Έλα, έλα, μην τσιμπάτε! Έβαλα πιασάρικο τίτλο, γιά να σας τραβήξω την προσοχή στον υπέρτατο βαθμό.
Παρένθεσις. Αυτό είναι ένα κόλπο, που είχε εφαρμόσει ο Διογένης ο Κυνικός. Μιά μέρα, άρχισε απ’ το πρωΐ να μιμείται κραυγές πουλιών: τσίου-τσίου, κοκοκό, τουΐτ-τουΐτ-τουΐτ, τσάβ-τσάβ (έτσι κάνουν οι σπουργίτες, αν απορείτε! λόλ!!!), κτλ. Περνάει έτσι κανένα δίωρο-τρίωρο με τις …άριες των πτηνών …μπάϋ Νταϊότζηνιζ δή Σύνικαλ, καί «περί αγοράν πλήθουσαν» είχε μαζευτεί γύρω του ένα τεράστιο πλήθος περιέργων. (Τον ξέραν πως είναι λίαν ιδιόρρυθμος, αλλά πάντα είχε καινούργια πράγματα να τους πεί. Έτσι, …έδωσαν σημασία.)
Οπότε, τότε σταματάει ο Διογένης ξαφνικά τα τσίου-τσίου, σηκώνεται, καί τους παίρνει όλους στο κυνηγητό με τη μαγκούρα! Ουρλιάζοντας ταυτόχρονα ότι: «- Γιά ν’ ακούσετε καμιά σοφία, δεν έρχεστε εδώ. Γιά μαλακίες, όμως, είσαστε πρώτοι καί καλύτεροι!»
Μην ανησυχείτε, όμως, διότι εγώ δεν συνηθίζω να μιμούμαι φωνές πτηνών! Λόλ!!!
Το σημερινό σημείωμα είναι μία «υποδειγματική μελέτη» (case study, που λένε κι οι νεοέλληνες – οι οποίοι δεν υπομένουν ζυγόν στον τράχηλό τους, ούτε κάν της γλώσσας των αφεντάδων τους, των άγγλων), που δείχνει επακριβώς το τί εννοώ με τη χρονική περιοδικότητα των ιστορικών φαινομένων.
Η συζήτηση ξεκίνησε από το -όπως όλα- υπέροχο τελευταίο άρθρο του Μάρκο ντεΣάντ, όπου ένας αναγνώστης με ρωτάει πώς γίνεται ν’ ανοίξουμε τα «εγκεφαλικά κουτιά» μας. Απάντησα πως αυτό μπορεί να γίνει καί χωρίς να επισυμβεί θεία επέμβαση, δηλαδή να έρθει κι «εκ των κάτω». Πώς; Αυξάνοντας την παρατηρητικότητά μας, όταν εξετάζουμε ιστορικά γεγονότα. Δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ τα σχόλια γιά τα πολύ σημαντικά, οπότε εκθέτω τις ιδέες μου εδώ. (Άσε που τέτοιος όγκος κειμένου δε χωράει κιόλας σε σχόλια.)
Πολύ πρόχειρα, λοιπόν, θυμόμαστε κι εξετάζουμε τρείς διαδοχικές από τις πλέον πρόσφατες εθνικές καταστροφές. Αυτές είναι:
Ο «ατυχής πόλεμος» του 1897.
Η Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.
Καί ο πόλεμος που ξεκίνησε το ΚΚΕ εναντίον του (ιδιοκτησίας της αγγλίτσας) «επίσημου» κράτους μας, το 1947. (Μην πετάγεστε γιά αντιρρήσεις, γνωρίζω Ιστορία – καί το μυαλό μου ακόμη δεν σταμάτησε να δουλεύει. Θα επανέλθω γιά επεξηγήσεις.)
Τί παρατηρούμε;
Αμέσως-αμέσως, βλέπουμε πως η διαφορά μεταξύ δύο διαδοχικών εθνικών καταστροφών είναι ακριβώς 25 χρόνια. Άρα, αν θέλουμε να μαντέψουμε το μέλλον της χώρας,ξεκινάμε με μία δεδομένη καί αναμφισβήτητη αριθμητική παράμετρο.
Επομένως, η επόμενη εθνική μας καταστροφή ήρθε το 1947+25=1972; Όχι… πρέπει να λάβουμε υπ’ όψη μας κι άλλο φαινόμενο της ιστορικής περιοδικότητας: την «κουτσή πεντάλφα». (Παράδοξο φαινόμενο, όντως, αλλά ισχύει. Το πρωτοεπεσήμανα εδώ.) Επομένως, πάρτε έτοιμο το χρονοδιάγραμμα των εθνικών αυτών καταστροφών:
Βλέπουμε, λοιπόν, πως (σύμφωνα με το περίεργο αυτό φαινόμενο των τριών χτυπημάτων/δύο παύσεων) η επόμενη εθνική συμφορά μας περιμένει το 2022. Τότε, όμως, γιατί έγραψα στον τίτλο «2018»;
Υπομονή, ένα-ένα.
Ο λόγος που ανέφερα τη χρονολογία 2018, είναι πως, όντως, ο -με τη μία, ή την άλλη μορφή- εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Ελλήνων ξεκίνησε από το 1943, κι όχι το 1947. Τήι επισπεύσει των άγγλων… οι οποίοι έριξαν τους «συμμάχους» τους ηπαπαραίους, διότι ήξεραν από προπολεμικά πως οι τελευταίοι τους έσκαβαν τον λάκκο, καί βιαζόντουσαν να προλάβουν τις εξελίξεις.
(Τις οποίες, όμως -πχ ανεξαρτησία Ινδίας- τελικά δεν απέφυγαν. Πώς αλλοιώς θα στηνόταν η μεταπολεμική παγκόσμια δικτατορία των ηπαπάρα, αν δεν διαλυόταν η έως τότε «αυτοκρατορία» της αγγλίτσας; Ας μην ξεχνάμε πως δίπλα στον Γκάντι -μερικοί φαρμακόγλωσσοι λένε …πολύ δίπλα, όσο δεν πάει άλλο δίπλα- βρισκόταν συνεχώς ο ηπαπαραίος δημοσιογράφος -ή «δημοσιογράφος»- Γουώκερ. Ο οποίος με κάθε στραβή των ψηλομύτηδων άγγλων έστελνε έναν καταρράκτη τηλεγραφημάτων στις ηπαπάρα. Καί φρόντιζε, ώστε οι ηπαπαραίϊκες εφημερίδες της επομένης να τραβάνε ένα περιποιημένο ξέχεσμα της αγγλίτσας, παραπονιόταν-δεν παραπονιόταν η πρεσβεία της αγγλίτσας στην Ουάσινγκτων. Δήθεν στο όνομα του «ανθρωπισμού».
Μην απορείτε, δεν άλλαξαν καί πολύ αυτά στην εποχή μας.)
Επομένως, με βάση το 1943, τα δύο επόμενα «νεκρά» σημεία 25ετίας είναι το 1968 καί το 1993. Καί το επόμενο ενεργό είναι το 2018… του τίτλου του παρόντος.
Όμως, θα ισχύσει;
Όχι, ΔΕΝ θα ισχύσει. Γιά τρείς λόγους. Που δείχνουν αυτό που είπα: πως τα λαμόγια μπορεί να ξέρουν πράγματα, αλλά δεν ξέρουν το 100%. Κι ακόμη κι αν -υποτεθεί πως- το ξέρουν, όλο καί κάτι θα τους πάει στραβά την τελευταία στιγμή.
Ο πρώτος είναι πως, άπαξ καί ξεκίνησε η «κουτσή πεντάλφα» με συγκεκριμένο βήμα, δεναλλάζει στην πορεία. (Μη με ρωτήσετε τον λόγο, διότι ούτ’ εγώ ξέρω το βαθύτερο επίπεδο αιτιών του Μάτριξ. Ακόμη βρίσκομαι στο επίπεδο των παρατηρήσεων.) 25 χρόνια θα παραμείνει. Ίσως καί να μην επιτρέπεται να έχει διαφορετικό βήμα, έξω από έναν συγκεκριμένο «κατάλογο» βημάτων. Αξίζει να πούμε πως αυτός (ο «κατάλογος» βημάτων, δηλ.), σύμφωνα με τις μέχρι στιγμής παρατηρήσεις μου, περιλαμβάνει:
τις δυνάμεις του 10,
τις δυνάμεις του φί (ακόμη καί την -1, δηλ. το 1/φ, δηλ. το 0.618),
τους αριθμούς 19, 25, 19.47,
τα πολλαπλάσια του 36.
Καί οποιαδήποτε πολλαπλάσια αυτών των αριθμών μεταξύ τους.
Φυσικά καί δεν είναι πλήρης. Πώς θα μπορούσε; Έχοντας περιορισμένο χρόνο καί περιορισμένες ικανότητες, πώς θα μπορούσα να ισχυριστώ ότι ανακάλυψα τα πάντα γύρω από το θέμα αυτό; Αλλά είναι πλήρως αξιοποιήσιμος.
Όμως, προχωράμε.
Ο δεύτερος λόγος είναι πως «αυτοί» είχαν εξ αρχής στο μυαλό τους το έτος 1947 ως κομβικό. Γιατί; Διότι το 19.47 είναι ένας πασίγνωστος «υπερδιαστατικός» αριθμός. (Γιά περισσότερα, ξεκινάμε πχ από αυτήν εδώ την υποσελίδα. Το συγκεκριμένο σάϊτ έχει κι άλλες σχετικές, διαβάστε τις.) Θυμηθήτε τί έγινε τότε – εκτός απ’ το μπάμ-μπούμ στα βουνά της Ελλάδας: η περίφημη πτώση του ufo στο Ρόσγουελλ των ηπαπάρα. (Έγινε; …Ποιός να ξέρει… Μην ξεχνάτε πως παράλληλα μαίνεται κι ο πόλεμος των συμβόλων / ελέγχου των συνειδήσεων.)
Καί τί άλλο σημαντικό θα γινόταν επάνω στο υπερδιαστατικό έτος 1947;
Αυτό που έγινε τελικά το …1948.
Νομίζετε πως αστειεύομαι; Μάγκες μου, τα περί χρονικών αποστάσεων κτλ «αυτοί» τα ήξεραν άριστα από παλιότερα. Διότι… μήπως θυμάστε τί άλλο έγινε το 1897, τότε που μας την έπεσαν εμάς οι Τουρκαλάδες; Άρα, ήταν προγραμματισμένα τα βήματα 25ετίας γι’ «αυτούς». Μόνο που μου διαφεύγει τί σχετικό έγινε το 1922. (Μπορεί καί να ήταν πχ μιά μυστική συνάντηση, άρα δεν μπορούμε να ξέρουμε πολλά.)
Τώρα, βέβαια, η ίδρυση του Οξαποδουήλ άργησε έναν χρόνο, επειδή ακόμη καί τα καλύτερα σχέδια πολλές φορές δεν εφαρμόζονται ακριβώς 100% στην πράξη. Πάντως, γι’ αυτό έπρεπε να ξεκινήσει εμφύλιος εδώ στην Ελλάδα, γιά να σκάσουμε εν όψει ίδρυσης Οξαποδουήλ. Καί να μη διεκδικήσουμε (ως μία πανίσχυρη, εμπειροπόλεμη κι ενωμένη Ελλάδα) αποζημιώσεις γιά ζωές καί περιουσίες Ελλήνων της Παλαιστίνης, που έγιναν παρανάλωμα των ιδεών του κυρίου Χέρτζιλ. (Καλά, ώ ιουδαίοι… Νομίζετε πως ξεχάσαμε, κι αυτά τα χρέη σας προς εμάς γράφτηκαν στο χιόνι, έ; Πλάκα έχετε, ρέ!) Βλέπετε, επομένως, ακόμη μία φορά αυτό που ήδη ξέρετε: πως υπάρχει άμεση διαλεκτική σχέση των ιστορικών γεγονότων.
Καί η απελευθέρωση της Ινδίας έγινε το 1948. Άρα, την τέχνη την ήξεραν κι οι ηπαπαραίοι. Οπότε, διαπιστώνουμε πως άγγλοι, ιουδαίοι, ηπαπαραίοι, κοίταζαν να προλάβουν τις εξελίξεις γιά δικό τους όφελος. Τελικά, δικαιώθηκαν οι δύο τελευταίοι.
Ειρήσθω κι ότι οι ηπαπαραίοι επενέβησαν -χωρίς ουσιαστική αφορμή- στην Κούβα στιςαρχές του 1898. Είπαμε, την ψάχνουν μεν τη δουλειά, αλλά δεν τα παίρνουν καλά τα γράμματα! (Χωρίς ουσιαστική αφορμή; Μμμμ… μάλλον όχι. Μάλλον έκαναν πρόβα στη μελλοντική επέκτασή τους διά της διαβόητης «πολιτικής των κανονιοφόρων».)
Ο τρίτος λόγος…
Αλλά πρώτα πρέπει να σας μιλήσω γι’ αρχαιοελληνική ποίηση!
– Ρέ Εργοδότη, άλλα λέγαμε!
Το ξέρω, αλλά η μόρφωση πάντα αφήνει οφέλη!
Λοιπόν, η αρχαιοελληνική ποίηση θεμελιώνεται επάνω σε ρυθμικό τμήμα. Αυτό έχει ως βασικά μέτρα τρία των δύο συλλαβών (ίαμβος, τροχαίος, σπονδείος), κι άλλα τρία των τριών συλλαβών (δάκτυλος, αμφίβραχυς, ανάπαιστος). Φέρτε τώρα στο νού σας τα εξής μουσικά όργανα, γιά να καταλάβετε καλύτερα:
Το τουμπελέκι, είναι ό,τι πρέπει γιά δάκτυλους – καί μάλιστα γρήγορους. Μπόμτιντι μπόμτιντι μπόμτιντι…
Ο ζουρνάς κολλάει στους αμφίβραχεις: Νανίι-να νανίι-να νανίι-να… (Ο αμφίβραχυς είναι η ρυθμική βάση του κόρδακα, δηλ. του αρχαιοελληνικού τσιφτετελιού.)
Καί τα ντράμς εκφράζουν ωραία τον ανάπαιστο: Τούμ τούμ μπάπ, τούμ τούμ μπάπ, τούμ τούμ μπάπ... (Μετά τη φράση: «We will we will rock you rock you» – ακολουθεί αργός ανάπαιστος με τα ντράμς. Καταλαβαινόμαστε, έ; )
Αυτά περί ρυθμικής αγωγής.
Όταν, τώρα, δούμε την ένταση των εθνικών καταστροφών που αναφέρονται στο παρόν, συνειδητοποιούμε πως η χειρότερη από τις τρείς υπήρξε αναμφισβήτητα η Μικρασιατική Καταστροφή. Άρα, φάγαμε τρία χτυπήματα σε -λίαν αιματηρό- αμφίβραχυ. Τ’ είν’ αυτό, τώρα; Ποιητική περιγραφή της συμφοράς; Όχι… Περιμένετε.
Παρουσιάζω πρώτα το «βελτιωμένο» διάγραμμα με τις -σαφώς ενδεικτικές, όχι απόλυτες- «εντάσεις» των καταστροφών:
Όμως, παλιάνθρωποι εξουσιαστές, αφού είχατε σκοπό την εξόντωση της Ελλάδας καί των Ελλήνων, ο «αμφίβραχυς» αυτός ήταν λάθος σας. Πολύ χοντρό. Διότι γλυτώσαμε. Κι όταν έρθ’ η δική μας ώρα, θα σας σκίσουμε τον πάτο χωρίς έλεος.
Πού κάνατε το λάθος, έ;… Θα σας πω. Νόου πρόμπλεμ. Είπαμε, είσαστε κάκιστοι μαθητές δικοί μας.
Τί λέει η πανάρχαιη λαϊκή δοξασία γιά τα «τρία κύματα»; Γιατί η έντονη θαλασσοταραχή ονομάστηκε «τρικυμία»; Διότι, λέει ο λαός, τα κύματα έρχονται κατά τριάδες – με δύο παύσεις απ’ ανάμεσα. (Σας θυμίζει κάτι αυτό το ρυθμικό σχήμα; Αλήθεια, καί ταδικηροτρίκηρα γιατί υπάρχουν μόνο στη δική μας Εκκλησία, κι όχι στους Ρώσσους ορθοδόξους; ) Καί το τρίτο κύμα είναι το ισχυρώτερο. Τέλος πάντων, κάποια βραδυά καλοκαιριού που θα σας πιάσει το …ομηρικό σας, πάρτε το ταίρι σας καί πάτε «παρά θίν’ αλός». Κι εκεί, παρατηρήστε πώς σκάνε τα κύματα στην «πολυφλοίσβοιο» ακτή. Νομίζω πως τελικά θα δικαιώσετε την πανάρχαιη λαϊκή ετυμηγορία.
Το ίδιο γίνεται καί με τους αγώνες πάλης που έχουν χτυπήματα, πχ κίκ μπόξινγκ ή καράτε. Ο έμπειρος παλαιστής δίνει πρώτα δύο απανωτά χτυπήματα (συνήθως γι’ αντιπερισπασμό), πριν εξαπολύσει το «κατεδαφιστικό» τρίτο.
Ακριβώς το ίδιο έπρεπε να κάνετε καί με την Ελλάδα, παλιοτόμαρα! Τώρα, που δεν το κάνατε, να περιμένετε το κλύσμα που σας έρχεται. Γι’ αυτό καί σας ξεφούρνισα το μυστικό δημοσίως, χωρίς να υπολογίζω ότι θα μας το εφαρμόσετε την επόμενη φορά, επειδή ξέρω τη συνέχεια του έργου.
Δεν θα υπάρξει «επόμενη φορά» γιά σας.
Κι ας κωλοτρίβεστε πάλι να βάλετε τους Τουρκαλάδες να μας ριχτούν μέχρι το 2018, όπως το 1897. (Όπου πάλι πριν τον πόλεμο κάτι Γερμανοί «ομολογιούχοι» κατηγόρησαν την Ελλάδα πως τους έφαγε λεφτά!!!!!)
Λοιπόν, οι λεβέντες που δεν μας χωνεύουν, αυτή τη στιγμή τρέχουν καί δε σώνουν. Παρά το ότι επιθυμούν διακαώς τον Γ’ ΠΠ, το παίζουν ψύχραιμοι καί κούλ – μέχρι να βρεθεί το κορόϊδο που θα κάνει την πρώτη κίνηση, καί θα εισπράξει το κάρμα. Γι’ αυτό καί ΗΔΗ έχουν καθυστερήσει την έναρξη του πολέμου δυό χρόνια. (Είπαμε… δυνάμεις του 10… 100 χρόνια από το 1914. Τότε έπρεπε.) Καί στο μεταξύ πνίγουν την Ελλάδα αργά-αργά καί ηδονικά, σαν πύθωνες.
Αλλ’ αυτό το ταβανοκοίταγμα μετά δήθεν αδιαφόρου σφυρίγματος των σήμερα «ισχυρών» του πλανήτη μας, δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ.
Αν σκάβουν τον τάφο της Ελλάδας γιά το 2018 (ώστε, σύμφωνα με ένα από τα σχέδιά τους, να έρθουν το 2020 οι -τότε όντως κατατρεγμένοι- «περιούσιοι» του Οξαποδουήλ να κατσικωθούν στη Θεσσαλονίκη χωρίς αντιδράσεις των ντόπιων, καί χωρίς κάν ντόπιους κατοίκους), τότε πάλι κάνουν λάθος. Είπαμε, η «πειραγμένη» κουτσή πεντάλφα δεν πιάνει. Άπαξ καί ξεκίνησε, θα παραμείνει ως έχει.
Όμως, έχουν καί σοβαρώτερο λόγο, απ’ το να βολέψουν μερικούς «περιπλανώμενους».
Ποιόν;
Να προλάβουν το «τρίτο κύμα» το δικό μας. (Καί ποιό «τρίτο κύμα»; τσουνάμιολόκληρο είναι!)
Το ποιό;
Κάποτε, κάπου, σ’ ερώτηση καποιανού γιά το πότε θα ξαναπάρουμε τα εδάφη μας στη Μ. Ασία, απάντησα σιβυλλικά:
Μιά του κλέφτη, δυό του κλέφτη, τρείς καί την κακή του μέρα!
Μόνο που κανείς δεν κατάλαβε πού το πήγαινα. Κρίμα… πολύ κρίμα. Δείγμα πως κανείς δεν έβαλε σε λειτουργία το μυαλό του, ώστε να ψάξει το υποκρυπτόμενο pattern.
(Αυτό το pattern δεν το περιέγραψα μέχρις εδώ, αλλά πιστεύω το καταλάβατε. Πρόκειται γιά «τρισύλλαβο ανάπαιστο» πάλι, μόνο που στο τρίτο μέρος έχουμε αναστροφή της φοράς του χτυπήματος. Καί ναί, συμβαίνουν καί τέτοια. Γιατί; μήπως στη Μ. Ασία δεν κοντέψαμε πρώτα -πριν ηττηθούμε- να εξαφανίσουμε την Τουρκία; )
Καί δείγμα πως η Ιστορία δεν είναι πολύ δημοφιλής στους σημερινούς Έλληνες. Αφού αρκεί λιγάκι (όχι πολύ, διότι κουράζονται τα δάχτυλα των νεοελλήνων) ξεφύλλισμα, ώστε να δούμε ότι:
Το 1822 είχαμε τη σφαγή της Χίου.
Το 1922, τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Επιτέλους, πόση σοφία χρειάζεται, γιά να καταλάβετε ότι το 2022 χτυπάμ’ εμείς…
…καί ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ!!!
Υγ: Μας πνίγουν σαν πύθωνες… μέχρι να τους περιλάβει ο Απόλλων!
Χαιρετίσματα, λοιπόν, στην Εξουσία!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου