Το Pseudomonarchia Daemonum είναι ένα από τα σκοτεινότερα βιβλία Δαιμονολογίας και είναι το Εγχειρίδιο που έγινε αφορμή για την συγγραφή της περίφημης Σολομωνικής. Το pseudomonarchia daemonum που είναι επίσης γνωστό και ως “η ψευδής ιεραρχία των δαιμόνων”, είναι ένα διάσημο χειρόγραφο του 16ου αιώνα που καταγράφει και ονομάζει 69 δαίμονες.
ΔΕΙΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ PSEUDOMONARCHIA DAEMONUM ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΒΙΒΛΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ
“De Praestigiis Daemonum” 1566: Ίσως το πιο ολοκληρωμένο Εγχειρίδιο Δαιμονολογίας στην ιστορία
Ο τίτλος του χειρόγραφου καταδεικνύει πως η δαιμονική κατάταξη είναι ψευδής με πάρα πολλούς τρόπους. Το βιβλίο αρχικά εμφανίστηκε ως απόσπασμα του πρώτου βιβλίου του Weyer για την δαιμονολογία και την μαγεία με τίτλο “De praestigiis daemonum”. Αυτό το βιβλίο έμελλε να γίνει το σημαντικότερο και διασημότερο βιβλίο δαιμονολογίας στην ιστορία.
Ο Johann Weyer γεννήθηκε το 1515 και ήταν Ολλανδός γιατρός και ερευνητής του αποκρυφισμού. Ο Weyer από την παιδική του ηλικία αφοσιώθηκε στα Λατινικά και σύντομα έγινε μαθητής του αποκρυφιστή Κορνήλιου Αγρύππα. Έπειτα από την αφοσίωση του στον αποκρυφισμό και σε ηλικία 62 ετών, έγραψε και δημοσίεσε το περίφημο “Pseudomonarchia daemonum”. Το χειρόγραφο δημιουργήθηκε αρχικά για να χλευάσει και να κοροιδέψει τις δαιμονικές ιεραρχίες που λάτρευαν οι μάγισσες της εποχής. Το έργο υποστηρίζει πως παρ’ όλο που οι δαίμονες και τα τέρατα της κολάσεως θα μπορούσαν να έχουν επιρροή πάνω στους ανθρώπους,αυτοί που πραγματικά επηρεάστηκαν δεν ήταν οι μάγισσες που δικάζονταν την εποχή εκείνη, όυτε οι πνευματικά ασταθείς. Ήταν οι “μάγοι” που προσπάθησαν να ξεγελάσουν τον κόσμο στην προσπάθειά τους να κερδίσουν “εύκολο χρήμα”. Η ειρωνία ήταν πως το κείμενο του Weyer έδειχνε τον τρόπο με τον οποίο ο αναγνώστης θα μπορούσε να επικαλεστεί τους δαίμονες, ´οπως ακριβώς θα έκανε και μια μάγισσα.
Το pseudomonarchia daemonum οδήγησε στη συγγραφή της “Κλείδας του Σολομώντος”, της περίφημης “Σολομωνικής”, η οποία στο τμήμα “Ars Goetia” περιγράφει τους 72 δαίμονες που επικαλέστκε ο βασιλιάς Σολομώντας. Ο σκοπός αυτού του χειρόγραφου ´ηταν να λειτουργήσει ως γροιμόριο, δηλαδή ως βιβλίο με ξόρκια παρέχοντας στον αναγνώστη πληροφορίες για τους δαίμονες που μπορεί να επικαλεστεί.
Η συγγραφή βιβλίων δαιμονολογίας και επίκλησης δαιμόνων ήταν κοινή πρακτική κατά την διάρκεια του 16ου-18ου αιώνα, κυρίως λόγω του γεγονότος πως υπήρχαν πάρα πολλές κατηγορίες για χρήση μαγείας. Εξαιτίας αυτού, λόγιοι σαν τον Weyer και τους βασιλιάδες James I της Σκωτίας, και VI της Αγγλίας, ήταν αποφασισμένοι να κατανοήσουν τις δαιμονικές δυνάμεις που έπρεπε να αντιμετωπίσουν. Όμως, σε αντίθεση με τους άλλους συγγραφείς, η πρόθεση του Weyer, ήταν να δημιουργήσει ένα σύστημα ηθικών αξιών για να δικαιώσει τους κατηγορούμενους που ήταν -στην ουσία- αθώοι ,αφού όπως υποστήριζε, οι μάγισσες ήταν πνευματικά ασταθείς ενώ οι μάγοι πραγματοποιούσαν τις αληθινές επικλήσεις των δαιμόνων.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου