...για τους Έλληνες να επιτεθούν στους παγκόσμιους τύραννους.
Οι φονείς των αυτοκρατοριών είναι θέμα χρόνου να επιστρέψουν.
Έκαναν λάθος αυτοί,
οι οποίοι "στρίμωξαν"
τον ελληνισμό και τώρα
θα το πληρώσουν.
Η "συνάντηση"...
Με τον τρόπο αυτόν προσπαθούμε να "πιάσουμε" τη μία και μοναδική στιγμή που "συναντιέται" το Θείο με το ανθρώπινο σε συνθήκες απόλυτης ταύτισης ...Να επιβεβαιώσουμε μέσω των έργων το "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν". Γι' αυτόν τον λόγο στο πρώτο κείμενο προσπαθήσαμε να "κατεβάσουμε" το Θείο στα μέτρα τής δικής μας αντίληψης και στο δεύτερο κείμενο προσπαθήσαμε να κάνουμε το αντίθετο ...Να "ανεβάσουμε" την ανθρώπινη ευφυία στο ζενίθ της, προκειμένου να επιτύχουμε την έστω και στιγμιαία ταύτιση μεταξύ Θεού και ανθρώπου ...Να δούμε έστω και αμυδρά αυτό το οποίο ονομάζουμε "θέωση" του ανθρώπου ...Να δούμε επιτέλους στο πρόσωπο Του Θεού και το δικό μας πρόσωπο ...Να δούμε στο δικό μας πρόσωπο το πρόσωπο Του Θεού.
Το πρώτο κείμενο είναι γραμμένο καθαρά με τη βαβυλωνιακή λογική ...Τη λογική τού Θεού Βάαλ ...Τη λογική των υποχρεωτικών ΕΝΤΟΛΩΝ ...Τη λογική αυτή, η οποία θέλει τον άνθρωπο παντελώς αδύναμο να καθορίσει μόνος του τη μοίρα του. Απέναντι σε αυτόν τον αδύναμο άνθρωπο υπάρχει ένας πανίσχυρος Θεός, που παίρνει μόνος Του όλες τις αποφάσεις ...Ακόμα κι αυτές οι οποίες προϋποθέτουν τη θυσία τού Υιού Του και άρα του ίδιου του ανθρώπου ...Αποφάσεις υποχρεωτικές κι αναπόφευκτες και οι οποίες ανακοινώνονται στους "μελλοθάνατους" μέσω ΔΙΑΘΗΚΩΝ ...Αποφάσεις, οι οποίες τοποθετούν τον άνθρωπο σε κολάσεις και οι οποίες μοιάζουν με πυρακτωμένες "καρδάρες", μέχρι να εξαχθεί το ζητούμενο κέρδος τού σχεδιασμού.
Είναι ένα κείμενο απ' αυτά τα οποία καθηλώνουν τον άνθρωπο στη μοιρολατρία, εφόσον δεν του αναγνωρίζουν κανέναν βαθμό ελευθερίας ...Δεν του αναγνωρίζουν το "αυτόβουλο" και άρα δεν του δίνουν περιθώρια να δράσει μόνος του και ανεξάρτητα από τον Θεό σε καμία στιγμή τής ζωής του ...Μιας ζωής, την οποία —θέλει δεν θέλει— θα τη ζήσει ακολουθώντας απαρεγκλίτως τα "γραμμένα" γι' αυτήν ...Ένα ανατολίτικο κείμενο, το οποίο θεωρεί τα πάντα ως ένα κατάμαυρο "κισμέτ", το οποίο από τη στιγμή που "γράφτηκε" δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτε μέχρι να ολοκληρωθεί ...Ένα κείμενο της "φωτιάς", το οποίο "καίει" τον άνθρωπο, ο οποίος βαδίζει μόνος κι αβοήθητος σε μια ατέλειωτη "έρημο".
Το δεύτερο κείμενο είναι ακριβώς "απέναντι" απ' αυτήν τη "σκοτεινή" και απαισιόδοξη λογική ...Είναι ένα κείμενο "φωτεινό" και αισιόδοξο ...Ένα κείμενο του "νερού", το οποίο δροσίζει και προστατεύει τον άνθρωπο από το θείο "πυρ" και τις "ερήμους" των υποχρεωτικών "πορειών" ...Ένα κείμενο φιλικό προς τον άνθρωπο, εφόσον δεν περιγράφει υπερφυσικές δυνάμεις, οι οποίες να τον καθηλώνουν στο φόβο και τον τρόμο ...Είναι ένα κείμενο γραμμένο με βάση την ελληνική αντίληψη των πραγμάτων, όπου στα πάντα αναζητείται η ανθρώπινη παρέμβαση, και αυτή δεν μπορεί ποτέ να τρομοκρατήσει τον άνθρωπο —όσο σκληρή ή έξυπνη κι αν είναι— ...Είναι ένα κείμενο με βάση τη λογική τού ανθρώπου, ο οποίος θεωρεί —άσχετα με το πόσο πιστεύει ή δεν πιστεύει μέσα στην ψυχή του για την ύπαρξη του Θεού—, ότι η ζωή του τού ανήκει και η τύχη της βρίσκεται πρωτίστως στα δικά του χέρια ...Τη λογική τού ανθρώπου, ο οποίος αγωνίζεται μέρα και νύχτα για να ζήσει τη ζωή του με βάση τις δικές του επιλογές και θεωρεί απώτατο στόχο του "είδους" του την ανθρώπινη χειραφέτηση.
Είναι ένα κείμενο απ' αυτά τα οποία καθηλώνουν τον άνθρωπο στη μοιρολατρία, εφόσον δεν του αναγνωρίζουν κανέναν βαθμό ελευθερίας ...Δεν του αναγνωρίζουν το "αυτόβουλο" και άρα δεν του δίνουν περιθώρια να δράσει μόνος του και ανεξάρτητα από τον Θεό σε καμία στιγμή τής ζωής του ...Μιας ζωής, την οποία —θέλει δεν θέλει— θα τη ζήσει ακολουθώντας απαρεγκλίτως τα "γραμμένα" γι' αυτήν ...Ένα ανατολίτικο κείμενο, το οποίο θεωρεί τα πάντα ως ένα κατάμαυρο "κισμέτ", το οποίο από τη στιγμή που "γράφτηκε" δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτε μέχρι να ολοκληρωθεί ...Ένα κείμενο της "φωτιάς", το οποίο "καίει" τον άνθρωπο, ο οποίος βαδίζει μόνος κι αβοήθητος σε μια ατέλειωτη "έρημο".
Το δεύτερο κείμενο είναι ακριβώς "απέναντι" απ' αυτήν τη "σκοτεινή" και απαισιόδοξη λογική ...Είναι ένα κείμενο "φωτεινό" και αισιόδοξο ...Ένα κείμενο του "νερού", το οποίο δροσίζει και προστατεύει τον άνθρωπο από το θείο "πυρ" και τις "ερήμους" των υποχρεωτικών "πορειών" ...Ένα κείμενο φιλικό προς τον άνθρωπο, εφόσον δεν περιγράφει υπερφυσικές δυνάμεις, οι οποίες να τον καθηλώνουν στο φόβο και τον τρόμο ...Είναι ένα κείμενο γραμμένο με βάση την ελληνική αντίληψη των πραγμάτων, όπου στα πάντα αναζητείται η ανθρώπινη παρέμβαση, και αυτή δεν μπορεί ποτέ να τρομοκρατήσει τον άνθρωπο —όσο σκληρή ή έξυπνη κι αν είναι— ...Είναι ένα κείμενο με βάση τη λογική τού ανθρώπου, ο οποίος θεωρεί —άσχετα με το πόσο πιστεύει ή δεν πιστεύει μέσα στην ψυχή του για την ύπαρξη του Θεού—, ότι η ζωή του τού ανήκει και η τύχη της βρίσκεται πρωτίστως στα δικά του χέρια ...Τη λογική τού ανθρώπου, ο οποίος αγωνίζεται μέρα και νύχτα για να ζήσει τη ζωή του με βάση τις δικές του επιλογές και θεωρεί απώτατο στόχο του "είδους" του την ανθρώπινη χειραφέτηση.
Σε αυτό το κείμενο όλα όσα περιγράφονται —όσο φοβερά και τρομερά κι αν εμφανίζονται— οφείλονται αποκλειστικά σε ανθρώπινες επιλογές και αποφάσεις ...Όλα μπορούσαν να γίνουν με την ίδια ευκολία με την οποία θα μπορούσαν επίσης και ν' ανατραπούν. Άνθρωποι παγίδευσαν κι εκμεταλλεύτηκαν ανθρώπους και άνθρωποι θα είναι αυτοί, οι οποίοι πρέπει να αντιδράσουν για ν' απελευθερωθούν. Ο άνθρωπος "γράφει" μόνος του τη δική του ιστορία και αυτό είναι η χειραφέτησή του. Όταν το "κείμενο" αυτής της ιστορίας γίνει ίδιο με το "κείμενο" του Θεού, τότε μιλάμε για ταύτιση και για θέωση. Όταν τα επιτεύγματα του ανθρώπου γίνουν απολύτως όμοια με τη Διαθήκη τού Θεού, τότε μιλάμε για τα απόλυτα μεγέθη που μπορεί να "πιάσει" ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος "βλέπει" τον Θεό μέσα από το έργο Του και αντιλαμβάνεται τη δική του ταυτότητα. Αντιλαμβάνεται ότι και ο ίδιος είναι ένας μικρός Θεός, γιατί είναι παιδί αυτού του Θεού, και ομοούσιος Του.
Ο αναγνώστης θα πρέπει να διαβάσει το κείμενο στο σύνολό του με ιδιαίτερη προσοχή, γιατί μπορεί να μοιάζει με το προηγούμενο, αλλά δεν είναι το ίδιο. Από τη στιγμή που "αποσύραμε" οτιδήποτε αποδιδόταν στη Θεία Ευφυΐα και Οικονομία, ευνόητο είναι ότι θα έπρεπε να το αντικαταστήσουμε με κάτι ανθρώπινο-"ισόποσο", προκειμένου να βγάλουμε το ίδιο αποτέλεσμα. Δεν είναι δυνατόν σε ένα "οικοδόμημα" να τραβάς "λιθάρια" μεγάλα και καθοριστικά και να θέλεις αυτό να "στέκεται" και να διατηρεί τη "μορφή" του, χωρίς να τα αντικαθιστάς με όμοιά τους. Ακόμα δηλαδή κι αυτά τα οποία θα φαίνονται στον αναγνώστη γνωστά, είναι τόσο διαφορετικά, που, αν θεωρήσει ότι τα γνωρίζει και δεν τα διαβάσει εκ νέου, θα "χάσει" το νόημα αυτών των οποίων λέμε. Οι αλλαγές, ακόμα κι εκεί που είναι ανεπαίσθητες, είναι καθοριστικές, γιατί αλλάζουν όλη την "οπτική" τής κατάστασης. Λογικό είναι αυτό ...Σε μια τεράστια πορεία αρκεί μία "μοίρα" λάθος σε κάποια "στροφή" και θα βρεθείς σε άλλη "ήπειρο".
Το "είδωλο" ...του πρώτου κειμένου.
Αυτό, το οποίο συμβαίνει καθημερινά εις βάρος τής Ελλάδας, μόνον με ειδικές γνώσεις μπορεί να εξηγηθεί ...Ούτε λίγο ούτε πολύ κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν —με πολλά δάκρυα ομολογουμένως— ότι η Παγκόσμια Οικονομική κρίση δεν ήταν αποτέλεσμα του ολέθριου οικονομικού σχεδιασμού και της απληστίας των μεγάλων της Γης, παρά ήταν αποτέλεσμα των λαθών των Ελλήνων...Τα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων είναι υπεύθυνα για την οικονομική κρίση, η οποία πλήττει ένα πλανητικό "σκάφος" των έξι δισεκατομμυρίων ψυχών ...Των Ελλήνων, οι οποίοι υποτίθεται πως έζησαν "πέρα και πάνω" από τα όριά τους.
Τώρα —οι ίδιοι πλούσιοι και "ευαίσθητοι" άνθρωποι— έρχονται να μας εξηγήσουν ότι και για το μεταναστευτικό πρόβλημα ...πάλι η Ελλάδα φταίει ...Οι Έλληνες συνεχίζουν να είναι το "μεγάλο" πρόβλημα της παγκόσμιας κοινωνίας ...Μετά τα "κύματα" των χρεών, που προκάλεσαν στο πρόσφατο παρελθόν, έρχονται σήμερα και "πλημμυρίζουν" την Ευρώπη με ...λαθρομετανάστες ...Η Ελλάδα, δηλαδή, είναι αυτή, η οποία "πλημμυρίζει" την Ευρώπη με πρόσφυγες και όχι η Συρία ή η Τουρκία ...Η Συρία απλά τους "δημιουργεί" και η Τουρκία επίσης απλά τους "διευκολύνει" ...όμως, η Ελλάδα είναι αυτή η οποία κατόπιν "πλημμυρίζει" την Ευρώπη μ' αυτούς, γιατί δεν τους συγκρατεί όπως θα το θεωρούσαν "πρέπον" οι επαγγελματίες "ευαίσθητοι".
Δεν φταίνε δηλαδή αυτοί, οι οποίοι προκάλεσαν τον πόλεμο στη Συρία ...Φταίνε εκείνοι, οι οποίοι δεν δέχονται —γιατί πρωτίστως δεν μπορούν— να "αποσβεστούν" επάνω τους οι συνέπειες αυτού του εμφυλίου ...Φταίει εκείνος, ο οποίος άθελά του δέχεται ένα ανθρώπινο "κύμα" τεράστιο σε σχέση με τον πληθυσμό του και από την αδυναμία του να το συγκρατήσει, κατηγορείται ότι το διοχετεύει στους γείτονες ...Στους γείτονες-θύματα, που είναι μόνον οι άλλοι, γιατί η Ελλάδα —ως γείτονας— δεν αντιμετωπίζεται ποτέ ως θύμα ...καθώς υποχρεούται να δεχθεί ό,τι της "φορτώσουν" στην πλάτη της.
Όλα αυτά τα παράδοξα συμβαίνουν σε έναν κόσμο, τον οποίο η οικονομική κρίση τον κάνει πολλές φορές πιο παράλογο και απ' ό,τι συνήθως είναι. Τι συμβαίνει λοιπόν με την Ελλάδα; Είμαστε για άλλη μια φορά μπροστά στο γνώριμο φαινόμενο της αχαριστίας των ευεργετημένων; Γιατί τόσο μίσος και πάθος με την Ελλάδα; Γιατί οι πάντες έβγαλαν τόση κακία για τους απόγονους του βασικού "θεμελιωτή" του δυτικού πολιτισμού; Πώς είναι δυνατόν να βγαίνει ο κάθε αγράμματος σταλινικός —που παριστάνει τον ηγέτη ευρωπαϊκού κράτους— και να την κατηγορεί για όλα τα δεινά τού Πλανήτη και να μην του "επιτίθεται" σύσσωμος ο διεθνής πνευματικός και επιστημονικός κόσμος;
Η Ελλάδα —αν μη τι άλλο— είναι μετά τον Θεό η μεγαλύτερη ευεργέτιδα δύναμη στην ιστορία τού Κόσμου. Δεν υπάρχει λαός, ο οποίος να έχει προσφορά απέναντι στην ανθρωπότητα, η οποία να συγκρίνεται στοιχειωδώς με αυτήν των Ελλήνων ...Κι όμως, αυτή η χώρα στις πιο δύσκολες στιγμές της δεν βρήκε ούτε έναν σύμμαχο να σταθεί στο πλάι της ...Δεν την υπερασπίστηκε κανένας —με την εξαίρεση κάποιων λίγων και οι οποίοι κάνουν ακόμα πιο θλιβερό τον κανόνα αυτόν—. Τη χώρα τής δωρεάς, του υψηλού καθήκοντος και της ανιδιοτέλειας προσπάθησαν να την ταυτίσουν με την έννοια του "χρέους", της "αναξιοπιστίας" και της "ανευθυνότητας". Μετέτρεψαν τη Ελλάδα σε έναν παγκόσμιο "σάκο" τού μποξ και πάνω της εδώ και λίγα χρόνια βγάζει τα κόμπλεξ του ο κάθε πικραμένος. Θλιβερά δίποδα σήκωσαν τα χέρια τους, για να κουνήσουν το "δάκτυλο" σε ολόκληρο τον ελληνισμό.
Φτάσαμε στο σημείο κοινοί υπάλληλοι να βρίζουν συλλήβδην τον ελληνικό λαό και να μην υπάρχει η παραμικρή αντίδραση από κανέναν. Τώρα γίναμε και το "κλοτσοσκούφι" των απλών υπαλλήλων των τοκογλύφων ...Της Λαγκάρντ, του Τόμσεν και της Βελκουλέσκου. Όλα αυτά δεν είναι μόνον παράλογα, αλλά είναι και εξόχως άδικα. Αν μη τι άλλο απέναντι στους φυσικούς απογόνους των αρχαίων Ελλήνων οφειλόταν μια δεύτερη "ματιά" στο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν πριν κάποιοι επιχειρήσουν να διασύρουν το διάσημο όνομά τους. Δικαιούνταν μεγαλύτερη προσοχή απ' αυτούς που θα τους κατηγορούσαν ...πόσο μάλλον όταν αυτές οι κατηγορίες είναι πέρα για πέρα ανυπόστατες και άδικες...
...Είναι άδικο αυτό το οποίο έχει συμβεί, γιατί οι Έλληνες ΠΟΤΕ δεν έκαναν ΤΙΠΟΤΕ απολύτως ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ απ' όλους τους άλλους λαούς ...Τίποτε ακραίο, ώστε να δικαιολογείται αυτή η ακραία παγκόσμια εκστρατεία δυσφήμισης που "ξέσπασε" πάνω τους. Ποτέ άλλοτε δεν έχει συκοφαντηθεί ένας τόσο μικρός πληθυσμιακά λαός απ' ΟΛΟΥΣ τους "μεγάλους" τής παγκόσμιας κοινωνίας. Ποτέ άλλοτε δεν έχει δυσφημιστεί σαν "μπαταχτσής" και "οφειλέτης" η μεγαλύτερη δύναμη δωρεάς και προσφοράς στον άνθρωπο.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Δεν είναι τυχαίο ούτε που ο ελληνισμός δέχθηκε τέτοια σφοδρή επίθεση —χωρίς να έχει δικαίωμα άμυνας— ούτε είναι τυχαίο που ο διεθνής πνευματικός κόσμος το "βούλωσε" στην κυριολεξία. Κάτι άλλο κρύβεται πίσω απ' αυτήν την επίθεση και αυτό εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται. Εύλογα λοιπόν προκύπτουν πολλά ερωτήματα. Τι ακριβώς επιδιώκουν μέσω αυτής της επίθεσης εκείνοι, οι οποίοι κυβερνούν τον κόσμο; Γιατί τόσο μένος να "λογχίσουν" την Ελλάδα πριν την "αποκαθήλωσή" της στα μάτια του κόσμου; Γιατί τόση αγωνία να "ροκανίσουν" την πνευματική και πολιτισμική "πίστωση" της Ελλάδας; Γιατί τόσο πάθος να συνδέσουν το όνομα των Ελλήνων με την έννοια της απάτης; Γιατί τόση "βιασύνη" να κλείσουν το θέμα της με μια γρήγορη και σκληρή "καταδίκη", η οποία αποτυπώνεται σε σκληρά Μνημόνια; Πώς και με ποιον τρόπο τους ενοχλεί η Ελλάδα και στέκεται εμπόδιο στις επιδιώξεις τους;
Αυτό, το οποίο συμβαίνει, είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο το οποίο θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος. Είναι τόσο μεγάλο, που απαιτεί την παραδειγματική "θυσία" τού ελληνικού ονόματος και όχι μόνον ...Στην "πλάτη" τής Ελλάδας η Νέα Τάξη "παίζει" την ίδια της την επιβίωση. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε στο τέλος ενός πονηρού σχεδιασμού, τον οποίο οι περισσότεροι από εμάς αγνοούν ...Ενός σχεδιασμού, ο οποίος δρομολογήθηκε από κάποιους σχεδόν έναν αιώνα πριν και που στόχο είχε να τους δώσει την παγκόσμια και απόλυτη κυριαρχία ...Μια κυριαρχία επάνω ακόμα κι από τις θρησκείες ...Μια κυριαρχία, η οποία θα επιτρέψει σε κάποιους κοινούς θνητούς να ελέγξουν ολόκληρες θρησκείες δισεκατομμυρίων πιστών και να τις βάλουν να λειτουργούν εντός ενός "πλαισίου", το οποίο υπηρετεί αποκλειστικά τα ιδιωτικά τους συμφέροντα.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Μετακινούνται μαζικά κι οργανωμένα πιστοί διαφορετικών θρησκειών, αλλάζοντας έτσι τη λειτουργία των ίδιων των θρησκειών, αλλά και τις μεταξύ τους σχέσεις. Στο όνομα μιας ειρηνικής συνύπαρξης "νοθεύεται" η εσωτερική τους λειτουργία και επιπλέον αποκτούν μεταξύ τους μόνιμα σημεία "τριβής", τα οποία θα τις διατηρούν πάντα κοντά στη σύγκρουση. Όταν, για παράδειγμα, εκατομμύρια αλλόθρησκοι μετακινούνται εντός τής χριστιανικής επικράτειας και σταδιακά απαιτούν την αλλαγή τής ίδιας της λειτουργίας τής χριστιανικής κοινωνίας, αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο ...Δεν μπορεί να οφείλεται στην άγνοια ή στην αφέλεια της ηγεσίας της ...Είναι βέβαιο ότι σε αυτήν την δραματική εξέλιξη συμμετέχουν και κάποιοι ανώτατοι παράγοντες της χριστιανικής κοινωνίας ...Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει πρόβλημα, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό επίπεδο...
...Πρόβλημα μόνιμο, εφόσον αυτοί οι διαφορετικοί "φιλοξενούμενοι" πάντα θα αποτελούν σημεία "τριβής" και διενέξεων μεταξύ των θρησκειών στις οποίες ανήκουν και εκείνων που τους φιλοξενούν ...Αιώνιο πρόβλημα, εφόσον δεν υπάρχει ούτε η θεωρητική πιθανότητα να ενσωματωθούν ποτέ αυτοί στις κοινωνίες που τους φιλοξενούν ..."Εκρηκτικό" πρόβλημα, γιατί, ζώντας όλοι αυτοί οι "διαφορετικοί" στο φτωχό κοινωνικό περιθώριο του χριστιανισμού, θα μετατρέπουν την οικονομική προβληματικότητα που θα βιώνουν σε θρησκευτικό φονταμενταλισμό ...Πρόβλημα, το οποίο θα μετατρέψει ολόκληρο τον χριστιανισμό σε ένα εκρηκτικό "Κόσοβο", το οποίο θα ρυθμίζεται "έξωθεν" ή "άνωθεν", εφόσον θα είναι ευάλωτο σε εξωτερικές παρεμβάσεις ...Πρόβλημα πολύ σημαντικό, εφόσον αλλάζει μια λειτουργία, η οποία θεωρητικά αποτελούσε επιλογή τού Ιδρυτή της ...Μια λειτουργία, η οποία, αν έπρεπε να αλλάξει, αυτή η αλλαγή θα ήταν επιλογή τού Θεού της και όχι επιλογή των διάφορων αργυρώνητων πολιτικών και υπόπτων ΜΚΟ ...Μιλάμε πλέον για Ύβρη με την αρχαία σημασία τής λέξης.
Κάποιοι έχουν ξεπεράσει τα "όρια" των θρησκειών και στην πραγματικότητα επιθυμούν να επιβάλουν έναν σχεδιασμό, ο οποίος θα θέτει υπό τον έλεγχό τους το σύνολο του ανθρώπινου είδους. Οργανωμένα αναμιγνύουν λαούς και θρησκείες, για να μπορούν να απειλούν και να εκβιάζουν τους πάντες ακόμα και με τη χρήση βίας. Έχουν επιβάλει στις ηγεσίες των θρησκειών ανώμαλους και διεφθαρμένους ηγέτες και δεν βρίσκουν καμία αντίδραση στις μεθοδεύσεις τους.
Το "είδωλο" ...του πρώτου κειμένου.
Αυτό, το οποίο συμβαίνει καθημερινά εις βάρος τής Ελλάδας, μόνον με ειδικές γνώσεις μπορεί να εξηγηθεί ...Ούτε λίγο ούτε πολύ κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν —με πολλά δάκρυα ομολογουμένως— ότι η Παγκόσμια Οικονομική κρίση δεν ήταν αποτέλεσμα του ολέθριου οικονομικού σχεδιασμού και της απληστίας των μεγάλων της Γης, παρά ήταν αποτέλεσμα των λαθών των Ελλήνων...Τα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων είναι υπεύθυνα για την οικονομική κρίση, η οποία πλήττει ένα πλανητικό "σκάφος" των έξι δισεκατομμυρίων ψυχών ...Των Ελλήνων, οι οποίοι υποτίθεται πως έζησαν "πέρα και πάνω" από τα όριά τους.
Τώρα —οι ίδιοι πλούσιοι και "ευαίσθητοι" άνθρωποι— έρχονται να μας εξηγήσουν ότι και για το μεταναστευτικό πρόβλημα ...πάλι η Ελλάδα φταίει ...Οι Έλληνες συνεχίζουν να είναι το "μεγάλο" πρόβλημα της παγκόσμιας κοινωνίας ...Μετά τα "κύματα" των χρεών, που προκάλεσαν στο πρόσφατο παρελθόν, έρχονται σήμερα και "πλημμυρίζουν" την Ευρώπη με ...λαθρομετανάστες ...Η Ελλάδα, δηλαδή, είναι αυτή, η οποία "πλημμυρίζει" την Ευρώπη με πρόσφυγες και όχι η Συρία ή η Τουρκία ...Η Συρία απλά τους "δημιουργεί" και η Τουρκία επίσης απλά τους "διευκολύνει" ...όμως, η Ελλάδα είναι αυτή η οποία κατόπιν "πλημμυρίζει" την Ευρώπη μ' αυτούς, γιατί δεν τους συγκρατεί όπως θα το θεωρούσαν "πρέπον" οι επαγγελματίες "ευαίσθητοι".
Δεν φταίνε δηλαδή αυτοί, οι οποίοι προκάλεσαν τον πόλεμο στη Συρία ...Φταίνε εκείνοι, οι οποίοι δεν δέχονται —γιατί πρωτίστως δεν μπορούν— να "αποσβεστούν" επάνω τους οι συνέπειες αυτού του εμφυλίου ...Φταίει εκείνος, ο οποίος άθελά του δέχεται ένα ανθρώπινο "κύμα" τεράστιο σε σχέση με τον πληθυσμό του και από την αδυναμία του να το συγκρατήσει, κατηγορείται ότι το διοχετεύει στους γείτονες ...Στους γείτονες-θύματα, που είναι μόνον οι άλλοι, γιατί η Ελλάδα —ως γείτονας— δεν αντιμετωπίζεται ποτέ ως θύμα ...καθώς υποχρεούται να δεχθεί ό,τι της "φορτώσουν" στην πλάτη της.
Όλα αυτά τα παράδοξα συμβαίνουν σε έναν κόσμο, τον οποίο η οικονομική κρίση τον κάνει πολλές φορές πιο παράλογο και απ' ό,τι συνήθως είναι. Τι συμβαίνει λοιπόν με την Ελλάδα; Είμαστε για άλλη μια φορά μπροστά στο γνώριμο φαινόμενο της αχαριστίας των ευεργετημένων; Γιατί τόσο μίσος και πάθος με την Ελλάδα; Γιατί οι πάντες έβγαλαν τόση κακία για τους απόγονους του βασικού "θεμελιωτή" του δυτικού πολιτισμού; Πώς είναι δυνατόν να βγαίνει ο κάθε αγράμματος σταλινικός —που παριστάνει τον ηγέτη ευρωπαϊκού κράτους— και να την κατηγορεί για όλα τα δεινά τού Πλανήτη και να μην του "επιτίθεται" σύσσωμος ο διεθνής πνευματικός και επιστημονικός κόσμος;
Η Ελλάδα —αν μη τι άλλο— είναι μετά τον Θεό η μεγαλύτερη ευεργέτιδα δύναμη στην ιστορία τού Κόσμου. Δεν υπάρχει λαός, ο οποίος να έχει προσφορά απέναντι στην ανθρωπότητα, η οποία να συγκρίνεται στοιχειωδώς με αυτήν των Ελλήνων ...Κι όμως, αυτή η χώρα στις πιο δύσκολες στιγμές της δεν βρήκε ούτε έναν σύμμαχο να σταθεί στο πλάι της ...Δεν την υπερασπίστηκε κανένας —με την εξαίρεση κάποιων λίγων και οι οποίοι κάνουν ακόμα πιο θλιβερό τον κανόνα αυτόν—. Τη χώρα τής δωρεάς, του υψηλού καθήκοντος και της ανιδιοτέλειας προσπάθησαν να την ταυτίσουν με την έννοια του "χρέους", της "αναξιοπιστίας" και της "ανευθυνότητας". Μετέτρεψαν τη Ελλάδα σε έναν παγκόσμιο "σάκο" τού μποξ και πάνω της εδώ και λίγα χρόνια βγάζει τα κόμπλεξ του ο κάθε πικραμένος. Θλιβερά δίποδα σήκωσαν τα χέρια τους, για να κουνήσουν το "δάκτυλο" σε ολόκληρο τον ελληνισμό.
Φτάσαμε στο σημείο κοινοί υπάλληλοι να βρίζουν συλλήβδην τον ελληνικό λαό και να μην υπάρχει η παραμικρή αντίδραση από κανέναν. Τώρα γίναμε και το "κλοτσοσκούφι" των απλών υπαλλήλων των τοκογλύφων ...Της Λαγκάρντ, του Τόμσεν και της Βελκουλέσκου. Όλα αυτά δεν είναι μόνον παράλογα, αλλά είναι και εξόχως άδικα. Αν μη τι άλλο απέναντι στους φυσικούς απογόνους των αρχαίων Ελλήνων οφειλόταν μια δεύτερη "ματιά" στο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν πριν κάποιοι επιχειρήσουν να διασύρουν το διάσημο όνομά τους. Δικαιούνταν μεγαλύτερη προσοχή απ' αυτούς που θα τους κατηγορούσαν ...πόσο μάλλον όταν αυτές οι κατηγορίες είναι πέρα για πέρα ανυπόστατες και άδικες...
...Είναι άδικο αυτό το οποίο έχει συμβεί, γιατί οι Έλληνες ΠΟΤΕ δεν έκαναν ΤΙΠΟΤΕ απολύτως ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ απ' όλους τους άλλους λαούς ...Τίποτε ακραίο, ώστε να δικαιολογείται αυτή η ακραία παγκόσμια εκστρατεία δυσφήμισης που "ξέσπασε" πάνω τους. Ποτέ άλλοτε δεν έχει συκοφαντηθεί ένας τόσο μικρός πληθυσμιακά λαός απ' ΟΛΟΥΣ τους "μεγάλους" τής παγκόσμιας κοινωνίας. Ποτέ άλλοτε δεν έχει δυσφημιστεί σαν "μπαταχτσής" και "οφειλέτης" η μεγαλύτερη δύναμη δωρεάς και προσφοράς στον άνθρωπο.
Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Δεν είναι τυχαίο ούτε που ο ελληνισμός δέχθηκε τέτοια σφοδρή επίθεση —χωρίς να έχει δικαίωμα άμυνας— ούτε είναι τυχαίο που ο διεθνής πνευματικός κόσμος το "βούλωσε" στην κυριολεξία. Κάτι άλλο κρύβεται πίσω απ' αυτήν την επίθεση και αυτό εκ πρώτης όψεως δεν φαίνεται. Εύλογα λοιπόν προκύπτουν πολλά ερωτήματα. Τι ακριβώς επιδιώκουν μέσω αυτής της επίθεσης εκείνοι, οι οποίοι κυβερνούν τον κόσμο; Γιατί τόσο μένος να "λογχίσουν" την Ελλάδα πριν την "αποκαθήλωσή" της στα μάτια του κόσμου; Γιατί τόση αγωνία να "ροκανίσουν" την πνευματική και πολιτισμική "πίστωση" της Ελλάδας; Γιατί τόσο πάθος να συνδέσουν το όνομα των Ελλήνων με την έννοια της απάτης; Γιατί τόση "βιασύνη" να κλείσουν το θέμα της με μια γρήγορη και σκληρή "καταδίκη", η οποία αποτυπώνεται σε σκληρά Μνημόνια; Πώς και με ποιον τρόπο τους ενοχλεί η Ελλάδα και στέκεται εμπόδιο στις επιδιώξεις τους;
Αυτό, το οποίο συμβαίνει, είναι πολύ μεγαλύτερο από εκείνο το οποίο θα μπορούσε να φανταστεί κάποιος. Είναι τόσο μεγάλο, που απαιτεί την παραδειγματική "θυσία" τού ελληνικού ονόματος και όχι μόνον ...Στην "πλάτη" τής Ελλάδας η Νέα Τάξη "παίζει" την ίδια της την επιβίωση. Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε στο τέλος ενός πονηρού σχεδιασμού, τον οποίο οι περισσότεροι από εμάς αγνοούν ...Ενός σχεδιασμού, ο οποίος δρομολογήθηκε από κάποιους σχεδόν έναν αιώνα πριν και που στόχο είχε να τους δώσει την παγκόσμια και απόλυτη κυριαρχία ...Μια κυριαρχία επάνω ακόμα κι από τις θρησκείες ...Μια κυριαρχία, η οποία θα επιτρέψει σε κάποιους κοινούς θνητούς να ελέγξουν ολόκληρες θρησκείες δισεκατομμυρίων πιστών και να τις βάλουν να λειτουργούν εντός ενός "πλαισίου", το οποίο υπηρετεί αποκλειστικά τα ιδιωτικά τους συμφέροντα.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Μετακινούνται μαζικά κι οργανωμένα πιστοί διαφορετικών θρησκειών, αλλάζοντας έτσι τη λειτουργία των ίδιων των θρησκειών, αλλά και τις μεταξύ τους σχέσεις. Στο όνομα μιας ειρηνικής συνύπαρξης "νοθεύεται" η εσωτερική τους λειτουργία και επιπλέον αποκτούν μεταξύ τους μόνιμα σημεία "τριβής", τα οποία θα τις διατηρούν πάντα κοντά στη σύγκρουση. Όταν, για παράδειγμα, εκατομμύρια αλλόθρησκοι μετακινούνται εντός τής χριστιανικής επικράτειας και σταδιακά απαιτούν την αλλαγή τής ίδιας της λειτουργίας τής χριστιανικής κοινωνίας, αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο ...Δεν μπορεί να οφείλεται στην άγνοια ή στην αφέλεια της ηγεσίας της ...Είναι βέβαιο ότι σε αυτήν την δραματική εξέλιξη συμμετέχουν και κάποιοι ανώτατοι παράγοντες της χριστιανικής κοινωνίας ...Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει πρόβλημα, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό επίπεδο...
...Πρόβλημα μόνιμο, εφόσον αυτοί οι διαφορετικοί "φιλοξενούμενοι" πάντα θα αποτελούν σημεία "τριβής" και διενέξεων μεταξύ των θρησκειών στις οποίες ανήκουν και εκείνων που τους φιλοξενούν ...Αιώνιο πρόβλημα, εφόσον δεν υπάρχει ούτε η θεωρητική πιθανότητα να ενσωματωθούν ποτέ αυτοί στις κοινωνίες που τους φιλοξενούν ..."Εκρηκτικό" πρόβλημα, γιατί, ζώντας όλοι αυτοί οι "διαφορετικοί" στο φτωχό κοινωνικό περιθώριο του χριστιανισμού, θα μετατρέπουν την οικονομική προβληματικότητα που θα βιώνουν σε θρησκευτικό φονταμενταλισμό ...Πρόβλημα, το οποίο θα μετατρέψει ολόκληρο τον χριστιανισμό σε ένα εκρηκτικό "Κόσοβο", το οποίο θα ρυθμίζεται "έξωθεν" ή "άνωθεν", εφόσον θα είναι ευάλωτο σε εξωτερικές παρεμβάσεις ...Πρόβλημα πολύ σημαντικό, εφόσον αλλάζει μια λειτουργία, η οποία θεωρητικά αποτελούσε επιλογή τού Ιδρυτή της ...Μια λειτουργία, η οποία, αν έπρεπε να αλλάξει, αυτή η αλλαγή θα ήταν επιλογή τού Θεού της και όχι επιλογή των διάφορων αργυρώνητων πολιτικών και υπόπτων ΜΚΟ ...Μιλάμε πλέον για Ύβρη με την αρχαία σημασία τής λέξης.
Κάποιοι έχουν ξεπεράσει τα "όρια" των θρησκειών και στην πραγματικότητα επιθυμούν να επιβάλουν έναν σχεδιασμό, ο οποίος θα θέτει υπό τον έλεγχό τους το σύνολο του ανθρώπινου είδους. Οργανωμένα αναμιγνύουν λαούς και θρησκείες, για να μπορούν να απειλούν και να εκβιάζουν τους πάντες ακόμα και με τη χρήση βίας. Έχουν επιβάλει στις ηγεσίες των θρησκειών ανώμαλους και διεφθαρμένους ηγέτες και δεν βρίσκουν καμία αντίδραση στις μεθοδεύσεις τους.
Σε αυτήν την επιδίωξη είναι προφανές ότι τους εμποδίζει η Ελλάδα και γι' αυτόν τον λόγο προσπαθούν να την "εξουδετερώσουν" ...ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστεί να αφανίσουν τον λαό της. Αναγκαστικά θα πρέπει να γίνει αυτό, εφόσον δεν μπορείς να θεμελιώσεις μια νέα παγκόσμια κατάσταση —που να αφορά τις θρησκείες— χωρίς πρώτα να "ξεριζώσεις" όλα τα παλιά θεμέλια ...και ένα από αυτά είναι η Ελλάδα.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η Ελλάδα και μόνον με την ύπαρξή της στέκεται εμπόδιο σ' αυτούς, οι οποίοι σήμερα, στο όνομα μιας δικής τους άποψης περί ειρήνης και πολιτισμού, θέλουν να επιβάλουν την Πανθρησκεία και στην πραγματικότητα να αλλάξουν τον ρόλο των θρησκειών ...Να γίνουν θεοί των ανθρώπων. Όμως, αυθαίρετοι άνθρωποι-θεοί αποτελούν πρόκληση για τον ελληνισμό και είναι βέβαιο ότι δεν θα αποφύγουν τη σύγκρουση μ' αυτόν. Η Ελλάδα τής δημοκρατίας και της φιλοσοφίας θα αντιδράσει απέναντι σε αυτήν την ύβρη. Ο ελληνισμός, ακόμα και "λαβωμένος", θα επιτεθεί με μανία σε όποια συμμορία θνητών επιχειρήσει να υποκαταστήσει τον Θεό και να επιβληθεί στην ανθρωπότητα.
Ο πιο αιματηρός σχεδιασμός στην ανθρώπινη ιστορία...
...Ένας σχεδιασμός με πάνω από 200 εκατομμύρια
νεκρούς ανθρώπους σε λιγότερο από έναν αιώνα.
Αυτό, το οποίο πρέπει να δούμε, είναι το πως φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση ...Μια κατάσταση, όπου κάποιοι λίγοι ιδιώτες μπορούν και "πυροβολούν" ολόκληρες θρησκείες και λαούς ...Κάποιοι λίγοι ιδιώτες έχουν συγκεντρώσει πλούτο μεγαλύτερο από ολόκληρα κράτη και με το θράσος τού δανειστή γκρεμίζουν ό,τι έχει δημιουργήσει ο ανθρώπινος πολιτισμός, είτε μιλάμε για δημοκρατία είτε μιλάμε για ατομικά δικαιώματα. Σε αυτό το σημείο, όμως, δεν φτάσαμε ως δια μαγείας ...Δεν "φύτρωσαν" οι "Αγορές" των τοκογλύφων ...Απαιτεί μεθόδευση, για να επιβληθεί παγκοσμίως μια τέτοια κατάσταση ...Απαιτεί εξυπνάδα και πονηριά, για να παγιδευτεί σε τέτοιον βαθμό ο κατά τα άλλα ευφυής άνθρωπος. Αυτό είναι λοιπόν που πρέπει να δούμε ...Να δούμε ποιοι και πώς σχεδίασαν —αλλά και δρομολόγησαν— όλη αυτήν την κατάσταση. Πότε την ξεκίνησαν και ποια ήταν τα κομβικά της σημεία.
Τα πάντα ξεκίνησαν στην "αυγή" τού εικοστού αιώνα. Εκείνος ο αιώνας ήταν ίσως ο πιο σημαντικός αιώνας στην ιστορία τού ανθρώπου. Γιατί; ...Γιατί η ανθρώπινη κοινωνία είχε βγει από το "τούνελ" του Μεσαίωνα και έβλεπε επιτέλους "φως". Η ανθρωπότητα είχε "ενηλικιωθεί" σε έναν μεγάλο βαθμό και ήταν έτοιμη να καρπωθεί τα κέρδη της μακραίωνης θυσίας της. Η ανθρώπινη γνώση είχε μπει σε μια "ράγα" και θα μπορούσε με την κατάλληλη "ώθηση" να φέρει καρπούς. Μια πορεία, η οποία ξεκίνησε από τις λάσπες και τα πρόβατα των πρωτόγονων ανθρώπων και είχε φτάσει επιτέλους —με πολύ κόστος σε ιδρώτα και αίμα— στο σημείο της οργανωμένης βιομηχανικής παραγωγής. Η βιομηχανική παραγωγή είχε "θεμελιωθεί" και ο άνθρωπος μπορούσε πλέον να "δει" —έστω και αμυδρά— αυτά, τα οποία μέχρι τότε μόνον έναν Θεός μπορούσε να δει και είχε τις γνώσεις για να τα καταλάβει.
Τα πάντα είχαν αγγίξει την τέλεια μορφή τους, προκειμένου μέσα σε λίγο χρόνο να παράγουμε την τεχνολογική γνώση —και άρα και τα προϊόντα— που είχαμε ανάγκη, ώστε να ζήσουμε πλούσια ως ανθρώπινο είδος. Υπήρχαν τα συστήματα, οι εκπαιδευτικοί μηχανισμοί και τα εργοστάσια, για να μπορέσει να παράγει η ανθρωπότητα τη γνώση που θα έσωζε τον κόσμο. Η τεχνογνωσία μπορεί να μην ήταν στο επιθυμητό επίπεδο, αλλά, εφόσον υπήρχε ο σχεδιασμός οργανωμένης αξιοποίησής της, ήταν θέμα χρόνου ν' αναπτυχθεί κι αυτή. Όσο πιο πολλοί άνθρωποι έμπαιναν σε αυτόν τον σχεδιασμό, τόσο πιο γρήγορα αυτή η τεχνογνωσία θα αναπτυσσόταν ...Ο ανθρώπινος υγιής ανταγωνισμός θα αύξανε γρήγορα την ανθρώπινη γνώση.
Ο ανταγωνισμός των χριστιανικών δογμάτων στις αρχές τού εικοστού αιώνα είχε δημιουργήσει έναν στίβο τεχνολογίας, όπου σχεδόν καθημερινά ο ένας έσπαζε το ρεκόρ τού άλλου. Η διαφορά δυναμικού γνώσης μεταξύ των δογμάτων δημιουργούσε "υποπιέσεις", οι οποίες "άρμεγαν" στην κυριολεξία την ευφυία των ανθρώπων. Ορθόδοξοι, Καθολικοί και Προτεστάντες είχαν μπροστά τους έναν "αγώνα" παραγωγής γνώσης, ο οποίος πολύ γρήγορα θα γέμιζε το πανανθρώπινο "ταμείο" γνώσης. Τα πνευματικά δικαιώματα και η τάση των ανταγωνιζομένων να βαστάνε μυστικές τις γνώσεις κρατούσαν τα υπάρχοντα θρησκευτικά "στεγανά" μεταξύ των δογμάτων παντελώς "αδιαπέραστα". Όλοι έπρεπε να κινούνται σε παράλληλες πορείες, γιατί όλοι έπρεπε να βρουν τη δική τους λύση στα ίδια προβλήματα, τα οποία ήταν τότε κοινά. Τίποτε δεν μοιράζονταν μεταξύ τους και τίποτε δεν αντάλλασσαν. Αυτό πολλαπλασίαζε τη γνώση, η οποία παραγόταν σε παράλληλους "κόσμους" και η οποία σε κάποια στιγμή νομοτελειακά θα αναμιγνυόταν, ώστε ο άνθρωπος να εισπράξει το άριστο αποτέλεσμα.
Αυτός λοιπόν ήταν ο κόσμος παραμονές τού Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτός ήταν ο κόσμος που "ονειρεύτηκαν" οι άνθρωποι από την εποχή που ήταν πρωτόγονοι ...Ένας κόσμος, του οποίου η παραγωγή τον "χωρούσε" ολόκληρο και δεν θα διαχώριζε πλέον τους ανθρώπους σε κύριους και σκλάβους ...Μια παραγωγή, η οποία θα τους έκανε όλους εργαζόμενους —και άρα μισθωτούς—, για να ζήσουν τη ζωή τους όπως αξίζει στον άνθρωπο να ζει. Ένας τεράστιος "κύκλος" είχε "κλείσει" ...Ένας "κύκλος", ο οποίος είχε ξεκινήσει από την εποχή που ο άνθρωπος έπαυε να είναι τροφοσυλλέκτης και μάθαινε να βόσκει πρόβατα ...Την εποχή που ήρθε σε επαφή με το πρώτο "βιομηχανικού" τύπου κεφάλαιο, που είναι η κτηνοτροφία. Τα πάντα ήταν τοποθετημένα στις θέσεις τους κι απλά απαιτούσαν τον χρόνο τους. Το μοντέλο λειτουργίας, το οποίο θα οδηγούσε στην απόλυτη εκμετάλλευση της ανθρώπινης γνώσης όλων των ειδών, υπήρχε. Έλλειπε απλά η τεχνολογική γνώση, και αυτήν ήταν που περίμεναν. Η ελληνική γνώση ήταν πάντα έτοιμη και διαθέσιμη για να εξελιχθούν τα πράγματα προς τη σωστή κατεύθυνση και απλά σε κάποια στιγμή θα γινόταν ελληνικού τύπου φιλοσοφική προσέγγιση του θέματος και θα "σωζόταν" το ανθρώπινο είδος.
Ο χριστιανικός κόσμος είχε αρχίσει να αποκτά συνείδηση της ευκαιρίας που του δινόταν —αν κατάφερνε κι οργάνωνε και κατένειμε σωστά το βιομηχανικό κεφάλαιο που είχε στη διάθεσή του και το οποίο αυξανόταν με ραγδαίους ρυθμούς—. Στο χέρι του ήταν τα πάντα. Καλές προθέσεις απαιτούνταν και ευφυΐα ...η οποία δεν έλειπε ποτέ από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μπορούσε κι "έβλεπε" πλέον ένα "φωτεινό" μέλλον και χαιρόταν μ' αυτό. "Η μεγάλη Χίμαιρα" ήταν μια από τις γνωστές φιλειρηνικές θεωρίες, οι οποίες είχαν αναπτυχθεί την εποχή πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλοί πίστευαν ότι το βιομηχανικό κεφάλαιο —σε περίπτωση που αναπτυσσόταν ορθολογιστικά— θα έκανε απαγορευτικό τον πόλεμο. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα ξαναγινόταν ποτέ πόλεμος στον κόσμο ...Χαρούμενος ήταν ο κόσμος, γιατί "έβλεπε" επιτέλους "φως" σε ένα "τούνελ" χιλιάδων χρόνων.
Ήταν όμως όλοι χαρούμενοι; ...Όχι βέβαια. Ποιοι ήταν δυσαρεστημένοι με αυτήν τη φιλάνθρωπη προοπτική τής βιομηχανικής ανάπτυξης; ...Οι κυρίαρχοι της εποχής ...Οι Προτεστάντες και οι Εβραίοι ...Οι Προτεστάντες, γιατί έβλεπαν πως ένας εξορθολογισμός τής βιομηχανικής ανάπτυξης θα τους στερούσε το συγκριτικό πλεονέκτημα που απολάμβαναν και μαζί μ' αυτό θα έχαναν κάθε ευκαιρία για να κατακτήσουν την πρωτοκαθεδρία στον χριστιανικό κόσμο. Με τη βιομηχανική "επανάσταση" ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία τους που είχαν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων τους και αυτό δεν ήταν διατεθειμένοι να το θυσιάσουν υπέρ των κοινών πανανθρώπινων συμφερόντων ...Να εκμεταλλευτούν τον κόσμο ΟΛΟΚΛΗΡΟ ήθελαν και όχι να τον σώσουν. Ήταν πρωτοπόροι στη βιομηχανική "επανάσταση" και αυτό το πλεονέκτημα δεν θα το πετούσαν στα σκουπίδια στο όνομα του εξορθολογισμού για το "καλό" τής κοινωνίας, την οποία αυτοί ονειρεύονταν να εκμεταλλευτούν και όχι να σώσουν.
Σε μια τέτοια περίπτωση όχι μόνον δεν θα μπορούσαν ποτέ ν' "ανέβουν" στην "κορυφή" τού κόσμου, αλλά θα έμεναν και πάλι "πίσω" από τους ανταγωνιστές τους. Η λύση στο επίπεδο αυτό θα έδινε πάλι το συγκριτικό πλεονέκτημα σ' αυτούς, οι οποίοι κατοικούσαν στα πιο "ευάερα και ευήλια" μέρη τού πλανήτη ...Στους μισητούς γι' αυτούς λαούς τής θερμής Μεσογείου. Ταυτόχρονα ένας τέτοιος επανασχεδιασμός τού βιομηχανικού κεφαλαίου θα απειλούσε και τις αποικίες των Προτεσταντών. Η ανάπτυξη —αν ξεκινήσει με ταυτόχρονη χαλάρωση των δομών της εξουσίας— δεν ξέρεις ποτέ πού θα οδηγήσει και βέβαια πού θα σταματήσει. Ποιος τους εγγυούνταν πως δεν θα απαιτούσαν ανάπτυξη και τα θύματα της αποικιοκρατίας τους; Ποιος τους εγγυούνταν ότι ο "εξορθολογισμός" και η "σωτηρία" θα περιοριζόταν μόνον στη χριστιανική Ευρώπη και όχι στην Ασία ή την Αφρική όπου αυτοί είχαν τεράστια συμφέροντα;
Μαζί μ' αυτούς το ίδιο ανήσυχοι ήταν και οι Εβραίοι. Η ανάπτυξη της βιομηχανίας με προτεραιότητα τον άνθρωπο θα τους κατέστρεφε. Γιατί; ...Γιατί οι Εβραίοι ήταν τραπεζίτες και έμποροι. Όταν η ανάπτυξη είναι σταθερή —και χωρίς τις γνωστές "παλινδρομήσεις"—, δεν υπάρχει το ρίσκο τής καταστροφής και άρα οι τραπεζίτες δεν μπορούν να ασκήσουν τοκογλυφία. Δεν μπορούν να δίνουν δάνεια και να κλέβουν περιουσίες αποτυχημένων βιομηχάνων. Δεν μπορούν να παίζουν στα χρηματιστήρια τον "τζόγο" των επιτυχημένων και των αποτυχημένων βιομηχάνων. Ταυτόχρονα ήταν και έμποροι. Ο εξορθολογισμός τής παραγωγής καταστρέφει τους εμπόρους. Δεν μπορούν να εισπράττουν υπεραξίες, πουλώντας τα "σπάνια" και τα "δυσεύρετα" στα πάντα υπάρχοντα ...fashion victims.
Τότε πήραν όλες τις ολέθριες αποφάσεις, οι οποίες μας οδήγησαν σε τρεις παγκόσμιους πολέμους. Στόχος τους έγινε ο έλεγχος του συνόλου των χριστιανικών κρατών και όχι μόνον. Έφτιαξαν τη "δημοκρατία" τής Γερμανίας και άρχισαν να τη χρησιμοποιούν κατά βούληση ...Κυρίως για να "καταστρέφουν" ό,τι θεωρούσαν πως δεν τους συνέφερε και να φτιάχνουν ό,τι νόμιζαν πως τους απέφερε κέρδος. Ό,τι από τον παλιό χριστιανικό κόσμο θεώρησαν πως τους εξυπηρετούσε, το κράτησαν ατόφιο. Κράτησαν, για παράδειγμα, τη χριστιανικότητα του συστήματος και δεν την απείλησαν —ακόμα και στην απόλυτη παντοδυναμία τους—. Ποτέ οι Προτεστάντες δεν στράφηκαν εναντίον των κεντρικών χριστιανικών δομών ...Άθεοι-ξεάθεοι, οι βασιλείς ήταν ελέω Θεού και σταυροκοπιόντουσαν στα Westminster Abbey ...Δαρβινιστές και αγνωστικιστές έτρεχαν στα Βατικανά για ευχές και προσευχές. Πάντα έτσι ήταν οι Προτεστάντες ...Καί με τον αστυφύλαξ καί με τον χωροφύλαξ ...—Να μην ξεχνάμε ότι, πλην του θρόνου της Ισπανίας, οι εναπομείναντες "ελέω Θεού" βασιλείς τού χριστιανισμού είναι ΟΛΟΙ τους Προτεστάντες—...
...Αυτοί μας οδήγησαν στους Παγκόσμιους Πολέμους.
Ένα Σχέδιο, το οποίο μοιάζει με ...βιολογικό "πόλεμο".
Αυτοί λοιπόν οι δύο ισχυροί παράγοντες, οι οποίοι περιφέρονταν εντός του χριστιανισμού, ήταν εκείνοι που πήραν τις τρομερές σε ανθρώπινο κόστος αποφάσεις. Όμως, το κόστος ήταν ακόμα πιο τρομερό για τον ίδιο τον χριστιανισμό, γιατί οι δύο αυτοί πονηροί "συνέταιροι" έκαναν κάτι το πρωτοφανές: Έχοντας επίγνωση της αδυναμίας τους να κατακτήσουν τον χριστιανισμό —και κατ' επέκταση τον κόσμο ολόκληρο—, αποφάσισαν να τον "αρρωστήσουν". Πήραν ένα ρίσκο πρωτοφανές για τα χρονικά τού παγκόσμιου συστήματος εξουσίας και όχι μόνον για το χριστιανικό. Ποτέ άλλοτε κάποιοι από τους κυρίαρχους του συστήματος δεν ρίσκαραν την επιβίωση του ίδιου του συστήματος εξουσίας, προκειμένου να επωφεληθούν οι ίδιοι από αυτό. Αυτό είναι εκ των δεδομένων λάθος χειρισμός και αυτό ήταν και το πρωτοφανές της υπόθεσης.
Ποιος λοιπόν το έκανε το λάθος; ...Αυτός, ο οποίος είναι ο πιο "νέος" στη σειρά των εξουσιαστών τού συστήματος ...Αυτός, ο οποίος έχει τη λιγότερη "εμπειρία" ...Αυτός, ο οποίος αισθανόταν πιο αδικημένος, εφόσον είχε τη μικρότερη "μοίρα" ανάμεσα σε ισότιμα υποτίθεται αδέρφια ...Αυτός, ο οποίος είχε τις λιγότερες πιθανότητες να επικρατήσει στην "οικογένεια" και ρίσκαρε τα πάντα για την προσωπική του επιτυχία ...Αυτός, ο οποίος αποδεδειγμένα μέσα στον χρόνο έχει ξαναεπιλέξει τέτοιου είδους επικίνδυνες πολιτικές και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις. Αυτοί, οι οποίοι πληρούν αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι οι Προτεστάντες ...Το τρίτο και πιο αδύναμο από τα μεγάλα δόγματα του χριστιανισμού ...Το δόγμα των Γερμανών Σαξόνων...Το δόγμα τού Σάξονα Μαρτίνου Λούθηρου ...Το δόγμα των Άγγλων με τους Σάξονες βασιλείς ...Το δόγμα των Αμερικανών, οι οποίοι κυριαρχούνται από τους Αγγλοσάξονες ...Το δόγμα των Πρώσων στρατοκρατών.
Είναι φανερό λοιπόν ότι η Ελλάδα και μόνον με την ύπαρξή της στέκεται εμπόδιο σ' αυτούς, οι οποίοι σήμερα, στο όνομα μιας δικής τους άποψης περί ειρήνης και πολιτισμού, θέλουν να επιβάλουν την Πανθρησκεία και στην πραγματικότητα να αλλάξουν τον ρόλο των θρησκειών ...Να γίνουν θεοί των ανθρώπων. Όμως, αυθαίρετοι άνθρωποι-θεοί αποτελούν πρόκληση για τον ελληνισμό και είναι βέβαιο ότι δεν θα αποφύγουν τη σύγκρουση μ' αυτόν. Η Ελλάδα τής δημοκρατίας και της φιλοσοφίας θα αντιδράσει απέναντι σε αυτήν την ύβρη. Ο ελληνισμός, ακόμα και "λαβωμένος", θα επιτεθεί με μανία σε όποια συμμορία θνητών επιχειρήσει να υποκαταστήσει τον Θεό και να επιβληθεί στην ανθρωπότητα.
Ο πιο αιματηρός σχεδιασμός στην ανθρώπινη ιστορία...
...Ένας σχεδιασμός με πάνω από 200 εκατομμύρια
νεκρούς ανθρώπους σε λιγότερο από έναν αιώνα.
Αυτό, το οποίο πρέπει να δούμε, είναι το πως φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση ...Μια κατάσταση, όπου κάποιοι λίγοι ιδιώτες μπορούν και "πυροβολούν" ολόκληρες θρησκείες και λαούς ...Κάποιοι λίγοι ιδιώτες έχουν συγκεντρώσει πλούτο μεγαλύτερο από ολόκληρα κράτη και με το θράσος τού δανειστή γκρεμίζουν ό,τι έχει δημιουργήσει ο ανθρώπινος πολιτισμός, είτε μιλάμε για δημοκρατία είτε μιλάμε για ατομικά δικαιώματα. Σε αυτό το σημείο, όμως, δεν φτάσαμε ως δια μαγείας ...Δεν "φύτρωσαν" οι "Αγορές" των τοκογλύφων ...Απαιτεί μεθόδευση, για να επιβληθεί παγκοσμίως μια τέτοια κατάσταση ...Απαιτεί εξυπνάδα και πονηριά, για να παγιδευτεί σε τέτοιον βαθμό ο κατά τα άλλα ευφυής άνθρωπος. Αυτό είναι λοιπόν που πρέπει να δούμε ...Να δούμε ποιοι και πώς σχεδίασαν —αλλά και δρομολόγησαν— όλη αυτήν την κατάσταση. Πότε την ξεκίνησαν και ποια ήταν τα κομβικά της σημεία.
Τα πάντα ξεκίνησαν στην "αυγή" τού εικοστού αιώνα. Εκείνος ο αιώνας ήταν ίσως ο πιο σημαντικός αιώνας στην ιστορία τού ανθρώπου. Γιατί; ...Γιατί η ανθρώπινη κοινωνία είχε βγει από το "τούνελ" του Μεσαίωνα και έβλεπε επιτέλους "φως". Η ανθρωπότητα είχε "ενηλικιωθεί" σε έναν μεγάλο βαθμό και ήταν έτοιμη να καρπωθεί τα κέρδη της μακραίωνης θυσίας της. Η ανθρώπινη γνώση είχε μπει σε μια "ράγα" και θα μπορούσε με την κατάλληλη "ώθηση" να φέρει καρπούς. Μια πορεία, η οποία ξεκίνησε από τις λάσπες και τα πρόβατα των πρωτόγονων ανθρώπων και είχε φτάσει επιτέλους —με πολύ κόστος σε ιδρώτα και αίμα— στο σημείο της οργανωμένης βιομηχανικής παραγωγής. Η βιομηχανική παραγωγή είχε "θεμελιωθεί" και ο άνθρωπος μπορούσε πλέον να "δει" —έστω και αμυδρά— αυτά, τα οποία μέχρι τότε μόνον έναν Θεός μπορούσε να δει και είχε τις γνώσεις για να τα καταλάβει.
Τα πάντα είχαν αγγίξει την τέλεια μορφή τους, προκειμένου μέσα σε λίγο χρόνο να παράγουμε την τεχνολογική γνώση —και άρα και τα προϊόντα— που είχαμε ανάγκη, ώστε να ζήσουμε πλούσια ως ανθρώπινο είδος. Υπήρχαν τα συστήματα, οι εκπαιδευτικοί μηχανισμοί και τα εργοστάσια, για να μπορέσει να παράγει η ανθρωπότητα τη γνώση που θα έσωζε τον κόσμο. Η τεχνογνωσία μπορεί να μην ήταν στο επιθυμητό επίπεδο, αλλά, εφόσον υπήρχε ο σχεδιασμός οργανωμένης αξιοποίησής της, ήταν θέμα χρόνου ν' αναπτυχθεί κι αυτή. Όσο πιο πολλοί άνθρωποι έμπαιναν σε αυτόν τον σχεδιασμό, τόσο πιο γρήγορα αυτή η τεχνογνωσία θα αναπτυσσόταν ...Ο ανθρώπινος υγιής ανταγωνισμός θα αύξανε γρήγορα την ανθρώπινη γνώση.
Ο ανταγωνισμός των χριστιανικών δογμάτων στις αρχές τού εικοστού αιώνα είχε δημιουργήσει έναν στίβο τεχνολογίας, όπου σχεδόν καθημερινά ο ένας έσπαζε το ρεκόρ τού άλλου. Η διαφορά δυναμικού γνώσης μεταξύ των δογμάτων δημιουργούσε "υποπιέσεις", οι οποίες "άρμεγαν" στην κυριολεξία την ευφυία των ανθρώπων. Ορθόδοξοι, Καθολικοί και Προτεστάντες είχαν μπροστά τους έναν "αγώνα" παραγωγής γνώσης, ο οποίος πολύ γρήγορα θα γέμιζε το πανανθρώπινο "ταμείο" γνώσης. Τα πνευματικά δικαιώματα και η τάση των ανταγωνιζομένων να βαστάνε μυστικές τις γνώσεις κρατούσαν τα υπάρχοντα θρησκευτικά "στεγανά" μεταξύ των δογμάτων παντελώς "αδιαπέραστα". Όλοι έπρεπε να κινούνται σε παράλληλες πορείες, γιατί όλοι έπρεπε να βρουν τη δική τους λύση στα ίδια προβλήματα, τα οποία ήταν τότε κοινά. Τίποτε δεν μοιράζονταν μεταξύ τους και τίποτε δεν αντάλλασσαν. Αυτό πολλαπλασίαζε τη γνώση, η οποία παραγόταν σε παράλληλους "κόσμους" και η οποία σε κάποια στιγμή νομοτελειακά θα αναμιγνυόταν, ώστε ο άνθρωπος να εισπράξει το άριστο αποτέλεσμα.
Αυτός λοιπόν ήταν ο κόσμος παραμονές τού Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτός ήταν ο κόσμος που "ονειρεύτηκαν" οι άνθρωποι από την εποχή που ήταν πρωτόγονοι ...Ένας κόσμος, του οποίου η παραγωγή τον "χωρούσε" ολόκληρο και δεν θα διαχώριζε πλέον τους ανθρώπους σε κύριους και σκλάβους ...Μια παραγωγή, η οποία θα τους έκανε όλους εργαζόμενους —και άρα μισθωτούς—, για να ζήσουν τη ζωή τους όπως αξίζει στον άνθρωπο να ζει. Ένας τεράστιος "κύκλος" είχε "κλείσει" ...Ένας "κύκλος", ο οποίος είχε ξεκινήσει από την εποχή που ο άνθρωπος έπαυε να είναι τροφοσυλλέκτης και μάθαινε να βόσκει πρόβατα ...Την εποχή που ήρθε σε επαφή με το πρώτο "βιομηχανικού" τύπου κεφάλαιο, που είναι η κτηνοτροφία. Τα πάντα ήταν τοποθετημένα στις θέσεις τους κι απλά απαιτούσαν τον χρόνο τους. Το μοντέλο λειτουργίας, το οποίο θα οδηγούσε στην απόλυτη εκμετάλλευση της ανθρώπινης γνώσης όλων των ειδών, υπήρχε. Έλλειπε απλά η τεχνολογική γνώση, και αυτήν ήταν που περίμεναν. Η ελληνική γνώση ήταν πάντα έτοιμη και διαθέσιμη για να εξελιχθούν τα πράγματα προς τη σωστή κατεύθυνση και απλά σε κάποια στιγμή θα γινόταν ελληνικού τύπου φιλοσοφική προσέγγιση του θέματος και θα "σωζόταν" το ανθρώπινο είδος.
Ο χριστιανικός κόσμος είχε αρχίσει να αποκτά συνείδηση της ευκαιρίας που του δινόταν —αν κατάφερνε κι οργάνωνε και κατένειμε σωστά το βιομηχανικό κεφάλαιο που είχε στη διάθεσή του και το οποίο αυξανόταν με ραγδαίους ρυθμούς—. Στο χέρι του ήταν τα πάντα. Καλές προθέσεις απαιτούνταν και ευφυΐα ...η οποία δεν έλειπε ποτέ από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μπορούσε κι "έβλεπε" πλέον ένα "φωτεινό" μέλλον και χαιρόταν μ' αυτό. "Η μεγάλη Χίμαιρα" ήταν μια από τις γνωστές φιλειρηνικές θεωρίες, οι οποίες είχαν αναπτυχθεί την εποχή πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολλοί πίστευαν ότι το βιομηχανικό κεφάλαιο —σε περίπτωση που αναπτυσσόταν ορθολογιστικά— θα έκανε απαγορευτικό τον πόλεμο. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν θα ξαναγινόταν ποτέ πόλεμος στον κόσμο ...Χαρούμενος ήταν ο κόσμος, γιατί "έβλεπε" επιτέλους "φως" σε ένα "τούνελ" χιλιάδων χρόνων.
Ήταν όμως όλοι χαρούμενοι; ...Όχι βέβαια. Ποιοι ήταν δυσαρεστημένοι με αυτήν τη φιλάνθρωπη προοπτική τής βιομηχανικής ανάπτυξης; ...Οι κυρίαρχοι της εποχής ...Οι Προτεστάντες και οι Εβραίοι ...Οι Προτεστάντες, γιατί έβλεπαν πως ένας εξορθολογισμός τής βιομηχανικής ανάπτυξης θα τους στερούσε το συγκριτικό πλεονέκτημα που απολάμβαναν και μαζί μ' αυτό θα έχαναν κάθε ευκαιρία για να κατακτήσουν την πρωτοκαθεδρία στον χριστιανικό κόσμο. Με τη βιομηχανική "επανάσταση" ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία τους που είχαν ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των αντιπάλων τους και αυτό δεν ήταν διατεθειμένοι να το θυσιάσουν υπέρ των κοινών πανανθρώπινων συμφερόντων ...Να εκμεταλλευτούν τον κόσμο ΟΛΟΚΛΗΡΟ ήθελαν και όχι να τον σώσουν. Ήταν πρωτοπόροι στη βιομηχανική "επανάσταση" και αυτό το πλεονέκτημα δεν θα το πετούσαν στα σκουπίδια στο όνομα του εξορθολογισμού για το "καλό" τής κοινωνίας, την οποία αυτοί ονειρεύονταν να εκμεταλλευτούν και όχι να σώσουν.
Σε μια τέτοια περίπτωση όχι μόνον δεν θα μπορούσαν ποτέ ν' "ανέβουν" στην "κορυφή" τού κόσμου, αλλά θα έμεναν και πάλι "πίσω" από τους ανταγωνιστές τους. Η λύση στο επίπεδο αυτό θα έδινε πάλι το συγκριτικό πλεονέκτημα σ' αυτούς, οι οποίοι κατοικούσαν στα πιο "ευάερα και ευήλια" μέρη τού πλανήτη ...Στους μισητούς γι' αυτούς λαούς τής θερμής Μεσογείου. Ταυτόχρονα ένας τέτοιος επανασχεδιασμός τού βιομηχανικού κεφαλαίου θα απειλούσε και τις αποικίες των Προτεσταντών. Η ανάπτυξη —αν ξεκινήσει με ταυτόχρονη χαλάρωση των δομών της εξουσίας— δεν ξέρεις ποτέ πού θα οδηγήσει και βέβαια πού θα σταματήσει. Ποιος τους εγγυούνταν πως δεν θα απαιτούσαν ανάπτυξη και τα θύματα της αποικιοκρατίας τους; Ποιος τους εγγυούνταν ότι ο "εξορθολογισμός" και η "σωτηρία" θα περιοριζόταν μόνον στη χριστιανική Ευρώπη και όχι στην Ασία ή την Αφρική όπου αυτοί είχαν τεράστια συμφέροντα;
Μαζί μ' αυτούς το ίδιο ανήσυχοι ήταν και οι Εβραίοι. Η ανάπτυξη της βιομηχανίας με προτεραιότητα τον άνθρωπο θα τους κατέστρεφε. Γιατί; ...Γιατί οι Εβραίοι ήταν τραπεζίτες και έμποροι. Όταν η ανάπτυξη είναι σταθερή —και χωρίς τις γνωστές "παλινδρομήσεις"—, δεν υπάρχει το ρίσκο τής καταστροφής και άρα οι τραπεζίτες δεν μπορούν να ασκήσουν τοκογλυφία. Δεν μπορούν να δίνουν δάνεια και να κλέβουν περιουσίες αποτυχημένων βιομηχάνων. Δεν μπορούν να παίζουν στα χρηματιστήρια τον "τζόγο" των επιτυχημένων και των αποτυχημένων βιομηχάνων. Ταυτόχρονα ήταν και έμποροι. Ο εξορθολογισμός τής παραγωγής καταστρέφει τους εμπόρους. Δεν μπορούν να εισπράττουν υπεραξίες, πουλώντας τα "σπάνια" και τα "δυσεύρετα" στα πάντα υπάρχοντα ...fashion victims.
Τότε πήραν όλες τις ολέθριες αποφάσεις, οι οποίες μας οδήγησαν σε τρεις παγκόσμιους πολέμους. Στόχος τους έγινε ο έλεγχος του συνόλου των χριστιανικών κρατών και όχι μόνον. Έφτιαξαν τη "δημοκρατία" τής Γερμανίας και άρχισαν να τη χρησιμοποιούν κατά βούληση ...Κυρίως για να "καταστρέφουν" ό,τι θεωρούσαν πως δεν τους συνέφερε και να φτιάχνουν ό,τι νόμιζαν πως τους απέφερε κέρδος. Ό,τι από τον παλιό χριστιανικό κόσμο θεώρησαν πως τους εξυπηρετούσε, το κράτησαν ατόφιο. Κράτησαν, για παράδειγμα, τη χριστιανικότητα του συστήματος και δεν την απείλησαν —ακόμα και στην απόλυτη παντοδυναμία τους—. Ποτέ οι Προτεστάντες δεν στράφηκαν εναντίον των κεντρικών χριστιανικών δομών ...Άθεοι-ξεάθεοι, οι βασιλείς ήταν ελέω Θεού και σταυροκοπιόντουσαν στα Westminster Abbey ...Δαρβινιστές και αγνωστικιστές έτρεχαν στα Βατικανά για ευχές και προσευχές. Πάντα έτσι ήταν οι Προτεστάντες ...Καί με τον αστυφύλαξ καί με τον χωροφύλαξ ...—Να μην ξεχνάμε ότι, πλην του θρόνου της Ισπανίας, οι εναπομείναντες "ελέω Θεού" βασιλείς τού χριστιανισμού είναι ΟΛΟΙ τους Προτεστάντες—...
...Αυτοί μας οδήγησαν στους Παγκόσμιους Πολέμους.
Ένα Σχέδιο, το οποίο μοιάζει με ...βιολογικό "πόλεμο".
Αυτοί λοιπόν οι δύο ισχυροί παράγοντες, οι οποίοι περιφέρονταν εντός του χριστιανισμού, ήταν εκείνοι που πήραν τις τρομερές σε ανθρώπινο κόστος αποφάσεις. Όμως, το κόστος ήταν ακόμα πιο τρομερό για τον ίδιο τον χριστιανισμό, γιατί οι δύο αυτοί πονηροί "συνέταιροι" έκαναν κάτι το πρωτοφανές: Έχοντας επίγνωση της αδυναμίας τους να κατακτήσουν τον χριστιανισμό —και κατ' επέκταση τον κόσμο ολόκληρο—, αποφάσισαν να τον "αρρωστήσουν". Πήραν ένα ρίσκο πρωτοφανές για τα χρονικά τού παγκόσμιου συστήματος εξουσίας και όχι μόνον για το χριστιανικό. Ποτέ άλλοτε κάποιοι από τους κυρίαρχους του συστήματος δεν ρίσκαραν την επιβίωση του ίδιου του συστήματος εξουσίας, προκειμένου να επωφεληθούν οι ίδιοι από αυτό. Αυτό είναι εκ των δεδομένων λάθος χειρισμός και αυτό ήταν και το πρωτοφανές της υπόθεσης.
Ποιος λοιπόν το έκανε το λάθος; ...Αυτός, ο οποίος είναι ο πιο "νέος" στη σειρά των εξουσιαστών τού συστήματος ...Αυτός, ο οποίος έχει τη λιγότερη "εμπειρία" ...Αυτός, ο οποίος αισθανόταν πιο αδικημένος, εφόσον είχε τη μικρότερη "μοίρα" ανάμεσα σε ισότιμα υποτίθεται αδέρφια ...Αυτός, ο οποίος είχε τις λιγότερες πιθανότητες να επικρατήσει στην "οικογένεια" και ρίσκαρε τα πάντα για την προσωπική του επιτυχία ...Αυτός, ο οποίος αποδεδειγμένα μέσα στον χρόνο έχει ξαναεπιλέξει τέτοιου είδους επικίνδυνες πολιτικές και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις. Αυτοί, οι οποίοι πληρούν αυτά τα χαρακτηριστικά, είναι οι Προτεστάντες ...Το τρίτο και πιο αδύναμο από τα μεγάλα δόγματα του χριστιανισμού ...Το δόγμα των Γερμανών Σαξόνων...Το δόγμα τού Σάξονα Μαρτίνου Λούθηρου ...Το δόγμα των Άγγλων με τους Σάξονες βασιλείς ...Το δόγμα των Αμερικανών, οι οποίοι κυριαρχούνται από τους Αγγλοσάξονες ...Το δόγμα των Πρώσων στρατοκρατών.
Αυτή η νοοτροπία τού "δεύτερου" και του "παρία", που είχαν οι Προτεστάντες μέσα στη χριστιανική κοινωνία, τους έκανε να φέρονται ως τέτοιοι ...Πάντα ήταν οι μίζεροι της χριστιανικής κοινωνίας ...Οι εκ του πονηρού κριτές της ...Αυτοί, οι οποίοι κατηγορούσαν τα "λούσα" και τις "χλιδές", που όμως —όπως αποδεικνυόταν— πάντα το έκαναν εις βάρος των άλλων και βέβαια όταν δεν μπορούσαν να τα απολαύσουν οι ίδιοι ...Οι αντίπαλοι της Ρώμης, οι οποίοι όμως έκαναν "τούμπες" για ένα "βλέμμα" της. Ακόμα και σήμερα η Βρετανία, που "κυβερνούσε τα κύματα", φυλάει σαν ιερό ρέλικ έναν σκούφο τον οποίο χάρισε στον βασιλιά της —και επικεφαλής του δόγματός της— ο Πάπας. Αυτοί λοιπόν οι Προτεστάντες είχαν όλες εκείνες τις συνήθειες, τις οποίες συναντά κανείς στο λεγόμενο κοινωνικό "περιθώριο" ...Το "περιθώριο" αυτό, όπου η "διπλή" ζωή είναι περίπου δεδομένη ...Γλύφτες και ταυτόχρονα κατήγοροι ...Δειλοί και ταυτόχρονα θρασείς ...Κακοποιοί και ταυτόχρονα ηθικολόγοι ...Άπληστοι και ταυτόχρονα γενναιόδωροι "φιλάνθρωποι".
Όμως, όποιος κινείται στο επικίνδυνο κοινωνικό "περιθώριο", είναι από τη φύση του ριψοκίνδυνος και τζογαδόρος. Μπαίνει στο "περιθώριο" και στο "σκοτάδι" με ρίσκο και δεν σταματά το ρίσκο αυτό μέχρι να πετύχει τους στόχους του ...Στόχους, τους οποίους θα ήταν αδύνατον να κατακτήσει με τον "ευθύ" τρόπο τής ημέρας. Όμως, αυτός, ο οποίος μπαίνει στο "περιθώριο" του χριστιανισμού, είναι αδύνατον να μην "συναντηθεί" με τους επισήμως "περιθωριακούς" τού χριστιανισμού ...Τους "μολυσματικούς" Εβραίους. Οι Εβραίοι ήταν επί αιώνες ο νόμιμος υπόκοσμος του χριστιανισμού. Ό,τι απαγορευόταν για τους χριστιανούς —για να μην τους "μολύνει"— επιτρεπόταν στους Εβραίους, γιατί δεν ήταν δυνατόν να "μολυνθούν" περισσότερο απ' ό,τι ήδη ήταν...
...Τοκογλυφία, πορνεία, μαστροπεία, νταβατζηλίκια και ό,τι παράνομο επιθυμούσε κάποιος να απολαύσει ως υπηρεσία, το έβρισκε ως παροχή στα εβραϊκά γκέτο ...Τα γκέτο αυτά, τα οποία έζεχναν από τη βρόμα —μεταφορικά και κυριολεκτικά— ...Εκεί όπου μόνον ένα παραβάν χώριζε το "μαγαζί" τής πόρνης από το "γραφείο" τού τοκογλύφου, ο οποίος μπορεί να ήταν και ο νταβατζής της ...και ταυτόχρονα και πληρωμένος δολοφόνος. Τα πάντα υπήρχαν μέσα στα βρομερά γκέτο ..."Σούπερ μάρκετ" εγκληματικότητας ...Όλα με την άδεια και τις "ευχές" τής Ρώμης, για να "ξεφορτώνεται" πάνω στους Εβραίους όλη την "πίεση" που δημιουργούσε η κακή λειτουργία τού χριστιανισμού. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι αυτή η "συνάντηση" Προτεσταντών και Εβραίων ήταν από τη φύση της "εκρηκτική" ...Ένας νόμιμος γόνος —αλλά "δεύτερος" του χριστιανισμού— συναντήθηκε με τον αποσυνάγωγο "παρία" του ...Ένα "παιδί" τού νοικοκύρη "συναντήθηκε" με τον αλήτη τής γειτονιάς; Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; ...Η σύνθεση συμμορίας ...Bad influence, όπως θα έλεγαν και οι Αγγλοσάξονες.
Τι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; ...Ο ριψοκίνδυνος αγαθός "γόνος" ανακαλύπτει έναν "δάσκαλο" στο πρόσωπο του έμπειρου αλήτη. Ο "αδικημένος" δεν διστάζει να ξεπεράσει τις κόκκινες "γραμμές" των οικογενειακών συμφερόντων —οι οποίες θα έπρεπε θεωρητικά να τον περιορίζουν— και ο "αλήτης" θα βρει έναν καλό συνεταίρο, για να κάνει αυτό το οποίο πάντα ήθελε, αλλά χωρίς βοήθεια εκ των έσω δεν μπορούσε ...Θα έβρισκε αυτόν, ο οποίος θα είχε το "κλειδί" να τον βάλει μέσα στο "σπίτι", το οποίο πάντα είχε ως στόχο ...Αυτό, το οποίο γίνεται πάντα ...Ο "αδικημένος" θα γίνει προδότης και θα βάλει τον "αλήτη" μέσα στο σπίτι τής οικογένειάς του. Από εκεί και πέρα ό,τι δεν μπορούν να κλέψουν, δεν τους ενοχλεί να το καταστρέψουν, εφόσον θεωρούν ότι έτσι κι αλλιώς δεν θα το απολάμβαναν οι ίδιοι ...Αυτό έγινε όταν "συνάντησαν" οι Προτεστάντες τους Σιωνιστές Εβραίους ...Όταν η Democracyσυνάντησε τις ιδεολογικές "επινοήσεις" των τεμπέληδων των γκέτο ...Των γκέτο των πληρωμένων χαφιέδων, μαχαιροβγαλτών και πορνών.
Το αποτέλεσμα αυτής της "συνάντησης" ήταν ο κομμουνισμός ...Ο "νόμιμος" κομμουνισμός εντός της εμετικής Democracy ...Ο κομμουνισμός είναι η θεωρία-"καρκίνος" για όλα τα συστήματα. Με αυτόν "ψέκασαν" το σύνολο των κρατών και στην πραγματικότητα εξαπέλυσαν έναν τρομερό "βιολογικό" πόλεμο που οδηγούσε τα κράτη στην παράλυση και την καταστροφή. Αυτό ήταν το απόλυτο μυστικό τής προτεσταντικής κυριαρχίας. Αυτός ο "πλάγιος" τρόπος επικράτησης για τους Προτεστάντες δεν ήταν πρωτοφανής. Οι Προτεστάντες, ως "κομπάρσοι" επί αιώνες των εξελίξεων, απέφευγαν τις απευθείας συγκρούσεις με τους ισχυρούς ομόθρησκούς τους. Γι' αυτόν τον λόγο ρίσκαραν ακόμα και αντιχριστιανικές ή αντισυστημικές μεθόδους, ώστε ν' ανέβουν στη χριστιανική "ιεραρχία". Στην πραγματικότητα όλη τους η "επιτυχία" οφείλεται σε τέτοιου είδους "νοσηρές" πολιτικές ...Πολιτικές, τις οποίες οι συμβατικές αυτοκρατορίες δεν τις εφάρμοζαν ακόμα κι όταν κατέρρεαν. Αυτές προτιμούσαν να καταρρεύσουν, παρά να απειλήσουν το "λειτουργικό" τού ίδιου του συστήματος εξουσίας.
Όμως, αυτό, το οποίο αποτελούσε αναστολή για όλους τους υπόλοιπους, δεν ήταν για τους Προτεστάντες. Η ίδια η Βρετανική Αυτοκρατορία, η οποία υποτίθεται "κατάκτησε" τον "μισό" κόσμο, δεν έχει να επιδείξει στην ιστορία της τίποτε άξιο, ηρωικό ή θριαμβευτικό. Στην απόλυτη ακμή της είχε "αυτοκράτειρα" μια θλιβερή κι αγράμματη Γερμανίδα. Με αυτήν "κατέκτησαν" τον κόσμο. Πραγματικοί ήρωες εκείνης της αυτοκρατορίας ήταν χαφιέδες, μαχαιροβγάλτες, προδότες, πόρνες, έμποροι, ιερείς κλπ. ..."Ήρωες", που ποτέ δεν θα τους φτιάξουν μνημεία, παρά θα τους κρύψουν βαθιά στα "συρτάρια" των μυστικών υπηρεσιών, στα οποία θα έχουν πρόσβαση οι νέοι εκπαιδευόμενοι, προκειμένου να τους αντιγράψουν.
Αυτή ήταν πάντα η τέχνη τους ...Η τέχνη τού συνωμότη. Έχοντας πάντα τη νοοτροπία τού "αουτσάιντερ", που δεν τολμά να βγει στα "ίσα" να χτυπήσει μια διάκριση, είχαν μάθει να λειτουργούν "πλαγίως" ...Είχαν μάθει να κάνουν "διπλή" ζωή ...Να περιφέρονται ως αλήτες στους "δρόμους" του Κόσμου με τους Εβραίους και να μπαίνουν στα χριστιανικά "σαλόνια" σαν καλά παιδιά. Ακόμα κι όταν ισχυροποιήθηκαν πάρα πολύ, δεν ξεπέρασαν αυτήν τη συνήθεια ...Τους άρεσε να φοράνε πομπώδεις στρατιωτικές στολές, ενώ κατά βάθος παρέμεναν ανασφαλείς Mr. Bean ...Αν πιάσει η εκστρατεία τρόμου, τότε καλώς ...αν δεν πιάσει, τρέχουν να κρυφτούν οι "τρομοκράτες" ...Έτσι λειτουργούσαν τα subjects τής Γερμανίδας βασίλισσας...
...Μια πολιτική, η οποία βέβαια τους "χάραξε" ...Σε όλη τους την ατομική ή κοινωνική την δραστηριότητα "υποκρίνονται", σαν να είναι κάποιοι άλλοι ...Στο "τζάμπα" και στις τελετές εμφανίζονται όπως θα ήθελαν να είναι και όχι όπως στην πραγματικότητα είναι ...Στις παρελάσεις φανταχτερά "παγόνια", στις μάχες ξεπουπουλιασμένες "κότες". Πηγαίνεις για παράδειγμα στο Λονδίνο και έχει τα περισσότερα πολεμικά μνημεία απ' οποιαδήποτε άλλη πρωτεύουσα του κόσμου. Γιατί; ...Για τον ίδιο λόγο που ένας σεξουαλικά ανίκανος κουβεντιάζει συνέχεια για σεξ και μάλιστα με προτίμηση στο άγριο ...Οι Βρετανοί είναι περήφανοι για τα αποκτήματά τους, αλλά όχι για τις μεθόδους που ακολούθησαν ...Δεν υπάρχει έγκλημα, μικρότητα, ελεεινότητα, φαυλότητα, αθλιότητα και δολιότητα που να μην την έκαναν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τού Πλανήτη. Καμαρώνουν μουσεία, τα οποία μοιάζουν περισσότερο με αποθήκες κλεπταποδόχων παρά με ναούς της ανθρώπινης τέχνης.
Η "συναναστροφή" τους με τους Εβραίους Σιωνιστές αυτά τα χαρακτηριστικά τα επιδείνωσε ακόμα πιο πολύ ...Τα μονιμοποίησε, ακόμα κι όταν θεωρητικά ήταν ισχυροί και δεν είχαν λόγους να φέρονται με τέτοιον τρόπο. Ό,τι άσχημο και άθλιο μπορεί κάποιος να σκεφτεί, το οποίο θα θεωρούσε αδύνατο να το κάνει ένα μεγάλο κράτος ή ένας υψηλά ιστάμενος αξιωματούχος, το έχουν κάνει οι Βρετανοί, είτε ως κράτος είτε ως άτομα. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες τους ήταν αποτέλεσμα πράξεων, που, αν δεν ήταν του κοινού ποινικού Δικαίου, ήταν τουλάχιστον ελεεινές ..."Κατέκτησαν" την Ινδία, ξεγελώντας και απειλώντας ανήλικους διαδόχους ως κοινοί εγκληματίες, απαγωγείς κι εκβιαστές ...Επέκτειναν τα συμφέροντά τους στην Κίνα ως κοινοί κακοποιοί μέσω της εμπορίας και της διακίνησης ναρκωτικών.
Αυτό πάντα τους δημιουργούσε ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα ...Έναν "διχασμό" προσωπικότητας. Είχαν περίπου ελληνική παιδεία, αλλά αγγλοσαξονική ιστορία ...Άλλα "ονειρεύονταν" και άλλα "έκαναν" ...Λάτρευαν βασιλείς ήρωες και ακολουθούσαν μια βασίλισσα "Κατίνα" ...Θαύμαζαν γενναίους Έλληνες, αλλά μιμούνταν μίζερους Σάξονες ...Θαύμαζαν τους ανιδιοτελείς και τους αλτρουιστές και μιμούνταν τους ιδιοτελείς και τους κακοήθεις. Ζούσαν διαρκώς σε μια σύγχυση, η οποία προερχόταν από τη σύγκρουση των συμφερόντων τους. Θαυμάζοντας τους αρχαίους Έλληνες ήρωες της μυθολογίας, δεν μπορούσαν να δεχθούν ότι οι "ήρωές" τους ήταν ο ορισμός τού "μιαρού". Θαυμάζοντας τους γενναίους, δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν το γεγονός ότι το σύνολο των όσων απολάμβαναν ήταν αποτέλεσμα πράξεων των δειλών.
Όμως, όποιος κινείται στο επικίνδυνο κοινωνικό "περιθώριο", είναι από τη φύση του ριψοκίνδυνος και τζογαδόρος. Μπαίνει στο "περιθώριο" και στο "σκοτάδι" με ρίσκο και δεν σταματά το ρίσκο αυτό μέχρι να πετύχει τους στόχους του ...Στόχους, τους οποίους θα ήταν αδύνατον να κατακτήσει με τον "ευθύ" τρόπο τής ημέρας. Όμως, αυτός, ο οποίος μπαίνει στο "περιθώριο" του χριστιανισμού, είναι αδύνατον να μην "συναντηθεί" με τους επισήμως "περιθωριακούς" τού χριστιανισμού ...Τους "μολυσματικούς" Εβραίους. Οι Εβραίοι ήταν επί αιώνες ο νόμιμος υπόκοσμος του χριστιανισμού. Ό,τι απαγορευόταν για τους χριστιανούς —για να μην τους "μολύνει"— επιτρεπόταν στους Εβραίους, γιατί δεν ήταν δυνατόν να "μολυνθούν" περισσότερο απ' ό,τι ήδη ήταν...
...Τοκογλυφία, πορνεία, μαστροπεία, νταβατζηλίκια και ό,τι παράνομο επιθυμούσε κάποιος να απολαύσει ως υπηρεσία, το έβρισκε ως παροχή στα εβραϊκά γκέτο ...Τα γκέτο αυτά, τα οποία έζεχναν από τη βρόμα —μεταφορικά και κυριολεκτικά— ...Εκεί όπου μόνον ένα παραβάν χώριζε το "μαγαζί" τής πόρνης από το "γραφείο" τού τοκογλύφου, ο οποίος μπορεί να ήταν και ο νταβατζής της ...και ταυτόχρονα και πληρωμένος δολοφόνος. Τα πάντα υπήρχαν μέσα στα βρομερά γκέτο ..."Σούπερ μάρκετ" εγκληματικότητας ...Όλα με την άδεια και τις "ευχές" τής Ρώμης, για να "ξεφορτώνεται" πάνω στους Εβραίους όλη την "πίεση" που δημιουργούσε η κακή λειτουργία τού χριστιανισμού. Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν ότι αυτή η "συνάντηση" Προτεσταντών και Εβραίων ήταν από τη φύση της "εκρηκτική" ...Ένας νόμιμος γόνος —αλλά "δεύτερος" του χριστιανισμού— συναντήθηκε με τον αποσυνάγωγο "παρία" του ...Ένα "παιδί" τού νοικοκύρη "συναντήθηκε" με τον αλήτη τής γειτονιάς; Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; ...Η σύνθεση συμμορίας ...Bad influence, όπως θα έλεγαν και οι Αγγλοσάξονες.
Τι γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις; ...Ο ριψοκίνδυνος αγαθός "γόνος" ανακαλύπτει έναν "δάσκαλο" στο πρόσωπο του έμπειρου αλήτη. Ο "αδικημένος" δεν διστάζει να ξεπεράσει τις κόκκινες "γραμμές" των οικογενειακών συμφερόντων —οι οποίες θα έπρεπε θεωρητικά να τον περιορίζουν— και ο "αλήτης" θα βρει έναν καλό συνεταίρο, για να κάνει αυτό το οποίο πάντα ήθελε, αλλά χωρίς βοήθεια εκ των έσω δεν μπορούσε ...Θα έβρισκε αυτόν, ο οποίος θα είχε το "κλειδί" να τον βάλει μέσα στο "σπίτι", το οποίο πάντα είχε ως στόχο ...Αυτό, το οποίο γίνεται πάντα ...Ο "αδικημένος" θα γίνει προδότης και θα βάλει τον "αλήτη" μέσα στο σπίτι τής οικογένειάς του. Από εκεί και πέρα ό,τι δεν μπορούν να κλέψουν, δεν τους ενοχλεί να το καταστρέψουν, εφόσον θεωρούν ότι έτσι κι αλλιώς δεν θα το απολάμβαναν οι ίδιοι ...Αυτό έγινε όταν "συνάντησαν" οι Προτεστάντες τους Σιωνιστές Εβραίους ...Όταν η Democracyσυνάντησε τις ιδεολογικές "επινοήσεις" των τεμπέληδων των γκέτο ...Των γκέτο των πληρωμένων χαφιέδων, μαχαιροβγαλτών και πορνών.
Το αποτέλεσμα αυτής της "συνάντησης" ήταν ο κομμουνισμός ...Ο "νόμιμος" κομμουνισμός εντός της εμετικής Democracy ...Ο κομμουνισμός είναι η θεωρία-"καρκίνος" για όλα τα συστήματα. Με αυτόν "ψέκασαν" το σύνολο των κρατών και στην πραγματικότητα εξαπέλυσαν έναν τρομερό "βιολογικό" πόλεμο που οδηγούσε τα κράτη στην παράλυση και την καταστροφή. Αυτό ήταν το απόλυτο μυστικό τής προτεσταντικής κυριαρχίας. Αυτός ο "πλάγιος" τρόπος επικράτησης για τους Προτεστάντες δεν ήταν πρωτοφανής. Οι Προτεστάντες, ως "κομπάρσοι" επί αιώνες των εξελίξεων, απέφευγαν τις απευθείας συγκρούσεις με τους ισχυρούς ομόθρησκούς τους. Γι' αυτόν τον λόγο ρίσκαραν ακόμα και αντιχριστιανικές ή αντισυστημικές μεθόδους, ώστε ν' ανέβουν στη χριστιανική "ιεραρχία". Στην πραγματικότητα όλη τους η "επιτυχία" οφείλεται σε τέτοιου είδους "νοσηρές" πολιτικές ...Πολιτικές, τις οποίες οι συμβατικές αυτοκρατορίες δεν τις εφάρμοζαν ακόμα κι όταν κατέρρεαν. Αυτές προτιμούσαν να καταρρεύσουν, παρά να απειλήσουν το "λειτουργικό" τού ίδιου του συστήματος εξουσίας.
Όμως, αυτό, το οποίο αποτελούσε αναστολή για όλους τους υπόλοιπους, δεν ήταν για τους Προτεστάντες. Η ίδια η Βρετανική Αυτοκρατορία, η οποία υποτίθεται "κατάκτησε" τον "μισό" κόσμο, δεν έχει να επιδείξει στην ιστορία της τίποτε άξιο, ηρωικό ή θριαμβευτικό. Στην απόλυτη ακμή της είχε "αυτοκράτειρα" μια θλιβερή κι αγράμματη Γερμανίδα. Με αυτήν "κατέκτησαν" τον κόσμο. Πραγματικοί ήρωες εκείνης της αυτοκρατορίας ήταν χαφιέδες, μαχαιροβγάλτες, προδότες, πόρνες, έμποροι, ιερείς κλπ. ..."Ήρωες", που ποτέ δεν θα τους φτιάξουν μνημεία, παρά θα τους κρύψουν βαθιά στα "συρτάρια" των μυστικών υπηρεσιών, στα οποία θα έχουν πρόσβαση οι νέοι εκπαιδευόμενοι, προκειμένου να τους αντιγράψουν.
Αυτή ήταν πάντα η τέχνη τους ...Η τέχνη τού συνωμότη. Έχοντας πάντα τη νοοτροπία τού "αουτσάιντερ", που δεν τολμά να βγει στα "ίσα" να χτυπήσει μια διάκριση, είχαν μάθει να λειτουργούν "πλαγίως" ...Είχαν μάθει να κάνουν "διπλή" ζωή ...Να περιφέρονται ως αλήτες στους "δρόμους" του Κόσμου με τους Εβραίους και να μπαίνουν στα χριστιανικά "σαλόνια" σαν καλά παιδιά. Ακόμα κι όταν ισχυροποιήθηκαν πάρα πολύ, δεν ξεπέρασαν αυτήν τη συνήθεια ...Τους άρεσε να φοράνε πομπώδεις στρατιωτικές στολές, ενώ κατά βάθος παρέμεναν ανασφαλείς Mr. Bean ...Αν πιάσει η εκστρατεία τρόμου, τότε καλώς ...αν δεν πιάσει, τρέχουν να κρυφτούν οι "τρομοκράτες" ...Έτσι λειτουργούσαν τα subjects τής Γερμανίδας βασίλισσας...
...Μια πολιτική, η οποία βέβαια τους "χάραξε" ...Σε όλη τους την ατομική ή κοινωνική την δραστηριότητα "υποκρίνονται", σαν να είναι κάποιοι άλλοι ...Στο "τζάμπα" και στις τελετές εμφανίζονται όπως θα ήθελαν να είναι και όχι όπως στην πραγματικότητα είναι ...Στις παρελάσεις φανταχτερά "παγόνια", στις μάχες ξεπουπουλιασμένες "κότες". Πηγαίνεις για παράδειγμα στο Λονδίνο και έχει τα περισσότερα πολεμικά μνημεία απ' οποιαδήποτε άλλη πρωτεύουσα του κόσμου. Γιατί; ...Για τον ίδιο λόγο που ένας σεξουαλικά ανίκανος κουβεντιάζει συνέχεια για σεξ και μάλιστα με προτίμηση στο άγριο ...Οι Βρετανοί είναι περήφανοι για τα αποκτήματά τους, αλλά όχι για τις μεθόδους που ακολούθησαν ...Δεν υπάρχει έγκλημα, μικρότητα, ελεεινότητα, φαυλότητα, αθλιότητα και δολιότητα που να μην την έκαναν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη τού Πλανήτη. Καμαρώνουν μουσεία, τα οποία μοιάζουν περισσότερο με αποθήκες κλεπταποδόχων παρά με ναούς της ανθρώπινης τέχνης.
Η "συναναστροφή" τους με τους Εβραίους Σιωνιστές αυτά τα χαρακτηριστικά τα επιδείνωσε ακόμα πιο πολύ ...Τα μονιμοποίησε, ακόμα κι όταν θεωρητικά ήταν ισχυροί και δεν είχαν λόγους να φέρονται με τέτοιον τρόπο. Ό,τι άσχημο και άθλιο μπορεί κάποιος να σκεφτεί, το οποίο θα θεωρούσε αδύνατο να το κάνει ένα μεγάλο κράτος ή ένας υψηλά ιστάμενος αξιωματούχος, το έχουν κάνει οι Βρετανοί, είτε ως κράτος είτε ως άτομα. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες τους ήταν αποτέλεσμα πράξεων, που, αν δεν ήταν του κοινού ποινικού Δικαίου, ήταν τουλάχιστον ελεεινές ..."Κατέκτησαν" την Ινδία, ξεγελώντας και απειλώντας ανήλικους διαδόχους ως κοινοί εγκληματίες, απαγωγείς κι εκβιαστές ...Επέκτειναν τα συμφέροντά τους στην Κίνα ως κοινοί κακοποιοί μέσω της εμπορίας και της διακίνησης ναρκωτικών.
Αυτό πάντα τους δημιουργούσε ένα μεγάλο ψυχολογικό πρόβλημα ...Έναν "διχασμό" προσωπικότητας. Είχαν περίπου ελληνική παιδεία, αλλά αγγλοσαξονική ιστορία ...Άλλα "ονειρεύονταν" και άλλα "έκαναν" ...Λάτρευαν βασιλείς ήρωες και ακολουθούσαν μια βασίλισσα "Κατίνα" ...Θαύμαζαν γενναίους Έλληνες, αλλά μιμούνταν μίζερους Σάξονες ...Θαύμαζαν τους ανιδιοτελείς και τους αλτρουιστές και μιμούνταν τους ιδιοτελείς και τους κακοήθεις. Ζούσαν διαρκώς σε μια σύγχυση, η οποία προερχόταν από τη σύγκρουση των συμφερόντων τους. Θαυμάζοντας τους αρχαίους Έλληνες ήρωες της μυθολογίας, δεν μπορούσαν να δεχθούν ότι οι "ήρωές" τους ήταν ο ορισμός τού "μιαρού". Θαυμάζοντας τους γενναίους, δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν το γεγονός ότι το σύνολο των όσων απολάμβαναν ήταν αποτέλεσμα πράξεων των δειλών.
Το Λονδίνο, το οποίο ύψωσε το άγαλμα του Αχιλλέα στο κέντρο του, δεν μπορούσε να "χωνέψει" ποτέ ότι οι "ήρωές" του ήταν στην καλύτερη περίπτωση δειλοί και συνωμότες Θερσίτες. Αυτά όλα, όμως, είχαν ως αποτέλεσμα τη "μετάλλαξή" τους. Έγιναν οι απόλυτα ειδικοί στην τέχνη τής "βιτρίνας" των συνωμοσιών και των ανίερων συμμαχιών, που οδηγούσαν πάντα τους αντιπάλους τους στην πρόκληση του επιθυμητού "εμφυλίου" ...Του όποιου "εμφυλίου" ...Του "εμφυλίου" μεταξύ διαδόχων, μεταξύ κοινωνικών τάξεων, μεταξύ μειονοτήτων, μεταξύ δογμάτων, μεταξύ απατεώνων, μεταξύ συμμοριτών ...μεταξύ των πάντων. Παντού επαναλάμβαναν την ίδια τακτική ...Μια τακτική "μολυσματική", η οποία όμως όσο περισσότερο "απλωνόταν" στον κόσμο, τόσο πιο μεγάλο μέρος του "μόλυνε", χωρίς κανένας να γνωρίζει τι θα γινόταν αν χανόταν ο έλεγχος και πού θα μπορούσε να σταματήσει το κατρακύλισμα.
Ο σχεδιασμός τής επιθυμητής Democracy.
Η μεγάλη αγγλοσαξονική "πατέντα",
Η οποία έθεσε τον κόσμο υπό προτεσταντική "κηδεμονία".
Αυτοί λοιπόν οι ενσυνείδητα imitation Έλληνες —ως οι ισχυρότεροι των Προτεσταντών— αποφάσισαν να "ρίξουν" όλους τους υπόλοιπους. Όχι μόνον τις διαφορετικές θρησκείες που "συναντούσαν" μέσω της αποικιοκρατίας, αλλά και τα διαφορετικά δόγματα του χριστιανισμού. Ποιο όμως θα ήταν το καλύτερο "όπλο" γι' αυτούς τους "μετρ" της μεταμφίεσης; ...Το πιο γυαλιστερό και διάσημο ελληνικό "όπλο" ...Η Δημοκρατία. Αφού προσάρμοσαν αυτήν τη Δημοκρατία στα συνωμοτικά τους σχέδια, την πρόσφεραν στους ανθρώπους ...Την πρόσφεραν όμως "μολυσμένη" κι "ακατάλληλη". Αφού την έλεγξαν στη χρήση, την έριξαν στην "αγορά". Τότε ήταν που αποφάσισαν —ως το "νεώτερο" χριστιανικό δόγμα— να πάρουν το ρίσκο να "ρίξουν" τους υπόλοιπους και να επιχειρήσουν να διεκδικήσουν τον έλεγχο ολόκληρου του χριστιανισμού. Τότε αποφάσισαν μόνοι τους να τελειώσουν με την εποχή των "αυτοκρατόρων", των "τσάρων" και των "σουλτάνων", γιατί θεώρησαν ότι είχαν βρει την ιδανική γι' αυτούς λύση.
Η ειρωνεία είναι ότι η μεθόδευση αυτή εις βάρος των κληρονομικών "δεινοσαύρων" της εποχής έγινε από έναν "θρόνο" ...Τον θρόνο τής Αγγλίας. Η λύση "άκουγε" σε έναν όρο, ο οποίος ήταν "παραφθορά" —κυριολεκτικά και μεταφορικά— της ελληνικής Δημοκρατίας ...Είχαν στα χέρια τους την Democracy...Το υπέρτατο "εργαλείο" των Προτεσταντών ...Το "τσουβάλι" των βασιλιάδων τους, όπου μέσα του έκλειναν ολόκληρο τον βρετανικό λαό, ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Αυτό το "τσουβάλι" θέλησαν να επιβάλουν σε ολόκληρο τον κόσμο, ώστε να "τσουβαλιάσουν" όλους τους λαούς, όπως έκαναν μέχρι τότε επιτυχώς με τους Βρετανούς. Όμως, για να γίνει αυτό, έπρεπε να γκρεμιστούν οι προηγούμενες κυρίαρχες εξουσίες ...Έπρεπε να ανοίξουν τον δρόμο για την Democracy και άρα έπρεπε να φύγουν από τη "μέση" οι "Τσάροι" και οι "Κάιζερ".
Στην πραγματικότητα έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία ...Σκότωσαν τους ετοιμοθάνατους του "είδους", για να γλιτώσουν οι ίδιοι, "ποντάροντας" στη μείωση του "πληθυσμού" των "δεινοσαύρων". Βλέποντας λοιπόν ότι η βιομηχανική ανάπτυξη θα σήμαινε το τέλος των "γαλαζοαίματων" και την "άνοιξη" της Δημοκρατίας, "έτρεξαν" να προλάβουν τις εξελίξεις. Πριν προλάβουν οι λαοί των εργαζομένων να "θυμηθούν" την ελληνική Δημοκρατία, οι Προτεστάντες "εφεύραν" την Democracy και τους τη "φόρεσαν" με τη βία. Έπρεπε να το κάνουν αυτό, γιατί ήταν θέμα χρόνου να έρθουν σε σύγκρουση με αυτούς. "Έβλεπαν" ότι οι αγράμματοι και οι θρησκόληπτοι δουλοπάροικοι, οι οποίοι μέχρι τότε ελέγχονταν εύκολα και τους προσκυνούσαν με πάθος σαν "ελέω" Θεού βασιλείς, δεν θα συνέχιζαν να υπάρχουν για πολύ ακόμα. Τα παιδιά των δουλοπάροικων θα γίνονταν εργάτες και οι εργάτες δεν προσκυνάνε. Η βιομηχανία θα "γεννούσε" μια εργατική τάξη εκπαιδευμένων εργατών, οι οποίοι ήταν θέμα χρόνου να γίνουν και μορφωμένοι ...Ήταν θέμα χρόνου όλοι αυτοί ν' αμφισβητήσουν τις υπάρχουσες δομές των κληρονομικών "αρχόντων".
Αυτοί οι μορφωμένοι λαοί τής βιομηχανικής εποχής ήταν εκείνοι, οι οποίοι θα παγιδεύονταν από τηνDemocracy. Τι ήταν αυτή η προτεσταντική "πατέντα" με το ελληνικό όνομα; ...Μια παρωδία τής ελληνικής Δημοκρατίας ...Μοιάζει στο "τυπικό" με τη Δημοκρατία, αλλά δεν είναι τέτοια ...Μοιάζει με ελληνικό αγώνα, αλλά είναι "στημένος" αγώνας. Δίνει το δικαίωμα στον λαό να ψηφίζει, αλλά στην πραγματικότητα δεν του δίνει δικαίωμα επιλογής ...Του δίνει το δικαίωμα να ψηφίσει αποκλειστικά ανάμεσα σ' αυτά, τα οποία έχουν επιλέξει οι "εκλεκτοί" ...Να ψηφίσει ανάμεσα σ' αυτά, τα οποία ο θρόνος θεωρεί —με τα δικά του κριτήρια και άρα με βάση τα δικά του συμφέροντα— ανεκτά και άρα νόμιμα. Ο "ελέω θεού" Μονάρχης, δηλαδή, είναι αυτός ο οποίος αποφασίζει μόνος του τι επιλογές έχει ο λαός και άρα παραμένει υπεράνω του λαού, λαμβάνοντας μια τυπική "επικύρωση" των αποφάσεών του μέσω των εκλογών ..."Στάχτη" δηλαδή στα μάτια του κόσμου.
Ο Μονάρχης είναι αυτός, ο οποίος ελέγχει απόλυτα την Democracy. Αυτός την ελέγχει, γιατί μόνος του ορίζει την έννοια της "νομιμότητας" και μέσα σ' αυτήν πρέπει να μπουν όλοι, όπως μπαίνει κάποιος στο κρεβάτι τού Προκρούστη. Ο Μονάρχης δηλαδή αποφασίζει ποια είναι νόμιμη ιδεολογία, νόμιμο κόμμα και νόμιμος αρχηγός και μετά βάζει όλους αυτούς τους νόμιμους να τρέχουν σαν τα "σκυλιά" για το έπαθλο της εξουσίας. Όποιος δεν είναι "νόμιμος" —και άρα ελεγχόμενος, υποταγμένος, σκυμμένος και "δαρμένος"— απλά δεν υπάρχει ...Δεν έχει καν δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία. Από εκεί και πέρα ο "νόμιμος", αφού νικήσει στις εκλογές, πηγαίνει στον Μονάρχη να υποβάλει την υποταγή του, προκειμένου ν' αναλάβει την εξουσία ...Την εξουσία τού Μονάρχη ...Την εξουσία που του "δανείζει" ο Μονάρχης και όχι αυτήν που του δίνει ο λαός.
Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχει πολιτικό σύστημα που "υπνωτίζει" τον λαό και παραδίδει την απόλυτη εξουσία στον Μονάρχη, τα πάντα είναι επικίνδυνα. Γιατί; ...Γιατί μπορούν να γίνουν πολλές παραλλαγές τής ίδιας αθλιότητας ...Γιατί η έννοια του Μονάρχη μπορεί να "παιχτεί" με πολλούς τρόπους και πολλές παραλλαγές. Μπορεί αυτός ο Μονάρχης με τον ίδιο τρόπο να γίνει κυρίαρχος και πάνω σε άλλους λαούς, οι οποίοι θα "υιοθετήσουν" το σύστημά του. Μπορεί αυτός ο Μονάρχης να είναι ένας εμφανής βασιλιάς, αλλά μπορεί να είναι και μια αφανής Χούντα. Μπορεί, δηλαδή, ο συνταγματικά ανώτατος Άρχων να "αντικατασταθεί" σε κάποιες περιπτώσεις από πλούσιους και ισχυρούς ιδιώτες, οι οποίοι θα ελέγχουν τα πάντα και θα έχουν δημοκρατική "βιτρίνα" που θα τους κάνει πανίσχυρους. Από τη στιγμή, δηλαδή, που εφευρέθηκε μια "ψευδοδημοκρατική" Democracy, η οποία δίνει την απόλυτη εξουσία σε "κέντρα" πέρα και πάνω από τον λαό, τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα ...Είναι πολύ επικίνδυνα, γιατί δεν ξέρει κανένας ποιοι βρίσκονται "πίσω" από το αδιαφανές "παραβάν" τής εξουσίας.
Μέσα στα πλαίσια αυτού του ύπουλου σχεδιασμού υπάρχουν και λειτουργούν όλα όσα βλέπουμε. Μέσα σα πλαίσια αυτού του κοινού για όλους σχεδιασμού υπάρχουν όλα τα κοινά που βλέπουμε σε όλα τα κράτη. Οι μονάρχες, δηλαδή, αποφάσισαν μόνοι τους για τον παγκόσμιο "δικομματισμό", ο οποίος υπάρχει στο σύνολο του Πλανήτη. Αυτοί δημιούργησαν τα ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ του συστημικού δικομματισμού. Αυτοί δημιούργησαν τα "χριστιανοδημοκρατικά" κόμματα και τα έβαλαν απέναντι από τα "σοσιαλοδημοκρατικά", τα οποία είναι επίσης δικά τους. Απλά χώρισαν τις "πελατείες" των κομμάτων με στόχο να μην ξεφεύγει κανένας ...Οι πλούσιοι, ισχυροί αλλά και οι θρησκόληπτοι μιας κοινωνίας θα εγκλωβίζονταν στη χριστιανοδημοκρατική "στάνη" και οι πολλοί φτωχοί, αντιδραστικοί, αλλά και πονηροί στη σοσιαλοδημοκρατική "στάνη". Αυτοί κάθε τέσσερα συνήθως χρόνια δίνουν μια "παράσταση" δημοκρατίας, η οποία καταλήγει στο φιάσκο τής υποταγής στον Μονάρχη.
Μιλάμε για αθλιότητες άνευ προηγουμένου. Ακόμα και σήμερα —στην αυγή τής τρίτης χιλιετίας— οι μονάρχες δεν διστάζουν να προσβάλουν και να υποτιμούν τον λαό τους ...Ειδικά οι Προτεστάντες, οι οποίοι είναι οι εφευρέτες τής Democracy. Την ημέρα έναρξης της κοινοβουλευτικής περιόδου το Βρετανικό Κοινοβούλιο κατεβάζει στην κυριολεξία τα "βρακιά" του μπροστά στους μονάρχες.
Ο σχεδιασμός τής επιθυμητής Democracy.
Η μεγάλη αγγλοσαξονική "πατέντα",
Η οποία έθεσε τον κόσμο υπό προτεσταντική "κηδεμονία".
Αυτοί λοιπόν οι ενσυνείδητα imitation Έλληνες —ως οι ισχυρότεροι των Προτεσταντών— αποφάσισαν να "ρίξουν" όλους τους υπόλοιπους. Όχι μόνον τις διαφορετικές θρησκείες που "συναντούσαν" μέσω της αποικιοκρατίας, αλλά και τα διαφορετικά δόγματα του χριστιανισμού. Ποιο όμως θα ήταν το καλύτερο "όπλο" γι' αυτούς τους "μετρ" της μεταμφίεσης; ...Το πιο γυαλιστερό και διάσημο ελληνικό "όπλο" ...Η Δημοκρατία. Αφού προσάρμοσαν αυτήν τη Δημοκρατία στα συνωμοτικά τους σχέδια, την πρόσφεραν στους ανθρώπους ...Την πρόσφεραν όμως "μολυσμένη" κι "ακατάλληλη". Αφού την έλεγξαν στη χρήση, την έριξαν στην "αγορά". Τότε ήταν που αποφάσισαν —ως το "νεώτερο" χριστιανικό δόγμα— να πάρουν το ρίσκο να "ρίξουν" τους υπόλοιπους και να επιχειρήσουν να διεκδικήσουν τον έλεγχο ολόκληρου του χριστιανισμού. Τότε αποφάσισαν μόνοι τους να τελειώσουν με την εποχή των "αυτοκρατόρων", των "τσάρων" και των "σουλτάνων", γιατί θεώρησαν ότι είχαν βρει την ιδανική γι' αυτούς λύση.
Η ειρωνεία είναι ότι η μεθόδευση αυτή εις βάρος των κληρονομικών "δεινοσαύρων" της εποχής έγινε από έναν "θρόνο" ...Τον θρόνο τής Αγγλίας. Η λύση "άκουγε" σε έναν όρο, ο οποίος ήταν "παραφθορά" —κυριολεκτικά και μεταφορικά— της ελληνικής Δημοκρατίας ...Είχαν στα χέρια τους την Democracy...Το υπέρτατο "εργαλείο" των Προτεσταντών ...Το "τσουβάλι" των βασιλιάδων τους, όπου μέσα του έκλειναν ολόκληρο τον βρετανικό λαό, ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Αυτό το "τσουβάλι" θέλησαν να επιβάλουν σε ολόκληρο τον κόσμο, ώστε να "τσουβαλιάσουν" όλους τους λαούς, όπως έκαναν μέχρι τότε επιτυχώς με τους Βρετανούς. Όμως, για να γίνει αυτό, έπρεπε να γκρεμιστούν οι προηγούμενες κυρίαρχες εξουσίες ...Έπρεπε να ανοίξουν τον δρόμο για την Democracy και άρα έπρεπε να φύγουν από τη "μέση" οι "Τσάροι" και οι "Κάιζερ".
Στην πραγματικότητα έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία ...Σκότωσαν τους ετοιμοθάνατους του "είδους", για να γλιτώσουν οι ίδιοι, "ποντάροντας" στη μείωση του "πληθυσμού" των "δεινοσαύρων". Βλέποντας λοιπόν ότι η βιομηχανική ανάπτυξη θα σήμαινε το τέλος των "γαλαζοαίματων" και την "άνοιξη" της Δημοκρατίας, "έτρεξαν" να προλάβουν τις εξελίξεις. Πριν προλάβουν οι λαοί των εργαζομένων να "θυμηθούν" την ελληνική Δημοκρατία, οι Προτεστάντες "εφεύραν" την Democracy και τους τη "φόρεσαν" με τη βία. Έπρεπε να το κάνουν αυτό, γιατί ήταν θέμα χρόνου να έρθουν σε σύγκρουση με αυτούς. "Έβλεπαν" ότι οι αγράμματοι και οι θρησκόληπτοι δουλοπάροικοι, οι οποίοι μέχρι τότε ελέγχονταν εύκολα και τους προσκυνούσαν με πάθος σαν "ελέω" Θεού βασιλείς, δεν θα συνέχιζαν να υπάρχουν για πολύ ακόμα. Τα παιδιά των δουλοπάροικων θα γίνονταν εργάτες και οι εργάτες δεν προσκυνάνε. Η βιομηχανία θα "γεννούσε" μια εργατική τάξη εκπαιδευμένων εργατών, οι οποίοι ήταν θέμα χρόνου να γίνουν και μορφωμένοι ...Ήταν θέμα χρόνου όλοι αυτοί ν' αμφισβητήσουν τις υπάρχουσες δομές των κληρονομικών "αρχόντων".
Αυτοί οι μορφωμένοι λαοί τής βιομηχανικής εποχής ήταν εκείνοι, οι οποίοι θα παγιδεύονταν από τηνDemocracy. Τι ήταν αυτή η προτεσταντική "πατέντα" με το ελληνικό όνομα; ...Μια παρωδία τής ελληνικής Δημοκρατίας ...Μοιάζει στο "τυπικό" με τη Δημοκρατία, αλλά δεν είναι τέτοια ...Μοιάζει με ελληνικό αγώνα, αλλά είναι "στημένος" αγώνας. Δίνει το δικαίωμα στον λαό να ψηφίζει, αλλά στην πραγματικότητα δεν του δίνει δικαίωμα επιλογής ...Του δίνει το δικαίωμα να ψηφίσει αποκλειστικά ανάμεσα σ' αυτά, τα οποία έχουν επιλέξει οι "εκλεκτοί" ...Να ψηφίσει ανάμεσα σ' αυτά, τα οποία ο θρόνος θεωρεί —με τα δικά του κριτήρια και άρα με βάση τα δικά του συμφέροντα— ανεκτά και άρα νόμιμα. Ο "ελέω θεού" Μονάρχης, δηλαδή, είναι αυτός ο οποίος αποφασίζει μόνος του τι επιλογές έχει ο λαός και άρα παραμένει υπεράνω του λαού, λαμβάνοντας μια τυπική "επικύρωση" των αποφάσεών του μέσω των εκλογών ..."Στάχτη" δηλαδή στα μάτια του κόσμου.
Ο Μονάρχης είναι αυτός, ο οποίος ελέγχει απόλυτα την Democracy. Αυτός την ελέγχει, γιατί μόνος του ορίζει την έννοια της "νομιμότητας" και μέσα σ' αυτήν πρέπει να μπουν όλοι, όπως μπαίνει κάποιος στο κρεβάτι τού Προκρούστη. Ο Μονάρχης δηλαδή αποφασίζει ποια είναι νόμιμη ιδεολογία, νόμιμο κόμμα και νόμιμος αρχηγός και μετά βάζει όλους αυτούς τους νόμιμους να τρέχουν σαν τα "σκυλιά" για το έπαθλο της εξουσίας. Όποιος δεν είναι "νόμιμος" —και άρα ελεγχόμενος, υποταγμένος, σκυμμένος και "δαρμένος"— απλά δεν υπάρχει ...Δεν έχει καν δικαίωμα συμμετοχής στη διαδικασία. Από εκεί και πέρα ο "νόμιμος", αφού νικήσει στις εκλογές, πηγαίνει στον Μονάρχη να υποβάλει την υποταγή του, προκειμένου ν' αναλάβει την εξουσία ...Την εξουσία τού Μονάρχη ...Την εξουσία που του "δανείζει" ο Μονάρχης και όχι αυτήν που του δίνει ο λαός.
Από τη στιγμή λοιπόν που υπάρχει πολιτικό σύστημα που "υπνωτίζει" τον λαό και παραδίδει την απόλυτη εξουσία στον Μονάρχη, τα πάντα είναι επικίνδυνα. Γιατί; ...Γιατί μπορούν να γίνουν πολλές παραλλαγές τής ίδιας αθλιότητας ...Γιατί η έννοια του Μονάρχη μπορεί να "παιχτεί" με πολλούς τρόπους και πολλές παραλλαγές. Μπορεί αυτός ο Μονάρχης με τον ίδιο τρόπο να γίνει κυρίαρχος και πάνω σε άλλους λαούς, οι οποίοι θα "υιοθετήσουν" το σύστημά του. Μπορεί αυτός ο Μονάρχης να είναι ένας εμφανής βασιλιάς, αλλά μπορεί να είναι και μια αφανής Χούντα. Μπορεί, δηλαδή, ο συνταγματικά ανώτατος Άρχων να "αντικατασταθεί" σε κάποιες περιπτώσεις από πλούσιους και ισχυρούς ιδιώτες, οι οποίοι θα ελέγχουν τα πάντα και θα έχουν δημοκρατική "βιτρίνα" που θα τους κάνει πανίσχυρους. Από τη στιγμή, δηλαδή, που εφευρέθηκε μια "ψευδοδημοκρατική" Democracy, η οποία δίνει την απόλυτη εξουσία σε "κέντρα" πέρα και πάνω από τον λαό, τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα ...Είναι πολύ επικίνδυνα, γιατί δεν ξέρει κανένας ποιοι βρίσκονται "πίσω" από το αδιαφανές "παραβάν" τής εξουσίας.
Μέσα στα πλαίσια αυτού του ύπουλου σχεδιασμού υπάρχουν και λειτουργούν όλα όσα βλέπουμε. Μέσα σα πλαίσια αυτού του κοινού για όλους σχεδιασμού υπάρχουν όλα τα κοινά που βλέπουμε σε όλα τα κράτη. Οι μονάρχες, δηλαδή, αποφάσισαν μόνοι τους για τον παγκόσμιο "δικομματισμό", ο οποίος υπάρχει στο σύνολο του Πλανήτη. Αυτοί δημιούργησαν τα ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ του συστημικού δικομματισμού. Αυτοί δημιούργησαν τα "χριστιανοδημοκρατικά" κόμματα και τα έβαλαν απέναντι από τα "σοσιαλοδημοκρατικά", τα οποία είναι επίσης δικά τους. Απλά χώρισαν τις "πελατείες" των κομμάτων με στόχο να μην ξεφεύγει κανένας ...Οι πλούσιοι, ισχυροί αλλά και οι θρησκόληπτοι μιας κοινωνίας θα εγκλωβίζονταν στη χριστιανοδημοκρατική "στάνη" και οι πολλοί φτωχοί, αντιδραστικοί, αλλά και πονηροί στη σοσιαλοδημοκρατική "στάνη". Αυτοί κάθε τέσσερα συνήθως χρόνια δίνουν μια "παράσταση" δημοκρατίας, η οποία καταλήγει στο φιάσκο τής υποταγής στον Μονάρχη.
Μιλάμε για αθλιότητες άνευ προηγουμένου. Ακόμα και σήμερα —στην αυγή τής τρίτης χιλιετίας— οι μονάρχες δεν διστάζουν να προσβάλουν και να υποτιμούν τον λαό τους ...Ειδικά οι Προτεστάντες, οι οποίοι είναι οι εφευρέτες τής Democracy. Την ημέρα έναρξης της κοινοβουλευτικής περιόδου το Βρετανικό Κοινοβούλιο κατεβάζει στην κυριολεξία τα "βρακιά" του μπροστά στους μονάρχες.
Στη γιορτή τής δημοκρατίας οι εκπρόσωποι του λαού αντιμετωπίζονται σαν κατώτεροι "σκύλοι" και ο ναός της δημοκρατίας μετατρέπεται σε βασιλικό "στάβλο" ...RoyalMews. Ούτε στο συμβολικό επίπεδο δεν τους σέβεται η Μοναρχία τούς Βρετανούς. Την ώρα που η βασίλισσα μπαίνει στο "κοινοβούλιο" τού βρετανικού λαού από την ειδική είσοδο των Κυρίαρχων (sovereign's entrance), υποστέλλεται απ' αυτό η σημαία τού βρετανικού λαού και ανεβαίνει η οικογενειακή σημαία των Γερμανών βασιλέων. Αποδεικνύεται με τον κραυγαλέο και προκλητικό αυτόν τρόπο ότι το Βρετανικό Κοινοβούλιο είναι ακόμα ένα περιουσιακό στοιχείο τον Γερμανών Σάξεν-Κόμπουργκ και Γκότα ...όπως είναι, για παράδειγμα, τα βρακιά τής βασίλισσας.
Τόσο τους υπολογίζουν και βέβαια τόσο τους υπολήπτονται τους Βρετανούς οι βασιλείς τους. Προκαταβολικά, δηλαδή, και για να μην έχει ψευδαισθήσεις ο οποιοσδήποτε "νικητής" των βασιλικών κομματικών "στάβλων", η μοναρχία κάνει μια ιδιωτική "γιορτή", που στην ουσία "αποπατά" πάνω στο όργανο, το οποίο θεωρητικά εκφράζει τη λαϊκή κυριαρχία. Η βασίλισσα, ανεξαρτήτως της ταυτότητας του νικητή των εκλογών, διαβάζει το "κατευθυντήριο" κείμενο της "Διακυβέρνησης", ξεκινώντας με το "MyGovernment" ...Η δική της Κυβέρνηση ...Διαβάζει το κείμενο ανάμεσα σε "γαλαζοαίματους" ευγενείς στη Βουλή των Λόρδων και με τον νικητή Πρωθυπουργό και εκλεκτό του λαού να παρακολουθεί τη συνεδρίαση όρθιος στην πόρτα σαν τον σκύλο. Η μέγιστη παραχώρηση που κάνουν στους εκπροσώπους του λαού είναι η δυνατότητα που τους δίνουν —"αν θέλουν"— να μην πάνε καθόλου στην τελετή έναρξης
...Τους δίνουν τη δυνατότητα να μείνουν μόνοι τους στον "στάβλο" τής Βουλής των Κοινοτήτων ...Έτσι κι αλλιώς άλλοι αποφασίζουν ...δεν θα είναι και μεγάλη "απώλεια" η απουσία των "ματάκηδων" του λαού.
Όταν αυτά συμβαίνουν στις ημέρες μας, αντιλαμβανόμαστε πόσο πιο εύκολα συνέβαιναν στις αρχές τού προηγούμενου αιώνα ...Όταν οι λαοί ήταν πολύ πιο αγράμματοι, τα ΜΜΕ ήταν απολύτως ελεγχόμενα και δεν υπήρχε η εναλλακτική ενημέρωση μέσω ίντερνετ. Αντιλαμβανόμαστε ότι οι Προτεστάντες, έχοντας στη διάθεσή τους ένα τέτοιο δοκιμασμένο "ελληνοφανές" όπλο, δεν θα το άφηναν να πάει χαμένο. Από τη στιγμή που ως Μονάρχες μπορούσαν να ελέγξουν την Democracy ενός λαού, μπορούσαν οι ίδιοι να το επαναλάβουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και εις βάρος όλων των άλλων.
Απλά πράγματα. Αφού, ως επίσημοι Μονάρχες τού πιο πλούσιου και υποτίθεται πιο μορφωμένου λαού τής εποχής, τον έλεγχαν απόλυτα —σε βαθμό που να τον προσβάλουν σε κάθε ευκαιρία— μπορούσαν, ως άτυποι Μονάρχες, να ελέγχουν και όλους τους άλλους λαούς. Αυτό ήταν το καλύτερο και πιο πονηρό κόλπο τού προτεσταντισμού. Από τη στιγμή που μπορούσαν να βρίσκονται υπεράνω τής Δημοκρατίας, μετατρέποντας σε ιδιοκτησία τους το πολιτικό σκηνικό τής χώρας τους, αυτό το κόλπο μπορούσαν να το εφαρμόσουν σε όλα τα κράτη τού κόσμου ... Σε όλα τα κράτη όπου είχαν επιρροή. Όπως διορίζεις τα "σκυλιά" τής δικής σου Democracy, έτσι θα διορίζεις και προδοτικά "σκυλιά" των Democracy των άλλων.
Είχαν το "εργαλείο" να το κάνουν. Είχαν το "εργαλείο" αυτό, το οποίο επέτρεπε σε σκοτεινά "παρασκήνια" να ελέγχουν "δημοκρατικές" διαδικασίες. Αφού λοιπόν είχαν δοκιμάσει την Democracy σε όλες τις συνθήκες τού βρετανικού κοινωνικού "εργαστηρίου", αποφάσισαν να τη "μεταφυτεύσουν" και στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Τα συστημικά κόμματα του αγγλοσαξονισμού θα γίνονταν συστημικά κόμματα σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Αν είχαν στη διάθεσή τους τα κατάλληλα πρόσωπα, ήταν εύκολο η ΚΑΘΕ Κυβέρνηση της Ευρώπης να γίνει δική τους Κυβέρνηση ...Με τη βοήθεια προδοτών μπορούσε η κάθε Κυβέρνηση σε κάθε κράτος να γίνει Her Majesty's Government για τη βασίλισσα της Αγγλίας. Ποια ήταν αυτά τα πρόσωπα; ...Χαφιέδες προδότες διατεθειμένοι να γίνουν οι αρχηγοί των "στημένων" κομμάτων-αντιπροσωπειών και διχαστές τής κοινωνίας ...Ελεγμένοι χαφιέδες, εφόσον τότε ξεκίνησε και η "φάμπρικα" των υποτροφιών για σπουδές στη Βρετανία για μελλοντικούς πολιτικούς.
Η εφαρμογή απλά έπρεπε να προσεχθεί ιδιαίτερα, γιατί ήταν επισφαλής. Δεν ήταν δυνατόν να είναι εύκολη, γιατί απέναντί τους θα είχαν κοινωνίες —αλλά και συμφέροντα— που θα αντιδρούσαν. Η "πλατφόρμα" τής Democracy μπορεί να ήταν σταθερή, αλλά, όπως κάθε "πλατφόρμα", έχει ανάγκη από "κάγκελα". Γιατί; ...Γιατί αυτοί τους οποίους "κουβαλάει" μπορεί σε μια στιγμή έντασης να φύγουν ...Να "κατέβουν" ...Να την εγκαταλείψουν. Για να δημιουργηθούν αυτά τα "κάγκελα", έπρεπε τα "άκρα" τους να είναι "κοφτερά" κι απειλητικά ...Καλά τα "κόλπα" με τα συστημικά κόμματα των χριστιανοδημοκρατών και των σοσιαλοδημοκρατών, αλλά δεν έφταναν από μόνα τους. Υπήρχαν δύο μεγάλες δυσκολίες, οι οποίες έπρεπε να ξεπεραστούν. Η πρώτη ήταν να καταφέρουν να γεμίσουν τα βασιλικά "μαγαζιά" με κόσμο και η δεύτερη ήταν να εξασφαλίσουν εκείνες τις συνθήκες, ώστε ο κόσμος αυτός να μην φεύγει ποτέ απ' αυτά τα "μαγαζιά".
Όμως, για να γεμίσουν αυτά τα συστημικά "μαγαζιά", θα πρέπει να διχαστεί η κοινωνία ...Να αρχίσουν δυνάμεις της να μισούνται μεταξύ τους και να βλέπουν ο ένας τον άλλο σαν εχθρό χειρότερο και από τον ξένο παραδοσιακό εχθρό. Ταυτόχρονα όμως με τον διχασμό των κοινωνιών έπρεπε αυτά τα "κομμάτια" να "μαντρωθούν", ώστε να μην "σκορπούν". Αυτό, όμως, από μόνο του αποκαλύπτει τη δυσκολία στην εφαρμογή του, εφόσον ήταν φανερό ότι θα προκαλούσε την αντίδραση του φορέα τής "ενότητας" μέσα σε κάθε κοινωνία και ο οποίος ήταν η τοπική εκκλησία. Για να "σπάσει" αυτή η ισχυρή αντίσταση, χρειαζόταν ένας "καταλύτης" ...Ένας "καταλύτης" νέος και πρωτοφανής, εφόσον μέχρι τότε οι κοινωνίες δεν επέτρεπαν την ταξική "διάσπαση".
Αυτό γίνεται μόνον με μια νέα "πίστη" των συγκρουόμενων μερών ...Νέα πίστη, που, εφόσον δεν μπορούσε και δεν συνέφερε κανέναν να είναι θρησκευτική, θα ήταν ιδεολογική. Οι φτωχοί και οι αγράμματοι των λαών έγιναν ο στόχος των Προτεσταντών και αυτούς επιθυμούσαν να παρασύρουν στα "μαγαζιά" τους. Ταυτόχρονα θα έπρεπε να δημιουργηθούν και οι "ιησουίτες" αυτής της νέας ιδεολογικής πίστης ...Οι αιμοβόροι "σκύλοι", που αυτόν τον διχασμό της κοινωνίας θα τον "έσπρωχναν" σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις ...Οι διαφορετικοί από τους υπόλοιπους "σκύλοι", οι οποίοι όμως ήταν απαραίτητοι να επιτίθονται στην κοινωνία και να τη διχάζουν ...Η "πίστη" να δημιουργεί "τάσεις" και οι "σκύλοι" να τις μετουσιώνουν σε πολιτικό "μάντρωμα".
Έχοντας λοιπόν οι Προτεστάντες γνώση των "εργαλείων" που διέθεταν και των αναγκών που είχαν, αποφάσισαν να επανασχεδιάσουν τον χριστιανικό κόσμο στο σύνολό του. Τι τους χρειάζονταν σε αυτόν τον επανασχεδιασμό; ...Ένα κράτος-"μοντέλο" αυτής της Democracy ...Τους χρειάζονταν προδότες ηγέτες των λαών τους, ώστε να "εγκαταστήσουν" την επιθυμητή Democracy στις δικές τους πατρίδες, χωρίς να τους ενδιαφέρει ποιος θα τις ελέγχει πραγματικά ...Τους χρειάζονταν "σκυλιά" μέσα στους λαούς, που, ακόμα κι αν δεν ήταν ομοεθνείς τους, να λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων τους.
Για να γίνουν όμως αυτά, θα έπρεπε να τσακιστούν οι προηγούμενες "δομές" που υπήρχαν. Χρήσιμο θα τους ήταν να έχουν ένα "σφυρί", για να "σπάσουν" τους "σκελετούς" των κρατικών δομών που υπήρχαν στα εχθρικά γι' αυτούς χριστιανικά δόγματα. Έπρεπε να "σπάσουν" τα "διαχωριστικά", τα οποία είχε δημιουργήσει το κάθε δόγμα, για να εκμεταλλεύεται μόνο το δικό του κεφάλαιο και τεχνογνωσία. Χρήσιμος θα τους ήταν ένας επιπλέον "μπαμπούλας", ο οποίος σε όλη αυτήν την αλλαγή θα έδινε το "άλλοθι" στους προδότες να κάνουν τις αλλαγές και ταυτόχρονα θα τρομοκρατούσε τους λαούς, προκειμένου να μην αντιδρούν στην προτεσταντική "επέμβαση".
Ποιος ήταν ο τρομερότερος εχθρός αυτών των σχεδιασμών; ...Ο αυθεντικός ιδιοκτήτης τής Δημοκρατίας. Αυτός, ο οποίος μπορούσε το "εξάμβλωμα" της Democracy να το πετάξει στα σκουπίδια τής ιστορίας ...Ο λαός αυτός, που με την αυθεντική παιδεία των αρχαίων Ελλήνων —και κατοικώντας στην ιστορική τους "κοιτίδα"— θα μπορούσε να τους καταστρέψει τα σχέδια ...Οι Έλληνες. Ξαφνικά οι Βρετανοί από τους πιο φλογερούς θαυμαστές και λάτρεις τού ελληνισμού στη Δύση έγιναν οι πιο μεγάλοι διώκτες του ...Ανηλεείς διώκτες των φυσικών απογόνων των αρχαίων Ελλήνων.
Αυτοί, οι οποίοι στην κυριολεξία "αντέγραψαν" τα πάντα από τον ελληνισμό, προσπάθησαν στο τέλος να τον καταστρέψουν. Όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα ...ακόμα και σε συμβολικό επίπεδο ...Ακόμα και το κόκκινο χρώμα των στολών τού Βρετανικού Στρατού ή της Βουλής των Λόρδων είναι ελληνικό ...Είναι το αυτοκρατορικό κόκκινο της Ρώμης, το οποίο η Ρώμη το "δανείστηκε" από τους Διόσκουρους. Όμως, αυτή η εμφανής ελληνικότητα των συμβόλων τούς απειλούσε. Έπρεπε στη "δική" τους Democracy να αποκρύψουν όσο το δυνατόν τη σχέση της με τον ελληνισμό. Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, που στο Λονδίνο το σύνολο των κτιρίων-"συμβόλων" τής βασιλικής εξουσίας είναι ελληνικής τεχνοτροπίας και το Κοινοβούλιο της Democracy είναι γοτθικής ...Εκ του πονηρού ήταν αυτή η επιλογή, για να μην δημιουργούνται ανεπιθύμητοι συνειρμοί. Δεν τους έλειψαν τα κτίρια ..."Απέναντι" στη South bank υπάρχει το κτίριο της County Hall με τις ίδιες ή και καλύτερες προδιαγραφές να στεγάσει ένα Κοινοβούλιο. Δεν τους βόλευε όμως, γιατί ήταν πολύ ελληνοπρεπές για τους σχεδιασμούς τους.
Από τη στιγμή λοιπόν που επέλεξαν να κάνουν κακό στον κόσμο με μέσον τα ελληνικά όπλα, ήταν θέμα χρόνου να στραφούν εναντίον του ελληνισμού ...Εναντίον τής δύναμης που εφηύρε αυτά τα "όπλα" και ως εκ τούτου θα μπορούσε να τα εξουδετερώσει. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι σε αυτήν τους την προσπάθεια "ευθυγραμμίστηκαν" με τους Εβραίους ...Τους Εβραίους, οι οποίοι επί αιώνες αντιλαμβάνονται τους Έλληνες ως τον εθνικό τους εχθρό ...Ο "τέλειος" συνδυασμός ...Οι Προτεστάντες ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον "υπόκοσμο" του χριστιανισμού, για να κάνουν κακό στη δύναμη εκείνη, η οποία μέχρι τότε θεωρούνταν η "ελίτ" τού κόσμου τους.
Αυτή ακριβώς ήταν η "εικόνα" εκείνης της κατάστασης ...Ο ελληνισμός ήταν η "ελίτ" τού χριστιανισμού ...Το "χαϊδεμένο" παιδί τής Ρώμης ...Οι περίφημοι Ρωμιοί ...Αυτοί, που στη Δύση αρκούσε η προσωπική φιλία τους, για να υποδηλώσει την κοινωνική άνοδο κάποιων. Όμως, όπως συμβαίνει πάντα στις προδοσίες, ο "υπόκοσμος" στοχεύει πάντα στην "ελίτ" που τον υποτιμά και θεωρεί ότι τον απειλεί. Ο εβραϊκός "υπόκοσμος" του χριστιανισμού "στοχοποίησε" τους Έλληνες και οι Αγγλοσάξονες απλά ανέλαβαν με την ισχύ τους να τους εξυπηρετήσουν. Ο ελληνισμός, ο οποίος ποτέ δεν καταδέχθηκε να έχει εχθρό του τους Εβραίους, απέκτησε έναν φοβερό διώκτη.
Η Ελλάδα από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα κινδύνευε. Ο ελληνισμός ήταν σίγουρο ότι θα "μάτωνε", μπαίνοντας στο "στόχαστρο" των μεγαλύτερων και πιο ύπουλων κυρίαρχων που είχε γνωρίσει ποτέ η ανθρώπινη ιστορία. Ο "υπόκοσμος" έχτιζε —μαζί με τους Βρετανούς— την Τρίτη Ρώμη και ένιωθε έτοιμος να γίνει αυτός η αγαπημένη "ελίτ" αυτής της εκδοχής της ...Οι Εβραίοι ήθελαν να πάρουν μέσα στον χριστιανισμό τη θέση που πάντα κατείχαν οι Έλληνες ...Οι "πρώτοι" στην πολιτική, στην οικονομία, στις τέχνες, στην επιστήμη και στον πολιτισμό.
Όταν αυτά συμβαίνουν στις ημέρες μας, αντιλαμβανόμαστε πόσο πιο εύκολα συνέβαιναν στις αρχές τού προηγούμενου αιώνα ...Όταν οι λαοί ήταν πολύ πιο αγράμματοι, τα ΜΜΕ ήταν απολύτως ελεγχόμενα και δεν υπήρχε η εναλλακτική ενημέρωση μέσω ίντερνετ. Αντιλαμβανόμαστε ότι οι Προτεστάντες, έχοντας στη διάθεσή τους ένα τέτοιο δοκιμασμένο "ελληνοφανές" όπλο, δεν θα το άφηναν να πάει χαμένο. Από τη στιγμή που ως Μονάρχες μπορούσαν να ελέγξουν την Democracy ενός λαού, μπορούσαν οι ίδιοι να το επαναλάβουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και εις βάρος όλων των άλλων.
Απλά πράγματα. Αφού, ως επίσημοι Μονάρχες τού πιο πλούσιου και υποτίθεται πιο μορφωμένου λαού τής εποχής, τον έλεγχαν απόλυτα —σε βαθμό που να τον προσβάλουν σε κάθε ευκαιρία— μπορούσαν, ως άτυποι Μονάρχες, να ελέγχουν και όλους τους άλλους λαούς. Αυτό ήταν το καλύτερο και πιο πονηρό κόλπο τού προτεσταντισμού. Από τη στιγμή που μπορούσαν να βρίσκονται υπεράνω τής Δημοκρατίας, μετατρέποντας σε ιδιοκτησία τους το πολιτικό σκηνικό τής χώρας τους, αυτό το κόλπο μπορούσαν να το εφαρμόσουν σε όλα τα κράτη τού κόσμου ... Σε όλα τα κράτη όπου είχαν επιρροή. Όπως διορίζεις τα "σκυλιά" τής δικής σου Democracy, έτσι θα διορίζεις και προδοτικά "σκυλιά" των Democracy των άλλων.
Είχαν το "εργαλείο" να το κάνουν. Είχαν το "εργαλείο" αυτό, το οποίο επέτρεπε σε σκοτεινά "παρασκήνια" να ελέγχουν "δημοκρατικές" διαδικασίες. Αφού λοιπόν είχαν δοκιμάσει την Democracy σε όλες τις συνθήκες τού βρετανικού κοινωνικού "εργαστηρίου", αποφάσισαν να τη "μεταφυτεύσουν" και στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Τα συστημικά κόμματα του αγγλοσαξονισμού θα γίνονταν συστημικά κόμματα σε ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο. Αν είχαν στη διάθεσή τους τα κατάλληλα πρόσωπα, ήταν εύκολο η ΚΑΘΕ Κυβέρνηση της Ευρώπης να γίνει δική τους Κυβέρνηση ...Με τη βοήθεια προδοτών μπορούσε η κάθε Κυβέρνηση σε κάθε κράτος να γίνει Her Majesty's Government για τη βασίλισσα της Αγγλίας. Ποια ήταν αυτά τα πρόσωπα; ...Χαφιέδες προδότες διατεθειμένοι να γίνουν οι αρχηγοί των "στημένων" κομμάτων-αντιπροσωπειών και διχαστές τής κοινωνίας ...Ελεγμένοι χαφιέδες, εφόσον τότε ξεκίνησε και η "φάμπρικα" των υποτροφιών για σπουδές στη Βρετανία για μελλοντικούς πολιτικούς.
Η εφαρμογή απλά έπρεπε να προσεχθεί ιδιαίτερα, γιατί ήταν επισφαλής. Δεν ήταν δυνατόν να είναι εύκολη, γιατί απέναντί τους θα είχαν κοινωνίες —αλλά και συμφέροντα— που θα αντιδρούσαν. Η "πλατφόρμα" τής Democracy μπορεί να ήταν σταθερή, αλλά, όπως κάθε "πλατφόρμα", έχει ανάγκη από "κάγκελα". Γιατί; ...Γιατί αυτοί τους οποίους "κουβαλάει" μπορεί σε μια στιγμή έντασης να φύγουν ...Να "κατέβουν" ...Να την εγκαταλείψουν. Για να δημιουργηθούν αυτά τα "κάγκελα", έπρεπε τα "άκρα" τους να είναι "κοφτερά" κι απειλητικά ...Καλά τα "κόλπα" με τα συστημικά κόμματα των χριστιανοδημοκρατών και των σοσιαλοδημοκρατών, αλλά δεν έφταναν από μόνα τους. Υπήρχαν δύο μεγάλες δυσκολίες, οι οποίες έπρεπε να ξεπεραστούν. Η πρώτη ήταν να καταφέρουν να γεμίσουν τα βασιλικά "μαγαζιά" με κόσμο και η δεύτερη ήταν να εξασφαλίσουν εκείνες τις συνθήκες, ώστε ο κόσμος αυτός να μην φεύγει ποτέ απ' αυτά τα "μαγαζιά".
Όμως, για να γεμίσουν αυτά τα συστημικά "μαγαζιά", θα πρέπει να διχαστεί η κοινωνία ...Να αρχίσουν δυνάμεις της να μισούνται μεταξύ τους και να βλέπουν ο ένας τον άλλο σαν εχθρό χειρότερο και από τον ξένο παραδοσιακό εχθρό. Ταυτόχρονα όμως με τον διχασμό των κοινωνιών έπρεπε αυτά τα "κομμάτια" να "μαντρωθούν", ώστε να μην "σκορπούν". Αυτό, όμως, από μόνο του αποκαλύπτει τη δυσκολία στην εφαρμογή του, εφόσον ήταν φανερό ότι θα προκαλούσε την αντίδραση του φορέα τής "ενότητας" μέσα σε κάθε κοινωνία και ο οποίος ήταν η τοπική εκκλησία. Για να "σπάσει" αυτή η ισχυρή αντίσταση, χρειαζόταν ένας "καταλύτης" ...Ένας "καταλύτης" νέος και πρωτοφανής, εφόσον μέχρι τότε οι κοινωνίες δεν επέτρεπαν την ταξική "διάσπαση".
Αυτό γίνεται μόνον με μια νέα "πίστη" των συγκρουόμενων μερών ...Νέα πίστη, που, εφόσον δεν μπορούσε και δεν συνέφερε κανέναν να είναι θρησκευτική, θα ήταν ιδεολογική. Οι φτωχοί και οι αγράμματοι των λαών έγιναν ο στόχος των Προτεσταντών και αυτούς επιθυμούσαν να παρασύρουν στα "μαγαζιά" τους. Ταυτόχρονα θα έπρεπε να δημιουργηθούν και οι "ιησουίτες" αυτής της νέας ιδεολογικής πίστης ...Οι αιμοβόροι "σκύλοι", που αυτόν τον διχασμό της κοινωνίας θα τον "έσπρωχναν" σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις ...Οι διαφορετικοί από τους υπόλοιπους "σκύλοι", οι οποίοι όμως ήταν απαραίτητοι να επιτίθονται στην κοινωνία και να τη διχάζουν ...Η "πίστη" να δημιουργεί "τάσεις" και οι "σκύλοι" να τις μετουσιώνουν σε πολιτικό "μάντρωμα".
Έχοντας λοιπόν οι Προτεστάντες γνώση των "εργαλείων" που διέθεταν και των αναγκών που είχαν, αποφάσισαν να επανασχεδιάσουν τον χριστιανικό κόσμο στο σύνολό του. Τι τους χρειάζονταν σε αυτόν τον επανασχεδιασμό; ...Ένα κράτος-"μοντέλο" αυτής της Democracy ...Τους χρειάζονταν προδότες ηγέτες των λαών τους, ώστε να "εγκαταστήσουν" την επιθυμητή Democracy στις δικές τους πατρίδες, χωρίς να τους ενδιαφέρει ποιος θα τις ελέγχει πραγματικά ...Τους χρειάζονταν "σκυλιά" μέσα στους λαούς, που, ακόμα κι αν δεν ήταν ομοεθνείς τους, να λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων τους.
Για να γίνουν όμως αυτά, θα έπρεπε να τσακιστούν οι προηγούμενες "δομές" που υπήρχαν. Χρήσιμο θα τους ήταν να έχουν ένα "σφυρί", για να "σπάσουν" τους "σκελετούς" των κρατικών δομών που υπήρχαν στα εχθρικά γι' αυτούς χριστιανικά δόγματα. Έπρεπε να "σπάσουν" τα "διαχωριστικά", τα οποία είχε δημιουργήσει το κάθε δόγμα, για να εκμεταλλεύεται μόνο το δικό του κεφάλαιο και τεχνογνωσία. Χρήσιμος θα τους ήταν ένας επιπλέον "μπαμπούλας", ο οποίος σε όλη αυτήν την αλλαγή θα έδινε το "άλλοθι" στους προδότες να κάνουν τις αλλαγές και ταυτόχρονα θα τρομοκρατούσε τους λαούς, προκειμένου να μην αντιδρούν στην προτεσταντική "επέμβαση".
Ποιος ήταν ο τρομερότερος εχθρός αυτών των σχεδιασμών; ...Ο αυθεντικός ιδιοκτήτης τής Δημοκρατίας. Αυτός, ο οποίος μπορούσε το "εξάμβλωμα" της Democracy να το πετάξει στα σκουπίδια τής ιστορίας ...Ο λαός αυτός, που με την αυθεντική παιδεία των αρχαίων Ελλήνων —και κατοικώντας στην ιστορική τους "κοιτίδα"— θα μπορούσε να τους καταστρέψει τα σχέδια ...Οι Έλληνες. Ξαφνικά οι Βρετανοί από τους πιο φλογερούς θαυμαστές και λάτρεις τού ελληνισμού στη Δύση έγιναν οι πιο μεγάλοι διώκτες του ...Ανηλεείς διώκτες των φυσικών απογόνων των αρχαίων Ελλήνων.
Αυτοί, οι οποίοι στην κυριολεξία "αντέγραψαν" τα πάντα από τον ελληνισμό, προσπάθησαν στο τέλος να τον καταστρέψουν. Όταν λέμε τα πάντα, εννοούμε τα πάντα ...ακόμα και σε συμβολικό επίπεδο ...Ακόμα και το κόκκινο χρώμα των στολών τού Βρετανικού Στρατού ή της Βουλής των Λόρδων είναι ελληνικό ...Είναι το αυτοκρατορικό κόκκινο της Ρώμης, το οποίο η Ρώμη το "δανείστηκε" από τους Διόσκουρους. Όμως, αυτή η εμφανής ελληνικότητα των συμβόλων τούς απειλούσε. Έπρεπε στη "δική" τους Democracy να αποκρύψουν όσο το δυνατόν τη σχέση της με τον ελληνισμό. Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, που στο Λονδίνο το σύνολο των κτιρίων-"συμβόλων" τής βασιλικής εξουσίας είναι ελληνικής τεχνοτροπίας και το Κοινοβούλιο της Democracy είναι γοτθικής ...Εκ του πονηρού ήταν αυτή η επιλογή, για να μην δημιουργούνται ανεπιθύμητοι συνειρμοί. Δεν τους έλειψαν τα κτίρια ..."Απέναντι" στη South bank υπάρχει το κτίριο της County Hall με τις ίδιες ή και καλύτερες προδιαγραφές να στεγάσει ένα Κοινοβούλιο. Δεν τους βόλευε όμως, γιατί ήταν πολύ ελληνοπρεπές για τους σχεδιασμούς τους.
Από τη στιγμή λοιπόν που επέλεξαν να κάνουν κακό στον κόσμο με μέσον τα ελληνικά όπλα, ήταν θέμα χρόνου να στραφούν εναντίον του ελληνισμού ...Εναντίον τής δύναμης που εφηύρε αυτά τα "όπλα" και ως εκ τούτου θα μπορούσε να τα εξουδετερώσει. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι σε αυτήν τους την προσπάθεια "ευθυγραμμίστηκαν" με τους Εβραίους ...Τους Εβραίους, οι οποίοι επί αιώνες αντιλαμβάνονται τους Έλληνες ως τον εθνικό τους εχθρό ...Ο "τέλειος" συνδυασμός ...Οι Προτεστάντες ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον "υπόκοσμο" του χριστιανισμού, για να κάνουν κακό στη δύναμη εκείνη, η οποία μέχρι τότε θεωρούνταν η "ελίτ" τού κόσμου τους.
Αυτή ακριβώς ήταν η "εικόνα" εκείνης της κατάστασης ...Ο ελληνισμός ήταν η "ελίτ" τού χριστιανισμού ...Το "χαϊδεμένο" παιδί τής Ρώμης ...Οι περίφημοι Ρωμιοί ...Αυτοί, που στη Δύση αρκούσε η προσωπική φιλία τους, για να υποδηλώσει την κοινωνική άνοδο κάποιων. Όμως, όπως συμβαίνει πάντα στις προδοσίες, ο "υπόκοσμος" στοχεύει πάντα στην "ελίτ" που τον υποτιμά και θεωρεί ότι τον απειλεί. Ο εβραϊκός "υπόκοσμος" του χριστιανισμού "στοχοποίησε" τους Έλληνες και οι Αγγλοσάξονες απλά ανέλαβαν με την ισχύ τους να τους εξυπηρετήσουν. Ο ελληνισμός, ο οποίος ποτέ δεν καταδέχθηκε να έχει εχθρό του τους Εβραίους, απέκτησε έναν φοβερό διώκτη.
Η Ελλάδα από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα κινδύνευε. Ο ελληνισμός ήταν σίγουρο ότι θα "μάτωνε", μπαίνοντας στο "στόχαστρο" των μεγαλύτερων και πιο ύπουλων κυρίαρχων που είχε γνωρίσει ποτέ η ανθρώπινη ιστορία. Ο "υπόκοσμος" έχτιζε —μαζί με τους Βρετανούς— την Τρίτη Ρώμη και ένιωθε έτοιμος να γίνει αυτός η αγαπημένη "ελίτ" αυτής της εκδοχής της ...Οι Εβραίοι ήθελαν να πάρουν μέσα στον χριστιανισμό τη θέση που πάντα κατείχαν οι Έλληνες ...Οι "πρώτοι" στην πολιτική, στην οικονομία, στις τέχνες, στην επιστήμη και στον πολιτισμό.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Κατάλληλη εποχή... (ΜΕΡΟΣ Β΄)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου