Το ματριξ, η θεωση και οι δρομοι

Ανώνυμος είπε…

Και αλλη μια ερωτηση ετσι για να σε κουρασω (Αριστοτελη)
τις ωρες που ξεκουραζεσαι… Τι ξερεις, γενικα και ειδικα,
για τους τροπους διαφυγης απ’ το ματριξ, θεωσης,
επιστροφης στην ανωτερη κατασταση υπαρξης κτλ κτλ;
ο ματριξ οικοδομειται στη βαση της χωριστικης συνειδησης, του εγω, και με δεδομενο οτι απ’οτι μας λεει η παραδοση το εγω ειναι μια ψευδαισθηση ετσι και το εγωικο ματριξ ειναι επισης ψευδαισθηση…
τι θα αντικρυσει καποιος που βγηκε εξω απο το ματριξ; πρωτα απ’ολα την αισθηση οτι βρισκεται σε μια ενοτητα με την περιρρεουσα φυση και τους ανθρωπους, μετα θα δει διαφορετικο τον κοσμο καθως το ματριξ με το σπαταλημα ενεργειας λογω εγωικοτητας του κατεπνιγε καποιες αισθησεις απο τη νηπιακη ηδη ηλικια του, θα αφουγκραστει ας πουμε τι νοιωθει το δεντρο, τι το ζωο, τι βασανιζει τον διπλανο ανθρωπο, θα δει λαμπερες φωτεινες ινες να συνδεουν τα οντα (καθως ολοι ειμαστε κρικοι του εδω βιοσυστηματος)…θα συνεχισει να σκεφτεται και μαλιστα θα χρησιμοποιει πλεον ολο το νου του και οχι ενα μικρο μερος, αλλα αφενος θα σκεφτεται μονο οταν χρειαζεται και αφετερου δεν θα εχει την αισθηση οτι η σκεψη του προκυπτει απο καποιο φορεα που σκεφτεται, απο καποιο σκεπτομενο εγω, θα νοιωθει ας πουμε οτι η σκεψη αναπτυσσεται αλυσσιδωτα λογω καποιας αναγκαιοτητας χωρις καποιος να την προκαλει…και θα ειναι βαθεια ευτυχισμενος καθως δεν θα υπαρχει πια φοβος και αναγκη συντηρησης ενος ψευδαισθησιακου εαυτου, αναγκη να ταυτιζεται η να απωθει, αναγκη να προσμενει ενα χι μελλον με ελπιδα η φοβο…θα αισθανεται ομως την αναγκαιοτητα διατηρησης του σωματος…σ’αυτη τη φαση δεν θα υπαρχει το εγω για να δημιουργει παρασιτα με τις συνεχεις φοβικες σκεψεις του στην προσληψη των απορρειων του θειου κι ετσι συχνα πυκνα θα βιωνει ακτινες του νοητου ηλιου που θα του δημιουργουν μικρες η μεγαλες εκστασεις…

αυτος ο ανθρωπος θα εχει γνωρισει τη σωτηρια και τη λυτρωση με την ευαγγελικη εννοια, πρωτα τη σωτηρια οταν μαθει να βλεπει κατα διαστηματα το ματριξ σα ματριξ και δεν μπορει να ξεγελαστει (αυτο σημαινει οτι θα εχει γεννηθει σ’αυτον η πνευματικη οραση η η λεγομενη θεωρια η το περιφημο τριτο ματι) και μετα απο αρκετο καιρο τη λυτρωση οταν αποφασισει να εγκαταλειψει το ματριξ οριστικα…στην αρχαια Ελλαδα η σωτηρια συμβολιζοταν απο το περας της διδασκαλιας και της τελετουργιας των μικρων μυστηριων και η λυτρωση απο το περας των Μεγαλων Μυστηριων…



θα ειναι ενας διπλογεννημενος, θα εχει γεννηθει πνευματικα ανωθεν, αυτο σημαινει οτι το καθ’ομοιωσιν που ηταν ενας κλειστος σπορος θα ανοιξει και το πνευμα θα τον επισκεπτεται συχνα δημιουργοντας ιερο σκηνωμα εντος του…η πρωτη γεννηση ειναι σωματικη, η δευτερη πνευματικη…
θα εχει σπασει τον κυκλο του μοιραιου, τον κυκλο του οφεος, του καρμα, του νομου της ανταποδωσης, και δεν θα χρειαζεται πια να ξαναγεννηθει…πολλοι ομως διπλογεννημενοι αποφασιζουν να ξαναγεννηθουν καποια στιγμη προκειμενου να βοηθησουν την ανθρωποτητα να προχωρησει πνευματικα κι ας συνεπαγεται αυτο πονο και βασανα και περασμα για καποια χρονια στη ληθη…

οταν η δευτερη γεννηση λαμβανει χωρα ο ανθρωπος γνωριζει τη σωτηρια αλλα οχι ακομη την τελειοτητα ουτε τη θεωση, η πνευματικη του οραση δεν ειναι μονιμη και οταν αποσυρεται επιστρεφει στις ανθρωπινες ψευδαισθησεις και στα λαθη…θυμηθειτε οτι και οι αγιοι πεφτουν σε αμαρτιες κατα περιοδους και σε πνευματικη συσκοτιση…ο πνευματικος δρομος δεν ειναι μια ευθεια γραμμη αλλα εχει ανηφοριες και κατηφοριες…

οταν το πνευμα ομως κρυσταλλωθει μετα απο αρκετο καιρο στον ανθρωπο τοτε αυτος προχωραει στη λυτρωση που ειναι οριστικη εξοδος απο το ματριξ και θεωση (διαρκης πνευματικη οραση και θεωση κατα διαστηματα αναλογα με τον ερωτα της στιγμης του ανθρωπου για το θειο)…ο ιδιος ο Θεος δεν θελει ο ανθρωπος να βρισκεται σε μονιμη θεωση-εκσταση αν δεν σωθει πρωτα το συνολο της ανθρωποτητας και οι αλλες ανθρωποτητες των αδελφων μας απο τα αστρα…το πνευμα υποβαλλει στους διπλογεννημενους να ξανασαρκωθουν για να βοηθησουν σε εποχες που αυτο ειναι κατι παραπανω απο αναγκαιο…γι’ αυτο και ο λεγομενος Ηλιας κατεβαινει και ξανακατεβαινει εδω…


ια να προσεγγισει κανεις το αγνωστο υπαρχουν ουσιαστικα τρεις δρομοι…
α) ο Μυστικισμος
β) ο Εσωτερισμος
γ) ο Αποκρυφισμος
θα ξεκινησω αναποδα, με τον τριτο δρομο που ειναι ο Αποκρυφισμος, εδω ουσιαστικα το ζητουμενο δεν ειναι η θεωση αλλα η εποπτεια του αορατου κοσμου (κατα κυριο λογο του αστρικου πεδιου) και η δυνατον η κυριαρχια του αποκρυφιστη εκει…συστηματα αποκρυφισμου ειναι η Καββαλα, ο Ροδοσταυρισμος, ο Πνευματισμος, οι νεομαγικες σεκτες τυπου Χρυσης Αυγης η ΟΤΟ, οι νεοπαγανιστικες ομαδες τυπου Wicca, καθε ειδος και σχολη Μαγειας απο την λευκη εως την ημιλευκη και τη μαυρη, η Θεουργια που υποτιθεται πως ειναι η κορωνιδα της λευκης μαγειας με τις επικλησεις Αρχαγγελων, ο Σαμανισμος και το μονοπατι του πολεμιστη που ακολουθουσε ο Καστανεντα…υπαρχουν και αποκρυφιστες που αρκουνται στο να εντοπιζουν τις επιρροες απο τα αορατα πεδια στο δικο μας και λιγο πολυ ασχολουνται με την Αστρολογια, την καθε τυπου Μαντικη, τις Εναλλακτικες Θεραπειες…για τους αποκρυφιστες το ματριξ δεν ειναι τοσο η ψευδαισθηση του εγω αλλα το πεπλο (το λεγομενο και της Ισιδας) που τους χωριζει απο τον αορατο κοσμο…ετσι ενω ξερω γω το τριτο ματι στην πραγματικοτητα ειναι αυτο που κανει τον ανθρωπο να αντιληφθει τις πλανες του εγω (οτι το ολο οικοδομημα δεν στηριζεται πουθενα) και να αφυπνισθει για τους αποκρυφιστες το τριτο ματι ειναι απλα αυτο που βλεπει τις οντοτητες του αστρικου κοσμου…
Διασημοι αποκρυφιστες ηταν ο Σιμων ο Μαγος, ο Κορνηλιος Αγριππας, ο Νικολα Φλαμελ, ο Τζιορντανο Μπρουνο, ο Παρακελσος, ο Τζων Ντη, ο Εντουαρντ Κελλυ, ο Νευτων, ο Καλλιοστρο, ο Ελιφας Λεβι, ο Βικτωρ Ουγκω, ο Στανισλας Γκαιτα, ο Αλιστερ Κροουλυ, ο Εντουαρντ Μπουλγουερ Λυττον, ο Καρλ Χαουσχοφερ, ο Μαξ Χαιντελ, ο Εντγκαρ Κευση, ο Σαι Μπαμπα, ο Δον Χουαν…στα καθ’ημας σημαντικος αποκρυφιστης ηταν ο Αγγελος Ταναγρας και σημερα ο Γιωργος Μπαλανος…

Οσον αφορα τον Εσωτερισμο εδω προκειται για ενα μονοπατι που ουσιαστικα απαιτει την αποδοχη μιας εσωτερικης παραδοσης (που κοινοποιειται σε λιγους) και την σταδιακη ανελιξη μεσω διαδοχικων μυησεων η εφαρμογης τεχνικων τις οποιες δινει στον μαθητη, ο δασκαλος η μυητης η πνευματικος η γκουρου του…τα αρχαια ελληνικα Μυστηρια ηταν κλασσικο παραδειγμα εσωτερικης διδασκαλιας και μυησης, τα μοναχικα ταγματα η οι μοναχικες κοινοτητες του Χριστιανισμου, τα σουφικα ταγματα και τα γιογκικα η βουδιστικα κοινοβια εδω ανηκουν οπου η διδασκαλια αφορα κατα κυριο λογο τεχνικες εγκρατειας, συγκεντρωσης, νηψης, εκστασης (απο ενα σημειο και μετα ο μαθητης ενος Γεροντα στο μοναστηρι η ενος Μπαμπα στον τεκε παυει να ασχολειται με τον εσωτερισμο και περναει στον μυστικισμο αν εχει εφεση)…εδω ομως ανηκει και ο Τεκτονισμος με τις μυησεις του (στην ουσια αποτελει ενα ιδιοτυπο ειδος εσωτερικου αποκρυφισμου), η Θεοσοφια και ο Μαρτινισμος…αρα ο Εσωτερισμος αφορα ειτε τους αναχωρητες των παραδοσιακων θρησκειων ειτε τις δυτικες μυστηριακες σχολες, αρχαιες η συγχρονες…βεβαια ενας Χριστιανος μοναχος θα φριξει αν τον αποκαλεσουν εσωτεριστη αλλα αυτο ακριβως ειναι αν εχει γινει ακροατης διδασκαλιας και τεχνικων που δεν απευθυνονται στους πολλους…

Διασημοι εσωτεριστες ηταν ο Ορφεας, ο Μωυσης, ο Πυθαγορας, ο Πλατωνας, ο Αισχυλος, ο Ωριγενης, ο Βιργιλιος, ο Δαντης, ο Αγιος Βερναρδος, ο Ρομπερτ Φλουντ, ο Σαιν Μαρτεν, ο Γκαιτε, ο Ζεραρ ντε Νερβαλ, η Μπλαβατσκυ (με ροπη προς τον αποκρυφισμο), ο Ζεραρ Ανκος (Παπυς), ο Γκουρτζιεφ, ο Ρενε Γκενον, ο Ρουντολφ Σταινερ, ο Γιουνγκ, ο Σβαλλερ ντε Λουμπιτς, ο Τολκιν και ο Σι Ες Λιουις…στα καθ’ημας ξεχωριζω το Νικολαο Λουβαρι, το Νικολαο Μαργιωρη, τη Σοφια Αντζακα, τον Πετρο Γραβιγγερ…


ergdhmerg