Στα πόσα μνημόνια ξυπνάει ένα χάπατο;

Μεγάλες νικήτριες των εκλογών η αμνησία και η βλακεία.
Πάρτε μια μούντζα τώρα να τη θυμάστε γιατί μετά θα τις ρίχνετε με το τσουβάλι, ως συνήθως.

Βέβαια, οι εκλογικές αναμετρήσεις σε ένα προτεκτοράτο δεν έχουν καμία σημασία, αλλά ομολογώ πως δεν περίμενα να είναι τόσο ανάλατες.

Ο ελληνικός λαός επέλεξε να συμπεριφερθεί, όπως ο Τσίπρας την επομένη του δημοψηφίσματος.

Σαν να μην συνέβη τίποτα.

Πάντως, να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα τώρα που το σίδερο είναι στη βράση του.

Το μνημόνιο δεν είχε, δεν έχει και δεν θα έχει καμία νομιμοποίηση.

Ο ελληνικός λαός, όταν αποφασίσει να σταματήσει να προσποιείται τον αιώνια αδικημένο -και ειδικότερα όταν θα σταματήσει να γλωσσοφιλιέται με όλα τα πολιτικά σκατά-, τότε θα χιμήξει στη δήθεν νομιμότητα τους σαν αγρίμι.

Όταν και αν έρθει αυτή η στιγμή: εγώ επιμένω ότι είναι νωρίς για συμπεράσματα, αλλά επίσης επιμένω ότι δεν εξαρτιόταν ούτως ή άλλως από το εκλογικό αποτέλεσμα.

Τα μέτρα που έρχονται είναι τόσο σκληρά που η ανάγκη θα σταματήσει τις αναπάντητες και θα μας βάλει όλους με το ζόρι στη θέση μας.

Από την άλλη, μόνο μετά από 50 χρόνια μνημονίου θα μπορούμε να πούμε με σιγουριά, αν πρέπει να αντιδράσουμε… οκ μου ξέφυγε, η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι οργισμένος, όχι περισσότερο απ” όσο θα έπρεπε.

Προς το παρόν, κάποια ασφαλή συμπεράσματα.

Καταρχάς, με αυτό το αποτέλεσμα, δόθηκαν τουλάχιστον 250 έδρες στο κατεστημένο: δηλαδή πλην του ΚΚΕ δεν έμεινε κανένας αντιμνημονιακός στα έδρανα (την ΧΑ την γράφω εκεί που ξέρετε).

Αυτό σημαίνει ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν το λιγότερο σε 4 χρόνια, συγχαρητήρια τους δώσαμε αυτό που ήθελαν.

Το πασοκικό φινάλε αναβάλλεται για τον επόμενο αιώνα, καθώς όχι μόνο επιβραβεύτηκε το νέο ΠΑΣΟΚ, αλλά ενισχύθηκε και το παλιό.

Μάλιστα, αναστήθηκε και η ΔΗΜΑΡ, κάτι που είναι επίσης πολύ θετικό, γιατί να μην είναι;

Ενώ, τα λιγούρια επιβράβευσαν τον Λεβέντη, ακριβώς γι” αυτό, που τα αποκάλεσε λιγούρια για το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου.

Είναι πολύ απλό, λοιπόν.

Το Τρίτο Μνημόνιο για να εφαρμοστεί χρειάζεται τεχνογνωσία.

Ποιος είναι καλύτερος σε αυτό, από εκείνους που ψήφισαν τα άλλα δυο;

Κανένας.

Οπότε, γιατί να κάνουμε πειράματα;

Βάλε εκεί τα γνωστά, δυο απ” όλα με μπόλικο τζατζίκι και μια σόδα για το δρόμο.

Μου κάνει εντύπωση που δεν μπήκε και το ΛΑΟΣ στη Βουλή· έπρεπε να κατέβει να το αναστήσουμε και αυτό.

Ο ελληνικός λαός, αν του έδιναν ένα μήνα ακόμη, ήταν ικανός να αναστήσει και την ΠΟΛΑΝ.

Τελικά, η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται ως κακόγουστη φάρσα.

Και ο ελληνικός λαός πήγε τη ρήση του Καζαντζάκη ακόμα παραπέρα.

Ο λαός όχι απλά σώζει επειδή δεν σώζεται, αλλά ανασταίνει κιόλας.

Εγώ, πάντως, είχα να κάνω τέτοια γέλια από το 2012, νόμιζα ότι τα είχα δει όλα.

Ποτέ μην λες ποτέ, βέβαια, και η επανάσταση πάντα έρχεται σε σκοτεινούς καιρούς, αλλά, όπως έλεγε ο Καστοριάδης, «θα γίνει κατά τας γραφάς, αλλά μπορεί και να μην γίνει».

Δεν ξέρω αν το καταλάβετε όσοι τρέξατε να αποδείξετε την θεωρία του Δαρβίνου, αλλά στην ερώτηση «αν θέλετε η χώρα σας να είναι προτεκτοράτο», απαντήσατε ΝΑΙ.

Και η Ιστορία είναι αμείλικτη στα ΝΑΙ.

Για να μην πολυλογούμε: τα ΝΑΙ πέντε χρόνων κοιτάξτε πού μας έφτασαν και απολαύστε άλλα πέντε χρόνια γεμάτα ΝΑΙ τώρα.

Εφόσον, βέβαια, το αποτέλεσμα εκφράζει την πολιτική σας αντίληψη.

Αυτό θα φανεί το επόμενο διάστημα, ειδικά μετά τον Οκτώβριο οπότε θα αρχίσει να εφαρμόζεται το καλύτερο Μνημόνιο μέχρι το επόμενο.

Εγώ επιμένω να το έχω απορία εξάλλου: στα πόσα μνημόνια ξυπνάει ένα χάπατο;

Εσείς που φύγατε από τη χώρα, μάλλον κάνατε την καλύτερη δουλειά, αλλά εγώ είμαι αποφασισμένος να δω μέχρι πού θα πάει το… ποτάμι.

Να κλείσω, λέγοντας πως τα σημερινά αποτελέσματα είναι επιτέλους αυτά που είχαμε συνηθίσει τόσα χρόνια.

Ένα 40% στο ΠΑΣΟΚ, ένα 30% στη ΝΔ, 7-8% ακροδεξιά, 5-6% ΚΚΕ, 10% light εκδόσεις των δυο μεγάλων κομμάτων και ένα 6% που πασχίζει να βρει στέγη και πάει με όλους.

Γαμώτο σας, με είχατε ανησυχήσει λίγο μετά το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.

Νόμιζα για μια στιγμή πως είχα πέσει σε κώμα και ξύπνησα μετά από 20 χρόνια σε μια άλλη κοινωνία που και εκείνη μόλις είχε ξυπνήσει από το δικό της κώμα.

Αλλά και πάλι, δεν ανησυχώ.

Ούτε θα το γράψω για να γλυκάνω την όποια πίκρα.

Το γράφω επειδή πάντα ίσχυε, ισχύει και θα ισχύει, αλλιώς οι άνθρωποι θα ήμασταν ακόμα στις σπηλιές.

Η πραγματικότητα έχει πάντα την τάση να προσγειώνει και τους πιο ηλίθιους.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ζωή θα μας βάλει όλους και όλα στη θέση τους, όταν θα έρθει η σειρά της να μιλήσει.

Η Έμμυ Χριστούλα, είχε γράψει τον Απρίλιο, ότι ετούτος δω ο λαός δε γονατίζει παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.

Δεν νομίζω ότι ως νεκρούς εννοούσε το ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ ή τη Νέα Δημοκρατία.

Με όλο το σεβασμό στην δικαιολογημένη απογοήτευση εκείνων που πίστεψαν σε έναν λαό που θα αποφάσιζε να ανέλθει, αλλά έτσι είναι ο φαύλος κύκλος.

Δηλαδή, η ζωή κάνει κύκλους.

Και κάποια στιγμή ζαλίζεται και προχωράει ευθεία.

Εξάλλου, ο Αντωνάκης -ο Σαμαράς ρε- είπε κάποτε πως το περισσότερο σκοτάδι είναι πριν το χάραμα.

Από τρελό και από νεοφιλελέ, μαθαίνεις την αλήθεια.

Με εκτίμηση

Άρης

ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ