Σε άρθρο της , η «The Telegraph» στις 27 Απριλίου, κάτω από τον τίτλο «Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν ένα σχέδιο της CIA» –ανακάλυψαν οι οπαδοί του Brexit τη δικαιολογία για το πρόσφατο ταξίδι του προέδρου των ΗΠΑ στο Λονδίνο, ώστε να πείσει τους Βρετανούς να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής στην ΕΕ. Ο αρθρογράφος Ambrose Evans-Pritchard, υποστηρίζει πως οι οπαδοί τους ‘’Brexit”, «θα έπρεπε να περιμένουν αυτή την αμερικανική ηχηρή παρέμβαση, αφού η ΕΕ υπήρξε κατ΄εξοχήν αμερικανικό σχέδιο».
Ο Βρετανός δημοσιογράφος κάνοντας αναδρομή στην ιστορία, γράφει πως όπως μπορεί να δει κάποιος «ήταν η Ουάσιγκτον που προωθούσε την ευρωπαϊκή ενοποίηση από την δεκαετία του ’40. Την προοπτική αυτή χρηματοδοτούσε η Ουάσιγκτον κρυφά, κάτω από τις κυβερνήσεις των Τρούμαν, Αιζενχάουερ, Κένεντι, Τζόνσον και Νίξον»…
Κι όλα αυτά παρόλο που πολλοί Ευρωπαίοι πιστεύουν ότι στις ΗΠΑ βλέπουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως απειλή. Η πραγματικότητα είναι πως η ΕΕ αποτελεί άγκυρα για τα περιφερειακά αμερικανικά ενδιαφέροντα, σε συνάρτηση και με το ΝΑΤΟ.
Από την εικονογράφηση του άρθρου με λεζάντα: «Ο δημιουργός της ΕΕ Jean Monnet, ήταν τα μάτια και τ΄ αυτιά του Φρανκλίνου Ρούζβελτ στην Ευρώπη. Μερικοί τον αποκαλούν πράκτορα των ΗΠΑ».
Ο αρθρογράφος υποστηρίζει πως το Μάιο του 1950, με την διακήρυξη «Schuman Declaration», που είχε προωθήσει ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Robert Schuman για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, με στόχο την επαναπροσέγγιση ανάμεσα στη Γαλλία και την Γερμανία –που σταδιακά οδήγησε στην δημιουργία της ΕΟΚ- «είχε μαγειρευτεί από τον αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Dean Acheson σε σύσκεψη που είχε πραγματοποιηθεί στο Foggy Bottom της Ουάσιγτον».
Και ήταν η κυβέρνηση Τρούμαν που «έπεισε τη Γαλλία να φτάσει σε ένα modus Vivendi με την Γερμανία τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, με την απειλή της διακοπής του σχεδίου βοήθειας Μάρσαλ, σε σύσκεψη με τους Γάλλους ηγέτες το Σεπτέμβριο του 1950». Για το δημοσιογράφο «οι σκοποί του Τρούμαν ήταν προφανείς, βλέποντας να καταρρέει η συμφωνία της Γιάλτα με την ΕΣΣΔ και ο Τρούμαν ήθελε ένα ενωμένο μέτωπο ανάχωμα στο Κρεμλίνο με το ξέσπασμα του Ψυχρού Πολέμου».
«Από την άλλη ο Κάρολος ντε Γκώλ, εχθρός της έννοιας της υπερεθνικιστικής Ευρώπης και ένθερμος οπαδός της Γαλλικής Κυριαρχίας θεωρούσε τον Μονέ ως πράκτορα των Αμερικανών, κάτι που ήταν με την αόριστη έννοια του όρου». Ο Γάλλος ιστορικός Eric Roussel στην 1.000 σελίδων βιογραφία του Μονέ, αποκαλύπτει πως «συνεργαζόταν όπως το γάντι με τα δάκτυλα με τις διαδοχικές αμερικανικές κυβερνήσεις».
«Δυστυχώς», γράφει ο Evans-Pritchard «οι περισσότεροι Βρετανοί και Ευρωπαίοι, δεν έχουν γνώση των αρχείων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που έχει αρθεί το απόρρητό τους και δείχνουν ότι η αμερικανική αντικατασκοπεία χρηματοδοτούσε μυστικά το κίνημα των ευρωπαϊστών επί δεκαετίες καθώς επιθετικά εργαζόταν να επιτύχει την προώθηση και της Βρετανίας να ενταχθεί στο ευρωπαϊκό σχέδιο. Για παράδειγμα, ένα memorandum με ημερομηνία 26 Ιουλίου 1950, αποκαλύπτει εκστρατεία για την προώθηση της δημιουργίας Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου». Το υπογράφει ο στρατηγός William J Donovan, επικεφαλής του Γραφείου Στρατηγικών Υπηρεσιών, την εποχή του πολέμου, που υπήρξε ο προκάτοχος της CIA.
Μετωπική οργάνωση της CIA, υπήρξε η Αμερικανική Επιτροπή για την Ενωμένη Ευρώπη (ACUE), με πρόεδρο τον Donovan. Άλλο ντοκουμέντο δείχνει πως χορηγήθηκε το 53,5% των κονδυλίων του Ευρωπαϊκού Κινήματος στα 1958.
Στο διοικητικό Συμβούλιο του ACUE περιλαμβάνονταν οι Walter Bedell Smith και Allen Dulles, διευθυντές της CIA στην δεκαετία του ‘50, με μέλη της κάστας της CIA που μπαινόβγαιναν στην υπηρεσία αυτή». Σε συνέχεια, ο δημοσιογράφος υπενθυμίζει πως memo της 11ης Ιουνίου 1965 «δίνει οδηγίες στον αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκή Επιτροπής ότι πρέπει να προωθήσει τη νομισματική Ένωση». «Τις επιπτώσεις όμως γνωρίζουμε σήμερα από τις παγίδες που έκρυβε η πολιτική λιτότητας και η ανεργία που προκλήθηκε στη Νότια Ευρώπη», σημειώνει.
«Φυσικά», υποστηρίζει ο Βρετανός δημοσιογράφος, «όλα αυτά τα έγγραφα αποτελούν παλαιά ιστορία, αποδεικνύουν όμως ότι το βαθύ αμερικανικό κράτος ήταν χωμένο ως το λαιμό στο πρόγραμμα που σήμερα έχει μορφοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 28 κρατών».
Ωστόσο οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει να κάνουν δεύτερες σκέψεις, όταν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 βρέθηκαν «ιδεολογικά φανατικοί στους κόλπους της ΕΕ που θέλησαν να την προωθήσουν ως αντίπαλο δέος υπερδύναμη. Έτσι ο John Kornblum, επικεφαλής του γραφείου Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στη δεκαετία του ’90, υποστήριζε πως «είναι εφιαλτικό όνειρο να προσπαθήσεις να κάνεις συμφωνία με τις Βρυξέλες, ιδιαίτερα σε στρατιωτικά ζητήματα και πολιτικής ασφάλειας και άμυνας».
(σσ. Χαρακτηριστικό είναι πως στο Ευρωπαϊκό Σύνταγμα ουδεμία αναφορά γίνεται για Ευρωστρατό πλέον, και η Άμυνα της Ευρώπης έχει ανατεθεί στο ΝΑΤΟ).
«’Ολα αυτά όμως τέλειωσαν όταν η Πολωνία και τα άλλα πρώην κράτη του ανατολικού συνασπισμού εντάχθηκαν στην ΕΕ το 2004, με κυβερνήσεις που έχουν σαφή ΝΑΤΟϊκό προσανατολισμό». Υποκλοπή τηλεφωνικής συνδιάλεξης κορυφαίου Αμερικανού αξιωματούχου, αποκάλυψε την φράση «f*** the EU” στην περίοδο που ξεσπούσε η κρίση με την Ουκρανία.
Από την άλλη ο δημοσιογράφος υποστηρίζει πως αν οι οπαδοί του Brexit, επιμένουν, τότε θα πρέπει να αποδεχθούν την αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού της χώρας, ώστε να καταστεί αδιαφιλονίκητη ισχυρή δύναμη στον ευρωπαϊκό χώρο, ξεχνώντας την αμυντική συνεργασία με τη Γαλλία. Και καταλήγει πως «όσοι συντηρητικοί Βρετανοί υποστηρίζουν το μοναχικό δρόμο της χώρας τους θα πρέπει να γωνρίζουν ότι παίζουν το παιχνίδι της Ρωσίας, που θέλει ασθενή Ευρωπαϊκή Ένωση».
Σύνταξη Κ. Μπετινάκης
Με πληροφορίες από Sputnik και The Telegraph
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου