Οτιδήποτε υπαρχει δεν ειναι παρα ενα ενεργειακο πεδιο, μια μοναδικη δονηση ενεργειας που δημιουργειται απο τη σκεψη και το συναισθημα. Τα παντα στο συμπαν αποτελουνται απο την ιδια ενεργεια, αλλα αυτα τα απειρα σχεδια δημιουργουν απειρες μορφες, ακριβως οπως το νερο μπορει να υφισταται ως υγρο, συννεφα, ατμος ή παγος. Εχουν διαφορετικη οψη και αισθηση, αλλα δεν παυουν να ειναι νερο με διαφορετικη μορφη. Μερικα ενεργειακα προτυπα υλοποιουνται ως ανθρωπινο σωμα, αλλα ως ανθρωπινος νους, και καποια αλλα ως πουλια, δεντρα, εντομα, νερο, ουρανος και αερας. Στο επιπεδο της καθαρης ενεργειας, τα παντα συνδεονται μεταξυ τους. Δεν υπαρχει εμεις και αυτοι, μονο ενα υπερτατο "Εγω". Θεωρητικα, εχουμε την δυνατοτητα προσβασης σε καθε ειδους ενεργεια, και καθως ενεργεια και συνειδηση ειναι το ιδιο πραγμα, εχουμε επισης την δυνατοτητα να προσεγγισουμε την απολυτη διανοια, τον απειρο νου που αποκαλουμε "Θεο". Ο "Θεος" δεν ειναι κατι ξεχωριστο απο εμας, εμεις ειμαστε αυτος και αυτος ειναι εμεις. Αποτελουμε και εμεις μια εκφανση του απειρου νου, αρα εχουμε τη δυνατοτητα να αντλησουμε δυναμεις απο αυτον τον απειρο νου, επειδη, στην ανωτερη εκφραση μας, αυτο ειμαστε και εμεις. Ειμαστε τα παντα. Μοιαζουμε με σταγονες σε εναν απεραντο ωκεανο, ανεξαρτητες με ενος σημειου, αλλα ολες μαζι δημιουργουμε το συνολο. Χωρις τις σταγονες, δεν μπορει να υπαρξει ωκεανος.
Ωστοσο, το ερωτημα ειναι το εξης: Με ποσο μεγαλο μερος του ωκεανου συνδεομαστε? Αν προκειται για ενα μικροσκοπικο τμημα του, τοτε ζουμε σ' ενα κουκουλι, ενα τσοφλι αυγου, αν θελετε, χωρισμενοι απο την απειρη δυνατοτητα μας για γνωση, αγαπη, κατανοηση και σοφια. Σ' αυτην την περιπτωση ζουμε μια προβλεψιμη ζωη στην οποια κυριαρχει η ανησυχια και ο φοβος, ενω πιστευουμε πως ειμαστε κοινοτοποι και ανικανοι να ελεγξουμε το πεπρωμενο μας. Αν ανοιξουμε το μυαλο μας και την καρδια μας και σπασουμε το κουκουλι, συνδεομαστε ολο και περισσοτερο με το απειρο, και, πετυχαινοντας το, συνειδητοποιουμε πως ειμαστε κατι περισσοτερο απο το υλικο σωμα που ζει μια ανουσια και συντομη ζωη. Ειμαστε μια απειρη συνειδηση που αισθανεται αυτον τον κοσμο ως μερος του αιωνιου ταξιδιου της εξελιξης μεσω της εμπειριας. Ειμαστε τα παντα και εχουμε την δυνατοτητα να γνωρισουμε τα παντα και νακανουμε τα παντα.
Ποια απο αυτες τις δυο καταστασεις υπαρξης ειναι πιο ευκολο να ελεγχξει καποιος? Η απαντηση ειναι προφανης, και εξηγει πολλα για τον κοσμο οπως τον εχουμε γνωρισει μεσα απο την ανθρωπινη ιστορια. Γι' αυτο το λογο η γνωση του ποιοι ειμαστε στ' αληθεια καταστρεφεται συστηματικα στη δημοσια κονιστρα. Οι ανθρωποι που κατανοουν την πραγματικη τους φυση, ειναι αδυνατον να χειραγωγηθουν......
dikaiopolis
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου