Λιώνει η άσφαλτος σε χωριό του Ρεθύμνου: Τα παπούτσια κολλάνε στην πίσσα, γλιστρούν τα ΙΧ – Βίντεο

​Συνθήκες παγοδρομίου εν μέσω καύσωνα επικρατούν στο οδόστρωμα των Αρμένων, λίγα χιλιόμετρα νότια της πόλης του Ρεθύμνου. Η άσφαλτος λιώνει από τις υψηλές θερμοκρασίες, υγροποιείται και οι οδηγοί αισθάνονται τα αυτοκίνητα να γλιστρούν.

Οι κάτοικοι της περιοχής ζουν με τον φόβο ενός ατυχήματος και καλούν μέσα από τον φακό της Κρήτη TV να γίνουν οι απαιτούμενες παρεμβάσεις έγκαιρα.

Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί είναι ότι η διάβαση πεζών έχει διαγραφεί από την πλευρά του οδοστρώματος που λιώνει η άσφαλτος, ενώ οι διερχόμενοι πεζοί νιώθουν τα υποδήματα να κολλούν στη λιωμένη πίσσα της ασφάλτου, όπως διαβεβαιώνει και ο κάτοικος της περιοχής Στέλιος Παπαδάκης.

​

​

​

Η δυσφορία από τις αναθυμιάσεις είναι έντονη τώρα που το θερμόμετρο χτυπάει κόκκινο, η λιωμένη πίσσα καθρεφτίζει παραπέμποντας σε βρεγμένο δρόμο, όπως και ο ήχος των διερχόμενων αυτοκινήτων.

Αυτό που φοβούνται οι κάτοικοι είναι μη συμβεί το οτιδήποτε τις νυχτερινές ώρες με τη μειωμένη ορατότητα, εάν κάποιο δίκυκλο περάσει από τις σχάρες που έχουν υποχωρήσει μέσα στο έδαφος από το λιώσιμο της ασφάλτου.

​

​

Ήδη από τον περασμένο χειμώνα υπήρχε πρόβλημα στο ρεύμα προς Ρέθυμνο λόγω ολισθηρότητας στην υγρασία, όμως τώρα και μετά από σχετικό έγγραφο του προέδρου της τοπικής κοινότητας Αρμένων, Γιώργου Κολυβάκη, στη ΔΕΥΑ Ρεθύμνου που είχε πραγματοποιήσει έργα στην περιοχή, έχουν ληφθεί οι διαβεβαιώσεις για αποκατάσταση του οδοστρώματος που φέρεται να παρουσίασε αυτό το φαινόμενο λόγω αστοχίας υλικού με παραπάνω πίσσα σε σχέση με το χαλίκι που έπρεπε να έχει τοποθετηθεί.

​




 πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Αμύνεται με όλα τα μέσα η Ρωσία: Δέχεται βομβαρδισμούς Haarp – Σούπερ βιβλική καταιγίδα κτυπάει την Μόσχα τις επόμενες ώρες!

Ρώσοι επιστήμονες και ειδικά μετεωρολογικά κέντρα στην ευρωπαϊκή πλευρά της αχανούς χώρας προειδοποιούν με συνεχή έκτακτα δελτία τον πληθυσμό, ότι η Μόσχα αναμένει σούπερ καταιγίδα «βιβλικών διαστάσεων», κατά την οποία θα πέσει τόσο νερό που έχει να εμφανιστεί εδώ και τουλάχιστον 50 έτη.

Οι μετεωρολόγοι προειδοποιούν και για πιθανή πτώση χαλαζιού μεγάλου μεγέθους .

Οι ρωσικές αρχές της πρωτεύουσας, έθεσαν σε κινητοποίηση όλες τις υπηρεσίες και ανακοίνωσαν ότι «οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και οι υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης θα είναι σε ενεργοποίηση πολύ πριν.

«Το Twitter δημοσιεύει φωτογραφίες, από το επικείμενο σύστημα καταιγίδας, που ομοιάζει με βιβλικές πλημμύρες της Παλαιάς Διαθήκης», γράφει το περιοδικό Tjournal.

«Η καταιγίδα κυριολεκτικά θα κατέβει στα χαμηλότερα επίπεδα της στρατόσφαιρας φτάνοντας τα εντεκάμιση με δώδεκα χιλιάδες μέτρα,» , δήλωσε ο κορυφαίος ειδικός επί του καιρού, Eugene Tishkovets.

«Η κορυφή της τροπικής καταιγίδας γιγαντιαίων διαστάσεων θα συμβεί το επόμενο διάστημα των επόμενων ωρών μέχρι το βράδυ γεμίζοντας με νερό την πρωτεύουσα παντού. Ο κίνδυνος ελλοχεύει για σημαντικές σημαντικές πλημμύρες σε , σήραγγες και ούτω καθεξής», δήλωσε ο ίδιος.

Μετεωρολόγοι αναφέρουν ότι οι βροχοπτώσεις θα είναι πρωτόγνωρες ακόμη και για την Μόσχα , με θυελλώδης ριπές ανέμου που θα φτάσουν τα είκοσι μέτρα ανά δευτερόλεπτο με συνεχείς βροντές και αστραπές . Δεν αποκλείεται ακόμα να πέσει και χοντρό χαλάζι.

«Σύμφωνα με τις προβλέψεις του καιρού (Κρατικός Οργανισμός» οι προβλέψει για σειρά από ακραίες καιρικές συνθήκες μέσα στις επόμενες 1-2 ώρες, διατηρούνται για μια ακόμη ημέρα από το βράδυ της 30ης Ιουνίου και την 1η Ιουλίου στη Μόσχα, η οποία αναμένεται να δεχθεί βροχή, καταιγίδα, χαλάζι, κατά τη διάρκεια μιας θυελλώδους καταιγίδας με νοτιοανατολικούς ανέμους 15-20 m / s», ανακοίνωσε το ρωσικό Υπουργείο Έκτακτων Καταστάσεων .

Σημειώνεται ότι σε περίπτωση επιδείνωσης του καιρού είναι δυνατόν να πλημυρίσουν ορισμένες περιοχές , η εμφάνιση τροχαίων ατυχημάτων και ζημιών σε ηλεκτρικές γραμμές και αλλού.




Το ρωσικό υπουργείο Εκτάκων αναγκών απαίτησε από τους Μοσχοβίτες «όσο το δυνατόν περισσότερο να μην βγουν έξω.»

Την ίδια στιγμή «άλλοι» Ρώσοι επιστήμονες κάνουν λόγο για εντελώς «ασυνήθιστο» καιρό στην Ρωσία , πριν μερικές ημέρες σε κάποια περιοχή χιόνισε κιόλας, που παραπέμπει σε χρήση του συστήματος HAARP.

Θεωρούν δηλαδή ότι η χώρα είναι στο στόχαστρο των ΗΠΑ , λόγω Συρίας και Βαλτικής και δέχεται σωρηδόν προκλήσεις με « άλλα μέσα».

Πρόκειται για το σκοτεινό υπερόπλο με την ονομασία HAARP (High Frequency Active Auroral Research Program), που αφορά ερευνητικό πρόγραμμα υψηλής συχνότητας δραστικής ακτινοβολίας που συνδεόταν κοινώς με τον έλεγχο των δυνάμεων της Φύσης και τη μαζική καταστολή των μαζών.

Το μυστικό υπερόπλο των ΗΠΑ φέρεται να προκαλεί σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς στην οικουμένη και πυροδοτεί συνωμοσιολογικά σενάρια όσα όλα τα άλλα τρελά και μυστικά μαζί.

Πλέον τυφώνες θα πλήττουν πόλεις και χωριά, και καταστροφικοί εγκέλαδοι και τσουνάμι θα σμπαραλιάζουν χώρες ως «αποκλειστικά φυσικά αίτια». Είναι ένα άλλο ένα όπλο του αμερικανικού Πενταγώνου και της DARPA.

Το πρόγραμμα αυτό στην ουσία ελέγχει την ιονόσφαιρα, κάτι εξάλλου για το οποίο είχε σχεδιαστεί το HAARP.

Ουσιαστικά οι Αμερικάνοι μπορούν να ελέγχουν πια όλα τα καιρικά στοιχεία, από τυφώνες και ανεμοστρόβιλους μέχρι πλημμύρες και σεισμούς, ακόμα και παγκόσμιο έλεγχο του μυαλού με την λίστα πρακτικά να μην έχει τέλος.

Το HAARP χρηματοδοτείται από την Αμερικάνικη Πολεμική Αεροπορία και το Ναυτικό. Διαθέτει ειδικές εγκαταστάσεις εκπομπής κυμάτων HF (2.8 – 10 MHz) υψηλής ισχύος (της τάξης των μερικών MW) στη Gakona της Αλάσκα, τα οποία διεγείρουν τα φορτισμένα σωματίδια της ιονόσφαιρας (πχ υψηλής ενέργειας ηλεκτρόνια), προκαλώντας την παραγωγή ασθενών κυμάτων VLF, ELF, κτλ. Επισημαίνεται, ότι οι συχνότητες της μπάντας ELF (30 – 300 Hz) διαπερνούν το έδαφος και τη θαλάσσια μάζα αποκαλύπτοντας γεωλογικά και ωκεανογραφικά χαρακτηριστικά του πλανήτη σε πολύ μεγάλο βάθος (εφαρμογές τομογραφίας).



Τι συμβαίνει πραγματικά και τι είναι αλήθεια και πραγματικότητα ίσως αργήσουμε να μάθουμε από επίσημα κανάλια, οι ενδείξεις όμως μας δείχνουν ξεκάθαρα ότι κάτι δεν πάει καλά με τον καιρό αλλά και άλλα φαινόμενα και φυσικά δεν ισχύει με τίποτα το παραμύθι περί υπερθέρμανσης του πλανήτη, προκαλώντας και νέα ερωτηματικά.


πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ευρωπαϊκό ρεκόρ καύσωνα καταγράφηκε στην Ελλάδα – Ξεπέρασε τους 45 βαθμούς Κελσίου

Η υψηλότερη θερμοκρασία στην Ευρώπη καταγράφτηκε το μεσημέρι της Παρασκευής στην Ελλάδα. Το ευρωπαϊκό ρεκόρ σημειώθηκε στην Ελευσίνα όπου ο υδράργυρος άγγιξε τους 45,3 βαθμούς Κελσίου, καθώς καμιά σε καμιά άλλη χώρα δεν έφτασε τόσο ψηλά η θερμοκρασία σήμερα.

Οπως σημειώνει ο Γιάννης Καλλιάνος, αυτό είχε συμβεί και το 2007 όταν στην Ελευσίνα τα θερμόμετρα είχαν καταγράψει 46,5°C.

Επίσης, σε πολλές περιοχές του νόμου Αττικής ο υδράργυρος έφτασε με σχετική ευκολία τους 44°C (Ασπρόπυργος, Φιλαδέλφεια, Μαρκόπουλο) αλλά και σε δεκάδες άλλες τους 43°C αντίστοιχα.

Επομένως, με βάσιμα στοιχεία πλέον, σύμφωνα με τον Γ. Καλλιάνο, μπορούμε να μιλάμε για τιμές στα θερμόμετρα που είχαν 10 χρόνια να σημειωθούν.

Στην υπόλοιπη Ελλάδα, σε πολλές περιοχές καταγράφηκαν θερμοκρασίες κοντά στους 43-44°C και τοπικά 45°C, στη Λάρισα.

Προσοχή από σήμερα έως και την Κυριακή διότι και τη νύχτα, στις μεγαλουπόλεις, η θερμοκρασία δεν θα καταφέρει να πέσει κάτω από τους 31°C.



Αύριο, παρόμοιες θα είναι οι θερμοκρασίες, όπως και την Κυριακή. Από Δευτέρα 10°C κάτω ο υδράργυρος λόγω των ισχυρών βορειοδυτικών ανέμων που θα δροσίσουν όλη τη χώρα.

Στους δύο πίνακες εμφανίζονται οι μέγιστες θερμοκρασίες σήμερα στην Ελλάδα και οι μέγιστες σήμερα στην Ευρώπη.


Διακοπές ρεύματος στην Αττική λόγω καύσωνα

Διακοπές ρεύματος σε περιοχές της Δυτικής Αττικής προκάλεσε βλάβη στον μετασχηματιστή της ΔΕΗ στην οδό Θηβών λόγω καύσωνα.

Χωρίς ρεύμα είναι αρκετές περιοχές των Δυτικών Προαστίων της Αττικής. Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στο Αιγάλεω και το Χαϊδάρι και ορισμένες γειτονιές του Περιστερίου, ενώ υπάρχουν αναφορές για μικροδιακοπές ρεύματος στην Πετρούπολη, στο Μενίδι και στη Νίκαια.

Αναλυτικά ο καιρός σε ολόκληρη τη χώρα από την Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία:

ΑΤΤΙΚΗ

Καιρός: Αίθριος.
Άνεμοι: Βορειοδυτικοί 3 με 4 και πρόσκαιρα τις απογευματινές ώρες νοτιοανατολικοί με την ίδια ένταση.
Θερμοκρασία: Από 24 έως 41 και πιθανώς 42 βαθμούς Κελσίου. Στα παραθαλάσσια 2 με 3 βαθμούς χαμηλότερη.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Καιρός: Αίθριος.
Άνεμοι: Μεταβλητοί 3 με 4 και πρόσκαιρα το απόγευμα νοτιοανατολικοί με την ίδια ένταση.
Θερμοκρασία: Από 22 έως 40 βαθμούς Κελσίου.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΘΡΑΚΗ

Καιρός: Αίθριος.
Άνεμοι: Μεταβλητοί 3 με 4 μποφόρ. Στην κεντρική Μακεδονία το απόγευμα πρόσκαιρα νοτιοανατολικοί με την ίδια ένταση.
Θερμοκρασία: Από 22 έως 39 και στην κεντρική Μακεδονία κατά τόπους έως 41 βαθμούς Κελσίου. Στη δυτική Μακεδονία η ελάχιστη 2 με 4 βαθμούς χαμηλότερη.

ΝΗΣΙΑ ΙΟΝΙΟΥ, ΗΠΕΙΡΟΣ, ΔΥΤΙΚΗ ΣΤΕΡΕΑ, ΔΥΤΙΚΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Καιρός: Αίθριος.
Άνεμοι: Μεταβλητοί 3 με 4 και στο νότιο Ιόνιο βορειοδυτικοί τοπικά έως 5 μποφόρ>
Θερμοκρασία: Από 23 έως 40, κατά τόπους 41 βαθμούς Κελσίου. Στην Ήπειρο η ελάχιστη 2 με 4 βαθμούς χαμηλότερη.

ΘΕΣΣΑΛΙΑ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΣΤΕΡΕΑ, ΕΥΒΟΙΑ, ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ

Καιρός: Αίθριος.
Άνεμοι: Μεταβλητοί 3 με 4 μποφόρ.
Θερμοκρασία: Από 23 έως 41 και κατά τόπους έως 43 βαθμούς Κελσίου.

ΚΥΚΛΑΔΕΣ, ΚΡΗΤΗ

Καιρός: Αίθριος.
Άνεμοι: Δυτικοί βορειοδυτικοί 3 έως 5 μποφόρ.
Θερμοκρασία: Από 24 έως 37 και στη νότια Κρήτη τοπικά έως 39 βαθμούς Κελσίου.

ΝΗΣΙΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ

Καιρός: Αίθριος.
Άνεμοι: Βορειοδυτικοί 3 με 4 και στα νότια 4 με 5 και βαθμιαία τοπικά έως 6 μποφόρ.
Θερμοκρασία: Από 25 έως 39 βαθμούς Κελσίου.
Πολιτική Προστασία: Αυτές οι περιοχές κινδυνεύουν με πυρκαγιά

Ο καύσωνας που πλήττει την χώρα έχει σημάνει συναγερμό σε πολλές περιοχές της χώρας για τον κίδυνο εκδήλωσης πυρκαγιάς.

Για τον λόγο αυτό η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας εξέδωσε αυστηρή προειδοποίηση. Σύμφωνα λοιπόν με τον συγκεκριμένο χάρτη υψηλός είναι ο κίνδυνος πυρκαγιάς στην Πελοπόννησο, την Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, τα κεντρικά της Στερεάς Ελλάδας, την Εύβοια, τη Μαγνησία, τα νότια Επτάνησα αλλά και την περιοχή του νομού Θεσσαλονίκης.

Δείτε τον χάρτη:


Έκτακτα μέτρα του Δήμου Αθηναίων για τον καύσωνα

Σχέδιο ενεργειών εκτάκτων αναγκών θέτει σε εφαρμογή ο δήμος Αθηναίων, ενόψει των ιδιαιτέρως υψηλών θερμοκρασιών που θα επικρατήσουν στην πρωτεύουσα τα επόμενα 24ωρα.

Το σχέδιο περιλαμβάνει την προστασία ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, της αστικής πανίδας και του πρασίνου, καθώς αναμένεται να επικρατήσουν συνθήκες ευνοϊκές για την εκδήλωση πυρκαγιών. Ειδικότερα και οι εννέα Λέσχες Φιλίας (Αγίου Παύλου, Κουκακίου, Νέου Κόσμου, Παγκρατίου, ‘Ανω Πετραλώνων, Κολοκυνθούς, Αγίου Ελευθερίου, Αγίου Μελετίου και Αμπελοκήπων), που είναι κλιματιζόμενες, θα εξακολουθήσουν να είναι ανοιχτές από τις 8 το πρωί έως τις 8 το βράδυ και το Σαββατοκύριακο από τις 10 το πρωί έως τις 8 το βράδυ.

Οι πολίτες για οποιαδήποτε πληροφορία μπορούν να απευθύνονται όλο το 24ωρο στον τετραψήφιο τηλεφωνικό αριθμό του δήμου Αθηναίων 1595, ενώ όχημα της Δημοτικής Αστυνομίας θα βρίσκεται σε ετοιμότητα για τη μεταφορά σε κλιματιζόμενο χώρο, ατόμων που το έχουν ανάγκη.



Στον τομέα της πυρασφάλειας θα φυλάσσονται όλο το 24ωρο οι λόφοι Λυκαβηττού, Στρέφη και Λαμπράκη στον Νέο Κόσμο, καθώς και το ‘Αλσος Παγκρατίου, ενώ θα υπάρχουν και υδροφόρες.
Καλλιάνος: Έως και 45 βαθμούς η θερμοκρασία

Σύμφωνα με τον μετεωρολόγο Γιάννη Καλλιάνο το Σάββατο και την Κυριακή η Ελλάδα θα βρίσκεται στο «μάτι» του καύσωνα με θερμοκρασίες που μονάχα στη Σαχάρα κυμαίνονται.

Πολλοί θα θυμηθούν τον φονικό καύσωνα του 1987 όπου περισσότεροι από 2.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, κυρίως ηλικιωμένοι.

«Αυτή τη στιγμή έχουμε μία πολύ σημαντική θερμή εισβολή. Σήμερα Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή ο υδράργυρος θα βρεθεί στα πεδινά ηπειρωτικά τμήματα γύρω στους 42 με 43 βαθμούς Κελσίου αλλά στις ευπαθείς στη ζέστη περιοχές όπως στην Κεντρική Μακεδονία, στο Θεσσαλικό κάμπο, στην Κωπαΐδα, στη Βοιωτία, σε τμήματα της Δυτικής Αττικής και της Λακωνίας αλλά και στα νότια παράλια της Κρήτης, ο υδράργυρος θα φτάσει τοπικά τους 44 με 45 βαθμούς Κελσίου. Άρα μιλάμε για μία πολύ ισχυρή θερμή εισβολή» λέει ο μετεωρολόγος κ. Γιάννης Καλλιάνος.

«Γενικά και τις βραδινές ώρες η κατάσταση θα είναι πολύ δύσκολη. Και στα μεγάλα αστικά κέντρα, στις μεγαλουπόλεις όπως είναι η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, το Ηράκλειο και η Λάρισα ακόμα και αργά το βράδυ μέχρι τις μεταμεσονύχτιες ώρες δεν θα προλαβαίνει ο υδράργυρος να κατεβαίνει κάτω από τους 33 βαθμούς Κελσίου» προσθέτει ο κ. Καλλιάνος.
Κολυδάς: Παρασκευή και Σάββατο η κορύφωση της ζέστης

Την Παρασκευή και το Σάββατο θα έχουμε την κορύφωση της ζέστης και σχεδόν όλες οι πεδινές ηπειρωτικές περιοχές αλλά και σε ορισμένες νησιωτικές θα έχουμε 40 βαθμούς, ενώ στο εσωτερικό της ηπειρωτικής χώρας οι μέγιστες θερμοκρασίες θα φτάσουν έως και τους 42 με 43 βαθμούς Κελσίου.

Η ζέστη θα κρατήσει και την Κυριακή με μέγιστες τιμές τους 40 με 42 βαθμούς στα ηπειρωτικά ενώ πτώση της θερμοκρασίας αναμένεται από το βράδυ της Κυριακής, πρώτα στα βόρεια και δυτικά και στη συνέχεια στην υπόλοιπη χώρα. Τη Δευτέρα η θερμοκρασία θα πέσει κατά 6 με 8 βαθμούς και θα επανέλθει σε κανονικά επίπεδα.

Οι συστάσεις του υπουργείου Υγείας για τον καύσωνα

Ο καύσωνας μπορεί να αντιμετωπιστεί αν είμαστε προσεκτικοί και λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα. Το υπουργείο Υγείας συστήνει στο κοινό και ιδιαίτερα στα άτομα που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου να τηρήσουν την οδηγίες.

«Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίδεται στις ευαίσθητες ηλικιακά ομάδες, όπως τα άτομα άνω των 65 ετών, η φροντίδα των οποίων αποτελεί δείγμα κοινωνικής ευαισθησίας και ενδεχομένως σωτήρια ζωτική ενέργεια» επισημαίνει η ανακοίνωση του υπουργείου Υγείας.

Οι συστάσεις του απευθύνονται κυρίως σε όλα τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών και όσους πάσχουν από χρόνια νοσήματα, όπως καρδιοπάθειες, νεφροπάθειες, πνευμονοπάθειες, ηπατοπάθειες, σακχαρώδη διαβήτη, κ.ά.

Επίσης, γι’ όλα τα άτομα που για καθαρά ιατρικούς λόγους παίρνουν φάρμακα για τα χρόνια νοσήματά τους, όπως π.χ. τα διουρητικά, τα αντιχολινεργικά, τα ψυχοφάρμακα, τα ορμονούχα (συμπεριλαμβανομένης της ινσουλίνης και των αντιδιαβητικών δισκίων), για τα οποία θα πρέπει να συμβουλεύονται το γιατρό τους για την ενδεχόμενη τροποποίηση της δοσολογίας.

Στο παραπάνω πλαίσιο το υπουργείο Υγείας συστήνει:

– Αποφυγή έκθεσης στο ηλιακό φως. Αναζήτηση σκιερών και δροσερών σημείων. Προτίμηση στα ανοικτόχρωμα και ελαφρά ρούχα με ανοικτό λαιμό, κάλυψη κεφαλής (χρησιμοποίηση καπέλου, ομπρέλας κ. λ. π.)

– Αποφυγή βαριάς σωματικής εργασίας, ιδιαίτερα σε μέρη που συνυπάρχουν υψηλή θερμοκρασία με υγρασία, καθώς και κάτω από τον ήλιο.

– Ιδιαίτερη προσοχή στη διατροφή, όπως: Πρόσληψη άφθονων υγρών, κατά προτίμηση νερού και φυσικών χυμών. Αποφυγή των οινοπνευματωδών ποτών. Ολιγοθερμιδική δίαιτα που θα περιλαμβάνει κυρίως λαχανικά και φρούτα πάσης φύσεως, με περιορισμό των λιπαρών.

– Συχνά λουτρά με ντους.

– Τα βρέφη και τα παιδιά να ντύνονται όσο γίνεται πιο ελαφρά. Ειδικά για τα βρέφη, είναι προτιμότερο τα χέρια και τα πόδια τους να είναι ελεύθερα και να μην τυλίγονται σε πάνες. Όταν κάνει ζέστη, να προσφέρονται συχνά εκτός από το γάλα (μητρικό ή άλλο) και υγρά (νερό κ.ά.).

– Συνιστάται η παραμονή σε χώρους που διαθέτουν κλιματιστικά μηχανήματα ή απλούς ανεμιστήρες, κατά προτίμηση οροφής.

– Ιδιαίτερη βαρύτητα θα πρέπει να δίδεται, όταν οι υψηλές θερμοκρασίες συνδυάζονται και με φαινόμενα αυξημένων επιπέδων ατμοσφαιρικής ρύπανσης.

Σε περίπτωση υπέρβασης των ορίων του όζοντος στον ατμοσφαιρικό αέρα, θα πρέπει άτομα με αναπνευστικές και καρδιαγγειακές παθήσεις και γενικότερα άτομα ευαίσθητα στην ατμοσφαιρική ρύπανση, να παραμένουν σε εσωτερικούς χώρους και να αποφεύγουν την κυκλοφορία στο εξωτερικό περιβάλλον. Επίσης, συνιστάται στα παραπάνω άτομα καθώς και στα παιδιά, να αποφεύγουν την έντονη σωματική άσκηση, η οποία μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό της αναπνευστικής οδού και να οδηγήσει σε αναπνευστικά προβλήματα.

ΠΗΓΗ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Οι υψηλότερες θερμοκρασίες που σημειώθηκαν ποτέ

Είναι γεγονός ότι κάθε καλοκαίρι διαμαρτυρόμαστε διαρκώς για τον καύσωνα, αγνοούμε όμως τι θα πει πραγματική κάψα!

Γιατί μπορεί μια σειρά από φαινόμενα και δραστηριότητες να είναι ιδιαιτέρως καυτές, όπως η ζέστη από τον αναμμένο φούρνο και το εσωτερικό του αυτοκινήτου που ξέμεινε στον ήλιο με τα παράθυρα κλειστά, όλα αυτά όμως είναι στην πραγματικότητα δροσερά συγκρινόμενα με τα πραγματικά συννεφοκάματα του πλανήτη!

Τώρα λοιπόν που έχει υποχωρήσει ο υδράργυρος από τα «κόκκινα», ώρα να ρίξουμε μια καυτή ματιά στις αποπνικτικές ζέστες που έχουν σημειωθεί στις 4 γωνιές του πλανήτη μας, από την ασφάλεια πάντα της φθινοπωρινής δροσούλας…

Υψηλότερη θερμοκρασία στην Ανταρκτική
Τιμή: 15 βαθμοί Κελσίου



Ήταν το 1974 όταν ο υδράργυρος σκαρφάλωσε σε ιδιαιτέρως υψηλά επίπεδα για την παγωμένη ήπειρο, προκαλώντας αμηχανία και ανησυχία στους μετεωρολόγους της Νέας Ζηλανδίας, στον σταθμό της οποίας καταγράφηκε η θερμοκρασία. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου άρχισε να δείχνει τα πρώτα του δείγματα, σε μια εποχή μάλιστα που κανείς δεν μιλούσε για την παγκόσμια υπερθέρμανση…

Υψηλότερη θερμοκρασία στην Αυστραλία
Τιμή: 51,7 βαθμοί Κελσίου



Το ημερολόγιο έδειχνε 2 Ιανουαρίου 1960 όταν σημειώθηκε η επίδοση-ρεκόρ στη θερμοκρασία μιας ηπείρου που καλύπτεται κατά 70% από ερήμους και άνυδρες εκτάσεις. Παρά το γεγονός ότι ο καύσωνας σημειώθηκε πριν από μισό αιώνα στην πόλη Oodnadatta στα νότια της ηπείρου, η Αυστραλία γνώρισε πρόσφατα τα δύο πιο καυτά καλοκαίρια της εδώ και αιώνες…

Υψηλότερη θερμοκρασία στην Ευρώπη
Τιμή: 48 βαθμοί Κελσίου



Είναι η Αθήνα που κρατά τα σκήπτρα του ευρωπαϊκού καμινιού, με την επίδοση-ρεκόρ να σημειώνεται στις 10 Ιουλίου 1977. Η τιμή αυτή θεωρείται μάλιστα ότι σηματοδότησε την ευρωπαϊκή υπερθέρμανση! Το ανεπίσημο ρεκόρ το κρατά όμως η ισπανική Σεβίλη, όπου στις 4 Αυγούστου 1881 ο υδράργυρος σκαρφάλωσε στους 50 βαθμούς Κελσίου, αν και δεν υπάρχει τρόπος να επιβεβαιωθεί η τιμή…

Υψηλότερη θερμοκρασία στη Λατινική Αμερική
Τιμή: 48,88 βαθμοί Κελσίου



Όχι, δεν έλαβε χώρα στα τροπικά δάση του Αμαζονίου, όπως θα υπολόγιζε φυσικότατα κάποιος, ούτε σε κάποια από τις διαβόητες ερήμου της Νότιας Αμερικής, όπως η Ατακάμα, το πιο άνυδρο μέρος του πλανήτη. Ήταν η πόλη Rivadavia στα βόρεια της Αργεντινής που έσπασε τα θερμόμετρα στις 11 Δεκεμβρίου 1905…

Υψηλότερη θερμοκρασία στην Ασία
Τιμή: 53,7 βαθμοί Κελσίου



Και πάλι οι έρημοι της αχανούς ηπείρου θα φάνταζαν οι καλύτεροι υποψήφιοι για υδραργυρικά υψηλά, και πάλι όμως είναι μια πόλη, η πέμπτη μεγαλύτερη του Πακιστάν, που κρατά τα καυτά σκήπτρα. Η Multan έζησε το καμίνι στις 26 Μαΐου 2010, με τον καύσωνα να στερεί τη ζωή σε αρκετούς κατοίκους. Στην ιρανική μάλιστα έρημο, η θερμοκρασία της άμμου άγγιξε το 2005 τους 70,7 βαθμούς Κελσίου, μια τιμή επαρκέστατη δηλαδή για να τηγανίσεις αυγό πάνω στο πυρακτωμένο έδαφος…

Υψηλότερη θερμοκρασία στην Αφρική
Τιμή: 55 βαθμοί Κελσίου



Σε μια ήπειρο που μαστίζεται συνεχώς από υδραργυρικά φρακαρίσματα, μόνο συναίνεση δεν μπορεί να υπάρχει για την υψηλότερη τιμή! Μέχρι τον Απρίλιο του 2013, το ρεκόρ κατείχε η λιβυκή κωμόπολη El Aziza, λίγο έξω από την Τρίπολη, με τον υδράργυρο να σκαρφαλώνει στους 57,77 βαθμούς Κελσίου στις 7 Ιουλίου 1931 και να σημειώνει την παγκόσμια υψηλότερη επίδοση! Έπειτα όμως από 80 χρόνια πρωτοκαθεδρίας, το ρεκόρ αναθεωρήθηκε καθώς το θερμόμετρο ήταν στο έδαφος, μετρώντας έτσι θερμοκρασία επιφάνειας και όχι αέρος, σαν την ιρανική έρημο δηλαδή. Όταν η μετεωρολογική κοινότητα συνήλθε από το σοκ, αναγόρευσε νέα υψηλότερη θερμοκρασία της Αφρικής αυτή που τέθηκε στην πόλη Kebili της Τυνησίας το 2013…

Υψηλότερη θερμοκρασία στη Βόρεια Αμερική
Τιμή: 56,6 βαθμοί Κελσίου



Ήταν στις 10 Ιουλίου 1913 όταν σημειώθηκε η υψηλότερη (επισήμως καταγεγραμμένη) θερμοκρασία της Γης! Ήταν φυσικά στη διαβόητη αμερικανική έρημο Death Valley της Νεβάδα, με το θερμόμετρο μάλιστα να έχει πλησιάσει συχνά έκτοτε την επίδοση-ρεκόρ του 1913. Την εποχή που έλαβε χώρα η συγκεκριμένη τιμή, για μια περίοδο 10 ημερών ο υδράργυρος σκαρφάλωνε κάθε μέρα πάνω από τους 51,66 βαθμούς Κελσίου…

Υψηλότερη θερμοκρασία στους ωκεανούς
Τιμή: 464 βαθμοί Κελσίου



Σε βάθος 3 χιλιομέτρων, στη Μεσο-Ατλαντική Ράχη, τη χαρακτηριστική υποβρύχια οροσειρά του Ατλαντικού Ωκεανού, παρατήρησαν οι επιστήμονες το 2005 αυτό που δεν είχαν ξαναδεί ποτέ μέχρι τότε: την ηφαιστειακή δραστηριότητα την ώρα που γεννιόταν στο περίφημο ρήγμα, κάτι που εκτόξευσε τη θερμοκρασία σε τιμές που δεν είχαν ποτέ καταγραφεί! Το νερό έβραζε κυριολεκτικά…

Υψηλότερη φυσική θερμοκρασία
Τιμή: 55.555.537,77 βαθμοί Κελσίου



Εννοείται ότι η τιμή παρατηρήθηκε εκτός Γης, αλλιώς δεν θα μιλούσαμε τώρα! Σε ένα μέρος πολύ μακριά από τον γαλαξία μας λοιπόν, ακόμα και με διαστημικούς όρους πολύ μακριά (5.000 έτη φωτός), ένα σουπερνόβα προκάλεσε την έκλυση της απίστευτης αυτής θερμότητας, κάπου 10.000 φορές μεγαλύτερης από την ηλιακή θερμοκρασία…

Υψηλότερη τεχνητή θερμοκρασία
Τιμή: 5.499.999.999.726,85 βαθμοί Κελσίου



Είναι στον περίφημο αντιδραστήρα του CERN, στο πλαίσιο των πειραμάτων με την υπο-ατομική ύλη, όταν επιτεύχθηκε η αστρονομική αυτή θερμοκρασία. Για σύντομο μεν διάστημα και σε μικροσκοπική περιοχή, αν και ο άθλος παραμένει: ο άνθρωπος κατάφερε να δημιουργήσει θερμοκρασίες υψηλότερες από το κοσμικό Σύμπαν!

πηγη

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Ο αυλός του Πανός, και η θεραπευτική δράση της μουσικής

«Όπως, στις Τελετές προηγούνται οι καθαρμοί, τα ραντίσματα και οι εξαγνισμοί, που είναι ασκήσεις των απόρρητων Μυστηριακών δρώμενων και της μετουσίας του Θείου, έτσι, και η φιλοσοφική Τελετουργία αποτελεί για εκείνους που στέλνονται προς την προκαταβολική κάθαρση και προετοιμασία της αυτογνωσίας και της αυτοφανέρωτης θέασης της ουσίας μας. Τούτος είναι ο σκοπός των διαλόγων και κανένας άλλος».

Πρόκλος «Υπόμνημα εις τον Πλάτωνος πρώτον Αλκιβιάδην» 9.2 – 9.8





Η εμφάνιση του Πάνα στην Ελληνική Μυθολογία ανάγεται στον 7ο αιώνα π.Χ.. Σύμφωνα με τις επικρατέστερες παραδόσεις γεννήθηκε στο όρος Λύκαιον της Αρκαδίας ως ποιμενικός και δευτερεύων θεός, για αυτό τον λόγο παλαιότερα η Αρκαδία λεγόταν Πανία. Στο Λύκαιο υπήρχε ο αρχαιότερος ναός αφιερωμένος στον Πάνα και τη Σελήνη. Αργότερα στη Λυκόσουρα δημιουργήθηκε σημαντικός ναός του Πανός στον οποίο ασκούσαν, όπως σημειώνει ο Παυσανίας, και μαντική.


Η θρησκεία στην Αρκαδία, είχε τις ρίζες της στη γη της και ήταν πάντοτε δεμένη με τις αρχαίες φυλές του ελληνικού κόσμου. Η θεότητα που χαρακτήρισε την αρχαία αρκαδική θεολογία και αποτέλεσε και συνεχίζει να αποτελεί σύμβολό της, είναι ο Πάνας. Αποδίδεται ως ο Αρκαδικός δαίμων. Η λέξη «δαίμων» προέρχεται από τη αρχαία ελληνική λέξη «δαίω», (μοιράζω, αποδίδω σε κάποιον αυτό που το αξίζει) και αποδόθηκε στους θεούς, ως φορείς της διανομής τύχης και της δικαιοσύνης του καθενός, ασχέτως αν αργότερα έγινε συνώνυμο του διαβόλου.

Ο Ομηρικός ύμνος παρουσιάζει τον Πάνα ως «υιό του Ερμή» με τραγοπόδαρα και δύο κέρατα, ο οποίος αρεσκόταν σε θορυβώδεις χορούς και έτρεχε μαζί με τις Νύμφες στα λιβάδια και στα σύδεντρα, στα ρυάκια και στις πυκνές λόχμες με την υπέροχη ατημέλητη κώμη του. Ο Πάνας είναι η θεότητα των βουνών και των δασών, εκεί όπου οι νύμφες, τραγουδάνε από τα βάθη των δασών και των σπηλαίων.


Σύμφωνα με τον μύθο, ο Πάνας φτάνοντας στην Γορτυνία κοντά στο Λάδωνα ποταμό, συναντά μια νύμφη η οποία κυνηγούσε ένα ελάφι. Μόλις την είδε, ερωτικός πόθος ξύπνησε μέσα του, και ένοιωσε την επιθυμία να ενωθεί μαζί της.
Όταν αντιλήφθηκε ότι την κυνηγάει ο Πάνας, η Σύριγγα Νύμφη η οποία είχε ορκιστεί να μείνει παρθένα, κάλεσε τις Νύμφες αδερφές της και τον ποταμό να τη σώσουν. Έτσι τη τελευταία στιγμή που πέρναγε το Λάδωνα ποταμό μες τις καλαμιές, έγινε κι αυτή καλαμιά αλλά ο Πάνας είχε προλάβει και την είχε πιάσει από τα μαλλιά, αλλά του έμειναν στα χέρια κάποια κομμάτια από καλάμια.


Έτσι όπως φυσούσε το αεράκι ακουγόταν μια απαλή μουσική από το θρόισμα των φύλλων. Τότε ο Πάνας έδεσε τα καλάμια από το μικρότερο προς το μεγαλύτερο κι άρχισε να τα φυσάει, οπότε άρχιζε μια θεϊκή μουσική να βγαίνει απ’ τα καλάμια και από το πουθενά, εμφανίστηκαν οι Νύμφες να χορεύουν κυκλωτικό χορό, κρατώντας η μια την άλλη απ’ τα χέρια. Σταμάτησε ο Πάνας τη μουσική για να αρπάξει μια Νύμφη, αλλά αυτές εξαφανίστηκαν όπως εμφανίστηκαν.


Οπότε φυσάει τα καλάμια κι έτσι ξαναπαρουσιάζονται οι Νύμφες να χορεύουν και να δοξάζουν τη Θεά Άρτεμη, για την προστασία που τους παρείχε. Κι αυτός ήταν ο μαγεμένος αυλός που είχε ο Πάνας όταν στη μοναξιά του τον φύσαγε και είχε για συντροφιά τις Νύμφες.


Τον αυλό του Πάνα τελικά τον είχαν οι ορεινοί ποιμένες οι οποίοι ένιωθαν μοναξιά την ώρα που έβοσκαν στα βουνά της Αρκαδίας, για συντροφιά. Αυτός ήταν ο μαγεμένος αυλός, δηλαδή η πρώτη φλογέρα που δημιουργήθηκε και το πρώτο πνευστό όργανο. Από εκεί δημιουργήθηκαν και όλα τα υπόλοιπα.


Ο Πάνας κάποτε κάλεσε τον ίδιο το θεό Απόλλωνα να συναγωνιστεί μαζί του. Ο Απόλλωνας ήρθε ντυμένος με πορφυρό μανδύα, με τη χρυσή του λύρα στο χέρι και δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι. Πρώτος άρχισε να παίζει ο Πάνας, όταν όμως ήρθε η σειρά του Απόλλωνα εξαίσιοι ήχοι μιας θεϊκής μουσικής και μιας ουράνιας μελωδίας ξεχύθηκαν, δοξάζοντας τον θεό του φωτός και της μουσικής αρμονίας.





Ο Πάνας ηττημένος από τον Απόλλωνα, κατέφυγε στα Αρκαδικά όρη εκεί όπου συχνά αντηχούν οι ήχοι της φλογέρας του, τον οποίο συνοδεύουν τα τραγούδια και οι χοροί των Νυμφών.


Ο Πάνας θεωρείτο ότι κατείχε το χάρισμα της προφητείας. Λέγεται μάλιστα, ότι ο Απόλλωνας διδάχθηκε τη μαντική από τον Πάνα και αργότερα έφτασε στους Δελφούς, κατόπιν χρησμού της Θέμιδος. Από την αρχαία Αρκαδική πόλη Ακακήσιο, όπου έκαιγε «άσβεστο πυρ», ο Πάνας έδινε τους χρησμούς του, με την ιέρεια του, την νύμφη Ερατώ, γυναίκα του μετέπειτα βασιλιά της Αρκαδίας.


Ο αυλός δεν είναι μόνο ένα από τα πρώτα μουσικά όργανα, αλλά και μία μέθοδος ψυχοσωματικής θεραπευτικής μεθόδου καθώς ο θεός Πάνας και ο αυλός του, συμβολίζουν πολύ περισσότερα από όσα οι περισσότεροι γνωρίζουν (βλέπε σχετικό άρθρο μου στο περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 145, " τα μυστήρια της Αρκαδίας- αποσυμβολισμός τη λατρείας του Πανός και το Αρκαδικό ιδεώδες" ).


Η θεραπευτική δράση της μουσικής, έχει τις ιστορικές της ρίζες στην αρχαία ελληνική παράδοση, και στον αυλό καθώς ο αυλός αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα μουσικά όργανα του ανθρώπου.


Στον Πυθαγόρα οφείλεται η ανακάλυψη των μαθηματικών αρχών που διέπουν τα Βασικά μουσικά διαστήματα και η προέλευση τους μέσω της διαίρεσης του μονοχόρδου σε απλούς λόγους (1:2, το διάστημα ογδόης ή διαπασών, 2:3 της πέμπτης ή διαπέντε, και 3:4 της τετάρτης ή διατεσσάρων).


Είναι ενδιαφέρον ότι οι ίδιοι μαθηματικοί νόμοι που διέπουν τα μουσικά διαστήματα διέπουν και τις σωματο­μετρικές αναλογίες του ανθρώπινου σώματος αλλά και άλλων φυσικών κατασκευών, όπως ο κοχλίας, η κατασκευή των φύλλων, των φτερών της πεταλούδας και πλείστων άλλων.

Υπάρχουν μαρτυρίες ότι η σχολή των Πυθαγορείων χρησιμοποιούσε μουσικούς ήχους για θεραπεία ασθενών, με βάση το γεγονός ότι η αρμονία της μουσικής θα αποκαταστήσει τη διαταραγμένη ψυχο­σωματική ισορροπία του ασθενούς.


Σύμφωνα με απόσπασμα του Πυθαγόρειου Θέωνα του Σμυρναίου: «Συμφωνία την μεγίστην έχει ισχύν, εν λόγω μεν ούσα αλήθεια, εν βίω δε ευδαιμονία, εν τη φύσει αρμονία».


Η αρμονία στους νόμους της λειτουργίας του σύμπαντος έχει Βαθιές ρίζες στο αρχαίο πνεύμα, έτσι ώστε οι Έλληνες φαντάσθηκαν για την αστρονομία ειδικά μία μούσα (την Ουρανία), της οποίας οι νόμοι δεν διέφεραν από αυτούς που διέπουν την παραγωγή των μουσικών ήχων, διότι οι κινήσεις των αστέρων ρυθμίζονταν από τους ήχους της λύρας του Απόλλωνα.


Η ιδιότητα της μουσικής να αποκαθιστά τη χαμένη αρμονία τονίζεται επίσης από τον Πλάτωνα στο έργο του Τίμαιος. Μαρτυρίες περί της θεραπευτικής αξίας της μουσικής υπάρχουν βέβαια και στα Ομηρικά έπη, π.χ. στην Οδύσσεια, όπου το αίμα σταματά να τρέχει από τις πληγές του Οδυσσέα, χάρη στο τραγούδι του Αυτόλυκου.





Ο Πλάτων, με βάση τα πορίσματα της σύγχρονης έρευνας, αποδεικνύεται προφήτης, αφού στον Τίμαιο -το επιστημονικότερο ίσως έργο του- καθορίζει με ακριβή και λεπτό τρόπο την ουσία και το νόημα της μουσικής: «Η μουσική αρμονία μας έχει δοθεί από τους θεούς, όχι με στόχο την αλόγιστη ηδονή, αλλά με σκοπό να επιβάλουμε τάξη στις ταραγμένες κινήσεις της ψυχής μας και να τις κάνουμε να μοιάζουν στο θείο πρότυπο».


Τα πορίσματα πολύ σημαντικής επιστημονικής έρευνας, που γίνεται την τελευταία δεκαετία στο αντικείμενο εγκέφαλος-μουσική (music and brain),αποκαθιστούν μάλλον την ιερότητα και τη θεραπευτική αξία της μουσικής, αφού αποδεικνύουν αντικειμενικά την επίδραση της μουσικής στη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Κατάλληλα επιλεγμένη μουσική, μέσω της χαλάρωσης , δηλαδή της ελάττωσης του στρες που επιτυγχάνει η μουσική-, μπορεί να μειώνει τη συχνότητα της αναπνοής, τους καρδιακούς παλμούς και την αρτη­ριακή πίεση σε καρδιοπαθείς ασθενείς που νοσηλεύονται σε μονάδες εντατι­κής θεραπείας .


Ιατρικές μελέτες που χρησιμοποιούν υπερήχους έχουν δείξει ότι, ήδη μετά τη 16η εβδομάδα της κύησης, το έμβρυο μπορεί να αντιδρά σε εξωγενείς ­ ήχους. Η ακοή είναι η πρώτη αίσθηση που αναπτύσσεται και η τελευταία που εξαφανίζεται στη διάρκεια της ζωής μας. Τα έμβρυα αντιλαμβάνονται με επάρκεια την αναπνοή της μητέρας, τις κινήσεις της και τη φωνή της, όταν μιλά ή όταν τραγουδάει.


Ο Dr. Lee Salk, καθοδηγούμενος από την παρατήρηση ότι οι περισσότερες νέες μητέρες δείχνουν μια προτίμηση να κρατούν τα βρέφη στην αριστερή
πλευρά του θώρακα, κοντά στην καρδιά, ανέλυσε έναν πολύ μεγάλο αριθμό από φωτογραφίες και καλλιτεχνικές απεικονίσεις του ζεύγους μητέρας-βρέφους.


Περί που το 80% αυτών των εικόνων έδειξε ότι πράγματι οι μητέρες κρατούσαν τα βρέφη στην αριστερή πλευρά του στήθους, κοντά στο μέρος της καρδιάς. Αφού βεβαιώθηκε για αυτό το συμβάν, ο Dr. Salk εν συνεχεία χρησιμοποίησε ήχους της καρδιάς της μητέρας για να ηρεμεί τα νεογνά και τα βρέφη στο νοσοκομείο. Με αυτό τον τρόπο αποδείχθηκε ότι οι ενδομήτριοι ήχοι αποτυπώνονται μέσα μας και μας ακολουθούν καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Υπάρχουν, μάλιστα, πολλές αναλογίες μεταξύ των ρυθμών έργων σύγχρονης μουσικής και των ενδομήτριων ρυθμών.


Πάρα πολλοί ερευνητές έχουν συνδέσει τους ενδομήτριους ήχους με άναρθρους ήχους που οι μητέρες χρησιμοποιούν για να κατευνάσουν και να ηρεμήσουν τα παιδιά τους, όπως «σσσσς», «hush, shush, shah» (Εβραϊκά), «ushuru» (Αιθιοπικά), «enshallah» (Αιγυπτιακά). Επίσης, η χρήση για πνευματικούς λόγους (π.χ. διαλογισμό) πολλών ήχων που προσομοιάζουν με ενδομήτριους ήχους, πως για παράδειγμα, «Ομ» (Βουδισμός), και Θιβετιανό θρησκευτικό τραγούδι .. (*)

Βιβλιογραφία: Ιατρική και Μουσική: ο Αυλός του Πάνα στο φως της σύγχρονης τομογραφίας, Θανάσης Δρίτσας

ΠΗΓΗ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Magna Grecia: Ο Ελληνισμός παραμένει ζωντανός στη νότια Ιταλία (Βίντεο)

Όσο κι αν το Ελληνικό κράτος επιδεικτικά έχει ξεχασμένους τους Έλληνες της υπόλοιπης Μεσογείου η «φλόγα» του Ελληνισμού δεν σβήνει, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τόσο κοντινές Ελληνικές κτίσεις:

ΠΗΓΗ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Τα καλοκαιρινά φαγώσιμα χόρτα: θεραπευτικές ιδιότητες

Ανδράκλα: Λυτιχή η λαχανώδης - Portulaca oloracea L.



Άλλες ονομασίες στην Ελλάδα: αντράχλα, αντρακλίδα, γλυστρίδα, γλυστερίδα, χαροβότανο, ανδράχνη
Περιοχές: Σε όλη την Ελλάδα ιδιαίτερα δε στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη. Φυτό κοινό της Ελληνικής χλωρίδας. Τη συναντάμε σε χέρσους και καλλιεργημένους αγρούς.
Εποχή συλλογής: Ιούνιος στα νότια μέχρι Οκτώβριο

Ανήκει στα είδη της ελληνικής χλωρίδας και αποτελεί το μοναδικό είδος του γένους Portulaca που αυτοφύεται στην Ελλάδα. Σε αυτό αναφέρεται η ανδράχνη του Θεοφράστου και του Διοσκουρίδη. Γένος δικοχυληδόνων διαλυπεταλλων φυτών, χρησιμοποιούμενο ως εδώδιμο ολόκληρο, εκτός των ριζών του και σαν σαλατικό.
Είναι ετήσιο φυτό, ύψους 0,10 έως 0,30 μ., με φύλλα αντίθετα, σαρκώδη και γυαλιστερά. Τα άνθη της είναι κίτρινα.

Η αντράκλα χρησιμοποιείται σαν σαλατικό και συγχρόνως, σαν φάρμακο κατευναστικό, διουρητικό, ανθελμινθικό.
Είναι δροσιστικό, κατευναστικό, διουρητικό και ανθελμινθικό. Τα σπέρματα του φημίζονται ομοίως ως ανθελμινθικά, βρασμένα σε νερό ή σε γάλα.
Χρησιμότητα: αμοιβάδωση, κολίτιδα, χολολιθίαση.

Ο Ορειβάσιος συνιστα την ανδράχλα ως αντιαιμωδιακή.
Ο δε Αγάπιος Ο Κρής, ως αντιδυσεντερική και αντιαιμοπτοϊκή. Την θεωρεί όμως ως δυσγονική («αφανίζει το σπέρμα»).
Ο Πάξαμος (Κασσιανού Βάσσου : Γεωπονικά την συνιστά και εξωτερικώς σε καταπλάσματα θεραπευτικά του ερυσιπέλατος (ανεμοπυρώματος).
Διοσκουρίδης-Περί ύλης Ιατρικής Β’: Η αντράκλα έχει ιδιότητες στυπτικές και ψυκτικές.
Όταν γίνει κατάπλασμα μαζί με κριθάλευρο, βοηθά τους πονοκεφάλους, τις φλεγμονές των ματιών και των υπολοίπων μελών, την καούρα του στομαχιού, το ερυσίπελας και τον πόνο της ουροδόχου κύστης.
Όταν τρώγεται: καταπραΰνει την αιμωδία των ούλων, την καούρα και την καταρροή του στομαχιού και των εντέρων, θεραπεύει και το τσούξιμο των νεφρών και της ουροδόχου, καταστέλλει τις ερωτικές ορμές
Παρόμοιες επιδράσεις έχει και ο χυμός της, όταν πίνεται. Κάνει καλό και στους πυρετούς, στις στρογγυλές λεβίθες, την αιμόπτυση, τη δυσεντερία, τις αιμορροΐδες και τα δαγκώματα του σαπίτη.
Προστίθεται με ωφέλεια και στα οφθαλμικά φάρμακα, ενώ γίνεται κλύσμα των εντέρων που έχουν καταρροή και της μήτρας που τσούζει. Γίνονται επίσης με αυτόν μαζί με ροδόμυρο πλύσεις, για τους πονοκεφάλους που οφείλονται σε φλόγωση, ενώ είναι και καθαριστικό των εξανθημάτων του κεφαλιού μαζί με κρασί.
Μαζί με κριθάλευρο μπαίνει ως κατάπλασμα πάνω στα τραύματα που παθαίνουν γάγγραινα.
Τέλος έρευνες έχουν δείξει ότι η αντράκλα είναι το λαχανικό με τα περισσότερα ω3!
Βλήτο: βλίτα βλίτρα

Με τις παραπάνω ονομασίες τυγχάνουν γνωστά διάφορα τυγχάνουν γνωστά διάφορα εδώδιμα φυτά, από τα οποία άλλα είναι είδη της Αλβερσίας (Albersia blitum h.), άλλα του αμαράντου (A. retroflexus A. silvestris Desf., A. Albus L.—κοινώς πάντα αγριόβλιτα καλούμενα) και άλλα του γένους Blitum της οικογένειας των Χηνοποδιωδών (Β. capitatum h. και Β. viqratum L.), παρεμφερή προς το σπανάκι, όπως επίσης και το είδος Atriplex hortensis L. A. Bossu), το οποίο τρώγεται μαζί με σπανάκι, ή πράσα και του οποίου τα σπέρματα είναι καθαρκτικά, μετέχουν δε της σκόνης του Guttfcte, η οποία δινόταν παλιά κατά της επιληψίας των παιδιών. Γενικώς είναι χόρτα μικράς θρεπτικής αξίας, ευστόμαχα και ελαφρώς υπακτικά.
Κάπαρη: Capparis Spinosa & ποικιλίες αυτής: Capparie Sicula Duharn / Capparis Rupestris Sibth



Η κάππαρη ανήκει στα καππαριδώδη (Capparideae), οικογένεια δικοτυληδόνων πολυπεταλλων φυτών, που έχουν ως επί το πλείστων τέσσερα πέταλα, γυροφόρο και μισχωτή ωοθήκη, καρπό φάγα ή κάψα πολύσπερμη.
Καππαριδωδών υπάρχουν περί τα τριακόσια γένη. Στην Ελλάδι από των αρχαίων χρόνων ήταν γνωστή η κάππαρις η ακανθώδης και οι ποικιλίες αυτής κάππαρις η Σικελική και κάππαρις η κρημνόφυλλος, της οποίας και τα βλαστάρια, αλλά κυρίως οι μικροί καρποί καταναλώνονται ως τουρσί, σε ξύδι ή άλμη.

Το έλυτρον (φλοιός) της ρίζας της καππάρεως χρησιμοποιείται ως διουρητικό και κατά της ισχιαλγίας.
Συστηθεί ακόμη η κάππαρη κατά των ελμίνθων και εν γένει κατά των εντερικών σκωλήκων και παρασίτων, κατά των αιμορροΐδων, κατά της μεγαλοσπληνίας, θεωρείται δε και ως άριστο τονωτικό της αδενικής εκκρίσεως, ούσα εμμηναγωγός και αφροδισιακή.
Περί αυτής Ο Ορειβάσιος γράφει ότι: «ταριχευθεΐσα και διαβραχεΐσα μέχρι του τελείως άποθέσθαι την έκ των άλών δυναμιν, όλιγότροφον μέν γίνεται, άπορρίπτει δε το έν τή γαστρί φλέγμα και έκφράττει τα σπλάχνα προ των άλλων σιτίων διά όξυμέλιτος η όξελαίου».

Την σημερινή εποχή: Κάππαρη η καλοκαιρινή υπέρτροφή-φάρμακο
Πώς σώζουν τα λαχανικά - Η έλλειψη οξυγόνου βλάπτει το... συκώτι!
Σε συνθήκες έλλειψης οξυγόνου σωρεύεται λίπος στα ζωτικά μας όργανα, προσοχή σε υπνική άπνοια και διάφραγμα! Όπως αναφέρεται σε άρθρο της το οποίο δημοσιεύθηκε το 2010 στην επιστημονική επιθεώρηση «Biochemical and Biophysical Research Communications» (τεύχος 398, σελίδες 74-78), υπάρχει μια φυτική ουσία που αναστέλλει την ενεργότητα του HIF-1 σε κύτταρα ηπατοκαρκινώματος. Αποτέλεσμα της αναστολής ήταν τα καρκινικά κύτταρα να μην μπορούν να επιβιώσουν σε συνθήκες υποξίας.
Η ουσία αυτή ονομάζεται καμπφερόλη (kaempferol) και εντοπίζεται σε λαχανικά όπως η κάππαρη, το μπρόκολο, το πράσο και το σπανάκι.

Έχοντας διαπιστώσει την υπό όρους αντικαρκινική δράση της καμπφερόλης, οι Έλληνες ερευνητές δοκίμασαν να τη χρησιμοποιήσουν και στην περίπτωση της έκτοπης συσσώρευσης λίπους.
Διαπίστωσαν ότι η δράση της στην αναστολή του HIF-1 είχε όντως το αναμενόμενο αποτέλεσμα, κάτι που αυξάνει τις ελπίδες τους για την ανάπτυξη φαρμακευτικής αγωγής για το λιπώδες ήπαρ:
«Η παρεμπόδιση της κυτταρικής "παχυσαρκίας" μέσω της χορήγησης ενός φυσικού φλαβονοειδούς μάς δίνει ελπίδες ότι τα αποτελέσματά μας θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη νέων φαρμάκων κατά των παθολογικών επιπτώσεων της παχυσαρκίας ή άλλων διαταραχών που προκαλούν μειωμένη οξυγόνωση» σημειώνει ο Έλληνας ερευνητής.
Το γονίδιο HIF1 δημιουργεί υποξία δηλαδή έλλειψη οξυγόνου χαρακτηριστικό όλων των καρκίνων. Η κάπαρη δίνει το περισσότερο οξυγόνο στον οργανισμό.
Στρύχνος: Solanum nigrum L. Σολάνον το μέλαν Οικ. Solanaceae



Άλλες ονομασίες στην Ελλάδα: αγριοντομάτα, μαυρόχορτο, βρωμόχορτο, βρωμοβότανο, μαυρομάχι, αμπελουρίδα, πομιλοχόρταρο.
Περιοχές: Σε όλη την Ελλάδα ιδιαίτερα δε στην Πελοπόννησο και στην Κρήτη. Φυτό κοινό της Ελληνικής χλωρίδας.
Εποχή συλλογής: Ιούνιος στα νότια μέχρι Οκτώβριο

Στρύχνος ο κηπαίος του Διοσκορίδη. Στρύχνος ο εδώδιμος του θεόφραστου.
Φυτό ετήσιο της οικογενείας των Σολανωδών, λαχανευόμενο πριν της καρποφορίας. Φαγώσιμα είναι τα φύλα με τα στελέχη.Το συναντάμε σχεδόν παντού σε ακαλλιέργητους τόπους.
Είναι ετήσιο, πολύκλαδο, ύψους 0,10 0,60 μ., λείο ή αραιός τριχιντό, έχει φύλλα βαθυπράσινα, ωοειδή, άνθη μικρά λευκά, εμφανιζόμενα στις αρχές του καλοκαιριού μέχρι τα μέσα του φθινοπώρου και μαύρο σφαιρικό καρπό.Το φυτό κυρίως στους καρπούς του περιέχει σολανίνη που είναι τοξική, αλλά με το βράσιμο γίνετε ακίνδυνη. Οι καρποί του αποφεύγονται ως περιέχοντες μείζονας ποσότητας σολανίνης και μυρικό οξύ.

Το φυτό χαρακτηρίζεται από πολύτιμες φαρμακευτικές ιδιότητες, που οφείλονται στην σολανίνη που περιέχει.
Στη θεραπευτική χρησιμοποιούνται όλα τα μέρη του φυτού σαν μαλακτικά και καταπραϋντικά, κατόπιν ιατρικής υποδείξεως.
Χρησιμότητα: εγκαύματα, έρπεις, λειχήνες προσώπων, μητρίτιδα, πρηξίματα, φαγούρα.
Στην φαρμακοποιία χρησιμοποιούνται το χόρτο και η ρίζα του, σαν καθαρτικά και διουρητικά. Ο δηλητηριώδης, κιτρινωπός χυμός του χρησιμοποιείται εξωτερικώς.
Λόγω της περιεχομένης σολανίνης στο φυτό, τα φύλλα του είναι καταπραϋντικά. Προς τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται σε αφέψημα, προς λούσεις και ενδοκυστικές εγχύσεις, λαμβάνουν δε μέρος στην παρασκευή του «Baume tranquille» ή «έλαιο του υοσκιάμου» και της «Onguent populeum».
Με αυτό πλένονται περιοχές του σώματος οιδηματώδεις, φλεγμαίνοντες και επώδυνοι. Γινόντουσαν ακόμη κολπικές πλύσεις επί καρκίνου της μήτρας.
Επίσης συστήθηκε όπως επί των λειχήνων, επί των επώδυνων ελκών, των φλεγμονωδών όγκων, των φλεγμονών των εγκαυμάτων, των παρωνυχίδων κλπ. τοποθετούνται καταπλάσματα εκ φύλλων του στύφνου.
Όμοια καταπλάσματα συστήθηκαν και κατά των αιμορροΐδων.
Ο χυμός του στύφνου, τριβόμενος γύρω των οφθαλμών, προκαλεί διεύρυνση της κόρης.
Ο στύφνος είναι ακόμη διουρητικός και καθαρκτικός του αίματος, αξιοσύστατος, λόγω των ανωτέρω ιδιοτήτων του, στους αρτηριοσκληρωτικούς και τους αρθριτικούς, τους οποίους μάλιστα ανακουφίζει και από τους πόνους τους, λόγω των ελαφρώς ναρκωτικών αυτού ιδιοτήτων, αποδιδόμενο στην σολανίνη που περιέχει.
Χηνοπόδιο: Chenopodium anthelminthicum Gray. Οικ.. Chenopodiaceae



Πολυετές, αρωματικό φυτό, ιθαγενές της Β. Αμερικής. Τα φύλλα του είναι ακέραια, λογχοειδή. Τα άνθη του πρασινωπά, φέρονται κατά δέσμες στις μασχάλες των φύλλων και εμφανίζονται κατά τα μέσα του καλοκαιριού μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου.

Είναι φυτό φαρμακευτικό (στομαχικό, διεγερτικό, αντισπασμωδικό, ανθελμινθικό), αλλά και πολύ τοξικό, ιδίως τα σπέρματα του, λόγω του αιθέριου ελαίου πού περιέχει.
Οι καρποί είναι ανθελμινθικοί. Στη φαρμακευτική χρησιμοποιούνται όλα τα μέρη του, εκτός από τις ρίζες και τα χονδρά στελέχη. Συγκομίζεται κατά το τέλος του Σεπτεμβρίου και ξηραίνεται σε ειδικό ξηραντήριο.

Χρησιμότητα: ταινίες, υστερία.

Προφυλάξεις
Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ποτέ μόνοι σας. Μην χρησιμοποιείτε βότανα κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα ακόμα και συμπληρώματα χωρίς την γνώμη ιατρού. Οι φυσικές θεραπείες και τα βότανα δεν αποτελούν υποκατάστατο ιατρικής περίθαλψης.
Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό.
Η σελίδα δεν φέρει καμία ευθύνη: Διαβάστε τους όρους χρήσης

Πηγές: Τα εδώδιμα φυτά ως τροφαί και ως φάρμακα-Ανάργυρου Μ. Σφακιανάκη-Ιατρού
230 βότανα-Ιουλίας Δαβάρα-1978
Ο πρακτικός γιατρός*Θεραπεία με βότανα-Βούλας Θαναδούλιας: Αθήνα 1973

ΠΗΓΗ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΜΑΝΤΕΙΟ ΔΕΛΦΩΝ "ΤΟ ΧΑΣΜΑ"

Το Μαντείο των Δελφών ήταν το γνωστότερο μαντείο της Αρχαίας Ελλάδας και του τότε γνωστού κοσμου. Βρίσκεται στους Δελφούς. Θεωρείται ο ομφαλός του κόσμου, γιατί, σύμφωνα με την παράδοση, όταν ο Ζευς άφησε δύο αετούς, έναν προς την Ανατολή και έναν προς την Δύση, συναντήθηκαν στους Δελφούς. Ήταν αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα. Η Πυθία ήταν το διάμεσο, με το οποίο επικοινωνούσε ο θεός, και έδινε τους χρησμούς, που καταγράφονταν.

Κάθε τέσσερα χρόνια τελούνταν οι Πυθικοί αγώνες, προς τιμήν του Απόλλωνα, και που προσπάθησε να αναβιώσει ο Άγγελος Σικελιανός.

Στην ίδια περιοχή προϋπήρχε από παλαιότερες εποχές ένα πρωτόγονο μαντείο, στο οποίο λατρευόταν η θεα Γη (μυκηναϊκή εποχή). Αγαλματίδια της θεάς έχουν βρεθεί στα ερείπια του ναού της Αθηνάς Προναίας καθώς και σε αυτόν του Απόλλωνα. Αιτία της ίδρυσης μαντείου ήταν η ύπαρξη ενός χάσματος, από το οποίο έβγαιναν αέρια, επιτρέποντας έτσι το να περνούν οι άνθρωποι σε μια κατάσταση έκστασης. Με τον καιρό, περισσότεροι θεοί λατρεύτηκαν μαζί με τη Γη. Σύμφωνα με την μυθολογία, φύλακας του Μαντείου ήταν ο δράκος Πύθωνας, τον οποίο σκότωσε ο Απόλλων. Την Γεωμετρική περίοδο, το μαντείο πέρασε υπό την εξουσία του Απόλλωνα, όπως μαρτυράται και από την αλλαγή από πήλινα γυναικεία ειδώλια σε μπρούτζινα αντρικά. Στην Ιλιάδα αναφέρεται σαν ένας πλούσιος και ιερός χώρος.




Οι επισκέπτες που ζητούσαν χρησμό από την Πυθία ονομάζονταν θεοπρόπες, και κατά το τελετουργικό του Μαντείου, έπρεπε να καθαριστούν αρχικά με νερό από την Κασταλία πηγή, πληρώνοντας έναν ορισμένο φόρο, το λεγόμενο πελανόν, που δεν ήταν ο ίδιος για όλους,ενώ έπρεπε να προσφέρουν και θυσία στο ναό του Απόλλωνα, συνήθως ένα κατσίκι. Το ζώο έπρεπε να μην είχε κάποιο ελάττωμα, ενώ απαραίτητος οιωνός για να μπορέσει η Πυθία να δώσει χρησμό, ήταν να αρχίσει το ζώο να τρέμει, αφού πρώτα το είχαν βρέξει με κρύο νερό. Ανάμεσα στους θεοπρόπες, υπήρχε μια ιεράρχηση, σχετικά με το ποιος προηγούνταν στη χρησμοδοσία. Οι πρώτοι που δικαιούνταν να λάβουν χρησμό ήταν οι κάτοικοι των Δελφών. Ακολουθούσαν όσοι είχαν τιμηθεί από του Δελφούς με το προνόμιο τηςπρομαντείας και έπειτα οι υπόλοιποι. Μέσα στις δύο τελευταίες ομάδες, η σειρά κανονιζόταν με κλήρο.

Παρόμοιες τελετουργίες κάθαρσης ακολουθούσε και η Πυθία. Ύστερα από κάποια τυπική διαδικασία, κατέβαινε στο λεγόμενο άδυτον, όπου άκουγε την ερώτηση από τους ιερείς που βρίσκονταν σε ένα διπλανό μικρό χώρο που ονομαζότανοίκος. Στη συνέχεια έπεφτε σε έκσταση ενώ οι ιερείς κατέγραφαν και ερμήνευαν τα λόγια που πρόφερε. Την επιμέλεια του Μαντείου είχαν πέντε άνδρες, κάθε ένας από τους οποίους άνηκε σε μια από πέντε μεγάλες οικογένειες των Δελφών που ονομάζονταν Δευκαλιωνίδες. Αυτοί ονομάζονταν όσιοι, ενώ ο επικεφαλής τουςπροφήτης.

Οι χρησμοί και η σημασία τους στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο


Αρχικά οι χρησμοί δίνονταν μόνο μια φορά το χρόνο, την 7η του μήνα Βύσιου, γενέθλια ημέρα του Απόλλωνα. Με την αύξηση της επισκεψιμότητας του Μαντείου, οι χρησμοί δίνονταν την 7η κάθε μήνα, εκτός από τους χειμερινούς, καθώς τότε, σύμφωνα με τον μύθο, ο Απόλλωνας έφευγε από τους Δελφούς και πήγανε στουςΥπερβορείους. Οι χρησμοί αυτοί, που η φύση τους μας έγινε γνωστή τόσο από επιγραφές όσο και από τα έργα αρχαίων συγγραφέων όπως ο Ηρόδοτος, αποτελούσαν για τον Ελληνικό κόσμο της εποχής νόμο, κάνοντας το Μαντείο ένα είδος διαιτητή για πολύ σημαντικά θέματα όπως πόλεμοι ή αποικισμοί, δίνοντάς του έτσι τεράστια δύναμη. Οι νόμοι για παράδειγμα της Σπάρτης, εισήχθησαν από τον Λυκούργος με το κύρος του Μαντείου, ενώ οι αποικίες στην κάτω Ιταλία ιδρύθηκαν ύστερα από εντολές του. Την περίοδο του 7ου και 6ου π.Χ. αιώνα, με την αύξηση του ενδιαφέροντος για νέες αποικίες, το Μαντείο των Δελφών γνωρίζει και την μεγαλύτερη του ακμή, καθώς αρκετές αποστολές ξεκινούσαν ύστερα από χρησμό του Μαντείου. Αυτές τιμούσαν τον Απόλλωνα σαν Αρχηγέτη, ενώ αρκετές έπαιρναν το όνομα Απολλωνία.
Οι χρησμοί τις παλαιότερες εποχές ήταν γνωστοί για το διφορούμενο νόημά τους. Αρκετές ήταν οι φορές που το Μαντείο δεν κρατούσε αμερόληπτη στάση, αλλά έπαιρνε απροκάλυπτα το μέρος μιας παράταξης, όπως για παράδειγμα στον Πελοποννησιακό πόλεμο που πήρε το μέρος των Λακεδαιμονίων. Όμως, οι υπηρεσίες του δίνονταν προς όλους, άσχετα με την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στις περιοχές τους.




Οι περιγραφές του θρύλου για το Μαντείο των Δελφών που αφορούν την Πυθία και την επικοινωνία της με τον Απόλλωνα μέσω αναθυμιάσεων ανήκαν στην σφαίρα του εξωπραγματικού και ίσως του μύθου, κατά την άποψη ορισμένων αρχαιολόγων.
Το 1892 Γάλλοι αρχαιολόγοι άρχισαν ανασκαφές στην περιοχή του ιερού των Δελφών με σκοπό να βρούν κάτι που να αποδεικνύει ότι πράγματι υπήρχε το χάσμα που επέτρεπε στα αέρια ν΄ αναδυθούν και να δημιουργήσουν το κανάλι "επικοινωνίας” μεταξύ Πυθίας και Απόλλωνα.
Δεν κατόρθωσαν όμως να βρούν κάτι που να το αποδεικνύει, και έτσι ο θρύλος παρέμεινε στην σφαίρα του μύθου.
Δεν ήταν παρά τα τέλη του 1990 που μια ομάδα αποτελούμενη από ένα αρχαιολόγο, έναν τοξικολόγο, ένα χημικό, και έναν γεωλόγο οι οποίοι υποστήριξαν το αντίθετο. Σύμφωνα με την θεωρία τους, ο ομφαλός βράχος, πάνω στον οποίο καθόταν η Πυθία και ανάμεσα στις αναθυμιάσεις έλεγε στους χρησμούς της, βρισκόταν ακριβώς πάνω από ένα χάσμα που είχε δημιουργηθεί εξαιτίας της ολισθηρότητας των υπογείων πλακών, αφήνοντας μία δίοδο ώστε οι αναθυμιάσεις αέριων όπως αιθάνιο + μεθάνιο, να ανεβαίνουν στην επιφάνεια του εδάφους και να εισπνέονται από την Πυθία.
Είναι γνωστό ότι άν κάποιος εισπνεύσει μικρή ποσότητα αιθυλένιου έρχεται σε κατάσταση ευφορίας, και δημιουργούνται παραισθησιακά οράματα. Όταν η Πυθία ήταν στην "κατάσταση" επικοινωνίας με τον Απόλλωνα και ζητούνταν οι ερωτήσεις και συμβουλές, οι απαντήσεις της Πυθίας δίνονταν ασυνάρτητα, εκείνη παραληρούσε και έλεγε ασυναρτησίες. Οι ιερείς του ιερού ήταν εκείνοι που "μετάφραζαν" και έδιναν κάποιο νόημα στα όσα εκείνη έλεγε. Οι Απαντήσεις του Μαντείου ήταν πάντα σοφές και προνοητικές και γι'αυτό το Μαντείο ήταν αξιοσέβαστο και τόσο φημισμένο, και αναπόσπαστο στοιχείο του Ελληνικού τρόπου ζωής.


ΤΟ ΔΕΛΦΙΚΟ ΧΑΣΜΑ

Αυτό που όμως δεν είναι ευρέως γνωστό είναι πως ο αείμνηστος καθηγητής της αρχαιολογίας και Πρύτανις του Πανεπιστημίου Αθηνών, Σπυρίδων Μαρινάτος το 1958-59, συνέγραψε μια ενδιαφέρουσα μελέτη με τίτλο, «ΔΕΛΦΙΚΟ ΧΑΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΥΘΙΑΣ», η οποία απετέλεσε το κύριο θέμα του πρυτανικού του λόγου , στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, παρουσία του τότε βασιλικού ζεύγους Παύλου και Φρειδερίκης, έχοντας στα χέρια του απτές αποδείξεις για την ύπαρξη του χάσματος που αποτελούσε το κανάλι επικοινωνίας μεταξύ Πυθίας και του "πνεύματος" του Θεού. Επομένως προηγήθηκε στις διαπιστώσεις του κατά τριάντα έτη, από τους αλλοδαπούς επιστήμονες.




Αναφέρει ότι η νεώτερη επιστήμη απέκλεισε την περίπτωση του χάσματος επειδή δεν ανακαλύφθηκε από τις ανασκαφές. Σύμφωνα όμως με τις αρχαίες μαρτυρίες , το χάσμα υπήρχε. Πρώτος το αναφέρει ο Διόδωρος Σικελιώτης . Κατ΄αυτόν αίγες που έβοσκαν κοντά ανακάλυψαν τις ιδιότητες του χάσματος διότι μόλις επλησίαζον προς αυτό σκιρτούσαν και άφηναν ιδιαίτερη φωνή. Ο ποιμένας τους όταν πλησίασε και έσκυψε από περιέργεια στο χάσμα, έπαθε τον αυτό ενθουσιασμό και άρχισε να προλέγει τα μέλλοντα. Το ίδιο έπαθαν και άλλοι, οι οποίοι πηδούσαν στο χάσμα και χάνοντο.΄Ετσι έγινε γνωστό το μαντείο και ενομίσθη ότι ανήκε στη Γή. 

Ο Διόδωρος έλεγε ότι το χάσμα έκειτο εκεί όπου είναι το άδυτο του σημερινού ιερού. Τα ίδια λέει και ο Στράβων προσθέτοντας όμως ότι από το άντρο που δεν ήταν ευρύστομο ανεφέρετο «πνεύμα ενθουσιαστικόν».Μεταγενέστεροι συγγραφείς μιλούν για ένθεο ατμό, αναθυμιάσεως, πνεύματος λεπτού και πυρώδους (Ιάμβλιχος), πνεύματος ψυχρού ( Ιουστίνος) και τέλος βεβαιώνουν ότι το ρεύμα αέρος ήταν άλλοτε ισχυρότερο και άλλοτε ασθενέστερο. Ο Πλίνιος προσθέτει, ότι η αναθυμίασις ήταν μεταξύ των πρωτίστων ομοίων, οι οποίες δημιουργούσαν μαντική κατάσταση εμπνεύσεως. 

Ιδιαίτερης σημασίας είναι και η μαρτυρία του Πλουτάρχου, ο οποίος ήταν και άνω των 20 ετών ιερεύς στους Δελφούς. Σε δύο πραγματίες του του Περί των εκλελοιπότων χρηστηρίων και Περί του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν, μιλά για τα δελφικά προβλήματα. Το χάσμα και τον εξ΄αυτού αναδιδόμενο αέρο το αναφέρει πολλές φορές. Ουδέποτε όμως είπε ότι το χάσμα ήταν στο άδυτο του ναού. Αναφέρει επίσης ότι η αναθυμίασις δεν ήταν σταθερή, αλλά άλλοτε ήταν ασθενής και άλλοτε σφοδρή. Επικαλείται και μάρτυρες ότι το αναδιδόμενο πνεύμα είναι κατά άτακτα διαστήματα πλήρες ευωδίας. Χαρακτηριστικά βεβαιώνει ότι με την ευωδιά αυτή γέμιζε ο οίκος εντός του οποίο κάθονταν αυτοί που περίμεναν τους χρησμούς και προερχόταν από το άδυτο.Ο τρόπος με τον οποίο μιλά για τον αναδιδόμενο αέρα , οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν πρόκειται για το άδυτο του ναού, Συγκεκριμένα μεταχειρίζεται την εξής φράση σχετικά με το γεγονός ότι η Πυθία δεν δίδει πλέον έμμετρους χρησμούς 

΄Εν εκ των δύο πρέπει να συμβαίνει, ή η Πυθία δεν πλησιάζει την τοποθεσίαν όπου ευρίσκεται το θείον ή η αναθυμίασις έχει σβήσει τελείως και εξέλιπεν η δύναμίς της. «ως δυοίν θάτερον, ή της Πυθίας τω χωρίω μη πελαζούσης, εν ω το θείον εστιν, ή του πνεύματος απεσβεσμένου και της δυνάμεως εκλελοιπυίας».Κατά τα άλλα επιβεβαιώνει την παράδοση του Διοδώρου, περί της ανακαλύψεως του χάσματος από τις αίγες και αναφέρει και το όνομα του ποιμένος, Κορήτας.Μας δίνει επίσης άλλη μια συγκαλυμμένη νύξι για το χάσμα, χρησιμοποιώντας μια σκηνογραφία. Παριστάνει τους ήρωες του διαλόγου, να έρχονται στο ναό, για να καθίσουν στο μεσημβρινό κριπίδωμα και να συνομιλήσουν έχοντας ενώπιόν του το ιερό της Γής.Τότε ο Βόηθος, λέει ότι « και ο τόπος της απορίας συνεπιλαμβάνεται τω ξένω»,ήτοι βοηθά και ο τόπος να γίνει συζήτηση για την σημερινή έλλειψη εμπνεύσεως της Πυθίας.Δεν γίνεται όμως λόγος για αναθυμιάσεις, αλλά περί Μουσών και νάματος. Εμείς όμως γνωρίζουμε ήδη ότι με το ιερό και το αρχικό μαντείο της Γής, συνεδέοντο οι αναθυμιάσεις του χάσματος. Το ιερό της Γής ανακαλύφθηκε κατά τις ανασκαφές εκεί ακριβώς ότι το αναφέρει ο Πλούταρχος, προ της μεσημβρινής πλευράς του ναού. Ο Α. Κεραμόπούλλος, στον οδηγό των Δελφών (1935) αναφέρει « Είναι το παμπάλαιο ιερό της Γής. Ενταύθα ήτο το χάσμα το αναδίδον πνοήν…».

Λίγο μετά την ανέγερση του τότε νέου ξενοδοχείου στην άκρη της πόλης των Δελφών, άκουσε ο Μαρινάτος κατά τη μετάβασή του εκεί το Μάρτη του 1955 να μιλούν για την «ανεμότρυπα» την οποία απέκοψε εν μέρει η χάραξις του δρόμου.

O Κεραμόπουλλος, μιλούσε περί «ρωγμής κατά το δυτικόν άκρον του χωρίου». Επισκέφθηκε το σημείο. Βρήκε το χάσμα ,έβαλε εντός το κεφάλι του και αμέσως έγινε αισθητή η πνοή του εξερχομένου ανέμου.Φωτογράφισε το σημείο και έγραψε άρθρο στον ημερήσιο τύπο, με το οποίο συνιστούσε στην υπηρεσία Τουρισμού να φροντίσει να μην καταστραφεί περαιτέρω το χάσμα.



Τον Ιανουάριο του 1959, ξαναπήγε στους Δελφούς, αλλά το χάσμα είχε εξαφανισθεί. Κατά την νέα διαπλάτυνση της οδού ο βράχος ανατιχάνθηκε και το τμήμα της οπής που είχε μείνει γέμισε πέτρες και χώματα. Βρήκε ωστόσο το μικρό εναπομείνον ίχνος του χάσματος με τη βοήθεια της παλιάς φωτογραφίας . αλλά και πάλι αμφέβαλλε διότι το τοπίο είχε μεταμορφωθεί δραματικά. ΄Όπως χαρακτηριστικά γράφει «την τελειωτικήν απόδειξιν παρέσχεν η αναθυμίασις. Το πνεύμα υπήρχε πάντοτε εκεί, εξερχόμενον δια μέσου των λίθων και χωμάτων. Την φοράν αυτήν ανεδίδετο θερμόν, την δε θερμότητά του καθίστα εντονωτέρα η παγερά ημέρα». 

Ο Μαρινάτος πίστευε ότι η σχισμή είναι μία και μόνη, η οποία με κατέυθυνση από ανατολικά προς δυτικά, διέρχεται από το ιερό και εξέπεμπε άλλοτε την αναθυμίαση εντός αυτού, πιθανότατα στο ιερό της Γής. Λόγω των συνεχών και σφοδρών σεισμών, πιθανώς να υπέστησαν τα πετρώματα ελαφρά μετακίνηση , από την οποία εφράχθη το ένα στόμιο και ανοίχτηκε άλλα στην Ανεμότρυπα. 

Το νερό της Κασταλίας μετακινήθηκε πολλές φορές στο παρελθόν και το 1870 , λόγω σεισμών. Επίσης θεωρούσε πιθανό η Ανεμότρυπα να είναι διακλάδωσις του Δελφικού χάσματος ή ακόμη και τελείως ανεξάρτητο χάσμα. Το γεγονός πάντως παραμένει ότι κοντά στο ιερό υπάρχει αυτό το φαινόμενο, για το οποίο έχει μιλήσει η αρχαιότητα και καλύπτει τους διάφορους τρόπους με τους οποίους περιγράφεται το «πνεύμα». ΄Οσον αφορά τις αρχαίες πηγές για το χάσμα επισημαίνει ο Μαρινάτος ότι αυτές δεν είναι παλιότερες του 1ου π.Χ αιώνος. Ο Διόδωρος, οποίος είναι ο πάλαιότερος, έδωσε συγχρόνως αφορμή στην αμφισβήτηση του όλου ζητήματος περί χάσματος και αναθυμιάσεως, διότι μνημονεύει ότι έκειντο εις το «άδυτον» του «ιερού». Επί πλέον, η συχνή έκφρασις ότι η Πυθία «κατέβαινε» εις το άδυτο , οδήγησε σε σειρά παρεξηγήσεων. ΄Αδυτο, θεωρήθηκε το μέρος του ναού, πίσω από το σηκό, που σε μερικούς αρχαίους ναούς υπήρχε χωριστό διαμέρισμα, στο οποίο δινόταν το όνομα άδυτο. 

Ο ναός του Απόλλωνος, στο τμήμα εκείνο ανεσκάφη εσωτερικώς μέχρι του φυσικού βράχου, ο οποίος συνέβη ν΄ανακαλυφθή συμπαγής και απολύτως αρραγής. Αναμφίβολα λοιπόν εκεί ουδέποτε υπήρξε χάσμα. Επειδή η Πυθία «κατέβαινε» εδέχθησαν λόγω ιχνών βαθμίδων, δύο πατώματα στο άδυτο του ναού. ΄Ηταν όμως πράγματι αυτό το άδυτο του χάσματος; O Kεραμόπουλλος έκανε ήδη την ορθή παρατήρηση, ότι εσωτερικά οι τοίχοι του ναού δεν φέρουν πρόσωπο στο ανασκαφέν τμήμα, επομένως ουδέποτε αυτό προορίσθηκε να είναι ορατό.

Οι παλαιότερες μαρτυρίες , οι οποίες είναι όλες ποιητικές, είναι ασαφείς και επιδεχόμενες ελαστική ερμηνεία. Η σχετικά σαφέστερη έκραση είναι Πινδ Ολ. Χρυσοκόμας ευώδεος εξ΄αδύτου ναών πλόον είπε. Σκοτεινότερος είναι ο λόγος εν Πυθ ΧΙ 4-5 , χρυσέων ες άδυτον τριπόδων θησαυρόν. Στο χορικό Ιφ.Τ 1257 αδύτων ύπο, Κασταλίας ρεέθρων γείτων, είναι αδύνατο να συμπεράνη κανείς ποιο άδυτο εννοεί ο Ευριπίδης. Επίσης στις Ευμενίδες ή τον ΄Ιωνα ο αναγνώστης θ΄αποκομίσει τα εξής: Στο ναό υπήρχε «μυχός» , εκεί ευρίσκετο ο ομφαλός (Ευμ.37-40), υπήρχον πέριξ θρόνοι, εφ΄ων η Πυθιάς είδε κοιμωμένας τας Ευμενίδας (47), πάντα δε ταύτα ευρίσκονται εις τον χώρον, ένθα και το άγαλμα του θεού (155).

Στον Ίωνα, επαναλαμβάνονται τα περί ομφαλού, όπου καθίζων ο Φοίβος υμνωδεί (5-6) , εκεί δε μνημονεύεται ο τρίπους, γύρω από τον οποίο ίστανται οι αριστείς των Δλεφών «έσω» του ναού, χωρίς άλλες λεπτομέρειες. Παντού αναφέρεται είσοδος και έξοδος στο ναό και πουθενά «κατάβασις» , ούτε καν ρητώς το άδυτο. Εφόσον λοιπόν και το άδυτο του ναού δεν παρουσίασε ίχνη χρησιμοποιήσεως στα βαθύτερα στρώματα, πρέπει να σκεφθούμε μήπως η κατάβασις, η οποία μαρτυρείται σε μεταγενέστερες πηγές εννοεί άλλο άδυτο, έξω από τον ναό. Ο Διόδωρος χρησιμοποιεί την φράση, ότι το χάσμα βρισκόταν « εν τούτω τω τόπω, καθ΄όν έστι νυν του ιερού το καλούμενον άδυτον». 

Παρατηρούμε λοιπόν, πρώτον ότι ιερό δεν σημαίνει μόνο ναός, αλλά και το όλον ιερόν, ακριβώς σε αντιδιαστολή προς τον ναόν. Δεύτερον ότι αν επρόκειτο περί ναού, δεν θα ήταν ανάγκη να χρησιμοποιηθεί η φράσις «το καλούμενον άδυτον», αφού άδυτο ήταν κανονική ονομασία του σχετικού διαμερίσματος των ναών. 

΄Όταν συνδυάσουμε και την είδηση ότι η Πυθία κατήρχετο στο άδυτο τούτο, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι ήταν εκτός του ναού, σε βαθύτερο σημείο, πιθανόν στα πέριξ του ιερού της Γής. Τέτοια άδυτα εντός των ναών στα οποία κατήρχοντο, υπήρχαν και αλλού στην Ελλάδα, όπως στο ιερό του Ισθμού, όπου εντός του περιβόλου του Παλαίμονος περγράφεται από τον Παυσανία «εν αριστερά ναός…έστι δε και άλλο ΄Αδυτον καλούμενον, κάθοδος δε εις αυτό υπόγειος, ένθα δη τον Παλαίμονα κεκρύφθαι φασίν». 

Η αναλογία μεταξύ των αδύτων των δύο ιερών είναι σπουδαία, αφού και στις δύο περιγραφές χρησιμοποιείται η φράσις « το καλούμενον άδυτον». Επί πλέον στις παραδόσεις εις το άδυτο των Δελφών ήταν θαμένος ο Πύθων και στον Ισθμό ο Παλάιμων. Υπάρχει και η μαρτυρία του Ηροδότου. Είναι γνωστό ότι τα χάσματα αυτά της γής καθώς και οι σχετικοί υπόγειοι χώροι καλούντο άδυτα και μέγαρα. Αναφέρει λοιπόν ο Ηρόδοτος για τον χρησμό που έλαβαν οι Αθηναίοι επικειμένης της εισβολής του Ξέρξη. 

Οι θεοπρόποι , αφού έκαναν τις σχετικές τελετές «ες ο μέγαρον εσελθόντες ίζοντο». Η Πυθία Αριστονίκη τότε χρά τα περί της απελπιστικής καταστροφής , η οποία επικρέμαται των Αθηνών και καταλήγει « αλλ΄ίτον εξ΄αδύτοιο». Επομένως μέγαρον και άδυτον παρουσιάζονται ως συνώνυμα. Και πιθανόταατα ήσαν ένας και ο αυτός χώρος , στον προθάλαμο του οποίο κάθονταν οι ξένοι και στο βάθος έκειτο το χάσμα , απ΄όπου χρησμοδοτούσε η Πυθία. Σε πλήρη συμφωνία με αυτά βρίσκεται και η περιγραφή του Πλουτάρχου με μόνη διαφορά ότι ο χώρος « εν ώ τους χρωμένους τω θεώ καθίζουσιν» καλείται εδώ οίκος. Πληρούται δε ευωδίας κατά άτακτα διαστήματα από το πνεύμα του παρακείμενου αδύτου. Κατά τον Παυσανία , εντός του αδύτου έφθανε το ύδωρ της Κασσοτίδος, του οποίου η πόσις ήταν ένα από τα στοιχεία της μαντικής εκστάσεως. 

 Τι και πού ήταν η Κασσοτίς δεν γνωρίζουμε. Βρέθηκαν όμως πολλά ίχνη δεξαμενών και αγωγών, οι οποίες από τον 6ο π.Χ αι. οδηγούσαν το νερό στα πέριξ του ναού. Ο Μαρινάτος ισχυρίζεται ότι η προσεκτική παρακολούθηση των αγωγών αυτών ίσως διευκολύνει την ανακάλυψη του αδύτου και του χάσματος.

Πηγές:
«ΔΕΛΦΙΚΟ ΧΑΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΥΘΙΑΣ» Σπ.Μαρινάτου






ΤΟ ΜΑΝΤΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ
Δελφοί Ιστορία Μαντείο των Δελφοί Ναός Απόλλωνα Πυθία Δελφοί .

ΠΗΓΗ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

ΑΓΡΙΕΥΕΙ Ο ΚΑΥΣΩΝΑΣ! Σε ποιες περιοχές η θερμοκρασία θα χτυπήσει τους 43 βαθμούς

Μέχρι τους 43 βαθμούς θα ανέβει αύριο η θερμοκρασία σε ορισμένες περιοχές της χώρας.


Σύμφωνα με την πρόβλεψη του Τάσου Αρνιακού η θερμοκρασία θα διαμορφωθεί ως εξής:

Αθήνα 42
Θεσσαλονικη 40
Πατρα 42
Λάρισα 43
Αγρίνιο 41
Αργος 43
Σπάρτης 42
χανιά 38
Ρόδος 38
Ο αφρικανικός καύσωνας θα κορυφωθεί το Σάββατο με τις θερμοκρασίες να ανεβαίνουν περισσότερο.

Σύμφωνα με τους μετεωρολόγους οι πόλεις που θα υποφέρουν περισσότερο με θερμοκρασίες που θα αγγίξουν τους 45 βαθμούς Κελσίου την Παρασκευή και το Σάββατο είναι η Λάρισα, η Σπάρτη, η Θήβα, το Άργος και οι Σέρρες.

πηγη 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

Δούλοι του Φόβου εναλλάξ με Ελπίδα

«Ἀλλ’ ἐκεῖνον νομίζω [ἐλεύθερον] τὸν μήτε ἐλπίζοντά τι μήτε δεδιότα»

“Οι γαρ κατ’ εκείνον τον χρόνον την πόλιν διοικούντες κατεστήσαντο πολιτείαν ουκ ονόματι μεν τω κοινοτάτω και πραοτάτω προσαγορευομένην, επί δε των πράξεων ου τοιαυτην τοις εντυγχάνουσι φαινομένην, ουδ’ η τούτον τον τρόπον επαίδευε τους πολίτας ώσθ’ ηγείσθαι την μεν ακολασίαν δημοκρατίαν, την δε παρανομίαν ελευθερίαν, την δε παρρησίαν ισονομίαν, την δ’ εξουσίαν του ταύτα ποιείν ευδαιμονίαν, αλλά μισούσα και κολάζουσα τους τοιούτους βελτίους και σωφρονεστέρους άπαντας τους πολίτας εποίησεν.”

Απόδοση: Οι διοικούντες (Σόλων και Κλεισθένης) κατ’ εκείνον τον χρόνον την πόλιν, δεν ίδρυσαν πολίτευμα ονομαζόμενον μεν δι’ ονόματος κοινοτάτου και ωραιοτάτου, μη φαινόμενον δε εις την εφαρμογήν τοιούτον εις τους ζώντας κατ’ αυτό, ουδέ ίδρυσαν τοιούτον πολίτευμα το οποίον κατά τέτοιον τρόπον εξεπαίδευε τους πολίτας, ώστε να θεωρούν την μεν ακολασίαν, δημοκρατίαν, την δε παρανομίαν, ελευθερίαν, την αυθάδειαν, ισονομίαν, ευτυχίαν δε την άδειαν του να πράττη καθένας ταύτα, αλλ’ ίδρυσαν πολίτευμα το οποίον με το να μισή και να τιμωρή τους τοιούτους έκαμνεν όλους τους πολίτας καλυτέρους και σωφρονεστέρους. (Ισοκράτης 436-338 π.κ.ε. φιλόσοφος, διδάσκαλος της ρητορικής)

Οι ανήθικοι άρχοντες, ΒΟ(υ)ΛΕΥΤΕΣ και οι ανήθικοι αγανακτισμένοι της πλατείας (γραβάτας και γαλότσας) είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ. Ο Ισοκράτης μια χαρά τα λέει και είναι δυστυχώς, τραγικά επίκαιρος. Άλλωστε δεν χρησιμοποιούμε τους αφορισμούς κατά πως μας βολεύει.

Μνημόνιο – Δούλοι του φόβου και της ελπίδας

Ο Λουκιανός (125-180 μ.κ.ε.) στο σύγγραμμά του «Βίος Δημώνακτος» μας πληροφορεί πως ο εκ Κύπρου κυνικός φιλόσοφος Δημώναξ, στην αναζήτησή του για τό τι είναι ελευθερία και ποιός είναι πραγματικά ο ελεύθερος άνθρωπος, κατέληξε στο συμπέρασμα πως ελεύθερος είναι εκείνος που ούτε ελπίζει τίποτα, ούτε φοβάται «Ἀλλ’ ἐκεῖνον νομίζω [ἐλεύθερον] τὸν μήτε ἐλπίζοντά τι μήτε δεδιότα». Είχε φαίνεται εντοπίσει ο Δημώναξ έναν από τους πιό αποτελεσματικούς μηχανισμούς ελέγχου και χειραγώγησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς, είτε όταν αυτή εκδηλώνεται ατομικά, είτε όταν αυτή εκδηλώνεται στα πλαίσια μιάς ομάδας ή της μάζας. Ο μηχανισμός αυτός, ο βασιζόμενος στην παράλληλη χρήση του φόβου και της ελπίδας, υπήρχε φυσικά πολύ πριν τον Δημώνακτα και τον Λουκιανό, που έζησαν στα μέσα του 2ου μ.κ.ε. αιώνα, ενώ εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα, εξασφαλίζοντας σε αυτούς που τον χειρίζονται, πως η συμπεριφορά εκείνων επάνω στους οποίους εφαρμόζεται, θα κινηθεί προς την επιθυμητή κατεύθυνση και θα αποφέρει τα προσδοκώμενα οφέλη. (δηλ. πιστούς, ψηφοφόρους, υπαλλήλους, συζύγους, γονείς, φαν, οπαδούς κλπ κλπ. = ΔΟΥΛΟΥΣ)

Πιό συγκεκριμένα, τα ιερατεία όλων των θρησκειών χρησιμοποιούν αριστοτεχνικά τον μηχανισμό αυτό για να ελέγχουν τους πιστούς τους. Ο φόβος του θανάτου και αυτός της μετά θάνατον τιμωρίας ή μη λύτρωσης αντιπαραβάλλονται συστηματικά με την ελπίδα της μετά θάνατον ζωής, της σωτηρίας και της πλουσιοπάροχης ανταμοιβής (πάντοτε και μόνον μετά θάνατον), υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι ο πιστός θα αποδεχτεί πλήρως τα δόγματα της θρησκείας, θα συμμορφωθεί στους κανόνες της, θα υιοθετήσει το καθορισμένο πρότυπο συμπεριφοράς που αυτή απαιτεί και θα υπακούσει στις εντολές του ιερατείου.

Και είναι τόσο αποτελεσματικός και ευέλικτος ο μηχανισμός αυτός, ώστε χρησιμοποιείται ευρέως από την διαφήμιση και το μάρκετινγκ, ακόμη και σε ανεπτυγμένες κοινωνίες, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι εγγράμματοι, προκειμένου να προωθηθούν προϊόντα και υπηρεσίες και να επηρεαστεί η συμπεριφορά των καταναλωτών. Κίνδυνοι ανύπαρκτοι ή κίνδυνοι άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο υπαρκτοί (π.χ. ατύχημα, ασθένεια, γηρατειά, μόλυνση, κοινωνική απόρριψη λόγω εμφάνισης) προβάλλονται, συνήθως μεγενθυνόμενοι, ώστε να προκληθεί το συναίσθημα του φόβου στους υποψήφιους καταναλωτές.

Ταυτόχρονα παρέχεται σε αυτούς η ψεύτικη ελπίδα πως η συστηματική αγορά και χρήση ενός προϊόντος (π.χ. φάρμακο, τρόφιμο, καλλυντικό, απολυμαντικό) ή μιάς υπηρεσίας (π.χ. ασφάλεια ζωής ή υγείας, συνδρομή σε γυμναστήριο ή σε πρόγραμμα διατροφής) μπορεί να μειώσει ή και να εξαλείψει τον αντίστοιχο κίνδυνο, εξασφαλίζοντας υγεία, μακροζωία, νιάτα, ομορφιά και δημοφιλία.

Η πιό αποτελεσματική όμως χρήση του μηχανισμού αυτού (ΦΟΒΟΣ εναλλάξ με ΕΛΠΙΔΑ) και ταυτόχρονα η λιγότερο έντιμη αλλά και η πλέον επικερδής, γίνεται στον χώρο της πολιτικής ή ακριβέστερα στον χώρο νομής της εξουσίας. Προκειμένου πολιτικο-οικονομικά ιερατεία και κόμματα να κατακτήσουν ή να διατηρήσουν την εξουσία, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την δημοκρατική τους νομιμοποίηση, απαραίτητη για να περιοριστούν και να ελεγχθούν οι αντιδράσεις στις επιδιώξεις και στις ενέργειές τους, το εκλογικό σώμα τίθεται ενώπιον διλημμάτων και επιλογών, που φορτίζονται εντέχνως με τα συναισθήματα του φόβου και της ελπίδας. Έτσι η χειραγώγηση των εκλογέων καθίσταται ευκολότερη, αφού οι περισσότεροι υποπίπτουν στην παγίδα και προσεγγίζουν τα πολιτικά ζητήματα, όχι με την λογική, αλλά με το συναίσθημα, του φόβου, γεγονός που διευκολύνει τον σχηματισμό μιάς εκλογικής μάζας, αγόμενης και φερόμενης πιά από τον φόβο και την ελπίδα.

«Καραμανλής ή τα τανκς», «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», «Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» (αυτά είναι Προπαγάνδα – Αγκιτάτσια) δεν είναι παρά ένα μικρό και πρόχειρο δείγμα συναισθηματικά φορτισμένων επιλογών, ενώπιον των οποίων τα πολιτικο-οικονομικά κέντρα εξουσίας έχουν θέσει τα τελευταία χρόνια τους Έλληνες, επιτυγχάνοντας, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο, να κατευθύνουν και να ελέγξουν την πολιτική και εκλογική τους συμπεριφορά και να καθορίσουν όχι μόνον από ποιούς και πως θα ασκηθεί η εξουσία, αλλά το κυριότερο, ποιά και ποιών συμφέροντα θα εξυπηρετηθούν από αυτήν.

Συμφέροντα τα οποία, φυσικά, δεν είναι άλλα από εκείνα των πολιτικο-οικονομικών ιερατείων και κέντρων εξουσίας, που έχουν την αναγκαία ισχύ για να χειρίζονται τον μηχανισμό αυτόν του φόβου και της ελπίδας στον χώρο της πολιτικής.

Η Ελλάδα της εποχής του Μνημονίου είναι ένα ακόμη παράδειγμα ελέγχου και χειραγώγησης των πολιτών – μετατροπής τους, δηλαδή, σε υπηκόους-ΔΟΥΛΟΥΣ – μέσω του μηχανισμού αυτού. Εγκλωβισμένοι στα γρανάζια του, οι Έλληνες καλούνται να «συμφωνήσουν» σε δραστικές περικοπές των μισθών και των συντάξεών τους, απειλούμενοι ότι σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος να πάψουν να λαμβάνουν μισθούς και συντάξεις. Τους παρουσιάζεται η υποβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας ως η μοναδική λύση αποφυγής μίας ταχέως επερχόμενης πλήρους κατάρρευσης του κοινωνικού κράτους (του όποιου κοινωνικού κράτους υπήρξε τέλος πάντων). Τους ζητείται να «αποδεχτούν» να γίνουν φτωχότεροι και να ζήσουν με λιγότερα, γιατί αλλιώς η χώρα θα χρεωκοπήσει και θα εξαναγκαστεί να επιστρέψει στην δραχμή. Απαιτείται από αυτούς να «συναινέσουν» στην απώλεια μέρους της εθνικής κυριαρχίας της πατρίδας τους, ώστε να μην αποβληθεί η Ελλάδα από το ευρώ και τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον οποίο υποτίθεται η χώρα συμμετέχει ισοτίμως.

Με άλλα λόγια, οι Έλληνες εκβιάζονται να συγκατανεύσουν σε μιά μακροπρόθεσμη και προς το χειρότερο ριζική αλλαγή του τρόπου ζωής τους, όχι μόνον μέσω της συρρίκνωσης του εισοδήματος τους και της υποβάθμισης των παρεχομένων σε αυτούς από το κράτος υπηρεσιών υγείας, πρόνοιας και εκπαίδευσης, αλλά και μέσω της περιστολής των πολιτικών και κοινωνικών τους δικαιωμάτων ακόμη και αρχών του Ελληνικού Συντάγματος. Εύκολα, βέβαια, γίνεται αντιληπτό πως υπάρχει μιά κρίσιμη και ουσιώδης διαφορά σε ό,τι αφορά την χρήση του μηχανισμού αυτού στην Ελλάδα του Μνημονίου.

Η διαφορά δεν είναι άλλη από το γεγονός πως ενώ, όπως πάντοτε, οι χειριστές του διεγείρουν και συντηρούν το συναίσθημα του φόβου, στην περίπτωση αυτή, λόγω αλαζονείας, θράσους, υπερεκτίμησης των δυνάμεών τους ή υποτίμησης του λαού, δεν παρέχουν ελπίδα. Ή ακριβέστερα, η ελπίδα που παρέχουν έχει την μορφή της αποφυγής ενός μείζονος κακού (πραγματικού ή φανταστικού κι αυτό είναι ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ) υπό την αυστηρή προϋπόθεση της αποδοχής ενός άλλου κακού, το οποίο τό παρουσιάζουν ως μικρότερο και λιγότερο επώδυνο, χαρακτηρίζοντας ταυτόχρονα οποιαδήποτε άλλη επιλογή ως μη εφικτή και καταστροφική, χωρίς τίποτα από τά παραπάνω να είναι κατ’ ανάγκη αλήθεια.

Εγκλωβίζοντας όμως τους ανθρώπους με τον φόβο, ώστε να είναι ευκολότερα χειραγωγήσιμοι και ελεγχόμενοι, μηδενίζοντας τις επιλογές τους, αγνοώντας τους, επιβάλλοντάς τους εκβιαστικά να δεχθούν αποφάσεις άλλων (και μάλιστα ξένων…) με τίς οποίες διαφωνούν, αναγκάζοντάς τους να ζήσουν μιάν άλλη ζωή από αυτή που θέλουν, σε ένα κράτος που ούτε ελέγχουν ούτε διαμορφώνουν και μετατρέποντάς τους από πολίτες σε υπηκόους, δεν εξασφαλίζει, ούτε πάντοτε ούτε και γιά πάντα, πως η χρήση του φόβου και της ελπίδας θα είναι αποτελεσματική.

Γιατί, παρ’ όλη την αποδεδειγμένα επιτυχημένη του χρήση επί χιλιετίες, έχει και ο μηχανισμός αυτός τα όριά του. Όρια που καθορίζονται όχι μόνον από τις ικανότητες και την δύναμη των χειριστών του, αλλά και από τις αντοχές αυτών επάνω στους οποίους εφαρμόζεται. Στην προκειμένη περίπτωση, δηλαδή, των Ελλήνων.

Κι είναι όταν οι Ελληνες θα έχουν χάσει τόσα πολλά, ώστε, ούτε να αντέχουν, αλλά ούτε και να φοβούνται, οποιαδήποτε περαιτέρω απώλεια, ενώ ταυτόχρονα η προσφερόμενη σε αυτούς ελπίδα θα είναι τόσο μικρή, τόσο μακρυνή και τόσο αβέβαιη, που μοιραία και αναπόφευκτα ο μηχανισμός αυτός, έχοντας εξαντλήσει τα όρια της ισχύος του, θα καταρρεύσει. Και τότε, όσοι έχουν εγκλωβιστεί στα γρανάζιά του θα αποδεσμευτούν, γιατί ούτε ο φόβος θα είναι τόσο μεγάλος για να τούς κρατά υποταγμένους, ούτε και η ελπίδα τόσο ελκυστική για να χειραγωγούνται αγόμενοι και φερόμενοι, αναμένοντάς την υποσχόμενη αλλά αβέβαιη υλοποίησή της.

Δυστυχώς, καθώς ο μηχανισμός αυτός είναι βασισμένος επάνω στην χρήση του συναισθήματος, έτσι και η αντίδραση αυτών που τόν υφίστανται, όταν πλέον απεγκλωβιστούν, δεν θα καθοδηγηθεί από την λογική, παρά θα είναι και αυτή συναισθηματική. Και θα είναι τόσο ακραία και τόσο εκρηκτική η αντίδρασή τους, όσο στυγνότερος ο εκβιασμός που δέχτηκαν, όσο πιό ασφυκτική η χειραγώγησή τους και όσο μεγαλύτερες οι απώλειες και οι ζημίες που υπέστησαν και είναι πολύ πιθανό και ίσως αναπόφευκτο να συμβούν τότε ταραχές, συγκρούσεις, καταστροφές, εμπρησμοί, λεηλασίες, προπηλακισμοί, τραυματισμοί, ακόμη και δολοφονίες, αποδιοργανώνοντας την καθημερινότητά μας, διαλύοντας ό,τι έχει απομείνει από τον κοινωνικό ιστό της χώρας και επιτείνοντας ακόμη περισσότερο την οικονομική κρίση.

Η μεγαλύτερη όμως καταστροφή θα επέλθει στις σχέσεις των Ελλήνων με το σύνολο των πολιτειακών και πολιτικών θεσμών του Ελλαδικού κράτους και των αιρετών ή μη προσώπων, που καταλαμβάνουν τα υψηλότερα αξιώματα σε αυτό. Καθώς η Ελλάδα μετατρέπεται βαθμιαία και χωρίς την λαϊκή εντολή και συναίνεση σε κράτος όπου οι πολίτες της έχουν ολοένα περισσότερες και βαρύτερες υποχρεώσεις,αλλά συνεχώς λιγότερα και ασθενέστερα δικαιώματα, οι σχέσεις αμοιβαιότητας κράτους-πολιτών, απαραίτητες για να στηριχτεί και να λειτουργήσει το πολίτευμα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, γίνονται με ταχύ ρυθμό ετεροβαρείς.

Όταν πλέον οι πολίτες νοιώσουν, πως δίνουν ή απαιτείται να δώσουν στο κράτος πολλά περισσότερα από όσα λαμβάνουν από αυτό, τότε θα άρουν την εμπιστοσύνη τους πρώτα και την υποστήριξή τους έπειτα στους θεσμούς του Ελλαδικού κράτους και ενδεχομένως προς αυτό το ίδιο το πολίτευμα. Και είναι πολύ πιθανό να στραφούν με βίαιο τρόπο εναντίον όχι μόνον των προσώπων που κατέχουν πολιτειακές και πολιτικές θέσεις, αλλά και αυτών ακόμη των θεσμικών οργάνων του κράτους, κάνοντας την ρήξη τους με αυτό πλήρη. Έτσι, η οικονομική κρίση θα καταστεί κρίση πολιτική και πιθανότατα κρίση ύπαρξης αυτής της ίδιας της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Υπάρχει ακόμη καιρός, ίσως όχι πολύς, όχι μόνον για να αποφευχθούν τα ανωτέρω ενδεχόμενα, αλλά και απεγκλωβισμένοι οι Ελληνες από τον μηχανισμό αυτό της ύπνωσης, της καταστολής και της υποδούλωσης και προσεγγίζοντας τα προβλήματα της χώρας με την λογική και με κριτήρια το εθνικό συμφέρον και την κοινωνική δικαιοσύνη, να εργαστούν για να επιτύχουν την οικονομική ανάκαμψη, για να εξασφαλίσουν την ευημερία του λαού, για να ενισχύσουν την κοινωνική συνοχή και για να αποκαταστήσουν το δημοκρατικό πολίτευμα. Η ευθύνη για αυτό βαρύνει πρωτίστως τους εμπνευστές και τους χειριστές του μηχανισμού αυτού και εκείνους που κυβερνούν, έχοντας επιλέξει την πολιτική του Μνημονίου και την εφαρμόζουν φοβίζοντας και χειραγωγώντας. Είναι αυτοί άλλωστε που την δεδομένη χρονική συγκυρία έχουν την πολιτική δύναμη και μπορούν να αναλάβουν τις ανάλογες πρωτοβουλίες για να απεγκλωβιστεί ειρηνικά ο λαός από τον επικίνδυνο για όλους και για την χώρα μηχανισμό αυτό του φόβου και της ελπίδας.

Εκτός φυσικά και αν είναι στόχος τους μια βίαιη εξέγερση των μαζών, που αυτοί οι ίδιοι μεθοδικά διαμόρφωσαν, για να προχωρήσουν έτσι στο πιθανό επόμενο στάδιο του σχεδιασμού τους, που δεν θα αφορά πια την οικονομία της Ελλάδας και μόνον, αλλά την μορφή, τον χαρακτήρα, την οργάνωση και ίσως και την έκταση ακόμη της επικράτειας της Ελληνικής «Δημοκρατίας». Την μεγαλύτερη όμως ευθύνη τήν έχουν οι Έλληνες πολίτες, όλοι μαζί συλλογικά και ο καθένας τους μόνος, έστω και αν πιστεύουν και αισθάνονται το αντίθετο. Γιατί αφέθηκαν να εγκλωβιστούν από άγνοια, απερισκεψία, αδιαφορία, ωχαδερφισμό ή αφέλεια στην μέγγενη του φόβου και της ελπίδας.

Γιατί οι αντιδράσεις τους, ακόμη και τώρα που σιγά-σιγά συνειδητοποιούν το μέγεθος της καταστροφής, συνεχίζουν να είναι συναισθηματικές (π.χ. «αγανακτισμένοι») και άρα απολύτως διαχειρίσιμες από τα πολιτικο-οικονομικά ιερατεία, που εξακολουθούν, σχεδόν δίχως δικές τους απώλειες, την εφαρμογή του Μνημονίου και του ευρύτερου σχεδίου τους για την Ελλάδα. Γιατί είναι αυτοί που με την ψήφο τους ανέδειξαν τις τελευταίες δεκαετίες όχι τους ικανούς, εργατικούς και έντιμους να κυβερνήσουν την χώρα, αλλά επιτήδειους, αετονύχηδες, ραδιούργους, δολοπλόκους ή τυχάρπαστους, επιτρέποντας τον σταδιακό εκφυλισμό του πολιτεύματος και αφήνοντας ατιμώρητες την ανικανότητα, την διαφθορά και την ασυδοσία αιρετών και μη κρατικών αξιωματούχων και λειτουργών, οδηγώντας, ανάμεσα στα άλλα, την χώρα στον οικονομικό μαρασμό, που υπήρξε και η αφορμή για το Μνημόνιο. Γιατί προέκριναν και σε μεγάλο βαθμό συνεχίζουν να τό κάνουν, το ατόμικό τους συμφέρον έναντι του συλλογικού και του εθνικού.

Στα πολιτικά προβλήματα, όπως τέτοιο είναι το και Μνημόνιο και ο εγκλωβισμός των Ελλήνων σε έναν εκβιαστικό μηχανισμό φόβου και λειψής ελπίδας, προκειμένου το Μνημόνιο να υλοποιηθεί, η λύση δεν μπορεί να είναι παρά πολιτική. Και εξ’ ορισμού αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι συλλογική. Η οποιαδήποτε μορφή όμως συλλογικής δράσης για να είναι αποτελεσματική, πρέπει να είναι προϊόν πολιτικής σκέψης, η οποία με την σειρά της πρέπει να καθοδηγείται από σαφή ιδεολογία. Στην προκειμένη περίπτωση η ιδεολογία αυτή δεν μπορεί παρά να εμπνέεται από το εθνικό συμφέρον, την ευημερία και ευζωία του Ελληνικού λαού και την πίστη και την προσήλωση στο δημοκρατικό πολίτευμα.

Η εξ’ αυτής της ιδεολογίας εκπορευόμενη πολιτική σκέψη οφείλει, αφού διαγνώσει προβλήματα και αδυναμίες, να χαράξει στρατηγικές, να θέσει στόχους, να κινητοποιήσει τον λαό, να προετοιμάσει τα αναγκαία μέσα και να κατευθύνει την απαιτούμενη συλλογική δράση, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί. Στόχοι που γενικώς θα μπορούσαν να συνοψιστούν στην οικονομική ανάκαμψη μέσω της αύξησης του παραγόμενου πλούτου της χώρας, στην δίκαιη κατανομή του πλούτου αυτού βάσει της προσφοράς και των αναγκών του καθενός, στην ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, στην εξασφάλιση της ισοτιμίας και της ισονομίας των πολιτών, στην αποκατάσταση και προστασία του δημοκρατικού πολιτεύματος και στην αποκατάσταση της ανεξαρτησίας της χώρας και της αξιοπρέπειάς της.

Η όλη αυτή προσπάθεια, για να είναι αποτελεσματική, οφείλει όχι μόνον να εμπνέεται από φιλοπατρία και δημοκρατικά ιδεώδη και να είναι προϊόν πολιτικής σκέψης, συλλογική, διαρκής και επίμονη, αλλά οφείλει και να είναι απαλλαγμένη και από τον φόβο και από την ελπίδα, για να αποφευχθεί η εκ νέου παγίδευση των Ελλήνων σε κάποιον άλλον παρόμοιο μηχανισμό και να αποτραπεί η εκμετάλλευση του αγώνα τους και ο εκφυλισμός του. Πρέπει να είναι προσπάθεια ελευθέρων στην ψυχή και τον νου ανθρώπων, ανθρώπων που δεν θα είναι δούλοι ούτε του φόβου, αλλά ούτε και της ελπίδας, ανθρώπων που θα αγωνίζονται ενωμένοι για να κατακτήσουν την κοινωνική, πολιτική, οικονομική και εθνική τους ελευθερία.

Χρήστος Μητσάκης Δρ. Ψυχολογίας /2014

***
Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας είχε πει ήδη το 1985 ότι το κράτος δεν έχει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις και όχι, όπως αναφέρει επανειλημμένα ο κ. Κώστας Μπέης, το 1989. Όλοι αυτοί «οι μη προνομιούχοι» ευνοημένοι από το καταναλωτικό μοντέλο που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης με πρωτεργάτη τον Ανδρέα Παπανδρέου (επί Ανδρέα φάγαμε ψωμί, εννοώντας ότι έφαγαν το ψωμί των επόμενων γενεών) και οδήγησαν τον Έλληνα στην αποχαύνωση, στην αποκτήνωση, στην τεμπελιά, στην αρπαχτή, για να καταντήσει στην αγανάκτηση.

Τώρα αρχίζει και λιώνει το παγόβουνο, που συσσώρευσαν όλοι «οι μη προνομιούχοι» ληστοσυμμορίτες του συστήματος και όσοι εντάχθηκαν από αριστερά και δεξιά σ’ αυτό. Το 1/10ο, που δεν είχε μπει στο φαγοπότι (ΟΧΙ, ΔΕΝ τα φάγαμε, όλοι μαζί) από την οικονομική εξαχρείωση, βρίσκονται στο στάδιο της επιτυχούς επιβίωσης και της συνεχούς ανάπτυξης. Ποιοι έβγαλαν τα 800 δισεκατομμύρια στην Ελβετία και ποιοι Έλληνες αγοράζουν στο Λονδίνο σήμερα, εν μέσω κρίσης, έστω τεχνητής, ακίνητα για να διαιωνίζουν τα κλεψίματα τους; Οι μεσίτες στο Λονδίνο, όπως παρουσιάστηκε δημοσίως, κάνουν χρυσές δουλειές με Έλληνες. Ποιούς Έλληνες;

Γιατί αυτοί που σήμερα επιβιώνουν, το 1/10ο είναι ταυτόχρονα και ολιγαρκείς, δεν υπέρ-καταναλώνουν.

terrapapers.com

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ