Τιμή και μνήμη στην Υπατία

Τιμή και μνήμη στην Υπατία που η "μηχανη" παραγωγής αγίων φρόντισε να καπηλευτεί το όνομά της και στη θεση της να φτιάξουν ενα αντίγραφο τάχα προστάτιδα των γραμμάτων μια "αγια Αικατερίνη " ........ ποιοι ειναι οι "προστάτες των γραμμάτων" ; αυτοί που εκαιγαν βιβλία και φιλοσόφους για να αφανίσουν τη γνώση ;

ΥΠΑΤΙΑ .

Στην εκχριστιανισμένη Ρωμαική Αυτοκρατορία όλοι οι υπήκοοι πρέπει να είναι χριστιανοί, διότι το 472 ο Λέων ο Α' νομοθέτησε ρητά, ότι ο " παγανισμός" είναι δημόσιο έγκλημα .Προηγουμένως το 451 ο Μαρκιανός νομοθέτησε θανατικές ποινές για όσους κρατικούς υπαλλήλους δεν τηρούν την ανθελληνική νομοθεσια.

'Ομως το τραγικότερο έγκλημα αυτης της περιόδου και είναι το λιντζαρισμα της νεοπλατωνικής φιλοσόφου και μαθηματικού ΥΠΑΤΙΑΣ από τον χριστιανικό όχλο της Άλεξάνδρειας το 415. Η Υπατία σύμφωνα με τις πιο αξιοπιστες πηγές γεννήθηκε γύρω στο 370 μ.χχ. 

Ωστόσο μερικοί ειδικοι υποστηριζουν συμφωνα με τον χρονογράφο Ιωάννη Μαλάλα ότι η Υπατία πέθανε σε προχωρημένη ηλικία με το φρικτο τρόπο του λιντσαρισματος από τους χριστιανούς.

Ήταν κόρη του μεγάλου μαθηματικού και αστρονόμου Θέωνος ο οποίος υπήρξε το τελευταίο μέλος Αλεξανδρινού Μουσείου.

Η Υπατία υπήρξε άξια διαδοχος του πατέρα της και στα Μαθηματικά και στην Αστρονομία. Σχολίασε τα έργα του Απολλώνιου από την Πέργαμο και του Διόφαντου. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα σωζόμενα έργα, στα ελληνικα, του Διόφαντου οφείλονται σ αύτην. Ο Διοάφαντος θεωρείται ο πατερας της Άλγεβρας και τα περισσότερα έργα του σώθηκαν στα Αραβικά.
Ωστοσο η Ύπατία έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη Νεοπλατωνική Φιλόσοφος της ύστερης Αρχαιότητας μετά τον Πλωτίνο. Ιδιαίτερα συγκίνησε τους ανθρώπους ο οικτρός και άδικος θανατος της από τους μοναχούς και παραβολάνους του Πατριάρχη Κυρίλλου. 

Ο εκκλησιαστικός ιστορικός της Εποχής Σωκράτης ο Σχολαστικός, αναφέρει ότι η Υπατία ανέλαβε την Πλατωνική Σχολή που είχε ιδρύσει ο Πλωτίνος. Από την επιστολογραφία του γνωστότερου μαθητη της, επισκόπου Κυρηναικής Συνέσιου, μπορούμε να ανασυνθέσουμε τις φιλοσοφικές απόψεις της Υπατίας, οι οποίες μοιάζουν με τις διδαχές των
"Εννεάδων" του Πλωτίνου. Η Υπατία, όπως και ο Πλωτίνος, θεωρούσε ως σκοπό της Φιλοσοφίας, την οποία δεν ξεχωριζε από τα Μαθηματικά και την Αστρονομία, την Ένωση με τον Θεό. "Παντα είσω", τα πάντα βρίσκονται μέσα μας, δίδασκε η Υπατία, όπως και ο Πλωτίνος., και σαν τους Ορφικούς και τον Πλάτωνα θεωρουσε οτι η Αιώνια Ψυχή μετά θάνατα ενώνεται με το Άπειρο Θεό. Με τη σημερινή ορολογία θα θεωρούσαμε την Υπατία οπως όλους τους Νεωπλατωνικούς άλλωστε- ως Μυστικίστρια, η οποία αγωνίζεται για το "άνοιγμα του τρίτου ματιού της ψυχής" ή " του νου φωτοειδές έγγονον" όπως αναφέρει ο Συνέσιος ( Επισ. 139 και Δίων 9).
Η ατυχία της Υπατίας είναι ότι έζησε σε μια εποχή όπου ανέτειλλε ο Μεσαίωνας.
Ο πατέρας της, ο Θέων, έζησε στα χρόνια του Θεοδοσίου του Μεγάλου όταν ο χριστιανισμός έγινε η Επισημη και μοναδική επιτρεπόμενη θρησκεία του κράτους. 

Είδε τα εθνικά Ιερά να καταστρέφονται από τις ορδές των φανατισμένων χριστιανών και φονικές συμπλοκές και οδομαχίες να συνταράσσουν την ησυχία των πόλεων της Αυτοκρατορίας μεταξύ αντιμαχομένων παρατάξεων εθνικών και χριστιανών.

Με την απαγόρευση της παλαιάς Δωδεκαθειστικής θρησκείας σύρθηκαν στη παρανομία ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ Η ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ γιατί ειχαν ταυτιστεί με την ειδωλολατρική Μαγεία (;;)
(Βλ. Θεοδοσιάνιος κωδιξ. 9, 16.1-9 και 10). Με τον όρο Αrs Mathematika ο Θεοδοσιανός κώδικας ποινικοποιεί την Μαγεια και τον Δωδεκαθεισμό και μάλιστα επί ποινή θανάτου.Σ ' αυτό συνέτεινε και το γεγονός ότι όλα τα αρχαία Πανεπιστήμια, Μουσεία, και Βιβλιοθήκες, συστεγάζονταν με ειδωλολατρικά ιερά πχ Σεράπειον. Έτσι στη Βυζαντινή Εποχή που μεσουρανεί ο χριστιανισμός, οι Μαθηματικοί και οι Αστρονόμοι δεν νοιώθουν ιδιαίτερη ασφάλεια.
Και δεν είναι τυχαίο ότι όλοι, οι Νεοπλατωνικοί ασχολουνται με τα Μαθηματικά και την Φιλοσοφία, σ΄αντίθεση με τους χριστιανούς που αποφεύγουν τις θετικές επιστήμες.
Η ενασχόληση αυτη της Υπατίας με την ARS MATHEMATIKA υπήρξε η κατηγορία για την οποία το.. "χριστεπώνυμον" πλήθος του Πατριάρχη Κυρίλλου απεφάσισε να αποδώσει αυτοδίκως .."δικαιοσύνη" μ έναν φρικτό τρόπο. Ωστόσο τα αίτια ήσαν πολύ βαθύτερα.
Στις 4 Ιουλίου 414 στο θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως αναριχάται ο ανήλικος Θεοδόσιος ο Β' , ένας θρησκόληπτος και άβουλος άνθρωπος. 

Στην πραγματικότητα την εξουσία την ασκεί η φανατική Ορθόδοξη αδερφή ΠΟΥΛΧΕΡΙΑ η οποία παρέμειε άγαμη υπο την επιρροή του Πατριάρχη Αττικού και μετέβαλε το Παλάτι σε "μοναστήρι" .Χάρη στην εύνοιά της ο ανηψιός του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόφιλου, ο Κύριλλος, ανέβηκε στο θρόνο της Αιγυπτιακής Εκκλησίας το 412 και με ιδιαίτερη σφοδρότητα άρχισε εκ νέου τους διωγμούς κατά των Εθνικών και των Ιουδαίων, που ήσαν πολυπληθείς στην Αλεξάνδρεια. 

Η αρχή του άγριου Πογκρόμ κατά των αντιφρονούντων του Πατριάρχη Κυρίλλου- με την ευνοια της Πουλχαερίας- έλαβε χώρα το 414 όταν επί διοικητή της Αιγύπτου Ορέστη, οι μοναχοί της ερήμου υπό τις διαταγές του προκαθημένου της Αλεξανδρινής Εκκλησίας επιτέθηκαν στην Ιουδαική Συνοικία της Αλεξάνδρειας και κατέκαψαν τα κτίρια, σφάζοντας τους Ιουδαίους κατοίκους.
Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Σωκράτης ο Σχολαστικός ισχυρίζεται ότι τότε διώχθηκαν από την Αλεξάνδρεια όλοι οι Εβραίοι, που είχαν έρθει από τα χρόνια του Μεγ. Αλεξάνδρου.

Ο διοικητής Ορέστης- αν και χριστιανος, αλλά όχι φανατικός- δεν έμεινε αδρανής, εξ' αιτίας των οικονομικών επιπτώσεων στην Αλεξανδρινή αγορά που είχε η καταστροφή της Ιουδαικής παροικίας.
Συνέταξε αναφορά στον Ύπαρχο της Ανατολής Αυρηλιανό με σκοπό να λάβει γνώση των αυθαιρεσιών του Κυρίλλου ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Β'. Ωστόσο την Αυτοκρατορική Αυλή διοικούσε η θρησκόληπτη Πουλχερία. Έτσι ο Κύριλλος όχι μόνο δε τιμωρήθηκε αλλά αντίθετα αισθάνθηκε περισσότερο ασύδοτος εξ' αιτιας της αυτοκρατορικής ασυλιας. Εκκάλεσε- όπως είχε κάνει και ο θείος του Πατριάρχης Θεόφιλος- τους 500 μοναχούς της Νιτρίας και μαζί με τους 800 παραβολάνους του, άρχισε να πολιορκεί την οικία του διοικητή Ορέστη, κατηγορώντας τον
"ΕΠΙ ΕΛΛΛΗΝΙΣΜΩ". Ο διοικητης Ορέστης λιθοβολήθηκε από τους μοναχούς του Κυρίλλου και λίγο έλειψε να σκοτωθεί. Ακολούθησαν συμπλοκές και συλλήψεις και ένας μοναχός, ο Αμμώνιος, αυτός που παρ' ολίγον να σκότωνε τον Ορέστη καταδικάστηκε σε θάνατο. Ο Ορέστης έστειλε νέα αναφορά στον Αυτοκράτορα αλλή η σιωπηλή υποστήριξη της Πουλχερίας προς τις εξτρεμιστικές ενέργεις των ορθόδοξων Μοναχών, αποθράσυνε όλο και περισσότερο τον Κύριλλο, ο οποίος τότε αποφάσισε να στραφεί εναντίον της "πνευματικής μητέρας" του διοικητή Ορέστη, της νεοπλατωνικής μαθηματικού και φιλοσόσου ΥΠΑΤΙΑΣ. 

Οι παραβολάνοι του Κυρίλλου άρχισαν να διαδίδουν στον χριστιανικό όχλο , οτι η Υπατία ήταν αυτη που παράσερνε τον Ορέστη στον "ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ" και εμπόδιζε τον συμβιβασμό Ορεστη- Κυρίλλου.
Οι μοναχοί επίσης εκήρυτταν, ότι ο Ορέστης επηρεασμένος από την Υπατία, απέφευγε να εκκλησιάζεται πια και προστάτευε τους ειδωλολάτρες και τους Εβραίους.(Σωκρατης Εκκλησιαστική Ιστορία ,PGVII, 13-15)

Ο Κύριλλος εξ άλλου φοβόταν την Υπατία και εξ' εξαιτίας των υψηλά ισταμένων μαθητών της αλλά και τη φθονούσε λόγο του κήρους που διέθέτε στους κύκλους της Αλεξανδρινής Χριστιανικής διανόησης .(O φθόνος αυτός θα τον οδηγήσει στην οργάνωση της οικτρής δολοφονίας της, όπως αναφερει ο Δαμάσκιος και Σουΐδας).
Για αυτό θέλησε να τη βγάλει από τη μέση και χρησιμοποίησε προς τούτο το νόμο περί της Μαγείας (Ars Mathematikca) του Θεοδοσιανού Κώδικα .Αρχισε να συκοφαντεί την Υπάτία επί Μαγεία και παγανισμώ στον αμόρφωτο χριστιανικό όχλο της Αλεξάνδρειας.
Έτσι κάποια μέρα του Μαρτίου του 415, στη διάρκεια της Σαρακοστής, ένας όχλος από παραβολάνους και μοναχούς με αρχηγό έναν κληρικό, τον Πέτρο τον "αναγνώστη", έστησε καρτέρι στην Υπατία έξω από το σπίτι της. Μόλις έφθασε η Υπατία της όρμηξε το αγριεμενο πλήθος των μοναχών και των παραβολάνων και "εκ του δίφρου εκβαλόντες επί την εκκλησίαν ή επώνυμον Καισάρειον συνέλκουσιν' αποδύσαντες τε την εσθήτα, οστράκοις ανείλον. Και μεληδόν διασπάσαντες, επί τον καλούμενον Κιναρώνα τα μέλη συνάραντες, πυρί κατηνάλωσαν"( ΣΩΚΡΑΤΗΣ, Εκκλησιαστική Ιστορία, VII,15)
Απόδοση :

...ΤΗΝ ΤΡΑΒΗΞΑΝ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΞΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΣΥΡΑΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΤΑΝ ΚΑΙΣΑΡΕΙΟΝ.
ΕΣΚΙΣΑΝ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΗΣΑΝ ΜΕ ΟΣΤΡΑΚΑ. ΟΤΑΝ ΚΟΜΜΑΤΙΑΣΑΝ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ , ΤΟ ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΛΕΓΟΤΑΝ ΚΙΝΑΡΩΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΨΑΝ.
Το αποτρόπαιο αυτό εγκλημα συντάραξε την Αλεξάνδρεια αλλά και ολόκληρη την αυτοκρατορία. Η δολοφονία της Υπατίας ήταν καλά σχεδιασμένη από τους ενεδρεύοντες μοναχούς του Κυρίλλου. Το ότι ήταν ο Πατριάρχης Κύριλλος ο εμπνευστής της δολοφονίας το αναφερει ο Δαμάσκιος, Ό Σουΐδας και ο Ιωάννης Μαλάλας.

Τέτοιος ήταν ο φόβος που προκάλεσε η αγρια δολοφονία της Υπατίας, ωστε μετα από λίγο καιρό ο διοικητής της Αιγύπτου παραιτήθηκε και ο ύπαρχος της Ανατολής Αυρηλιανός που ξεκίνησε ανακρίσεις για τους εγκληματίες μοναχούς και τον Πατριάρχη ΚΎΡΙΛΛΟ αντικαταστάθηκε με τον Μονάξιο από την αυγούστα Πουλχερία. Ο Δαμάσκιος αναφερει ότι ο Αιδέσιος δωροδόκησε τους ανακριτές και έτσι ο Κύριλλος και οι ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ της Υπατίας έμειναν ατιμώρητοι.
Οι διώξεις κατά των Εθνικών Ελλήνων, των αιρετικών και των Ιουδαίων έγιναν ακόμη σκληρότεροι και βιαιότεροι και εξέφραζαν τη θρησκευτική μισαλλοδοξία της αυγούστας Πουλχερίας, η οποία σφράγισε με το φανατισμό της όλη τη διάρκεια της βασιλείας του Θεοδοσίου του Β' (414-450).Ιδιαίτερα ο νόμος 25 του έτους 426 μ.χ.χ που διέταξε ΤΗΝ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗ των "ειδωλολατρικών" ναών και ο αυστηρός νόμος περί μυστικών θυσιών του 439 - ολοι επι βασιλείας Θεοδοσίου του Β' - αποτελούν έργο της "ελληνοκτόνου" πολιτικής της αυγουστας Πουλχερίας.
Ωστόσο, η εθνική θρησκεία θα εξακολουθήσει για πολύ καιρό ακόμα να υπάρχει στην Ανατολή και κυρίως στη Νότια Έλλάδα παρ' όλες τις δολοφονίες τους κατατρεγμούς και διώξεις...

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
ΕΝΑΝΤΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ
Διαμαντής Κουτουλας

ΠΗΓΗ