Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017

Η ΓΗ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ... ΠΑΓΩΣΕΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ Πόσο κοντά βρίσκεται η νέα περίοδος των παγετώνων;



Πόσο κοντά βρίσκεται η νέα περίοδος των παγετώνων;

Πριν από περίπου 2.800 χρόνια, την εποχή, δηλαδή, που γράφονταν τα Ομηρικά έπη, η δραστηριότητα του Ηλιου είχε εξασθενίσει τόσο με αποτέλεσμα η Γη να γνωρίσει ένα ναδίρ ηλιακής ακτινοβολίας. Το ανησυχητικό είναι ότι οι επιστήμονες δεν αποκλείουν το φαινόμενο να επαναληφθεί και στο μέλλον...

Το «Ομηρικό Ελάχιστο», όπως ονομάστηκε το φαινόμενο εξαιτίας του γεγονότος ότι συνέπεσε με την εποχή που γράφονταν τα Oμηρικά έπη, μελέτησαν ερευνητές του γερμανικού κέντρου ερευνών GFZ.

Οπως γραει η Daily Μail, η έρευνα των επιστημόνων στηρίχτηκε στη μελέτη ιζημάτων από τη γερμανική λίμνη Μεερφέλντερ Μάαρ, τα οποία επιτρέπουν την ακριβή χρονολόγηση των διαδοχικών μεταβολών του κλίματος.

Οι επιστήμονες συμπέραναν ότι υπήρξε μια απότομη ύφεση της έντασης της ηλιακής υπεριώδους ακτινοβολίας γύρω στο 800 π.Χ., η οποία προκάλεσε ατμοσφαιρικές αλλαγές, πτώση της θερμοκρασίας και ευρύτερη κλιματική αλλαγή και όλα αυτά σε λιγότερο από μία δεκαετία.

Η μεταβολή του κλίματος διήρκεσε περίπου 200 χρόνια και οδήγησε σε ψύχρανση του πλανήτη, σε συνδυασμό με αύξηση της υγρασίας και της έντασης των ανέμων στην τροπόσφαιρα.

Σύμφωνα με ορισμένους επιστήμονες, η πρόσφατη νέα ένταση της δραστηριότητας των ηλιακών κηλίδων μπορεί να σημαίνει ότι σύντομα θα ακολουθήσει μία περίοδος νέου «ηλιακού ελάχιστου» με συνέπειες για το κλίμα της Γης αντίθετες με αυτές της υπερθέρμανσης.

Μερικοί κάνουν λόγο ακόμα και για μια επερχόμενη νέα περίοδο παγετώνων, κάτι που δεν αποδέχονται όμως πολλοί κλιματολόγοι και γεωεπιστήμονες.

Αυτό που είναι ευρέως αποδεκτό είναι ότι πριν από περίπου τρεις αιώνες, εξαιτίας μίας ανάλογης μείωσης της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας, υπήρξε τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ μια περίοδος μεγάλου κρύου, που μερικοί ονομάζουν «μικρή εποχή παγετώνων».

Η εποχή αυτή συνέπεσε με αυτό που είναι γνωστό στην επιστημονική κοινότητα ως «Ελάχιστο Μάουντερ» (από το όνομα του αστρονόμου που την επεσήμανε πρώτος), δηλαδή μία ασυνήθιστα παρατεταμένη εξαφάνιση των ηλιακών κηλίδων από το 1645 έως το 1715.

Η συσχέτιση ανάμεσα στις αυξομειώσεις της δραστηριότητας του Ήλιου και στις κλιματικές μεταβολές έγινε για πρώτη φορά στη δεκαετία του ΄70 και έκτοτε το θέμα παραμένει επίμαχο, επειδή ορισμένοι σκεπτικιστές που δεν αποδέχονται τη σοβαρότητα της κλιματικής αλλαγής στην εποχή μας, αντιτείνουν ότι είναι πιο πιθανό η Γη, αντί να υπερθερμανθεί, τελικά να παγώσει και πάλι, ανάλογα με τα «κέφια» του Hλιου.

Η νέα έρευνα έρχεται να προσφέρει νέα στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ύπαρξη σχέσης ανάμεσα στο «ελάχιστο» της ηλιακής δραστηριότητας και στην πτώση της θερμοκρασίας στον πλανήτη μας.

iefimerida.gr


0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου