Δεν έχεις τίποτα να χάσεις;

Νομίζεις δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Το βλέπω. Σ' έπεισαν. Αντικατοπτρίζεται στη στεγνή ζωή που κάνεις. Απλά ζεις. Απλά να περνάνε οι μέρες. Να σκοτώσουμε την ώρα μας και σήμερα, μέχρι να σκοτωθούμε. Τάχα να ελευθερωθούμε.

Μα τι κοινωνία και αυτή! Νεκρόφιλη!

Όλοι αγαπούν το θάνατο. Προτιμούν τα πλαστικά λουλούδια, για να μη μαραίνονται. Δε καταλαβαίνουν, πως το ότι μαραίνονται τα κάνει όμορφα! Η αιώνια ομορφιά καταντάει μια ασχήμια. Δε καταλαβαίνουν! Θέλουν να΄ναι συνέχεια όμορφοι, μόνιμα σε πελάγη ευτυχίας και φοβούνται πως δε θα γίνει. Και φοβούνται πως θα μαραθούν και αυτό γίνεται. Φοβούνται πως δε θα ναι συνέχεια όμορφοι και ζουν μες την ασχήμια και τη δυσωδία.

Δεν είμαστε όμορφοι. Είμαστε άσχημοι. Άσχημοι, γιατί θέλουμε να 'μαστε όμορφοι μόνο για τους άλλους. Είμαστε οι αντιπαθητικές κουτσομπόλες της γειτονιάς, τρεμάμενα μοντέλα μπροστά από μια δυστυχισμένη κριτική επιτροπή. Ας το πούμε. Ας μη το φοβόμαστε, μπας και σταματήσουμε να το δημιουργούμε.

Δεν έχεις τίποτα να χάσεις. Ναι, είναι αλήθεια. Σου κλέψανε τη φαντασία, στη στέρησαν. Τη ξεπούλησες όσο-όσο. Δε μπορείς να πιστέψεις, γιατί δε μπορείς να φανταστείς. Πως να πιστέψεις σε κάτι που δεν βλέπεις ούτε καν στο μυαλό σου! Έχεις τα πάντα, μα δε στο λένε. Εσύ όμως τους πιστεύεις, γιατί ζεις μόνο γι' αυτούς. Τρέφεσαι απ΄τους άλλους, αναπνέεις γι' αυτούς!

''Ότι πουν αυτοί, ότι θέλουν για να μη πεθάνω μόνος μου!''

Ξεχνάς όμως, πως για να πεθάνεις πρέπει πρώτα να έχεις ζήσει. Το να ξεμείνεις από παρέα, προϋποθέτει κάποτε να είχες μια.

Πλαστικά λουλούδια και εμείς, νεκρά δίχως φαντασία και όνειρα. Στρεφόμαστε στο θάνατο. Αυτό μας νοιάζει, μη πληγωθούμε και όχι ν' αγαπήσουμε - μη πεθάνουμε, όχι να ζήσουμε - μη χάσουμε, όχι να κερδίσουμε.

Θες να αλλάξεις! Προσπαθείς να βουλώσεις τις φωνές γύρω σου, μα αποτυγχάνεις. Προσπαθείς να ηρεμήσεις και άλλο τόσο μπερδεύεσαι. Δε μπορείς να ελέγξεις τι θα κάνουν οι άλλοι λοιπόν, αλλά το αν θα τους ακούσεις, αν θα τους αφήσεις να σε επηρεάσουν. Εξάσκησε το όπλο σου! Φαντάσου πως δεν ακούγονται φωνές και άκου μια κραυγή που πνίγεις. Όσο ζεις για τους άλλους δεν υπάρχεις, πεθαίνεις από πνιγμό για χρόνια τώρα. Ξέρεις χειρότερο βασανιστήριο από αυτό; Είσαι αυτό που πνίγεις, μα αυτοακυρώνεσαι. Μετά λυπάσαι που δεν εγκρίνουν οι άλλοι τη ψευτιά που βγάζεις προς τα έξω!

Φαντάσου! Φαντάσου μια πόρτα και άνοιξέ τη. Ας μη σε βλέπει κανείς, βγες ή μπες ή μη φανταστείς μια πόρτα. Φαντάσου κάτι που δε μπορώ να φανταστώ και δείξε το μου. Θέλω να δω κάτι που δε ξέρω, θέλω τη μυρωδιά των λουλουδιών για όσο αρκεί!

Δεν έχεις να χάσεις τίποτα; Έχεις να κερδίσεις όσα μπορείς να φανταστείς! Θέλεις;

enfo.gr