Δεν υπάρχει αμφιβολία πως βάση της υγείας μας είναι η διατροφή μας. Και όχι μόνο, γιατί ο άνθρωπος εφεύρε τρόπους για να συντομέψει την ζωή του καταστρέφοντας την υγεία του, το πιο πολύτιμο αγαθό μας, με το κάπνισμα, τα οινοπνευματώδη ποτά, την πολυφαγία, την κρεοφαγία και το άγχος.
Αλλά και κάτι άλλο. Ο άνθρωπος απομακρύνθηκε απο τη φύση και αυτο έχει μεγάλες επιπτώσεις στον ψυχικό του κόσμο.
Ο άνθρωπος που άλλοτε ήταν κυρίαρχος της φύσεως είναι σήμερα δεσμώτης της ύλης και της τεχνολογίας, ο άνθρωπος που διαφέρει από κάθε ζώο γιατί ο Δημιουργός τον προίκισε με πνεύμα και συνείδηση και όπως είπε κάποιος ερευνητής είναι το μοναδικό ζώο που μαγειρέυει την τροφή του.
Είμαστε ό,τι τρώμε. Το πιο πολύτιμο αγαθό μας η υγεία μας εξαρτάται από δύο κυρίως παράγοντες. Την διατροφή και την κίνηση.
Οι Ορφικοί, που ζούσαν με αυστηρή ακρεοφαγία, πίστευαν στην αθανασία της ψυχής και την μετεμψύχωση και ακόμη πως τα ζώα έχουν ψυχή και ακριβώς για αυτό απαγορευόταν η κρεοφαγία.
Το ίδιο πίστευε και ο Μπέρναρτ Σώ, αιώνες μετά, που δέν έτρωγε κρέας, αυτός που έλεγε : "Όταν πάω στον άλλο κόσμο, δεν θα μου λένε οι εκεί ψυχές των ζώων πως τα έτρωγα εν ζωή".
Όμως ας γυρίσουμε πολύ πιο πίσω στον χρόνο, στην εποχή των σπηλαίων τότε που οι άνθρωποι βρίσκονταν σε ζωώδη κατάσταση. Οι άνδρες πήγαιναν για κυνήγι και οι γυναίκες μάζευαν χόρτα που τα ξεχώριζαν. Έτσι αποκτούσαν πείρα και διάλεγαν τα κατάλληλα για φαγητό, χόρτα καθώς και τις τρυφερές ρίζες και διαχώριζαν ποιά από αυτά έχουν φαρμακευτικές ιδιότητες.
Γι' αυτό η γυναίκα ήταν η πρώτη "βοτανολόγος" καθώς και η πρώτη "φαρμακοποιός". Στην αρχαιότητα οι Έλληνες εκτός των χορταρικών που τους έδινε η φύση, καλλιεργούσαν και μεγάλες ποικιλίες. Στα Μεσόγεια Αττικής, Παλλήνη, Μαραθώνα και άλλες περιοχές καλλιεργούσαν κηπευτικά με τα οποία διατρέφονταν οι 400.000 Αθηναίοι την εποχή του Περικλή (5ος αιώνας π.Χ). Μαρούλια, ραπανάκια, γουλιά, κολοκύθια που πίκριζαν ως και αγγούρια. Απο τα χορταρικά προτιμούσαν τα ραδίκια που για να νοστιμέψουν τους έβαζαν διάφορα καρυκεύματα.
Οι καλλιεργητές αυτοί μετέφεραν με κάρα ή ζώα τα προιόντα τους στην Αθήνα που τα πουλούσαν οι ίδιοι - όπως γίνεται σήμερα στις λαικές αγορές.
Πάντως κύρια - βασική τροφή των Ελλήνων ήταν το ελαιόλαδο και το ψωμί. Ακριβώς γι΄αυτό η ελιά εθεωρείτο ιερό δέντρο που συμβολικώς είχε φυτευθεί από την Αθήνα στο Ερεχθείο. Με το ψωμί λοιπόν και το λάδι διατρεφόταν η φυλή μας.
Η κύρια τροφή των Ελλήνων ήταν υγιεινή με χορταρικά που άφθονα έδινε η φύση, καθώς και τα κηπευτικά, τα δημητριακά και τα φρούτα. Για γλυκίσματα χρησιμοποιούσαν μέλι καθώς και χαρουπόμελο.
Και μια παρένθεση : Όταν τον 4ον π.Χ. αιώνα οι Έλληνες με τον Μ. Αλέξανδρο κατακτούσαν την Ασία, για πρώτη φορά γνώρισαν το ζαχαροκάλαμο για το οποίο έλεγαν : Παράγει μέλι άνευ μελισσών.
Κατά την αρχαιότητα, δεν υπήρχαν πατάτες, ντομάτες, καλαμπόκια, φασόλια, καθώς και ποικιλία φρούτων - όπως έχουμε σήμερα.
Με αλεύρι οι πρόγονοί μας έκαναν χυλό, τηγανίτες και παξιμάδια. Υπήρχαν ακόμη σύκα που απαγορεύοταν η εξαγωγή τους και όποιοι το έκαναν αυτό ονομάζονταν "συκοφάνται" καρύδια, φουντούκια, σταφύλια και δαμάσκηνα.
Εν αντιθέσει με τους Ρωμαίους που χαίρονταν την ηδονή της γεύσεως, οι Έλληνες γενικώς ήταν λιτοδίαιτοι. Έτρωγαν για να ζήσουν και δεν ζούσαν για να τρώνε.!
Αυτή είναι η ουσία της ζωής, παράδειγμα για να ζούμε με υγεία που είναι η βάση της ευτυχίας μας.
Αυτή άλλωστε είναι και η απόδειξη πως οι προγόνοι μας λάτρευαν την ζωή που την χαιρόντουσαν.
Ήταν αυτοί που δίδαξαν την ανθρωπότητα πως να ζήσει.
1. Πρέπει να σημειωθεί πως με τα σκόρδα, τα κρεμμύδια και τα ραπανάκια ως μοναδική τροφή, έχτισαν οι Αιγύπτιοι τις πυραμίδες. Και τα απίστευτα της διατροφής.
2. Όταν ο Νέαρχος, ναύαρχος του Μ. Αλεξάνδρου, έκανε τον περίπλου του Βόρειου Ινδικού, το 326 - 324 π.Χ. και εξερευνούσε τα παράλια παρατήρησε πως οι εκεί βοσκοί έτρεφαν τα πρόβατα τους με αποξηραμένα ψάρια και πως το κρέας τους μύριζε ανυπόφορα.
3. Όταν ο Άγγλος εξερευνητής Κούκ ανακάλυψε την Νέα Ζηλανδία το 1769, είδε πως οι σκύλοι εκεί ήταν χορτοφάγοι!
Άρθρο του Αλέξανδρου Λαγκαδά, Ιστορικού - Ερευνητή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου