«Οι χημικές ουσίες που σχετίζονται με το στρες, ενεργοποιούν το γενετικό μας μηχανισμό δημιουργώντας ένα «σκληρό» και αφιλόξενο περιβάλλον, εξωτερικά από τα κύτταρά μας, με αποτέλεσμα να προκληθούν ασθένειες. Έτσι, με απλή λογική, συμπεραίνουμε, ότι οι σκέψεις μας μπορούν όντως να μας αρρωστήσουν. Αν λοιπόν, μπορούν να μας αρρωστήσουν, γιατί να μην μπορούν και να μας θεραπεύσουν;» Δρ. Joe Dispenza
Διαβάστε παρακάτω την αληθινή ιστορία του 57χρονου Μπιλ.
Ο Μπιλ κατασκεύαζε στέγες. Εμφανίστηκε μια κάκωση στο πρόσωπό του και ο δερματολόγος διέγνωσε κακόηθες μελάνωμα. Αν και ο Μπιλ χειρουργήθηκε και μετά υποβλήθηκε σε ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες, ο καρκίνος έκανε μετάσταση στο λαιμό του, κατόπιν στα πλευρά και τέλος στην κνήμη του. Κάθε φορά, ακολουθούσε παρόμοια θεραπεία.
Όπως είναι φυσικό, ο Μπιλ βίωσε τις στιγμές «Γιατί σε μένα;». Γνώριζε ότι η υπερβολική έκθεσή του στον ήλιο ήταν επικίνδυνη, όμως ήξερε άλλους που είχαν εκτεθεί το ίδιο και δεν είχαν αναπτύξει καρκίνο. Αυτή η αδικία του έγινε εμμονή.
Μετά τη θεραπεία του καρκίνου στο αριστερό του πλευρό, ο Μπιλ αναρωτήθηκε εάν οι σκέψεις, τα συναισθήματα και οι συμπεριφορές του είχαν συντελέσει στην κατάστασή του. Σε μια στιγμή εσωτερικής αναζήτησης, αντιλήφθηκε ότι για περισσότερο από 30 χρόνια, βίωνε συναισθήματα πικρίας, γιατί σκεφτόταν και ένιωθε ότι έπρεπε πάντα να εγκαταλείπει αυτό που θέλει για χάρη των άλλων.
Για παράδειγμα, ήθελε να γίνει επαγγελματίας μουσικός μετά το λύκειο. Όταν, όμως, ο πατέρας του τραυματίστηκε με αποτέλεσμα να μη μπορεί να εργαστεί, ο Μπιλ αναγκάστηκε να μπει στην οικογενειακή επιχείρηση κατασκευής στεγών. Αναβίωνε τόσο συχνά αυτά τα συναισθήματα που ένιωσε, όταν του είπαν ότι πρέπει να εγκαταλείψει τις φιλοδοξίες του, που το σώμα του ζούσε συνέχεια στο παρελθόν. Σαν να μην έφτανε αυτό, του δημιουργήθηκε ένα ψυχολογικό κενό ανεκπλήρωτων ονείρων. Κάθε φορά που τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα ήθελε, όπως για παράδειγμα η κατάρρευση της αγοράς ακινήτων αμέσως μετά την επέκταση της επιχείρησής του, έβρισκε πάντα κάποιον ή κάτι να κατηγορήσει.
Ο Μπιλ είχε απομνημονεύσει ως μοτίβο συναισθηματικής αντίδρασης την πικρία, η οποία κυριάρχησε στο χαρακτήρα του και μετατράπηκε σε ασυνείδητο πρόγραμμα. Η συναισθηματική του υπόσταση, ενεργοποιούσε τα ίδια γονίδια για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, που είχε προκαλέσει την ασθένεια που τώρα τον βασάνιζε.
Δεν μπορούσε πλέον να αφήνει το περιβάλλον του να τον ελέγχει: οι άνθρωποι, τα μέρη και οι επιρροές στη ζωή του, του υποδείκνυαν πάντα πώς να σκέφτεται, να νιώθει και να συμπεριφέρεται.
Κατάλαβε ότι για να σπάσει τα δεσμά με τον παλιό εαυτό του και να δημιουργήσει έναν νέο, έπρεπε να φύγει μακριά από το οικογενειακό του περιβάλλον. Για δύο εβδομάδες, λοιπόν, έμεινε στη Μπάχα στο Μεξικό, μακριά από τη γνώριμη ζωή του.
Τις πέντε πρώτες μέρες, ο Μπιλ εστίασε στις σκέψεις που έκανε όταν ένιωθε πικρία. Έγινε κβαντικός παρατηρητής των σκέψεων και των συναισθημάτων του και απέκτησε επίγνωση του ασυνείδητου νου του. Στη συνέχεια, επικεντρώθηκε στις παλιές ασυνείδητες συμπεριφορές και πράξεις του. Αποφάσισε να σταματήσει κάθε σκέψη, συμπεριφορά ή συναίσθημα αρνητικό προς τον εαυτό του.
Μετά την πρώτη εβδομάδα εγρήγορσης, ο Μπιλ ένιωσε ελεύθερος, γιατί είχε απελευθερώσει το σώμα του από τη συναισθηματική εξάρτηση της πικρίας. Αναστέλλοντας τις γνώριμες σκέψεις και τα συναισθήματα που είχαν κατευθύνει τις συμπεριφορές του τα προηγούμενα χρόνια, εμπόδισε, κατά κάποιον τρόπο, τα σήματα των συναισθημάτων επιβίωσης να συνεχίσουν να ρυθμίζουν το σώμα του στην ίδια νοητική υπόσταση. Η ενέργεια, που απελευθέρωσε το σώμα του, ήταν πλέον διαθέσιμη να διοχετευθεί στο σχεδιασμό ενός νέου πεπρωμένου.
Την επόμενη εβδομάδα, ο Μπιλ ένιωθε τόσο ενθουσιασμένος, που σκεφτόταν το νέο εαυτό που ήθελε να γίνει και πώς θα αντιδρούσε στους ανθρώπους, στα μέρη και στις επιρροές που τόσο καιρό τον έλεγχαν. Για παράδειγμα, αποφάσισε ότι κάθε φορά που η γυναίκα και τα παιδιά του θα του εξέφραζαν μια επιθυμία ή ανάγκη, θα τους απαντούσε με καλοσύνη και γενναιοδωρία, αντί να τους κάνει να νιώθουν ότι του είναι βάρος. Με λίγα λόγια, επικεντρώθηκε στους τρόπους που ήθελε να σκέφτεται, να πράττει και να νιώθει, όταν παρουσιάζονται καταστάσεις που είχαν αποτελέσει πρόκληση γι’ αυτόν στο παρελθόν. Άρχισε λοιπόν να δημιουργεί μια νέα προσωπικότητα, ένα νέο νου, μια νέα υπόσταση.
Ο Μπιλ άρχισε να εφαρμόζει όσα είχε συνειδητά αποφασίσει, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην παραλία της Μπάχα. Λίγο μετά την επιστροφή του, παρατήρησε ότι ο καρκίνος στην κνήμη του είχε εξαφανιστεί. Μία εβδομάδα αργότερα που επισκέφτηκε το γιατρό του, είχε απαλλαγεί ολοκληρωτικά από τον καρκίνο. Παραμένει μέχρι σήμερα υγιής.
Με την «πυροδότηση» του εγκεφάλου του σε νέους τρόπους, ο Μπιλ άλλαξε βιολογικά και χημικά τον παλιό εαυτό του. Ως αποτέλεσμα, ενεργοποίησε νέα γονίδια με νέους τρόπους και τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούσαν να συνυπάρχουν με τη νέα νοητική υπόσταση, τη νέα εσωτερική χημεία και τον νέο εαυτό του. Ενώ ήταν κάποτε δέσμιος των παρελθοντικών συναισθημάτων, σήμερα ζει σε ένα καινούριο μέλλον.
* Απόσπασμα από το βιβλίο του Δρ. Joe Dispenza Σπάσε τη Συνήθεια να Είσαι ο Εαυτός Σου που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τη Link Media
Χαρμπέα Ιωάννα κοινωνιολόγος/συγγραφέας
Πηγή: energospolitis.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου