Ένας από τους βασικούς θεμελιωτές της εβραιοχριστιανικής εκκλησίας,
η οποία κατέλαβε και κατέστρεψε την ελληνοκεντρική πρωτοχριστιανική εκκλησία των τριών πρώτων μ.Χ αιώνων., ήταν ο Ιωάννης ο «Χρυσόστομος».
Ας δούμε τι είπε αυτός ο…φωτισμένος κατά πολλούς άνθρωπος, για τους Έλληνες και το Ελληνικό πνεύμα :
( από την επίσημη πατρολογία MIGNE τα αποσπάσματα παρακάτω)
«Αν κοιτάξεις στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) θα δεις, τέφρα και σκόνη και τίποτε υγιές, αλλά τάφος ανοιγμένος είναι ο λάρυγγας (των Ελλήνων φιλοσόφων), όλα δε είναι γεμάτα ακαθαρσίες και πύον, και πάντα τα δόγματα τους βρίθουν από σκουλήκια. Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, παίρνοντας από τους φιλοσόφους τους. Εμείς όμως, δεν παραιτούμαστε από την μάχη εναντίον τους».
(«Υπόμνημα εις τον άγιον Ιωάννην τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν», Ομιλία Ξ’, 59.369-370)
«Πού είναι τώρα οι σοφοί των Ελλήνων με τα πυκνά τους γένια, με τους έξωμους χιτώνες τους και με τα παραφουσκωμένα λόγια; Όλη την βάρβαρη Ελλάδα ο σκηνοποιός (ο Παύλος) επέστρεψε (εκχριστιάνισε). Ας είναι ανάμεσά τους κι αυτός ο περιβόητος Πλάτων, που τρεις φορές πήγε στη Σικελία, γεμάτος επίδειξη και κομπορρημοσύνη, μα κανείς δεν του έδωσε προσοχή. Όμως εκείνος ο σκηνοποιός όχι μόνο στη Σικελία, όχι μόνο στην Ιταλία αλλά και σ’ όλη την οικουμένη πέταξε και δεν σκανδάλισε, και είναι φυσικό, γιατί οι διδάσκαλοι δεν καταφρονούνται από την εργασία τους αλλά από τα ψέμματά τους»
(«Ερμηνεία εις την “Προς Ρωμαίους επιστολήν”», 60.407)
«Πόσο κόπιασε ο Πλάτων με τους μαθητές του με το να μας συζητεί περί γραμμής και γωνίας και σημείου και περί αριθμών αρτίων και περιττών και ίσων μεταξύ τους και ανίσων και για τέτοια θέματα λεπτεπίλεπτα ως ο ιστός της αράχνης -διότι αυτά στη ζωή είναι περισσότερο άχρηστα από εκείνα τα υφάσματα- και χωρίς να ωφελήσει πολύ ή λίγο με τις συζητήσεις αυτές εγκατέλειψε έτσι τη ζωή;».
(«Ερμηνεία εις την “Α΄ Κορινθίους επιστολήν”» , Ομιλία Δ’, 61.34)
«Οι Έλληνες φιλόσοφοι και ρήτορες, είναι καταγέλαστοι και δεν διαφέρουν από τα παιδιά που λένε ανοησίες. Γιατί δεν μπόρεσαν να πάρουν με το μέρος τους ούτε έναν σοφό η άσοφο, ούτε άνδρα ή γυναίκα, ούτε ένα μικρό παιδί από τόσα έθνη κι από τόσους λαούς, αλλά προκαλούσαν τόσα γέλια τα βιβλία που είχαν γράψει, ώστε, μόλις τα παρουσίαζαν, να εξαφανίζονται, γι’ αυτό και χάθηκαν τα περισσότερα. Ποτέ δεν έκαμαν το σωστό, αλλά ήσαν δειλοί, φιλόδοξοι, αλαζόνες και είχαν ασυλλόγιστα πάθη. Ο Ελληνισμός μπορεί ν’ απλώθηκε σ’ όλη τη γη και να κατέκτησε τις καρδιές των ανθρώπων, καταλύθηκε όμως με την δύναμη του Χριστού και το κήρυγμά μας φυτεύτηκε στις ψυχές των ανθρώπων. Και όσοι ήταν άπιστοι εντυπωσιάστηκαν από την διδασκαλία του Ιησού και περιφρόνησαν την δουλοπρέπεια, την ανελευθερία και την ποταπότητα των Ελλήνων. Όλοι διέκριναν την ευγένεια των μέσων που χρησιμοποιούν οι χριστιανοί, σε αντίθεση με την αισχρότητα των Ελλήνων».
(«Εις τον μακάριον Βαβύλαν και κατά Ελλήνων», παρ. 11-12, 15, 40)
«Όλα αυτά τα λόγια της ελληνικής μωρίας, είναι παραληρήματα που προκαλούν το γέλιο. Διότι όπως ακριβώς εάν κάποιος αποτολμά να σημαδεύει τον ουρανό με το τόξο του προσπαθώντας να τον κάνει κομμάτια με τα βέλη του ή να αποστερέψει τον ωκεανό με το να τον αδειάζει με τα χέρια του, δεν θα υπάρχει κανένας εύθυμος που δεν θα γελάσει μαζί του, αλλά οι σοβαρότεροι θα χύσουν πολλά δάκρυα (για τα χάλια του). Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, όταν οι Έλληνες μας αντιμιλούν, είναι καλό να γελάς εις βάρος τους και να κλαις για λογαριασμό τους. Διότι αυτοί επιχειρούν πολύ πιο κενόδοξα πράγματα απ’ αυτόν που ελπίζει ότι μπορεί να τραυματίσει τον ουρανό ή να αδειάσει τη θάλασσα».
(«Εις τον μακάριον Βαβύλαν και κατά Ελλήνων», παρ. 21)
«Όπου η μνήμη των μαρτύρων, εκεί και η ντροπή των Ελλήνων».
(«Εις τον άγιον ιερομάρτυραν Βαβύλαν», παρ. β’)
«Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα».
(«Υπόμνημα εις τον άγιον Ιωάννην τον Απόστολον και Ευαγγελιστήν», Ομιλία Α’, 59.31)
«Tα παιδιά να υπακούτε στους γονείς σας σύμφωνα με το θέλημα του Kυρίου… Εκτός κι αν ο γονέας είναι Έλληνας».
(«Προς Eφεσίους επιστολήν», Oμιλία KA’, παρ. α’)
«Κανένας δεν πρέπει να δίνει στα παιδιά του ονόματα των (Ελλήνων) προγόνων του, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά να δίνει τα ονόματα των δικαίων (δηλ. εβραϊκά, της «Παλαιάς Διαθήκης»), των μαρτύρων, των επισκόπων και των αποστόλων».
(«Περί κενοδοξίας και όπως δει τους γονέας ανατρέφειν τα τέκνα»)
«Που είναι τώρα τα έργα του Πλάτωνα, του Πυθαγόρα και των Αθηναίων (φιλοσόφων); Οι ψαράδες (Απόστολοι) και ο σκηνοποιός (Παύλος) διέδωσαν το έργο τους όχι μόνο στην Ιουδαία, αλλά και στη γλώσσα των βάρβαρων, κάτι που οι Έλληνες μόνο στον ύπνο τους θα φαντάζονταν».
(«Ομιλία Η’, λεχθείσα εν τη εκκλησίᾳ τη επὶ Παύλου, Γότθων αναγνόντων, και πρεσβυτέρου Γότθου προομιλήσαντος», παρ. α’)
Σχόλιο :
Αυτός που τα έγραψε αυτά ήταν ένας από τους κύριους θεμελιωτές του Εβραιοχριστιανισμού. Προσέξτε το δαιμονικό μίσος του εναντίον των Ελλήνων. Μιλά ενάντια στις ελληνικές γνώσεις νομίζεις και ήταν αντίθετες με αυτές του Χριστού. Κι όμως Έλληνίδες γυναίκες (οι Σίβυλλες) είχαν τη χάρη και προφήτευαν για τον ερχομό του Χριστού. Οι Έλληνες περίμεναν τον Χριστό, όχι οι Εβραίοι του Γιαχβέ-Σατάν.
Ο Χριστός επιβεβαίωσε όλες τις γνώσεις που είχαν δώσει οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί και αποκάλυψε ακόμη περισσότερα. Τα κείμενα αυτά και των Ελλήνων φιλοσόφων και των διδασκαλιών του Χριστού, υπήρχαν και τα μελετούσαν οι πρώτοι χριστιανοί. Όταν ήρθαν οι αντίχριστοι και ανθέλληνες εγκάθετοι της μαύρης μασονίας με την προβιά του χριστιανού τα έκαψαν όλα. Κατέστρεψαν την εκκλησία του Χριστού και έφτιαξαν την ανίερη παν-αίρεση του μωσαϊκού νόμου η οποία ένωνε τη νοοτροπία του θεού των Εβραίων, του Γιαχβέ με αυτή του λυτρωτή Ιησού Χριστού.
Αυτός ο άνθρωπος τιμάται ως ένας εκ των τριών ιεραρχών οι οποίοι εορτάζονται ως
προστάτες των ελληνικών γραμμάτων. Απ ότι διαβάσατε παραπάνω, εσείς τι πιστεύετε ; Κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο ; Προστάτεψε ο «Χρυσόστομος» τα ελληνικά γράμματα και τις ελληνικές γνώσεις ; ή μήπως τις καταδίκασε σε αφανισμό ;
Πως μπορεί να δέχεται κάποιος ότι ένας άνθρωπος που λέει τέτοια πράγματα διέσωσε και προστάτεψε τα ελληνικά γράμματα ; Επίσης σε ποια γράμματα αναφερόμαστε, αφού οι επιστήμες στο Μαύρο Γιαχβεδοκρατικό Βυζάντιο ήταν υπό διωγμό ; Τα αρχαία ελληνικά συγγράμματα καιγόταν δημοσίως και σωρηδόν όπως και οτιδήποτε ήταν αντίθετο των εβραϊκών κειμένων και των εντολών του Γιαχβέ που υπήρχαν μέσα σε αυτά.
Ο Τζόζεφ Μακ Κέιμπ (συγγραφέας) έχει πεί :
«Το Βυζάντιο επί δέκα ολόκληρους αιώνες δεν κατόρθωσε να παράγει ούτε ένα βιβλίο που να διαβάζεται σήμερα από έναν καλλιεργημένο άνθρωπο».
Πως να παράγει κάτι αξιόλογο ; Αφού «γράμματα» θεωρούνταν τότε μόνο τα θρησκευτικά συγγράμματα των «φωτισμένων» πατέρων της Εκκλησίας και τα λοιπά σκοταδιστικά θρησκευτικά κείμενα. Οι γνώσεις των Ελλήνων κάηκαν και μαζί τους και η αλήθεια του Χριστού, η οποία βρισκόταν σε χιλιάδες χειρόγραφα μέσα στις εκατοντάδες βιβλιοθήκες που έκαψαν οι σκοταδιστές εβραιοχριστιανοί, οι εχθροί της γνώσης και της αλήθειας.
Η Γνώση αυτή μια μέρα θα αναστηθεί αφού ό,τι κι αν κάνουν δεν μπόρεσαν, ούτε θα μπορέσουν ποτέ να τη σκοτώσουν. Είτε το θέλουν οι υπηρέτες του σκότους είτε όχι, ο Ιησούς Χριστός Νικά και το θέλημα του Χριστού είναι να έχουν οι άνθρωποι τη Γνώση.
Όταν έγινε η συνάντηση του Χριστού και των Ελλήνων, ο Ιησούς Χριστός είπε: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθει ο Υιός του Ανθρώπου.» (Κατά Ιωάννην -12,23). Βέβαια το αρχικό κείμενο περιείχε και κάποια ακόμη λόγια, τα οποία οι εντεταλμένοι ανθέλληνες μασόνοι ιερείς (μεταξύ σε αυτούς και ο «Χρυσόστομος») που κατασκεύασαν τον Εβραιοχριστιανισμό – Ορθοδοξία εξαφάνισαν επίσης από παντού. Έγραφε το κείμενο:
«Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθεί ο υιός του ανθρώπου.» (Το παρακάτω λείπει από κάθε ευαγγέλιο) «Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον. Λογισμόν αποτίκτουσα οικειούμενον επιστήμην.»
Δηλαδή : Ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο γιος του ανθρώπου. Διότι η Ελλάς είναι η μόνη που γεννά ανθρώπους,(είναι) φυτό ουράνιο και θεϊκό βλάστημα (βλαστός) κι αυτό είναι εξακριβωμένο. (Η Ελλάς) γεννώντας το λογισμό (συλλογισμό) έκανε κτήμα της την Επιστήμη.
Το παραπάνω βρέθηκε σε χειρόγραφο του Ευσεβίου του Παμφίλου Επισκόπου Καισαρείας, 265μ.Χ. εκκλησιαστικού ιστορικού, από τον καθηγητή Ε.Πρόκου το 1974 στις βιβλιοθήκες του Βατικανού.
Έτσι ακριβώς όπως το είπε ο Χριστός έγινε, και έτσι θα γίνεται, για όσο θα υπάρχει αυτός ο κόσμος, αφού είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, ο Χριστός (και όχι ο Εβραιοχριστιανισμός- Ορθοδοξία της μαύρης μασονίας που κατέστρεψε κάθε ελληνική και πραγματική χριστιανική γνώση) και το ανυπότακτο ελληνικό ελεύθερο πνεύμα ήταν και θα είναι ένα.
el.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου