Με μια προσεκτική μελέτη όλων των αρχαίων πολιτισμών διαπιστώνουμε την ύπαρξη θεραπευτικών σωματικών σημείων.
Μόνο, όμως, στην αρχαία Κίνα, αυτός ο τρόπος σκέψης έγινε ένα θεμελιώδες, πολύπλοκο και ολοκληρωμένο οικοδόμημα, διαχρονικό έως τις μέρες μας.
Από τη δεξαμενή αυτής της σκέψης δεν ξεφεύγει ούτε μια λεπτομέρεια.
Στην αρχή ο άνθρωπος έχοντας ανάγκη να ερμηνεύσει τον κόσμο χρησιμοποίησε ένα σύστημα εξήγησης κατανοητό, σαφές και ενιαίο το οποίο ήταν ικανό να ικανοποιήσει τόσο την ανάγκη για ερμηνεία όσο και την ανάγκη δράσης στην καθημερινή πράξη, ο οποίος μη διαθέτοντας τον σημερινό όγκο πληροφοριών απευθύνθηκε σε μια σκέψη υποθετική και αναλογική.
Αυτός ήταν ένας αναγκαίος και επιβεβλημένος τρόπος νοητικής συμπεριφοράς για τη χρονική εκείνη στιγμή.
Για την εξέλιξη όμως της σκέψης και του πολιτισμού ήταν αναγκαία η εισαγωγή και η εφαρμογή ενός νέου τρόπου ερμηνείας των γεγονότων, η αναλυτική και η ορθολογιστική.
Αυτή η σκέψη καρτεσιανού τύπου δημιούργησε την επιστήμη και τον σύγχρονο πολιτισμό.
Αυτοί οι δύο τρόποι σκέψης και ερμηνείας δεν αποκλείονται μεταξύ τους, αλλά αλληλοσυμπληρώνονται αμοιβαία.
Με τους δύο αυτούς τρόπους σκέψης μπορούμε να δώσουμε μια ώθηση στην ερμηνεία του σύγχρονου ιατρικού βελονισμού. Η ορολογία και οι έννοιες της κινέζικης γλώσσας δεν έχουν την νοηματική ακρίβεια που έχουμε συνηθίσει στην σύγχρονη επιστήμη. Με μια λέξη εκφράζονται περισσότερες γλωσσικές έννοιες.
Η δυτική γλωσσική έννοια χαρακτηρίζεται από το χωρισμό, την αντικειμενικότητα και την συνέχεια. Αυτές οι λογοκεντρικές έννοιες δεν μπορούν να περιγράψουν και να εξηγήσουν την κινέζικη φιλοσοφία, την γλώσσα και την κινεζική ιατρική οι οποίες χαρακτηρίζονται από την συνέχεια, τη δυναμικότητα και τη συνεχή αλλαγή. Στην κινεζική γλώσσα το αντίθετο της αλήθειας, της καθαρότητας και του ξεχωριστού δεν είναι η σύγχυση αλλά το γενικό και αόριστο. Αυτή η αοριστία δίνει μια ποικιλία στις έννοιες.
Αυτός είναι ένας από τους λογούς σύμφωνα με τον φιλόσοφο Hegel που στην Κίνα δεν αναπτύχθηκε η ίδια φιλοσοφία. Γιατί, δεν υπάρχει η δυνατότητα λόγω της γλώσσας μιας αφαιρετικής τυπικής λογικής .Τα όρια του νοητού ταυτίζονται με τα όρια της γλώσσας (Wittgenstein).
Κάθε φορά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μια συγκεκριμένη έννοια. Αυτό εξηγείται από την ίδια την φύση της κινέζικης γλώσσας. Η δυτική γραφή είναι φωνητική και γλωσσοκεντρική. Σε κάθε γράμμα αντιστοιχεί ένας ήχος. Το σύνολο των γραμμάτων και συνεπώς των ήχων ορίζει την λέξη.
Η λέξη έχει μια έννοια σαφώς προσδιορισμένη και συγκεκριμένη. Η γραφή είναι αναλυτική όπως η δυτική σκέψη. Η κινέζικη γραφή είναι ιδεογραφική. Σε κάθε ιδεόγραμμα αντιστοιχούν περισσότερες έννοιες. Η γραφή είναι συνθετική και συμβολική. Σ' αυτήν οι λέξεις δεν ορίζουν τις έννοιες, άλλα δείχνουν την δυναμική πορεία των γεγονότων τα οποία είναι πάντα μεταβαλλόμενα.
Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι το ιδεόγραμμα Qi ,το οποίο αποτελείται από δυο χαρακτήρες. Ο συνδυασμός και των δυο χαρακτήρων μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το Qi μπορεί να είναι ταυτόχρονα κάτι το απόλυτα αιθέριο όπως ο ατμός και κάτι το απόλυτα υλικό όπως το ρύζι.
Το Qi αποτελεί την συνεχεία μεταξύ των υλικών δομών και της άυλης ενέργειας. Ένας τρόπος κατανόησης της κινέζικης γλώσσας και ορολογίας της είναι η άσκηση μέσω της θεραπείας.
Το Yin και το Yang εκφράζουν δυο πόλους αντιδιαμετρικά αντίθετους σε ότι αφορά το σύμπαν και την ύλη.
Εκφράζει μια περιστροφική συμμετρία.
YIN / YANG
το εσωτερικό / το εξωτερικό
το θήλυ / το άρρεν
Το αποτέλεσμα αυτής της αρχής είναι η έννοια του ανθρώπου που βρίσκεται μεταξύ γης και ουρανού. Βλέπουμε λοιπόν ότι το Yin / Yang είναι έννοιες σχετικές.
Ταυτόχρονα, υπάρχουν και δεν υπάρχουν. Το ένα υφίσταται σε σχέση με το άλλο. Η ισορροπία τους είναι δυναμική, ποτέ στατική. Αυτός είναι ο τρόπος σκέψης. Το Yin και το Yang μεταφερόμενο στον ανθρώπινο οργανισμό αντιστοιχεί στο συμπαθητικό και παρασυμπαθητικό σύστημα με επίσης δυναμική ισορροπία και ποτέ στατική. Από την ένωση των Yin και Yang προήλθε η ζωή με την μορφή ενέργειας, που ονομάζεται Qi.
Το Qi έχει ένα συγκεκριμένο επαναληπτικό ρυθμό εμφάνισης γενετικά προγραμματισμένο. Παρουσιάζει δηλαδή ένα βιολογικό ρυθμό. Ο ρυθμός είναι ζωή ( Billroth ). Ο βιορυθμός είναι η ροή της ζωής στον χρόνο, στα δευτερόλεπτα, στα λεπτά, στις ώρες, στις ημέρες, στους μήνες..Το Qi είναι η αρχή που ενώνει το σύμπαν με τον άνθρωπο.
Αυτό, στη δυτική επιστήμη εξετάζεται από την χρονοβιολογία, κλάδος της κλασσικής ιατρικής, η οποία δίνει νέους ορισμούς στην έννοια του φυσιολογικού για τους διάφορους βιοχημικούς και ορμονικούς παράγοντες. Η έννοια του φυσιολογικού δεν εξαρτάται μόνο από την χρησιμοποιούμενη μέθοδο ή από το μέσο όρο ενός εξεταζόμενου πληθυσμού αλλά και από τη χρονική στιγμή κατά την οποία έγινε η συγκεκριμένη εξέταση. Αυτές οι ρυθμομετρικές εφαρμογές εισήγαγαν τον όρο χρονοδέσμη, που περιλαμβάνει τις φυσιολογικές τιμές μιας συγκεκριμένης λειτουργίας στις διάφορες ώρες της ημέρας ή του χρόνου. Αυτή η χρονοδέσμη μας επιτρέπει μια καλύτερη κατανόηση μεταξύ των φυσιολογικών και παθολογικών τιμών μιας εξέτασης.
Η ίδια η ασθένεια προκαλεί αναταραχή στην ισορροπία αυτού του βιορυθμού. Αυτή η έλλειψη συγχρονισμού μπορεί να φέρει παθολογικές απαντήσεις στην θεραπεία και να επιδεινώσει την κλινική πορεία του ασθενούς. Η θεραπεία λοιπόν πρέπει να συγχρονίσει τεχνικά τον οργανισμό και το αποτέλεσμά του είναι η ευρυθμία η οποία αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της ευεξίας του ατόμου.
Σύμφωνα με την παραδοσιακή κινέζικη ιατρική μια λειτουργία ή ένα όργανο προσεγγίζεται πιο αποτελεσματικά υπολογίζοντας τον συγκεκριμένο χρόνο κυκλοφορίας της ζωτικής ενέργειας στο μεσημβρινό.
Το παρό άρθο αποτελεί μέρος της πανεπιστημιακής μεταπτυχιακή εργασίας με θέμα:
Συγκριτική μελέτη μεταξύ δυτικής και ανατολικής διατροφής.
Ευαγγελος Μουστακάκης MD, MSc
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου