Από το Ζάχο Σκαφίδα
“Έχουμε τη δύναμη να είμαστε αυτό που είμαστε, και ό, τι επιθυμούμε να είμαστε, έχουμε τη δύναμη να δημιουργούμε τους εαυτούς μας. Αν αυτό που υπάρχει είναι το αποτέλεσμα των προηγούμενων ενεργειών μας, σίγουρα προκύπτει πως ό, τι θέλουμε να ήμαστε στο μέλλον μπορεί να παραχθεί από την παρούσες επιλογές μας, έτσι πρέπει να γνωρίζουμε πώς να ενεργούμε ".
Σουάμι Βιβεκάναντα (1863–1902)
Η ιστορία του Λ.
Ο Λ. μου διηγήθηκε την ιστορία του. “Ήμουν παντρεμένος με δύο παιδιά και γυναίκα την Ε. που υπεραγαπούσα. Η γυναίκα μου γνώρισε κάποιο και η σχέση μας χάλασε. Πήρα διαζύγιο και επειδή η δουλειά μου με απασχολούσε πολύ, αποφασίσαμε τα παιδιά να παραμείνουν με εκείνη. Τα παιδιά τα βλέπω συχνά και μάλιστα συμμετείχα σε θεατρική παράσταση του συλλόγου γονέων για ενίσχυση του. Το θέατρο ανέκαθεν γεμίζει το είναι μου, είναι σαν να ζω κάτι άλλο. Επίσης το χειμώνα όποτε βρω ευκαιρία πηγαίνω για σκι σε διάφορες πίστες. Το χιονισμένο τοπίο με συνεπαίρνει και με ξεκουράζει. Τώρα έχω σχέση με μια κοπέλα που φαίνεται ότι είναι αρκετά σοβαρή”.
Ο Λ. ήθελε κάποιες συνεδρίες για διερεύνηση της κατάστασης που τον είχε αρκετά πληγώσει.
Έγιναν πέντε συνεδρίες διερεύνησης, εκ των οποίων δύο είναι αυτές που σχετίζονταν με τη σημερινή κατάσταση του Λ. κατόπιν συζήτησης. Αναφέρονται συνοπτικά, επικεντρώνοντας στα σημεία που μας ενδιαφέρουν.
Με το θίασο στη Γαλλία
Πρώτη συνεδρία. “Είμαι σε ένα μικρό περιοδεύοντα θίασο εγώ ( Φίλιπε) η Λέγα και ο Ιν. Κάπου στη Γαλλία”. Δεν μπόρεσε να δώσει χρόνο, από την ερώτηση αν γνωρίζει την Αμερική και την απάντηση όχι, συμπέρανα ότι ήταν τη περίοδο 1300 έως 1450.” Όνειρο μας είναι η θεία κωμωδία, όμως θέλει περισσότερους ηθοποιούς, σκηνικά που δεν τα έχουμε και έτσι περιοριζόμαστε σε ιστοριούλες της βίβλου”.
“Αγαπάω τη Λέγα και ο Ιν είναι ο καλλίτερος και πιο έμπιστος φίλος. Σε κάποια περιοδεία η Λέγα γνωρίζει ένα νέο, είναι καλλίτερος από εμένα και με παρατάει. Έχω πέσει σε μεγάλη θλίψη, ο Ιν υπόσχεται να αναλάβει το θέμα. Παγιδεύει το ζευγάρι και σκοτώνει τον νέο. Παίρνουμε το πτώμα και τη Λέγα στην άμαξα και φεύγουμε. Σε κάποιο έρημο μέρος θάβουμε το νέο. Συνεχίζουμε το θίασο σε πιο μακρινά χωριά”. Μετά από χρόνια ο Θίασος περιορίζεται στον Φίλιπε και την Λέγα. Ο Φίλιπε γίνεται μέθυσος και βίαιος και σε μια κρίση βίας χτυπάει την Λέγα με το κηροπήγιο και την σκοτώνει.
Στη συζήτηση που ακολούθησε καταλήξαμε ότι η Λέγα ήταν η Ε.
Στη Σκανδιναβία
Δεύτερη συνεδρία. “Είμαι σε ένα λιβάδι ο καιρός είναι έτοιμος να βρέξει, οι τάρανδοι είναι σκορπισμένοι και βόσκουν. Εγώ ( η Μποορ είναι γυναίκα)πρέπει να μαζέψω χορτάρι για το χειμώνα για να έχουμε κοντά μας το κοπάδι. Ο Σβαρτ έχει βγει έξω μήπως βρει κάτι να φάμε. (Σε κάποιο τόπο της Σκανδιναβίας μετά το 1600)”.
Πάμε το βράδυ τι γίνεται.
“Καθόμαστε στη καλύβα τρώμε κρέας που έφερε ο Σβάρτ από τη σπηλιά που το φυλάμε. Το έβρασα εγώ προηγουμένως. Όλο παραπονιέται ότι δεν έχουμε παιδιά. Δεν ξέρω γιατί”. (Όταν τα υποκείμενα παρουσιάζονται με άλλο φύλο, συνηθίζω να τα πηγαίνω σε μια ερωτική σκηνή, ώστε όταν επανέλθουν στη σημερινή κατάσταση να προβληματιστούν για τον τρόπο που αισθάνονταν).
Το βράδυ. “Αισθάνομαι έξαψη, ο Σβάρτ είναι πολύ σκληρός, ίσως να πετύχει και να έχουμε παιδιά”.
Προχωράμε στο χρόνο όταν κάτι σημαντικό συμβαίνει.
“Είναι χειμώνας έχουμε κατέβει χαμηλά, έχουμε φέρει το κοπάδι και την τροφή. Ο Σβαρτ είναι θλιμμένος, μιλάμε πάλι για τα παιδιά, ερχόμαστε σε σύγκρουση. Ο Σβαρτ παίρνει ένα δοχείο και με κτυπάει στο κεφάλι. Τώρα βλέπω από πάνω, είμαι με το κεφάλι μέσα στα αίματα. Ο Σβάρτ κλαίει. Παίρνει το σώμα μου, το φορτώνει σε ένα αμαξάκι, το βάζει σε ένα τάρανδο και με μεταφέρει στο δάσος. Εκεί θάβει το σώμα μου”.
Στη συζήτηση που ακολούθησε καταλήξαμε ότι ο Σβάρτ ήταν η Ε.
Ανάλυση και σύνδεση των τριών ζωών
Ας δούμε πως εκδηλώνεται το κάρμα σε αυτές τις τρεις ζωές. Ο Λ που είναι ο Φίλιππε σκοτώνει σε καυγά τη Λέγα, την μετά Σβαρτ και τώρα Ε.
Στη δεύτερη ζωή το κάρμα ξεπληρώνεται σκοτώνοντας ο Σβάρτ, σήμερα Ε. τη Μποορ, σήμερα Λ. Στο ζευγάρι αναπτύσσεται η επιθυμία για παιδιά στη πρώτη και τη δεύτερη ζωή που ολοκληρώνεται στη τωρινή ζωή.
Στις δύο αυτές ζωές το ζευγάρι εναλλάσσει φύλο και ο ένας καταπιέζει τον άλλον. Η γεύση των θανάτων και η αλλαγή του φύλου, δίδαξε το ζευγάρι σε αυτή τη ζωή να ζει αρμονικά έχοντας δύο παιδιά.
Όμως ο θάνατος του εραστή της Λέγα είχε δημιουργήσει κάρμα και έρχεται σε αυτή τη ζωή και του παίρνει την Ε. Έτσι ο έρωτας της Ε. ολοκληρώνεται τώρα με τον χαμένο εραστή της, ο δε εραστής της, ξεπληρώνει το κάρμα και χαλάει την οικογένεια του Ε. όπως ο Φίλιπε (Λ.) του χάλασε τη ζωή του. Δεν τον σκοτώνει διότι δεν τον είχε σκοτώσει ο Λ.
Θα πει κάποιος ξοδεύτηκαν τόσες ζωές για αυτά τα λίγα μαθήματα. Όχι βέβαια, έγιναν πάρα πολλά, εμείς όμως επικεντρωνόμαστε στα ουσιώδη. Ο Λ. είναι ένας εξαίρετος ηθοποιός όπως είδαμε. Είναι εξοικειωμένος στα ψυχρά τοπία, γι΄ αυτό αποδρά συχνά για σκι. Μισεί το ποτό.
Η φαντασία είναι εξωτερικό ερέθισμα του υπερδιαστατικού χωρου
Κάποιοι θα πουν δημιουργήματα νοσηρής φαντασίας. Δεν έχουν σκεφτεί ποτέ τι είναι φαντασία. Για να δημιουργηθεί μια απλή εικόνα, όχι ολόκληρη ιστορία, χρειάζεται το φως να ερεθίσει τα οπτικά νεύρα, να μεταφέρουν με τις ηλεκτρικές ώσεις και χημικά πλέον μέσω των νευρικών συνάψεων και να γίνει η καταγραφή ηλεκτροχημικά στα εγκεφαλικά κύτταρα. Όταν θυμόμαστε, ανιχνεύουμε αυτές τις ηλεκτροχημικές καταγραφές και τις εξάγουμε στη συνείδηση. Φαντασία, σύμφωνα με τις σύγχρονες απόψεις, σημαίνει το ανάποδο, να φτιάξουμε εμείς την ηλεκτροχημική καταγραφή και να την εξάγουμε στη συνείδηση. Αυτό δεν έχει διερευνηθεί πως γίνεται και αμφισβητείται αν γίνεται διότι χρειάζεται εξωτερικό ερέθισμα. Σύγχρονοι ερευνητές θεωρούν τον εγκέφαλο δέκτη και τις καταγραφές τις πύλες για την εισδοχή στη συνείδηση των αναμνήσεων που υπάρχουν σε ένα υπερδιαστατικό χώρο.
Όσο αφορά τη δημιουργία φανταστικών εικόνων, η πορεία πρέπει να είναι η ίδια με την πορεία των πραγματικών εικόνων. Δηλαδή ο εγκέφαλος πρέπει να στέλνει μέσω των νευρώνων ηλεκτροχημικές ώσεις για να καταγραφούν στα εγκεφαλικά κύτταρα και να περάσουν στη συνείδηση. Αυτό γίνεται αντιληπτό από την κίνηση των οφθαλμικών βολβών σε περίοδο ονείρου και σε υπνωτικές καταστάσεις. Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι με κάποιον μη φυσικό τρόπο, (από το ενεργειακό κέντρο στο τρίτο μάτι), ο φανταζόμενος συλλαμβάνει τις παραπάνω ιστορίες, από το υπερσυνείδητο και τις περνάει στη συνείδηση.
Για να καταλάβετε ότι αυτά δεν είναι δημιουργημένα νοσηρής φαντασίας, καθίστε αναπαυτικά και προσπαθήστε να φτιάξετε δύο παρόμοιες ιστορίες, στις οποίες θα βλέπεται με όλες τις λεπτομέρειες αγνώστων τόπων και αντικείμενων, θα είστε ο πρωταγωνιστής, θα νοιώθετε όλα τα συναισθήματα, και αυτά μέσα σε μία ώρα. Αν τα καταφέρεται θα έχετε αποδείξει το αντίθετο.
Ο εγκέφαλος δεν παράγει μόνο συνθέτει. Ότι καινούργιο αν προσπαθήσετε να φτιάξετε είναι σύνθεση όσων έχουν καταγραφεί στη συνείδηση. Αν συνθέσεις ένα άνθρωπο και μια πάπια θα κάνεις τον ντοναλντάκ, με μια χελώνα και ένα νίντσα τα χελωνιτσάκια. Δεν μπορείς να κατασκευάσεις κάτι εντελώς ανύπαρκτο. Αν συμβεί αυτό σημαίνει ότι έχει εισαχθεί από την υπερσυνείδηση. Και τέτοιου είδους καταγραφές γίνονται σε ακραίες συναισθηματικές, σε διαλογιστικές ή υπνωτικές καταστάσεις.
Η κατανόηση του Κάρμα
Μέσα από ένα παράδειγμα δεν είναι δυνατόν να κατανοήσουμε τη λειτουργία του κάρμα. Πολλοί δικαιολογημένα θα αναφέρουν πάμπολλα παραδείγματα που πιθανώς δεν θα μπορέσουμε να δώσουμε ικανοποιητική απάντηση. Αν κάποιος προσπαθούσε να δώσει εξήγηση στη ζωή του Λ, με τα σημερινά δεδομένα, δεν θα το κατάφερνε. Έχοντας όμως μια μεγαλύτερη θέαση, τριών ζωών, μπορεί να εξηγήσει περισσότερα. Έτσι αν είχαμε την πλήρη θέαση της παγκόσμιας ιστορίας από το παρελθόν έως το τετελεσμένο μέλλον θα μπορούσαμε να δίναμε εξήγηση σε ακραίες ροές του κάρμα.
Ίσως να μπορούσαμε να εξηγήσουμε γιατί οι μοίρα έβαλε τον Χίτλερ να γίνει αίτιος μεγάλου ποσοστού των 60.000.000 θανάτων στο Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, γιατί να πεθαίνουν τόσοι μέσα σε πείνα δυστυχία και ανέχεια, γιατί μικρά αθώα παιδιά να υφίστανται τη σκληρότητα του πολέμου.
Κάρμα κακώς εννοείτε μόνο ότι είναι η ανταπόδοση. Κάρμα είναι και ότι πρέπει να κατανοήσουμε. Αν δεν κατανοήσουμε τον πόνο του βίαιου θανάτου κάποτε θα τον υποστούμε. Έτσι αυτός που αγνοεί ή δεν δίνει σημασία στο πόνο που υφίστανται τα ζώα για να μας θρέψουν, θα υποστεί αυτό τον πόνο σε κάποια ζωή για να αντιληφτεί. Οι Ινδιάνοι όταν σκότωναν μόνο για τροφή, μιλούσαν στο ζώο πριν το σκοτώσουν και του εξηγούσαν ότι αυτή η πράξη ήταν αναγκαία. Μιλούσαν σε κάθε χόρτο που έκοβαν και ζητούσαν την ανοχή του.«Τα ευωδιαστά λουλούδια είναι αδελφές μας. Το ελάφι, το άλογο, ο μεγάλος αετός είναι τ’ αδέλφια μας. Οι απότομες, ψηλές κορυφές, τα καταπράσινα λιβάδια, η ζεστασιά του αλόγου, ο άνθρωπος, όλα ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Ο λευκός άνθρωπος θα πρέπει να συμπεριφέρεται στα ζώα σα ναταν αδέρφια του. Όλοι μοιράζονται τον αέρα με την ίδια πνοή. Τα ζώα, τα δέντρα, ο άνθρωπος μοιράζονται την ίδια ανάσα. Από τη διακήρυξη του αρχηγού των Ινδιάνων Σηάτλ, προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ Φραγκλίνο Πήρς»
Μην απορείτε για τόσους βίαιους θανάτους, σε πολέμους, σε αθώα παιδιά, ίσως πρέπει να αντιληφτούν το πόνο του θανάτου που σπέρνουν, τις περισσότερες φορές με την άγνοια τους. Εμείς έχουμε διαλέξει την πτώση μας για να βιώσουμε την ύλη, άλλο γνωρίζω άλλο βιώνω. Άλλως ας επιλέξουμε τη Νιρβάνα, δηλαδή τη βουδιστική απάρνηση κάθε εγκόσμιας επιθυμίας, παντός γήινου, που επέρχεται η απολύτρωση από τα δεινά της ζωής και του κόσμου.
Απλή έννοια του κάρμα είναι η ανταπόδοση. Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος. Το βιβλικό οφθαλμό αντί οφθαλμού. Για να υπάρξει δημιουργία πρέπει να υπάρξει το αντίθετο. Όλα κάτω από το επίπεδο του Θεού περιέχουν την αντίθεση. Ισχύει ο νόμος παίρνω θα δώσω. Μπορούμε όμως να πάρουμε χωρίς να δώσουμε;
Μπορούμε να ελέγξουμε το κάρμα;
Εύλογα προκύπτει το ερώτημα μπορούμε να αλλάξουμε το κάρμα μας. Αν κατανοήσουμε τα μαθήματα που πρέπει να πάρουμε στη ζωή και ακολουθήσουμε τον δρόμο του ντάρμα, όσο αφορά το δικό σου κάρμα απαλλάσσεστε, όσο αφορά τους άλλους που έχουν υποστεί τα δικά σου λάθη εξαρτάται από τη εξέλιξη του άλλου.
Για να γίνει συγκεκριμένο, αν ο Λ. στην πρώτη του ζωή είχε αντιληφθεί το νόμο του ντάρμα και δεν έδινε την συγκατάθεση στον Ιν να διευθετήσει το θέμα, δεν θα υποκείτο στη σημερινή ζωή την εγκατάλειψη της γυναίκας του. Αν μπορούσε να ελέγξει τα ένστικτα της οργής που κουβαλάμε από την ζωώδη υπόσταση που διαλέξαμε να βιώσουμε και δεν σκότωνε τη Λέγα, δεν θα υφίστατο την ανταπόδοση του θανάτου στη δεύτερη ζωή.
Αν ο Σβαρτ (η Ε..) μπορούσε να κατανοήσει τη υπερσυνείδητη τάση της να ανταποδώσει στη Μποορ αυτό που την έκανε να χάσει τη προηγούμενη ζωή, το κάρμα θα κόβονταν εδώ και θα κάναμε ένα βήμα προς την ολοκλήρωση. Τότε, επειδή είμαστε στο επίπεδο της αντίθεσης, ο Λ. σε κάποια ζωή θα ανταπέδιδε την κατανόηση της Ε. με κάποιο τρόπο, ίσως σαν γυναίκα να γεννούσε και ανάθρεφε την Ε. έτσι θα της χάριζε τη ζωή που κάποτε της πήρε. Ίσως σαν γιατρός να της έσωζε τη ζωή κλ. Εδώ έρχονται να συμβάλουν οι διάφορες μέθοδοι ενθύμησης και περισσότερο η των αναδρομών.
Ο Λ. μετά την διερεύνηση αντιλήφτηκε ότι αυτός έφταιγε για την συμπεριφορά της Ε. και άλλαξε τα συναισθήματα του σε κατανόηση και αγάπη. Η Ε. η οποία δεν γνωρίζει τίποτα, ζει με ενοχές και προβλήματα μη διαχειρίσημα. Ο εραστής της την παράτησε, εφαρμόζοντας τον νόμο του κάρμα, που φυσικά δεν γνώριζε, διότι και αυτή είχε παρατήσει σε δύο ζωές τον Λ. Αν η Ε. είχε κάνει διερεύνηση και είχε κατανοήσει τις υπερσυνείδητες τάσεις της και συγχωρούσε τον Λ. το μάθημα αυτό θα είχε τελειώσει.
Έλεγε ο Swami Sivananda «Σπείρε μια σκέψη και θα θερίσεις μια πράξη, σπείρε μια πράξη και θα θερίσεις μια συνήθεια, σπείρε μια συνήθεια και θα θερίσεις ένα χαρακτήρα, σπείρε ένα χαρακτήρα και θα θερίσεις ένα πεπρωμένο»
Γιατί δεν θυμόμαστε τις προηγούμενες ζωές μας
Τα μαθήματα είναι άπειρα, δεν φτάνει μια ζωή για να τα μάθουμε, εμείς επιλέγουμε ότι θέλουμε να βιώσουμε σε μια σειρά ζωών. Γιατί όμως δεν γνωρίζουμε όλες τις προηγούμενες ζωές ώστε να μπορέσουμε αν θέλουμε να κάνουμε καλύτερη διευθέτηση. Γνωρίζουμε ότι το μεγαλύτερο μέρος το χαρακτήρα μας διαμορφώνεται τα 2-3 πρώτα τις ζωής μας. Ποιος θυμάται κάτι από εκεί; Η ψυχοθεραπευτές ψάχνουν ακριβώς τότε για να βγάλουν κάτι που διαμορφώνει το χαρακτήρα μας. Γιατί να μη θυμόμαστε τα γεγονότα αυτών χρόνων; ( Αυτό δεν ενοχλεί τους ψυχοθεραπευτές, τους ενοχλεί γιατί δεν θυμόμαστε τις προηγούμενες ζωές). Γιατί δρα στη φύση αυτή η μέθοδος λήθης;
Βασική αρχή είναι, αν μετά από προσπάθεια δεν μπορούμε να ενθυμηθούμε ένα γεγονός, σημαίνει ότι οι χημικές συνδέσεις αυτής της ανάμνησης έχουν καταστραφεί. Αν με διάφορες μεθόδους, και περισσότερο με την ύπνωση ενθυμηθούμε το γεγονός, σημαίνει ότι η ανάμνηση αλιεύεται από το υπερσυνείδητο με μη φυσικές αισθήσεις, (από το ενεργειακό κέντρο στο τρίτο μάτι), και από εκεί με το γνωστό τρόπο περνάει στη συνείδηση. Όπως είπαμε παραπάνω η κίνηση των οφθαλμικών βολβών το αποδεικνύει.
Όλες οι εμπειρίες καταγεγραμμένες ή μη αφήνουν στο υποσυνείδητο υπερσυνείδητες εγγραφές που αναγνωρίζονται σαν φοβίες, ταλέντα, και παντός είδους τάσεις (απόρριψη, ανασφάλεια, αυτοτιμωρία, πόνο αποχωρισμού, αποφυγή του σεξ, πάγιες αρνητικές σκέψεις στη διάρκεια του βίου κλπ.). Ένα μικρό ποσοστό προέρχεται απο αυτή τη ζωή, γεγονότα, κληρονομικότητα και προκαλεί ορμονικές διαταραχές που χρήζουν ιατρικής και ψυχολογικής βοήθειας. Το μεγαλύτερο ποσοστό προέρχεται από την επίδραση προηγουμένων ζωών. Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς γιατί δεν θυμόμαστε εμπειρίες μικρής ηλικίας και άλλων ζωών.
Πολλά χρόνια δοκίμασα σε παιδιά και συνανθρώπους μου τις συμβουλές, μόνο ένα μικρό μέρος τις άκουγε και έλεγα αυτοί είναι ώριμοι. Δηλαδή ένοιωθαν μέσα τους ότι τους πάει και το συνειδητοποιούσαν, για τους άλλους ήταν ξένο, έπρεπε κάτι να βιώσουν για να αντιληφτούν.
Σκεφτείτε λοιπόν γιατί δεν είναι ανάγκη να θυμόμαστε όλες τις αναμνήσεις. Υπάρχουν μέσα μας σαν εσωτερική σοφία, είναι η σοφία του υπερσυνειδήτου μας.
Ας γυρίσουμε πάλι στο παράδειγμα μας και να φανταστούμε τον Λ. να τον έχει προικίσει η φύση να θυμάται τις παιδικές αναμνήσεις και όλες τις προηγούμενε ζωές του. Τότε όποια απόφαση και αν πάρει θα εξαρτάται από αυτές τις αναμνήσεις;;;. Πιθανώς να μη διάλεγε να μπλεχτεί με την Ε. και να μην έκανε παιδιά, να μη ολοκληρωνόταν η αγάπη του κλπ.
Αν η Ε. στη τωρινή ζωή γνώριζε τις προηγούμενες, αμφιβάλω αν επέλεγε τον Λ. για να ολοκληρώσει την αγάπη που γεννήθηκε πριν 500 χρόνια και να είχαν την εμπειρία των παιδιών και οι δύο. Έχω περίπτωση που γονιός ανέθρεφε παιδί που κατά λάθος του είχε αφαιρέσει τη ζωή, αν δεν είναι έτοιμος γι αυτή τη γνώση, θα είναι εις βάρος της ψυχικής υγείας του. Η ενθύμηση λοιπόν περιορίζει την ελεύθερη βούληση να ζήσει τη ζωή που θέλει για να πάρει τις εμπειρίες που θέλει. Καταλαβαίνουμε γιατί η φύση έχει επιβάλει τη λήθη.
Και έρχεται το μεγάλο ερώτημα γιατί να υποστούμε στο κόπο να θυμηθούμε κάτι που η φύση μας το έχει αντικαταστήσει με τις υπερσυνείδητες εγγραφές στο υποσυνείδητο. Διότι μέσα στις υπερσυνείδητες αυτές αναμνήσεις υπάρχουν και πολλές αρνητικές που αποκόπτονται. Υπάρχουν ζωές που αν τις ενθυμηθούμε θα ωφελήσουν την πνευματική μας άνοδο. Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι έχουν τεθεί δικλείδες ασφαλείας.
Όπως κανείς δεν ενδιαφέρεται για την γνώση των προηγούμενων ζωών αν είναι εις βάρος της πνευματικής του ανάπτυξης. Αν πιέσει την κατάσταση χωρίς να είναι έτοιμος αποτυγχάνει. Δηλαδή δεν μπορεί να ενθυμηθεί, του αποκαλύπτονται μόνο οι ζωές που είναι προς όφελος του, πιθανώς να μη μπορεί να αντέξει αυτές τις ιστορίες που εκτός από καλά περιέχουν και αρκετά άσχημα, βαριέται και δεν συνεχίζει, θεωρεί ότι είναι της φαντασίας του ή ανοησίες, νομίζει ότι χάνει ενέργεια, του συμβαίνουν διάφορα προβλήματα που δεν τον αφήνουν να προχωρήσει την διερεύνηση, κλπ.
Τα άτομα που έχουν συνειδητοποιήσει ότι κάποτε πρέπει να περάσουν στο επόμενο στάδιο εξέλιξης και έχουν πλέον ωριμάσει, μέσα από διάφορες καταστάσεις αρχίζουν την ενθύμηση. Μπορεί σε ένα διαλογισμό, μπορεί σε όνειρο, μπορεί έτσι αυθόρμητα, μπορεί να δουν ένα σχετικό άρθρο ή ένα βιβλίο, μπορεί να τους δημιουργηθεί η επιθυμία για ενθύμηση μέσω αναδρομών.
Το άτομο που είναι έτοιμο και έχει κάνει ενθύμηση των προηγουμένων ζωών του, είναι γνώστης του υποσυνειδήτων προτροπών και κατευθύνσεων, και έτσι βαδίζει στην εκπλήρωση του κάρμα του στο τρισδιάστατο κόσμο, και την πορεία του σε ανώτερους πλέον κόσμους.
Βασικά είτε είμαστε έτοιμοι για την γνώση των προηγούμενων ζωών μας, είτε όχι, για να μη επιβαρύνουμε και άλλο το κάρμα μας ας ακολουθήσουμε το δρόμο του ντάρμα “Μη κάνεις κάτι που βλάπτει τον άλλον”.
Δεν νομίζω ότι κάλυψα την έννοια του κάρμα, απλώς τόλμησα και την άγγιξα, με στόχο να κάνω μερικούς από εσάς να την ψηλαφίσουν και αν μπορούν να εκπληρώσουν το μέρος που αφορά τουλάχιστον αυτούς.
Από το Ζάχο Σκαφίδα
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου