Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 2017

Αστρική προβολή, Hemi-Sync και ο κόσμος των πνευμάτων κατά τον Robert Monroe



Από το Ζάχο Σκαφίδα


Όσο αφορά την πειραματική και επιστημονική έρευνα της αστρικής προβολής και της έρευνας του χώρου του αστρικού επιπέδου ο Robert Monroe είναι πρωτοπόρος ερευνητής.


Δεν ήταν ο πρώτος που ερεύνησε αυτόν το χώρο αλλά ο πρώτος που έδωσε σαφείς αποδείξεις, υποδείξεις και πληροφορίες για την κατάκτηση αυτού του αμφισβητούμενου και παρεξηγημένου χώρου.


Η έρευνα του αφορά τη βοήθεια των νεοεισερχομένων μετά θάνατο στον αστρικό χώρο, την εξερεύνηση των πολλαπλών δακτυλίων του χώρου, όπως αναφέρει, ( ενεργειακών επιπέδων ), τη διερεύνηση και συνένωση των πολλαπλών κομματιών ή ενσαρκώσεων μας, την επικοινωνία με εξελιγμένες ανθρώπινες και μη οντότητες την επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό, με το lucid dreaming (εναργή η φωτεινά όνειρα) και την ανάπτυξη της τεχνολογίας Hemi Sync.

Η πίστη πως ο άνθρωπος διαθέτει εκτός από το υλικό και ένα άλλο σώμα είναι πανάρχαια και παγκόσμια γι αυτό και σε όλες τις γλώσσες της υφηλίου υπάρχει πάντα μια λέξη που προσδιορίζει αυτό το «δεύτερο σώμα». Με αυτό ταξιδεύουν οι Αφρικανοί μάγοι ,οι Ινδιάνοι της Αμερικής, οι σαμάνοι του Θιβέτ και της Σιβηρίας. Οι Έλληνες το ονόμαζαν «διπλό» ή «είδωλο» και οι Αιγύπτιοι « Κα».


Πολιτικοί, επιστήμονες, συγγραφείς, βασιλείς, φιλόσοφοι και μύστες συγκαταλέγονται ανάμεσα σε εκείνους που βρέθηκαν μέσα στο λεπτοφυές σώμα τους. Ο Άγιος Αυγουστίνος , ο Αριστοτέλης, ο Πλάτωνας, ο Γκαίτε, ο Σέλλεϋ, ο Ντοστογιέφσκι και ο Έντγκαρ Άλαν Πόε έζησαν από κοντά αυτό το φαινόμενο. Ο Σουηδός θεατρικός συγγραφέας Αύγουστος Στρίντμπεργκ είχε δηλώσει ότι συχνά ταξίδευε με το δεύτερο σώμα του ενώ το φυσικό κοιμόταν βαθιά στο κρεβάτι του.


Ο χώρος αυτός αφού είναι μη υλικός δεν γίνεται να διερευνηθεί και να γίνει αντιληπτός από ότι έχει σχέση με την ύλη (ανθρώπινο υλικό σώμα και υλικά μηχανικά κατασκευάσματα). Ο χρόνος στο αστρικό επίπεδο δεν υπάρχει όπως εμείς τον γνωρίζουμε και είναι μη γραμμικός. Ο άνθρωπος επειδή διαθέτει πέρα από το υλικό σώμα και άλλα ενεργειακά σώματα, είναι δυνατόν να τον αντιληφθεί μέσω των σωμάτων αυτών κάτω από ειδικές καταστάσεις ή με ειδική εξάσκηση.


Μια ιστορία αστρικής προβολής από το μακρινό παρελθόν


Ο Monroe ανέπτυξε και διερεύνησε κάποιες μεθόδους όπως τη μέθοδο της απότομης αλλαγής που θα δούμε παρακάτω, και μας δίνει μια εικόνα στο παρελθόν από ένα χαμένο κομμάτι του. Αξίζει τον κόπο να δούμε την περιγραφή της εμπειρίας του.


«Έχοντας κατασταλάξει, άρχισα να βγαίνω εκτός φάσης γύρω στις τρεις το επόμενο πρωί. Τότε είχα αρχίσει να πρωτοχρησιμοποιώ τη “μέθοδο της απότομης αλλαγής”. Αμέσως, ένοιωσα να σήμα να πάλλεται μέσα μου. Το ακολούθησα και βρέθηκα μπροστά σε μία σκηνή που την ήξερα καλά. Κάποιος ήταν δίπλα μου που τον ένοιωθα σαν αδερφό μου. Φαινόταν νευρικός. Έδειχνε προς τη φιγούρα ενός άντρα που βρισκόταν μπρούμυτα στη μέση ενός χωμάτινου δρόμου. Όταν κοίταξα καλύτερα, κατάλαβα πως ήταν ένα νεαρό αγόρι, όχι πάνω από τα δεκαοκτώ.


Γύρω του χαλούσε ο κόσμος. Κάπου πενήντα με εξήντα άντρες ντυμένοι με κοντούς καφετί τηβέννους (μανδύες) και με φαρδιές δερμάτινες ζώνες γύρω από τις μέσες τους πολεμούσαν κάποιους άλλους, ισαρίθμους περίπου, γενειοφόρους άντρες χαμηλού αναστήματος που φαινόταν να έχουν απίστευτη δύναμη. Και οι δύο παρατάξεις ήταν οπλισμένες με κοντά σπαθιά, δόρατα και ασπίδες. Ακούγονταν φωνές, βογγητά και ουρλιαχτά, καθώς και η κλαγγή μετάλλου που χτυπούσε μέταλλο. Σύννεφα σκόνης παντού, αίμα που ανάβλυζε, αναστάτωση. Απ’ ό,τι φαινόταν, οι άντρες με φαρδιές ζώνες έχαναν τη μάχη.
Το δεκαοχτάχρονο αγόρι, που φορούσε και αυτό μία δερμάτινη ζώνη στη μέση του, προσπαθούσε να σηκωθεί όρθιο. Ένα δόρυ όμως τον κρατούσε κάτω. Το δόρυ που είχε τρυπήσει την πλάτη του διαπερνούσε όλο το κορμί του και κατέληγε βαθιά μέσα στο χώμα. Οι προσπάθειες του να σηκωθεί γίνονταν όλο και πιο αργές και αδύναμες, ώσπου τελικά σταμάτησαν.


Ξαφνικά, θυμήθηκα ότι χρόνια πριν είχα νοιώσει τον πόνο του δόρατος πίσω στην πλάτη μου, όμως αυτή τη φορά ήταν κάτι διαφορετικό. Γύρισα και κοίταξα τον άντρα που στεκόταν δίπλα μου. Ήταν φανερό ότι κάτι τον πονούσε. Τον ρώτησα αν καταλάβαινε τι γινόταν. Έγνεψε καταφατικά και γύρισε το κεφάλι του. Μετά από λίγες δρασκελιές εξαφανίστηκε.


Δεν υπήρχε τίποτε άλλο που θα μπορούσα να κάνω εκτός από το να προσφέρω κάποια πιθανή βοήθεια. Έσκυψα πάνω από το νεαρό αγόρι και του φώναξα να σηκωθεί. Είδα το κεφάλι του όχι το υλικό του κεφάλι - να προβάλλει έξω από το σώμα του. Μι κάποιον τρόπο το αγκάλιασα και το τράβηξα. Γλίστρησε έξω εύκολα.


Του ζήτησα να σηκωθεί. Μετά από λίγη ώρα σηκώθηκε και κοίταξε προς το πεδίο της μάχης. Εκείνη τη στιγμή, είδε ένα σπαθί κοντά ιτιά πόδια του. Έσκυψε κάτω και προσπάθησε να το σηκώσει, αλλά τα χέρια του περνούσαν μέσα από το σπαθί. Φανερά σαστισμένος, προσπάθησε ξανά.


Του είπα να μην ανησυχεί. Με κοίταξε με θυμό.


«Πρέπει να ξαναμπώ στη μάχη. Οι φίλοι μου πεθαίνουν».


Του είπα ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο από τη στιγμή που και ο ίδιος ήταν ήδη νεκρός.


«Τι είναι αυτά που λες; Νοιώθω δυνατός και μπορώ να σκεφτώ!».


Του έδειξα πίσω του, εκεί που βρισκόταν το υλικό του σώμα. Το αίμα είχε ήδη αρχίζει να πήζει. Γύρισε και το κοίταξε αποσβολωμένος. Έσκυψε πάνω του και κοίταξε επίμονα το νεκρό πρόσωπο.


«Μα... είμαι ζωντανός! Δεν έχω πεθάνει!».

Τον ρώτησα τι ακριβώς είχε συμβεί. Μου απάντησε με μάλλον αόριστο τρόπο. Το ενδιαφέρον του ήταν ακόμη στραμμένο στη λύσσα της μάχης.


Προχωρούσαμε γρήγορα κατά μήκος αυτού του μονοπατιού, ψάχνοντας για τον εχθρό. Ήμασταν διψασμένοι για μάχη, ξαφνικά, άκουσα φωνές και ένοιωσα έναν πόνο στην πλάτη μου. Βρέθηκα κάτω στο χώμα και δεν μπορούσα να σηκωθώ - κάτι με κρατούσε κάτω».


«Τι έγινε μετά;».


«Έπαψα να προσπαθώ, γιατί δεν είχα πια δυνάμεις. Σε άκουσα να με φωνάζεις και άκουσα επίσης ένα “κλικ”. Μετά, σηκώθηκα όρθιος».


Έδειξα προς το νεκρό του σώμα πάνω στο χώμα. Του έριξε μία ματιά και μετά γύρισε προς το μέρος μου.


«Μα δεν είμαι νεκρός! Πώς μπορώ να στέκομαι εδώ μπροστά σου και να σου μιλώ αν είμαι νεκρός;».


Του πρότεινα να προσπαθήσει να ξαναγυρίσει στη μάχη, αλλά αυτό ήταν λάθος. Βούτηξε με μανία μέσα στη φούρια των σπαθιών και των δοράτων, μέσα στον ορυμαγδό και τη σύγχυση. Όταν κάποιο σπαθί τον χτυπούσε, το έβλεπε να περνάει από μέσα του χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Κοιτούσε έκπληκτος.


Λίγο αργότερα, ένας κοντός γενειοφόρος άντρας όρμησε στο νεαρό αγόρι από πίσω και οι δύο τους έπεσαν στο έδαφος χτυπώντας ο ένας τον άλλον με γροθιές. Μου πήρε ένα ή δύο δευτερόλεπτα μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι και ο γενειοφόρος άντρας είχε αποκοπεί από τον υλικό κόσμο. Αν τους άφηνα, μπορεί να κυλιόντουσαν στο χώμα για αιώνες προσπαθώντας να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον!


Πήγα πάνω από το αντιμαχόμενο δίδυμο και τους φώναξα ότι σπαταλούν την ενέργειά τους. «Είστε και οι δύο νεκροί», τούς είπα, «και δεν υπάρχει τρόπος να βλάψετε ο ένας τον άλλον». Επανέλαβα αρκετές φορές αυτήν την πρόταση, ώσπου τελικά πήραν το μήνυμα. Χώρισαν και κοίταξαν προς το μέρος μου. Ο γενειοφόρος άντρας έπεσε στα γόνατα, έσκυψε μπροστά, άγγιξε το κεφάλι του στο έδαφος και άρχισε να στενάζει έναν ακατάληπτο ψαλμό. Το νεαρό αγόρι τον κοίταξε και μετά στράφηκε προς το μέρος μου.


«Νομίζει ότι είσαι θεός. Αλήθεια, μήπως είσαι;».


«Όχι», αποκρίθηκα. «Είμαι απλά ένας φίλος».


Άγγιξε το σημείο που τον είχε τρυπήσει το δόρυ.


«Δεν υπάρχει τρύπα, δεν υπάρχει αίμα... Είσαι σίγουρος ότι δεν είσαι θεός;».


Γέλασα, κούνησα το κεφάλι μου και του είπα ότι έπρεπε να φύγω. Γύρω μας η μάχη είχε χάσει μεγάλο μέρος της ορμητικότητάς της. Όλο και περισσότερες μορφές έβγαιναν έξω από διαμελισμένα πτώματα. Σε πολύ λίγο χρόνο, το μέρος θα γέμιζε από πρώην υλικούς ανθρώπους με σαστισμένες εκφράσεις στα μάτια τους. Το νεαρό αγόρι έπιασε το χέρι μου.


«Μπορώ να έρθω μαζί σου;».


Δίστασα, αλλά ένα βαθύ εσωτερικό κύμα μου έδωσε αμέσως την απάντηση. Έπιασα το χέρι του και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς τα πάνω. Με κοίταξε με αβεβαιότητα.


«Δεν... δεν είμαι πουλί - δεν μπορώ να πετάξω!».


Τράβηξα απαλά το χέρι του και σε λίγο βρεθήκαμε πάνω από το πεδίο της μάχης. Χρειάστηκε μόνο μια στιγμή για να διώξει οριστικά την ανησυχία του. Μετά από λίγη ώρα, ουρλιάζαμε από χαρά καθώς αναπτύσσαμε ταχύτητα. Με το νου μου χτύπησα τον κώδικα επιστροφής του συστήματος απότομης αλλαγής. Υπήρξε μία φωτεινή λάμψη και βρεθήκαμε να στεκόμαστε ακίνητοι στους πιο ανοιχτόχρωμους γκρίζους ενδιάμεσους δακτυλίους. Ένοιωθα το χέρι του νεαρού αγοριού μέσα στο δικό μου. Το θέμα ήταν ότι δεν ήξερα πού έπρεπε να τον αφήσω. Πάνω που σκέφτηκα να τον ρωτήσω, συνειδητοποίησα ότι δεν ένοιωθα πια καμία πίεση στο χέρι μου. Έκανα μία περιστροφή γύρο από τον εαυτό μου. Τίποτα. Το νεαρό αγόρι δεν ήταν πουθενά.»


Βλέπουμε τους νεοεισερχόμενους στο αστρικό επίπεδο νεκρούς, να έχουν πλήρη αντίληψη της ύπαρξης του, αίσθηση του σώματος τους, τουλάχιστο στην αρχή, και πλήρη νοητική λειτουργία.


Ο εγκέφαλος σας που επεξεργάζεται την αστρική σας εμπειρία προσπαθεί να επιβάλλει ένα σώμα που μοιάζει με το φυσικό σας - αυτό που έχει συνηθίσει σαν «σώμα» δηλαδή.


Αυτό το αστρικό «σώμα» μπορεί να αλλάξει με την δύναμη της σκέψης και μόνο. Το τελευταίο συνεπάγεται την σύσταση προσοχής, καθώς στο αστρικό επίπεδο κανείς δεν ξέρει αν κάποια οντότητα απέναντί του είναι αυτό που φαίνεται ή μεταμορφώθηκε για να μας ξεγελάσει!


Κατά τον Monroe, αλλά και από πολλούς άλλους, πιστεύεται ότι οι διάφορες πεποιθήσεις ή σύνολα παρομοίων πεποιθήσεων της ζωής, δημιουργούν σφαίρες στις οποίες κατευθύνονται όσοι τις ασπάζονται. Εκεί οι περισσότεροι εγκλωβίζονται ως ότου αντιληφτούν ότι στο σύμπαν υπάρχει άπειρη ευρύτητα που μπορούν να την ζήσουν. Όσο ποιο φανατικοί είναι, τόσο περισσότερο παραμένουν στο σύστημα πεποίθησης που ανήκουν.

Πρώτος ο Chico Xavier καθ΄ υπαγόρευση του πνευματικού του οδηγού Εμανουέλ γράφει το 1943 το μυθιστόρημα “Το σπίτι μας (Nosso Lar)” που γυρίστηκε ταινία το 2010. Εκεί περιγράφει μια μεταθανάτια κατάσταση που μοιάζει πάρα πολύ με τις περιγραφές του Monroe, Περιγράφει το καθαρτήριο και ένα μέρος που το ονομάζει το σπίτι μας όπου οι νεοφερμένοι στον κόσμο των πνευμάτων αναρρώνουν υπό την επίβλεψη οδηγών έως ότου ξανά ενσαρκωθούν. Ομοίως ο Μονρόε περιγράφει στο “The Ultimate Journey” το 1994 ένα δικό του θεραπευτήριο και ένα πάρκο όπου στα πρώτα μεταθανάτια βήματα θα πρέπει να κατευθυνθεί ο νεοεισερχόμενος στον κόσμο των πνευμάτων για να έχει βοήθεια και καθοδήγηση. Μαθαίνει τους μαθητές του να το βρίσκουν στην αστρική προβολή τους ώστε να γνωρίζουν τον δρόμο.


Τις διάφορες ενσαρκώσεις τις επιλέγουμε για να συμπληρώσουμε τις εμπειρίες που επιθυμούμε. Βασικός σκοπός πολλών οντοτήτων είναι η αναγνώριση όλων των ενσαρκώσεων και η συνένωση τους από ένα εγώ. Τότε υπάρχει η ολοκλήρωση σε αυτό το πεδίο και τότε ανοίγει ο δρόμος για νέες ασύλληπτες εμπειρίες, πέρα από τη γνωστές στη γη.


Η μέθοδος αστρικής προβολής που προτείνει ο Robert Monroe


Ας δούμε όμως πως προτείνει ο Monroe να κάνουμε αστρική προβολή.
Ο χρόνος που επιλέγετε μπορεί να είναι όποτε σας διευκολύνει, αρκεί να υπάρχουν 2 τουλάχιστον ώρες για το πείραμα. Ο Monroe προτιμούσε 4-5,30 το πρωί μετά από 2-3 περιόδους ύπνου, (κάθε περίοδος ύπνου είναι 1,30 ώρες).


· Βήμα 1. Φροντίζουμε να μην υπάρχει ενόχληση και χαλαρώνουμε με κάποια από τις μεθόδους που γνωρίζουμε. Στο κρεβάτι πρέπει να είμαστε ξαπλωμένοι ανάσκελα με τα χέρια τοποθετημένα στο πλάι παράλληλα με τον κορμό του σώματος.




· Βήμα 2. Προτείνει να συγκεντρωθούμε σε μια εικόνα ώστε να μη κοιμηθούμε, προτείνεται η φλόγα ενός κεριού. Εγώ σας προτείνω να επαναλαμβάνετε μια δισύλλαβη λέξη που σας αρέσει, διώχνοντας οτιδήποτε άλλο έρχεται στο μυαλό σας, συγκεντρωμένοι στο σκοτάδι μπροστά από το τρίτο μάτι σας (υπερβατικός διαλογισμός). Αφήνουμε τον εαυτό μας ελεύθερο ώστε να βρεθεί στην κατάσταση προ του ύπνου. Αυτή είναι η κατάσταση Α.




· Βήμα 3. Το σώμα αρχίζει να αποκτά μια ακαμψία, καλό είναι να μη κουνήσουμε τα μέλη μας. Δε δίνουμε σημασία στα διάφορα φωτεινά σχέδια που παρουσιάζονται γιατί είναι απλώς αντιδράσεις του οπτικού νεύρου. Όταν σταματήσουν να εμφανίζονται άλλο έχουμε φτάσει στην κατάσταση Β.
Η κατάσταση Γ που ακολουθεί είναι μια κατάσταση τέλειας χαλάρωσης στην οποία χάνεται κάθε επίγνωση του σώματος. Η ιδανική ωστόσο κατάσταση για να εγκαταλείψουμε το σώμα μας είναι η Δ. Για να φτάσουμε στην κατάσταση Δ πρέπει κάθε πρωί να κάνουμε συνεχώς τα παραπάνω για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι να βρεθούμε στο κενό των αισθήσεών μας.


· Βήμα 4. Η κατάσταση των κραδασμών. Νοιώθετε μια δόνηση ένα βουητό, εδώ δεν πρέπει να τρομάξετε και να αποχωρίσετε από το πείραμα, έχει ξεκινήσει η αστρική προβολή.


Καλό είναι να μη φοράτε κοσμήματα που αγγίζουν το δέρμα σας. Το δωμάτιο να είναι σκοτεινό. Το σώμα καλό είναι να βρίσκετε στον άξονα Βορρά Νότου με το κεφάλι να κοιτά τον Βορρά.. Τα ρούχα να είναι χαλαρά και η θερμοκρασία του δωματίου σωστή. Να μην υπάρχουν θόρυβοι. Δώστε νοητική προσταγή στον εαυτό σας να θυμάται ότι συμβεί κατά την διάρκεια του πειράματος. Αναπνέετε μέσα από το μισάνοιχτο στόμα μας.


Το υποθετικό βλέμμα σας πρέπει να είναι 30 εκατοστά μακριά από το μέτωπο. Μετά μετακινούμε το σημείο της συγκέντρωσής μας στα εκατόν ογδόντα εκατοστά. Μένουμε για λίγο εκεί μέχρι να σταθεροποιηθεί το σημείο και μετά το στρέφουμε κατά 90 μοίρες προς τα πάνω, σε μια γραμμή παράλληλη προς το σώμα μας. Προσπαθούμε να φθάσουμε τους κραδασμούς σε αυτή τη θέση. Όταν τους βρούμε, τους τραβάμε νοητικά μέσα στο σώμα μας.


Αφού μάθουμε τη διαδικασία δε θα χρειάζεται να περάσουμε απ' όλα τα προηγούμενα στάδια, θα σκεπτόμαστε απλώς αυτούς τους κραδασμούς ενώ είμαστε σε μια χαλαρή κατάσταση και αυτοί αμέσως θα εμφανίζονται θα έχουμε δημιουργήσει ένα νευρικό μονοπάτι που θα μπορούμε ν' ακολουθήσουμε ξανά και ξανά. Μπορεί να μην το πετύχουμε με τη πρώτη φορά, αλλά η πιθανότητα επιτυχίας μας αυξάνει με κάθε επόμενη προσπάθειά μας. Μόλις πάντως το επιτύχουμε, δε θα επαναλαμβάνεται πάντα με τη θέλησή μας. Υπάρχουν πολλές ακόμη μεταβλητές τις οποίες θα πρέπει ν' απομονώσουμε και να αναγνωρίσουμε. Το φαινόμενο όμως θα συμβαίνει αρκετά συχνά, ώστε να μπορούμε να το μελετήσουμε.


· Βήμα 5. Μάθετε να ελέγχετε την κατάσταση της δόνησης

Στην αρχή "κατευθύνουμε" νοητικά αυτούς τους κραδασμούς, ή τους εξαναγκάζουμε, να μπουν όλοι μέσα στο κεφάλι μας. Μετά τους σπρώχνουμε προς τα κάτω μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών μας και μετά πάλι πίσω στο κεφάλι μας. Τους κάνουμε ν' απλώνονται ρυθμικά σαν ένα κύμα πάνω στο σώμα μας, από το κεφάλι μέχρι τα πόδια μας και μετά πάλι πίσω. Αφού δώσουμε μια αρχική ώθηση σε αυτό το κύμα, το αφήνουμε μετά να προχωρήσει από μόνο του μέχρι να εξασθενίσει.


Θα χρειαστούν δέκα περίπου δευτερόλεπτα, πέντε κάτω και πέντε πάνω, για να κάνει ένα πλήρη κύκλο από το κεφάλι μέχρι τα δάκτυλα των ποδιών μας και μετά πάλι πίσω. Εξασκούμαστε σε αυτό μέχρι το κύμα των κραδασμών ν' αρχίζει αμέσως με τη νοητική μας εντολή και να κινείται μετά σταθερά μέχρι να εξασθενίσει. Μόλις έχετε μάθει να ελέγχετε την δονητική κατάσταση είστε έτοιμοι για το αστρικό ταξίδι.


· Βήμα 6. Ξεκίνησε τον διαχωρισμό. Στη κατάσταση των κραδασμών δεν πρέπει να κάνουμε καμιά σκέψη. Αν δεν είμαστε προσεκτικοί οι ανεξέλεγκτες σκέψεις μας μπορούν να μας οδηγήσουν σε ανεξήγητα ταξίδια σε μέρη και ανθρώπους που δεν ξέρουμε.


Στην κατάσταση δόνησης μπορούμε να εξοικειωθούμε με την αίσθηση του "δεύτερου" ή αστρικού μας "σώματος", χωρίς να χρειαστεί να βγούμε πλήρως από το φυσικό μας σώμα. Απλώνουμε λοιπόν νοητικά το δεξιό ή το αριστερό χέρι μας, χωρίς να κουνήσουμε το φυσικό χέρι μας, προς τα πλάγια προσπαθώντας να πιάσουμε οποιοδήποτε αντικείμενο θυμόμαστε ότι είναι μακρύτερα από την έκτασή του. Αν έχουμε προκαλέσει κανονικά τους κραδασμούς, τότε το χέρι μας κάποια στιγμή θα αισθανθεί ή θα αγγίξει κάτι. Όταν συμβεί αυτό, εξετάζουμε με την αφή μας αυτό το αντικείμενο, προσέχοντας τις ιδιαίτερες λεπτομέρειές του, που θα μπορούσαμε αργότερα ν' αναγνωρίσουμε. Σε αυτό το σημείο τίποτα δε θα φαίνεται ασυνήθιστο. Οι αισθήσεις μας θα μας πουν ότι αγγίζουμε το αντικείμενο με το φυσικό μας χέρι.


· Βήμα 7.Ο διαχωρισμός. Η απλούστερη μέθοδος για ν' αποχωριστούμε από το φυσικό σώμα μας είναι η διαδικασία της "ανύψωσης" (lift-out). Σκεπτόμαστε ότι γινόμαστε ελαφρύτεροι, ότι ανεβαίνουμε προς τα πάνω και το πόσο όμορφο είναι να αιωρηθούμε ψηλά από το σώμα μας. Μπορεί πάντως να μην τα καταφέρουμε με τη πρώτη ή τη δεύτερη φορά. Αλλά εφόσον έχουμε κάνει τις προηγούμενες ασκήσεις, σίγουρα θα τα καταφέρουμε.


Μια δεύτερη μέθοδο είναι η τεχνική της περιστροφής (roll-out), σα να γυρίζαμε μπρούμυτα απαλά στο κρεβάτι μας για να νιώσουμε πιο άνετα. Δεν πρέπει όμως να κάνουμε καμιά προσπάθεια με τα χέρια μας ή τα πόδια μας για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να περιστραφεί. Σκεπτόμαστε απλά την όλη διαδικασία. Αρχίζουμε να περιστρεφόμαστε στρέφοντας στην αρχή το πάνω μέρος του σώματός μας, το κεφάλι και τους ώμους μας. Κινούμαστε σιγά - σιγά, εξασκώντας μια απαλή αλλά σταθερή πίεση. Είναι σημαντικό να περιστραφούμε αργά, για να μη χάσουμε το προσανατολισμό μας.


Η ευκολία με την οποία περιστρεφόμαστε χωρίς τριβή ή αίσθηση βάρους, μας πληροφορεί ότι έχει αρχίσει ο αποχωρισμός μας. Στρεφόμαστε σιγά - σιγά μέχρι να νιώσουμε ότι έχουμε περιστραφεί κατά 180 μοίρες (ερχόμενοι δηλαδή πρόσωπο με πρόσωπο με το φυσικό μας σώμα).


Μόλις φθάσουμε στις 180 μοίρες, σταματάμε με τη σκέψη μας την περιστροφή. Σκεπτόμαστε τότε ότι ανυψωνόμαστε, αποκρινόμενοι με τη πλάτη μας από το φυσικό μας σώμα. Αν έχουμε επιτύχει την κατάσταση των κραδασμών και αυτή η μέθοδος θα έχει σίγουρα αποτελέσματα.


Προτείνεται να εξασκηθούμε στην πρώτη μέθοδο που δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα επιστροφής στο σώμα.


· Βήμα 8. Εξοικείωση.


1. Στα πρώτα στάδια της εξωμάτωσης καλό είναι να εξοικειωθούμε σταδιακά. Παραμένουμε κοντά στο σώμα μας αισθανόμαστε ότι κινούμαστε 2-3 μέτρα χωρίς να ανοίξουμε τα μάτια μας και επιστρέφουμε σε αυτό, απλά σκεπτόμενοι ότι θέλουμε να επιστρέψουμε. Το τίναγμα που κάνει το σώμα μας είναι σημάδι επιστροφής του αστρικού.

2. Αφού πειστούμε ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος προχωράμε στο δεύτερο βήμα. Όταν βγούμε κοντά στο σώμα μας ανοίγουμε τα μάτια μας. Στην αρχή η όραση είναι ατελής στη συνέχεια ομαλοποιείται. Θα δούμε το σώμα μας, στο στάδιο αυτό δεν πρέπει να απομακρυνθούμε αλλά να εξοικειωθούμε σε αυτή την κατάσταση και να γυρίσουμε στο σώμα μας.




3. Μετά από κάποιες ασκήσεις στα παραπάνω δύο βήματα, ήρθε ο καιρός να απομακρυνθούμε από το δωμάτιο μας. Πριν έχουμε διαλέξει τι θα επισκεφτούμε. Ο τόπος ή το πρόσωπο πρέπει να μας έλκει πολύ συναισθηματικά. Χωρίς το υψηλό συναίσθημα και την μεγάλη επιθυμία, δεν λειτουργεί. Ο συντονισμός γίνεται με οραματισμό του αντικειμένου και κυρίως μέσω του συναισθήματος και της επιθυμίας.


Για την επιστροφή όπως είπαμε, μπορούμε να σκεφθούμε απλώς το φυσικό μας σώμα και επιστρέφουμε. Η μπορούμε ν' αρχίσουμε να κινούμε νοητικά κάποιο μέρος του, για παράδειγμα ένα δάκτυλο του χεριού ή του ποδιού μας. Μπορούμε να πάρουμε εσκεμμένα μια βαθιά αναπνοή, να επανεργοποιήσουμε μια ή όλες τις αισθήσεις μας, να κινήσουμε το σαγόνι μας, να καταπιούμε ή να κινήσουμε τη γλώσσα μας. Οποιαδήποτε κίνηση ή χρησιμοποίηση της ενέργειας του φυσικού μας σώματος μπορεί να μας κάνει να επιστρέψουμε γρήγορα σε αυτό.


· Κίνδυνοι. Επειδή πιθανώς να προκληθούν συναισθηματικές εντάσεις σ΄ ένα αστρικό ταξίδι πρέπει να αποφεύγεται από ανθρώπους με καρδιακά προβλήματα. Δεν υπάρχει κίνδυνος να μη επανέλθουμε διότι υπάρχει σύνδεση του αστρικού με το φυσικό μέσω της ασημένιας φωτεινής γραμμής που δεν κόπτετε παρά μόνο με τον θάνατο, «κόπηκε το νήμα της ζωής του». Δεν υπάρχει κίνδυνος κατάληψης του σώματος από αστρικές οντότητες εκτός αν εμείς το επιτρέψουμε. Αν δεν είμαστε σε καλή κατάσταση αποφεύγουμε το πείραμα, επειδή ο εγκέφαλος μορφοποιεί τις φοβίες μας και προκαλεί άσχημα οράματα. Όσοι φοβόνται μπορούν να σχηματίσουν μια ενεργειακή ασπίδα από λευκό φως με βιολετί περίβλημα και να περικλείσουν το σώμα τους ή να προσκαλέσουν αγγελικές ή άλλες αγαθές δυνάμεις να φυλάσσουν αυτούς κα το σώμα τους.



Astral Projection Βίντεο Ελληνικοί υπότιτλοι.

Ολόκληρο το Βίντεο και το κείμενο.




Μια αστρική προβολή του Robert Monroe στους άπειρους χώρους του αστρικού πεδίου




Υπήρχε μία μικρή ομάδα ανθρώπων που γνώριζα καλά και πρόσφατα είχα έρθει σε επαφή μαζί τους, μετά την έξοδό τους από τον κόσμο της υλικής πραγματικότητας. Όλα αυτές οι συναντήσεις έλαβαν χώρα κατά τη διάρκεια εξωσωματικών εμπειριών. Η συγκεκριμένη ομάδα περιελάμβανε τον πατέρα μου, που πέθανε έναν χρόνο μετά από κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο. Τον είχα βρει σε ένα μικρό δωμάτιο με ένα παράθυρο και ήταν φανερό ότι ανάρρωνε. Με χαιρέτισε θερμά. Στην ομάδα υπήρχε και ένας φίλος μου μηχανικός, ο Charlie, που πέθανε από καρδιακή προσβολή. Τον Charlie τον ανακάλυψα σε μία καλύβα στην ακτή κάποιου ωκεανού.



Καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι οι γονείς μου δεν μου είχαν επιβάλει πολλά άκαμπτα και σκληρά συστήματα πεποιθήσεων. Δεν μου είχαν επιβάλει την κόλαση, τις φωτιές και το θειάφι, ούτε διαβόλους και αγγέλους, αλλά ούτε και κηρύγματα για τη μεταθανάτια ζωή. Τους ενδιέφερε μόνο να μου ενσταλάξουν τη διαδικασία του αυτοπροσδιορισμού. Ούτε εκείνοι, αλλά ούτε και εγώ συνειδητοποιούσαμε εκείνη τη στιγμή πόσο πολύτιμη ήταν αυτή η στάση.


Κατά τη διάρκεια των νυχτερινών ταξιδιών μου άρχισα να ερευνώ τι είχε συμβεί σε όλους εκείνους που είχα συναντήσει μετά τη διαμονή τους στο Σύστημα της Γήινης Ζωής. Γύρω στις τρεις το πρωί, μετά από δύο κύκλους ύπνου, ένοιωθα πλήρως ξεκούραστος και χαλαρωμένος. Βγήκα έξω από το σώμα μου και με μία σκέψη βρέθηκα στο σκοτάδι σε κοντινή απόσταση από το σώμα μου. Χρειάστηκε μόνο μία στιγμή για να βρεθώ στα σύνορα της Μπάντας Βόμβου Η. Φεύγοντας από την περιοχή αυτή, άρχισα να ψάχνω εκείνους που δεν είχαν κάποιο ισχυρό και ακλόνητο μεταθανάτιο σύστημα πεποιθήσεων.


Ο Charlie ήρθε πρώτος στο νου μου και με μία εστίαση απότομης αλλαγής βρέθηκα στη μη υλική καλύβα δίπλα στον ωκεανό που είχε δημιουργήσει ο ίδιος. "Ήταν σαν να βρισκόμουν σε μία ακίνητη εικόνα. Η αμμώδης παραλία φαινόταν εντελώς φυσιολογική, αλλά η καλύβα ήταν άδεια. Τα σύννεφα ήταν ακίνητα, όπως άλλωστε ο ουρανός και ο ήλιος. Δεν υπήρχε κάποιο θαλασσινό αεράκι. Ο Charlie είχε φύγει. Αν ήταν εκεί, καθετί θα ήταν οε κίνηση.


Στη συνέχεια παρατήρησα κάτι που μου φάνηκε ως ανωμαλία. Μπορούσα να νοιώσω την άμμο κάτω από τα πόδια μου. Κοίταξα κάτω. Τα πόδια μου ήταν εκεί και ήταν γυμνά. Στη μία πλευρά υπήρχε μία έκταση καλυμμένη με γρασίδι. Περπάτησα πάνω στο γρασίδι. Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι δεν αιωρήθηκα. Φαινόταν σαν πραγματικό γρασίδι. "Έσκυψα και ξερίζωσα ένα χορτάρι. Καθυστερημένα ανακάλυψα ότι είχα και χέρια. "Έβαλα το χορτάρι στο στόμα μου και το μάσησα. Η γεύση και η υφή ήταν πέρα για πέρα πραγματική.

Ο Charlie που ήξερα ποτέ δεν μου έδωσε την εντύπωση ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει ζωντανούς οργανισμούς. Παρ’ όλα αυτά, είχα όλες τις αποδείξεις. Από την άλλη πλευρά με προβλημάτιζε το γεγονός ότι είχα και εγώ υλική μορφή. Τι είδος ενεργειακό πεδίο είχε δημιουργήσει ο Charlie; Σίγουρα δεν ήταν κάποιο σύστημα πεποιθήσεων εφ’ όσον δεν περίμενα αυτά που βρήκα.



Καθώς έφευγα, αργά και επιφυλακτικά, η αίσθηση του υλικού σώματος ξεθώριασε. Έλεγξα την “τοποθεσία” και βρήκα ότι ήταν μέσα στο όριο της Μπάντας Βόμβου Η, καθώς και μέσα στη μπάντα ανθρώπινης ακτινοβολίας τού φάσματος του Πεδίου (Μ).




Hemi-Sync ακουστικές συχνότητες


Ένας άλλος τομέας που είναι χρησιμότατος και ασχολήθηκε το ινστιτούτο Μονρόε είναι η μελέτη και η δημιουργία ήχων Hemi-Sync.


Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, τα άτομα ακούνε έναν συνδυασμό πολλαπλών ηχητικών ρυθμών δύο ακουστικών εξόδων, οι οποίοι είναι αναμεμιγμένοι με μουσική, ροζ ήχο, ή φυσικό ήχο κυμάτων. Κατά τη διαδικασία του Hemi-Sync, συνδυάζονται οι συχνότητες των δυο ακουστικών εξόδων ρυθμών, οι οποίες σε συνδυασμό με την επίδραση διαφόρων άλλων ερεθισμάτων, ενθαρρύνουν την εστίαση του νου, προάγοντας έτσι την πρόσβαση σε ανώτερα συνειδησιακά επίπεδα.

Το Hemi-Sync μπορεί να είναι μοναδικό στην ικανότητα να προκαλέσει και να βελτιώσει τέτοιες καταστάσεις συνείδησης. Ο λόγος είναι φυσιολογικός.


Κάθε αυτί έρχεται σε επαφή και με τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου


Κάθε ημισφαίριο έχει το δικό του κέντρο επεξεργασίας του ήχου (ελαιώδης πυρήνας) το οποίο λαμβάνει σήματα απ' το κάθε αυτί.


Όταν ένας ρυθμός δυο ακουστικών εξόδων γίνεται αντιληπτός, στην πραγματικότητα υπάρχουν δύο ηλεκτροχημικά, συναπτικά κύματα ίσου πλάτους και συχνότητας, ένα σε κάθε ημισφαίριο.


Αυτός είναι ο ημισφαιρικός συγχρονισμός της συναπτικής δραστηριότητας [hemispheric synchrony of synaptic activity].


Οι μοναδικοί ρυθμοί δυο ακουστικών εξόδων του συστήματος Hemi-Sync φαίνεται να συνεισφέρουν στον ημισφαιρικό συγχρονισμό, ο οποίος παρατηρείται σε διαλογιστικές και υπναγωγικές καταστάσεις της συνείδησης. Οι ρυθμοί δυο ακουστικών εξόδων του Hemi-Sync μπορούν επίσης να εμπλουτίσουν την εγκεφαλική λειτουργία καθιστώντας ικανό το χρήστη να προσαρμόσει την cross-collosal συνδετικότητα σε καθορισμένες συχνότητες εγκεφαλικών κυμάτων.


Οι εφαρμογές των Hemi-Sync είναι πάμπολλες, μια ματιά στο You Tube θα σας δώσει άφθονο υλικό για χρήση. Ειδικά αν βάλουμε στην αναζήτηση (hemi sync astral projection) θα έχουμε μια σειρά ήχων που θα μας βοηθήσουν στην αστρική προβολή.


Βιβλιογραφία:
Journeys Out of the Body by Robert Monroe
Ultimate Journey by Robert Monroe
Far Journeys by Robert Monroe
Nosso Lar: An Account of Life in a Spirit Colony in the World of Spiritis by Francisco Cândido Xavier Mastering Astral Projection by Robert Bruce



0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου