Η γενοκτονία των Ελλήνων - Σκυθόπολης Γιατι δεν την διδάσκουν στα σχολεία ? Τι φοβάται το εκκλησιαστικό και πολιτικό κατεστημένο?
Οι Γενοκτονίες κατά των Ελλήνων :η καταστροφή του Ελληνικού ΄Έθνους, του Ελληνικού Πολιτισμού, της Ελληνικής Γραμματείας και της Ελληνικής Παιδείας. Είναι η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ανθρωπότητα και το παγκόσμιο κατεστημένο του ιουδαιοχριστιανισμου την αποκρύπτουν επιμελώς από τον Ελληνικό λαό και την παγκόσμια κοινή γνώμη..Είναι απορίας άξιον που δεν έχει βρεθεί ένας Έλληνας πολιτικός να θέσει το θέμα της γενοκτονίας των Ελλήνων από τους βυζαντοχριστιανους και να καταδικαστούν οι θηριωδίες των ιουδαιοχριστιανων ενάντια στον Ελληνισμό.Οι ιουδαιοχριστιανοι με το τεράστιο μένος τους για τον Ελληνισμό λεηλάτησαν την Ελλάδα και κατασφάξανε το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού!!!
Ένα άλλο αποτρόπαιο έγκλημα κατά της Ελλάδος και σε συνέπεια κατά της ανθρωπότητας, ένα τραγικό θέατρο μίσους που και σήμερα αποκρύπτεται διασώζει ο Ρωμαίος ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος στο 19ο βιβλίο του έργου του («Rerum Gestarum Libri XXXI») 31 τόμων.
Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος ήταν ο ιστορικός του Ρωμαίου Χριστιανού αυτοκράτορα Κωνστάντιου του Β΄, κατά την εποχή του οποίου άρχισαν οι πιο αποτρόπαιοι διωγμοί εναντίον των Ελλήνων.
Στην σημερινή πόλη του Δυτικού Ισραήλ την Beth Sian, γνωστή στους ΄Ελληνες όλους εκείνων των αιματοβαμένων χρόνων ως Σκυθόπολις, τον 4ο αι. μ.Χ. γύρω στο 341 λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για δύο δεκαετίες (20 έτη), δηλαδή καθΆόλην την διάρκεια της κατοχής του βυζαντινού θρόνου από τον δευτερότοκο γιο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τον Κωνστάντιο τον Δεύτερο.
Η Σκυθόπολις υπήρξε ο τόπος συγκέντρωσης βασανισμού και θανάτωσης των Ελλήνων, όλων όσων δηλαδή αρνήθηκαν να ασπασθούν το δόγμα του Χριστιανισμού. Αναφερόμενος ο Εμμανουήλ Ροίδης στου Αμμιανού Μαρκελλίνου τα Ιστορικά, γράφει στο έργο του «Πάπισσα Ιωάννα» σημ. 200 : «Ήρκει να κατηγορηθή τις (κάποιος Έλληνας-Εθνικός) υπό κακόβουλου κατασκόπου ότι έφερε περί τον τράχηλο φυλακτήριον κατά του πυρετού, ή εφάνη παρακαθήμενος πλησίον τάφου ή ερειπίου ίνα καταδικασθή εις θάνατον ως ειδωλολάτρης ή νεκρομάντις. Εκ των απωτάτων άκρων της αυτοκρατορίας εσύροντο αλυσόδετοι πάσης τάξεως και ηλικίας πολίται (Έλληνες) ων οι μέν απέθνησκον καθΆ οδόν, οι δε εν τοις δεσμοτηρίοις, οι δε επιζώντες εστέλλοντο εις Σκυθόπολιν ...; πόλιν όπου είχον στηθή τα βασανιστήρια και το σφαγείον». Ammianus Marcellinus History Books 14-19 (Laesae Maiestatis multi arcessiti damnati (12) Constantius et Gallus. Harvard University Press. John C. Polfe).
Το σφαγείον της Σκυθόπολις υπήρξε επινόηση ενός νοσηρού εγκεφάλου, του Επισκόπου Αλεξανδρίας Γεωργίου. Σκοπός του Γεωργίου ήταν η καθολική εξόντωση των Ελλήνων - η γενοκτονία αυτών - καθώς εκείνοι εστέκοντο ως αρνητές του Χριστιανισμού.
Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος Β΄ δέχθηκε και έστειλε στην Ανατολή τον αρχιγραμματέα της Αυλής του τον Παύλο, περιβόητο για την σκληρότητά του, αποκαλούμενο και «Τάρταρο».
Αυτός ο Παύλος και ο Γεώργιος σε συνεργασία οργάνωσαν το στρατόποδε συγκέντρωσης της Σκυθόπολης. Γράφει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος : Το ανθρωπόμορφο αυτό κτήνος, ο Παύλος, διέθετε τόση εξουσία και δύναμη ώστε «με μία κίνηση του κεφαλιού του, με ένα νεύμα του μόνο εξηρτάτο η ζωή όλων όσων περπατούσαν στην γή». 19:12,13
Αναφέρει ο Ροίδης ανακαλώντας τα ιστορικά του Αμμιανού Μαρκελλίνου, μεθόδους βασανιστηρίων εναντίον των Ελλήνων : «Εις την Σκυθόπολιν όπου είχε στηθή το χριστιανικό κρεουργίον ...; Εκεί συνεδρίαζαν ευσεβεις δικασταί (χριστιανοί ευσεβείς) αμιλλώμενοι τους πλοίονας ειδωλολάτρας (Έλληνες Εθνικούς) να οπτήση επί σχάρας, να βράση εντός ζέοντος ελαίου, ή να κατακόψη μεληδόν».
Η Σκυθόπολις και τα απάνθρωπα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκεί επί 20 συνεχή έτη αποκαλύπτουν :
1ον : Τον τρόπο με τον οποίο επεβλήθη ο Χριστιανισμός στον Ελληνικό κόσμο,
2ον : Τον λόγο, και τον βάρβαρο απάνθρωπο τρόπο με τον οποίο κατεστράφη ο λαμπρότερος πολιτισμός της γης και οι δημιουργοί αυτού - οι Έλληνες,
3ον : Αποκαλύπτουν επίσης γιατί τα μετέπειτα Ρωμαϊκά (Βυζαντινά) αυτοκρατορικά διατάγματα που θεσμοθετούσαν την «επί Ελληνισμού θανατική καταδίκη» εφαρμόσθησαν χωρίς καμία αντίδραση ή εξέγερση, όπως χωρίς καμία αντίσταση από τους Έλληνες, επήλθε ο αφανισμός 80και πλέον πόλεων της κυρίως Ελλάδος από τον Χριστιανό Αλάριχο, μετά βυζαντινής αυτοκρατορικής διαταγής, σαράντα (40) χρόνια αργότερα.
4ον : Αποκαλύπτουν επίσης, αυτά τα απάνθρωπα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Σκυθόπολη ότι : δεν υπήρξε ποτέ Ελληνικότητα του Βυζαντίου, ούτε ποτέ Ελληνορωμαϊκό Κράτος, εφ';όσον ήταν οι εκχριστιανισμένοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου που άρχισαν τους διωγμούς κατά των Ελλήνων. Ούδε δε ποτέ υπήρξε Ελληνοχριστιανισμός, εφ΄ όσον ήταν οι ταγοί της χριστιανοσύνης και το εβραιογενές χριστιανικό δόγμα που έσβησαν τα Φώτα του Ελληνικού Πνεύματος, κατέστρεψαν την Ελληνική Παιδεία, κατεδάφισαν τα αμίμητα αρχαία Ελληνικά αριστουργήματα, χωρίς να αφήσουν ούτε μία πόλη όρθια, έκαψαν τις βιβλιοθήκες και εκατοντάδες χιλιάδες τόνων Ελληνικά επιτεύγματα εις όλους τους κλάδους των επιστημών, κατά 99,97% κατέστρεψαν ολάκερη την Ελληνική Γραμματεία, σχεδόν αφάνησαν την Ελληνική Φυλή από τον πλανήτη γή, επιφέροντας της πολλές γενοκτονίες, παρέδωσαν την σβήνουσα Ελλάδα στους Τούρκους, και κατάντησαν τους Έλληνες πολιτιστικά στείρους.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, εκείνων των Ρωμαιοβυζαντινών χρόνων οι συνεχείς διώξεις και γενοκτονίες κατά των Ελλήνων πήραν την ζωή 19.000.000 +Ελλήνων από τα 20.000.000. Λιγότεροι από 1.000.000 επέζησαν εφ';όσον μετά βίας και τρόμου έσκυψαν κεφαλή προς τον εβραιογενή Θεό και το χριστιανικό του δόγμα, όπου η κυρία εντολή αυτού ήταν και είναι :
Λέγει ο Ιησούς Χριστός : «Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς που δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου». «Κατά Λουκάν» ιθ΄27
Και προστάζει ο Πατέρας του Ιεχωβά του οποίου εκλεκτός λαός είναι οι Εβραίοι : «εξεγερώ τα τέκνα σου Σιών επί τα τέκνα των Ελλήνων» («Ζαχαρίας» θ΄ 13-15).
Note : Σημείωση
Για λόγους φορολογικούς, κυρίως, από τον αυτοκράτορα Καρακάλλα, το έτος 212 μ.Χ. με την «Constitutio Anoniana» απονεμήθηκε η ιδιότης του Ρωμαίου πολίτου σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Έτσι οι Έλληνες εθεωρούντο πια Ρωμαίοι υπήκοοι, και η ταυτότητά τους εκτός του ότι καταδιώχθηκε και κατεστράφηκε «δια ποινής θανάτου» από το χριστιανικό κατεστημένο, υπέφερε και την ρωμαϊκή πολιτική αλλοίωση.
Οι Γενοκτονίες κατά των Ελλήνων :η καταστροφή του Ελληνικού ΄Έθνους, του Ελληνικού Πολιτισμού, της Ελληνικής Γραμματείας και της Ελληνικής Παιδείας. Είναι η μεγαλύτερη γενοκτονία στην ανθρωπότητα και το παγκόσμιο κατεστημένο του ιουδαιοχριστιανισμου την αποκρύπτουν επιμελώς από τον Ελληνικό λαό και την παγκόσμια κοινή γνώμη..Είναι απορίας άξιον που δεν έχει βρεθεί ένας Έλληνας πολιτικός να θέσει το θέμα της γενοκτονίας των Ελλήνων από τους βυζαντοχριστιανους και να καταδικαστούν οι θηριωδίες των ιουδαιοχριστιανων ενάντια στον Ελληνισμό.Οι ιουδαιοχριστιανοι με το τεράστιο μένος τους για τον Ελληνισμό λεηλάτησαν την Ελλάδα και κατασφάξανε το μεγαλύτερο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού!!!
Ένα άλλο αποτρόπαιο έγκλημα κατά της Ελλάδος και σε συνέπεια κατά της ανθρωπότητας, ένα τραγικό θέατρο μίσους που και σήμερα αποκρύπτεται διασώζει ο Ρωμαίος ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος στο 19ο βιβλίο του έργου του («Rerum Gestarum Libri XXXI») 31 τόμων.
Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος ήταν ο ιστορικός του Ρωμαίου Χριστιανού αυτοκράτορα Κωνστάντιου του Β΄, κατά την εποχή του οποίου άρχισαν οι πιο αποτρόπαιοι διωγμοί εναντίον των Ελλήνων.
Στην σημερινή πόλη του Δυτικού Ισραήλ την Beth Sian, γνωστή στους ΄Ελληνες όλους εκείνων των αιματοβαμένων χρόνων ως Σκυθόπολις, τον 4ο αι. μ.Χ. γύρω στο 341 λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για δύο δεκαετίες (20 έτη), δηλαδή καθΆόλην την διάρκεια της κατοχής του βυζαντινού θρόνου από τον δευτερότοκο γιο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τον Κωνστάντιο τον Δεύτερο.
Η Σκυθόπολις υπήρξε ο τόπος συγκέντρωσης βασανισμού και θανάτωσης των Ελλήνων, όλων όσων δηλαδή αρνήθηκαν να ασπασθούν το δόγμα του Χριστιανισμού. Αναφερόμενος ο Εμμανουήλ Ροίδης στου Αμμιανού Μαρκελλίνου τα Ιστορικά, γράφει στο έργο του «Πάπισσα Ιωάννα» σημ. 200 : «Ήρκει να κατηγορηθή τις (κάποιος Έλληνας-Εθνικός) υπό κακόβουλου κατασκόπου ότι έφερε περί τον τράχηλο φυλακτήριον κατά του πυρετού, ή εφάνη παρακαθήμενος πλησίον τάφου ή ερειπίου ίνα καταδικασθή εις θάνατον ως ειδωλολάτρης ή νεκρομάντις. Εκ των απωτάτων άκρων της αυτοκρατορίας εσύροντο αλυσόδετοι πάσης τάξεως και ηλικίας πολίται (Έλληνες) ων οι μέν απέθνησκον καθΆ οδόν, οι δε εν τοις δεσμοτηρίοις, οι δε επιζώντες εστέλλοντο εις Σκυθόπολιν ...; πόλιν όπου είχον στηθή τα βασανιστήρια και το σφαγείον». Ammianus Marcellinus History Books 14-19 (Laesae Maiestatis multi arcessiti damnati (12) Constantius et Gallus. Harvard University Press. John C. Polfe).
Το σφαγείον της Σκυθόπολις υπήρξε επινόηση ενός νοσηρού εγκεφάλου, του Επισκόπου Αλεξανδρίας Γεωργίου. Σκοπός του Γεωργίου ήταν η καθολική εξόντωση των Ελλήνων - η γενοκτονία αυτών - καθώς εκείνοι εστέκοντο ως αρνητές του Χριστιανισμού.
Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος Β΄ δέχθηκε και έστειλε στην Ανατολή τον αρχιγραμματέα της Αυλής του τον Παύλο, περιβόητο για την σκληρότητά του, αποκαλούμενο και «Τάρταρο».
Αυτός ο Παύλος και ο Γεώργιος σε συνεργασία οργάνωσαν το στρατόποδε συγκέντρωσης της Σκυθόπολης. Γράφει ο Αμμιανός Μαρκελλίνος : Το ανθρωπόμορφο αυτό κτήνος, ο Παύλος, διέθετε τόση εξουσία και δύναμη ώστε «με μία κίνηση του κεφαλιού του, με ένα νεύμα του μόνο εξηρτάτο η ζωή όλων όσων περπατούσαν στην γή». 19:12,13
Αναφέρει ο Ροίδης ανακαλώντας τα ιστορικά του Αμμιανού Μαρκελλίνου, μεθόδους βασανιστηρίων εναντίον των Ελλήνων : «Εις την Σκυθόπολιν όπου είχε στηθή το χριστιανικό κρεουργίον ...; Εκεί συνεδρίαζαν ευσεβεις δικασταί (χριστιανοί ευσεβείς) αμιλλώμενοι τους πλοίονας ειδωλολάτρας (Έλληνες Εθνικούς) να οπτήση επί σχάρας, να βράση εντός ζέοντος ελαίου, ή να κατακόψη μεληδόν».
Η Σκυθόπολις και τα απάνθρωπα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκεί επί 20 συνεχή έτη αποκαλύπτουν :
1ον : Τον τρόπο με τον οποίο επεβλήθη ο Χριστιανισμός στον Ελληνικό κόσμο,
2ον : Τον λόγο, και τον βάρβαρο απάνθρωπο τρόπο με τον οποίο κατεστράφη ο λαμπρότερος πολιτισμός της γης και οι δημιουργοί αυτού - οι Έλληνες,
3ον : Αποκαλύπτουν επίσης γιατί τα μετέπειτα Ρωμαϊκά (Βυζαντινά) αυτοκρατορικά διατάγματα που θεσμοθετούσαν την «επί Ελληνισμού θανατική καταδίκη» εφαρμόσθησαν χωρίς καμία αντίδραση ή εξέγερση, όπως χωρίς καμία αντίσταση από τους Έλληνες, επήλθε ο αφανισμός 80και πλέον πόλεων της κυρίως Ελλάδος από τον Χριστιανό Αλάριχο, μετά βυζαντινής αυτοκρατορικής διαταγής, σαράντα (40) χρόνια αργότερα.
4ον : Αποκαλύπτουν επίσης, αυτά τα απάνθρωπα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Σκυθόπολη ότι : δεν υπήρξε ποτέ Ελληνικότητα του Βυζαντίου, ούτε ποτέ Ελληνορωμαϊκό Κράτος, εφ';όσον ήταν οι εκχριστιανισμένοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες του Βυζαντίου που άρχισαν τους διωγμούς κατά των Ελλήνων. Ούδε δε ποτέ υπήρξε Ελληνοχριστιανισμός, εφ΄ όσον ήταν οι ταγοί της χριστιανοσύνης και το εβραιογενές χριστιανικό δόγμα που έσβησαν τα Φώτα του Ελληνικού Πνεύματος, κατέστρεψαν την Ελληνική Παιδεία, κατεδάφισαν τα αμίμητα αρχαία Ελληνικά αριστουργήματα, χωρίς να αφήσουν ούτε μία πόλη όρθια, έκαψαν τις βιβλιοθήκες και εκατοντάδες χιλιάδες τόνων Ελληνικά επιτεύγματα εις όλους τους κλάδους των επιστημών, κατά 99,97% κατέστρεψαν ολάκερη την Ελληνική Γραμματεία, σχεδόν αφάνησαν την Ελληνική Φυλή από τον πλανήτη γή, επιφέροντας της πολλές γενοκτονίες, παρέδωσαν την σβήνουσα Ελλάδα στους Τούρκους, και κατάντησαν τους Έλληνες πολιτιστικά στείρους.
Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές, εκείνων των Ρωμαιοβυζαντινών χρόνων οι συνεχείς διώξεις και γενοκτονίες κατά των Ελλήνων πήραν την ζωή 19.000.000 +Ελλήνων από τα 20.000.000. Λιγότεροι από 1.000.000 επέζησαν εφ';όσον μετά βίας και τρόμου έσκυψαν κεφαλή προς τον εβραιογενή Θεό και το χριστιανικό του δόγμα, όπου η κυρία εντολή αυτού ήταν και είναι :
Λέγει ο Ιησούς Χριστός : «Όσο για τους εχθρούς μου, αυτούς που δεν με θέλησαν για βασιλιά τους, φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου». «Κατά Λουκάν» ιθ΄27
Και προστάζει ο Πατέρας του Ιεχωβά του οποίου εκλεκτός λαός είναι οι Εβραίοι : «εξεγερώ τα τέκνα σου Σιών επί τα τέκνα των Ελλήνων» («Ζαχαρίας» θ΄ 13-15).
Note : Σημείωση
Για λόγους φορολογικούς, κυρίως, από τον αυτοκράτορα Καρακάλλα, το έτος 212 μ.Χ. με την «Constitutio Anoniana» απονεμήθηκε η ιδιότης του Ρωμαίου πολίτου σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Έτσι οι Έλληνες εθεωρούντο πια Ρωμαίοι υπήκοοι, και η ταυτότητά τους εκτός του ότι καταδιώχθηκε και κατεστράφηκε «δια ποινής θανάτου» από το χριστιανικό κατεστημένο, υπέφερε και την ρωμαϊκή πολιτική αλλοίωση.
Αυτά που οι ομόθρησκοι σας χριστιανοί της μικρής ψεύτικης αγάπης και του Μεγάλου αληθινού μίσους έκαναν στην Σκυθόπολη δεν τα βλέπετε;
«η θα γίνεις χριστιανός η θα πεθάνεις» έλεγαν τότε στους Έλληνες προγόνους μας αυτοί που νομίζετε αδερφούς σας, κι αντί να ανοίξετε τα μάτια σας και να διαβάσετε ιστορία, έχετε πέσει με τα μούτρα μέσα στο πορνογράφημα της δήθεν αγίας γραφής σας, σκοταδιστές!
Τι ήταν η Σκυθόπολις; Το περιγράφει ο Εμμανουήλ Ροϊδης στην Πάπισα Ιωάννα ...; «Και ου μόνον κατά των λίθων επέδειξαν τον χριστιανικόν ζήλον των οι ακάματοι εκείνοι ειδωλοθραύσται, αλλά και κατά των δυστυχών εκείνων, όσους υπωπτεύοντο εμμένοντας εις των πατέρων των την θρησκείαν. Ο σφάζων πρόβατον προς οικογενειακήν ευωχίαν, ο προσφέρων άνθη εις του πατρός του τον τάφον, ο συλλέγων χαμαίμηλα εις το φως της σελήνης, ο αρωματίζων την οικίαν του ή φέρων ανηρτημένον περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετού κατεμηνύετο υπό κουκουλοφόρων κατασκόπων ως μάγος ή ειδωλολάτρης, κατεβαρύνετο δι αλύσεων και εστέλλετο εις Σκυθούπολιν, όπου είχε στηθεί το χριστιανικόν κρεουργείον. Εκεί συνεδρίαζον ευσεβείς δικασταί, αμιλλώμενοι τις πλείονας ειδωλολάτρας να οπτήσει επί εσχάρας, να βράση εντός ζέοντος ελαίου ή να κατακόψη μεληδόν. Μυριάδες μαρτυρολογίων διηγούνται τας αθλήσεις των χριστιανών ομολογητών, εκ των πληγών των οποίων έσταζε γάλα, και τους εδρόσιζον αι φλόγες, αλλ' ουδείς έγραψεν ακόμη το αψευδές συναξάριον των μαρτύρων εκείνων, οίτινες αντί μυθώδους γάλακτος έχυσαν αίμα αληθές και αντί να δροσίσει κατέκαυσε το πυρ της χριστιανικής ανεπιεικίας, καυστικότερον όν, φαίνεται, του πυρός της πολυθεϊκής ωμότητος».
Σε εκτενέστερη περικοπή ο Ροϊδης επισημάνει: «Κατά τας αρχάς του Μεσαίωνος επί Ουάλεντος, Ουαλεντινιανού και Θεοδοσίου συνεστήθη εν Ανατολή αληθής «Ιερά Εξέτασις», ής αι θηριωδίαι, αι καταπιέσεις και αι σφαγαί δεν έχουσι τι να φθονήσωσιν εις τους Ιεροδικαστάς της Ισπανίας, οίτινες άτομα μόνον κατεδίωκον επί κακοδοξία, ενώ οι Ορθόδοξοι «σωφρονισταί» της Ανατολής προυτίθεντο να εξαλείψωσιν αθρόους από του προσώπου της γης πάντας τους ελληνίζοντας ή φιλοσοφούντας. Τα περί τούτων χωρία των συγχρόνων ιστορικών εξαλείφουσι παν ίχνος αμφιβολίας, διεγείροντα αγανάκτησιν και φρίκην κατά των ελθόντων «βαλείν μάχαιραν και ουχί ειρήνην».
Παρά του χριστιανού χρονογράφου Σωζομένου, ον ουδείς βεβαίως θέλει κατηγορήσει ως συκοφαντούντα τους ομοθρήσκους του, μανθάνομεν ότι «των ελληνιστών μικρού πάντες κατ' εκείνο διεφθάρησαν, και οι μεν πυρί, οι δε ξίφει απολέσθαι προσετάχθησαν. Παραπλησίως δε δια την αυτήν αιτίαν διεφθάρησαν οι ανά πάσαν την αρχομένην λαμπρώς φιλοσοφούντες. Αλλά και εις μη φιλοσόφους, εσθήτι δε τη εκείνων χρωμένους εχώρει ο φόνος- ως μηδέ τους τα- άλλα επιτηδεύοντας κροκωτοίς τριβωνίοις αμφιένυσθαι, δι υπόνοιαν κινδύνου και δέος» (Ερμ. Σωζομένου, «Εκκλ. Ιστορ.», βιβλ. Στ', κεφ. 35).
Αντιλαμβάνεστε τι λέει ο χριστιανός Σωζόμενος; Η τρομοκρατία είχε φτάσει σε τέτοια επίπεδα που οι άνθρωποι φοβόντουσαν τι ρούχα θα φορέσουν για να μην τους περάσουν για φιλόσοφους!!!Σκυθόπολις το χριστιανικόν κρεουργείον για τους Έλληνες προγόνους μας! Έτσι έγιναν οι Έλληνες χριστιανοί!** * *Οι περισσότεροι Έλληνες μέσα από την παραπληροφόρηση τής εκκλησίας και της ανθελληνικής πολιτικής εξουσίας αγνοούν παντελώς το τρόπο επιβολής του χριστιανισμού στην πατρίδα μας..Αν τύχει και ρωτήσεις κανένα πιστό θα σου πει ότι οι "ειδωλολάτρες" Έλληνες έγιναν χριστιανοί με τον λόγο του Ιησού και με την διδασκαλία του Σαούλ!!Αυτό είναι μεγάλο ψέμα γιατί ο χριστιανισμός επιβλήθηκε δια τής βίας στους Έλληνες και τους Ρωμαίους πολλά χρόνια μετά τον θάνατο του Ιησού και του Σαούλ!!Θα δούμε παρακάτω τα ιστορικά ντοκουμέντα που αποδεικνύουν την αλήθεια του θέματος..Θα ήθελα να σημειώσω εδώ ότι η προσωπική μου άποψη είναι ότι ο Ιησούς είναι ένα μυθικό κατασκεύασμα του Κωνσταντίνου..
Η Σκυθόπολις ή Μπετσηάν ή Beit She'an στο Ισραήλ είναι μια πόλη άγνωστη στους περισσότερους από εμάς. Στη Βίβλο μνημονεύεται ως Βεθσηάν ή Βεθσάν και βρίσκεται 8 χιλιόμετρα δυτικά του ποταμού Ιορδάνη και 28 χιλιόμετρα νότια της λίμνης Τιβεριάδας. Ο Ηρόδοτος μας λέει ότι οι Έλληνες την αποκαλούσαν "Σκυθόπολη" λόγω της κατάληψής της από τους Σκύθες το 631 π.Χ. Ωστόσο, σύμφωνα με τον έγκριτο Ρωμαίο στρατιωτικό και ιστορικό Αμμιανό Μαρκελλίνο, φαίνεται ότι εκεί λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο θανάτου της Ιστορίας, ιδρυθέν περίπου το 341 μ.Χ. από τον Κωνστάντιο τον Β', δευτερότοκο γιο του "Μεγάλου" Κωνσταντίνου - και θύματα δεν ήσαν αυτήν τη φορά Εβραίοι, αλλά Εθνικοί που αρνήθηκαν να ασπασθούν το χριστιανισμό.
Πού αναφέρονται όλα αυτά; Στο 19ο τόμο του έργου του με τίτλο "Res Gestae Libri XXXI". Το έργο αυτό ως τώρα δεν γνωρίζω να έχει μεταφρασθεί στα ελληνικά και, μέχρι τώρα, μοναδικές αναφορές σ'αυτά τα γεγονότα σε ελληνικές πηγές είναι η αναφορά του Ροΐδη στις "Σημειώσεις εις την 'Πάπισσαν Ιωάνναν'" (σελ. 200) και ένα άρθρο του Παν. Κουβαλάκη στο περιοδικό "Δαυλός" (τεύχος 258, Ιούνιος 2003, σελ. 16866-16870). Ας δούμε τι γράφει ο Ροΐδης:
Ουχ ήττον επιβαρυντική είναι και η μαρτυρία του Αμμιανού Μαρκελλίνου, ην πιστώς μεταφράζομεν: "Ήρκει να κατηγορηθή τις υπό κακοβούλου κατασκόπου, ότι έφερ περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετού ή εφάνη παρακαθήμενος πλησίον τάφου ή ερειπίου, ίνα καταδικασθή εις θάνατον ως ειδωλολάτρης ή νεκρόμαντις. Εκ των απωτάτων άκρων της αυτοκρατορίας εσύροντο αλυσόδετοι πάσης τάξεως και ηλικίας πολίται, ων οι μεν απέθνησκον καθ'οδόν, οι δε εν τοις δεσμωτηρίοις· οι δε επιζώντες εστέλλοντο εις Σκυθόπολιν, απόκεντρον εν Παλαιστίνη Πόλιν, όπου είχον στηθή τα βασανιστήρια και το σφαγείον. Ο πρώτος βασανισθείς ην ο Σιμπλίκιος, μετά τούτον Παρνάσιος, είτα ο Ανδρόνικος...Εμπνευστής και οργανωτής του σφαγείου αυτού ήταν, σύμφωνα με τη μαρτυρία του Αμμιανού, ο επίσκοπος Αλεξανδρείας Γεώργιος. Στο 11ο κεφάλαιο του 17ου τόμου του έργου του, ο Αμμιανός αναφέρει "ο Γεώργιος με τη συμμορία του προχωρούσε στους δρόμους των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας κομματιάζοντας ανθρώπους και καίγοντας τα πάντα" και είχε αναρριχηθεί στη θέση του επισκόπου "εξοντώνοντας πολλούς ανθρώπους" (ομοίως).
Είναι σημαντικό εδώ να τονίσουμε και να αναφέρουμε ότι οι Εθνικοί (κυρίως ελληνόθρησκοι) ήταν ακόμη πλειοψηφία μεταξύ των υπηκόων της αυτοκρατορίας και κατείχαν, λόγω καταγωγής, μορφώσεως και προϋπηρεσίας, όλες σχεδόν τις διοικητικές θέσεις στις ρωμαϊκές επαρχίες. Μην ξεχνάμε ότι εκείνο τον καιρό οι μετέπειτα "άγιοι" της εκκλησίας επεδίδοντο σε έναν αδυσώπητο αγώνα εξόντωσης των "ειδωλολατρών" ώστε να επικρατήσει το δικό τους δόγμα. Ο Γεώργιος λοιπόν, φαίνεται ότι έθεσε ως στόχο την εξόντωση των Εθνικών, αφού η παρουσία τους αποτελούσε εμπόδιο στο στόχο της απόλυτης επικράτησης του Χριστιανισμού. Προσφέρθηκε στον αυτοκράτορα να γίνει "υπερασπιστής του", ζητώντας τη συνδρομή του για να καταπνίξει κάθε συνωμοσία που μπορεί να οργανωνόταν κατά του προσώπου του αυτοκράτορα.
Ο Αμμιανός απορεί (ο.π., 19:12) πως ο "στενόμυαλος" Κωνστάντιος, ενώ "κώφευε σ'άλλα σοβαρά ζητήματα και ήταν πάντοτε καχύποπτος, στην προκειμένη περίπτωση πείσθηκε πλήρως από το Γεώργιο". Νομίζω ότι κακώς απορούσε ο Αμμιανός, γιατί και ο ίδιος ο αυτοκράτορας επιθυμούσε την εξόντωση των Εθνικών, που με τη μόρφωσή τους σκέπτονταν ανεξάρτητα από τη βούλησή του και δεν υποτάσσονταν τυφλά. Έτσι, ο Κωνστάντιος δέχθηκε και έστειλε στη Σκυθόπολη τον αρχιγραμματέα του τον Παύλο, αποκαλούμενο και "Τάρτατο", θεωρούμενο ως επαγγελματία εξολοθρευτή και διαβόητο για τη σκληρότητά του. Από κοινού ο Γεώργιος και ο Παύλος οργάνωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σκυθόπολης. Αναφέρει ο Αμμιανός: "το θέατρο των βασανιστηρίων και του θανάτου, η Σκυθόπολη, μια πόλη της Παλαιστίνης, έμοιαζε για δυο λόγους καταλληλότερη από κάθε άλλη: ήταν η πιο απομονωμένη και κυρίως βρισκόταν ανάμεσα στην Αντιόχεια και την Αλεξάνδρεια, από τις οποίες προερχόταν ο μεγαλύτερος αριθμός των κατηγορουμένων" (ο.π.).
Η κύρια κατηγορία ήταν βέβαια αυτή της "εσχάτης προδοσίας" και σταδιακά άρχισε να απαγγέλλεται εναντίον όλων των Εθνικών αδιακρίτως. Χαρακτηρίζονταν υπονομευτές του αυτοκράτορα, συλλαμβάνονταν και οδηγούνταν στη Σκυθόπολη, μόνο και μόνο επειδή διατηρούσαν τις θρησκευτικές τους παραδόσεις: "έφτανε να φορά κανείς στο λαιμό του ένα φυλαχτό κατά του πυρετού ή άλλης αρρώστιας ή να κάθεται κοντά σε τάφο για να κατηγορηθεί ότι επικαλείται φαντάσματα και δαίμονες και να θανατωθεί" (ο.π., 19:12, παρ. 14).
Το κολαστήριο άρχισε γρήγορα να δέχεται "πελάτες" όχι μόνο απ'την Ανατολή, αλλά και από όλη την αυτοκρατορία. Γράφει ο Αμμιανός: "Απ'όλο σχεδόν τον κόσμο ευγενείς ή απλοί πολίτες οδηγούνταν αλυσοδεμένοι στη Σκυθόπολη. Μερικοί υπό το βάρος των αλυσίδων και τις κακουχίες της φυλακής πέθαιναν πριν καν δικαστούν" (ο.π., 19:12, παρ. 7). Ελάχιστοι γλίτωσαν - είτε γιατί "είδαν το φως" (όπως οι "αντιφρονούντες" στη Μακρόνησο) είτε γιατί κατάφεραν να αποδείξουν την αθωότητά τους. Αυτοί οδηγούνταν στην εξορία και οι περιουσίες τους κατάσχονταν, για να τροφοδοτήσουν τα χριστιανικά κοινόβια. Τέτοιας "επιείκιας" έτυχαν και γλίτωσαν το θάνατο (όχι όμως και τα βασανιστήρια) επιφανείς άνδρες όπως ο Σιμπλίκιος, ο Παρνάσιος, ο Ανδρόνικος κ.α.
Ο Παύλος είχε, σύμφωνα με τον Αμμιανό, τόση εξουσία στα χέρια του, ώστε "με μια κίνηση του κεφαλιού του, με ένα του μόνο νεύμα εξαρτιόταν η ζωή όλων όσων περπατούσαν στη γη" (ο.π., 19:12, παρ. 13). Αληθινός πρόδρομος των διοικητών των χιτλερικών στρατοπέδων συγκέντρωσης ο Παύλος...
Η διάρκεια ζωής του σφαγείου της Σκυθοπόλεως παραμένει άγνωστη. Θεωρώ βέβαιο ότι ο Ιουλιανός (ο "παραβάτης"), αν το βρήκε εν ενεργεία, το έκλεισε το 361 μ.Χ. Ωστόσο η ζημιά είχε ήδη γίνει.
Έτσι, για περίπου 20 χρόνια λειτουργούσε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, με θύματα πρωτίστως Έλληνες Εθνικούς (αλλά και άλλους πολυθεϊστές). Η 20ετής λειτουργία αυτού του σφαγείου αποκαλύπτει περίτρανα πώς επιβλήθηκε ο Χριστιανισμός στον ελληνικό κόσμο και γιατί ακολούθησε ο Μεσαίωνας. Αποκαλύπτει επίσης και το γιατί τα μετέπειτα αυτοκρατορικά διατάγματα, που θέσπισαν την "επί ελληνισμώ" θανατική καταδίκη, εφαρμόσθηκαν χωρίς την παραμικρή αντίδραση. Αποκαλύπτει και την έλλειψη αντίδρασης όταν, σαράντα χρόνια αργότερα, ο Αλάριχος αποδεκάτισε τις ελληνικές πόλεις, συνοδευόμενος από ορδές μοναχών. Στα γεγονότα εκείνα εξοντώθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Όσοι απέμειναν, μπήκαν στο "ποίμνιο" για να σώσουν τις ζωές τους, δεχόμενοι άκοντες-εκόντες την αλλοίωση της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυτότητας.
Δεν γνωρίζω πόσοι θανατώθηκαν στο σφαγείο της Σκυθόπολης. Ο Χίτλερ σκότωσε 6 εκατομμύρια Εβραίους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια. Δεν έχω κανένα λόγο να θεωρώ απίθανη την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων, αν όχι εκατομμυρίων Εθνικών, με δεδομένη την κατοπινή έλλειψη αντίδρασης εκ μέρους των Εθνικών στις εναντίον τους βιαιοπραγίες εκ μέρους των Χριστιανών και των βαρβάρων συνεργατών τους (π.χ. Αλάριχος - αυτός μάλιστα καυχιόταν ότι σκότωσε 15 εκατομμύρια ανθρώπους) και το γεγονός ότι αυτό το "σωφρονιστήριο" λειτούργησε για περίπου 20 χρόνια.
Με όλα αυτά, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να βάλουμε οριστικά την ταφόπλακα στα μυθεύματα της "ελληνικότητας του Βυζαντίου" και του "ελληνοχριστιανικού πολιτισμού".
ΠΩΣ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ** * *Είναι δύσκολο πραγματικά να παραμείνει κανείς ψύχραιμος όταν περιγράφει αυτήν την ανεπανάληπτη θηριωδία, που σημάδεψε ανεξίτηλα την Ιστορία και τον Πολιτισμό, το Ελληνικό Έθνος και την μετέπειτα λανθάνουσα πορεία του.
Αναφέρει ο Ροΐδης μεθόδους βασανιστηρίων εναντίων των Ελλήνων : Εις την Σκυθόπολιν όπου είχε στηθή το χριστιανικό κρεουργίον ...;.Εκεί συνεδρίαζαν ευσεβείς δικασταί (χριστιανοί ευσεβείς) αμιλλώμενοι τις πλοίονας ειδωλολάτρας (Έλληνες Εθνικούς) να οπτήση επί σχάρας , να βράση εντός ζέοντος ελαίου , ή να κατακόψη μεληδόν.
Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΣΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΥΘΟΠΟΛΗΣ.
Σκυθόπολις, (η σημερινή πόλη Μπετσηάν του Ισραήλ), 4ος αιώνας μχ γύρω στο 341. Στην αρχαία αυτή πόλη του δυτικού Ισραήλ λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης και καταστροφής συνειδήσεων, το πρώτο "Άουσβιτς" της Ιστορίας. Για δύο δεκαετίες, καθ' όλη τη διάρκεια της κατοχής του βυζαντινού θρόνου απ' τον Κωνστάντιο το Β'-δευτερότοκο γιο του Κωνσταντίνου του επονομαζόμενου απ' τους χριστιανούς "Μεγάλου"-η Σκυθόπολις υπήρξε ο τόπος συγκέντρωσης και βασανισμού και θανάτωσης των Ελλήνων, όλων όσων αρνήθηκαν να ασπασθούν το δόγμα του χριστιανισμού.
Το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, που συστηματικώς απεκρύπτετο πάντοτε και εξακολουθεί να αποκρύπτεται μέχρι και σήμερα, το διασώζει ο Ρωμαίος ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος, στο 19ο βιβλίο του έργου του "Rerum Gestarum Libri XXXI". Μοναδική προηγηθείσα της παρούσης αναφορά στα περιγραφόμενα απ' τον Αμμιανό γεγονότα της Σκυθόπολης είναι εκείνη του Εμμανουήλ Ροΐδη, που γράφει.
Ουχ ήττον επιβαρυντική είναι και η μαρτυρία του Αμμιανού Μαρκελλίνου, ην πιστώς μεταφράζομεν."Αρκεί να κατηγορηθεί τις υπό κακόβουλου κατασκόπου", ότι έφερε περί τον τράχηλο φυλακτήριον κατά του πυρετού ή εφάνη παρακαθήμενος πλησίον τάφου ή ερειπίου, ίνα καταδικαστεί εις θάνατον ως ειδωλολάτρης ή νεκρομάντις. Εκ των απωτάτων άκρων της αυτοκρατορίας εσύροντο αλυσόδετοι πάσης τάξεως και ηλικίας πολίται, ως οι μεν απέθνησκον καθ' οδόν, οι δεν εν τοις δεσμωτηρίοις. Οι δε επιζώντες εστέλλοντο εις Σκυθόπολιν, απόκεντρον εν Παλαιστίνη πόλιν, όπου είχαν στηθεί τα βασανηστήρια και το σφαγείον. Ο πρώτος βασανισθείς ην ο Σιμπλίκιος, μετά τούτον Παρνάσιος, είτα ο Ανδρόνικος κτλ. (Σημειώσεις εις την "Πάπισσαν Ιωάνναν", σημ.200)
Οργανωτής ένας εξολοθρευτής επίσκοπος
Το σφαγείον της Σκυθόπολης υπήρξε επινόηση ενός νοσηρού εγκεφάλου, του επισκόπου Αλεξάνδρειας Γεώργιου. Σύμφωνα με τον Αμμιανό, "ο Γεώργιος με τη συμμορία του προχωρούσε στους δρόμους των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας κομματιάζοντας ανθρώπους και καίγοντας τα πάντα"(Βιβλίον 17, κεφ 11). Είχε δε ανέλθει στον επισκοπικό θώκο εξοντώνοντας πολλούς ανθρώπους"(Βιβλίον 17, κεφ 11).
Όμως οι Έλληνες ήσαν ακόμη η πλειοψηφία των υπηκόων της αυτοκρατορίας, κατείχαν μάλιστα όλες σχεδόν τις διοικητικές θέσεις των ρωμαϊκών επαρχιών. Σκοπός του Γεώργιου ήταν η καθολική τους εξόντωση, η γενοκτονία, καθώς εστέκοντο, ως αρνητές τους χριστιανισμού, εμπόδιο στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, που δεν ήσαν άλλα απ' την απόλυτη επικράτηση του δόγματος στην Ανατολή. Με πανουργία λοιπόν προσφέρθηκε να παίξει το ρόλο του υπερασπιστή του αυτοκράτορος, ζητώντας απ' αυτόν τη συνδρομή του, για να καταπνίγει οποιαδήποτε συνωμοσία εξυφαίνετο τάχα εναντίον του.
Ο Κωνσταντίνος δέχθηκε και απέστειλε στην Ανατολή τον αρχιγραμματέα της Αυλής Παύλο, έναν επίσης επαγγελματία εξολοθρευτή, περιβόητο για τη σκληρότητά του, αποκαλούμενο και "Τάρταρο". Αυτός και ο Γεώργιος σε συνεργασία οργάνωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σκυθόπολης, μια πόλη της Παλαστίνης, έμοιαζε για δύο λόγους η πλέον κατάλληλη από οποιαδήποτε άλλη, "Ήταν η πλέον απομονωμένη και κυρίως ευρίσκετο μεταξύ Αντιοχείας και Αλεξάνδρειας, από τις οποίες προέρχεται ο μεγαλύτερος αριθμός των κατηγορουμένων"(19,12).
Οι κατηγορίες "επί εσχάτη προδοσία" σταδιακά άρχισαν να απαγγέλλονται χωρίς προσχήματα εναντίον όλων των Ελλήνων. Εχαρακτηρίζοντο ως υπονομευτές του αυτοκράτορος, σύμφωνα με το σχέδιο που είχαν καταστρώσει κράτος και εκκλησία, με εκτελεστές τον Παύλο και τον Γεώργιο. Στην τρίτη φάση του σχεδίου, απροκάλυπτα πλέον οδηγούνταν στη Σκυθόπολη όλοι όσοι συλλαμβάνονταν επ'αυτοφόρω να συνεχίζουν να διατηρούν κάποια στοιχεία της παράδοσής τους. "Έφτανε να φορά κανείς στο λαιμό του ένα φυλακτό κατά του ελώδους πυρετού ή άλλης ασθένειας, ή να κάθεται κοντά σε τάφο (ειδωλολατρικό), για να κατηγορηθεί ότι επικαλείται φαντάσματα και δαίμονες και να θανατωθεί"(19,12, παρ.14)
Θύματα απ' όλο τον Ελληνικό κόσμο. Ο τόπος αυτός των βασανιστηρίων και του θανάτου πολύ γρήγορα έφτασε να δέχεται "άπιστους" όχι μόνο απ' την Ανατολή αλλά από κάθε μέρος της επικράτειας, "Απ' όλο σχεδόν τον κόσμο ευγενείς ή απλοί πολίτες οδηγούνταν αλυσοδεμένοι στη Σκυθόπολη. Μερικοί απ' το βάρος των αλυσίδων και την ταλαιπωρία της φυλακής πέθαιναν πριν ακόμα δικαστούν"(19,12 παρ.7)
Ελάχιστοι που γλύτωσαν την εκτέλεση είτε διότι μεταγνώμησαν είτε διότι με θάρρος και ψυχικό σθένος απέδειξαν την αθωότητά τους, οδηγήθηκαν στην εξορία και κατασχέθηκαν οι περιουσίες τους. Τα κοινόβια των χριστιανών της εποχής ετρέφοντο αποκλειστικά από αυτές τις κατασχέσεις. Μ' αυτές τις "επιεικείς" τιμωρίες γλύτωσαν ύστερα από βασανιστήρια τον θάνατο ορισμένοι επιφανείς άνδρες, όπως ο Σιμπλίκιος, ο Παρνάσιος, ο Ανδρόνικος και μερικοί ακόμη.
Το ανθρωπόμορφο αυτό κτήνος, ο Παύλος, διέθετε τόση εξουσία και δύναμη, ώστε "με μια κίνηση του κεφαλιού του, μ' ένα νεύμα του μόνο εξηρτάτο η ζωή όλων όσον περπατούσαν στη γη"(19,12,παρ.13) Το παραπάνω απόσπασμα φανερώνει την πρωτόγνωρη βαρβαρότητα που έζησε ολόκληρος ο Ελληνικός και Ελληνιστικός κόσμος. Πρωτόγνωρη για την ανθρώπινη ιστορία και σίγουρα μεγαλύτερη όλων όσες μετέπειτα συνέβησαν. Άγνωστο παραμένει το πότε τελικώς έκλεισαν τα σφαγεία της Σκυθόπολης. Το πιθανότερο είναι να καταργήθηκαν από τον Ιουλιανό το 361μχ. Ο όλεθρος όμως και αφανισμός των πιο ζωντανών στοιχείων του Ελληνισμού ήταν πλέον γεγονός.
Η Σκυθόπολις και τα γεγονότα που διαδραματίσθηκαν εκεί επί 20 συνεχή έτη κατά τον 4ο μχ αιώνα, αποτελούν μεγάλο σταθμό στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους, του Ελληνικού πολιτισμού αλλά και ορόσημο μεγάλο στην πνευματική πορεία της ανθρωπότητας. Διότι αποκαλύπτουν τον τρόπο με τον οποίο επεβλήθη ο χριστιανισμός στον Ελληνιστικό κόσμο και την πραγματική αιτία που επήλθε ο Μεσαίωνας. Αποκαλύπτουν επίσης, γιατί τα μετέπειτα αυτοκρατορικά διατάγματα, που θεσμοθετούσαν την "επί ελληνισμώ" θανατική καταδίκη, εφαρμόσθηκαν χωρίς καμμιά αντίδραση ή εξέγερση, όπως χωρίς καμμιά αντίσταση επήλθε και ο αφανισμός των πόλεων της κυρίως Ελλάδος από τον Αλάριχο σαράντα χρόνια αργότερα. Μεγάλος αριθμός Ελλήνων-και σίγουρα όλοι ήσαν υψηλού πνευματικού, ηθικού αλλά και οικονομικού επιπέδου-εξοντώθηκε. Τους εναπομείναντες, ο τρόμος και ο πανικός τους οδήγησαν στο συμβιβασμό, με αποτέλεσμα την αλλοίωση της εθνικής και πολιτιστικής τους ταυτότητας. Αποκαλύπτουν πάλι, στην καλύτερη περίπτωση, τη θλιβερή άγνοια ή τη δουλικότητα και, στη χειρότερη, τον ωμό ανθελληνισμό όσων σήμερα εξακολουθούν, κωφεύοντας προς την Ιστορία, να μιλούν για την "Ελληνικότητα του Βυζαντίου" και για "ελληνοχριστιανικό πολιτισμό" και να εμφανίζονται ως φορείς τους. Τα φώτα που πνεύματος έσβησαν σ' αυτούς τους ελεεινούς καιρούς, η εξόντωση όμως των συνειδήσεων συνεχίζεται και σήμερα. Η Ελλάδα ωστόσο, η ιδέα Ελλάδα, αποδεικνύεται ότι παρέμεινε και παραμένει αλώβητη, αλύγιστη και αληθινή. Στέκεται ως Λόγος πάνω απ' το Παράλογο, ολοζώντανη ζει στο λογισμό των διαλεχτών, στην συνείδηση των ελεύθερων ανθρώπων. Σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές εκείνων των Ρωμαιοβυζαντινών χρόνων οι συνεχείς διώξεις και γενοκτονίες κατά των Ελλήνων πήραν την ζωή 19.000.000+ Ελλήνων από τα 20.000.000 . Λιγότεροι από 1.000.000 επέζησαν εφ΄ όσον μετά βίας και τρόμου έσκυψαν κεφαλή προς το εβραιογενές θεό και το χριστιανικό του δόγμα , όπου η κύρια εντολή αυτού ήταν και είναι : Λέγει ο Ιησούς Χριστός : *Όσο για τους εχθρούς μου , αυτούς που δεν με θέλησαν για βασιλιά τους φέρτε τους εδώ και κατασφάξτε τους μπροστά μου* . *Κατά Λουκάν* (ΙΘ΄, 27) .
Για λόγους φορολογικούς κυρίως , από τον αυτοκράτορα Καρακάλλα , το έτος 212 μ.χ. , με την *CONSTITUTIO ANTONIANA* απονεμήθηκε η ιδιότης του Ρωμαίου πολίτου σε όλους ανεξαιρέτως τους κατοίκους της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας . Έτσι οι Έλληνες εθεωρούντο πια ρωμαίοι υπήκοοι και η ταυτότητά τους εκτός του ότι καταδιώχθηκε και κατεστράφηκε *δια ποινής θανάτου* από το χριστιανικό κατεστημένο , υπέφερε και την ρωμαϊκή πολιτική αλλοίωση .
ΔΑΥΛΟΣ: «Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΣΤΑ ΣΦΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΥΘΟΠΟΛΗΣ»Η Γενοκτονία των Ελλήνων Σκυθόπολης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου