του Χρήστου Νάτση
..Συλλογιέσαι...
..βλέπεις όλα να συμβαίνουν γύρω σου σαν να είναι ξένα.... μα τόσο ξένα.......
..στο Νού... στην Ψυχή... στην Καρδιά.....
..αντιδράς σαν να είσαι δεμένος σε ένα κορμό.. σαν κατάρτι πεσμένο στην λίμνη... με βάθος όσο για να αναπνέεις με όριο την επιφάνεια του νερού...
..ούτε να αναπνεύσεις καθαρά μπορείς... μα ούτε να αφεθείς να σταματήσει η ανάσα μέσα στο νερό.....
..αντανάκλαση το πρόσωπο... ένα με την γραμμή που χωρίζει το νερό με τον αέρα.....
..ακούς τις φωνές των Ανθρώπων μέσα από το νερό βαθιά... απόμακρα... μπάσα.....
..υγρές οι κόρες των ματιών μπερδεμένες από νερό και δάκρυα... μια ματιά θολή.....
..τα συναισθήματα ανάμικτα.... σε χαμηλά ρεύματα...κραδασμούς.... ..λύπη... θυμός... οργή... οδύνη...
..το Ζείς... το βιώνεις σαν ένα οπωσδήποτε... π ρ έ π ε ι........
..χιλιάδες κρότοι για να σου αποσπάσουν την προσοχή... την θύμιση στα θαύματα.. τα μικρά θαύματα που σου χαρίστηκαν σε μιά Προσευχή... σε μιά θετική σκέψη... σε ένα άκουσμα... σε ένα μήνυμα... σε μιά εικόνα... κλάσμα... της Δημιουργίας..
..μιας Ανθρώπινης αδυναμίας..... δύναμης.....
..δεν θές να κρατήσεις... δεν θές να αφήσεις...
..ένα σημάδι θέλεις... ένα κύμα.... ένα σήμα να είναι τόσο δυνατό όσο χρειάζεται για να σβήσει τους κρότους... τους θορύβους... την ψευδαίσθηση....
..τόσο απλά Ανθρώπινο......
..σαν αστραπή έρχεται και φεύγει..... ξεγλιστρά..... άπιαστο και δεκτικό......
..να νιώσεις εκείνο... το... όλα μέσα σου... όλα μέσα μας... και όλα έξω μας...... ήρεμο... απάνεμο..... σε ρυθμό Αρμονικό....
..η Ψυχή τα ορίζει είτε με την Νόηση.... είτε με Συναίσθημα.....
..το γνωρίζεις... μονομιάς σαν ξύπνημα έρχεται..... σαν σκίρτημα.... αλλά θέλεις να σε θυμάται... να σου θυμίζει... γιατί ξεχνάς... ξεχνάμε.......
..εκεί λοιπόν είναι το πέρασμα... η γέφυρα.....
..στην Ανάμνηση.......
..να θυμηθούμε..............
..θύμισέ μου.....
..Εν...θυμίσου..............................!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου