Το σπίτι των Winchester ένα από τα μεγαλύτερα στοιχειωμένα σπίτια στον κόσμο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Φανουράκης

Η ιστορία για το σπίτι των Winchester ξεκίνησε το Σεπτέμβριο του 1839 με τη γέννηση ενός κοριτσιού του Leonard και της Sarah Pardee στο New Haven, του Connecticut. Το όνομα του μωρού ήταν επίσης Σάρα. Όπως έφτανε στην ενηλικίωση, έγινε η πιο όμορφη κοπέλα της πόλης. Ήταν πολύ καλή ,παρευρισκόταν σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις, χάρη στις μουσικές ικανότητες της, την άνεσή της να ομιλεί διάφορες ξένες γλώσσες και την αφρώδη γοητεία της. Η ομορφιά της ήταν επίσης γνωστή από τους νέους άνδρες στην πόλη, παρά το πολύ μικρό μέγεθος της. Ήταν μικροκαμωμένη , στάθηκε όμως στο δικό της ύψος και έτσι όλοι έβλεπαν την απίστευτη προσωπικότητα και ομορφιά της.


Ταυτόχρονα, όπως μεγάλωνε η Σάρα , ένας νεαρός άνδρας επίσης ωρίμαζε σε μια άλλη ξεχωριστή οικογένεια του New Haven. Το όνομα του νεαρού ήταν William Wirt Winchester και αυτός ήταν ο γιος του Όλιβερ Γουϊντσεστερ, ενός ράφτη πουκαμίσων και επιχειρηματία. Το 1857, ανέλαβε τα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης Volcanic Repeater. Η εταιρία πλάσαρε ένα όπλο που χρησιμοποιεί ένα μηχανισμό με μοχλό για τη φόρτωση σφαιρών στο οπισθογεμές.





Προφανώς, αυτό το είδος του όπλου ήταν μια τεράστια βελτίωση σε σχέση με το ρύγχος-φόρτωση των ντουφεκιών των τελευταίων χρόνων, αλλά ο Winchester είδε ακόμη πως μπορεί να το τελειοποιήσει. Το 1860, η εταιρεία ανέπτυξε το Henry Rifle- τουφέκι. Ήταν εύκολο να φορτώσει εκ νέου και μπορούσε να ρίξει γρήγορα. Το HenryRifle μπορούσε να ρίξει μια σφαίρα κάθε τρία δευτερόλεπτα. Έγινε το πρώτο πραγματικό επαναληπτικό τουφέκι και ένα από τα αγαπημένα μεταξύ των Βόρειων στρατευμάτων στο ξέσπασμα του εμφύλιου πολέμου της Αμερικής.


Πολλά χρήματα άρχισαν να έρχονται στον Όλιβερ Winchester και σύντομα είχε συγκεντρώσει μια μεγάλη περιουσία από τις συμβάσεις της κυβέρνησης και των ιδιωτικών πωλήσεων. Αναδιοργάνωσε την εταιρεία και άλλαξε το όνομά σε Winchester Repeating Arms Company (Εταιρία πολεμικών όπλων Γουϊντσεστερ). Η οικογένεια ευημερούσε και την 30 η Σεπτεμβρίου 1862, στο αποκορύφωμα του Εμφυλίου Πολέμου, ο νεαρός William Wirt Winchester γιος του Όλιβερ Winchester και η Sarah Pardee θυγατέρα του Leonard παντρεύτηκαν με μια μεγάλη γαμήλια τελετή στο New Haven.





Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 15 Ιουλίου του 1866, Η Σάρα γέννησε μια κόρη που ονομάστηκε Annie PardeeWinchester. Ακριβώς λίγο αργότερα, η πρώτη καταστροφή έπληξε την Σάρα, η κόρη της έπασχε από μία ασθένεια που είναι γνωστή ως "marasmus", μια παιδική ασθένεια κατά την οποία το σώμα χάνει απότομα βάρος και στεγνώνει. Το βρέφος πέθανε στις 24 Ιουλίου. Η Sarah ένιωσε πως γκρεμίστηκε ο κόσμος γύρω της και από αυτό το γεγονός για κάποιο χρονικό διάστημα είχε φτάσει στα όρια της τρέλας. Στο τέλος, σχεδόν μετά από μια δεκαετία μπόρεσε και επέστρεψε στον κανονικό εαυτό της, αλλά αυτή και ο William ποτέ δεν θα έκαναν άλλο παιδί.




Μετά από καιρό η Σάρα επέστρεψε στην οικογένεια και το σπίτι της, αλλά μια άλλη τραγωδία χτύπησε την οικογένεια .Ο William, κληρονόμος της αυτοκρατορίας Winchester, άντρας της Sarah χτυπήθηκε με πνευμονική φυματίωση. Πέθανε στις 7 Μαρτίου, 1881. Ως αποτέλεσμα του θανάτου του, η Σάρα κληρονόμησε πάνω από 20 εκατομμύρια δολάρια , ένα απίστευτο ποσό, ειδικά σε εκείνες τις ημέρες. Έλαβε επίσης το 48,9 τοις εκατό την εταιρία Winchester Repeating Arms και ένα εισόδημα περίπου 1.000 δολάρια την ημέρα, τα οποία δεν ήταν φορολογήσιμα μέχρι το 1913.

Αλλά με τα νέα πλούτη που είχε αποκτήσει δεν μπορούσε να ξεπεράσει τον πόνο της η Σάρα ώστε να βγει από την βαθιά κατάθλιψη, δεν είχε χάσει μόνο τον σύζυγό της, αλλά και το νεογέννητο παιδί της. Λίγο καιρό αργότερα, ένας φίλος της ,της προτείνει να μιλήσει με έναν Πνευματιστή για τις απώλειες των αγαπημένων προσώπων της ζωής της .
"Ο σύζυγός σας είναι εδώ,« το μέντιουμ της είπε και στη συνέχεια προχώρησε σε μια περιγραφή του ΓουίλιαμWinchester. "Λέει σε μένα να σας πω ότι υπάρχει μια κατάρα στην οικογένεια σας, που πήρε τη ζωή του ίδιου και του παιδιού σας. Πολύ σύντομα θα σας πάρει και εσάς στον άλλο κόσμο . Πρόκειται για μια κατάρα που προέκυψε από το τρομερό όπλο που δημιουργήθηκε από την οικογένεια Winchester . Χιλιάδες άτομα έχουν πεθάνει εξαιτίας αυτών των όπλων και τώρα τα πνεύματα αυτά ζητούν εκδίκηση. "




Είπε στην Σάρα τότε το πνεύμα του άνδρα της μέσω του μέντιουμ ότι πρέπει να πουλήσει την περιουσία της στο New Haven και να κατευθυνθεί προς τα δυτικά. Ότι θα την καθοδηγεί ο σύζυγό της και όταν βρει το νέο σπίτι της στη Δύση, θα το αναγνωρίσει αμέσως. «Πρέπει να ξεκινήσει μια νέα ζωή», της είπε το μέντιουμ, «και να οικοδομήσει ένα σπίτι για τον εαυτό της και για τα πνεύματα που έχουν σκοτωθεί από αυτό το τρομερό όπλο. Ποτέ δεν θα πρέπει να σταματήσει η οικοδόμηση του σπιτιού. Αν συνεχίσετε να οικοδομείτε το σπίτι, θα ζήσετε. Αν σταματήσετε θα πεθάνεται. "


Λίγο μετά την σεάνς, η Σάρα πούλησε το σπίτι της στο New Haven και με μια τεράστια περιουσία που είχε στη διάθεσή της, κινήθηκε δυτικά προς την Καλιφόρνια. Πίστευε ότι την καθοδηγεί το χέρι του νεκρού συζύγου της και εκείνη δεν σταμάτησε να ταξιδεύει μέχρι που έφτασε στην Santa Clara Valley το 1884. Εδώ, βρήκε ένα σπίτι υπό κατασκευή με 6 δωμάτια το οποίο άνηκε στον Δρ. Caldwell. Μπήκε σε διαπραγματεύσεις μαζί του και σύντομα τον έπεισε να πουλήσει το σπίτι και τα 162 στρέμματα που αναπαύονται τριγύρω από αυτό. Απομάκρυνε οποιαδήποτε προηγούμενα σχέδια υπήρχαν για το σπίτι και άρχισαν να χτίζουν όπως είχε επιλέξει η ίδια. Η περιοχή εκεί γνώρισε μεγάλη ανάκαμψη πολλοί εργάτες και βιοτεχνίες για τα επόμενα 36 χρόνια, έχτιζαν και ξαναέκτιζαν, αλλάζοντας και κατασκευάζοντας ένα σπίτι δίπλα στο άλλο. Κρατούσε 22 ξυλουργούς στο χώρο εργασίας, όλο το χρόνο, 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Οι ήχοι από τα σφυριά και τα πριόνια ακουγόταν όλη την ημέρα και όλη την νύχτα.




Καθώς το σπίτι αυξανόταν περιελάμβανε 26 δωμάτια, τα βαγονάκια πάνω σε μια σιδηροδρομική γραμμή γύρω από το σπίτι μετέφεραν τα οικοδομικά υλικά και τα έπιπλα. Το σπίτι αναπτυσσόταν ραγδαία και τα οικοδομικά σχέδια είχαν τελειώσει. Κάθε πρωί συζητούσε η Σάρα με τους εργοδηγούς για τα νέα σχέδια του σπιτιού. Πάνω στο χέρι της σκιαγραφούσε κάθε μέρα το νέο σχέδιο, το έργο της ημέρας. Τα σχέδια ήταν πολύ συχνά χαοτικά, αλλά προέκυψε μια πρωτότυπη αρχιτεκτονική. Μερικές φορές όμως, δεν λειτουργούσε με τον σωστό τρόπο στα αρχιτεκτονικά σχέδια και σπάνια δεχόταν συμβουλές, αλλά η Σάρα είχε πάντα μια γρήγορη λύση. Εάν αυτό συνέβαινε και είχαν κτίσει ένα δωμάτιο λάθος βάσει όμως των σχεδίων της Σάρας τότε έκτιζαν πάλι ένα δωμάτιο γύρω από το ήδη υπάρχον.





Καθώς οι ημέρες, οι εβδομάδες και μήνες περνούσαν, το σπίτι συνέχισε να αυξάνεται. Δωμάτια προστέθηκαν στις αίθουσες και στη συνέχεια μετατράπηκε ολόκληρο, πόρτες ενώθηκαν με τα παράθυρα, τα πάνω επίπεδα μετατράπηκαν σε πύργους με κορυφές και τελικά αυξήθηκε σε ύψος επτά ορόφων. Στο εσωτερικό του σπιτιού, εγκαταστάθηκαν τρεις ανελκυστήρες και 47 τζάκια.






Υπήρχαν αμέτρητες σκάλες που οδηγούσαν στο πουθενά!!! Μια τυφλή καμινάδα που σταματάει πολύ πάνω από το ανώτατο όριο, ώστε να είναι εκτός σπιτιού. Ντουλάπες που άνοιγες και βρισκόσουν σε κενούς τοίχους!!! Πόρτες παγίδες που οδηγούσαν στο κενό!!! Διπλούς διαδρόμους!!! Φεγγίτες που βρίσκονταν ο ένας πάνω από τον άλλον!!! Μερικές πόρτες άνοιγαν και δεν υπήρχε πάτωμα, αν δεν πρόσεχες έπεφτες!!! και δεκάδες άλλες παραδοξότητες. Ακόμα και τα κάγκελα από τις σκάλες εγκαταστάθηκαν ανάποδα από την μέσα πλευρά και πολλά από τα μπάνια είχαν γυάλινες πόρτες.



Επίσης η Σάρα άρχισε από περιέργεια να παίζει με τον αριθμό "13". Σχεδόν όλα τα παράθυρα περιείχαν 13 υαλοπίνακες από γυαλί!!! Σχεδόν κάθε δωμάτιο είχε 13 τοίχους!!! Το θερμοκήπιο είχε 13 τρούλους. Πολλά από τα ξύλινα δάπεδα από 13 τμήματα. Κάποια από τα δωμάτια είχαν 13 παράθυρα και κάθε σκάλα είχε 13 σκαλιά. Μια τέτοια σκάλα είχε κανονικά 42 σκαλιά , για να φτάνει από ένα χαμηλό επίπεδο στον επάνω όροφο μόνο με 13 σκαλιά, άλλαξαν το ύψος και το πλάτος αλλά μόνο ένας ορειβάτης θα μπορούσε να σκαρφαλώσει σε αυτήν την σκάλα.





Ενώ όλα αυτά φαίνονται τρελά σε εμάς, στην Σάρα έκανε μεγάλη αίσθηση. Με αυτόν τον τρόπο, πίστευε πως θα μπορούσε να ελέγχει τα πνεύματα που ήρθαν στο σπίτι για κακό σκοπό, η για τους εκδικητικούς ανθρώπους που στην προηγούμενη ζωή τους είχαν σκοτωθεί από τα όπλα. Αυτοί οι κακοί άνδρες, που σκοτώθηκαν από τα Winchester τουφέκια, θα μπορούσαν να καταστρέψουν την ζωή της Sarah;
Το σπίτι είχε σχεδιαστεί σαν ένας λαβύρινθος που θα προκαλούσε σύγχυση και θα αποθάρρυνε τα κακά πνεύματα.




Το σπίτι συνέχισε να αυξάνεται και το 1906, είχε φθάσει όλο, στο επιβλητικό ύψος των επτά ορόφων για την εποχή εκείνη. Η Σάρα συνέχισε την κατασκευή, και την επέκταση, του σπιτιού, ένιωθε μεγάλη μοναξιά και είχε πέσει σε μελαγχολία, η μοναδική επικοινωνία και παρέα που είχε ήταν οι εργάτες και όσοι δούλευαν για το σπίτι και φυσικά τα πνεύματα.. Ειπώθηκε πως τις άγρυπνες νύχτες, όταν δεν επικοινωνούσε με τον κόσμο των πνευμάτων για τα σχέδια του σπιτιού, η Σάρα καθόταν και έπαιζε πιάνο μέχρι τα ξημερώματα . Σύμφωνα με το μύθο, οι περαστικοί που άκουγαν την Σάρα να παίζει πιάνο κάθονταν απέξω και θαύμαζαν τις μελωδίες που έπαιζε παρά το γεγονός πως το πιάνο είχε 2 χαλασμένα κλειδιά και δεν έβγαζε τους καταλλήλους τόνους.




Το πιο τραγικό γεγονός που συνέβη στο σπίτι ήταν όταν χτύπησε ο μεγάλος σεισμός του Σαν Φρανσίσκο το 1906. Τα πάνω τμήματα από το μέγαρο Winchester είχαν πέσει και έγιναν ένας σορός ερειπίων. Οι τρεις τελευταίοι όροφοι του σπιτιού είχαν καταρρεύσει στον κήπο και ποτέ δεν θα μπορούσαν να αποκατασταθούν. Επιπλέον, το τζάκι που βρισκόταν στο δωμάτιο όπου κοιμόταν η Σάρα Winchester το βράδυ του σεισμού κατέρρευσε, μετατοπίζοντας το δωμάτιο παγιδεύοντας την Σάρα μέσα. Είχε πιστέψει πως ο σεισμός ήταν σημάδι από τα πνεύματα, ότι ήταν έξαλλα πως το σπίτι είχε σχεδόν ολοκληρωθεί. Προκειμένου να εξασφαλίσει ότι το σπίτι δεν θα τελειώσει, αποφάσισε να κατασκευαστούν άλλα 30 δωμάτια μπροστά από το αρχοντικό, ώστε η κατασκευή να μην είναι πλήρης - και επίσης, έλεγε πως τα πνεύματα που έπεσαν στην πλευρά του σπιτιού που κατέρρευσε θα παγιδεύτηκαν στα χαλάσματα μέσα για πάντα.




Για τους επόμενους μήνες, οι εργάτες δούλευαν για την αποκατάσταση των ζημιών που είχε υποστεί το σπίτι, αν και στην πραγματικότητα η τεράστια δομή του το κράτησε σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τα περισσότερα κτίρια της περιοχής τριγύρω. Μόνο μερικά από τα δωμάτια είχαν πάθει άσχημη ζημιά , αν και είχε χάσει τα υψηλότερα πατώματα και πολλούς τρούλους και πύργους που είχαν καταρρεύσει. Η επέκταση για το σπίτι άρχισε πάλι.




Ο αριθμός των υπνοδωματίων αυξήθηκε από 15 σε 20 και στη συνέχεια σε 25. Καμινάδες εγκαταστάθηκαν σε πολλά σημεία , αν και περιέργως, δεν εξυπηρετούσαν κανένα σκοπό. Ορισμένοι πιστεύουν ότι ίσως να είχαν προστεθεί, διότι κάποιες παλιές ιστορίες λένε πως τα φαντάσματα εμφανίζονταν και εξαφανίζονταν μέσα από τις καμινάδες. Επίσης στο σπίτι τον τεραστίων διαστάσεων είχαν εγκατασταθεί μόνο δυο καθρέφτες , διότι η Σάρα πίστευε πως τα φαντάσματα φοβόντουσαν το είδωλο τους και αν κοιτούσαν τον καθρέφτη μπορεί να εγκλωβιζόντουσαν μέσα για πάντα.




Στις 4 Σεπτεμβρίου του 1922, μετά από μια περίοδο διάσκεψης με τα πνεύματα στο δωμάτιο όπου συνομιλούσε μαζί τους ,η Σάρα πήγε το βράδυ στην κρεβατοκάμαρά της για να κοιμηθεί. Κάποια στιγμή της πρώτες πρωινές ώρες, πέθανε στον ύπνο της στην ηλικία των 83ετων. Άφησε το σπίτι στην ανιψιά της, Frances Marriot, η οποία είχε είδη πλέον το χειρισμό των επιχειρήσεων της Σάρα για μεγάλο χρονικό διάστημα.



Επίσης ο λογαριασμός τραπέζης της Σάρας είχε λιγοστέψει δραματικά. Φήμες λένε πως κάπου στο σπίτι ήταν κρυμμένος σε ασφαλές μέρος ένας θησαυρός μια περιουσία σε κοσμήματα και σερβίτσια από χρυσό με τα οποία λένε, πως τα είχε η Σάρα για να δειπνεί με τα φαντάσματα. Οι συγγενείς της άνοιξαν όλα τα χρηματοκιβώτια που υπήρχαν στο σπίτι, αλλά βρέθηκαν μόνο παλιά ρούχα, κάλτσες, αποκόμματα εφημερίδων σχετικά με την κόρης της και τον θάνατο του συζύγου της, μια κλειδαριά με τρίχες του μωρού, και ένα κοστούμι μάλλινο και εσώρουχα. Δεν ανακαλύφθηκε κανένα χρυσό σερβίτσιο ποτέ.







Τα έπιπλα, τα προσωπικά αντικείμενα και ότι είχε αξία και διακοσμητικά υλικά, αφαιρέθηκαν από το σπίτι και πουλήθηκε σε μια ομάδα επενδυτών που σχεδίαζε να το χρησιμοποιήσει ως τουριστικό αξιοθέατο. Ένας από τους πρώτους που είδε το σπίτι, όταν άνοιξε για το κοινό ήταν ο Robert L. Ripley, ο οποίος έγραψε για το σπίτι στη δημοφιλή στήλη του "Believe it or Not."(Πιστέψτετο η όχι).









Είχε δημοσιευθεί αρχικά πως υπήρχαν 148 δωμάτια, αλλά κάποια στιγμή επικράτησε σύγχυση κάθε φορά που μετρούσαν τα δωμάτια, υπήρχε ένα λιγότερο η ένα περισσότερο δωμάτιο. Το σπίτι ήταν τόσο μεγάλο και η διαμόρφωση του σε μπέρδευε σαν να βρισκόσουν σε λαβύρινθο, οι εργάτες χρειάστηκαν περισσότερο από έξι εβδομάδες για να πάρουν τα έπιπλα μέσα από το σπίτι, όπως δήλωσαν οι ίδιοι οι εργάτες στο περιοδικό AmericanWeekly, το 1928. Ήταν ένα σπίτι "όπου οι κάτω σκάλες δεν οδηγούσαν σε κάποιο υπόγειο αλλά ούτε οι σκάλες όπου φαινόταν να οδηγούν στη στέγη, δεν οδηγούσαν πουθενά." Τα δωμάτια του σπιτιού υπολογίζονται ξανά και ξανά και πέντε χρόνια αργότερα, εκτιμάται ότι υπάρχουν 160 δωμάτια ..... αν και κανείς δεν είναι απόλυτα βέβαιος.




Σήμερα, το σπίτι έχει κηρυχθεί στην Καλιφόρνια ως ιστορικό ορόσημο και έχει καταχωρηθεί στην Εθνική Υπηρεσία Πάρκων ως «ένα μεγάλο κλασσικό σπίτι της εποχής εκείνης, μια παράξενη κατοικία με ένα άγνωστο αριθμό δωματίων."






Οι περισσότεροι λένε πως το σπίτι πλέον προστατεύετε από τα φαντάσματα που είχαν έρθει να μείνουν εκεί μετά από την πρόσκληση της Sarah Winchester. Το ερώτημα είναι όμως, είναι όντως στοιχειωμένο πραγματικά; Μερικοί θα έλεγαν ότι ίσως δεν υπήρχαν ποτέ φαντάσματα καθόλου .... ότι το αρχοντικό Winchester δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα ¨προϊόν¨ που δημιούργησε μια εκκεντρική γυναίκα και πάρα πολύ πλούσια, όπου αυτός ο πλούτος βρισκόταν σε λάθος χέρια.





Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι μπορούμε να αναφέρουμε το σπίτι αυτό ως ένα από τα "μεγαλύτερα στοιχειωμένα σπίτια στον κόσμο", με βάση του θρύλους που έχουν ακουστεί και μόνο. Αυτή είναι μια περίπτωση όπου πρέπει να τραβήξουμε τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του ότι είναι ένα πραγματικό στοιχειωμένο σπίτι .... ή ότι είναι μια ακόμη άλλη μεγάλη ιστορία;


Το Μέγαρο των Winchester είναι πραγματικά στοιχειωμένο; Θα πρέπει να αποφασίσει ο καθένας για τον εαυτό του αν το επισκεφθεί , αν και μερικοί άνθρωποι έχουν ήδη αποφασίσει μέσα στο μυαλό τους.



Υπήρξαν μια σειρά από παράξενα και ανεξήγητα γεγονότα που αναφέρονταν για το σπίτι των Winchester για πολλά χρόνια και εξακολουθούν να αναφέρονται μέχρι σήμερα. Δεκάδες μέντιουμ έχουν επισκεφθεί το σπίτι με τα χρόνια και οι περισσότεροι είχαν πάει πεπεισμένοι πως υπάρχουν πνεύματα στο σπίτι, ή ισχυρίζονται ότι είναι πλέον πεπεισμένοι, ότι τα πνεύματα περιπλανιούνται ακόμη μέσα στο σπίτι. Εκτός από το φάντασμα της Sarah Winchester, υπήρξαν και πολλές άλλες εμφανίσεις όλα αυτά τα χρόνια.




Στα χρόνια που το σπίτι είχε ανοίξει για το κοινό, οι υπάλληλοι και οι επισκέπτες έβλεπαν ασυνήθιστα πράγματα. Άκουγαν βήματα, πόρτες ανοιγόκλειναν!!! Άκουγαν μυστηριώδεις φωνές!!! Παράθυρα που έκλειναν από μόνα τους με τόση δύναμη που θρυμματίζονταν!!! Κρύα δωμάτια και σημεία που έβλεπες τα χνώτα σου. Παράξενες δέσμες φωτός εμφανίζονταν από το πουθενά!!! Πόμολα που γυρνούσαν από μόνα τους…. και μην ξεχνάμε τα αποτελέσματα των μέντιουμ οι οποίοι έχουν να αναφέρουν και τη δική τους έκθεση των φαινομένων μέσα στο σπίτι.





Προφανώς, αυτές είναι όλες οι τυποποιημένες αναφορές για το στοιχειωμένο σπίτι ... μήπως είναι όμως αυτές οι ιστορίες απλώς ευσεβείς πόθοι; Για να συνεχιστεί η περίεργη ιστορία της Σάρα Winchester με τα φαντάσματα;; Ή θα μπορούσαν οι ιστορίες να είναι αληθινές; Ήταν πραγματικά ένα σπίτι που χτίστηκε ως μνημείο για τους νεκρούς; Τα Φαντάσματα μπορεί να παραμονεύουν ακόμη στους δαιδαλώδεις διαδρόμους του σπιτιού της οικογενείας Winchester;;
Ίσως ναι αλλά δεν είναι μόνο εκεί, όλο και κάποιος στην ζωή μας θα μας έχει διηγηθεί μια ιστορία περιέργων φαινομένων φυσικών-μεταφυσικών και υπερφυσικών κτλπ.. τα οποία δεν θα ανήκουν για πάντα στα ανεξήγητα διότι δεν υπήρξαν ποτέ ανεξήγητα.




Έρευνα
Κωνσταντίνος Φανουράκης

Πηγές
Ripley's Big Book Believe it or Not

winchestermysteryhouse

Ο.Ε.Α.Φ.  -  SiriusANews