Ρητά του Ερμή του Τρισμέγιστου προς τον γιο του Τατ (Θωθ)

Τώρα λοιπόν, παιδί μου, θα συνοψίσω περιληπτικά την διδασκαλία την σχετική με τα όντα. Θα κατανοήσεις τα λεγόμενα, αν θυμηθείς όσα άκουσες:


1. όλα τα όντα κινούνται, μόνο το μη ον είναι ακίνητο∙


2. όλα τα σώματα είναι μεταβλητά, δεν διαλύονται όμως όλα τα σώματα.


3. δεν είναι όλα τα ζωντανά πλάσματα θνητά, δεν είναι όλα τα ζωντανά πλάσματα αθάνατα∙


4. αυτό που διαλύεται είναι φθαρτό, αυτό που δεν διαλύεται είναι αμετάβλητο, αυτό που δεν μεταβάλλεται είναι αιώνιο∙


5. αυτό που αιωνίως γεννιέται αιωνίως και φθείρεται, εκείνο όμως που γεννήθηκε μία φορά ποτέ δεν φθείρεται, ούτε και γίνεται κάτι άλλο∙


6. πρώτος ο θεός, δεύτερος ο κόσμος, τρίτος ο άνθρωπος∙


7. ο κόσμος υπάρχει για χάρη του ανθρώπου και ο άνθρωπος για χάρη του θεού∙


8. το κομμάτι της ψυχής που σχετίζεται με τις αισθήσεις είναι θνητό, ενώ το κομμάτι που σχετίζεται με τη λογική είναι αθάνατο∙


9. κάθε ουσία είναι αθάνατη, κάθε ουσία είναι μεταβλητή∙


10. κάθε ον είναι διπλό∙ κανένα από τα όντα δεν μένει σταθερό∙


11. δεν κινούνται όλα εξαιτίας της ψυχής, όλα όμως τα όντα τα κινεί η ψυχή∙


12. όλα όσα υφίστανται πάθη αισθάνονται, όλα όσα αισθάνονται υφίστανται πάθη∙


13. κάθε τι που λυπάται μπορεί και να χαίρεται, όμως δεν λυπούνται και όλα όσα χαίρονται∙


14. δεν νοσούν όλα τα σώματα, κάθε σώμα που νοσεί είναι διαλυτό∙


15. ο Νους βρίσκεται μέσα στο θεό, ο λογισμός μέσα στον άνθρωπο, η λογική μέσα στον Νου, ο Νους δεν υφίσταται πάθη∙


16. τίποτα το σωματικό δεν είναι αληθινό, ενώ όλα όσα είναι ασώματα είναι αψευδή∙


17. κάθε τι που γεννιέται μεταβάλλεται, δεν φθείρονται όμως και όλα όσα γεννιούνται∙


18. δεν υπάρχει τίποτα το καλό πάνω στη γη, αλλά δεν υπάρχει και τίποτα το κακό στον ουρανό∙


19. ο θεός είναι αγαθός, ο άνθρωπος κακός∙


20. το αγαθό είναι εκούσιο, ενώ το κακό είναι ακούσιο∙


21. οι θεοί επιλέγουν τα αγαθά, επειδή είναι αγαθά∙


22. η ευνομία με τη βοήθεια του θεού είναι ομόνοια, η ευνομία είναι ο νόμος∙


23. ο χρόνος είναι θεϊκός, ο νόμος ανθρώπινος∙


24. η κακία είναι η τροφή του κόσμου, η φθορά του ανθρώπου είναι ο χρόνος∙


25. όλα όσα βρίσκονται στον ουρανό είναι αμετακίνητα, όλα όσα βρίσκονται πάνω στη γη μπορούν να μετακινηθούν ∙


26. τίποτα δεν είναι σκλαβωμένο στον ουρανό, τίποτα πάνω στη γη δεν είναι ελεύθερο∙


27. τίποτα δεν είναι άγνωστο στον ουρανό, τίποτα δεν είναι γνωστό πάνω στη γη∙


28. όσα βρίσκονται στον ουρανό δεν έχουν κάτι κοινό με όσα βρίσκονται πάνω στη γη, όσο όμως βρίσκονται πάνω στη γη έχουν κάτι κοινό με όσα βρίσκονται στον ουρανό∙


29. όλα όσα βρίσκονται στον ουρανό είναι αψεγάδιαστα, όλα όσα βρίσκονται πάνω στη γη έχουν ψεγάδια∙


30. το αθάνατο δεν είναι θνητό, το θνητό δεν είναι αθάνατο∙


31. ό,τι σπέρνεται δεν γεννιέται και πάντα, αλλά ό,τι είναι γεννημένο σε κάθε περίπτωση είναι και σπαρμένο∙


32. το σώμα που διαλύεται έχει δύο χρόνους∙ ο πρώτος χρόνος είναι από τη σπορά μέχρι τη γέννηση και ο δεύτερος από τη γέννηση μέχρι το θάνατο∙ το αιώνιο σώμα έχει έναν μόνο χρόνο, αυτόν από τη γέννησή του∙


33. τα διαλυτά σώματα μεγαλώνουν και μικραίνουν∙


34. η διαλυτή ύλη αλλοιώνεται εναλλάξ από το ένα αντίθετο στοιχείο στο άλλο, η αιώνια όμως ύλη μεταβάλλεται ή στον εαυτό της ή σε κάτι όμοιο∙


35. η γέννηση είναι η αρχή της φθοράς του ανθρώπου, η φθορά του ανθρώπου είναι η αρχή της γεννήσεώς του∙


36. αυτό που πεθαίνει επανέρχεται και αυτό που επανέρχεται πεθαίνει∙


37. από τα όντα άλλα βρίσκονται μέσα στο σωματικό στοιχείο, άλλα βρίσκονται με τη μορφή ιδεών και άλλα με τη μορφή ενεργειών∙ το σώμα υπάρχει στον κόσμο των ιδεών, ενώ η ιδέα και η ενέργεια ενυπάρχουν στο σωματικό στοιχείο∙


38. το αθάνατο δεν μετέχει στο θνητό, ενώ το θνητό μετέχει στο αθάνατο∙


39. το θνητό δεν εισέρχεται σε αθάνατο σώμα, ενώ το αθάνατο εισέρχεται σε θνητό∙


40. οι ενέργειες δεν είναι ανοδικές, αλλά καθοδικές∙


41. αυτά που βρίσκονται στη γη δεν ωφελούν σε τίποτα αυτά που βρίσκονται στον ουρανό, ενώ όλα όσα βρίσκονται στον ουρανό ωφελούν αυτά που βρίσκονται πάνω στη γη∙


42. ο ουρανός δέχεται αιώνια σώματα, ενώ η γη σώματα φθαρτά∙


43. η γη είναι άλογη, ενώ ο ουρανός είναι λογικός∙


44. όλα όσα βρίσκονται στον ουρανό βρίσκονται κάτω από αυτόν, όλα όσα είναι πάνω στη γη βρίσκονται από πάνω της∙


45. ο ουρανός είναι το πρώτο στοιχείο, ενώ η γη το έσχατο∙


46. η πρόνοια είναι θεία τάξη, ενώ η ανάγκη υπηρετεί την πρόνοια∙


47. η τύχη είναι κίνηση δίχως τάξη, είδωλο της ενέργειας, ψευδής δοξασία∙


48. τι είναι ο θεός; αγαθό που δεν μεταβάλλεται∙ τι είναι ο άνθρωπος; κακό που μεταβάλλεται.[1]


Διαβάστε επίσης απόσπασμα από το βιβλίο μου " Μυστικισμός και Θείο στην Ελλάδα και στον αρχαίο κόσμο: Ερμής ο Τρισμέγιστος, Ερμητισμός και Αλχημεία


Μπορείτε επίσης να παρακολουθήσετε αποσπάσματα (σε τρία μέρη) από την τηλεοπτική εκπομπή "Παράλληλοι κόσμοι", της φίλης Γεωργίας Κουμπούνη, στην οποία ήμουν καλεσμένος (2004) , με θέμα τον Ερμή τον Τρισμέγιστο .

Νῦν δέ͵ ὦ τέκνον͵ ἐν κεφαλαίοις τὰ ὄντα διεξελεύσομαι· νοήσεις γὰρ τὰ λεγόμενα μεμνημένος ὧνἤκουσας.
Πάντα τὰ ὄντα κινεῖται· μόνον τὸ μὴ ὂν ἀκίνητον.
Πᾶν σῶμα μεταβλητόν͵ οὐ πᾶν σῶμα διαλυτόν·
Οὐ πᾶν ζῷον θνητόν͵ οὐ πᾶν ζῷον ἀθάνατον.
Τὸ διαλυτὸν φθαρτόν͵ τὸ μένον ἀμετάβλητον͵ τὸ ἀμετάβλητον ἀίδιον.
Τὸ ἀεὶ γινόμενον ἀεὶ καὶ φθείρεται͵ τὸ δὲ ἅπαξ γινόμενον οὐδέποτε φθείρεται οὐδὲ ἄλλο τι γίνεται.
Πρῶτον ὁ θεός͵ δεύτερον ὁ κόσμος͵ τρίτον ὁ ἄνθρωπος.
Ὁ κόσμος διὰ τὸν ἄνθρωπον͵ ὁ δὲ ἄνθρωπος διὰ τὸν θεόν.
Ψυχῆς τὸ μὲν αἰσθητικὸν θνητόν͵ τὸ δὲ λογικὸν ἀθάνατον.
Πᾶσα οὐσία ἀθάνατος͵ πᾶσα οὐσία μεταβλητή.
Πᾶν τὸ ὂν διττόν͵ οὐδὲν τῶν ὄντων ἕστηκεν.
Οὐ πάντα ψυχῇ κινεῖται͵ πᾶν δὲ ὂν ψυχὴ κινεῖ.
Πᾶν τὸ πάσχον αἴσθεται͵ πᾶν τὸ αἰσθόμενον πάσχει.
Πᾶν τὸ λυπούμενον καὶ ἥδεται͵ οὐ πᾶν τὸ ἡδόμενον λυπεῖται.
Οὐ πᾶν σῶμα νοσεῖ· πᾶν σῶμα νοσοῦν διαλυτόν.
Ὁ νοῦς ἐν τῷ θεῷ͵ ὁ λογισμὸς ἐν τῷ ἀνθρώπῳ, ὁ λόγος ἐν τῷ νοί͵ ὁ νοῦς ἀπαθής.
Οὐδὲν ἐν σώματι ἀληθές͵ ἐν ἀσωμάτῳ τὸ πᾶν ἀψευδές.
Πᾶν τὸ γενόμενον μεταβλητόν͵ οὐ πᾶν τὸ γενόμενον φθαρτόν.
Οὐδὲν ἀγαθὸν ἐπὶ τῆς γῆς͵ οὐδὲν κακὸν ἐν τῷ οὐρανῷ.
Ὁ θεὸς ἀγαθός͵ ὁ ἄνθρωπος κακός.
Τὸ ἀγαθὸν ἑκούσιον͵ τὸ κακὸν ἀκούσιον.
Οἱ θεοὶ τὰ ἀγαθὰ αἱροῦνται ὡς ἀγαθά .
Ἡ εὐνομία μετὰ θεοῦ ὁμόνοια· ἡ εὐνομία ὁ νόμος.
Θεῖος χρόνος͵ νόμος ἀνθρώπινος.
Κακία κόσμου τροφή͵ χρόνος ἀνθρώπου φθορά.
Πᾶν τὸ ἐν οὐρανῷ ἀμετάθετον͵ πᾶν τὸ ἐπὶ γῆς μεταθετόν.
Οὐδὲν ἐν οὐρανῷ δοῦλον͵ οὐδὲν ἐπὶ γῆς ἐλεύθερον.
Οὐδὲν ἄγνωστον ἐν οὐρανῷ͵ οὐδὲν γνώριμον ἐπὶ τῆς γῆς.
Οὐ κοινωνεῖ τὰ ἐν οὐρανῷ τοῖς ἐπὶ γῆς͵ κοινωνεὶ τὰ ἐπὶ γῆς τοῖς ἐν οὐρανῷ.
Πάντα τὰ ἐν οὐρανῷ ἄμωμα͵ πάντα τὰ ἐπὶ γῆς ἐπίμωμα.
Τὸ ἀθάνατον οὐ θνητόν͵ τὸ θνητὸν οὐκ ἀθάνατον.
Τὸ σπαρὲν οὐ πάντως γενητόν͵ τὸ δὲ γενητὸν πάντως καὶ σπαρέν.
Διαλυτοῦ σώματος δύο χρόνοι· ὁ ἀπὸ τῆς σπορᾶς μέχρι τῆς γενέσεως καὶ ὁ ἀπὸ τῆς γενέσεως μέχρι τοῦθανάτου· τοῦ ἀιδίου σώματος χρόνος ἐκ τῆς γενέσεως μόνος.
Τὰ διαλυτὰ σώματα αὔξεται καὶ μειοῦται.
Ἡ διαλυτὴ ὕλη εἰς τὰ ἐναντία ἐναλλοιοῦται· ἡ δὲ ἀίδιος ἢ εἰς αὑτὴν ἢ εἰς τὰ ὅμοια.
Γένεσις ἀνθρώπου φθορᾶς͵ φθορὰ ἀνθρώπου γενέσεως ἀρχή.
Τὸ ἀπογιγνόμενον καὶ ἐπιγίγνεται͵ τὸ ἐπιγιγνόμενον καὶ ἀπογίγνεται.
Τῶν ὄντων τὰ μὲν ἐν σώμασίν εἰσι͵ τὰ δὲ ἐν ἰδέαις͵ τὰ δὲ ἐν ἐνεργείαις· σῶμα δὲ ἐν ἰδέαις͵ ἰδέα δὲ καὶἐνέργεια ἐν σώματί ἐστι.
Τὸ ἀθάνατον οὐ μετέχει τοῦ θνητοῦ͵ τὸ δὲ θνητὸν τοῦ ἀθανάτου μετέχει.
Τὸ μὲν θνητὸν εἰς ἀθάνατον σῶμα οὐκ ἔρχεται͵ τὸ δὲ ἀθάνατον εἰς θνητὸν παραγίνεται.
Αἱ ἐνέργειαι οὐκ εἰσὶν ἀνωφερεῖς͵ ἀλλὰ κατωφερεῖς.
Οὐδὲν ὠφελεῖ τὰ ἐπὶ γῆς τὰ ἐν οὐρανῷ͵ πάντα ὠφελεῖ τὰ ἐν οὐρανῷ τὰ ἐπὶ γῆς.
Ὁ οὐρανὸς σωμάτων ἀιδίων δεκτικός͵ ἡ γῆ σωμάτων φθαρτικῶν δεκτική.
Ἡ γῆ ἄλογος͵ ὁ οὐρανὸς λογικός.
Τὰ ἐν οὐρανῷ ὑπόκειται͵ τὰ ἐπὶ γῆς τῇ γῇ ἐπίκειται.
Ὁ οὐρανὸς πρῶτον στοιχεῖον͵ ἡ γῆ ὕστατον στοιχεῖον.
Πρόνοια θεία τάξις͵ ἀνάγκη προνοίᾳ ὑπηρέτις.
Τύχη φορὰ ἄτακτος͵ ἐνεργείας εἴδωλον͵ δόξα ψευδής.
Τί θεός; ἄτρεπτον ἀγαθόν· τί ἄνθρωπος; τρεπτὸν κακόν.


Στοβαίος 1.41.1.44-120




[1] Το κείμενο, όπως έχει, δεν δίνει νόημα και θεωρείται φθαρμένο.


Αναδημοσίευση αποσπασμάτων ρητών, από H AΝΑΜΕΝΟΜέΝΗ


Eπιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος