Ο Ακενατόν ή Αμένοφις ή Αμενχοτέπ Δ΄ γεννήθηκε το 1353 π.Χ. και πολλοί μελετητές τον θεωρούν πιθανό εξωγήινο υβρίδιο λόγω του παράξενου παρουσιαστικού του, που τον έκανε μη αποδεκτό από τον πατέρα του Φαραώ Αμενχοτέπ Γ΄. Μάλιστα την περίοδο της βασιλείας του πατέρα του δεν αναπαριστάνεται ποτέ μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της βασιλικής οικογένειας.
Μία εκδοχή τον θέλει καρπό «μοιχείας» μίας και μοναδικής συνεύρεσης της μητέρας του βασίλισσας Τίυε με τον θεό δημιουργό Ρα. Ίσως γι αυτό η ανατροφή του ανατέθηκε στο ιερατείο του Ρα στην Ηλιούπολη και όχι στο ιερατείο του Άμμωνα, παραδοσιακού προστάτη του βασιλικού οίκου. Λέγεται ότι η Τίυε στα παράπονα του μικρού πρίγκιπα για την περίεργη εμφάνισή του, του απαντούσε παρηγορώντας τον ότι αυτό ήταν θεϊκό σημάδι και ότι εκείνος ήταν κάτι ιδιαίτερο και ξεχωριστό.
Με τον πρόωρο θάνατο του μεγαλύτερου αδερφού του και χάρη στην εύνοια της μητέρας του, ο Ακενατόν ορίστηκε διάδοχος. Αμέσως μόλις ο νεαρός Φαραώ ανέβηκε στον θρόνο, έβαλε μπροστά ένα μεγαλόπνοο και προσεκτικά οργανωμένο, όπως αποκαλύπτεται, μεταρρυθμιστικό σχέδιο. Εισηγήθηκε τη λατρεία του ενός και μοναδικού δημιουργού θεού Aτόν, ως μονοθεϊστική θρησκεία, υποβιβάζοντας τους υπόλοιπους θεούς, θέλοντας να διώξει το σκοτάδι της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και του ειδωλολατρισμού από τα εδάφη του.
Όσον αφορά στο σώμα του, οι γιατροί που μελέτησαν τα αγάλματα και τα ανάγλυφα αναφέρουν ότι έπασχε από κάποια γενετική ανωμαλία και μιλούν για διάφορα γενετικά σύνδρομα. Κάποιοι κάνουν λόγο για το σύνδρομο Marfan, κάποιοι για το σύνδρομο Froehlich, άλλοι για το σύνδρομο Klinefelter, και μερικοί ακόμα για το σύνδρομο Aromatase Excess, χωρίς όμως να λύνουν το μυστήριο ούτε κατά το ήμισυ για το σύνολο των χαρακτηριστικών του σε κάθε περίπτωση.
Με τον πρόωρο θάνατο του μεγαλύτερου αδερφού του και χάρη στην εύνοια της μητέρας του, ο Ακενατόν ορίστηκε διάδοχος. Αμέσως μόλις ο νεαρός Φαραώ ανέβηκε στον θρόνο, έβαλε μπροστά ένα μεγαλόπνοο και προσεκτικά οργανωμένο, όπως αποκαλύπτεται, μεταρρυθμιστικό σχέδιο. Εισηγήθηκε τη λατρεία του ενός και μοναδικού δημιουργού θεού Aτόν, ως μονοθεϊστική θρησκεία, υποβιβάζοντας τους υπόλοιπους θεούς, θέλοντας να διώξει το σκοτάδι της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και του ειδωλολατρισμού από τα εδάφη του.
Μέσα σε 6 χρόνια μετακομίζει μαζί με την γυναίκα του Νεφετρίτη στην νεοδημιουργηθείσα πρωτεύουσα Ιχουτατόν «Ορίζοντας του Aτόν» την οποία ίδρυσε στη Μέση Αίγυπτο, σε δόξα του ηλιακού δίσκου του Ρα. Εκεί οι γλύπτες και οι ζωγράφοι της βασιλικής οικογένειας, για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία της Αιγύπτου διατάζονται να απεικονίζουν τα πρόσωπα, όπως ακριβώς είναι στην πραγματικότητα, όχι εξιδανικευμένα, υποχρεώνοντας όλους τους υπηκόους του να τον δουν όπως ακριβώς είναι: «ένα πλάσμα αρρωστημένης ασχήμιας», όπως λέει ο γερμανός αιγυπτιολόγος Walther Wolf. Για τον ίδιο όμως τον Ακενατόν δεν ήταν έτσι. Η παράξενη, αποκρουστική του εμφάνιση ήταν σημάδι του θεού. Ήταν ο ημίθεος γιος του ενός και μόνου θεού...
Λίγο μετά τον ένατο χρόνο της βασιλείας του, ο Ακενατόν, κλείνει τους ναούς των άλλων θεών, εξαπολύοντας σκληρές διώξεις κατά των ιερέων του Άμωνα και διατάζοντας τη διαγραφή της λέξης «θεοί» από όλα τα μνημεία της χώρας. Δυστυχώς δεν έζησε αρκετά ώστε η θρησκευτική του επανάσταση να προλάβει να ριζώσει. Πέθανε τον δέκατο έβδομο χρόνο της βασιλείας του, το 1335 π.Χ., αποκαρδιωμένος από το θάνατο της μητέρας του, της γυναίκας και πολύτιμης συμμάχου του Νεφερτίτης και μιας από τις έξι κόρες του. Ότι με τόσο πείσμα είχε δημιουργήσει, καταστράφηκε την άλλη κιόλας μέρα. Η πρωτεύουσά του εγκαταλείφθηκε, τα κτίσματά του γκρεμίστηκαν και το όνομά του διαγράφηκε από τα επίσημα αρχεία του κράτους. Η σορός του δεν αξιώθηκε ιδιαίτερης ταφής. Τοποθετήθηκε ανώνυμα στον τάφο της μητέρας του Τίυης. Οι διάδοχοί του κατάργησαν όλες τις καινοτομίες του προκατόχου τους και κάθε επιγραφή με το όνομα Άτον και Ακενατόν σβήστηκε. Όλα επανήλθαν στην προτέρα κατάσταση και ο Ακενατόν ήταν σαν μην έζησε ποτέ. Η τελευταία απεικόνιση της οικογένειας της Αμάρνα και του Ακενατόν σώζεται στον τάφο του Μέρυρα Β' και χρονολογείται από τον 12ο χρόνο της βασιλείας του. Σε αυτή θα δούμε κάτι πολύ περίεργο...
Ο άνδρας που ανέβηκε στο θρόνο της Αιγύπτου το 1353 π.Χ. είχε όντος παράξενη εμφάνιση! Το κρανίο του μάκραινε πολύ προς τα πίσω, το πρόσωπό του ήταν μακρόστενο και κάτισχνο, τα χείλια του χοντρά με προεξέχοντα δόντια, τα μάτια του μακρόστενα και αμυγδαλωτά, η μύτη του μακριά, τα μάγουλά του ρουφηγμένα, το σαγόνι του μακρύ κι αυτό, το ίδιο και ο λαιμός του, τα αφτιά του μεγάλα, τα στήθη του φουσκωτά, η κοιλιά του κρεμασμένη, τα δάχτυλά του μακρόστενα, οι γλουτοί και οι μηροί του χοντροί και οι γάμπες του παχιές σαν γλόμποι.
Λίγο μετά τον ένατο χρόνο της βασιλείας του, ο Ακενατόν, κλείνει τους ναούς των άλλων θεών, εξαπολύοντας σκληρές διώξεις κατά των ιερέων του Άμωνα και διατάζοντας τη διαγραφή της λέξης «θεοί» από όλα τα μνημεία της χώρας. Δυστυχώς δεν έζησε αρκετά ώστε η θρησκευτική του επανάσταση να προλάβει να ριζώσει. Πέθανε τον δέκατο έβδομο χρόνο της βασιλείας του, το 1335 π.Χ., αποκαρδιωμένος από το θάνατο της μητέρας του, της γυναίκας και πολύτιμης συμμάχου του Νεφερτίτης και μιας από τις έξι κόρες του. Ότι με τόσο πείσμα είχε δημιουργήσει, καταστράφηκε την άλλη κιόλας μέρα. Η πρωτεύουσά του εγκαταλείφθηκε, τα κτίσματά του γκρεμίστηκαν και το όνομά του διαγράφηκε από τα επίσημα αρχεία του κράτους. Η σορός του δεν αξιώθηκε ιδιαίτερης ταφής. Τοποθετήθηκε ανώνυμα στον τάφο της μητέρας του Τίυης. Οι διάδοχοί του κατάργησαν όλες τις καινοτομίες του προκατόχου τους και κάθε επιγραφή με το όνομα Άτον και Ακενατόν σβήστηκε. Όλα επανήλθαν στην προτέρα κατάσταση και ο Ακενατόν ήταν σαν μην έζησε ποτέ. Η τελευταία απεικόνιση της οικογένειας της Αμάρνα και του Ακενατόν σώζεται στον τάφο του Μέρυρα Β' και χρονολογείται από τον 12ο χρόνο της βασιλείας του. Σε αυτή θα δούμε κάτι πολύ περίεργο...
Ο άνδρας που ανέβηκε στο θρόνο της Αιγύπτου το 1353 π.Χ. είχε όντος παράξενη εμφάνιση! Το κρανίο του μάκραινε πολύ προς τα πίσω, το πρόσωπό του ήταν μακρόστενο και κάτισχνο, τα χείλια του χοντρά με προεξέχοντα δόντια, τα μάτια του μακρόστενα και αμυγδαλωτά, η μύτη του μακριά, τα μάγουλά του ρουφηγμένα, το σαγόνι του μακρύ κι αυτό, το ίδιο και ο λαιμός του, τα αφτιά του μεγάλα, τα στήθη του φουσκωτά, η κοιλιά του κρεμασμένη, τα δάχτυλά του μακρόστενα, οι γλουτοί και οι μηροί του χοντροί και οι γάμπες του παχιές σαν γλόμποι.
Όσον αφορά στο σώμα του, οι γιατροί που μελέτησαν τα αγάλματα και τα ανάγλυφα αναφέρουν ότι έπασχε από κάποια γενετική ανωμαλία και μιλούν για διάφορα γενετικά σύνδρομα. Κάποιοι κάνουν λόγο για το σύνδρομο Marfan, κάποιοι για το σύνδρομο Froehlich, άλλοι για το σύνδρομο Klinefelter, και μερικοί ακόμα για το σύνδρομο Aromatase Excess, χωρίς όμως να λύνουν το μυστήριο ούτε κατά το ήμισυ για το σύνολο των χαρακτηριστικών του σε κάθε περίπτωση.
Χαρακτηριστικά (όπως η κρανιοσυνοστέωση και τα μακρόστενα και αμυγδαλωτά μάτια) που όπως θα παρατηρήσατε διακρίνονται και στις απεικονίσεις των θυγατέρων του Ακενατόν, αλλά και στον μικρό του γιό, τον Τουταγχαμών. Πρόκειτε για DNA με εξωγήινες προσμίξεις ή απλά γενετικές παραμορφώσεις που περνούσαν από γενιά σε γενιά; Όσο για τον Ακενατόν, ήταν απλά ένας οραματιστής του μονοθεϊσμού ή ένας πολέμιος της φιλής των ουράνιων αποικιστών του πραγματικού του πατέρα που παρουσιάζονταν στους θνητούς ως πραγματικοί θεοί;...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου