Όταν κοιτάζετε ένα δέντρο, μπορείτε να το κοιτάξετε χωρίς τη γνώση αυτού του δέντρου με βοτανικούς όρους; Μπορείτε να το κοιτάξετε τόσο απόλυτα ώστε το διάστημα ανάμεσα σ' εσάς -τον παρατηρητή- και το παρατηρούμενο να εξαφανιστεί;
Αυτό δεν σημαίνει πως γίνεστε εσείς το δέντρο! Αλλά όταν εξαφανίζεται αυτό το διάστημα, υπάρχει το σταμάτημα του παρατηρητή, και μόνο το παρατηρούμενο παραμένει. Σ' αυτή την παρατήρηση υπάρχει αντίληψη, βλέπετε το πράγμα με ασυνήθιστη ζωντάνια, τα χρώματά του, το σχήμα του, την ομορφιά του φύλλου ή του κορμού. Όταν δεν υπάρχει το κέντρο του "εμένα" που παρατηρεί, είσαστε σε στενή επαφή μ' αυτό που παρατηρείτε.
Υπάρχει κίνηση της σκέψης, που είναι μέρος του εγκεφάλου και του νου, όταν υπάρχει μια πρόκληση που πρέπει ν' απαντηθεί απ' τη σκέψη. Αλλά για να ανακαλύψετε κάτι καινούργιο, κάτι που δεν κοιτάχτηκε ποτέ, πρέπει να υπάρχει η έντονη προσοχή χωρίς καμία κίνηση. Αυτό δεν είναι κάτι μυστήριο ή απόκρυφο που πρέπει να εξασκήσετε για χρόνια. Λαμβάνει χώρα όταν, ανάμεσα σε δύο σκέψεις, παρατηρείτε.
Αυτό που έχετε μάθει πρέπει να παραμείνει σε λανθάνουσα κατάσταση, ήσυχο - τότε θ' ανακαλύψετε κάτι καινούργιο.
*Από το βιβλίο "Το πέταγμα του αετού", Κρισναμούρτι, Εκδ. Καστανιώτη
aytepignosi
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου