Όλοι μας ονειρευόμαστε. Δεν είναι καθόλου κακό. Στα όνειρά μας, έχουμε πλάσει έναν φανταστικό κόσμο, που μας κάνει να νιώθουμε ευτυχισμένοι.
Τρου στόρυ.
Η πραγματικότητα όμως είναι σκληρή. Στον κόσμο που ζούμε, τα όνειρά μας, ίσως δεν έχουν θέση. Γιατί τα όνειρά μας είναι πολύ καλά για να ζήσουν στην μιζερία που ζούμε.
Τρου στόρυ κι αυτό, ε;
Όμως...
Όχι, δε θέλω να το πιστεύω. Μέσα στη μιζερία που ζούμε, μπορεί να δημιουργηθεί ένα όνειρο, που θα μας κάνει να "ξεχάσουμε" τον πραγματικό κόσμο που ζούμε. Γιατί εμείς θα προσπαθούμε να εστιάσουμε στην πραγματοποίηση του όνειρου, κι ας υπάρχουν χιλιάδες εμπόδια, για τον χ και ψ λόγο.
Αλλά είναι έτσι στην πραγματικότητα;
Μπορεί και ναι. Μπορεί και όχι. Μπορεί και να φοβόμαστε στην τελική. Φοβόμαστε το πως θα μπορέσουμε να προσαρμόσουμε το όνειρο στον μίζερο τούτο κόσμο. Φοβόμαστε ότι το όνειρο θα διαλυθεί με το που αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα.
Είναι κακό αυτό; Όχι απαραίτητα... Το γεγονός και μόνο ότι προσπαθείς να υλοποιήσεις το όνειρο, αξίζει τα πάντα. Αξίζει η προσπάθεια. Κι ας είναι η φωτιά του να κάψει. Κι ας στο τέλος πέσουμε πιο κάτω απ'όσο είχαμε πέσει ποτέ. Η προσπάθεια και μόνο είναι που μετράει. Γιατί από τις προσπάθειες και μόνο, τρέφεσαι για ένα (πολύ) καλύτερο μέλλον.
Προσωπικά, ίσως δε φοβήθηκα ποτέ το όνειρο, πολύ απλά γιατί δεν ήθελα να φοβάμαι. Δε θέλω. Πίστευα ότι ο φόβος σου βάζει φρένο σε πολλά πράγματα. Δε φοβόμουν λοιπόν. Όσες φορές φοβόμουν, ήταν επειδή ίσως δε το ήθελα πραγματικά.
Όμως τώρα καταλαβαίνω. Καταλαβαίνω τι "φορτίο" είναι ο φόβος. Και δεν είναι ούτε αυτό κακό. Και θέλω να ζητήσω συγγνώμη σε όσους μου έλεγαν ότι φοβούνται κι εγώ τους "κατηγορούσα".
Αλλά στην τελική, πόσο χρόνο ζωής έχουμε; Ελάχιστο. Και σ'αυτόν τον ελάχιστο χρόνο ζωής, ο φόβος δεν έχει και πολύ χώρο.
Σταματήστε λοιπόν να φοβάστε κι ονειρευτείτε. Ονειρευτείτε και πραγματοποιήστε τα. Πραγματοποιήστε τα και χαμογελάστε. Είναι όμορφη η ζωή.
Κι αν φοβάστε, δε θα σας πω ότι κακώς κάνετε. Καλώς κάνετε, είναι φυσιολογικό. Απλά βρείτε λίγο περισσότερο θάρρος και ξεπεράστε τις φοβίες σας! Δεν ήταν και τίποτα, ε;
Σε έναν κόσμο που καταρρέει, εμένα συνένοχο δε θα με έχετε. Ονειρεύομαι και σίγουρα υπάρχουν κι άλλοι που ονειρεύονται μαζί μου. Κι εμείς θα χτίσουμε ένα καλύτερο αύριο, όχι με τα κριτήρια αυτού του κόσμου, αλλά με τα δικά μας κριτήρια.
smalllifebigtimes
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου