«Η άγνοια είναι η πιο ευχάριστη επιστήμη στον κόσμο, διότι αποκτάται χωρίς κόπο και κρατάει το μυαλό μακριά από τη μελαγχολία».
Τζιορντάνο Μπρούνο -1584
"Λίγοι είναι εκείνοι που φωτίζονται. Αυτοί που έχουν το χρίσμα βοηθούν τους άλλους, έναν-έναν να κάνουν την υπέρβαση.... ..Η "φώτιση", θα έπρεπε να είναι στόχος του κάθε ανθρώπου. Θα έπρεπε να το θυμόμαστε αυτόν το στόχο και να μας εμπνέει όσο περισσότερο γίνεται, πιο προσιτά. Να μη νομίζουμε ότι άμα φωτιστείς τότε θα γίνεις ένας «μαχαραγιάς» ας πούμε, θα αποκτήσεις εξουσία ή οτιδήποτε.
(Και διηγιέται μία σχετική Ζεν ιστορία).. Ήταν ένα Ιαπωνέζικο Άσραμ, ένα μοναστήρι δηλαδή όπου όλοι οι μοναχοί έκαναν κάθε μέρα μια δουλειά. Ένας μοναχός πήγαινε κάθε μέρα και κουβαλούσε νερό από το πηγάδι, αυτή ήταν η δουλειά του. Μία μέρα αυτός φωτίστηκε και το κατάλαβε ο γκουρού του. Αλλά αυτός συνέχισε να πηγαίνει στο πηγάδι και να φέρνει το νερό. Οι υπόλοιποι μοναχοί τον ρωτούσαν, «καλά πως αισθάνεσαι τώρα που φωτίστηκες;» Και αυτός τους απάντησε, «τίποτα, κουβαλάω το νερό». Βέβαια από μέσα του είχε αλλάξει αλλά ήθελε να τους πει ότι δεν άνοιξαν οι «επτά ουρανοί». Όχι ότι δεν άνοιξαν στην πραγματικότητα, ανοίγουν, δηλαδή λένε ότι αποκτάς μια απίστευτη γνώση, η οποία δεν μπορεί να μεταφερθεί δια του λόγου. Οι λέξεις καταστρέφουν το μυστήριο...
Το μυστήριο λειτουργεί με τους δικούς του νόμους, είναι πάνω από το Θεό. Είναι το Τίποτα που γεννάει το Πάν....(..)... το γνωστό είναι που μας εμποδίζει να πηγαίνουμε προς τη Σοφία. Εκεί καταλήγει και ο Σωκράτης όταν λέει ότι «εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Αυτό που θέλει να μας πει είναι ότι ξέρει πως μετά από τα συμβατά αυτού του υπαρκτού κόσμου υπάρχει κάτι βαθύτερο το οποίο δεν μπορεί να το συλλάβει το μυαλό και να το πει λεκτικά και γραμματολογικά. Όπως λένε ότι υπάρχουν επτά σώματα μέσα στον άνθρωπο, μέχρι το έκτο σώμα μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί το μυαλό του, ενώ στο έβδομο, εκεί που δίνεται η μεγάλη υπέρβαση και θεοποιείσαι, εκεί παύει το μυαλό, εκεί παύουν και οι λέξεις. Ο Όσσο λέει ότι εκεί δεν μπορείς να πεις ούτε τη λέξη «νιρβάνα», ούτε αυτό που είπε ο Χριστός «τετέλεσται, σε σένα παραδίνω το πνεύμα μου», δηλαδή το πεπερασμένο παραδίνεται στο Απόλυτο..."
Επιλογές από συνέντευξη του αείμνηστου Μανώλη Ρασούλη, στον Γιώργο Στάμκο και στη Μιλίτσα Κοσάνοβιτς.
Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος
Τζιορντάνο Μπρούνο -1584
"Λίγοι είναι εκείνοι που φωτίζονται. Αυτοί που έχουν το χρίσμα βοηθούν τους άλλους, έναν-έναν να κάνουν την υπέρβαση.... ..Η "φώτιση", θα έπρεπε να είναι στόχος του κάθε ανθρώπου. Θα έπρεπε να το θυμόμαστε αυτόν το στόχο και να μας εμπνέει όσο περισσότερο γίνεται, πιο προσιτά. Να μη νομίζουμε ότι άμα φωτιστείς τότε θα γίνεις ένας «μαχαραγιάς» ας πούμε, θα αποκτήσεις εξουσία ή οτιδήποτε.
(Και διηγιέται μία σχετική Ζεν ιστορία).. Ήταν ένα Ιαπωνέζικο Άσραμ, ένα μοναστήρι δηλαδή όπου όλοι οι μοναχοί έκαναν κάθε μέρα μια δουλειά. Ένας μοναχός πήγαινε κάθε μέρα και κουβαλούσε νερό από το πηγάδι, αυτή ήταν η δουλειά του. Μία μέρα αυτός φωτίστηκε και το κατάλαβε ο γκουρού του. Αλλά αυτός συνέχισε να πηγαίνει στο πηγάδι και να φέρνει το νερό. Οι υπόλοιποι μοναχοί τον ρωτούσαν, «καλά πως αισθάνεσαι τώρα που φωτίστηκες;» Και αυτός τους απάντησε, «τίποτα, κουβαλάω το νερό». Βέβαια από μέσα του είχε αλλάξει αλλά ήθελε να τους πει ότι δεν άνοιξαν οι «επτά ουρανοί». Όχι ότι δεν άνοιξαν στην πραγματικότητα, ανοίγουν, δηλαδή λένε ότι αποκτάς μια απίστευτη γνώση, η οποία δεν μπορεί να μεταφερθεί δια του λόγου. Οι λέξεις καταστρέφουν το μυστήριο...
Το μυστήριο λειτουργεί με τους δικούς του νόμους, είναι πάνω από το Θεό. Είναι το Τίποτα που γεννάει το Πάν....(..)... το γνωστό είναι που μας εμποδίζει να πηγαίνουμε προς τη Σοφία. Εκεί καταλήγει και ο Σωκράτης όταν λέει ότι «εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Αυτό που θέλει να μας πει είναι ότι ξέρει πως μετά από τα συμβατά αυτού του υπαρκτού κόσμου υπάρχει κάτι βαθύτερο το οποίο δεν μπορεί να το συλλάβει το μυαλό και να το πει λεκτικά και γραμματολογικά. Όπως λένε ότι υπάρχουν επτά σώματα μέσα στον άνθρωπο, μέχρι το έκτο σώμα μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί το μυαλό του, ενώ στο έβδομο, εκεί που δίνεται η μεγάλη υπέρβαση και θεοποιείσαι, εκεί παύει το μυαλό, εκεί παύουν και οι λέξεις. Ο Όσσο λέει ότι εκεί δεν μπορείς να πεις ούτε τη λέξη «νιρβάνα», ούτε αυτό που είπε ο Χριστός «τετέλεσται, σε σένα παραδίνω το πνεύμα μου», δηλαδή το πεπερασμένο παραδίνεται στο Απόλυτο..."
Επιλογές από συνέντευξη του αείμνηστου Μανώλη Ρασούλη, στον Γιώργο Στάμκο και στη Μιλίτσα Κοσάνοβιτς.
Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου