Το άρθρο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην εφημερίδα Ελεύθερος τύπος και στο περιοδικό ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ τον Δεκέμβριο του 2014
Γράφει ο Κωνσταντίνος Φανουράκης
Εσείς αποφασίζετε τι είναι Πραγματικότητα, Φαντασία ή Μύθος=( Ιστορία ),
όταν ξεδιπλώνονται τα μυστήρια πίσω από την χριστουγεννιάτικη παράδοση.
Όλα έχουν μια ιστορία να διηγηθούν από διαφορετικά μονοπάτια που ξεκινάνε από ένα και καταλήγουν σε ένα.
Πολλές από τις ιστορίες που λέγονται και επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο προέρχονται από την Αρχαιότητα, τον Μεσαίωνα, Ελλάδα, Αίγυπτος , Ρώμη , από το Πάνθεον έως και τον σημερινό Χριστιανισμό.
Μερικοί από αυτούς τους μύθους θεωρούνται, από ορισμένους, ως ψευδείς.
Ανάλογα με τις πεποιθήσεις του καθενός, μπορείτε να δείτε την αλήθεια σε αυτές τις ιστορίες ή μπορεί να αμφισβητήσετε τη γνησιότητά τους.
Ωστόσο υπάρχει μια φήμη, για την λέξη Χριστού-γεννά.
Χριστούγεννα μπορεί να μην σημαίνει πως ο Χριστός γεννήθηκε στην σημερινή ημερομηνία όπου εορτάζουμε τα Χριστούγεννα, αλλά μπορεί να εορτάζουμε την Σύλληψη και την Έλευση.
Το ( Χ ) είναι το πρώτο γράμμα στην ελληνική λέξη για τον Χριστό. Στο σύγχρονο λατινικό αλφάβητο, ( Χ ) αντιπροσωπεύεται από ένα σύμβολο παρόμοια με το "X".........
Ηλιούγεννα ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο.
Ο Διόνυσος γεννήθηκε από την παρθένο Σεμέλη, στην αρχαία Ελλάδα αποκαλούνταν θείο «βρέφος». Οι ιερείς του Διονύσου κρατούσαν την ποιμενική ράβδο όπως και επίσης οι ιερείς του Όσιρη. Στην αρχαία Ελλάδα κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο εορταζόταν η γέννηση του Διονύσου. Κατά τον χειμώνα θρηνούσαν τον θάνατο του Διονύσου από τους Τιτάνες, και στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννηση του και τον ερχομό του στην χθόνια γη. Σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται:«Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το 'Άλφα και το Ωμέγα».
Η αρχαία αυτή Ελληνική εορτή, ήταν ταυτιζόμενη με την εορτή του Ηλίου.
Αυτή η αρχαία εορταστική λατρεία για τον θεό Ήλιο εορτάζονταν σχεδόν απ’ όλες τις φυλές στην μεσόγειο αλλά ακόμα και στον νότο και τον βορά και κυρίως στην ανατολή στις κινεζικές παραδόσεις.
Στις ελληνικές παραδόσεις ταυτίζεται με το ιπτάμενο άρμα του Φωτοφόρου Απόλλωνα Ηλίου.
Στην λαογραφία πολλών φυλών ανά την υφήλιο η εορτή του Ήλιου αναπαριστά με την κίνηση του, την γέννηση του ανθρώπου κατά την χειμερινή τροπή του ηλίου.
Έπειτα από τον ¨θάνατο¨ του όπως αναφερόταν, αυξάνονται οι ώρες που ο Ήλιος φωταγωγούσε την γη, και κατόπιν υπάρχει η ανάσταση του τον Μάρτιο κατά τις ημέρες της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας έτσι την αναγέννηση του φυσικού βασιλείου από την μήτρα της γης. Από τις 22 έως 25 Δεκεμβρίου γίνεται η εκκίνηση του χειμερινού Ηλιοστασίου. Ο Ήλιος αρχίζει να αυξάνεται μέρα με την μέρα βαθμιαία έως ότου εξισωθεί με την νύχτα τον Μάρτιο στην Ισημερία. Έπειτα εφ’όσον έχει νικήσει ο Ήλιος το σκοτάδι, γίνεται η αναγέννηση της φύσης, ο ερχομός της άνοιξης.
Πολλές αρχαίες παραδόσεις που συνδέονται με τα σημερινά χριστουγεννιάτικα κάλαντα βρίσκονται μέσα στα λαογραφικά αρχαία Ελληνικά έθιμα.
Αναφερόντουσαν ως Αγερμοί, «έρανοι», υπήρχαν τα κάλαντα του ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΥ, τα ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑΤΑ, το ΚΟΡΩΝΙΣΜΑ και η ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ.
Τα κάλαντα του ΤΡΙΕΣΠΕΡΟΥ ξεκινούσαν με το χειμερινό Ηλιοστάσιο κατά τη νύκτα της 21ης προς την 22α του Δεκεμβρίου, τη μεγαλύτερη δηλαδή νύκτα του έτους και κορυφώνονταν με την αναγέννηση του φωτοδότη Ηλίου κατά την νύκτα της 24ης προς 25ης ημέρας. Όλα αυτά γίνονταν κατά την διάρκεια που η ημέρα έχει ήδη μείνει στάσιμη επί τρεις ημέρες μετά το Ηλιοστάσιο και αρχίζει κατόπιν να αυξάνεται. Τα Κάλαντα του Τριέσπερου τραγούδιουνται ακόμα σε μερικά ορεινά χωριά κυρίως της Κύπρου.
Τα ΧΕΛΙΔΟΝΙΣΜΑΤΑ τα οποία λέγονταν μόνο από παιδιά την πρωτοχρονιά αλλά και κατά την ημέρα της εαρινής ισημερίας αναγγέλλοντας έτσι τον ερχομό της άνοιξης και το τέλος του χειμώνα.
Το ΚΟΡΩΝΙΣΜΑ λεγόταν προς χάριν του θεού Ηλίου Απόλλων.
Ήταν τραγούδι του κόρακα ή το θεωρούσαν τραγούδι των ¨αλητών¨, όπου κρατούσαν μια κορώνη και τριγυρνώντας μέσα στον κόσμο και έξω από τα σπίτια τραγουδούσαν για επαιτεία ή για συλλογή χρημάτων. Τα τραγούδια τους αναφέρονταν ως κορωνίσματα.
ΕΙΡΕΣΙΩΝΗ αναφέρεται και στον Όμηρο, ο οποίος λέγεται πως ευρισκόμενος στην Σάμο, έγραψε τραγούδια και μάζωξε κάμποσα παιδιά, τα οποία τα τραγουδούσαν στα σπίτια των προυχόντων και εύπορων , εύχοντάς τους πλούτο, χαρά και ειρήνη. Γιορτάζονταν δυο φορές τον χρόνο, μια φορά κατά την άνοιξη με προσφορές προς τον θεό Απόλλωνα-Ήλιο και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια κατά το φθινόπωρο όπου έδειχναν την ευγνωμοσύνη τους προς στους θεούς για την συγκομιδή των καρπών. Βέβαια αυτά γινόντουσαν με βάσει ακόμα πολύ ποιο αρχαίες παραδόσεις από την εποχή των Τιτάνων με δεήσεις προς των Υπερίων-Ήλιο και των Ωρών και δώρα για τον θεό Κρόνο για τα ίδια έθιμα.
Το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου
Όταν σκεφτόμαστε τα Χριστούγεννα ένα από τα πολλά πράγματα που μας έρχεται στο μυαλό μας είναι το χριστουγεννιάτικο δέντρο και ο στολισμός του.
Το ζαχαροκάλαμο, το σημερινό καραμελωμένο μπαστούνι είναι απλώς μια θρεπτική γλυκαντική ουσία, ή μπορεί να υπάρχει ένας μύθος για το μπαστούνι και την γλυκιά του καραμέλα;
Τι γίνεται με το Δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων και το λεγόμενο γκι ;
Έχουμε άραγε αναρωτηθεί ποτέ σχετικά με την λαογραφία και τα σύμβολα της εποχής;
Η παράδοση αυτή χρονολογείται από την εποχή των Αιγυπτίων, των Ρωμαίων, και τους Δρυίδες αλλά ακόμα και ποιο αρχαιότερα στην χαμένη λήθη των γνώσεων που είχαν οι άνθρωποι προτού των αναφερθέντων.
Τη μικρότερη ημέρα του Δεκεμβρίου, οι Αιγύπτιοι έφερναν πράσινους φοίνικες στα σπίτια τους. Αυτό συμβολίζει το θρίαμβο της ζωής επί του θανάτου για τον Αιγυπτιακό λαό.
Οι Ρωμαίοι κοσμούσαν επίσης το σπίτι τους με αειθαλή δέντρα κατά τη διάρκεια των Saturnalia. Αυτή ήταν μια γιορτή προς τιμήν του θεού Κρόνου, της γεωργίας όπως έλεγαν και αναφέρονταν ως Saturnus.
Οι Ρωμαίοι κοσμούσαν επίσης το σπίτι τους με αειθαλή δέντρα κατά τη διάρκεια των Saturnalia. Αυτή ήταν μια γιορτή προς τιμήν του θεού Κρόνου, της γεωργίας όπως έλεγαν και αναφέρονταν ως Saturnus.
Οι Δρυίδες οι οποίοι δεν υπήρχαν μόνο στις βόρειες χώρες διακοσμούσαν μια βελανιδιά με μήλα βουτηγμένα σε λιωμένο χρυσό. Το δέντρο μιμείτο το δέντρο του ¨παράδεισου¨ της γνώσεως, της ρίζας μητέρας γης και τα κλαδιά του του πατέρα ουρανού. Ο κοινός λαός ακολουθούσε το έθιμο στολίζοντας με κόκκινα μήλα ένα δέντρο κοντά στη οικία τους. Τα φρούτα και οι καρποί έπαιζαν μεγάλο ρόλο σε όλο το έθιμο του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Όπου υστερούσαν σε μηλιές υπήρχαν ροδιές. Αυτό συνηθίζονταν να γίνετε στις 24 Δεκεμβρίου, ακόμα και στην μέση Ανατολή και την Αίγυπτο που για κάποιους θεωρείτο η γιορτή του Αδάμ και της Εύας.
Αναρωτηθήκαμε ποτέ για το ότι οι μύθοι θα μπορούσαν ενδεχομένως να ζήσουν κάτω από την επιφάνεια;
Πλησιάζοντας σε πιο σύγχρονη εποχή, τον 16ο αιώνα, το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο (όπως το γνωρίζουμε) στην σημερινή ιστορία που πλασάρετε, ξεκίνησε στο Στρασβούργο στη Γερμανία, με αειθαλή δέντρα όπου ήταν διακοσμημένα με χρωματιστά χαρτιά, φρούτα και γλυκά, τα οποία ήταν προς πώληση. Λέγεται ότι οι ηλικιωμένες γυναίκες αποφάσισαν να πουλήσουν τα δέντρα που έκοβαν από τα τοπικά δάση.
Οι παραδόσεις του Χριστουγεννιάτικου δέντρου και πολλά άλλα έφτασαν στην Αμερική από τους πρώτους Γερμανούς εποίκους και μισθοφόρους, που πληρώνονταν για να μάχονται στον επαναστατικό πόλεμο.
Το 1851 άρχισαν να φέρνουν δέντρα σε όλες τις πόλεις και τα πουλούσαν κατά την περίοδο των Χριστουγέννων.
-Ο Κάλβιν Κούλιτζ ξεκίνησε το έθιμο του φωτισμού του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου το 1923.
Πλησιάζοντας σε πιο σύγχρονη εποχή, τον 16ο αιώνα, το πρώτο χριστουγεννιάτικο δέντρο (όπως το γνωρίζουμε) στην σημερινή ιστορία που πλασάρετε, ξεκίνησε στο Στρασβούργο στη Γερμανία, με αειθαλή δέντρα όπου ήταν διακοσμημένα με χρωματιστά χαρτιά, φρούτα και γλυκά, τα οποία ήταν προς πώληση. Λέγεται ότι οι ηλικιωμένες γυναίκες αποφάσισαν να πουλήσουν τα δέντρα που έκοβαν από τα τοπικά δάση.
Οι παραδόσεις του Χριστουγεννιάτικου δέντρου και πολλά άλλα έφτασαν στην Αμερική από τους πρώτους Γερμανούς εποίκους και μισθοφόρους, που πληρώνονταν για να μάχονται στον επαναστατικό πόλεμο.
Το 1851 άρχισαν να φέρνουν δέντρα σε όλες τις πόλεις και τα πουλούσαν κατά την περίοδο των Χριστουγέννων.
-Ο Κάλβιν Κούλιτζ ξεκίνησε το έθιμο του φωτισμού του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου το 1923.
Μετά την περίοδο της αναγέννησης και του μεσαίωνα το χριστουγεννιάτικο δέντρο καθιερώθηκε να είναι το Έλατο καθώς φυτρώνει και μεγαλώνει σε μεγάλα υψόμετρα.
Η ιδέα αυτή ανήκει και στον μυστικισμό, που υπάρχει όμως λόγω των αρχαίων λαογραφικών παραδόσεων περί πυραμιδοειδούς ενέργειας. Με τον γεωμετρικό σχηματισμό του, το στερεό μέρος στην γη ως βάση από όπου υψώνονταν στον ουρανό για να ενωθεί με το θειο μέσω του αιθέρα, φέροντας στις τέσσερις πλευρές του και την πέμπτη βάση (επιφάνεια) τις ακτίνες του φωτοφόρου Ήλιου θεού στην χθόνια γη.
Στον 21ο αιώνα παρατηρείτε και το Πλατωνικό στερεό, το τετράεδρο, όπου η πυραμίδα (δέντρο) σχηματίζει ισόπλευρα τρίγωνα και στις πέντε διαστάσεις χωρίς βάση. Ο σχηματισμός αυτής της πυραμίδας έχει ασυνήθιστες ιδιότητες καθώς είναι δύσκολο να εμφανίσει σκιά, διότι η πηγή φωτός θα πρέπει να είναι πολύ χαμηλά αν συγκρίνουμε τις διαστάσεις στο τετράεδρο.
Μιλώντας πιο καθαρά αναφερόμαστε στην νέα μόδα που ακολουθείτε με το δέντρο ανάποδα έλκοντας ενέργεια κάτω από την χθωνα, υποχθόνια δηλ. όπου ζουν οι χριστουγεννιάτικοι μύθοι των καλικάτζαρων βάσει τον λαογραφικών παραδόσεων.
Μιλώντας πιο καθαρά αναφερόμαστε στην νέα μόδα που ακολουθείτε με το δέντρο ανάποδα έλκοντας ενέργεια κάτω από την χθωνα, υποχθόνια δηλ. όπου ζουν οι χριστουγεννιάτικοι μύθοι των καλικάτζαρων βάσει τον λαογραφικών παραδόσεων.
Όπως βλέπουμε από την ιστορία και τους μύθους των Χριστουγέννων έχουν όλα άμεση σχέση με το σύμπαν και την φύση έτσι δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε σε βότανα όπως τον Ιξό το λεγόμενο Γκι όπου φυτρώνει σαν παράσιτο πάνω σε έλατα και καστανιές. Κατά την αρχαιότητα ο ιξός μαθαίνουμε πως είχε θεραπευτικές ιδιότητες κυρίως ηρεμιστικές, ρυθμιστικές για καρδιακά προβλήματα και ευεργετικές στις νευρικές διαταραχές. Από την εποχή του Διοσκουρίδη και του Γαληνού χρησιμοποιούσαν τον Ιξό ως φάρμακο για την επιληψία και διαλυτικό των αποστημάτων. Το 1907 ο R. Gaultier διαπίστωσε την ίαση με αυτό σε φυματικούς. Αναφέρθηκαν κατόπιν θετικά αποτελέσματα όχι μόνο σε νευροπαθείς αλλά είναι αξιόλογο φάρμακο κατά της υπέρτασης και της αρτηριοσκλήρωσης και χρησιμοποιείτο όπως η γνωστή Βαλεριάνα.
Το βότανο αυτό το ονομάζουμε Γκι από το γαλλικό Gui όπως αναφερόταν από τους βόρειους λαούς και τους Κέλτες. Για τους Δρυίδες το βότανο αυτό ήταν το ιερό φυτό κατά την περίοδο του χειμερινού Ηλιοστασίου. Θεωρείτο σύμβολο αγάπης, καλοτυχιάς, ειρήνης και ευημερίας και αυτός είναι ο λόγος που υπάρχει έως σήμερα στους εορταστικούς χριστουγεννιάτικους στολισμούς σε όλα τα σπίτια.
Στην Ελλάδα συνήθως το κρεμούσαν έξω από τις πόρτες για να φέρει καλοτυχία και να διώχνει τις αρνητικές ενέργειας την ημέρα των Χριστουγέννων και την Πρωτοχρονιά.
Στις δυτικές χώρες χρονολογείται από τον μεσαίωνα ένα άλλο έθιμο που λέει πως εάν δώσεις ένα φιλί στον σύντροφό σου κάτω από το γκι θεωρείτο καλό σημάδι γονιμότητας. Αλλά αυτό ίσχυε και στην Ελλάδα και χρονολογείται απ’ την Ελληνορωμαϊκή εποχή, στην εορτή Saturnalia.
Επίσης τα χρησιμοποιούσαν ως φυλακτά για τις μαγικές και θεραπευτικές ιδιότητες τους.
Εάν μια μάχη λάμβανε χώρα την περίοδο του χειμώνα το κουβαλούσαν μαζί τους οι πολεμιστές για ν αντικρούσουν τους αντιπάλους τους και φυσικά όταν γίνονταν εκεχειρίες και συμφωνίες ειρήνης στο σύμβολο στο οποίο ορκίζονταν ήταν ο Ιξός ή Γκι.
Μια λαογραφία άξιας αναφοράς ακουσμένη μέσα από τις παραδόσεις είναι πως στην Αρχαιοελληνική περίοδο τα έθιμα και τα σύμβολα αυτά τα βρίσκουμε στα σημάδια του σίτου Ζέας και της Ελιάς προς χάριν της θεάς Δήμητρας, ως πρωταρχικά ιστορικά σύμβολα όλων των προαναφερθέντων.
Συνεχίζοντας με τις παραδόσεις των Χριστουγέννων, και με το καραμελωμένο ζαχαροκάλαμο, το οποίο λέγεται πως έχει τις ρίζες του από την εποχή του Χριστιανισμού, αν και από πολλούς έχει αμφισβητηθεί.
Στα τέλη του 18ου αιώνα, οι χριστιανοί δεν μπορούσαν πλέον να αναγνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή τα θρησκευτικά σύμβολα είχαν απαγορευτεί σε δημόσια προβολή. Στην Αγγλία, ένας ζαχαροπλάστης χριστιανός επινόησε έναν τρόπο για τα μέλη της χριστιανικής κοινότητας ώστε να αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον.
Λέγεται ότι διαμόρφωσαν την γκλίτσα του βοσκού σε καραμέλα και πως συμβόλιζε τον ουράνιο Θεό ως τον "καλοπροαίρετο βοσκό" .
Η λευκή καραμέλα, επιλέχθηκε επειδή συμβολίζει την αγνότητα, στην συνέχεια πρόσθεσε τρεις κόκκινες ρίγες επάνω στο καραμελωμένο μπαστούνι για να συμβολίζει την παρουσία της Αγίας Τριάδος. Μια άλλη τολμηρή κόκκινη λωρίδα τοποθετήθηκε σε όλη την καραμέλα που αντιπροσωπεύει το αίμα του Χριστού και την λυτρωτική του δύναμη. Μια άλλη παραλλαγή της ιστορίας είναι ότι το ζαχαροκάλαμο, καραμέλα είχε το σχήμα "J" από το λατινικό αλφάβητο ή την παραλλαγή του από λατινικά στα εβραϊκά για να εκπροσωπεί το όνομα Ιησούς
( Jesus , Joshua ).
Αλλά η σημασία αυτών των ιστοριών αν πιστεύεται ότι είναι αληθή ή ψευδή,
βρίσκονται στις προσωπικές πεποιθήσεις του καθενός καθώς δεν υπάρχουν βάσιμες πληροφορίες.
Ένας άλλος μύθος που συνδέεται με τον Χριστιανισμό στα Χριστούγεννα είναι τα δημοφιλή κάλαντα, «Το Δωδεκαήμερο».
Λέγεται ότι κατά την περίοδο από το 1558 με 1829, είχε χρησιμοποιηθεί ως ένας τρόπος για τους Χριστιανούς για να διδάξουν την πίστη τους στα παιδιά τους.
Και για την βοήθεια των απόρων να μπορέσουν να μαζέψουν ότι τους έδιναν από τρόφιμα έως χρήματα για να μπορέσουν να επιβιώσουν αυτοί που ανήκαν από την μεσαία τάξη και κάτω κοινωνικά.
Παρακάτω θα αναφερθούμε σε μερικά από τα Χριστιανικά σύμβολα που χρησιμοποιούσαν σε στολισμούς κατά την περίοδο των Χριστουγέννων και τι κρύβουν οι παραστάσεις πίσω από αυτά.
Πέρδικα = Χριστός.
Δύο χριστουγεννιάτικα τρίγωνα = Μαρία και ο Ιωσήφ κατά τη γέννηση του Ιησού κατά την Παλαιά και Καινή Διαθήκη.
Τρεις γαλλικές κότες = τα δώρα των Μάγων ή την πίστη, ελπίδα και φιλανθρωπία.(συνηθίζεται από τους Καθολικούς)
Τέσσερα Πουλιά = τέσσερις Ευαγγελιστές.. (Ευαγγέλια) Ματθαίου, του Μάρκου, του Λουκά, και Ιωάννη.
Πέντε Χρυσά Δακτυλίδια = τα πρώτα πέντε βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης.
Έξι Χήνες = έξι ημέρες από την ανθρώπινη εργασία ή έξι μέρες της Δημιουργίας.
Επτά Κύκνοι = Επτά δώρα (μυστήρια) του Αγίου Πνεύματος.
Οκτώ υπηρέτες = Οκτώ Μακαρισμούς.
Εννέα Κυρίες = Καρπούς του Αγίου Πνεύματος.
Όλα αυτά από τον μεσαίωνα και μετά περνούσαν στις νέες γενιές για να μπορέσουν να περάσουν τα μηνύματα στου νέους μύστες εκείνης της εποχής και στις νέες θρησκείες που δημιουργούσαν ως παρακλάδια του χριστιανισμού, για να μην χαθούν και γυρίσουν πίσω στα παγανιστικά και ειδωλολατρικά έθιμα που θεωρούνταν τότε ως κακιές μαγείες λόγω των αυστηρών επιρροών που είχαν δεχθεί οι άνθρωποι κατά τον μεσαίωνα δημιουργώντας τους έτσι τον φόβο της πίστης.
Κατά την βικτωριανή εποχή, βρίσκουμε την προέλευση της κάρτας των Χριστουγέννων. Ο Sir Henry Cole και John Horsley εφηύρε μια κάρτα που εμφανίζονται τρεις πίνακες. Στη μέση του πίνακα υπάρχει μια απεικόνιση μιας οικογένειας σε ένα εορταστικό σκηνικό τραπέζι. Η μια πλευρά δείχνει δύο πάνελ με μια πράξη φιλανθρωπίας, την ημέρα των Χριστουγέννων, όπως και την ένδυση των απόρων.
Στο κάτω μέρος της κάρτας ήταν γραμμένο "Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος.
Έως σήμερα, οι χριστουγεννιάτικες κάρτες αποστέλλονται ως σημείο μνήμης αγάπης και χαιρετισμού.
Μερικές Χριστιανικές πινελιές από τις πρώτες κάρτες που είχαν κυκλοφορήσει
είναι : οι Δέκα Λόρδοι πάνω σε κάρτες όπου αντιπροσώπευαν τις Δέκα Εντολές,
οι Έντεκα Αυλικοί όπου αντιπροσώπευαν τους Έντεκα Πιστούς Αποστόλους
και οι Δώδεκα τυμπανιστές, θεωρούνταν ως τα άρθρα και Σύμβολα των Αποστόλων.
Όπως ξεκινήσαμε και αναφερθήκαμε στην αρχή του άρθρου ο καθένας μας ελεύθερα μπορεί να αποφασίσει μέσα από το μυστήριο των Χριστουγέννων τι είναι πραγματικότητα, Ιστορία ή Μύθος. Όπως και να έχει όλα τα μονοπάτια των Χριστουγέννων ακολουθούν ένα. ( Ηλιούγεννα )
Υπάρχουν πολλές ιστορίες στην Λαογραφία και στην Ιστορία=(Μύθος) πίσω από τις παραδόσεις των Χριστουγέννων. Στη σπουδή του σήμερα και του κόσμου με την φασαρία και με τον υλισμό των Χριστουγέννων, είναι καλό να ξέρεις τα νοήματα και τα αινίγματα πίσω από τις παραδόσεις που γιορτάζουμε.
Ανάλογα με τις προσωπικές πεποιθήσεις του καθενός και το θρησκευτικό υπόβαθρο, κάθε παράδοση μπορεί να προβαίνει σε διαφορετική σημασία για κάθε άτομο. Ότι και αν επιλέξετε να πιστεύετε, να έχετε χαρούμενες εορτές Έρρωσθε και ευδαιμονείτε, με Αγάπη, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Ψυχή και Πνεύμα…
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου