότι ο μαθητής ήταν άξιος «προαγωγής», τον ανακήρυττε «εσωτερικό μαθητή» και τον δεχόταν στην αληθινή Σχολή. Τότε άρχιζε να μαθαίνει για τους αριθμούς και τα γεωμετρικά σχήματα και τη μουσική κι ότι ξέρουμε γι’ αυτά δεν ήταν παρά τα πρώτα εσωτερικά μαθήματα, ενώ για τα υπόλοιπα έχουμε γνώση θολή και αμφίβολη. Είναι φανερό ότι η Σχολή του Πυθαγόρα αποτέλεσε πρότυπο για τη δομή και τη λειτουργία των μετέπειτα λεγόμενων εσωτερικών ταγμάτων και μυστικών αδελφοτήτων και Μυστικών Εταιριών.

Στο ιδιότυπο αυτό «μοναστήρι» (γιατί κάτι τέτοιο ήταν) μπορούσαν να φοιτήσουν και άνδρες και γυναίκες, αλλά πρώτα έπρεπε να δώσουν όρκο πλήρους αγνότητας και να μάθουν να τηρούν μία αυστηρή δίαιτα που απαγόρευε το κρασί, το κρέας, τα αυγά και τα κουκιά. Για κάποιον παράξενο λόγο ο Πυθαγόρας μισούσε τα κουκιά κι απαγόρευε να τα τρώνε ακόμη και τα βόδια. Όλοι έπρεπε να ντύνονται με μακρύς χιτώνες σκούρων χρωμάτων, ήταν απαγορευμένο να χασκογελάνε και κάθε νύχτα πριν κοιμηθούν έπρεπε να κάνουν την αυτοκριτική τους (Ανακεφαλαίωση).

Ο σημαντικός αυτός άνθρωπος, ο Πυθαγόρας, διηγούταν στους μαθητές του ότι θυμόταν θαυμάσια και ξεκάθαρα, πως στην προηγούμενη ζωή του, ο ίδιος ήταν μία κυρία ελαφρών ηθών, μια εταίρα και σε μια άλλη περασμένη ζωή του ήταν ο Αρχαίος ήρωας Εύφορος του Τρωικού Πολέμου και μάλιστα, όταν πήγε στο Άργος, αναγνώρισε στον ναό την πανοπλία που ο ίδιος είχε φέρει ως λάφυρο από την Τροία. Ήταν ο Μεγάλος φίλος. Δίδασκε την αρετή, την ταπεινότητα και τη σεμνότητα, αλλά ο ίδιος είχε προσωπικές σχέσεις μόνο με εκείνους που του εκδήλωναν συμπεριφορές λατρείας μεσιακής προς το άτομο του. Ήταν μια μεγαλοφυΐα, ένας μυστηριώδης τύπος, ένας ξεχωριστός άνθρωπος, αργότερα πολλοί τον πίστευαν για ημίθεο, σίγουρα ήταν ένας από τους πρώτους μεγάλους επιστήμονες, αλλά ακόμη πιο σίγουρα ήταν ο απόλυτος «γκουρού», τους τρόπους του οποίου μιμήθηκαν με ακρίβεια αμέτρητοι «δάσκαλοι» και «μύστες» στην ιστορία της ανθρωπότητας, λιγότερο θαυμαστοί απ’ αυτόν.

Η κλειστή κάστα των Πυθαγορείων, πεισμένη πως αποτελούσε μία τάξη εκλεκτών που είχαν εντεταλμένη αποστολή από τον Θεό του Σύμπαντος, τον Κοσμικό Νου, αφού ο Πυθαγόρας συνήθως μιλούσε για έναν Θεό, τον «Δημιουργό» κι όχι για πολλούς Θεούς να βάλουν τάξη και να δώσουν γνώση στον χαοτικό όχλο των ανόητων ανθρώπων, αποφάσισε να διεισδύσει κρυφά στην κρατική εξουσία με σκοπό να ιδρύσει σταδιακά στον Κρότωνα την τέλεια δημοκρατία που θα βασίζεται στις αλήθειες που είχε ανακαλύψει ο μεγάλος δάσκαλος.

Ίσως ξεκίνησε έτσι μία συνωμοσία, ίσως κι όχι, δεν ήμαστε σίγουροι, πάντως πολλά διοικητικά πόστα του Κρότωνα είχαν καταληφθεί από αυστηρούς Πυθαγόρειους, ειδικευμένους σε γνώσεις που κανείς δεν είχε ξανακούσει και ίσως αυτό να προκάλεσε την καχυποψία των πολιτών απέναντι στη Σχολή. Ο Πυθαγόρας, σαν να είχε δει το τέλος να πλησιάζει, είχε, εμπιστευτεί το σύγγραμμα του με τίτλο Σχόλια στη κόρη του Δαμώ, που ήταν ίσως η πιο πιστή μαθήτρια του, για να το διασώσει μετά τον θάνατο του.


Ένας οργισμένος όχλος Κροτωνιστών φονταμενταλιστών της εποχής, (κατ’ άλλους, μέλη του ρεύματος των «δημοκρατικών» υπό τον Κύλωνα) περικύκλωσε τη Σχολή κι όλοι μαζί εισέβαλαν, κατέστρεψαν και έκαψαν ότι βρήκαν εκεί μέσα, έβγαλαν έξω όλους τους ενοίκους και τους έσφαξαν. Ο ίδιος ο Πυθαγόρας κατάφερε να δραπετεύσει μέσα στη νύχτα αλλά, (κατά μία μυθολογική θεώρηση) ο όχλος τον κυνήγησε με πυρσούς, ώσπου τα βήματα του τον οδήγησαν σε ένα χωράφι με κουκιά.

Μισούσε τόσο πολύ τα κουκιά που δεν καταδέχθηκε να ξαπλώσει ανάμεσα τους για να κρυφτεί, κι έτσι οι διώκτες του τον εντόπισαν και τον σκότωσαν επί τόπου. Αργότερα, ο λαός παρέφρασε την απέχθεια του Πυθαγόρα για τα κουκιά, σε απέχθεια για τα πράσα, και απέδιδε σε αυτό το μοιραίο γεγονός της σύλληψής του την καταγωγή της φράσης «τον πιάσανε στα πράσα». Εκείνη τη νύχτα πρέπει να σφαγιάστηκαν εκατοντάδες ιδιαίτεροι άνθρωποι, κάτοχοι ποιος ξέρει πόσων μυστικών γνώσεων. Σώθηκαν σαν από θαύμα μονάχα δύο μαθητές του Πυθαγόρα, ο Άρχιππος και ο Λύσις, απ’ αυτούς, ο Λύσις διέφυγε τελικά στη Θήβα, όπου πήρε ως μαθητή του τον Επαμεινώνδα.


Ο Φιλόλαος, ο πρώτος Πυθαγόρειος συγγραφέας, λέει -σε ένα απόσπασμα που από θαύμα δεν το έκαψαν αργότερα κι αυτό οι συμπολίτες του- για τις πεποιθήσεις των Πυθαγορείων περί ψυχής: «Μαρτυρούν δε ακόμη και οι παλαιοί θεολόγοι και μάντεις, ότι η ψυχή έχει συνδεθεί με το σώμα ως τιμωρία για τις αμαρτίες αυτής κα ότι είναι εντός του σώματος σαν να ευρίσκεται εις τον τάφον»

Όταν η ψυχή του Πυθαγόρα απελευθερώθηκε βιαίως από το σώμα του, ο ίδιος ήταν ογδόντα ετών. Δεν έχει τάφο.

@Παντελής Γιαννουλάκης «Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και το αρχαίο ελληνικό κατεστημένο» / Strange

terrapapers.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η Ελιά του Πλάτωνα

Η Ελιά του Πλάτωνα (ή Ελαία του Πλάτωνος) ήταν μια ιστορική ελιά επί της Ιεράς Οδού, μεταξύ των αριθμών 89-91, λίγο μετά τον Βοτανικό Κήπο και πριν τη γέφυρα του Κηφισού.


Σύμφωνα με κάποια παράδοση κάτω από τη σκιά της δίδασκε ο Πλάτωνας. Οι Αρχαίοι Αθηναίοι είχαν θεσπίσει αυστηρούς νόμους εναντίον οποιουδήποτε προκαλούσε βλάβη σε ελαιόδεντρο, ενώ υπήρχαν ειδικοί υπάλληλοι γνωστοί ως «επιγνώμονες», οι οποίοι μεριμνούσαν για τη συντήρηση των ελιών και τη συγκομιδή των καρπών τους. Όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικά από τον Αριστοτέλη στην Αθηναίων Πολιτεία (49, 3 και 60). Τα περισσότερα ιερά της Αττικής είχαν ελαιόδεντρα στον περίβολό τους, ενώ οι εντυπωσιακοί αμφορείς που λάμβαναν ως έπαθλα οι αθλητές νικητές στους Παναθηναϊκούς αγώνες ήταν γεμάτοι ελαιόλαδο.


Παλαιότερα επί εποχής Γεωργίου του Α΄ χαρακτηριζόταν από τους Αθηναίους και ως «ελαία του Περικλέους». Σύμφωνα με την γνώμη του αθηναιογράφου Δημητρίου Καμπούρογλου και οι δύο παραπάνω προσωνυμίες απέδιδαν τον σεβασμό των Αθηναίων στη συγκεκριμένη υπεραιωνόβια ελιά αποκαλώντας την «Μεγάλη Κυρία», ή «Σεβάσμια Κυρία». Ο Καμπούρογλου αναφέρει ότι στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα οι τουρίστες κατέφθαναν με άμαξες στην περιοχή, προκειμένου να θαυμάσουν το πανάρχαιο δέντρο.


Ιστορική πηγή που να απέδιδε αυτή στον Πλάτωνα δεν υφίσταται, επικράτησε όμως η ονομασία της μετά και από την ομώνυμη επιγραφή καφενείου έναντι αυτής που αποτέλεσε και στάση συγκοινωνιακών μέσων. Χαρακτηριστική ήταν η μεγάλη περίμετρος του κορμού της αλλά το ύψος της δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλο.


Ο Δήμος Αθηναίων προκειμένου να διασώσει το δένδρο προκάλεσε σχετικό διάταγμα απαλλοτρίωσης του πέριξ χώρου προς καλλωπισμό και ανάδειξη και το ανακήρυξε ιστορικό μνημείο. Δυστυχώς όμως λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι εργασίες δεν πραγματοποιήθηκαν. Παρά ταύτα με μέριμνα του γιατρού Δημητρίου Κουλούκη τοποθετήθηκε ένα προστατευτικό περιμετρικό κιγκλίδωμα.


Η γηραιότατη ελιά, έως δέχτηκε ισχυρότατο πλήγμα από φορτηγό το 1976 , πράγμα που οδήγησε στην αποκόλληση του κορμού της, ο οποίος φυλάσσεται σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στη Γεωπονική Σχολή.








Τον Ιανουάριο του 2013 κυκλοφόρησαν δημοσιεύματα ότι κάποιοι κατέστρεψαν την ελιά για καυσόξυλα στα οποία απάντησε η Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς ως εξής:


«Το ελαιόδεντρο, το λεγόμενο “Ιερή Ελιά του Πλάτωνα” το οποίο βρισκόταν έως το 1976 στην Ιερά Οδό, μεταξύ των αριθμών 89-91, ξεριζώθηκε στις 7 Οκτωβρίου του 1976 όταν προσέκρουσε λεωφορείο στον κορμό του.


Ό,τι απέμεινε από τον αρχαίο κορμό μεταφέρθηκε σε κτίριο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών όπου φυλάσσεται σε ειδικά κατασκευασμένη προθήκη. Με ενέργειες του ίδιου Πανεπιστημίου στη θέση του παλαιού ελαιόδεντρου φυτεύτηκε νεότερο το οποίο είχε τη μορφή τριών κορμών, διαμέτρου 30 εκ. περίπου έκαστος. Ο ένας από αυτούς τους κορμούς ο οποίος είχε εν τω μεταξύ απονεκρωθεί αφαιρέθηκε την 6η Ιανουαρίου 2013 από αγνώστους. Οι δύο ζωντανοί κορμοί παραμένουν ανέπαφοι».




 Πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Έχε εμπιστοσύνη, σε ότι σου συμβαίνει

Ειδικά τώρα σε αυτή την εποχή, με αυτές τις καταστάσεις, όλα συμβαίνουν για να ενισχύσεις την πίστη σου. Τώρα που φαίνεται όλα να καταρρέουν, τώρα που φαίνεται ότι ότι παλιό, ότι σαθρό, ότι δεν εξυπηρετεί πια, φεύγει, τώρα είναι η ώρα να ενισχύσεις την εμπιστοσύνη σου.

Όχι εκείνη την εμπιστοσύνη που προκύπτει από την υλική ασφάλεια, ότι έχεις ακόμα εργασία ή έχεις ένα σπίτι να μείνεις ή ότι δεν χρωστάς στην τράπεζα. Αλλά εκείνη την εμπιστοσύνη ότι το σύμπαν τα φέρνει όλα όπως πρέπει, όπως χρειάζεται να γίνουν και πάντα μα πάντα είναι για το καλό σου, για το ανώτερο καλό σου. Το σύμπαν πάντα μα πάντα φροντίζει τις ανάγκες σου, αλλά μην περιορίζεις το μυαλό σου στις υλικές σου ανάγκες μόνο. Όλα αυτά που σκέφτεσαι, όλα αυτά που βαθιά μέσα σου επιθυμείς, όλα αυτά που προάγουν την δική σου εξέλιξη, έρχονται σε εσένα.

Οι καταστάσεις, τα γεγονότα έχουν αυτό το σκοπό, να διευκολύνουν την δική σου εξέλιξη. Ναι θα μου πεις πως με φροντίζει το σύμπαν αν δεν έχω να πληρώσω το ενοίκιο του σπιτιού μου; Πως αυτό προάγει το ανώτερο καλό μου; Θα σου πω ότι αν αυτό συμβαίνει πραγματικά, τότε είτε μπορεί εσύ να μην έχεις αξιολογήσει σωστά τις προτεραιότητες σου ή μπορεί να χρειαστεί να αλλάξεις σπίτι, να βρεις ένα πιο οικονομικό γιατί αυτό θα σε βοηθήσει σε ένα άλλο κομμάτι της ζωής σου που τώρα δεν μπορείς να αντιληφθείς. Ή ακόμα μπορεί να σημαίνει να βρείς ένα συγκάτοικο και να μοιραστείς τα έξοδα, ή να πας σε κάποιο μέρος που θα μπορέσουν να σε φιλοξενήσουν.


Όλα αυτά είναι οπτικές και πιθανά σενάρια και δυναμικά που θα χρειαστεί να υλοποιηθούν για να προχωρήσεις στο έργο σου. Μπορείς να αναλογιστείς τι ευλογίες φέρνει το κάθε σενάριο; Έχε εμπιστοσύνη σε ότι συμβαίνει και μην κρίνεις ότι έρχεται στο παρόν σου, γιατί δεν ξέρεις πιο σκοπό εξυπηρετεί και πόσο καλύτερο είναι το μέλλον που μπορεί να σου ανοίγεται μπροστά σου. Μην μένεις προσκολλημένος σε μια κατάσταση μόνο και μόνο επειδή φοβάσαι την αλλαγή. Μείνε ανοικτός και να σκέφτεσαι ότι όλα γίνονται για να απεγκλωβιστείς από όλα αυτά που δεν σου αρέσουν και ενώ κάποια πράγματα τα έχεις συνηθίσει, δεν μπορείς να δεις ειλικρινά ότι δεν σου αρέσουν και δεν σε εξυπηρετούν πια. Γιατί αν σε εξυπηρετούν δεν θα χρειάζονταν να τα αποχωριστείς, ούτε θα χρειαστεί να σε εγκαταλείψουν.

Όλο το πόνο και την δυστυχία την δημιουργεί η προσκόλληση. Η προσκόλληση σε συνήθειες, καταστάσεις, συμπεριφορές, ανθρώπους, πράγματα. Και όταν κάτι δείχνει ότι αλλάζει αμέσως σε ταρακουνάει και σε κλονίζει. Και πανικοβάλλεσαι και τρελαίνεσαι, λες και ήρθε το τέλος του κόσμου. Όμως αν ανοίξεις λίγο το μυαλό σου και το δεις από άλλη οπτική θα μπορέσεις να ευχαριστηθείς αυτή την αλλαγή και να ευλογήσεις το καινούργιο που έρχεται και σε απελευθερώνει από το παλιό.
Έχε εμπιστοσύνη. Ότι πραγματικά χρειάζεσαι δεν σε εγκαταλείπει. Αν κάτι σε εγκαταλείπει, απελευθέρωσε το, εξυπηρέτησε και τελείωσε το έργο του, χαιρέτησε το και καλωσόρισε το καινούργιο που έρχεται. Είναι σαν το νέο έτος, δεν κλαις και δεν χτυπιέσαι που το παλιό έτος φεύγει, το αποχαιρετάς και αναπολείς τις όμορφες στιγμές που σου χάρισε. Μετά αρχίζεις να ετοιμάζεσαι για τον ερχομό του νέου έτους, βάζεις τα καλά σου, επιλέγεις τι θα κάνεις εκείνη τη στιγμή, που θα είσαι με ποιους θα είσαι και μπαίνεις στην διάθεση της χαράς και της γιορτής.


Και την επόμενη ημέρα που το νέο έτος έχει έρθει, αρχίζεις τις ευχές για χρόνο που έχεις μπροστά σου και συνεχίζεις να χαίρεσαι και να περιμένεις με χαρά να δεις τα δώρα που σου φέρνει. Γιατί να μην κάνεις έτσι για κάθε τι παλιό που φεύγει; Γιατί προσκολλάσαι; Έχε εμπιστοσύνη, η ζωή δεν είναι μια αρένα για να σε παιδεύει. Και αν έτσι το βλέπεις απλά χρειάζεται να αλλάξεις την οπτική σου. Αν έτσι την βλέπεις είναι γιατί έχεις υιοθετήσει αυτά τα γυαλιά για χρόνια και τώρα δυσκολεύεσαι να αλλάξεις γυαλιά. Όμως προσπάθησε γιατί σου λέω ότι με διαφορετικά γυαλιά θα δεις τον κόσμο αλλιώς. Θα δεις την ζωή αλλιώς και που ξέρεις μπορεί να σου αρέσει. Μάλλον στο χέρι σου είναι ή μάλλον στο μυαλό σου είναι αν θα σου αρέσει τελικά ή όχι. Αλλά τουλάχιστον αξίζει να προσπαθήσεις. Αν με την οπτική που έχεις μέχρι τώρα για τη ζωή δεν είσαι ευχαριστημένος, τότε τι έχεις να χάσεις άμα την αλλάξεις; Ή μήπως είναι εθιστική η μιζέρια σου;



Έχε εμπιστοσύνη σε ότι συμβαίνει. Τίποτα στην δημιουργία δεν είναι λάθος, λες ο θεός να έκανε λάθος μόνο με εσένα και να σε έκανε να υποφέρεις όπως υποφέρεις; Και έστω ότι αυτό ισχύει και ο θεός έκανε αυτή την εξαίρεση για εσένα και εσύ δεν έχεις επιλογή να το αλλάξεις αυτό. Έστω ότι ο θεός έκανε εσένα να υποφέρεις, και αφού αυτό δεν αλλάζει, δεν έχεις να χάσεις και τίποτα να προσπαθήσεις να το δεις αλλιώς. Αφού ο θεός έχει κάνει αυτή την εξαίρεση για εσένα, μάλλον θα υπάρχουν και άλλες εξαιρέσεις στην τελειότητα της δημιουργίας του. Μήπως τότε θα μπορούσε μια από αυτές τις εξαιρέσεις να ήταν να μπορέσεις εσύ να βιώσεις τελικά ευτυχία; Δεν έχεις τίποτα να χάσεις, δοκίμασε το και αυτό το σενάριο. Μην επιλέγεις μόνο σενάρια για τον εαυτό σου που προάγουν την δυστυχία σου, μην επιλέγεις μόνο σενάρια για τον εαυτό σου που διαιωνίζουν την μιζέρια σου. Αφού ισχυρίζεσαι πως δεν είσαι ευχαριστημένος από την ζωή σου, πάρτο αλλιώς. Έχε εμπιστοσύνη σε ότι συμβαίνει. Όλα εργάζονται αρμονικά για την δική σου εξέλιξη, είτε μπορείς να το δεις, είτε όχι. Είτε μπορεί να πιστεύεις το αντίθετο, είτε όχι. Μπορείς απλά όμως να μην κρίνεις οτιδήποτε συμβαίνει και απλά να το παρατηρείς και να λειτουργείς με το καλύτερο τρόπο μέσα σε αυτό. Δεν υπάρχει καλό ή κακό και κανείς δεν θέλει να σε σαμποτάρει. Δες εσύ πως σαμποτάρεις τον εαυτό σου με τις σκέψεις σου.



Και να θυμάσαι το εξής: Η πραγματικότητα σου δημιουργείται από τις σκέψεις σου. Άλλαξε τις σκέψεις σου και θα αλλάξει και η ζωή σου. Είσαι αρκετά τολμηρός για να το προσπαθήσεις τουλάχιστον;



Πηγη

IMAGE: AMANDA CASS

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ψυχολογικό τεστ: ποιο παιδί σας φαίνεται μικρότερο; Η επιλογή σας υποδεικνύει τι είδους σκέψης έχετε

Τα τεστ προσωπικότητας είναι πολύ δημοφιλή, κυρίως επειδή βοηθούν πολλούς από τους αναγνώστες να γνωρίσουν καλύτερα τον εσωτερικό τους κόσμο και συγκεκριμένες κρυμμένες ικανότητες που δεν είχαν παρατηρήσει προηγουμένως. Στο σημερινό άρθρο προτείνουμε κάτι από τα προηγούμενα: στην εικόνα εμφανίζονται τρία παιδιά, αλλά το ένα είναι μικρότερο από τα υπόλοιπα. Τώρα είναι η σειρά σας: ποιο παιδί νομίζετε ότι είναι;

1ο παιδί

Ανήκετε στο 35% του πληθυσμού που απάντησε το 1ο. Πρέπει να είστε τυχεροί αφού ανήκετε στην ομάδα με την διαισθητική σκέψη. Τι σημαίνει αυτό; Κυρίως ότι το ένστικτο είναι μια από τις ιδιότητες που σας καθορίζουν και σας κάνουν να νιώθετε περήφανοι… Ξέρετε ακριβώς πότε να πράξετε, ποιες αποφάσεις είναι σωστές ακόμα και ποιοι άνθρωποι είναι οι καλύτεροι για να μοιραστείτε μαζί τους την ζωή σας! Σχεδόν ποτέ δεν είστε λάθος και αυτό σας κάνει επιτυχημένους.

Όταν σηκώνεστε κάθε πρωί νομίζετε ότι είναι αδύνατο να εξηγήσετε τον κόσμο με λογικό τρόπο, αλλά επίσης ότι αυτό είναι εντελώς περιττό. Είναι το καλύτερο να αντιμετωπίσετε τη ζωή όπως είναι, χωρίς να λειτουργείτε απαραίτητα με τον εγκέφαλο σας κάθε στιγμή. Όσο για τα συναισθήματα σας, κάτι που σας χαρακτηρίζει εντελώς είναι η ειλικρίνεια… Πιθανώς αποκτάτε περισσότερα προβλήματα για τα σχόλια σας, αλλά πραγματικά σκέφτεστε ότι είναι για το καλύτερο.

2ο παιδί

4 από τους 10 ανθρώπους θεωρούν ότι το 2ο παιδί είναι αυτό που φαίνεται μικρότερο από τα υπόλοιπα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολύπλοκή σκέψη. Αυτό είναι αρετή ή ελάττωμα; Σίγουρα το πρώτο, αφού αυτά τα άτομα ξέρουν ακριβώς ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε πτυχής. Μπορεί να χρειάζονται πολλή ώρα για να πάρουν μια σημαντική απόφαση αλλά εξασφαλίζεται η μεγαλύτερη δυνατή επιτυχία… Δεν μπορείτε να αποτύχετε αν έχετε τέτοιο εξαιρετικό μυαλό!



Όσο για τον κόσμο γενικότερα, νομίζετε ότι τα περισσότερα γεγονότα που συμβαίνουν δεν μπορούν να εξηγηθούν λογικά… πως ότι μας περιβάλλει είναι πολύ σύνθετο για να οριστεί σε μια απλή πρόταση! Πιθανώς η λογική δεν είναι ακριβώς ένα από τα πράγματα που έχουν περισσότερη αξία, αλλά οι πράξεις σας οδήγησαν τους φίλους σας να νομίζουν ότι έχετε δίκιο σε όλα… μπορεί να μην είστε το πιο φιλικό άτομο στον κόσμο, αλλά αυτοί που σας γνωρίζουν αληθινά ξέρουν ότι αξίζετε…

Για εσάς, η ισορροπία ανάμεσα στην λογική, στη διαίσθηση και στην αιτιολόγηση είναι η καλύτερη. Ο συνδυασμός των τριών είναι παρών στο μυαλό σας, κάτι που σας κάνει πολύ σοφούς. Ένα από τα επαγγέλματα που θα σας ταίριαζαν είναι ο δάσκαλος: το να μοιράζεστε την γνώση σας με τις νέες γενιές είναι κάτι που αγαπάτε και κάνετε ως άτομο. Οι μαθητές θα συνειδητοποιήσουν ότι κάνετε ότι καλύτερο μπορείτε για να μάθουν πολλές σημαντικές έννοιες και αυτό θα τους κάνει να συμβάλλουν και αυτοί.

3ο παιδί

Το 25% που ασχολήθηκαν με αυτό το τεστ είπαν πως το τελευταίο παιδί φαίνεται πολύ μικρότερο από τα υπόλοιπα. Τι σημαίνει αυτό; Αυτά τα άτομα έχουν αυτό που λέγεται λογική σκέψη. Είστε ανάμεσα τους; Αν ναι, σημαίνει πως όταν αντιμετωπίζετε προβλήματα, συχνά κάνετε αποφάσεις που βασίζονται στην λογική. Αν και εκτιμάτε πολύ την ιδιότητα της διαίσθησης, δεν είναι ακριβώς ανάμεσα στις δεξιότητες σας… Η λογική θα σας βοηθήσει να εκπληρώσετε όλες σας τις επιθυμίες!

Μια από τις κύριες αρετές σας είναι η ηγεσία οι κοντινοί σας φίλοι σας βλέπουν ως χαρισματικό και με πολλές δεξιότητες για να ελέγχετε κάθε κατάσταση κι έτσι δεν διστάζουν να σας ακολουθήσουν. Από την άλλη, τα επιχειρήματα σας μπορούν να πείσουν όποιον σκέφτεται διαφορετικά για εσάς… οι συζητήσεις σας αλλάζουν εντελώς το μυαλό των άλλων! Να νιώθετε περήφανοι γι αυτή την ικανότητα αφού μπορεί να σας ανοίξει πολλές πόρτες σε διαφορετικούς τομείς της ζωής…

Είναι προφανές ότι έχετε εκτεταμένη γνώση από μεγάλο και αριθμό κλάδων: μαθηματικά, επιστήμες, τέχνες, φροντίδα… οι γύρω σας αναγνωρίζουν το ταλέντο σας και νιώθουν ωραία που είναι μέρος του προσωπικού κύκλου σας. Όταν παίρνετε μια σημαντική απόφαση συχνά σκέφτεστε για αρκετά λεπτά την απάντηση, αλλά μετά από λίγη ανάλυση πάντα φτάνετε σε ένα επιτυχές συμπέρασμα: αν νομίζετε πως κάτι είναι σωστό, θα πάρετε την πρωτοβουλία για να το πραγματοποιήσετε.

Πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Το πιο μεγάλο και υπέρλαμπρο άστρο LBV 1806-20 είναι ένα αίνιγμα για τους αστρονόμους

Μια ομάδα ερευνητών βρήκε στα τέλη του 2003 το πιο λαμπρό γνωστό αστέρι στον κόσμο, το LBV 1806-20 (Φωτεινό Μπλε Μεταβλητό άστρο), Ένα αστέρι τόσο μεγάλο που δεν έπρεπε να έχει σχηματιστεί κανονικά, ενώ πιθανά είναι ένα δυαδικό αστέρι που βρίσκεται σχεδόν 40.000 έτη φωτός από τον Ήλιο, προς το κέντρο του Γαλαξία. Έχει υπολογιζόμενη μάζα περίπου 36 ηλιακών μαζών και υπολογιζόμενη μεταβλητή φωτεινότητα περίπου 2 εκατομμύρια φορές εκείνη του Ήλιου. Είναι εξαιρετικά φωτεινό αλλά αόρατο από το Ηλιακό Σύστημα σε οπτικά μήκη κύματος επειδή φθάνει σε μας λιγότερο από το ένα δισεκατομμυριοστό του ορατού φωτός που εκπέμπει.

Σύγκριση του Ήλιου μας με το πιο μεγάλο άστρο του κόσμου. Ο δακτύλιος της σκόνης γύρω από το LBV 1806-20 έχει ακτίνα 1000 A.U. (Αστρονομικές Μονάδες). 1 A.U.είναι η απόσταση Ήλιου-Γης. Αυτό σημαίνει ότι είναι 20 φορές μεγαλύτερη από το μέγεθος του ηλιακού μας συστήματος.



Όταν ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά, το LBV 1806-20 θεωρήθηκε το πιο φωτεινό και το πιο μεγάλης μάζας γνωστό άστρο, αμφισβητώντας έτσι την κατανόηση μας για το σχηματισμό πολύ μεγάλων άστρων. Οι πρόσφατες εκτιμήσεις το τοποθετούν κάπως πιο κοντά στη Γη, η οποία, όταν συνδυάζεται με τη δυαδική του φύση, σημαίνει ότι βρίσκεται τώρα μέσα στην αναμενόμενη σειρά παραμέτρων για τα πιο φωτεινά αστέρια του Γαλαξία μας.

Το αστέρι, γνωστό ως LBV 1806-20, είναι στην κορυφή στην κλίμακα της φωτεινότητας των άστρων. Ο προηγούμενος κάτοχος του τίτλου που λέγεταιάστρο Πιστόλι, είναι μόνα 6 εκατομμύρια φορές λαμπρότερο από τον ήλιο και ζύγιζε περίπου 100 ηλιακές μάζες, όταν σχηματίστηκε.

Το Άστρο Πιστόλι είναι ένα μπλε υπεργίγαντας αστέρι, ένα από τα πιο φωτεινά γνωστά στον Γαλαξία. Πρόκειται για ένα από τα πολλά τεράστια νεαρά αστέρια στην περιοχή του Γαλαξιακού Κέντρου. Το αστέρι οφείλει το όνομά του στο σχήμα του νεφελώματος του, σαν πιστόλι, το οποίο φωτίζει. Βρίσκεται περίπου 25.000 έτη φωτός από τη Γη προς την κατεύθυνση του Τοξότη. Θα ήταν ορατό με γυμνό μάτι ως αστέρι τέταρτου μεγέθους, αν δεν ήταν η διαστρική σκόνη που το κρύβει τελείως από την όψη του στο ορατό φως.

Το LBV 1806-20 ήταν γνωστό ήδη από το 1990, αλλά θεωρούνταν απλά ως ένα φωτεινό μπλε αντικείμενο στα μεγάλης ισχύος τηλεσκόπια. Τώρα όμως έχει εξεταστεί με μεγαλύτερη προσοχή. Ακόμα κι αν αποδειχθεί ότι ένα σύστημα δύο ή τριών αστέρων, και επομένως όλη η μάζα δεν είναι δική του, θα ήταν ακόμα ένα τέρας, λένε οι αστρονόμοι.

Οι αστρονόμοι όμως αποκλείουν να είναι ένα σμήνος άστρων, αλλά αν και φαίνεται απίθανο, θα μπορούμε να είναι τμήμα ενός δυαδικού ή τριπλού συστήματος.

Το φως από το άστρο τέρας LBV 1806-20 υποβάλλεται σε περιοδικές μεταβολές που φαίνεται ιδιάζον για αντικείμενο με ένα μόνο σώμα. Εάν βρεθεί τελικά ότι είναι ένα σύστημα αστέρων διπλό ή τριπλό, θα ήταν ακόμα πιο μπερδεμένο, δεδομένου ότι οι αστρονόμοι θα έπρεπε να εξηγήσουν πώς κατορθώνουν αυτά τα ογκώδη αστέρια να βρίσκονται τόσο κοντά.

Δεν έχει νόημα

Οι σημερινές θεωρίες του σχηματισμού των άστρων αποτυγχάνουν να εξηγήσουν την ύπαρξη τόσο μεγάλου και φωτεινού άστρου σαν το LBV 1806-20, δεδομένου ότι πρέπει να έχει καταστραφεί προτού να αναφλεγεί. Οι αστρονόμοι εδώ και καιρό θεωρούσαν ότι καθώς τα νέα άστρα αυξήθηκαν σε 120 ηλιακές μάζες, η ενεργειακή παραγωγή τους θα ήταν πάρα πολύ μεγάλη, με μια υπερβολή. Δηλαδή η θερμότητα και η πίεση μέσα στο αστέρι που ακόμα θα διαμορφωνόταν θα ήταν τόσο μεγάλες, που θα σταματούσαν κάθε πρόσθετο υλικό να έρθει στην επιφάνεια του αστεριού.

Μια πιθανή απάντηση στο μυστήριο της συνεχούς ύπαρξης του LBV 1806-20 θα μπορούσε να είναι το άμεσο περιβάλλον του αστεριού. Το αστέρι αυτό βρίσκεται σε ένα σμήνος όπου υπάρχουν κάποια εξαιρετικά σπάνια αστέρια ή ασυνήθιστα αστέρια, συμπεριλαμβανομένου κι ενός έντονα ισχυρού μαγνητικού άστρου νετρονίων και ενός τεράστιου σε μάζα πρωτοαστέρα, που ακόμα δεν έγινε άστρο.

Έτσι το LBV 1806-20 είναι μέρος ενός γιγαντιαίου σμήνους ιδιόρρυθμων αλλά και τεράστιων άστρων.

Σύμφωνα με επιστήμονες το LBV 1806-20 μπορεί να είχε σχηματιστεί με ένα ειδικό τρόπο, με ένα βίαιο τρόπο σχηματισμού άστρων. Στη διαδικασία αυτή, ένα τεράστιο, μεγάλης μάζας αστέρι φθάνει στο τέλος της ζωής του και εκρήγνυται προς μια έντονη σουπερνόβα. Το κύμα κλονισμού από αυτόν τον υπερκαινοφανή χτυπά έπειτα ένα νέο αστέρι ακριβώς στη φάση του σχηματισμού του, συμπιέζοντας το αέριο γύρω από αυτό πολύ γρήγορα — για μία περίοδο 100.000 ετών ή τόσο περίπου — με δυνάμεις μεγαλύτερες από αυτές που το αστέρι είναι σε θέση να βγάλει από μόνο του.

Σε απόσταση 40.000 έτη φωτός από τη Γη προς το κέντρο του Γαλαξία είναι το LBV 1806-20

Παρά τη φωτεινότητα του LBV 1806-20, είναι σχεδόν κρυμμένο στους ερευνητές στο έδαφος. Από τη Γη, έχει ένα μέγεθος 8,4, που είναι πάνω από το όριο των 6,ς στην κλίμακα της αστρονομίας, στην οποία οι μεγαλύτεροι αριθμοί δείχνουν τα πιο αμυδρά αντικείμενα. Είναι σχετικά αμυδρό σε παρατηρητές στη γη επειδή βρίσκεται περίπου 45.000 έτη φωτός μακριά, στην άλλη πλευρά του Γαλαξία, και εμποδίζεται η θέα του σχεδόν εντελώς από το διαστρικό αέριο και τη σκόνη. Ένα έτος φωτός είναι περίπου 9.7 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα.

Σχεδόν το 90 τοις εκατό του φωτός του, ορατό και υπέρυθρο, απορροφάται από το διαστρικό μέσο.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το αστέρι είναι αόρατο.

Μπορούν όμως οι αστρονόμοι να το δουν χάρις στις υπέρυθρες ακτίνες που εκπέμπει το άστρο και εν συνεχεία ανιχνεύονται με το τηλεσκόπιο των 2,ς μέτρων στο παρατηρητήριο Palomar της Καλιφόρνιας. Η κάμερα που χρησιμοποιήθηκε είχε μια ειδική τεχνολογία για να μετριάσει την παρεμβολή της γήινης ατμόσφαιρας στις παρατηρήσεις των αστεριών.

Στην πιο αμυδρή φάση του, το LBV 1806-20 θα ήταν εξίσου φωτεινό με τον πιο στενό ανταγωνιστή του, το αστέρι Πιστόλι, με ένα εύρος θερμοκρασίας μεταξύ 18.000 έως 36.000 βαθμών Kelvin. Επειδή όμως λάμπει τόσο πολύ, το αστέρι πρέπει να έχει μια περιορισμένη διάρκεια ζωής. Τα λαμπερά, τεράστιας μάζας αστέρια τείνουν να τελειώσουν τα καύσιμα τους μάλλον γρήγορα.

Αυτοί οι τύποι των άστρων κάνουν μια σύντομη και βίαιη ζωή, περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια. Ας σημειωθεί ότι ο Ήλιος είναι περίπου πέντε δισεκατομμυρίων ετών. Τείνουν να εκραγούν και να τελειώσουν τη ζωή τους προτού καν προφτάσουν να την χαρούν.

Τα αστέρια όπως το LBV 1806-20, που όπως εκτιμούν οι ειδικοί είναι μόνο μέσης ηλικίας περίπου ενός εκατομμυρίου ετών, μπορούν να στείλουν στο διάστημα τεράστια ποσά υλικού με έναν άνεμο παρόμοιο με τον ηλιακό άνεμο του Ήλιου μας. Και λόγω του τεράστιου μεγέθους του θα μπορούσε να τελειώσει με μια έκρηξη υπερνόβα (hypernova), με μια ισχυρή έκρηξη ακτίνων γάμμα.

Πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Η παρατήρηση του Ερμή αποκαλύπτει πως ο Ήλιος χάνει τη μάζα του σε συμφωνία με την γενική σχετικότητα

Ο ήλιος χάνει μάζα πολύ, πολύ αργά. Αυτό είναι ως επί το πλείστον φυσιολογικό – καθώς η διαδικασία της πυρηνικής σύντηξης μετατρέπει σταδιακά τη μάζα του σε ενέργεια και στη συνέχεια ακτινοβολεί αυτή την ενέργεια έξω στο ηλιακό σύστημα. Κι αυτό κάτι σημαίνει για το υπόλοιπο τμήμα του ηλιακού συστήματος. Το γεγονός αυτό πρόκειται να έχει καταστροφικές επιπτώσεις πάνω στη Γη σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια. Προς το παρόν, ερευνητές στη NASA και το MIT νομίζουν ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν την τροχιά του Ερμή για να μάθουν περισσότερα για τον ήλιο.




Ο Ερμής είναι ο πιο κοντινός πλανήτης στον ήλιο και πρόσφατα βλέπουμε σημάδια αλλαγής στην δική του τροχιά. Οι ερευνητές έχουν ήδη αποτυπώσει έναν οδικό χάρτη της τροχιάς του Ερμή και μελετώντας διάφορες αλλαγές στον εν λόγω οδικό χάρτη, ιδιαίτερα στο πλησιέστερο σημείο του Ερμή στον Ήλιο όσο και στο πλέον απομακρυσμένο σημείο του.

Αυτά τα δύο σημεία, που ονομάζονται περιήλιο (όταν είναι πιο κοντά στον ήλιο) και αφήλιο (το πιο μακρινό σημείο από τον ήλιο) μπορούν να τροποποιηθούν από τη βαρύτητα των άλλων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, κάθε ένας από τους οποίους ασκεί τη δική του βαρυτική έλξη πάνω στον μικρό Ερμή, αλλά αυτές δεν είναι τόσο ισχυρές που αρκούν να λογοδοτήσουν για όλες τις αλλαγές. Ως γνωστόν το περιήλιο του Ερμή μετατοπίζεται με την πάροδο του χρόνου, την γνωστή μετάπτωση. Και παρά το γεγονός ότι οι βαρυτικές έλξεις από άλλους πλανήτες αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο μέρος της μετάπτωσης του Ερμή, δεν ευθύνονται για όλη την μετάπτωση.

Άλλες, πολύ μικρότερες εισφορές στη μετάπτωση του Ερμή, αποδίδονται στην εσωτερική δομή και τη δυναμική του Ήλιου. Μία συνεισφορά είναι και η πλάτυνση στους πόλους του ήλιου, ένα μέτρο του πόσο πολύ διογκωμένη είναι στο μέσον – αντί να είναι μια τέλεια σφαίρα. Οι ερευνητές έλαβαν υπόψιν τους μια βελτιωμένη εκτίμηση της πλάτυνσης στους πόλους, που είναι συνεπής με άλλους τύπους μελετών.

Κάτι άλλο πρέπει λοιπόν να επηρεάζει την μετάπτωση του Ερμή και γι αυτό η έλξη των άλλων πλανητών όπως η πλάτυνση έπρεπε να αφαιρεθούν από τον υπολογισμό.

Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες που θα μπορούσαν να αλλάξουν την τροχιά του Ερμή, συμπεριλαμβανομένων και των παραγόντων που σχετίζονται με τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν: επειδή ο ήλιος είναι τόσο τεράστιος, είναι σε θέση να στρεβλώσει τον χωρόχρονο σε σημείο που αυτός, επίσης, μπορεί να επηρεάσει την τροχιά του Ερμή. Έτσι, όλοι αυτοί οι παράγοντες θα έπρεπε να διαχωριστούν, αν κάποιος ήθελε να καταλάβει στο πόσο επηρεάζει την τροχιά του Ερμή η απώλεια της μάζας του ήλιου.

Τελικά οι ερευνητές εξέτασαν την τροχιά τόσο του Ερμή όσο και την τροχιά του σκάφους MESSENGER που το 2015 αφού τελείωσε την αποστολή του γύρω από τον Ερμή συνετρίβη στην επιφάνεια του μικρού πλανήτη. Χρησιμοποιώντας όλα αυτά τα δεδομένα μπορούσαν πια να δουν αναλυτικά στο πως η εσωτερική λειτουργία του ήλιου επηρεάζουν τον Ερμή. Τα στοιχεία που συγκέντρωνε επί επτά έτη ήταν ό,τι χρειάζονταν για να μελετήσουν τις σχετικές παραμέτρουςτης Γενικής Θεωρίας της Σχετικότητας και του κύκλου ζωής του Ήλιου.

Στο τέλος, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αλλαγή της τροχιάς του Ερμή σημαίνει ο ήλιος έχει χάσει το 0,1% της μάζας του σε μια περίοδο δέκα δισεκατομμυρίων ετών – ένα πολύ μικρό ποσό, αλλά αρκετά σημαντικό για να αλλάξει τα πράγματα γύρω από το ηλιακό σύστημα μόνο και μόνο επειδή ο ήλιος είναι τόσο ογκώδης. Αυτό το αποτέλεσμα ταιριάζει με προηγούμενες προβλέψεις, αλλά ποτέ δεν είχε παρατηρηθεί με ακρίβεια όπως τώρα πριν.

Και πώς ο ήλιος χάνοντας αυτό το μικρό ποσό της μάζας του αλλάζει τα πράγματα εδώ γύρω μας;

Αυτό σημαίνει ότι κάθε πλανήτης, όπως η Γη, θα μπορούσε να μετατεθεί έως και ένα πόντο ανά έτος. Όπως είπαμε, μια μικρή απώλεια μάζας στο γιγαντιαίο τοπικό αστέρι μας μπορεί να κάνει χωροχρονικούς κυματισμούς σε ολόκληρο το ηλιακό μας σύστημα, οπότε θα πρέπει να γνωρίζουμε τι συμβαίνει.

Η επιτυχία της γενικής σχετικότητας να εξηγήσει την μετάπτωση της τροχιάς του Ερμή βοήθησε τους επιστήμονες να δουν ότι η θεωρία του Αϊνστάιν είχε δίκιο και εδώ.


Πηγή

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ντοστογιέφσκι: Όνειρα

«Ή ήρωας ή βούρκος, μέσος όρος δεν υπήρχε. Αυτό ήταν που με κατάστρεψε, γιατί στο βούρκο παρηγοριόμουν με το να ονειρεύομαι τον εαυτό μου ήρωα σ’ άλλες στιγμές κι ο ήρωας σκέπαζε όλο το βούρκο.


Ένας συνηθισμένος άνθρωπος, σκεφτόμουνα, ντρέπεται να βουτηχτεί στο βούρκο, μα ο ήρωας είναι πολύ ψηλός για να λασπωθεί ολόκληρος, επομένως μπορεί κανείς να μπαίνει στο βούρκο.



Είναι αξιοσημείωτο πως αυτές οι πλημμύρες κάθε ωραίου και υψηλού μ’ έβρισκαν και την ώρα της μικροπαρεκτροπής και κυρίως τη στιγμή που βρισκόμουν στο βυθό, μ’ έβρισκαν τμηματικά σε χωριστές μικρές αναλαμπές σα να ’θελαν να μου θυμίσουν τον εαυτό τους, δεν εξαφάνιζαν όμως την μικροπαρεκτροπή με την εμφάνισή τους.


Μα πόση αγάπη, Θεέ μου, πόση αγάπη δοκίμαζα σ’ αυτά τα όνειρά μου, σ’ αυτά τα ταξίδια μέσα στο κάθε «ωραίο και υψηλό».


Κι ας ήταν αγάπη φανταστική που σε τίποτε ανθρώπινο στην πραγματικότητα δεν προσαρμοζόταν, ήταν όμως τόσο πολλή, που ύστερα στην πραγματικότητα μήτε καν αισθανόμουν την ανάγκη να την προσαρμόσω κάπου – αυτό πια θα ’ταν μια περιττή πολυτέλεια.


Όλα, άλλωστε, ωραιότατα τέλειωναν με την οκνηρή και απολαυστική μεταπήδηση στην τέχνη, δηλαδή στις ομορφότερες φόρμες της ζωής, εντελώς έτοιμες, κατακλεμμένες απ’ τους ποιητές και τους μυθιστοριογράφους και προσαρμοσμένες σε κάθε λογής παραποιήσεις κι απαιτήσεις. Εγώ, π.χ., θριαμβεύω πάνω σ’ όλους.


Όλοι, εννοείται, πέφτουν μπρούμυτα κι αναγκάζονται θεληματικά ν’ αναγνωρίσουν όλες τις τελειότητές μου, κι εγώ πάλι τους συγχωρώ.

Ερωτεύομαι καθώς είμαι ένας διάσημος ποιητής και βαθμούχος.

Παίρνω αμέτρητα εκατομμύρια κι αμέσως τα θυσιάζω για τους ανθρώπους και ταυτόχρονα ξομολογιέμαι μπροστά σ’ όλον τον κόσμο τα αίσχη μου, που, εννοείται, δεν είναι απλώς αίσχη, μα περικλείουν πάρα πολύ από κάθε «ωραίο και υψηλό», κάτι το Μαμφρεδικό.


Όλοι κλαίνε και με φιλούν, (αλλιώς τι είδους βλάκες θα ’ταν;) κι εγώ προχωρώ ξυπόλητος και πεινασμένος να διδάξω τις νέες ιδέες».

Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Το υπόγειο
Ένα απόσπασμα από το «Υπόγειο»: το σύντομο έργο, αποτελεί σταθμό στη βιβλιογραφία του συγγραφέα, όχι μόνο για τον τρόπο αφήγησης αλλά και, κυρίως, για τα κεφαλαιώδη φιλοσοφικά ζητήματα που έθετε πρώτη φορά τόσο ολοκληρωμένα και άνευ περιστροφών. Ζητήματα που θα ξανατεθούν στα μεγάλα μυθιστορήματά του που ακολούθησαν και τον καταξίωσαν παγκοσμίως ως μία από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές μορφές. Αρκετοί από τους μελετητές του Ντοστογιέφσκι, όπως ο Β. Β. Ροζάνοφ, θεωρούν τις Σημειώσεις από το Υπόγειο «ακρογωνιαίο λίθο» του λογοτεχνικού έργου του.


Ο Φιοντόρ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι (11 Νοεμβρίου 1821-9 Φεβρουαρίου 1881) ήταν Ρώσος συγγραφέας. Θεωρείται κορυφαία μορφή της παγκόσμιας λογοτεχνίας ενώ χαρακτηρίζεται ως ένας από τους σπουδαιότερους ψυχογράφους. Επηρέασε σημαντικά όχι μόνο τους Ρώσους συγγραφείς αλλά και πολλούς μελλοντικούς και σύγχρονους όπως οι T. Mann, Hemmingway, Woolf, Joyce, κ.ά. Ο Albert Camus τον αποκαλούσε ως τον σπουδαιότερο προφήτη του 20ού αιώνα, ενώ οι Νίτσε και Φρόιντ άντλησαν πολλά από το έργο του. Μερικά από τα πιο γνωστά του έργα είναι: Έγκλημα και Τιμωρία, Ο Ηλίθιος, Οι Δαιμονισμένοι, Αδελφοί Καραμαζώφ, Το Όνειρο ενός Γελοίου, Ταπεινοί και Καταφρονεμένοι, Ο Παίκτης.


Πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

«Τι ‘ν’ αυτό που το λέμε Αγάπη..»

«Αγάπη δεν είναι να κοιτάζει ο ένας τον άλλο˙ αγάπη είναι να κοιτάζουν και οι δύο προς την ίδια κατεύθυνση»
Μπουσκάλια


Κάθε προσπάθεια ορισμού ή έστω μιας εννοιολογικής προσέγγισης της έννοιας αγάπη προσκρούει πάντα στις πολλαπλές αποχρώσεις της που αφορούν το βαθύτερο περιεχόμενό της, τη διάρκειά της, την έντασή της και το αντικείμενο. Η δυσκολία του ορισμού δεν απορρέει μόνο από το γεγονός ότι συνιστά μιααφηρημένη έννοια αλλά κι από τη διαπίστωση ότι είναι ένασυναίσθημα που από τη φύση του είναι υποκειμενικό, και γι’ αυτό επιδέχεται πολλές κι αντιτιθέμενες ερμηνείες.


Διαφορετικά την προσεγγίζουν οι βιολόγοι, οι ψυχολόγοι, οι φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες….. υπάρχουν κι εκείνοι που αδυνατούν να διακρίνουν τις διαφορές και τα όρια ανάμεσα στην αγάπη και στονέρωτα. Ο έρωτας χαρακτηρίζεται από τα θυελλώδη συναισθήματα, ενώ η αγάπη από τον ειρηνικό της χαρακτήρα. Στον έρωτα κυριαρχεί ένας παραλογισμός κι ένα ανεξέλεγκτο συναίσθημα που πυροδοτεί τον ψυχικό κόσμο. Στόχος του η ένωση δύο ατόμων με προορισμό την ερωτική ικανοποίηση. Αντίθετα, στην αγάπη κυριαρχεί η σωφροσύνηπου αποτελεί και το βάθρο μιας υγιούς ανθρώπινης σχέσης με εσωτερικό περιεχόμενο και διάρκεια.


Έτσι, έχουμε την μητρική αγάπη, την ερωτική, την υπερβατική αγάπη προς το θείο, τη φιλική, αδελφική, πατριωτική, την αγνή, τηνάδολη, τη φλογερή ή την αρρωστημένη. Κάποιοι πολιτισμοί έχουν δέκα ή και περισσότερες λέξεις για να αποδώσουν τις διάφορες μορφές της αγάπης. Γιατί, όμως, να ορίσουμε την έννοια της αγάπης όταν μπορούμε να τη νιώσουμε; «Μήπως όλες οι μορφές αγάπης είναι βασικά ένα πράγμα, οπότε η αγάπη, στις πάμπολλεςκαι πολυποίκιλες εκδηλώσεις της, είναι τελικά η μοναδικήπραγματικότητα;» (Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ’).


Σχετικά με το αντικείμενο της αγάπης μας από τον Φρόινταρχικά κι από άλλους αργότερα επισημάνθηκαν τα εξής:


α. Συνήθως αγαπάμε εκείνο το πρόσωπο, την ιδιότητα ή συμπεριφορά που ομοιάζει με τη δική μας. Στο πρόσωπο του άλλου βλέπουμε τοδικό μας Εγώ. Άρα, στην περίπτωση αυτή στην ουσία δεν «αγαπάμε» τον άλλο αλλά ασυνείδητα το δικό μας Εγώ. Εδώ υπολανθάνει μια μορφή «αθώου» ναρκισσισμού.


β. Ο άνθρωπος αρέσκεται να πλάθει την ιδανική μορφή – εικόνα του Εγώ του. Αυτή η εξιδανικευμένη μορφή εμπεριέχει όλα τα θετικά και επιθυμητά στοιχεία του Εγώ. Όταν αυτό το εξιδανικευμένο πρότυπο το βλέπουμε σε ένα άλλο πρόσωπο – Εγώ τότε αμέσως το πρόσωπο αυτό καθίσταται αντικείμενο αγάπης.


«Αγαπά κανείς το αντικείμενό του γιατί βρίσκει σ’ αυτό την τελειότητα που επεδίωκε για το δικό του Εγώ, και προσπαθεί να την εξασφαλίσει με αυτόν τον πλάγιο τρόπο για να ικανοποιήσει το ναρκισσισμό του» (Φρόιντ «Ψυχολογία των μαζών κι ανάλυση του Εγώ»).


Κατά καιρούς πολλοί μελετητές του κορυφαίου αυτού συναισθήματος, της αγάπης, αναλώθηκαν στην καταγραφή των αναγκαίων προϋποθέσεων για τη βίωσή της. Προϋποθέσεις που υπερβαίνουν τις απλές συνταγές και εισχωρούν στη βαθύτερη δομή του ανθρώπινου ψυχισμού. Κάθε πρόταση – προϋπόθεση, όμως, της αγάπης πρέπει να λαμβάνει υπόψη και την ελευθερία ως του κατεξοχήν στοιχείου που διέπει το βαθύτερο πυρήνα της. «Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται˙ γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη» (ΧαλίλΓκιμπράν, «Ο προφήτης»).


Ο Έριχ Φρομ στο εμβληματικό του έργο «Η Τέχνη της Αγάπης θεωρεί πως «να αγαπάς προϋποθέτει το άτομο να έχει ξεπεράσει τη ναρκισσιστική παντοδυναμία». Αυτή η πρόταση υποδηλώνει και αισθητοποιεί πως η προσφορά αγάπης προϋποθέτει τον απεγκλωβισμό του υποκειμένου από τα δεσμά του ναρκισσισμού. Κι αυτό γιατί η αυτάρκεια και η δύναμη που γεννά ο ναρκισσισμός αναστέλλει κάθε εκδήλωση αγάπης προς τους άλλους. Ο ναρκισσιστής θαμπώνεται από το φωτεινό είδωλο του Εγώ του και αρκείται στην επιβεβαίωσή του μέσα από τον αυτοθαυμασμό του.


Επιπρόσθετα, η «ναρκισσιστική παντοδυναμία» κάνει το άτομο εγωιστικό και το υποχρεώνει να αναζητά την ευτυχία του όχι στην προσφορά προς τους άλλους αλλά στην αποδοχή τουθαυμασμού από τους άλλους. Η προσφορά αγάπης, όμως, προϋποθέτει μετριοφροσύνη, αλτρουισμό και εσωτερική σεμνότητα. Αυτός που αγαπά νιώθει λίγο αδύναμος κι ανασφαλής γι’ αυτό και προσφέρει αγάπη με την ελπίδα της ανταπόκρισης. Η ταπεινοφροσύνη καθιστά το υποκείμενο της αγάπης συγκαταβατικό και ανεκτικό.


Επομένως, η αγάπη προϋποθέτει την απεξάρτηση του ατόμου από την οίηση της παντοδυναμίας του Εγώ και την αναζήτηση της χαράς και της εσωτερικής πληρότητας στην ταπεινότητα και στην ομολογία της αδυναμίας.


Σε ένα άλλο επίπεδο ο Έριχ Φρομ θέτει ως προϋπόθεση της αγάπης το σεβασμό, που «δεν είναι φόβος ή δέος, αλλά σημαίνει την ικανότητα να βλέπεις ένα άτομο όπως είναι και να έχεις επίγνωση της μοναδικής του ατομικότητας». Αυτό σημαίνει πως το υποκείμενο της αγάπης έχει την ικανότητα να βλέπει το πρόσωπο – αντικείμενο της αγάπης στις πραγματικές του διαστάσεις και όχι όπως αυτό (υποκείμενο) θα ήθελε να είναι. Ο σεβασμός, δηλαδή, απομακρύνει κάθε υποκειμενική θεώρηση του άλλου και θρυμματίζει κάθε εγωιστική συμπεριφορά.


Ο σεβασμός, επίσης, βοηθά να αναγνωρίζουμε τιςιδιαιτερότητες του διπλανού μας και να τον αντιμετωπίζουμε ως μια μοναδική κι ανεπανάληπτη οντότητα. Η αποδοχή του άλλου ως μιας αυτόβουλης ατομικότητας συντελεί στην καλλιέργεια κι ανάδειξη θετικών στοιχείων και κυρίως του ανθρωπισμού και της αρετής τηςανεκτικότητας. Έτσι, περιορίζεται η έμφυτη τάση του ανθρώπου να βλέπει αλλά και να θέλει όλοι οι άλλοι να τον υπηρετούν ή στην καλύτερη περίπτωση να «συμμορφώνονται» προς τις δικές του ιδιαιτερότητες.




Συναφές προς τα παραπάνω είναι και η αποδοχή της ατομικότητας του άλλου ως αφετηρία για την οικοδόμηση σχέσεων πάνω στην αρχή της αμοιβαιότητας και της δημιουργικής συμβίωσης. Προκειμένου δε για την αγάπη ο σεβασμός διασώζει το υποκείμενο από την τάση για απόλυτη κτήση – εξουσία πάνω σε εκείνο το πρόσωπο που διεκδικεί μερίδιο από τα αισθήματά μας. Όσο κι αν η αγάπη είναι εν μέρει δεσποτική και κτητική, ο σεβασμός ισορροπεί τις αντιφατικές διαθέσεις των υποκειμένων της αγάπης (επιθυμία να κυριαρχούν και να εξουσιάζονται) και διασώζει τελικά την αξιοπρέπεια αλλά και την ελευθερία τους.


Από μια άλλη σκοπιά ο Μπουσκάλια τονίζει πως η πραγματική αγάπη είναι αυτή που δεν αναμένει ανταλλάγματα «Είναι αγάπη μόνον όταν προσφέρεται χωρίς προσμονή ανταλλαγμάτων… Δεν μπορείς να επιμένεις να σ’ αγαπήσει κάποιος, να σου ανταποδώσει την αγάπη». Αυτό σημαίνει απαλλαγή από την προσδοκία της ανταπόδοσης, γιατί κανείς δεν μπορεί να εμπιστεύεται τα συναισθήματα των άλλων. Η μόνη εγγύηση για την αληθινή αγάπη είναι η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας (αυτογνωσία).


Η απελευθέρωση, λοιπόν, από την επιθυμία – απαίτηση έναντι των άλλων συνιστά μια ακόμη προϋπόθεση της αληθινής αγάπης, γιατί οι άλλοι μπορούν να δώσουν μόνο όσα αυτοί νιώθουν και όχι όσα εμείς έχουμε ανάγκη. Γι’ αυτό, λοιπόν, χωρίς ιδιοτέλεια και υστεροβουλία «την αγάπη τη μοιραζόμαστε με τους άλλους. Ποιο σκοπό θα είχε η γνώση αν δεν την προσφέραμε στους σπουδαστές; Ποιο νόημα θα είχε η ομορφιά που δεν θα γινόταν εμπειρία και βίωμα όλων;» (Μπουσκάλια).


Θα ήταν, ωστόσο, παράλειψη αν σε όλα τα παραπάνω δεν παρουσιάζαμε την αιρετική άποψη του Φρόιντ σχετικά με τη Χριστιανική επιταγή «να αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». Θεωρεί μια τέτοια αγάπη αθέμιτη κι ανώφελη και ίσως – ίσως«αδικία» προς αυτούς που πραγματικά αξίζουν την αγάπη του υποκειμένου «Γιατί να το κάνουμε αυτό; Σε τι θα μας βοηθήσει; Πώς μας είναι δυνατό; Η αγάπη μου είναι κάτι πολύτιμο για μένα που δεν μπορώ να το σκορπάω χωρίς να δίνω λόγο…. Για να αγαπώ κάποιον άλλο, πρέπει κατά κάποιον τρόπο να το αξίζει…. Κάνω μάλιστα αδικία, γιατί η αγάπη μου θα κριθεί από όλους τους δικούς μου σαν προτίμηση˙ είναι αδικία απέναντί τους που τοποθετώ τον ξένο στην ίδια θέση με αυτούς…. Προς τι μια τόσο επίσημα εμφανιζόμενη εντολή, αφού η εκτέλεσή της δεν μπορεί να συστηθεί σα λογική;» (Φρόιντ, «Ο πολιτισμός πηγή δυστυχίας»).


Την πλήρη αντίθεση του προς τη Χριστιανική αγάπη ο Φρόιντ την θεμελιώνει στον παραλογισμό που αυτή κρύβει «Υπάρχει μια δεύτερη εντολή που μου φαίνεται πιο ακατάληπτη και ξεσηκώνει μέσα μου ισχυρότερη αντίσταση. Αυτή λέει: Αγάπα τους εχθρούς σου…Τώρα καταλαβαίνω πως αυτό είναι μια περίπτωση παρόμοια με τοGredo quia absurdum». Υπέρμαχος της θέσης του Χομπς «Homo homini lupus» ο Φρόιντ είναι αντίθετος στο κάλεσμα για αγάπη – ιδιαίτερα προς τον εχθρό μας - , αφού κάτι τέτοιο είναι μη εφικτό αλλά και αθέμιτο.


Ωστόσο, ο φιλόσοφος – ποιητής Σίλλερ επισημαίνει με έμφαση πως «η πείνα και η αγάπη στηρίζουν το μηχανισμό του κόσμου». Η πείνα αφορά την ικανοποίηση αναγκών για την υλική επιβίωση και συντήρηση του ατόμου. Η αγάπη στρέφεται στο αντικείμενο και διευκολύνει τη συνύπαρξη των ανθρώπων με στόχο τη διατήρηση του είδους.
Την απάντηση στις ενστάσεις του Φρόιντ δίνει ο Απ. Παύλος με τον Ύμνο της Αγάπης που συνιστά την ουσία της Χριστιανικής Θρησκείας και της διδασκαλίας του Ναζωραίου. «Εαν ταις γλώσσαιςτων ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχωγέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον…..αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι….. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, ….. ου ζητεί τα εαυτής, ου λογίζεται το κακόν… πάντα στέγει… πάντα υπομένει… νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα˙ μείζων δε τούτων η αγάπη» (Απ. Παύλου, Επιστολή Α’ Προς Κορινθίους, ιγ).


Αγάπη, επομένως, χωρίς «όρους και όρια» προς όλους και προς τον εαυτό μας, γιατί μόνον έτσι θα εξανθρωπίσουμε τον κόσμο και θα λυτρώσουμε τον ψυχισμό μας κόσμο από το φθόνο και το φόβο των άλλων.


«Εκείνη η αγάπη είναι μεγάλη, όταν φέρνει μέσα μας, τέτοιες αλλαγές όσες δεν έφεραν όλες οι επαναστάσεις του κόσμου».

Πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Οι Παραξενιές του Κόσμου μας

Η αντικειμενική πραγματικότητα είναι το υλικό σας σώμα και ο κόσμος που αντιλαμβάνεστε με τις αισθήσεις σας και οι δύο αυτές πραγματικότητες συνυπάρχουν και εξαρτώνται η μία από την άλλη. Δεν προκαλούν η μία την άλλη και όμως αλληλεξαρτώνται. Σχετίζονται μη αιτιατά η μια με την άλλη.Ας δούμε λοιπόν κι έναν άλλο κόσμο που υπάρχει γύρω μας άσχετα αν τον γνωρίζουμε / παρατηρούμε ή όχι.

* Τα Ιμαλάια καταλαμβάνουν το 1/10 της συνολικής επιφάνειας της Γης.

* Κάθε σταγόνα θαλασσινού νερού περιέχει περίπου 1 δισεκατομμύριο άτομα χρυσού.

* Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η IBM κατασκεύασε μετρητικές μηχανές, τις οποίες χρησιμοποίησαν οι Ναζί για να μπορέσουν να οργανώσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

* Το συνολικό βάρος του παγκόσμιου πληθυσμού των μυρμηγκιών είναι μεγαλύτερο από το συνολικό βάρος του ανθρώπινου πληθυσμού.

* Το μέλι είναι το μόνο τρόφιμο που δεν χαλάει. Βρέθηκε μέλι στους τάφους των Αιγυπτίων Φαραώ, το οποίο δοκίμασαν οι αρχαιολόγοι και δήλωσαν ότι ήταν βρώσιμο.

* Ο παγκόσμιος πληθυσμός μπορεί να χωρέσει μέσα στα σύνορα του Τέξας. Δες την Γη την νύχτα και την κατανομή του πληθυσμού της

* Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ δεν είχε ομφαλό, καθώς του αφαιρέθηκε κατά τη διάρκεια μίας επέμβασης.

* Ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Καλιγούλας διόρισε το άλογό του Συγκλητικό.

* Τα ‘Σαγόνια’ είναι η πιο κοινή ονομασία για τα χρυσόψαρα.

* Ο Ναπολέοντας φοβόταν τις γάτες.

* Η Ρωσία έχει τα περισσότερα κινηματοθέατρα απ’ όλο τον κόσμο.

* Ο αριθμός των εν ζωή ανθρώπων πάνω στη Γη σήμερα είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό όλων των νεκρών ανθρώπων στα χρονικά.

* Στη Σιγκαπούρη είναι παράνομο να μασάς τσίχλα

* Οι ιερείς στην αρχαία Αίγυπτο ξύριζαν όλες τις τρίχες από το σώμα τους, ακόμα και από τα βλέφαρα.

* Στα Νησιά του Σολομώντα, μέχρι τον 20ο αιώνα, χρησιμοποιούσαν τα δόντια των σκύλων ως νομίσματα.

* Το πατρικό όνομα της μητέρας του αστροναύτη Buzz Aldrin, του πιλότου του Apollo 11, που πάτησε δεύτερος το πόδι του στη σελήνη μετά τον Neil Armstrong, ήταν Moon (Σελήνη).

* Το πλαγκτόν αποτελεί το 85% όλων των ζώντων οργανισμών στη Γη.

* Το αρχαιότερο γνωστό λαχανικό είναι ο αρακάς.

* Για να μπορέσει κάποιος να δει το ουράνιο τόξο, θα πρέπει να έχει γυρισμένη την πλάτη του στον ήλιο.

* Οι άντρες της φυλής Walibri στην κεντρική Αυστραλία χαιρετιούνται μεταξύ τους πιάνοντας ο ένας το πέος του άλλου και όχι με την κλασσική χειραψία.

* Τα σαρκοβόρα ζώα δεν τρώνε άλλο ζώο το οποίο έχει χτυπηθεί από αστραπή.

* Τα ιγκουάνα μπορούν να αυτοκτονήσουν.

* Μία βλεφαρίδα ζει περίπου 5 μήνες.

* Τα κουκούτσια του μήλου περιέχουν κυάνιο και του βερίκοκου επίσης.

* Το νερό που πίνουμε έχει ηλικία 3 δις ετών.

* Τα πάντα ζυγίσουν 1% λιγότερο στον ισημερινό.

* Μόνο δύο θηλυκά θηλαστικά έχουν παρθενικό υμένα: οι άνθρωποι και τα άλογα.

* Τα μυρμήγκια δεν κοιμούνται ποτέ.

* Τα αντισυλληπτικά χάπια που παίρνουν οι γυναίκες κάνουν και για τους θηλυκούς γορίλλες-χιμπαντζήδες, άλλωστε οι μεν από τους διαφέρουν στο DNA μόνο κατά 1,85%.

* Τα πρόβατα που θάβονται από χιονοστιβάδες, μπορούν να επιζήσουν μέχρι και 2 εβδομάδες.

* Οι φράουλες ανήκουν στην οικογένεια των ρόδων.

* Απ΄ όλο τον κόσμο, η Σκοτία έχει το μεγαλύτερο αριθμό γεννήσεων κοκκινοτρίχηδων.

* Κανείς δεν γνωρίζει που είναι θαμμένος ο Μότσαρτ.

* Οι Εσκιμώοι χρησιμοποιούν ψυγεία για να προστατεύσουν το φαγητό τους από το ψύχος.

* Το Μπέρμινχαμ στο Ηνωμένο Βασίλειο έχει 35 χιλιόμετρα μακρύτερο δίκτυο καναλιών από τη Βενετία.

* Εάν ένας άντρας της κοινότητας των Άμις έχει γενειάδα, σημαίνει ότι είναι παντρεμένος.

* Το Μεξικό κάποτε είχε για μία μέρα τρεις Προέδρους.

* Η εταιρεία Coca-Cola έχει τη μεγαλύτερη κατανάλωση βανίλιας σε όλο τον κόσμο.

* Εκατομμύρια δέντρα φυτεύονται τυχαία από σκίουρους που θάβουν τους καρπούς και ξεχνάνε μετά που τους έχουν βάλει.

* 9 από τους 10 ζωντανούς οργανισμούς ζουν στον ωκεανό. και μερικοί είναι ιδιαίτερα παράξενοι.

* Το κραγιόν περιέχει λέπια ψαριού.

* Τα φιστίκια είναι ένα από τα συστατικά του δυναμίτη.

* Οι αγελάδες βγάζουν περισσότερο γάλα όταν ακούνε μουσική.

* Τα χαρτομάντιλα «Puffs» στη Γερμανία δεν είχαν τις αναμενόμενες πωλήσεις γιατί «puffs» στα γερμανικά σημαίνει «οίκος ανοχής».

* Ο μαϊντανός είναι το βότανο που χρησιμοποιείται περισσότερο σε όλο τον κόσμο.

* Στους ωκεανούς υπάρχει 200 φορές περισσότερος χρυσός, απ’ αυτόν που έχει εξορυχτεί μέχρι στιγμής στο χερσαίο έδαφος.

* Η πρώτη πτήση των αδερφών Ράιτ ήταν μικρότερη σε απόσταση από το άνοιγμα των φτερών ενός 747.

* Η λέξη «War» (πόλεμος) στα σανσκριτικά σημαίνει «Επιθυμία για περισσότερες αγελάδες».

* Η εθνική ορχήστρα του Μονακό είναι μεγαλύτερη σε αριθμό από το στρατό του.

* Το 70% όλων των ζωντανών οργανισμών στη γη είναι βακτήρια.

* Οι αρχές της Ζάμπιας δεν επιτρέπουν στους τουρίστες να φωτογραφίζουν τους Πυγμαίους.

* Κάθε χρόνο, ο ήλιος χάνει 360 εκατομμύρια τόνους.

* Στην Κίνα, η νύφη ντύνεται στα κόκκινα.

* Ο μεγαλύτερος διανομέας παιχνιδιών στον κόσμο είναι τα McDonalds.

* Τα κάσιους ανήκουν στην οικογένεια των δηλητηριωδών κισσών.

* Η πεποίθηση ότι υπάρχουν κενά στην ατμόσφαιρα, τιμωρούνταν βάσει εκκλησιαστικού νόμου με θάνατο.

* Τα M&Ms φτιάχτηκαν για να μπορούν οι στρατιώτες να τρώνε σοκολάτα χωρίς να κολλάνε τα χέρια τους.

* Οι μοναδικές άγριες καμήλες σε όλο τον κόσμο βρίσκονται στην Αυστραλία.

* Ο μισός πληθυσμός της Γης έχει δει την ταινία του James Bond.

* Η αρίθμηση των σπιτιών στους δρόμους του Λονδίνου ξεκίνησε το 1764.

* Μόνο το 4% των βρεφών γεννήθηκε τη μέρα που είχε προσδιορίσει ο γυναικολόγος.

* Οι ανθρωπολόγοι γνωρίζουν μία άγνωστη κοινωνία όπου τα παιδιά δεν παίζουν κρυφτό.

* Τα αναπαραγωγικά όργανα του σαλιγκαριού βρίσκονται στο κεφάλι του.

* Το 90% των γυναικών που περπατούν μέσα σε ένα πολυκατάστημα, στρίβουν προς τα δεξιά. Κανείς δεν γνωρίζει, όμως, γιατί.

* Ένα παιδί μέσης ηλικίας 4 ετών, κάνει γύρω στις 400 ερωτήσεις την ημέρα. κι όταν μεγαλώνει τα ξέρει όλα.

* Κάθε χρόνο, τα θύματα γαϊδάρων είναι περισσότερα από τα θύματα αεροπορικών δυστυχημάτων.

* Όσοι πάσχουν από σχιζοφρένεια δεν χασμουριούνται σχεδόν ποτέ.

* Κάθε χρόνο, ο αριθμός των γεννήσεων στην Ινδία ξεπερνάει τον συνολικό πληθυσμό της Αυστραλίας.

* Το σεξ μεταξύ των φιδιών διαρκεί από 6 μέχρι 12 ώρες.

* Κατά τη διάρκεια της επιστράτευσης στις Η.Π.Α. για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξαν 9 καταγεγραμμένες περιπτώσεις ανδρών με 3 όρχεις.

* Τα σκυλιά Δαλματίας είναι τα μοναδικά σκυλιά που μπορεί να πάθουν ουρική αρθρίτιδα.

* Ένας αρουραίος μπορεί να αντέξει περισσότερο χωρίς νερό από μία καμήλα.

* Η λέξη «Ιμαλάια» σημαίνει «το σπίτι του χιονιού».

* Στο Βέλγιο, υπάρχει μουσείο φράουλας.

* Στα κινεζικά, υπάρχει μία λέξη για τις λέξεις «crisis» (κρίση) και «opportunity» (ευκαιρία).

* Τα άλογα, τα κουνέλια και οι αρουραίοι δεν κάνουν εμετό.

* Η πρώτη φορά που οι άντρες και οι γυναίκες χρησιμοποίησαν ξεχωριστές τουαλέτες ήταν το 1739, σε έναν χορό στο Παρίσι.

* Τα κύματα του ωκεανού μπορούν να ταξιδέψουν με την ταχύτητα ενός jet αεροσκάφους.

* Το ζώο με τον μεγαλύτερο εγκέφαλο, συγκριτικά με το υπόλοιπο σώμα του, είναι το μυρμήγκι.

* Το γάλα της καμήλας δεν πήζει.

* Ο αδερφός του John Wilkes Booth (ο άνθρωπος που δολοφόνησε τον Αβραάμ Λίνκολν) έσωσε κάποτε τη ζωή του γιού του Αβραάμ Λίνκολν.

* Η θρησκεία της φυλής των Todas στη νότια Ινδία απαγορεύει στους πιστούς να περάσουν οποιοδήποτε είδος γέφυρας.

* Κάθε χρόνο στις Η.Π.Α., τα ελάφια σκοτώνουν περισσότερους ανθρώπους από οποιοδήποτε άλλο ζώο.

* Οι αγελάδες ακούν χαμηλότερες και ψηλότερες συχνότητες από αυτές που μπορούν να ακούσουν οι άνθρωποι.

* Κάθε δευτερόλεπτο, παράγονται και καταστρέφονται 15 εκατομμύρια αιμοσφαίρια στον ανθρώπινο οργανισμό.

* Η Κίνα χρησιμοποιεί κάθε χρόνο 45 δισεκατομμύρια chopsticks.

* Η αυτοκινητοβιομηχανία Mitsubishi κυκλοφόρησε το μοντέλο «Pajero» χωρίς να γνωρίζει ότι η λέξη «Pajero» στα ισπανικά σημαίνει «αυνανιστής».

* Οι χήνες συχνά ζευγαρώνουν μία φορά και για μια ζωή και μπορούν να πεθάνουν, κυριολεκτικά, από τη στεναχώρια τους όταν πεθάνει το ταίρι τους.

* Ο ήχος που κάνουν οι καταρράκτες της Victoria ακούγεται σε απόσταση 64 χλμ.

* Η λέξη «Κυριακή» δεν υπάρχει μέσα στην Βίβλο.

* Περισσότερα χαρτονομίσματα του παιχνιδιού Monopoly τυπώνονται κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο, συγκριτικά με τα αληθινά χαρτονομίσματα.

* Στην αρχαία Αίγυπτο, όταν πέθαινε μία γάτα, ο ιδιοκτήτης της ήταν υποχρεωμένος να ξυρίσει τα φρύδια του, σε ένδειξη πένθους.

* Τα κουνούπια ελκύονται περισσότερο από τη μυρωδιά των ανθρώπων που έχουν φάει πρόσφατα μπανάνα.

* Οι Η.Π.Α. έχουν περισσότερα μουσικά συγκροτήματα με γκάιντα από τη Σκοτία.

* Πριν από το 1800, δεν υπήρχε ξεχωριστό παπούτσι για το δεξί και το αριστερό πόδι.

* Κάθε μέρα, γύρω στους 10 τόνους αστρικής σκόνης πέφτουν στη Γη.

* Αντίθετα με τους ανθρώπους, τα καναρίνια μπορούν να αναπλάσουν τα εγκεφαλικά τους κύτταρα.

* Ο εγκέφαλος του διάσημου ζωγράφου Vincent Van Gogh καταστράφηκε από τον υδράργυρο που ήπιε για να καταπολεμήσει τη σύφιλη.

* Οι περισσότεροι κακοποιοί που αναφέρονται στη Βίβλο ήταν κοκκινοτρίχηδες.

* Ένας χιμπατζής μπορεί να μάθει να αναγνωρίζει τον εαυτό του σε έναν καθρέφτη άλλα ένας πίθηκος δεν μπορεί.

* Η παγωτοβιομηχανία Ben & Jerrys στέλνει τα απορρίμματά της στις τοπικές φάρμες, για τροφή στους χοίρους. Οι χοίροι φαίνεται να λατρεύουν όλες τις γεύσεις εκτός από τη «μέντα oreo».

* Ο αναπτήρας εφευρέθηκε πριν από τα σπίρτα.

* Άντρες που πάσχουν από μία εξαιρετικά σπάνια ασθένεια μπορούν να θηλάσουν.

* Καθημερινά, κατά μέσο όρο, 12 νεογέννητα βρέφη παραδίδονται σε λάθος γονείς.

* Οι σκίουροι δεν παθαίνουν λύσσα.

* Στην αρχαία Ρώμη, όταν ένας άνδρας κατέθετε στο δικαστήριο, έπρεπε να ορκιστεί στους όρχεις του.

* Το 50% των θηλυκών πολικών αρκούδων έχουν πέος.

* Η μονομαχία στην Παραγουάη είναι νόμιμη, αρκεί και τα δύο μέρη να είναι δωρητές αίματος.

* Το χτύπημα μίας ενήλικης καμηλοπάρδαλης είναι τόσο δυνατό που μπορεί να αποκεφαλίσει ένα λιοντάρι.

* Στη Δανία, τα γουρούνια είναι περισσότερα από τους ανθρώπους.

* Το γάλα του θηλυκού γαϊδάρου είναι σχεδόν ίδιο με το ανθρώπινο μητρικό γάλα.

* Η σοκολάτα μπορεί να σκοτώσει τα σκυλιά, καθώς έχει άμεσες επιπτώσεις στον εγκέφαλο και το νευρικό του σύστημα.

* Οι σκαντζόχοιροι επιπλέουν στο νερό.

* Οι χελώνες μπορούν να αναπνεύσουν από τον πρωκτό τους.

* Οι καμήλες έχουν τρία βλέφαρα.

* Οι μέλισσες μπορούν να μυρίσουν με τα γόνατά τους.

* 2.036 πυρηνικές εκρήξεις είχαν γίνει γνωστές μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

* Όλοι οι άνθρωποι έχουν 4 ρουθούνια.

* Η ατμομηχανή εφευρέθηκε στην αρχαία Ελλάδα.

* Ο καφές δεν παρασκευάζεται από κόκκους.

* Οι φράουλες δεν ανήκουν στην οικογένεια των μούρων.

* Πάνω από 1 δισεκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν από μαρμότες (αγριοπόντικα).

* Το μεγαλύτερο πράγμα που μπορεί να καταπιεί μία γαλάζια φάλαινα είναι το γκρέιπφρουτ.

* Τα δόντια του George Washington ανήκαν πριν σε έναν ιπποπόταμο.

* Τα παναμέζικα καπέλα προέρχονται από τον Ισημερινό.

* Οι τάρανδοι ήταν τα πρώτα ζώα που εξημερώθηκαν.

* Το μπάλσα, ένα φυτό των τροπικών περιοχών της Αμερικής, έχει το ανθεκτικότερο ξύλο απ’ όλα τα φυτά.

* Η λούφα προέρχεται από τα δέντρα και όχι από τη θάλασσα.

* Τα καρότα είχαν μοβ χρώμα τον μεσαίωνα.

* Οι γαρίδες είναι τα πιο θορυβώδη όντα στον ωκεανό.

* Ο Χίτλερ δεν ήταν χορτοφάγος.

* Η δροσόφιλα ήταν το πρώτο ζώο που βρέθηκε στο διάστημα.

* Οι στρουθοκάμηλοι δεν χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο.

* Η μεγαλύτερη κατασκευή στον κόσμο, που έφτιαξε ποτέ άνθρωπος είναι η χωματερή Fresh Kills στο Staten Island της Νέας Υόρκης.

* Η ψαλίδα (το ζωύφιο) έχει δύο πέη.

* Στη Σελήνη, μυρίζει σαν μπαρούτι.

* Η λαιμητόμος εφευρέθηκε στο Γιορκσάιρ της Αγγλίας.

* Τα κιλτ, οι γκάιντες, ο αρνίσιος πατσάς, το βραστό κουάκερ, το ουίσκι και το παραδοσιακό μάλλινο σκοτσέζικο ένδυμα δεν προέρχονται από τη Σκοτία.

* Οι χαμαιλέοντες δεν αλλάζουν χρώμα για να ταιριάζουν με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται.

* Το κουνούπι είναι το πλέον επικίνδυνο ζώο που υπήρξε ποτέ.

* Η μνήμη του χρυσόψαρου διαρκεί 3 μήνες και όχι 3 δευτερόλεπτα.

* Ο βόρειος πόλος του πλανήτη Ουρανού είναι σκοτεινός για 42 συνεχόμενα έτη.

* Κανένα σημείο της Ιαπωνίας δεν απέχει περισσότερο από 100 μίλια από τη θάλασσα.

* Κατά μέσο όρο, κάθε χρόνο σκοτώνονται 10 άνθρωποι από τις αυτόματες μηχανές πωλήσεων.

* Οι άνθρωποι ευθύνονται για τον θάνατο περίπου 70 εκατομμυρίων καρχαριών το χρόνο.

* Μία αστραπή χτυπάει με τέτοια ταχύτητα που θα μπορούσε να κάνει την περιφορά της Γης 8 φορές σε 1 δευτερόλεπτο.

* Εάν περάσει κάποιος έξω από το παλιό σπίτι του George Orwell (Άγγλος συγγραφέας) στο Λονδίνο, θα καταγραφεί 33 φορές από τις κάμερες ασφαλείας.

* Ο Χάρι Χουντίνι ήταν ο πρώτος άντρας που πέταξε με αεροπλάνο στην Αυστραλία το 1910.

* Η πρώτη νησίδα ασφαλείας σε δρόμο κατασκευάστηκε με δικά του έξοδα από τον Συνταγματάρχη Pierrepoint, έξω από τη λέσχη του στο Λονδίνο. Σκοτώθηκε, στην προσπάθειά του να περάσει τη νησίδα.

* Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι τα μόνα είδη που κάνουν σεξ για ευχαρίστηση.

* Ο σερ Τζ. Μ. Μπάρι, ο σερ Ισαάκ Νεύτωνας και ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν πέθαναν και οι τρεις παρθένοι.

* Ο Τζον Γουέιν κέρδισε κάποτε από τον ιδιοκτήτη του το κόλεϊ που ενσάρκωσε τη θρυλική τηλεοπτική Lassie, σε μία παρτίδα πόκερ.

* Ο Έρικ Κλάπτον και ο Τζακ Νίκολσον μεγάλωσαν με την εντύπωση ότι η μητέρα τους ήταν η αδερφή τους.

* Ο Τσακ Μπέρι επινόησε το «περπάτημα της πάπιας» γιατί ήθελε να κρύψει τις ζάρες στο κουστούμι του.

* Ο Πάπας Ιωάννης ο 12ος και ο Αττίλας ο Ούνος πέθαναν και οι δύο την ώρα που έκαναν σεξ.

* Οι Μογγόλοι ρίχνουν αλάτι στο τσάι τους αντί για ζάχαρη.

* Η Disneyland στις Η.Π.Α. είναι μεγαλύτερη από τις πέντε μικρότερες χώρες του κόσμου μαζί.

* Ο νονός της Τζένιφερ Άνιστον ήταν ο Τέλι Σαββάλας.

* Ο συντομότερος πόλεμος στην ιστορία ήταν ανάμεσα στη Ζανζιβάρη και τη Βρετανία το 1896. Η Ζανζιβάρη παραδόθηκε μετά από 38 λεπτά.

* Οι ορεινές κατσίκες είναι στην πραγματικότητα μικρές αντιλόπες.

* Ο Ζεράρ Ντεπαρτιέ και ο Μπιλ Γκέιτς έχουν και οι δύο φωτογραφική μνήμη.

* Ο πρώτος Άγγλος που σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα ήταν ο Ρόις της γνωστής Rolls Royce.

* Το μαστίγιο ήταν η πρώτη εφεύρεση που έσπασε το φράγμα του ήχου.

* Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’90, οι πυρηνικές βόμβες της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας του Ηνωμένου Βασιλείου (RAF) μπορούσαν να ενεργοποιηθούν με τη χρήση ενός λουκέτου ποδηλάτου.

* Καθημερινά, στην Ιαπωνία, σημειώνονται κατά μέσο όρο 90 αυτοκτονίες.

* Όλοι οι αριθμοί σε μία ρουλέτα έχουν άθροισμα 666.

* Το υποκατάστατο κρέμας για τον καφέ είναι εύφλεκτο.

* Σε οποιαδήποτε στιγμή, πραγματοποιούνται 100 εκατομμύρια τηλεφωνήματα στις Η.Π.Α.


* Η Coca-Cola ήταν αρχικά πράσινη.

* Η πόλη με τις περισσότερες Rolls Royce ανά κεφαλή είναι το Χονγκ Κονγκ.

* Η κύρια βιβλιοθήκη στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, βουλιάζει κατά μία ίντσα κάθε χρόνο, γιατί όταν χτίστηκε, οι μηχανικοί δεν υπολόγισαν το βάρος όλων των βιβλίων που θα τοποθετούνταν στο κτίριο.

* Κάθε ρήγας στην τράπουλα αναπαριστά έναν μεγάλο βασιλιά της ιστορίας: ο ρήγας μπαστούνι τον Δαυίδ, ο ρήγας σπαθί τον Μέγα Αλέξανδρο, ο ρήγας κούπα τον Καρλομάγνο και ο ρήγας καρό τον Ιούλιο Καίσαρα.

* Οι οδοντίατροι συνιστούν οι οδοντόβουρτσες να βρίσκονται 2 μέτρα μακριά από την λεκάνη της τουαλέτας για να αποφεύγεται η μετάδοση σωματιδίων μέσω του αέρα κάθε φορά που τραβιέται το καζανάκι.

* Ορισμένα λιοντάρια ζευγαρώνουν πάνω από 50 φορές την ημέρα.

* Οι πεταλούδες έχουν την αίσθηση της γεύσης στα πόδια τους.

* Ο πιο δυνατός μυς του ανθρώπινου σώματος είναι η γλώσσα.

* Ο αστερίας δεν έχει εγκέφαλο.

* Τα μαργαριτάρια λιώνουν στο ξύδι.

* Τα σαλιγκάρια μπορούν να κοιμούνται για 3 χρόνια χωρίς να τρώνε καθόλου.

* Ο Τσάρλι Τσάπλιν (ο αυθεντικός) βγήκε τρίτος σε έναν διαγωνισμό σωσιών του Τσάρλι Τσάπλιν.

* Κάθε μέρα είναι κατά 55 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μεγαλύτερη από την προηγούμενη μέρα.

* Η Αφροδίτη είναι ο μόνος πλανήτης στο ηλιακό σύστημα που περιστρέφεται κατά τη φορά των δεικτών του ρολογιού.

* Οι πατημασιές των αστροναυτών στη Σελήνη μπορούν να παραμείνουν αναλλοίωτες για πάνω από 10 εκατομμύρια χρόνια, αφού η Σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα.

* Οι γαιοσκώληκες έχουν πέντε καρδιές.

* Τα δακτυλικά αποτυπώματα των Κοάλα και των ανθρώπων είναι πανομοιότυπα.

* Πάνω από το 25% των πληκτρολογίων στα νοσοκομεία είναι φορείς σταφυλόκοκκου.

* Στην Αρχαία Ελλάδα, τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών βυθίζονταν σε ελαιόλαδο κατά τη γέννησή τους για να παραμείνουν καραφλά για όλη τους τη ζωή.

* Ο Γκάντι δεν επέτρεψε στη σύζυγό του να πάρει πενικιλίνη για να σώσει τη ζωή της από την πνευμονία, αλλά ο ίδιος πήρε κινίνη για να σωθεί από την ελονοσία.

* Οι πόρνες στη ρωμαϊκή εποχή χρέωναν την αντίστοιχη τιμή 8 ποτηριών κόκκινου κρασιού.

* Σε πάνω από το 90% των συντριβών αεροσκαφών υπάρχουν επιζώντες.

* Ο πίνακας της Μόνα Λίζα ήταν κρεμασμένος στην κρεβατοκάμαρα του Ναπολέοντα.

* Ένα πακέτο κράκερ την ημέρα αντιστοιχεί σε 5 λίτρα μαγειρικού λαδιού το χρόνο.

@STRANGE

terrapapers.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ