ΔΡΑΚΟΛΙΜΝΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Μεταξύ των στοιχείων που προσδίδουν ενδιαφέρον και ομορφιά στα Ελληνικά βουνά, εξέχουσα θέση κατέχουν οι ορεινές λίμνες, που σαν γαλάζια στολίδια κοσμούν το πράσινο των αλπικών λιβαδιών και ημερεύουν το γκρίζο των βράχων στις απόκρημνες πλαγιές.
Σχεδόν σε όλα τα Ελληνικά βουνά, ακόμη και σε αυτά που βρίσκονται και σε νοτιότερες περιοχές, την άνοιξη συναντά κανείς υδάτινες συλλογές, μικρές λίμνες, οι περισσότερες των οποίων αργότερα, το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο, σβήνουν αναμένοντας τις βροχές και τα χιόνια του χειμώνα.
Οι επισκέπτες των βουνών μας γνωρίζουν καλά ορισμένες από αυτές τις λίμνες και ιδιαίτερα εκείνες που κρατούν το νερό όλο τον χρόνο. Για τις άλλες, τις εποχιακές, πρέπει κανείς να επισκεφθεί έγκαιρα, την άνοιξη και αρχές καλοκαιριού, τα βουνά για να τις συναντήσει και να θαυμάσει την ομορφιά τους.
Ορεινές λίμνες στην χώρα μας υπάρχουν βέβαια και ως αποτέλεσμα δημιουργίας τεχνητών φραγμάτων σε ποτάμια (π.χ. φράγμα Ταυρωπού, Νέστου, Αώου, Μόρνου, Εύηνου κ.ά.). Αλλες λίμνες σε ορεινές περιοχές έχουν επίσης δημιουργηθεί από φράγματα που δημιουργήθηκαν από κατολισθήσεις στα πρανή ορεινών ποταμών (π.χ. λίμνη Τσιβλού στην Αχαΐα, Στεφανιάδας στον Ν. Καρδίτσας, κ.ά.).
Οι « Δρακόλιμνες », αν και πολύ μικρές, είναι από τις πλέον γνωστές φυσικές ορεινές λίμνες. Οι λίμνες αυτές έμφορτες με μύθους και δοξασίες από τους κτηνοτρόφους και άλλους κατοίκους των επί μέρους περιοχών αποτελούν τα τελευταία χρόνια πόλο έλξεως επισκεπτών.
Στις μέρες μας, λέξεις που παραπέμπουν σε δράκους, νεράϊδες και ξωτικά, φαίνονται εντελώς εκτός πραγματικότητας. Η σύγχρονη σκέψη απογυμνωμένη από το στοιχείο της φαντασίας και του εξωπραγματικού δεν φαίνεται να βοηθά πάντα στην συναισθηματική ισορροπία του σύγχρονου ανθρώπου. Ο μύθος ανέκαθεν αποτελούσε στοιχείο γνώσης, τέρψης και σύνδεσης για κάθε λαό. Είναι εκπληκτικό να διαπιστώνει κανείς ότι οι επισκέπτες των μικρών αυτών ορεινών λιμνών θέλγονται, όχι μόνο από την φυσική ομορφιά τους, αλλά και από την όλη ατμόσφαιρα των μύθων που τις περιβάλλει.
Οι πιο γνωστές Δρακόλιμνες είναι εκείνες των βουνών: Τύμφη (Γκαμήλα) και Σμόλικα και λιγότερο του Γράμμου, Μαυροβουνίου(Φλέγκας) και του Λάκμου (Περιστερίου).



Η Δρακόλιμνη του Σμόλικα

Σκαρφαλωμένη στον Σμόλικα, του δεύτερου σε υψόμετρο βουνού της χώρας μας (2.637μ.). Ξεκινήστε από το όμορφο χωριό Αγία Παρασκευή (παλιά Κεράσοβο) που απέχει περίπου 27 χλμ. από τηνΚόνιτσα. Το μονοπάτι με νότια κατεύθυνση, περνώντας από πανέμορφα δάση (μαύρης πεύκης, μακεδονίτικου ελάτου, οξιάς και ρόμπολου) και αρκετά ξέφωτα πλημμυρισμένα με κάθε λογής ανθισμένη ποώδη βλάστηση, οδηγεί μετά από 4 ώρες περίπου σε άδενδρη περιοχή. Συνεχίζοντας την επίπονη ανάβαση φθάνουμε σε πλάτωμα και αντικρίζουμε ξαφνικά την Δρακόλιμνη, που φαντάζει πανέμορφη στην πράσινη χλοασμένη επιφάνεια που την περιβάλλει.
Σε υψόμετρο 2.200μ., η λίμνη αυτή έχει σχήμα καρδιάς, και η περίσσεια των νερών της ρέει προς την κοιλάδα του Κεράσοβου. Ο πυθμένας στις παρυφές της είναι ερυθρωπός, η λίμνη όμως γενικά έχει γαλάζιο χρώμα. Γι’ αυτό και στα βλάχικα αποκαλείται «Λάκου-Βίνιτου» δηλαδή «γαλάζια λίμνη». Ο θρύλος συνδέει την ύπαρξη ενός δράκου με την λίμνη αυτή, ο οποίος είχε αντίπαλο ένα άλλο δράκο, της Γκαμήλας, του βουνού δηλαδή που βρίσκεται στα νότια, απέναντι από τον Σμόλικα. Εδώ λένε ότι νικητής βγήκε ο δράκος του Σμόλικα, ενώ το αντίθετο υποστηρίζουν στην περιοχή τηςΓκαμήλας. Ο δράκος του Σμόλικα νίκησε με τέχνασμα, διότι δεν πετούσε βράχια όπως εκείνος της Γκαμήλας αλλά μεγάλους σβώλους από αλάτι, τους οποίους κατάπινε ο αντίπαλός του και έτσι, φοβερά διψασμένος, ήπιε τόσο πολύ νερό που πέθανε.
Οι παλιές αυτές δεισιδαιμονίες με τίποτα δεν μπορούν να επηρεάσουν την ομορφιά που αναδύεται από την λίμνη και να μας τρομάξουν, αποτρέποντάς μας από ένα σύντομο μπάνιο στα κρυστάλλινα, αλλά κυριολεκτικά παγωμένα νερά της.





Η Δρακόλιμνη της Τύμφης 

Ξεκινήστε από το Μικρό Πάπιγκο, κλασικό Ζαγορίσιο χωριό, περίπου 50 χλμ. από την Κόνιτσα.
Το μονοπάτι καλογραμμένο περνά διαδοχικά από 4 πηγές και μετά από 3 ώρες πορεία οδηγεί σε ορειβατικό καταφύγιο. Από εκεί ηΔρακόλιμνη απέχει 1,5 ώρα ακόμη, αφού πρώτα περάσουμε από μια εποχιακή λίμνη, την «Ξερόλουτσα» στην «Λάκκα Τσουμάνη» (1750μ.), όπως λέγεται από το όνομα των κτηνοτρόφων που βόσκουν εκεί τα πρόβατά τους. Στην ίδια λάκκα υπάρχουν πολλές πηγές και άλλες μικρότερες εποχιακές λίμνες.
Η Δρακόλιμνη της Γκαμήλας είναι περισσότερο γνωστή από εκείνη του Σμόλικα λόγω και της τουριστικής ανάπτυξης των χωριών της περιοχής. Έχει σχήμα ελλειψοειδές, και βρίσκεται σε υψόμετρο 2.000μ., στα ριζά της κορυφής Πλόσκος (2.377μ.) και δίπλα στον γκρεμό που βλέπει προς τον Αώο ποταμό. Το τοπίο γύρω από την λίμνη, γυμνό, αλλά ταυτόχρονα εντυπωσιακά πλούσιο, προκαλεί δέος.
Σύμφωνα με την παράδοση των χωριών της περιοχής στα βάθη της ζούσε δράκος που, όπως αναφέρθηκε, πετούσε βράχια σε εκείνον του Σμόλικα. Οι άσπρες πέτρες γύρω από την Δρακόλιμνη του Σμόλικα, σε αντίθεση με τους πρασινόλιθους που επικρατούν στο βουνό αυτό, είναι λένε η απόδειξη για την αλήθεια του μύθου. Ο δράκος του Σμόλικα αναφέρουν ότι πετούσε πεύκα και ρόμπολα, γι’ αυτό και η βορεινή πλευρά της Γκαμήλας είναι πολύ δασωμένη. Από τους κορμούς που έπεσαν στην λίμνη βγήκαν μαύρα (λάϊα) πρόβατα, ενώ από τις πέτρες που έπεσαν στην Δρακόλιμνη του Σμόλικα βγήκαν άσπρα κριάρια, τα οποία μόλις συνάντησαν στην βοσκή τα λάϊα πρόβατα ζευγαρώθηκαν μαζί τους. Τα αρνιά που γεννήθηκαν πνίγηκαν στην λίμνη και έτσι νίκησε ο δράκος τηςΓκαμήλας!
Δοξασίες για άπατες λίμνες υπάρχουν αρκετές στην χώρα μας, όπως για παράδειγμα, για άλλη Δρακόλιμνη στον Γράμμο, για μια μικρή λίμνη κοντά στον Πόρο της Κεφαλληνίας κ.α.
Ο δρακόμορφος Τρίτων ο Αλπικός, ο οποίος κατά πολλούς έχει δώσει την αφορμή για την ονομασία των λιμνών αυτών, υπάρχει σε αφθονία και στην Δρακόλιμνη της Γκαμήλας.
Οι ορεινές λίμνες του Γράμμου 

Στο βουνό Γράμμος υπάρχουν αρκετές ορεινές λίμνες από τις οποίες μια, γνωστή ως Γκιστόβα, που βρίσκεται σε υψόμετρο 2.350μ. είναι η πιο ψηλή Δρακόλιμνη της χώρας μας, πολλές φορές μάλιστα λόγω του υψόμετρου τον χειμώνα παγώνει. Βρίσκεται καθ’ ολοκληρία στην Ελληνική επικράτεια και πλησιάζει στο ένα της άκρο στα σύνορα με την Αλβανία.
Ξεκινήστε από το χωριό Γράμμος (ερείπια του παλαιού χωριού Γράμμοστα) που βρίσκεται σε υψόμετρο 1380μ. και απέχει 39 χιλιόμετρα από το Επταχώρι του Ν. Καστοριάς. Από το χωριό ακολουθήστε το μονοπάτι-δρόμο που πηγαίνει παράλληλα με τα σύνορα και ανεβαίνοντας υπέροχα χορταριασμένα λιβάδια φθάνετε μετά από 2,5 ώρες στην όμορφη αυτή Δρακόλιμνη.

Επιστρέφοντας από την Γράμμοστα και πολύ πριν το χωριό Χρυσή κατευθυνόμαστε δεξιά και οδηγούμαστε στην περίφημη ορεινή λίμνη «Μουτσάλια» που αρκετά μεγάλη, περιτριγυρισμένη με οξιές και με κοντινή βρυσομάνα που την τροφοδοτεί, αποτελεί μια από τις ωραιότερες, αν και σχεδόν παντελώς άγνωστη ορεινή λίμνη της χώρας μας. 

Πριν φτάσουμε στην λίμνη αυτή συναντήσαμε την περίφημη πηγή «τρακοσάρα», που οφείλει το όνομά της στο ελαφρύ νερό της, διότι, όπως αναφέρουν, έχει τόσο ελαφρύ νερό που ο όγκος της μιάς οκάς (400 δράμια) από το νερό των άλλων πηγών, σε αυτή ζυγίζει μόνο 300 δράμια!
Στον Γράμμο, βουνό πανέμορφο και πολύ ψηλό (2.520μ.), θα έσετε την ευκαιρία να επισκεφθείτε και άλλες ορεινές λίμνες, όπως εκείνες που βρίσκονται σε επίπεδη έκταση και σε υψόμετρο 2.000μ. βορείως της κορυφής Πάνω Αρένα. Αρίνα στα βλάχικα σημαίνει χώμα και άμμος. Οι μικρές αυτές λίμνες (3 τον αριθμό) είναι εποχιακές και για να τις φθάσει κανείς χρειάζεται να κατευθυνθεί από το χωριό Αετομηλίτσα για δυο ώρες σε μονοπάτι με ανατολική κατεύθυνση.
Το χωριό Αετομηλίτσα, στα βλάχικα Ντέντσκο, που σημαίνει προσήλιο, είναι κτισμένο σε υψόμετρο 1430μ. με μεσημβρινή (προσήλια) έκθεση και απέχει 61 χλμ. από την Κόνιτσα. Στο όμορφο αυτό χωριό θα ακούσετε για δυο ακόμη Δρακόλιμνες που υπάρχουν στον Γράμμο. Η μια από αυτές είναι αρκετά κοντά στο χωριό και είναι πολύ μικρή, ενώ η άλλη είναι αρκετά πιο μακριά και είναι μεγαλύτερη.
Για την μεγαλύτερη από τις δυο Δρακόλιμνες πάνω από την Αετομηλίτσα, οι κάτοικοι της περιοχής διατείνονται ότι είναι άπατη. Πολύ κοντά της φθάνει κανείς ακολουθώντας άσχημο δασικό δρόμο με κατεύθυνση δυτική-βορειοδυτική. Πολύ πριν φθάσουμε στο διάσελο, ανάμεσα από τις κορυφές Κιάφα και Περήφανο, αντικρίζουμε χαμηλά την γαλάζια αυτή Δρακόλιμνη.


Οι Δρακόλιμνες στην Κεντρική Πίνδο

Οι Δρακόλιμνες της Φλέγκας, λίγο κάτω και βορείως της ομώνυμης κορυφής, σε υψόμετρο 1950μ. περίπου, είναι δυο άλλες πολύ όμορφες φυσικές ορεινές λίμνες της Πίνδου. Η πρόσβαση σε αυτές έγινε μέσω του δρόμου που με βορειοδυτική κατεύθυνση φθάνει από το Μέτσοβο στο καταφύγιο της Φλέγκας και από εκεί σε οροπέδιο, όπου και τερματίζει ο δρόμος. Βαδίζοντας στις βορεινές πλαγιές της κορυφής «Καπετάν Κλήδης» ανεβαίνουμε στην κορυφή Φλέγκα (2.159μ.). Η ομορφιά των δυο αυτών μικρών λιμνών που αντικρίζουμε από εκεί μας προκαλεί να κατηφορίσουμε για μισή ώρα και να τις επισκεφτούμε. Τα νερά της επάνω λίμνης τρέχουν σε μικρό ρυάκι και συνδέονται με την κάτω και, εάν υπάρχει περίσσεια νερού, αυτό συνεχίζει να ρέει προς την κοιλάδα του Αρκουδορέματος, στον Εθνικό Δρυμό «Βάλια Κάλντα».
Η δίδυμη Δρακόλιμνη της Φλέγκας
Νοτίως του Μετσόβου στο βουνό Λάκμος ή Περιστέρι και σε υψόμετρο 2050 μ. υπάρχει η θρυλική Δρακόλιμνη «Βρίγγα», που στα βλάχικα σημαίνει κύκλος. Οι κάτοικοι του χωριού Χαλίκι την λένε «Βουρλίγκα» (προφανώς παραφθορά της λέξεως Βρίγγα). Λέγεται ακόμα και «Ντιβερλίγκα», είναι στρογγυλή και καταλαμβάνει έκταση 10 στρεμμάτων περίπου. Θα την επισκευθείτε παίρνοντας τον χωματόδρομο από το Χαλίκι με κατεύθυνση βορειοδυτική. Φθάνουμε στην βρύση Καρβελού -χρειάζεσαι, όπως λένε, ένα καρβέλι ψωμί για να πιείς το νερό της- και από εκεί με μονοπάτι οδηγούμαστε στην Ντιβερλίγκα. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για λίμνη, αλλά για δέκα περίπου φιδόμορφες νεροσυρμές που αποτελούν την αρχή του Αχελώου ποταμού. Κατά την παράδοση υπήρχε και εδώ δράκος με την μορφή φιδιού, που βγήκε από τον βράχο και έρποντας για ένα διάστημα, βυθίστηκε πάλι στην γή, στο μέρος όπου τα νερά χάνονται. Από εκεί που βγήκε ο δράκος ξεπήδησε νερό το οποίο ακολουθεί την οφιοειδή πορεία του.

Ορεινές λίμνες άλλων ελληνικών βουνών
Στις νοτιότερες περιοχές της Ελλάδος, φυσικές υδάτινες ορεινές συλλογές υπάρχουν πολλές, είναι όμως όλες σχεδόν εποχιακού χαρακτήρα και σε καμιά δεν υπάρχουν θρύλοι σχετιζόμενοι με δράκους. Ίσως η μή παρουσία σε αυτές νερού για όλο τον χρόνο και οι ξηρότερες και φωτεινότερες συνθήκες που επικρατούν εκεί, να μην υπέβαλαν τόσο τους κατοίκους των περιοχών αυτών.
Στην Οίτη, στο οροπέδιο Λιβαδιές δίπλα στον δρόμο που συνδέει τα χωριά Καστανιά και Παύλιανη υπάρχουν δυο πανέμορφες, μόνιμες, μικρές λίμνες που επίσης φιλοξενούν Αλπικούς Τρίτωνες. Στο ίδιο βουνό την άνοιξη στο οροπέδιο της Καταβόθρας, αλλά και αλλού, σχηματίζονται επίσης άλλες εποχιακές μικρές λίμνες που στολίζονται με υδρόβια φυτά και με υπέροχους Νάρκισσους στις όχθες τους.

Στην Γκιώνα, στην τοποθεσία Βαθιά Λάκκα κάτω από την υψηλότερη κορυφή Πυραμίδα (2.510 μ.) σχηματίζεται στο τέλος του χειμώνα με το λιώσιμο των χιονιών πανέμορφη εποχιακή λίμνη, η οποία αργότερα δίνει την θέση της σε ανθισμένο χαλί από Crocus velouchensis. Στα Βαρδούσια, σε υψόμετρο 1650μ. περίπου, στην αρχή του οροπεδίου Πιτιμάλικο, στην θέση Σταυρός, πάνω από το χωριό Αθανάσιος Διάκος, σχηματίζεται άλλη εποχιακή λίμνη, που τροφοδοτείται από τα ρυάκια που δέχονται τα νερά των χιονιών που λιώνουν από τις γύρω πλαγιές.

Στο Καλλίδρομο, σε οροπέδιο κοντά στο ορειβατικό καταφύγιο όχι πολύ μακρυά από το χωριό Ελευθεροχώριο, σχηματίζεται την άνοιξη ορεινή λίμνη, η οποία περιβαλλόμενη από έλατα φαντάζει πανέμορφη και ζωντανή από τα αναρίθμητα κοάσματα των βατράχων που φιλοξενεί.
Στα Αροάνεια όρη (Χελμός), αρκετά επάνω από τα περίφημα ύδατα της Στυγγός (το αθάνατο νερό ή μαυρονέρι) στην πορεία από το χωριό Περιστέρα προς την ψηλότερη κορυφή (2.333 μ.), υπάρχει η ονομαστή Μαυρόλιμνη, που πάλι σχηματίζεται πρόσκαιρα από το λιώσιμο των χιονιών. Η λίμνη αυτή σε υψόμετρο 2050 μ. είναι η μοναδική αλπική λίμνη στην Πελοπόννησο. Σε οροπέδιο στον Νότιο Παρνασσό, κοντά στο χωριό Δεσφίνα, δεξιά του δρόμου που συνδέει το Δίστομο με την Ιτέα, σχηματίζεται εποχιακή λίμνη την άνοιξη που φαντάζει πολύ όμορφη στην πράσινη στοιβάδα των λιβαδιών που την περιβάλλει.
Στον Ελικώνα, επίσης, σε μικρό οροπέδιο νοτιοδυτικά της κορυφής Παλιοβούνα, σχηματίζεται την άνοιξη εποχιακή λίμνη που ξεδιψά τα ζώα στο άνυδρο αυτό βουνό.




Η άγνωστη Δρακόλιμνη στον Σμόλικα

Μια άλλη αλπική λίμνη του Σμόλικα είναι η « Δρακόλιμνη της Μόσιας ». Μόσια, που στα βλάχικα σημαίνει γριά, είναι μια ψηλή κορυφή του Σμόλικα με υψόμετρο 2.560μ.
Με αφετηρία την Σαμαρίνα, ονομαστό χωριό της περιοχής, ανηφορίζουμε στο πευκοδάσος που υπάρχει πάνω και δυτικά του χωριού. Μετά από πορεία 2 ωρών περίπου σε καλοσηματοδοτημένο μονοπάτι φθάνετε σε ολόδροση πηγή και σύντομα σε γυμνή περιοχή, όπου θα δείτε εκτεταμένα τμήματα καλυμμένα με χιόνι. Φθάνετε σε διάσελο ανάμεσα από τις κορυφές Καπετάν Τσεκούρας και Μπογδάνι. Ένας σταυρός σχηματισμένος με πέτρες που παρατηρούμε εκεί λέγεται ότι δείχνει τον τάφο Μακεδονομάχου, ίσως του ίδιου Καπετάν Τσεκούρα.
Συνεχίζουμε την πορεία σε ιδιαίτερα σκληρό και άγονο, αλλά ταυτόχρονα πλούσιο σε πανέμορφα άνθη της γεντιανής και της τουλίπας, τοπίο. Μετά από 2 ακόμη ώρες πορεία νοτιοδυτικά, κινηθείτε αριστερά χωρίς μονοπάτι προς την κατεύθυνση της Δρακόλιμνης.
Κατεβαίνοντας μια απόκρημνη πλαγιά στο βάθος δεξιά μας θα δείτε την Δρακόλιμνη. Γαλάζια, στεφανωμένη σχεδόν ολόγυρα από χιόνια, πράγματι πολύ όμορφη, μοναχική και σιωπηλή στην παγωμένη φωλιά της. 

travel-hotels.gr
photo: myphotopic.blogspot.com, siatista.info, konitsa.gr, Χρήστος Δημάδης (panoramio.com)