Έχουν περάσει πλέον τρεις δεκαετίες από το τρομακτικό ατύχημα στο εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειαςΤσερνόμπιλ, το οποίο συγκλόνισε την ανθρωπότητα.
Υπήρχαν προηγουμένως και άλλα πυρηνικά ατυχήματα, όπως εκείνα που είχαν συμβεί στο «Sellafield» και το «Three Mile Island», αλλά «χρειάσθηκε» να γίνει και στο Τσερνόμπιλ, ώστε η ανθρωπότητα να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς σημαίνει και τι επιπτώσεις έχει ένα ατύχημα σε πυρηνικό εργοστάσιο.
Το ατύχημα στον ιαπωνικό πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα πριν από πέντε χρόνια δεν συγκρίνεται με το αρχέτυπο.
Η καταστροφή του 1986 είχε όλα τα στοιχεία ενός τραγικού μύθου: μία τρομερή έκρηξη από ατύχημα, στον αντιδραστήρα Νο4, μια αργοπορημένη και πανικόβλητη εγκατάλειψη, δραματική προσπάθεια από σωστικά συνεργεία που πλήρωσαν με τη ζωή τους, την εκκένωση της πόλης Πρίπιατ την ώρα που έκαιγαν τα «σωθικά» του εργοστασίου και τέλος τη δημιουργία μιας τσιμεντένιας σαρκοφάγου να καλύπτει τις επικίνδυνες πια εγκαταστάσεις...
Η σαρκοφάγος που καλύπτει το κατεστραμμένο πυρηνικό εργοστάσιο, όπως φαίνεται από ένα εγκαταλειμμένο κτήριο της πόλης Πρίπιατ
Όταν η καταστροφή άρχισε να εκτυλίσσεται στις 26 Απριλίου 1986, ουδείς μπορούσε τότε να προβλέψει τις επιπτώσεις που θα προκαλούσε. Ούτε την καταγραφή που θα γνώριζε η τραγωδία, στα χρόνια που ακολούθησαν, με κινηματογραφικές ταινίες, βιβλία και video games.
Στη 01.23 τα ξημερώματα από υπερβολική υπερθέρμανση σημειώθηκε απρόσμενη έκλυση αερίου που θυμίζει και άλλες περιπτώσεις ατυχημάτων λόγω ατελειών, σε άλλες σοβιετικές τεχνολογικές καταστροφές. Ωστόσο, μέχρι και σήμερα δεν έχουν γίνει γνωστές οι λεπτομέρειες του τι ακριβώς συνέβη τότε.
Ο υποδιοικητής των μηχανικών του εργοστασίου Anatoly Dyatlov παρέμενε στον σταθμό ελέγχου αρνούμενος να πιστέψει το μέγεθος της καταστροφής, ακόμη κι όταν του την περιέγραφαν αυτόπτες μάρτυρες.
Και καθώς 50 τόνοι πυρηνικό καύσιμο ξεπηδούσαν από την κατεστραμμένη οροφή, ο αρχιμηχανικός Alexander Akimov έστειλε δύο συνεργάτες του να πάνε στο κρίσιμο σημείο για να κλείσουν χειροκίνητα τους διακόπτες. Για να βρουν τον θάνατο σχεδόν ακαριαία από το μέγεθος της ακτινοβολίας την οποία δέχτηκαν.
Κι όμως, ακόμη ουδείς είχε εγκαταλείψει το εργοστάσιο, μια και όλοι έψαχναν τους άλλους συναδέλφους τους, παρόλο που είχαν αρχίσει να κάνουν εμετούς από την ασθένεια της ραδιενέργειας.
Και οι άλλοι αντιδραστήρες εξακολουθούσαν να λειτουργούν κανονικά, λες και δεν είχε συμβεί κάτι το εξαιρετικά επικίνδυνο.
Οι πυροσβέστες που έφτασαν σύντομα στο εργοστάσιο, σε μια προσπάθεια να σβήσουν την πυρκαγιά δεν φορούσαν τις ενδεδειγμένες για την περίσταση στολές προστασίας. Με πλήρη άγνοια των κινδύνων που αντιμετώπιζαν
Περισσότεροι από 31 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε διάστημα λίγων ωρών μετά την έκρηξη. Ακόμη 30 άτομα πέθαναν τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες έχοντας δεχθεί φονική ποσότητα ραδιενέργειας.
Περισσότεροι από 600.000 από την τότε Σοβιετική Ένωση επιστρατεύθηκαν με κλήρωση για να συμμετάσχουν στην προσπάθεια περιορισμού των επιπτώσεων από τη διαρροή της ραδιενέργειας.
Ο Φιλιπένκο, ένας από τους επιστρατευθέντες «καθαριστές», διπλός παγκόσμιος πρωταθλητής ποδηλασίας, έμεινε έπειτα από λίγα χρόνια ανάπηρος.
O Αμερικάνος ιατρός Robert Gale κατά την διάρκεια εγχείρησης ενός από τα θύματα του Τσερνόμπιλ
Η πόλη Πρίπιατ είχε κατασκευαστεί με βάση το σοβιετικό μοντέλο δόμησης ώστε να στεγάσει τους εργαζομένους και τις οικογένειες όσων απασχολούνταν στο Τσερνόμπιλ. Είχε κατασκευασθεί 10 χρόνια πριν από την τραγωδία και όταν σημειώθηκε το δυστύχημα αριθμούσε 50.000 κατοίκους.
Λόγω της γραφειοκρατίας που ακολούθησε στη διαδικασία καταγραφής των επιπτώσεων που είχε η έκρηξης, τα παιδιά της πόλης συνέχιζαν να κάνουν μπάνιο στα μολυσμένα νερά του ποταμού μέχρι να αρχίσουν να καταφθάνουν στα νοσοκομεία τα πρώτα κρούσματα με ναυτία, πονοκεφάλους κ.ά.
Η εκκένωση της πόλης αποφασίσθηκε στις 27 Απριλίου, αλλά τα πρώτα λεωφορεία με τους κατοίκους άρχισαν να αναχωρούν αφού είχαν περάσει 36 ώρες από την έκρηξη. Στους κατοίκους είχε ειπωθεί πως θα επέστρεφαν σε τρεις ημέρες, για να μην πάρουν μαζί τους αντικείμενα που θα μετέφεραν τη ραδιενέργεια.
Εγκαταλελειμμένα μολυσμένα οχήματα
Οι «καθαριστές» που μπήκαν στην πόλη βρήκαν μερικά κατοικίδια να πεθαίνουν στους δρόμους από την ακτινοβολία που είχαν δεχθεί. Οι μπουγάδες ήταν κρεμασμένες στις αυλές των σπιτιών της πόλης-φάντασμα.
Το παράδοξο ήταν πως οι εναπομείναντες αντιδραστήρες στο εργοστάσιο συνέχισαν κανονικά τη λειτουργία τους έως το 2000.
Η σαρκοφάγος που καλύπτει τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα Νο4 του πυρηνικού σταθμού του Τσερνόμπιλ , Ουκρανία 22 Απριλίου 2016
Στο εργοστάσιο καθημερινά πηγαινοέρχεται μέχρι σήμερα ειδικό συνεργείο από συντηρητές και «καθαριστές» που συνεχίζουν την απολύμανση. Η ουκρανική κυβέρνηση πιστεύει πως το έργο καθαρισμού θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2065.
Ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων από την καταστροφή του Τσερνόμπιλ είναι αδύνατον να προσδιορισθεί.
Σύμφωνα πάντως με στοιχεία του ΟΗΕ, περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι πέθαναν εξαιτίας του δυστυχήματος στο Τσερνόμπιλ. Η Greenpeace υποστηρίζει πως ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων είναι εικοσαπλάσιος.
Η ειρωνεία είναι πως ό,τι και να είχε συμβεί τα προηγούμενα 30 χρόνια ο σημερινός περιηγητής στο Πρίπιατ βρίσκεται πίσω στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης...
Η συμβολική σημασία της 26ης Απριλίου 1986 είναι σίγουρο πως θα περάσει στην ιστορία με γράμματα που θα έχουν βαθιά μελανά χρώματα, μαζί με τις άλλες μεγάλες καταστροφές, όπως του βομβαρδισμού της Χιροσίμα ή της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ. Και θα αποτελεί μεγάλο εμπόδιο στην ανάπτυξη της πυρηνικής ενέργειας λόγω των κινδύνων που εγκυμονεί για το περιβάλλον.
To Τσερνόμπιλ από ψηλά...
Οι Ρώσοι κατασκευάζουν μία μεγάλη αψίδα, η οποία θα καλύψει τον κατεστραμμένο αντιδραστήρα χωρίς να επιτρέπει την αλληλεπίδρασή του με τον περιβάλλοντα χώρο.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις των κατασκευαστών, η αψίδα αυτή αναμένεται να ολοκληρωθεί στα τέλη του 2017.
Τριάντα χρόνια μετά, ένα μη επανδρωμένο πτητικό μέσο (drone) καταγράφει ό,τι συμβαίνει σήμερα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου