Όσο μεγάλωνα, θυμάμαι συγκεκριμένες ταινίες ή ιστορίες που με τρόμαζαν. Όταν είσαι παιδί είναι εύκολο να αποσυνδεθείς από την πραγματικότητα μιας κατάστασης και να εστιάσεις στο παρόν και την στιγμή. Είναι πιθανώς ο λόγος που τα παιδιά φοβούνται τόσο πολύ. Επειδή δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τι είναι προφανώς πραγματικό από την φαινομενικά τρομακτική εμπειρία που μπορεί να έχουν.
Όλοι το έχουμε περάσει αυτό και όλοι έχουμε μνήμες από την παιδική μας ηλικία που μας φαίνονται αστείες τώρα, αλλά ήταν τρομακτικές όταν ήμασταν μικροί.
Μόνο όταν μεγάλωσα κατάλαβα ότι δεν υπάρχει κάτι πιο τρομακτικό από την δικιά μου φαντασία. Είναι ο λόγος που μπορώ να δω μια ταινία τρόμου τώρα, και να μην σκέφτομαι δυο φορές για αυτήν, αλλά όταν βουτάω στις νουβέλες του Στήβεν Κινγκ, σχεδόν δεν μπορώ να τις διαβάσω αν οι συγκάτοικοί μου είναι εκτός σπιτιού. Ό,τι βλέπω στο μυαλό μου, θα είναι πάντα πιο τρομακτικό από οποιοδήποτε τέρας δημιουργείται στις ταινίες του Χόλιγουντ. Για αυτό οι εφιάλτες μπορούν να είναι μια τρομακτική εμπειρία. Είσαι μόνο εσύ και το μυαλό σου, μόνοι στο σκοτάδι.
Μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι οι εφιάλτες είναι τρομακτική εμπειρία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όλα τα άσχημα όνειρα μπορούν να χαρακτηριστούν εφιάλτες.
Οι νυχτερινές τρομάρες για παράδειγμα, δεν είναι εφιάλτες, αλλά δεν έχουν ξεκάθαρη δομή ή πλοκή. Αυτές χτυπάνε στα μισά του τυπικού κύκλου του ύπνου και κάνουν αυτούς που κοιμούνται να ξυπνούν με ένα έντονο αλλά ανεξήγητο φόβο. Αν ποτέ ξυπνήσατε ιδρωμένοι, λαχανιασμένοι και φοβισμένοι, αλλά δεν έχετε ιδέα γιατί, τότε βιώσατε μια νυχτερινή τρομάρα.
Οι εφιάλτες ωστόσο, έχουν περισσότερη δομή μέσα τους και βιώνονται κατά τη διάρκεια του REM. Είναι πιο συνηθισμένοι από την νυχτερινή τρομάρα, και αυτό είναι ιδιαίτερα αληθές κατά τη διάρκεια των πρώτων σταδίων ζωής ενός ανθρώπου, πχ η παιδική ηλικία και η εφηβεία. Υπολογίζεται ότι το 5 με 8 τοις εκατό των ενηλίκων βλέπουν εφιάλτες που επαναλαμβάνονται, ενώ το 20 με 39 τοις εκατό των παιδιών κάτω από την ηλικία των 12, έχουν το ίδιο θέμα.
Αυτά τα στατιστικά είναι αρκετά φυσιολογικά και οι εφιάλτες συμβαίνουν σε όλους και όχι μόνο στα παιδιά, ιδιαίτερα αν έγινε κάτι που τα βασάνισε κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Ωστόσο, τα πράγματα μπορούν να γίνουν προβληματικά όταν οι εφιάλτες αρχίζουν να παίρνουν τον έλεγχο. Όταν οι εφιάλτες αρχίσουν να έχουν επιρροή πάνω σας στην καθημερινότητά σας και σας εμποδίζουν να κοιμηθείτε το βράδυ, τότε μιλάμε για την λεγόμενη διαταραχή των εφιαλτών.
Η διαταραχή των εφιαλτών μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένης της διαταραχής του μετατραυματικού στρες. Οι άνθρωποι που έχουν περάσει τραυματικές εμπειρίες στη ζωή τους, συχνά νιώθουν τα αποτελέσματα αυτών των εμπειριών, όσο κοιμούνται. Αυτή τυπικά είναι και η υπόθεση των βετεράνων πολέμου και μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το 80 τοις εκατό από αυτούς που υποφέρουν από διαταραχή μετατραυματικού στρες, έχουν συχνά εφιάλτες.
Το πιο σημαντικό που πρέπει να θυμάστε είναι ότι οι εφιάλτες είναι απλά όνειρα. Είναι προβολές που το υποσυνείδητό μας δημιουργεί, που οφείλονται σε αυτά που έχουμε ζήσει κατά τη διάρκεια της ημέρας. Παρόλο που οι εφιάλτες και τα όνειρα παραμένουν σε γενικές γραμμές μυστήρια, μπορούν να είναι καλές ενδείξεις σχετικά με τον τρόπο που χειριζόμαστε διάφορες καταστάσεις στη ζωή. Πρέπει να δώσετε προσοχή στο τι σας λέει το μυαλό σας όσο κοιμάστε, εκτός και αν οι εφιάλτες σας, γίνουν ένα σοβαρό πρόβλημα ή πάσχετε από διαταραχή εφιαλτών.
Παρόλο που είναι τρομακτικοί το βράδυ, ίσως είναι χρήσιμοι κατά τη διάρκεια της μέρας.
Μετάφραση: awakengr.com via dailyvibes.org
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου