Ο ήχος της σιωπής

Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. Και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμί. Προς Κορινθίους Α’ Επιστολής Παύλου

Ο ήχος της σιωπής

Γειά σου, σκοτάδι, παλιέ μου φίλε
ήρθα για να τα ξαναπούμε
γιατί ένα όραμα κάπως τρομαχτικό
άφησε τους σπόρους του, καθώς κοιμόμουν
και το όραμα
που »φυτεύτηκε» στο μυαλό μου
παραμένει ακόμα
μέσα στον ήχο της σιωπής


Στα ανήσυχα όνειρα περπατούσα μόνος
σε στενά πλακόστρωτα δρομάκια
κάτω από το φωτοστέφανο που σχημάτιζε μια λάμπα του δρόμου
σήκωσα το γιακά μου εξαιτίας του κρύου και της υγρασίας
όταν τα μάτια μου τυφλώθηκαν
από τη λάμψη ενός φωτός neon
που έσκισε τη νύχτα
και άγγιξε τον ήχο της σιωπής

Και στο γυμνό αυτό φως αντίκρισα
δέκα χιλιάδες ανθρώπους, μπορεί και περισσότερους
οι άνθρωποι μιλούν χωρίς να συνομιλούν
οι άνθρωποι ακούνε χωρίς να αφουγκράζονται
οι άνθρωποι γράφουν τραγούδια που οι φωνές ποτέ δεν μοιράζονται
και κανείς δεν τολμά
να ταράξει τον ήχο της σιωπής

»Ανόητοι» είπα εγώ »δεν γνωρίζετε πως η Σιωπή σαν καρκίνος
εξαπλώνεται»
»ακούστε τα λόγια μου και μπορεί να σας διδάξω,
πιάστε τα χέρια μου και μπορεί να σας αγγίξω»
αλλά τα λόγια μου σαν σιωπηλές στάλες βροχής έπεσαν,
και έκαναν ηχώ στο φρέαρ της σιωπής

Και οι άνθρωποι υποκλίθηκαν και προσευχήθηκαν
στον θεό-neon που έφτιαξαν
και το σημάδι ξαφνικά έδειξε με μια λάμψη την προειδοποίησή του
στις λέξεις που σχημάτιζε
και το σημάδι έλεγε: » τα λόγια των προφητών είναι γραμμένα
στους τοίχους των υπόγειων τούνελ και στους διαδρόμους των φθηνών χαμόσπιτων , και ψιθυρίζονται μέσα στον ήχο της σιωπής»

«Ποιό είναι το πιο ανθεκτικό παράσιτο; Ένα βακτήριο; ΄Ένας ιός; Ένα σκουλήκι;
Μια ιδέα. Ανθεκτική, ιδιαίτερα μεταδοτική. Άπαξ μια ιδέα καταλάβει το μυαλό είναι σχεδόν αδύνατον να εξολοθρευτεί. Μια ιδέα πλήρως σχηματισμένη, πλήρως κατανοητή. Που κολλάει, κάπου εκεί μέσα [στο κεφάλι].» Dominic Cobb – Interstellar.

Ο μάγος που εμφανίζει κάτι από το τίποτα, από αέρα κοπανιστό. δεν είναι δημιουργός, είναι απλώς ένας αρχιτέκτονας μίας ψευδαίσθησης. Καθώς γνωρίζει πως το κοινό θα συμπληρώσει το υπόλοιπο με τη σκέψη. Μόλις φυτέψει το «σπόρο» της αμφιβολίας είναι σίγουρος για το αποτέλεσμα.
Κλείνουμε τα αυτιά μας και τα μάτια μας στον Λόγο του Θεού και τα ανοίγουμε στη σιγουριά της αμφιβολίας. Στο χάος, που ο κάθε Joker προσπαθεί να προκαλέσει ώστε να επισπεύσει την παράδοση του ανθρώπου στα πιο αρχέγονα ένστικτά του. Η αποτύπωση μιας γενιάς που βλέπει σαν μόνη επιλογή την καταστροφή και όχι την δημιουργία. Που αγνοεί ηθελημένα το παρελθόν και αναζητά νέες μορφές κοινωνικής συνείδησης.

….. «Ασκούμε μαγεία. Λέμε τα κατάλληλα λόγια. Και δημιουργούμε την ίδια την ζωή μέσα από το χάος….. Τα πάντα σε αυτόν τον κόσμο είναι μαγεία, εκτός από το μάγο … η συνείδηση είναι ευθύνη και βάρος και τους γλιτώσαμε από αυτό. Άγχος, απέχθεια, ενοχές. Οι οικοδεσπότες είναι πραγματικά ελεύθεροι. ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ … ΕΔΩ … ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΜΟΥ » ….. [Άντονι Χόπκινς ήτοι Δρ. Ρόμπερτ Φορντ – WESTWORLD]

agnosto.gr